No. 85 Donderdag 10 Januari 1929 43e Jaargang Dagblad voor de Provincie Zeeland HENDRIKSE&Co'sBANK-GOES Het Jubileum van de Koningin-Moeder. Het huisje aan den zeedijk Buitenland. Belangrijkste Nieuws. Aangesloten bij het Bureau voor Oplaag-contröle FEUILLETON Coupons Effecten Deposito's Credieten Wissels Spaarbank 4 pCt. hij dreigde en betaalde igade gedroeg k. de auditeur- enisstraf met ■erdediger be- ■ake kon zijn 'Cht oplegging net het voór;- 1928 inging. vele dlen- m eere-bewij'- iciëele schade nd der besto- isscher J. V- che rechtbank ember op vi mmoeder, V., nger en kreeg .'kopje thee, rtje. Dat was iet bed vond sjes, uit één ;na.m. V. was geweest, liet- mleiding was eischen, n.l. d hij op ver- i vrijheid ge- ÏE SCHAATS d b 1. over dit intleend: ondergebon- e van beenen veilig aange-- (enen schaats sche landen is tijdschriften id, Engeland, ndere landen phen, den se- chop Thomas evonden van en en wel van dat men ook k maakte van jzeren schaat- a de kinderen ervolgens op ren schaatsen, an Nederland en in 181.3 en nden, die.oud- n hielden waardoor men komt er naar de(n) t heel eeuvou- im geldprijzen toen er later gebied kwam, an gehouden, dhaafd werd. nog veel om if ten zijn vele d der schaat- telhold djehon etberg van E. kum stond op ende te lezen: Vouterswoude, den 18en Juli 2 (dius op 85- rswoude naar reis heen en r zag men een ime Cardol te de Waal voor Latsen heen en zen bij Gouda zijn 99e jaar a achterklein- n vertellen de een kamp op Leeuwarden ging tussrhen er niet min- •t verschenen. gomden oor- van Pogginga- leinood. Maar spersonen viel verheidLuis- r aanhaal uit ingeplakt onze burger openbaar ten iroogende toe- i allen de bo- wedstri'd aan ezondheid bo- n en alle he- n zich gans.cb verhalen, hoe 7 n hebben op vijanden. Zoo- riifue terstond n in de eerste L572 den weg slagen, zag hij er den water ad versperden, iging haar van 1 te bestoken, :p afstand, en akschutters on er vervolgens i's rondom de hun - verbazing euzenknechten hen optrekken, oren" aan, .iedschrijver dat land het pe krammetjes eslagen, dat in den voet sluit p het ijs staan- loop en en fce Directeur-Hoofdredacteur: R. ZUIDEMA. Bureau: Lange Vorststraat 70, Goes. Tel.: Redactie en Administratie no. 11. Postrekening No. 44455. Bijkantoor te Middelburg: Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259. 'ie Zeeuw VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Per 3 maanden, franco per post f3.— Losse nummersf 0.05 Prijs der Advertentiën: 14 regels f 1.20, elke regel meer 30 d Bij abonnement belangrijke korting. Van alle stations en van tal van open bare gebouwen wappert vandaag de Ne- derlandsche driekleur, ter gelegenheid van het feest van de Koningin-Moeder, die nu een halve eeuw geleden haar intocht deed in ons land. In de Residentie en tal van andere plaatsen wordt deswege feest gevierd. In Zeeland is, mede als een gevolg van het ontbreken van Oranjeverenigin gen, van feestbetoon weinig te bemerken, maar toch leeft ook hier het volk met de hooge jubilaresse mee en leeft ook hier de wensch en de bede dat deze beminnelijke en beminde Vrouwe nog tal van jaren mag worden gespaard. Koningin Emma heeft zich de liefde van het overgroote deel van ons volk weten te verwerven. Een gevolg van de hooge opvatting die zij steeds gehad heeft van haar taak. Toen Mevr. van Itallië-van Embden in een persgesprek, dat zij met de Jubilaresse mocht hebben, de vraag stelde of het niet moeilijk was geweest bij- het einde van het Regentschap afstand te doen van zoo cen- tralen invloed, luidde het eenvoudige maar in zijn eenvoud zoo treffende antwoord: Het voornaamste is niet gelukkig te w o r- den, maar gelukkig te maken. Van dit interessante gesprek laten wij hier een gedeelte volgen. „Ik zal u van onze opvoeding ver tellen. Die was eenvoudig. We hadden jarenlang een Engel sche gouvernante- Ze voelde zeer sociaal. Ze sprak ons over arbeidsverhoudingen, sociale instellingen, het leven van de fabrieksarbeiders, toen meestal nog zeer treurig. Ze gaf niet alleen lessen; ze schiep ook oen sfeer om ons onderwijs. We waren met vijven zusters. De oud ste 'kreeg tering, toen zij1 lö jaar was. Een tragedie. Ach. De diepe indruk, dien die op mij maakte. Daaruit is m\jn belang stelling ontstaan voor de lijders aan die vreeselijke ziekte. En voor de middelen om haar te voorkomen. Ik was de derde zuster naar den leef tijd. Na de vierde volgde een broer, nog een schooljongen, toen wij- al volwassen waren. En dan het jongste zusje, ons speelpopje, nog een kindje toen ik trouw de- Een groot voorrecht: een groot ge zin. Een natuurlijke hulp by de opvoe ding. Je voedt elkaar opl Je leert: toe geven, niet je wil doordrijven, achter staan terwille van een ander. We gingen niet zoo heel veel met an deren om. Dat hoeft ook niet, als je zelf een groote kring vormt. Aan tafel, met de gouvernante, den gouverneur, de kin derjuffrouw, moeder"s twee hofdames van wie één ons meisjes chaperonneer de als we uitgingen mijn broer's vriendje, dat met hem opgevoed werd, waren we toch lederen dag met veer tien samen. Dat brengt gezellige con versatie mee. door HUGO KINGMANS. 23) -o— „Hy is een goede jongen", mompelde vrouw Blankert op halüuiden toon, als menschen, die altijd alleen zyn, vaak ple gen te doen. „Alleen dat van Marie, dat is niet goed van hem. Wij moeten kun nen vergeven." Zij zat weer in haar leunstoel en peins de, de oude vrouw. In haar hart was blijd schap en dank voor den ontvangen brief. Misschien werd het zoo weer goed met Marie. Zij was toch haar dochter. Met stevigen stap was Adriaan Blan kert, zonder iemand te ontmoeten, in- tusschen den landweg afgeloopen, om op den tweesprong links af te slaan, den weg naar het dorp cp. Maar zoover behoefde hij niet te I-oopen- Tien minuten vóór het dorp sloeg hij een smallen weg in, om zoodoende een kleine hofstede te bereiken, waarvan hy do pachter was. Hector, de groote hond, sloeg aan. Maar op het hooren van de stem van zya baas, Juist omdat de Prinses dien grooten kring thuis mist, staan Haar ouders Haar deze jaren in Leiden toe. Gns leven in Arolsen was wel zeer eenvoudig. Dat is gelukkig voor kinde ren. We leerden uitstekend handwerken, ook teekenen. Ik herinner me, toen we in Cannes logeerden, kreeg ik daar goede teekenlessen, en Fransche literatuur van een Franschman. Literatuur behandelden we h fond. Geschiedenis ook. Onze op voeding was breed voor dien tijd. Maar de praktijk van de opvoeding berustte bij onze moeder. Heel jong al hielpen we mee in ljaar liefdadigheidswerk. Als we op reis waren, schreven we brie ven voor moeder; was er wel aan ge dacht hier soep te brengen; daar kinder- kleertj-es? Thuis gingen we naar de men schen toe; informeerden; brachten de noodige dingen.'" „Heeft de Koningin de intimiteit van Uw familiekring neg mee doorleefd?" „Zy was twee keer als baby in Arol sen. Dat kan men haast niet meetellen. Een paar van myn zusters waren toen getrouwd. Moeder was ziekelyk gewor den. De kring kleiner. De Koningin heeft veel gespeeld met mijn jongste zuster; zy scheelden maar 7 jaar." „Toen kwam de Koning in Pyrmont." Een guitige glimlach. „Ik blijf wat lang bij mijn jeugdherinneringen staan, niet waar Nu, goed dan. De Koning kwam naar Pyrmont; in '78. Neen, niet voor een kuur; op bezoek bij ons. Hij bleef eerst vier dagen; kwam later terug; toen volgde onze verloving. juk wist: ik ging myn nieuw tehuis tegemoet. Voor het gansche leven. On der een volk, dat myn volk worden zou. Ik kende, ik begreep myn plichten. Myn opvoeding, myn kring had my voorbereid. Als men jong is heeft men een groot aanpassingsvermogen. Een ge voel van: ik durf het wagen. Onbewust voor myzelf, moet toch myn verstand zich wel rekenschap hebben gegeven. Ik zag den weg. Ik hoefde maar te volgen die hem vermaande, veranderde zyn ge knor in een vroolijk geblaf. Een deur werd geopend. „Ben je daar, vader?" „Ja hoor", was het opgewekte ant woord van den man, die binnenstapte en in de keuken kwam, „het is weer heel goed. Maar er was iets anders." „Wat, Adriaan?" vroeg zyn vrouw, een stevige boerin. ,,'kZal het je straks vertellen moeder, Is er iets bijzonders geweest?" „Neen man. 'tls koud, hé?" „'t Vriest steendik, mensch. Waar zyn de kinderen?" „Evert speelt in de kamer; Jan is bij buurman Diermanse; Marie is boven aan het kleeden." „Heeft Kees de koeien gemolken?" „Het is in orde, vader. Wy doen de zaken wel goed, als je weg bent", lachte zij opgewekt. „Je bent een fideele vrouw; dat heb ik altijd nog gezegd", zeide hy. Toen gingen ze naar binnen. Evert, een jongen van negen jaar, de Benjamin van het gezin, speelde met zijn Meccanodoos, die hij, op zyn jaardag, pas geleden ,van Grootmoeder had ge kregen. „Zoo, jongen", zei Adriaan Blankert- „Dag, vader. Kijk eens, wat een mooi karretje dat wordt". wat ik thuis had geleerd. Alles was daar aanwezigin het klein. Hier wachtte het grootere, maar in andere verhouding: het zélfde. Ik werd ook geholpen: 'sKo- nings zuster in Arolsen, had mij al voor bereid. De feestelijke intocht in Holland zou worden gehouden op 21 Januari doch toen viel over dat al.es een zware schaduw: de dood van Prins Hendrik. Alle recepties worden uitgesteld. We kwa men in Den Haag aan op 13 Januari, diep in rouw. Alles stil. Het Paleis half gesloten." „U wachtte al gauw een zware dub bele taa.lc: Moeder-opvoedster èn Regen tes. In die hoedanigheid voelde U de „Koningin" als de éérste. En als moeder toch weer kon U niet zwak zijn." „Dat is zoo moeilijk niet als het u lijkt. Een verstandig kind houdt die twee begrippen heel good uit elkaar. De éér ste was de Koningin in officieele functie. In huisheeft het nóóit geschaad. Als menteen kind goed opvoedt dan ge hoorzaamt het in liefde. Trotsch wordt niol wie een belangrijke levenstaak voor zich ziet." Waarom zou een mensch trotsch zyn? Om een positie? Daar is toch héél geen reden voor. En de p'ichten van een hooge positie zijn niet altijd een genoegen. Wat dat altijd wèl is: belang stellen in het volksleven. Van Holland en van Indië. De laatste vraag van mevr. v. Itallie luidde: „Was het niet moeilyk om, by het eind van 't Regentschap afstand te doen van zóó centralen invloed?" „Moeilijk? Afstand doen ter wille van je kind? Ik had immers het gezag maar „waargenomen"! Ook het belang van het volk eischte: zich terug trekken. Een leegte? Ontstaat altijd als een taak is afgeloopen. Maar die zich vult met veel nuttig werk. Voor wie tracht niet te den ken aan zichzelf, is 't leven zoo ingewik keld niet. En wie wel denkt aan zich zelf als midde'puntkan nooit geluk kig zyn. Als bij een huwelyk. Het voor naamste is niet: gelukkig wórden, maar gelukkig maken." Millionaire en werkloozen in Amerika. In 1914 waren er zeven duizend mil lionaire in de V.S., maar in 1923 zijn er tusschen de dertig en veertig duizend, vol gens een statistisch deskundige van de Federal Reserve Bank of New-York. Hij schat, dat de helft van deze nieuwe rijken hun fortuin danken aan de daling der geldswaarde sinds het oorlogsjaar. Een an der deel dankt het aan de stijging van be leggingen en de verhande.ingen van stuk ken. En uit Washington komt het bericht, dat een netto inkomen van 2 8J9.000.000 dollar of byna een derde van het nationaüo inkomen werd ontvangen door 11.037 per s-onen op een totaal van 24 mil.ioen ge zinnen. Hiertegenover staat een aantal werkelo-ozen van twee en een half mil- li-oen en een millioen farmers, wel aan „Mooi, hoor. Ben je vanmiddag niet meer buiten geweest?" De jongen gaf geen antwoord maar kleurde. „Nou vader, zei de boerin, „óf hij bui ten geweest is. Hij liep op den put." „Maar jongen, moet je er doorzakken? Het ijs is immers nog niet sterk genoeg. Wacht daar nog maar een paar dag-en mee hoor. Als het goed is, mag je schaat sen leeren rijden. 'kZal ze morgen uit de stad meebrengen." „Fijn", zei Evert, die blij was, dat het zoo .'goed afliep. Hij had een geduchten uitbfrander verwacht. Het was tot na 't avondeten dat de boerin haar nieuwsgeri'gheid bedwingen moest. Adriaan Blankert wilde er niet over spreken, zoolang de kinderen er bij waren. Maar toen was hij even met zijn vrouw alleen. Moeder heeft een brief gekregen, Martje, van een dochter van Marie," zeide hij. „Dat mag ook wel in de courant", merkte zij op, ten hoogste verbaasd. „Wat had die te schrijven?" „Ja, het wordt al gekker. Die wil eeni- gen 'tijd bij moeder komen l'o-geeren, om dat hij in een andere omgeving moet wezen." „Heb ik van myn leven! Ze is zeker ze nuwziek? dat zijn al die stadsnufjes. Lek ker -eten en drinken, uitgaan en pret ma- het 'k, maar zonder loon of winst te trek., i. Een boete van 14 millioen francs. Aan den leider der grootindustrieelen in het Saargebied, dr Roechling, is door het belastingkantoor te Metz een vordering gestuurd tot betaling van 14.441.410 francs. Deze vordering berust op een vonnis van den krijgsraad te Amiens van 24 December 1919, waarbij Roechling we gens „roof, diefstal met geweldp-.eging en andere misdrijven' 'tijdens den oorlog in Frankrijk gepleegd, tot 10 jaar tucht huisstraf, 15 jaar verbanning en 10 mil lioen francs boete werd veroordeeld. In de uitno-odiging tot betaling wordt Roech ling met executie zijner goederen be dreigd, wanneer hy niet binnen acht dagen betaalt. Moeilijke overtocht De Mauretania is te New-Yo-rk met ver traging aangekomen na den onstuimigsten overtocht, dien de kapitein, naar hij ver klaarde, sedert 30 jaren meegemaakt heeft. Het schip liep in den storm veel schade op van ondergeschikt belang. Spoorwegongeluk. Bij een botsing tusschen een passa- gierstrein en een goederentrein bij Chel tenham (Eng.) zyn de machinist van den passagierstrein en een passagier gedood; 4 passagiers werden ernstig, 3 licht ge wond. Twee rijtuigen van den trein zijn omver geworpen. De toestand van enkele gewonden is wanhopig. Volgens latere berichten zyn zes lyi- ken van onder de verwoeste treinen te voorschijn gehaald. Men vreest dat er nog meer slachtoffers zijn. Een stad In geldnood. Het stadje Steyr in Opper-Oostenrijk, een belangrijk industrie-centrum en tevens een middelpunt van het vreemdelingen verkeer, verkeert sinds lang in ernstige financieele moeilijkheden. De voornaam ste inkomsten der gemeente bestonden uit de belastingpenningen, enz. van de wapen fabriek, -die haar oorspronkelijk bedrijf echter na den oorlog heeft moeten staken en thans een bescheiden machinefabriekje is. De gemeente heeft op het oogenblik een schuld van 3 Y> millioen shilling, wat neer komt op 180 per hoofd. Alle pogingen om steun te krijgen van de bonds- of de pro vinciale regeering zijn mislukt. Het ge meentebestuur heeft nu besloten een reeks gemeentegebouwen, w.o. een kazerne, een H.B.S. en een ambachtsschool, aan den meestbiedende te verkoopen. Voorts be sloot men met eenparige stemmen alle ge meentelijke belastingen zeer aanzienlijk te verhoogen. Kouds. In Duitschland is het sinds Dinsdag zeer koud en deskundigen verzekeren, -dat in de volgende dagen geen verbetering van het weder dient te worden verwacht. In den afgeloopen nacht daalde de thermo meter te Berlijn tot 10^ graad onder nul. Tegen -den middag vroor het nog 7 gra den. Uit Silezië en Opper Beieren worden maken, dansen en weet ik wat meer. 'tls wel om zenuwachtig te worden. En dan ir'eten de schepsels naar een andere orag» g. En dan is Grootmoeder goed. Moe vindt het natuurlijk goed?" vroeg zij. „Natuurlijk?" vroeg Adriaan Blankert. „Had je dat dan gedacht?" „Vanzelf. 'kHad niet anders gedacht. Vindt zij het dan niet -goed?" „Ja, 'k heb beloofd, te zullen schrijven, dat het goed is." „Dacht ik wel'. Net iets voor moeder." „Zou jij het doen, Martje?" „Och, moeder is oud, Adriaan. Geef haar maar wat toe." „Dat is geen antwoord op mijn vraag." ,,'t Is zoo moeilijk, Adriaan. Een moeder is een moeder, hé? Zij hoopt altijd nog, dat het met Marie in orde komt." „Geloof jij daar iets van?" „Je kunt het nooit weten." „Wat mankeertje nou? 'kHeb moeder eerst aangeraden, te weigeren en gezegd dat jij er ook zoo over dacht." ,,'kWeet niet, of het wel verstandig zou zijn om te weigeren. Het zet maar kwaad bloed." „Dat kwade bloed is er toch al. Daar heeft Marie wel voor gezorgd. Ik be- gryp je niet. „Omdat je geen moeder bent, Adriaan. Je weet, dat ik het schandelijk vind, zoo- Binnenland. Een dreigende staking aan de Hevea- fabrieken te Velp. Het scheepvaartverkeer door het ijs ge stoord. Het jubileum van H. M. de Koningin- Moeder. Buitenland. De afval van de kerk te Weenen. Spoorwegongeluk in Engeland. Strenge vorst in het buitenland. De toestand in Servië. echter temperaturen van 19, uit Oost Prui sen van 17, uit München van 9 graden onder het vriespunt gemeld. In West- Duitschland schijnt het minder koud te zijn. Dorp door wolven overvallen. Uit Moskou wordt gemeld, dat eenigo groote troepen wolven het dorp Soesjan in het -gouvernement Wladiwostok hebben overvallen. Vier boeren werden door de wolven gedood en drie gewond. Heele kud den vee werden door de uitgehongerde roofdieren verscheurd. Een ontboden af- deeling van het roode leger ondernam een aanval op de wolven met machinegeweren, waarbij 120 wolven werden neergelegd. Romeinsche kwestie naar oplossing. Uit betrouwbare bron wordt vernomen, dat de ontwerp-overeenkomst tot oplos sing van de Romeinsche kwestie zich thans op 's pausen tafel bevindt, ten einde door hem aan een onderzoek te worden onderworpen. Vernomen wordt, dat in het gebied, hetwelk de regeering aan het Va- ticaan zou afstaan tusschen de 11.000 en 15.000 menschen wonen, waarover de paus in naam de souvereiniteit zou heb ben, ofschoon deze in werkelijkheid bij de regeering blijft berusten. Voorts verluidt, dat als het accoord tusschen paus en re geering tot stand komt aan den Heiligen Vader de keus zal worden gelaten aan gaande tijd en vorm van -de officieele rne- dedeeling aangaande de overeenkomst. De nieuwe toestand in Servië. Naar de Prawda verneemt, moeten alle poliffieke partijen op -grond van art. 1 en 3 der nieuwe wet tot bescherming van den Staat als ontbonden worden be schouwd. Volgens, een andere opvatting zijn enkel de partij' der Bosnische- Mo hammedanen en de Sloweensche volks partij, wegens haar godsdienstig karakter, en verder de Kroatische boerenpartij en als Marie gehandeld heeft. De straf zal zij dan ook wel' krijgen, als ze niet ver andert. En nu maar, zonder meer Tiaar dochter to laten schrijven en te vragen, of die komen mag, het is een schandaal1, in één woord. Er stond immers niets bijzonders in dien brief? „Niet bijzonders. In een paar jaar geen letter aan moeder geschreven en nu dit verzoek 1 'kZou het wel weten. Zij kwam niet in mijn huis, vóór ze haar moe der op de knieën om vergeving had gevraagd." Adriaan Blankert wond zich op, als hij er aan dacht. Te meer, omdat hij ditmaal, tegen zijn verwachting, in zijn vrouw niet een bondgenoote had. Zijn vrouw was zoo wijs, om verder te zwijgen. Er kwam nog wel eens een gelegenheid, dat zij verstandig met hem praten kon. Zij moest haar schoon moeder gelijk geven. Wie weet, of de ver houding niet veranderde, al zou die dan niet bepaald hartelijk worden. Voor moe der was het te hopen. Van Marie was zij niet een troote vriendinZij kon dat trotsche in haar niet uitstaan. Adriaan Blankert mokte even. Maar dan zeide hy: „Komaan, 'kheb moeder be loofd, dat ik schryven zal. Dat moet dus maar." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1929 | | pagina 1