No, 130
Maandag 4 Maart 1929
43e Jaargang
Dagblad voor de Provincie Zeeland
Deze mooie pijp
BIGGELMRS
ooed(i&gdMaridm
eri cCuuk/
ik
HENDRIKSE&Co's BANK-GGES
EERSTE BLAD.
Belangrijkste Nieuws,
IBANK-
EFFECTEN-
ASSURANTIEZAKEN
Buitenland.
Aangesloten bij het Bureau voor Oplaag-contröle
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
HET „VERVALSCHTE" DOCUMENT.
ALLE
EEN VERKLARING VAN HET
„UTRECHTSCH DAGBLAD".
Barcelona, al-
it marmer uit-
arden, wat ooit
D Irecteur- H oofd redacteur:
R. ZUIDEMA.
Bureau: Lange Vorststraat 70, Goes.
Tel.: Redactie en Administratie no. 11.
Postrekening No. 44455.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per posL
Losse nummers
f3.-
f 0.09
Prijs der AdverfentiBn:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 cf
Bij abonnement belangrijke korting.
en tegen dien
'wel eens nader.
Campbells be
lt, dat de witte
den bals terug-
md, de reebonte
op dat als de
den snavelhoeik
en kop, nogi oen
een te zien als
en onder den
'8 die ik zag en
zonder ze onder
aen dus hun vak
5 vlekjes samen-
avels. Ook deze
tige snavels her
taderen en zijn
it. Verder gaan
raialrd met witte
onder'den vleu-
aki-kleur.
heel vaak nog
lichtere streep
wildstreep. Deze
eend en wa,ar
wens de geheeie
kleur moet zijn,
trepen, ais wenlc-
direct op.
eischen gewa-
ïden gaan bekij-
goeds van over.
goed te krijgen
en blijken, want
iet donkeren kop
ze bij onvolwas-
det de woerdeiu-
kan. Koopt men
.ssen woerd, dan
1 dat men zelfs
maakte tentoon-
eenden en woer-
es, gele snarels,
iu meteen begrij-
en die mij naar
igen, altijd waar-
„U heeft toch
ten eerste moet
imheden van mij
:alen, maar ten
n deze richting
sn eenige jaren
ee kwijt raken."
dat ik bij mijn
i heb met witte
niet aan denk
limen. Geef mij
mt ook nog bij
e'.ls witte eie: en
beste eend, die
29 legde, groene
>veel opbrachten
as zuivere Camp-
niet veel van.
iroducten, zooals
nevelders, Wel-
slootan gedragen
neenden dan de
dus meer in de
eenden meer op
April en Mei en
gefokte eenden
ctie verwachten,
algemeen kleiner
>opeenden, doch
s dus een zeer
tan den tentoon-
ge eischen. Het
zoo sterk, dat
n, geheel witte
in tegenstelling
donkere snavels
denke dus als
liet te gauw aan
:t hier te doen
ie fokker weinig
TE I-IENNEPE,
betreffende, kun-
Postzegel van
insluiten.
De kwestie van het Fransc'hBelgisch
geheim militair verdrag is thans in een
nieuw stadium gekomen, doordat de ver
vaardiger van de „valsche" stukken te
Brussel werd gearresteerd.
Mag men de door hem gepubliceerde
verklaringen gelooven, dan zouden de be
wuste documenten niet de minste waarde
hebben, daar ze door hem van a tot z uit
den duim werden gezogen.
Nederland zou dan door deze falsifica
tie een allerdwaast figuur maken, terwijl
de Belgische en de Fransche regeering
evenais de generale staven van deze lan
den hun handen in onschuld kunnen was-
schen.
De pertinente verklaringen van den ge
arresteerde kunnen natuurlijk niet nalaten
indruk te maken.
Maar terecht heeft dezer dagen het „Va
derland" geschreven dat men met de be
wijzen van valschheid evengoed voorzich
tig zal moeten zijn als met de bewijzen van
echtheid.
Men ontkomt toch niet aan den indruk
dat er in dezé geruchtmakende arrestatie
iets onverklaarbaars zit.
Men denke zich even de situatie in.
Hier is een man, die, mag men de bla
den gelooven, al heel wat op zijn kerfstok
heeft.
Hij wist na al het gebeurde, dat hij, zoo-
ra hij zich in België vertoonde, gearres-
eerd zou worden.
Hij mag dan al geen geheime documen-
ontvreemd hebben, ontegenzeggelijk
|eeft hij zich aan diverse strafbare han-
elingen: het omkoopen van een ambte
aar, het vervalschen van handteekenin-
jen, het beleedigen van Fransche en Bel-
psche generaals, enz. schuldig gemaakt.
En toöh, nam hij kalmweg den trein
aar Brussel.
Nog wel in het bezit van het valsche do-
nent.
Een Belgisch staatsman noemde dezen
Aan een „beruchte schurk". En toch zou
Wie man gemoedereerd de Belgische politie
in de armen loopen?
fMen gevoelt het, hier is iets onverklaar-
ars.
En 't behoeft dan ook niet te verwonde
ren dat de Duitsche „Montag" reeds met
de veronderstelling komt dat Heine is
gekocht om te bekennen".
Hij heeft, zegt het blad, wellicht ook
reeds de valsche documenten vervaardigd,
waaruit de valschheid van de echte stuk
ken moet blijken.
Hoe dit zij, de kwestie is met de arres
tatie van den „vervalscher" nog volstrekt
niet opgelost.
Dat zal eerst het geval zijn wanneer het
werkelijke verdra'g is gepubliceerd.
En waarom zou dat niet mogelijk zijn
als hier niets te verbergen valt?
Billijke en rechtvaardige eiach.
jfer R°odhuijze>n gaat in „Het Va
derland" nog altijd door met de coalitie,
dat „monsterverbond" te bestrijden.
Het is hein niet al te kwalijk te nemen.
Hij heeft het heel zijn politieke leven
gedaan en 'tis hem zoo tot een tweede
natuur geworden, dat hij er mee door
gaat nu er van eenige coalitie geen sprake
meer is en er mee door zou gaan zelfs
als er een rood-roomsch Kabinet tot stand
kwam.
Intusscben maakt de schrijver een op-
me^n§' <he, omdat ze vaak gemaakt
wowt, nog wel even nader mag worden
bezien.
Pe c°alitie had volgens hem geen en-
Kee reden van bestaan, ze was „onwaar-
c «g maar dat de Rechterzijde samen-
erivte om in staal te worden gesteld de
ïiii, '^aestie op te lossen was zoo bil-
tea 611 ^^tvaardig, dat niemand daar-
j; °.°'J naaar eenig bezwaar zou kun
nen maken.
Dat klinkt heel aardig,
t daae redeneering verliest veel van
- in d a door het nuchtere fei^ dat
1 "ag® toen de schoolcpiaestie nog
tioira 0P'!°lBB'ng was gebracht, de poli-
uese hoofdredacteur van „Het Vader
lik e?^ felle bestrijder was van
het rechte verbond dan nu,
Wefd ia dion tijd het goed recht
en de redelijkheid der rechtsche samen
werking erkend. Altijd was er een pogen,
om de rechtsche partijen tegen elkaar in
het harnas te jagen.
Toch nemen we van deze verklaring
omtrent de redelijkheid van de coalitie
in vroeger dagen gaarne nota.
Misschien dat men na een kwart eeuw
wel tot de ontdekking komt, dat er voor
die samenwerking ook nu nog wel rede
lijke gronden zijn aan te voeren.
DE UTRECHTSCHE PUBLICATIE EEN
VERVALSCHING?
De van vervalsching verdachte te Brussel
gearresteerd. Hij heeft een volledige
bekentenis afgelegd.
Uit Brussel wordt gemeld, dat de man
die het in het „Utr. Dagblad" gepubli
ceerde document vervaardigd zou heb
ben, Zaterdagnacht te Brussel werd ge
arresteerd. 1
De „T e 1 e g r." meldt hieromtrent de
volgende bijzonderheden:
„De Belgische regeering had zijdelings
vernomen, dat Frank-Heine, die zich uit
geeft voor een kleinzoon van Heinrich
Heine, een gewezen journalist met een
tamelijk welvoorzien dossier bij de justi
tie, bij de zaak der vervalschte documen
ten betrokken was. Zij verzocht de recht
bank, tusschenbeide te komen.
Het blijkt, dat de documenten te Brus
sel zijn getypt. Frank-Heine gaf ze met
papier van het departement van Lands
verdediging aan een typiste, met het ver
zoek, den haar overhandigden tekst op dit
papier over te typen. Hierbij bevond zich
behalve de later door het „Utrechtsch
Dagblad" gepubliceerde documenten ook
een stuk, dat tot dusver niet het licht
heeft gezien. Om de typiste gerust te
stellen omtrent het feit, dat hij haar zulk
een zonderlinge opdracht gaf, verklaarde
Frank-Heine, Belgisch officier te zijn en
hij liet haar een valsch identiteitsbewijs
zien. Den volgenden dag haalde Frank-
Heine de stukken terug. Toen nu de pers
de onthullingen van het „Utrechtsch Dag
blad" bracht, deelde de typiste een en
ander mede aan een ambtenaar van het
departement van Buitenlandsche Zaken.
De politie deed daarop een huiszoeking
in de woning van Frank-Heine, waar zij
verscheidene documenten in beslag nam,
en onderwierp diens echtge|noote aan een
langdurig verhoor. Zij deelde mede, dat
haar man zich in Holland bevond en
nog denzelfden nacht weer te Brussel
zou arriveeren.
Inderdaad kwam Frank-Heine 's nachts
om 12 uur 34 aan het Zuiderstation aan,
waar zijn vrouw, die natuurlijk door de
politie in het oog werd gehouden, hem
opwachtte. Zjj had haar hond aan een
ketting bjj zich. Toen het dier zijn baas
zag naderen, rukte het zich los en snelde
zjjn meester tegemoet, zoodat de politie
niet de minste moeite had, den gezochte
te vinden en te arresteeren. Aanvankelijk
scheen het, alsof hjj zich wilde verzetten,
doch toen hij besefte, dat dit hem niet
zou baten, ging hg gewillig mede.
Het verhoor.
Frank-Heine werid naar het politiebu
reau in het stationsgebouw gebracht,
waar de rechter van instructie hem kwam
ondervragen. Na een verhoor, dat vier
uren duurde, bekende Frank-Heine, dat
alle documenten van A tot Z vervalscht
waren. Het document, zoo zeide hij, is
aan het „Utrechtsch Dagblad" ter hand
gesteld door een journalist, werkzaam
aan een extremistisch Vlaamsch blad te
Antwerpen. In den loop van het verhoor
vertelde Frank-Heine, hoe hij bij de ver
valsching te werk was gegaan. „Ik heb
daartoe een oud verdrag gebruikt", zei-
de hij, „dat lang voor den oorlog tus-
schen twee landen (noch België, noch
Frankrijk) is gesloten. Eenige wijzigin
gen waren voldoende om het big de spe
ciale situatie van Frankrijk en België aan
te passen. De notulen der besprekingen
tusschen do generale staven vond ik even
eens in de bijlagen van een oud ver
drag." --
Ik geloof niet, zeide Frank-Heine, dat
ik een groot misdrijf begaan heb. Ik ver
ried België noch Frankrijk. Ik heb slechts
mijn kooper beet gehad, en dat is ten
slotte slechts gewone oplichting.
Frank-Heine overhandigde den officier
van justitie Louage spontaan het origineel
van het door hem vervalschte stuk. De cij
fers omtrent fcanoanon, tanks enz. had hij
zoomaar uit zijn duim gezogen. De na
men van de officieren vond hij in het
militair jaarboekje. De handteekeningem
schreef hij zonder meer onder het stuk;
een studie van de nabootsing had hij
niet gemaakt.
Nadat het verhoor geruimen tijd ge
duurd had, verklaarde hij vermoeid te
zijn. Het verhoor werd daarop tot mor
genochtend verdaagd.
Frank-Heine werd na afloop van zijn
verhoor naar de gevangenis overgebracht.
Hij is een zoon van een Belgischen
vader en een Duitsche moeder. Hij koos
indertijd echter de Duitsche nationaliteit
en heeft zelfs bij de Duitsche marine
gediend. Een jaar geleden was hij in
dienst van de Duitsche legatie te Brussel.
In dien tijd publiceerde hij ettelijke pam
fletten, gericht tegen vooraanstaande Bel
gische personen.
Nadere mededeelingen.
Het merkwaardige van deze zaalk is,
dat de gearresteerde reeds de vorige
week te Amsterdam een gesprek had
met den specialen correspondent van de
„Soir", waarbij hij zijn euveldaad vol
mondig erkende.
In de laatste dagen van November
1920, zoo verklaarde hij, had Herremans,
een redacteur van „De Schelde", toe
vallig bij mij het befaamde document-
Galet gezien, dat eenige dagen te voren
naar Duitschland was gezonden. Hij had
reeds twee of drie weken voordien bij
mij aangedrongen op een afschrift van het
militair Fransch-Belgisch verdrag van
1920 of van den brief, dien Vandervelde
dienaangaande aan de Brouckère geschre
ven zou hebben.
H. drong zoo sterk bij mij aan, dat ik,
na eenig advies te hebben ingewonnen,
besloot, hem ter wille te zjjn. In de laatste
tien dagen van Januari heb ik in allerijl
de documenten, welke te Utrecht zijn ge
publiceerd, in elkaar gezet. Die docu
menten heb ik aan H. doen toekomen op
29 Januari 1929 in het café Theo te
Mechelen. H. heeft daaraan niet meer dan
5000 of 6000 francs verdiend. Hg is
dan ook een idealist I
En de fameuze zegels?
Alleen het document-Galet is voor
zien van een z.g. droog zegel van den
generalen staf. Dit is trouwens een echt
zegel. Het stuk, dat onlangs te Utrecht is
gepubliceerd, werd getypt op papier van
het departement van Landsverdedigingen
draagt geen enkel zegel. Op een bijge
voegd document echter bracht ik met
drukinkt een afdruk aan van een 25-cen-
times-stuk uit den oorlogstijd. Er bevinden
zich geen andere zegels op, tenzij H. of
de koopers ze erop- hebben aangebracht.
Wat de handteekeningen betreft, zij gelij
ken evenveel op de echte handteekenin
gen als dr Ritter op een man met hel
der inzicht. Neen, wat de waarde van
die stukken uitmaakt, dat is, zooals het
met merkwaardig inzicht door den voor-
maligen chef van den Nederlandschen ge
neralen staf, generaal Snijders, Donder
dag 1.1. is verklaard: van militair weten
schappelijk standpunt zijn .de ontwikkelde
projecten te beschouwen als volkomen
logisch en aanpassend bij het strategisch
doel, dat wordt beoogd. Geziet het: ik wel
eer bewijzen aan generaal Boem.
Nu wil ik bekennen, dat noch mijn re
laties, noch ikzelf 'in den aanvang ver
moed hebben, dat Van Beuningen en
zijn spionnenclique voornamens waren,
het stuk te publiceeren.
Wat denkt ge van al het gerucht,
dat er om die publicaties is gemaakt?
Ik heb er geducht om gelachen. Stel
u voor: interpellaties in vier parlementen,
kilometers artikelen, interviews 'met pre
miers, diplomatieke démarches, oorlog's-
leuzen en sabelgeknetter, tandenknersen
de burgers, èn dat alles omdat ik op
een goeden dag de grap heb uitgehaald,
den Duitschers en Hollanders zand in
de oogen te strooien I Het is waarlijk
een grap, den kapitein-schoenmaker van
Köpenick waardig.
Beschouwen wij echter de zaak ernstig,
dan heeft ze de uitwerking van een
voetstap in een mierenneet. Wij hebben
noch de Duitschers, noch de Hollanders
gezocht, maar zij. zijn tot ons gekomen
en het was waarlijk niet uit sympathie
voor België. Zoo kwam het, dat zij! ge
vangen zjjn in hun eigen strik. Dank
zjji de naïeve perfidie van deze personen
kan België thans de balans opmaken van
zijn vrienden en vijanden, openlijke zoo
wel als verborgene."
Het Belgisch telegraafagentschap meldt,
bq 'épotad 5ptn
3 1 one 2\.
lp*
100 punten
leven recht op
leze mooie pqp
ti
\ferkryqbaap ih verschillende prijzen.
IQ
A-V.O.BIQQE.LAAR ROOSENDAAL
dat tegen Waard Herremans, den redac
teur van de „Schelde", die zijn tusschen-
komst verleende aan het „Utrechtsch
Dagblad", een bevel tot arrestatie is uit
gevaardigd. Hij is echter nog niet in
hechtenis genomen.
Inmiddels zijn verschillende getuigen
door den. rechter van instructie ver
hoord.
Omtrent Frank-Heine verneemt het Pa-
rjjsche „Journal" nader, dat hij te Parijs
driemaal veroordeeld is. Te Antwerpen,
waai' hij deel uitmaakte van de redactie
der Neptune", wist hij zich de gunst
van een onlangs overleden generaal te
te verwerven, van wien hij papieren ver
kreeg, welke hem later in staat stelden tot
het vervaardigen der valsche documenten.
De weg naar Genève.
Prof. Gerretson heeft in een gesprek
met een verslaggever van het H d b 1.
er op gewezen, dat Nederland voor de
volledige opheldering van deze zaak niet
afhankelijk van den goeden wil en van
de gunst van Brussel en Parijs. Dat zou
zoo vóór den oorlog geweest zijn. Maar
onder het nieuwe volkenrecht, onder het
statuut van den Volkenbond hebben wjj
een recht tot opheldering.
Nu kan Nederland zeggen: ziehier, in
deze opschudding, het gevolg van uwe
verheimelijking in strijd met uw ver
dragsplicht; de rust in Europa vordert,
dat gü eindelijk, uw plicht doet, het ver
drag openbaar maakt en daardoor „listige
machinaties" als de Utrechtsche publi
caties onmogelijk maakt. Natuurlijk zal
daarop een weigering volgen: en dan
moet Nederland als het waarlijk in het
nieuwe Volkenrecht gelooft, ook den
strijd voor dat recht aandurven, en in
bondgenootschap met de overige neu
tralen doorzetten of tot de publicatie resp.
anihilalie van het geheim verdrag óf den
Volkenbond tijdel ijk veriaten. Thans moet
eens en vooral worclen uitgemaakt of
de Volkenbond realiteit is en of de Bond
in staat is zjjn leden te dwingen hun
voornaamste verdragsplichten na te ko
men. Zoo lang de Volkenbond, willens
en wetens, het bestaan van geheime ver
dragen tolereert, ontbreekt de reëele ba
sis voor de ontwikkeling van een Euro-
peesche statengemeenschap.
De vraag naar de authenticiteit van
het Utrechtsche document is slechts van
uiterst secundaire beteekenis. Immers,
zelfs al kon bewezen worden, dat het
document niet authentiek is, dan zou
dat nog volstrekt niet bewijzen, dat
de inhoud niet met het authentieke do
cument overeenstemde: ook een valsch
bankbiljet, kan een juist beeld geven
van een echt. En zelfs al zou ook de
inhoud bewezen worden, niet authen
tiek te zjjn, dan nog zouden wjj alleen
weten (wat ons niets schelen kan) wat
er in het origineele geheime verdrag niet
staat, terwijl het eenige wat Nederland
schelen kan en waarop Nederland, als
Binnenland.
Te Brussel is zekere Frank Heine gearres
teerd, die het door het „Utrechtsch Dag
blad" gepubliceerde document zou heb
ben vervalscht.
Een verklaring van het „Utrechtsch Dag
blad.
Prof. Gerretson over het conflict aan „de
Nederlander".
De vertrekkende burgemeester van Bergen
op Zoom over zijn gemeente.
Het 35-jarig jubileum van den heer H. A.
Hanken, directeur van den Wilhelmina-
polder.
Het gevaar op de rivieren.
De Koningin te Dordrecht.
Buitenland.
Aardbeving in Philippopel.
Communistische actie in Hongarije.
Weer een complot in Spanje?
lid van dan Volkenbond recht heeft te
weten, is, wat .er in het geheime verdrag
wel staat.
Naar aanleiding van de arrestatie van
den vervalscher van het z.g. Fransch
Belgisch militaire verdrag werd vanwege
het „Utr. Dagblad" de volgende verklaring
gepubliceerd:
„Niemand van het „Utr. Dagbl.", noch
de Directie, noch eenig lid van den Raad
van Commissarissen, noch de Hoofd
redactie, noch eenig lid der Redactie of
Administratie en het overig personeel,
hebben ooit rechtstreeks of niet recht
streeks eenig contact gehad terzake van de
gepubliceerde documenten, met een der ge
arresteerde personen.
Het „Utr. Dagbl." heeft bovendien voor
deze publicatie geen cent betaald".
Aardbeving.
Vrijdag zijn te Philipopel hevige aard
schokken gevoeld, die met een onder-
aardsch gerommel gepaard gingen. Onder
de bevolking ontstond een paniek. In het
naburige dorp Tschobe zijn bjjna alle hui
zen gescheurd. Enkele huizen zjjn inge
stort. Menschenlevens zjjn voor zoover
tot nu toe bekend, niet te betreuren.
De bevolking van Philipopel en de
naburige plaatsen bivakeert ondanks de
hevige koude, onder den blooten hemel.
De Commun'stsn-acüe in Hongarije.
Naar de Pester Lloyd meldt, heeft de
politie te Boedapest Vrijdagnacht op grond
van de door haar in beslag genomen
documenten over een nieuwe commu
nistische propaganda-organlsatie te Boe
dapest in de provincie nog verschillende
communistische propagandisten gearres
teerd.
In totaal zjjn thans 786 communisten
in hechtenis genomen.
De politie heeft vastgesteld, dat on
langs een afgezant van de sovjetregeering
te Boedapest is geweest, om pan de
leden der communistische organisatie in
structies te geven.
Winter in Palestina.
'tls betrekke yk koud in Palestina. In
Januari 'is er wat sneeuw gevallen, maar
het heeft toch nog niet gevroren, hetgeen
vroeger wel eens gebeurd is. In Syrië
echter is het bar koud en de
sneeuw boreikt cp somm'ge plaatsen van
den Libanon 3 M. hoogte.
Veel regen viel er van het jaar in
Palestina, tot groot geluk der bewoners
van het H. Land.