DE ZEEDW
TWEEDE BLAD.
Het huisje aan den zeedijk
Gemengd Nieuws.
Uit de Provincie.
VAN
FEUILLETON
MAANDAG 7 JANUARI 1929. No. 82.
H. M. DE KONINGIN-MOEDER
50 JAAR IN ONS LAND.
Herinnering aan de huwelijksplechtigheid.
In verband met bet feit, dat het deze
week 50 jaar geleden is, dat H. M. Ko
ningin Emma in ons land haar intrede
deed, brengt de N e d e r 1. in herinnering
de huwelijksplechtigheid op 7 Januari
1879 in de kerk te Waldeck, waaraan wij
het volgende ontleenen:
Z. M. de Koning was gekleed in admi
raalsuniform, met al zijne ordeteekenen
De bruid had een wit kleed van halfdof
atlas, hier en daar men gouden sterretjes
bezaaid en een lange traine. Een kanten
sluier was bevestigd aan den myrthen-
krans, die rond den diadeem gewonden
was. Diamanten oor- en halssieraad en
een prachtige hermelijnen schouderbedek
king voltooiden haar eenvoudig, maar bui
tengewoon sierlijk toilet. De rechterhand
was zonder handschoen. De princessen
waren in zacht rose, met bloemen opge
maakt. Zij en alle overige dames hadden
de schouders onbedekt. Aan keur van
edelgesteenten was bij deze hooge verza-
meling geen gebrek.
Terwijl de stoet binnenkwam, zong het
koor het: Heilig! Heilig! en de geestelijken,
die het bruidspaar aan den ingang der
kapel hadden opgewacht, plaatsten zich
nu voor het altaar.
De Hofprediker, Konsistorialrat Scipo,
hield na gebed en de lezing van Ps. 121 de
volgende rede:
Een der gewichtigste oogenblikken is
gekomen, een van die, in welke de mensch
diep beseft, dat op zijn levensweg een keer
punt is gekomen, één, dat op zijn toekomst
van beslissenden invloed zijn zal.
Deze gedachte vervult thans ook Uwe
harten, Allerdporluchtigst paar! Gij staat
op het punt van voor God en deze Chris
telijke getuigen, U wederkeerig echtelijke
liefde en trouw tot in den dood te beloven
en deze verbintenis de kerkelijke wijding
te geven.
Hoeveel hartelijke heil- en zegenwen-
schen zullen U heden worden gedaan.
Juist echter in dat wenschen ligt de be
kentenis opgesloten, dat de vervulling niet
gegeven is in de zwakke menschenhand.
's Menschen doen staat niet in zijne macht,
noch in iemands macht, hoe hij handel en
wandel zal sturen. Hoe zaligend dan ook
het verheffende geloof, dat den mensch
doet zeggen:
„Ik hef mijne oogen op naar de bergen,
vanwaar mijne hulp komen zal. Mijne
hulp is van den Heer, die hemel en
aarde gemaakt heeft."
Tot Hem wendt zich thans ook Uwe ziel
en in het opzien naar den levenden God
ligt Uwe blijde hoop in deze heilige Ure.
Vele harten zenden met U vurige gebeden
omhoog, dat God uit de volheid zijner
liefde deze echtverbintenis doe worden
tot een bron van zuiver en duurzaam
levensgeluk.
Uwe Koninklijke Majesteit verheugt zich
in dezen feestelij'ken kring in de tegen
woordigheid van hartelijk deelnemende
hooge verwanten, maar zij gedenkt ook de
zeer geëerde koninklijke ouders, den za
ligen Willem den Tweeden, roemrijker ge
dachtenis, en de onvergetelijke moeder,
Anna Paulowna, die beiden in den geest
tegenwoordig, dit echtverbond zegenen.
Gij, koninklijke bruid, hebt nog het
geluk, Uwe vorstelijke ouders, zusters en
broeders te bezitten. Met den zegen van
getrouwe liefde, hebben zij U hier naar
bet altaar begeleid en zullen zij ook op
Uw verderen levensweg U begeleiden met
het gebed, dat genade en barmhartigheid
U volgen moge, Uw geheele leven lang,
»en gij aan de zijde van den koninklij
ken gemaal zijn wakker en edel volk ten
zegen zijn moogt, en gij daar van heeler
harte zult kunnen zeggen: Uw volk is
mijn volk.
Daartoe smeeken wij allen met U de
hulp ai van den levenden God.
Die echter zijne hulp alleen zoekt bij
den Heer, kan zeker zijn dat hiji ook
door
HUGO KINGMANS.
21) o-
„Beste Grootmoeder,
U zult wel verwonderd zijn, eeö brief
van mij te krijgen. Ik heb u nooit ge
schreven, omdat Mama het altijd deed.
Maar ik zit nu in zoo'n moeilijk geval,
dat ik uw hulp kom inroepen, in de
hoop en in het vertrouwen, dat U toe
stemming zult geven.
Ik zou namelijk gaarne eenigen tijd, als
het mag den heelen winter over, bij U
komen logeeren. Hel i3 voor mij nood
zakelijk, dat ik eens in een andere om
geving kom. Waarom, dat zal itt U wel
vertellen, al3 ik komen mag. Toe, het
mag wel, hé?
Papa en Mama vinden het goed, dat ik
U dit vraag. Als U schrijft, dat U het
goed vindt, kom ik al heel gauw. En ik
geloof wel, dat ik het mlt U vinden kaai.
te zal met lastig zjjn, hoor Grootmoeder.
Eigenlijk zou ik wel uitvoerig willen
schrjjven, waarom ik zoo gaarne van huia
wil, mur hat is beter, dat ik U dat rat
tel. Dan begrijpt U het misschien beter.
Ik hoop nu maar, dat U toestemming
geeft- Dan ben ik gauw bij U.
De groeten van Papa, Mama en Uw
nichtje.
LIA VAN MEERSMA.
Toen Adriaan Rlankert den brief lang
zaam gelezen had, begon hij opnieuw.
Dan keek hij, zonder een woord te zeg
gen, zijn moeder aan.
„Van een dochter van Marie, Adriaan",
zeide zijn moeder, veelbeteekenend.
Het kwam hem voor, dat door haar
stem een vroolijke toon klonk. En die
hinderde hem.
„Je zult toch zeker terugschrijven, dat
je haar niet gebruiken kunt?" vroeg hij.
„Waarom zou ik zulk een leugen schrij
ven, Adriaan?" vroeg zij eenvoudig weg.
„Wel nu nog mooier!" barstte hij los-
„Maar moeder toch! Wat mankeert je nul
Nooit, nooit meer hoorea wij iets van
Marie. We zijn te min voor Mevrouw
Van Meersma. En nu^zou je zoo maar
schrijven, dat haar dóchter welkom is)
Zij moet in een andere omgeving zijn",
hij wierp een blik in den brief, „schrijft
Nu, laat ze dan gaan. As zij maar
t hier komt. *t Is me wat moois I Altijd
laten zjj ons links liggen. En nu zij oma
ooodig lubben, ja, an s£ö wjj goed. Ik
zou, kort en krachtig, terugschrijven, moe
der, dat je haar niet hebben kunt- Martje
denkt er vast ook zoo over."
„Dat kan wel, Adriaan, al geloof ik het
nog niet. Ik was blij, dat je kwam. En
toch was ik bang. Ik verwachtte, dat je
zoo zoudt spreken. Marie zit jou nog
altijd dwars" sprak de oude vrouw met
zachte, treurige stem.
„Maar moeder, dat spreekt toch van
zelf. Zij is hier tegen den zin van vader
en moeder, weggegaan. Zij trouwde, tegen
den zin van vader en moeder, met dien
mijnheer Van Meersma. Een paar maal
in al die jaren is zij eens wezen kijken,
heel in het begin. Maar dat werd al
minder, tot er nu in enkele jaren niets
van haar vernomen wordt en op je brie
ven toen kreeg je niet eens antwoord. En
daar opeens komt haar dochter vragen,
hier nota-bene den heelen winter te mo
gen komen logeeren, niets doen natuur
lijk. Ik zou ze feestelijk bedanken, nu
weet je. hoe ik er over denk."
Adriaan Blankert sprak opgewonden-
Van toom flikkerden zijn oogen.
De oude vrouw bleef kalm en liet hem
rustig uitrazen.
Dan klonk weer haar zachte, sympa
thieke stem: „Zoo moet ie niet spreken,
Adriaan. Ik geloof, dat dit een begin van
g«b«direEbooring Ia. Je weet, boe ik dage
lijks den Heere bid, om Marie weer te
recht te brengen. Dat Lia dit schrijft,
is een goed teeken. Adriaan. 'kHeb er
God voor gedankt- Het past je niet, te
spreken, zooals je doet."
„Moeder, je weet, dat ik veel respect
voor je heb. Maar ik kan daarin geen ge-
bedsverhooring zien. Als het d&t was,
dan moest Marie zélf schrijven en schuld
belijden. Maar dat doet ze niet. Zij laat
haar dochter een zoet briefje schrijven-
Geen woord wordt er over gerept, dat
Marie, schandelijk, eerst met vader en
moeder en later met moeder alleen ge
handeld heeft. Ik kan dat niet zoo ge
makkelijk vergeten, moeder. Als een vuile
handdoek, als onwaardigen zijn wij weg
gesmeten. Ze kijken niet naar ons om.
En dan komt daar zoo'n briefje met de
simpele vraag: „mag ik komen?" Je moet
„neen" zeggen, moeder. Dan zullen zij
eens voelen, dat wij ze kunnen missen."
„Ik ben het heelemaal niet met je
eens, Adriaan", zeide de oude vrouw.
„Als het daarover gaat, dan ken ik m'n
jongen niet. Zoo spreekt niet een zacht
moedige van geest, jongen. Zou onze Hei
land het zoo willen? Zullen wij kwaad
met kwaad vergelden? Marie heeft ver
keerd, de Heere moge het haar vergeven-
'kHeb er veel onder geleden en lijd er
oog onder. Maar dexe brief beeft rag ver
kwikt. 'tls niet gebedsvexbooring, maat
wel, dat geloof ik vast, het begin er van-
Marie vond het goed, dat de brief geschre
ven werd. Is dat niet een goed teeken?
Wie weet, als dat meisje uier is, of het
niet in orde komt. k Zal er vurig om
bidden. Daarom moet er geschreven wor
den, dat zij komen mag. Zoo denk ik er
over. 'k Geloof dat ik daarmee in Gods
weg ben. En als ik doe, wat jij zegt, dan
ga ik van dien goeden weg af."
„Ik kan het zoo niet inzien, moeder.
Je zult het wel goed bedoelen. Maar
ais je schrijft, dat het meisje komen mag,
zullen ze ginds in hun vuisje lachen,
en zeggen, dat wij toch maar gaarne
willen."
„Krek, ik wil ook graag, dat zij komt-
Zij is mijn kleindochter, Adriaaa."
„Heb je ze al eens gezien, moeder?"
„Ze was nog maar klein, Adriaan, toen
zij eenmaal geweest is. Het was een lief
kind"
„Nu is het natuurlijk een stadsjuffertje,
moeder. Je zult er ellende van beleven.
Wat moet dat kind hier komen doen?
'kBaad je sterk aan, te schrijven, dat
ze niet mag komen. Laat maar eens mer
ken, dat je een moeder bent, die diep
beleedigd is. Dat kan geen kwaad. Zq
moeten bet maar eexu roeien.
(W<udt vervolgd.)
in dat rapport, dat door het geleidelik
groeien der organisaties toch de contracten
met werkgevers en werknemers worden
afgesloten.
Spr. wil er dan hierbij op wijzen, dat
er in geheel Zeeland nog maar een paar
contracten met de organisaties zijn afge
sloten. Het is daarom te hopen, dat hef
ontwerp spoedig tot wet verheven worde.
Spr. deelde verder mode, dat het voor
nemen van het hoofdbestuur is om een
persoon aan te stellen, die in het hijzpn-
.der de propaganda kan aanvatten.
Na deze inleiding ontspon zich over de
propaganda een uitgebreide gedachten-
wis seMng.
De secretaris van den Chr. Besturen
bond te Middelburg, dhr A. S. Boone,
deelde mede, dat de Chr. Besturenbonden
op Walcheren op bijna alle plaatsen, waar
nog geen afdeelingen bestaan, de actie
krachtig ter hand heeft genomen. Thans
zijn er 6 afdeelingen op Walcheren.
Na beantwoording van de verschillende
vragen, gaf spreker nog de verzekering,
dat de volle aandacht wordt geschonken
aan Zeeland en dat de verdere plannen
deze week in het hoofdbestuur verder
uitgewerkt worden.
De wenschelijkheid werd nog betoogd',
om binnenkort wederom eenzelfde verga
dering te beleggen. r
In den breede werd nog gesproken over
de loonen en arbeidsvoorwaarden in ver
schillende streken van Zeeland. »8Q
Na de rondvraag sloot de heer van
Vliet deze bijeenkomst met een krachtige
opwekking om mede te werken aan deO
bloei van den Chr. Landarbeidersbond in
Zeeland,, opdat ook daardoor voor de
landarbeiders een wat betere positie kan
worden verkregen.
Hansweert. De sleeptrein, die hier Vrij
dagnamiddag omhoog is gevaren, was de
sleepboot „Adrianus"' met de schepen
„Algol" en de „Celina". Gisternacht zijn
de schepen met behulp van sleepbooten
vlotgekomen. en hebben de reis naar Gent
oogenschijnlijk onbeschadigd voortgezet.
Op de Oostersohe'de had een'aa.tivM-
iing plaats tusschen de schepen „Prins
Alexander" en „Griendtsveen 4" waar
bij eerstgenoemd schip belangrijke averij
bekwam, zoodat het de reis niet kon
voortzetten. Door de Bergings-maatschap-
pij van Hoogenboezem en van tier Tak
wordt een noodreparatie aangebracht, en
zal die het schip naar Antwerpen slepen.
St. Laurens. Bevolking over de maand
December 1928.
Ingekomen: J- B. Hulstaert, zonder her.
B 143 uit Antwerpen; J- Trigelse en echt-
genoote. zonder ber. B 155 uit Gouda;
S. A. Bierens, geb. Kodde, zonder ber.
A 33, uit O. en W, Souburg; P. Ie Grand
timmerman B 18 uit Hoensbroek.
Vertrokken: Pa. Snoep, zonder ber. van
B 167a naar Arnemuiden; L- de Potter,
geb. Willemse, zonder ber. van A 60 naar
Koudekerke.
Ovezand. Zaterdag j.l. had alhier de
jaarlijksche algemeene vergadering plaats
van de Landbouwvereeniging „Help U Zei
ven" welke door 29 leden werd bijge
woond. Door den secretaris-penningmees
ter werd rekening en verantwoording ge
daan en een verslag omtrent den toestand
der vereeniging uitgebracht. Uit het een
en ander bleek dat het ledental met 'l
was vermeerderd en thans 270 bedraagt,
dat 'in het afgeloopen dienstjaar 1928
drie aankoopen van meststoffen waren
gedaan, ter gez. grootte van 11.99800 KG-
en tot een bedrag van f92.128.74 en dat
tot Bestuursleden werden herkozen de
heeren C- M. Nijsten te Borsselen en A'
van den Dries Jzn te Ovezand.
Temeuzen. Naar aanleiding van ons
bericht inzake het jubileum van den beer
J. F. Koevoets, commissaris bij den Proiv
Stoombootdienst alhier, kan nog nadar
gemeld worden, dat het schilderij, voor
stellende de haven met steiger omstreeks
1900, den jubilaris geschonken werd doOr
enkele vrachtvervoerders uit Terneuzes
en omliggende plaatsen.
Het Paleis van H. M. de Koningin-Moeder te Soestdijk.
De inbraken in en om Sit-
tard. De laatste dagen is de streek ia
en om Sittaid onveilig gemaakt door in
dividuen, die naeht op nacht ban eiag
Christelijke Landarbeiders.
Middelburg. Zaterdag j.l. hield de Chr.
Landarbeidersbond in het Militair Tehuis
alhier een vergadering met de in Zeeland
gevestigde afdeelingen, onder leiding van
den heer van Vliet, hoofdbestuurder van
genoemde organisatie-
Na de gebruikelijke opening, heette spr.
allen welkom en zette in den breede uit
een, boe noodzakelijk bet is, dat de Chr-
Vakbeweging, in het bijzonder onder do
landarbeiders, in Zeeland, meerdere vast
heid krijgt. Daarom wil het hoofdbestuur
speciaal in deze vergadering de propa
ganda bespreken.
Dat bet noodzakelijke van organisatie
ook onzerzijds blijkt, is bewezen door het
feit, dat, toen de Z. L. M. te beoordeelen
had het voor-ontwerp tot regeling van
den arbeid voor leerplichtigen en jeug
dige personen in het landbouwbedrijf, zij
in het daartoe uitgebrachte rapport de
meening lanceerde, dat het niet wensche-
lijk is, omdat het landbouwbedrijf niet
kan gelijk gesteld worden met andere be
drijven. Verder werd naar voren gebracht,
H. M. de Koningin-Moeder in den tuin van het paleis
nadig verhooren, wanneer wij uit de vol
heid 'des harten met bet slotwoord van
onzen psalm instemmen:
De Heer beware U voo^ alle kwaad; hij
b-cware uw ziel; hij beware uw gaan en
uw komen van nu tot in eeuwigheid-
Amen 1
Daarna werd het formulier gelezen en
had de .wisseling der ringen plaats.
Op de in het formulier gestelde vragen,
antwoordde Z. M. een krachtig ja! De
Koningin was blijkbaar zeer aangedaan en
nu en dan liet zij haar tranen den vrijen
loop. Zacht, maar zeer hoorbaar klonk
haar ja! op de vragen van den predikant-
Beiden hadden hunne ringen op den Bijbel
gelegd. De Koning nam daarop dien van
de Koningin en de Koningin den zijn©.
Het bruidspaar legde de handen in
elkaar, waarop de prediker ze in de zijne
nam en den zegen uitsprak. Hét koor
zong 'daarna, met begeleiding van orgel,
het Domine fac Salvum Regem, naar den
Duitschen tekst van Haupt.
Onder dit gezang verliet de stoet de
kerk. Z. M. de Koning, die tijdens de rede
zichtbaar aangedaan was, zag er zeer
gelukkig uit, toen bij zijne gemalin den
arm bood.
De plechtigheid in de kapel duurde
geen half uur.
Voor bet altaar lag het tapijt, dat de
dames van Arolsen aan H. M. de Ko
ningin schonken. De muren en het pla
fond waren keurig versierd mot groen
en bloemen, waartusschen overal de ver-
eenigde wapens van Waldeck en Pyrmont
Z. M. schonk aan de Koningin een
prachtig medaillon met één brillant, waar
in zijn portret gesneden is.
zal yjnden, gelijk ortz.e Psalm zegt:
„Hij zal uwen voet niet laten wankelen,
uw bewaarder zal niet sluimeren. Zie
de bewaarder Israëls zal niet sluimeren,
noch slapen. De Heer is uw bewaar
der, de Heer is uwe schaduw aan uwe
rechterhand."
Voor Zijn heilig aanschijn en in ver
trouwen op Zijne hulp sluit Gij' thans
uw echtverbintenis, waarin Gij voortaan
met elkander en voo-r elkander loven wilt,
zoodat vreugde en leed en alles wat de
liefde Gods moge zenden, gemeenschap
pelijk worde genoten en ieder Uwer
slechts in die mate gelukkig zijn ka.n,
als hij er naar streeft den ander gelukkig
te maken. Dat kunnen wij slechts in
de uit God geboren en in Christus ge
openbaarde liefde, die zachtmoedig en
vriendelijk is, niet zichzelf zoekt en geen
ergenis geeft, die alles draagt, alles ge--
looft, alles hoopt en alles duldt, noo.it
ophoudt en in de kroon van den Christus
als de heerlijkste edelsteen schittert.
In deze waarachtige Liefde beware en
sterke u de Almachtige God, tot welken
gij' heden Uwe oogen opheft. Het liefe
lijke en geweldige woord, dat gij, Konink
lijke hruid, bij uwe bevestiging als ken
spreuk voor het leven hebt gekozen, late
hij in dit uur uwer echtvereeniging ge
heel in vervulling gaan-
God is de liefde, en die in de liefde
blijft, blijft in God en God in hem.
De Vader in den Hemel mgge ons ge
te Soestdijk.
