DE ZEEDW
TWEEDE BLAD.
Uit de Provincie.
Uit de Pers.
Het huisje aan den zeedijk
Binnenland.
FEUILLETON
t te maken. Daarom is er, zeide hij, in
de vergadering ook geen gelegenheid om
er verder ovor te discussieeren.
Van de zijde van den personeelsraad
werd opgemerkt, dat deze beslissing bij
het personeel teleurstelling zal geven. Er
kend werd, dat het personeel niet het
formeels recht heeft, doch betoogd werd,
dat het personeel wel een moreel recht
op een extra uitkeering heeft. Aan het
hoofd der spoorwegen staat een be
kwame directie; erkend moet evenwel wor
den, dat de bekwaamheid en arbeidslust
aan de zijde van het personeel niet min
der zijn dan wat van het personeel ver
wacht mag worden. Er werd gezegd, dat
deze uitkeering zal worden opgevat als
een fooi.
Van de zijde van de directie werd
daarop ontkend, dat hier van een fooi
sprake zou zijn. Wij doen die uitkee
ring zoo zeide de heer Kalff, in volle
vrijheid, en zijl kan dus niet beschouwd
worden als een fooi. De heer Kalft ont
kende in den verderen loop der beraad
slaging beslist, dat de directie tot haar
besluit tot het doen van deze uitkeering
gebracht zou zijn door het verzoek der
organisaties.
Naar aanleiding van het verzoek Van
den personeelsraad, om de uitkeering
slechts te verstrekken aan 'de georgani-
seerden, zeide de heer Kalff, dat van in
williging! van dit verzoek ook hierom
geen sprake kon zijn, wijl deze uitkeering
gedaan wordt uit vrijen wil van de direc
tie, niet als antwoord op een verzoek,
van de organisaties. Overigens zeide de
heer Kalff, dat ook hem de ongeorgani
seerden niet sympathiek zijn, hoewel het
z.i. mogelijk is, dat sommige personeD
onder de bestaande organisaties geen
vorm van vereeniging vinden, welke over
eenkomt met hun beginsel.
Nederland en België.
De Brusselsche berichtgever van het
Hbld. meldt:
De Belgische nota van antwoord op
het rapport der deskundigen in zake een
Nederlandsch-Belgisch verdrag zal in het
begin der volgende week aan de Neder-
landsche regeering; worden overhandigd.
De tekst is thans klaar, doch die wordt
nog eens door de technische diensten
van het departement van buitenlandsche
zaken nagezien.
Aan de eerstkomende vergadering van
den ministerraad op Maandag of
Dinsdag ,a.s. wordt de nota ter goed
keuring voorgelegd. Zij zal niet open
baar worden gemaakt. Naar verluidt, legt
de Belgische regeering er uitvoerig haar
standpunt in uit en antwoordt zij op
enkele bezwaren van Nederl'andsche zijde
in verband met het Maasregiem en de
verbinding LuikRotterdam geuit.
Bevordering Onderofficieren.
Bij ministeriëele beschikking is ter ken
nis van de landmacht gebracht, dat
te rekenen van 1 October j.l. voor
bevordering tot sergeant-majoor de volg
orde op de candidatenlijst wordt bepaald
naar ouderdom als onderofficier en voor
die tot adjudant-onderofficier naar den
ouderdom in rang, met dien yerstande,
dat voor bevordering tot adjudant-onder-
officieradministrateur en adjudant-onder
officier der militaire administratie alleen
in aanmerking zal worden genomen de
diensttijd als sergeant-majoor-administra
teur, voor de bevordering tot adjudant-
onderofficier-instructeur alleen de dienst
tijd als sergeant-majoor-instructeur, voor
bevordering tot adjudant-onderofficier
vuurwerker alleen de diensttijd als ser
geant-majoor-vuurwerker en voor bevor
dering tot adjudant-onderofficier-pikeur
alleen de diensttijd als opperwachtmees
ter-pikeur.
Bestelling van aangeteekende
stukken.
De reeds vroeger aangekondigde proef
neming met bestelling van aangeteeken
de stukken bij de geadresseerden aan huis,
welke zou geschieden in de postale pro
vinciale afdeelingen Dordrecht en Maas
tricht, zal met ingang van 16 Januari
a.s. plaats vinden. Het proefnemingsgebied
zal voorts nog uitgebreid word:H met een
groote plaats, waarvoor gekozen is de
stad Utrecht.
Als regel zullen de aangeteekende
stukken in alle briefpostbestellingen wor
den opgenomen. De uitreiking zal slechts
geschieden tegen afgifte van een door
den geadresseerde of zyn gemachtigde on
derteekend bewijs van ontvang. Deze
machtiging is ook noodig voor huisgeno
ten.
Indien afgifte niet mogelijk is, kan wor
den verzocht het stuk weder in de vol
gende bestelling op te nemen, tenzij het
vóórdien wordt afgehaald.
Godurende de proefneming zal aan de
geadresseerden gelegenheid worden gege
ven om de voor hen aankomende aan
geteekende stukkon desveriangd van de
bezorging aan huis uit te sluiten en
zullen de aangeteekende brieven met een
hoogere aangegeven waardo dan i 1000
van de uitreiking aan huis worden uit
gesloten.
Maximumgewichtvan post
pakketten.
In een nota naar aanleiding van het
verslag inzake het wetsontwerp tot wij
ziging van de pakketpost zegt de minister
van Waterstaat voorloopig, te moeten
afwachten hoe de verhooging van het ma
ximum tot 7 K.G. zal werken.
Zoodra de financieele omstandigheden
zullen veroorlooven, dat ten aanzien van
de P. T. T. met tariefsverlaging wordt
verder gegaan, zal verlaging van liet port
der binnenlandsche postpakketten mede
een punt van overweging uitmaken.
Strijd tnsschen gas en elec
tric i t e i t. De gemeenteraad van Aar
denburg heeft Vrijdag in spoedeischende
zitting de gas- en electriciteitskwestie be
handeld, daar 15 Dec. het aanbod vervalt
van de Industriëele Maatschappij Mabeg
aan de gemeente gedaan inzake even-
tueele beëindiging der pachtovereenkomst
en overname der gasfabriek-exploitatie.
In die overeenkomst staat, dat de ge
meente geen concessie mag verleenen
voor het hebben, leggen of onderhouden
van electrische geleidingen aan derden-
Toen nu de P. Z. E. M. hiervoor con
cessie vroeg, werd dit geweigerd, na op
volging van een rechtskundig advies. De
P. Z. E. M. kwam in hooger beroep b\j
Ged. Staten, bij wie de rechtskundig advi
seur uitvoerig de zaak van Aardenburg
verdedigde, tenslotte voorstelde de P.Z,.
E.M. een voorwaardelijke vergunning te
verleenen voor één jaar. Dit geschiedde
met verlenging voor het jaar 1928. Thans
wil de P. Z. E. M. de vergunning defini
tief hebben. Ged. Staten meenen dat bo
venbedoeld artikel dit niet verbiedt, doch
de Mabeg is een tegenovergestelde mee
ning toegedaan, evenals de rechtskundige
adviseur der gemeente. De Mabeg ver
zoekt dan ook voor 1 Januari alle palen
en electrische geleidingen op Aarden-
burg's gebied te doen verwijderen, daar
zij anders de pachtsom voor de volgende
jaren niet betaalt. De vraag is hoe de
gemeente moet handelen. Van de zijde
der P. Z. E. M. en Mabeg zijn .thans]
verschillende aanbiedingen gedaan, waar
bij o.a. aan de gemeente Aardenburg door
ieder f 5000 in totaal dus f 100.000 zal
worden betaald, indien zjj zelf de exploi
tatie der gasfabriek op z'ich neemt tot
ontbinding der pachtovereenkomst besluit
en de P. Z. E. M. in Aardenburg de vxije
hand krijgt inzake electrische lichtleve-
rantie. i I
B. en W. voelen er echter weinig vóór
hiertoe over te gaan, waar thans sinds
1914 reeds een exploitatie-verhes op de
gasfabriek is geleden van ongeveer 40
duizend gld.
Het nakomen der verplichtingen t.o.v
de Mabeg is financieel voor de gemeente
Aaxdenburg het meest verkieslijke.
Na deze mededeelingen werd de pu
blieke zitting geschorst en deze kwestie
verder in besloten zitting behandeld.
(M. C.)
De Camp veersche toren.Mem
schrijft aan de N. R. C.: De gemeente
raad van Veexe heeft onlangs "besloten,
aan rijk en provincie, subsidie te vragen
voor een noodzakelijk gebleken restauratie
van een deel van den bekenden Camp-
veerschen toren. Het betreft het oostelijk
stuk muur, opgetrokken van lage berg
steen om de vijf lagen baksteen, met
overbouw op gemetseld rondboogfries, dat
het eenigst overgebleven "deel van den
VAN
MAANDAG 17 DECEMBER 1928. No. 67.
Bijzonder hooger onderwijs.
In verband met de beslissing van de
Tweede Kamer inzake de Handels-hooge-
school te Tilburg wijst „De Standaard"
er op, dat er bij dit debat een onderschei
ding gemaakt is, die ingaat tegen wat op
dit gebied tot nog toe gebruik was en
tegen wat ook in onze wetgeving is neer
gelegd, om dan te vervolgen:
We kennen in Nederland twee soor
ten. van Onderwijs. Onderwijs dat van
de Overheid uitgaat, Openbaar Onder
wijs; en Qnderwijs dat aan het particu
lier initiatief zijn aanzijn dankt, B ij z o n-
der Onderwijs.
Nu is er ten aanzien van dit laatste
nimmer onderscheid gemaakt voor zoo
veel de richting ervan betrof. Of een
bijzondere school in het leven geroepen
werd door Ned. Hervormden, Gerefor
meerden, Lutherschen, lloomsch-Katholie-
ken of door het Nut, dat deed alles niets
ter zake. Voor de Overheid stonden ze
alle gelijk. In de wijze van behandeling
door den Staat viel geen verschil op te
merken.
Thans echter werd een nieuwe .on
derscheiding geïntroduceerd. Er werd ge
sproken van bijzonder onderwijs, dat een
algemeen karakter droeg (Handels-
hoogeschool te Rotterdam) en van con
fessioneel handelsonderwijs (Tilburg).
Het eerste mocht voor subsidie in aan
merking komen, het tweede daarentegen
niet. 'Derhalveneutraal bijzonder on
derwijs waardig subsidie te ontvangen;
Christelijk bijzonder onderwijs niet.
Nu zien we niet over het hoofd, dat
de voorgedragen onderscheiding beperkt
werd tot het Hooger onderwijs, en al
thans met name niet tot het Lager
onderwijs werd uitgestrekt. Maiar er wer
den toch ook klanken gehoord, die tot
groote waakzaamheid manen. Een spre
ker uit één der rechtsche g oepen, te
genstander van de aangevraagde subsidie,
sprak althans over het middelbaar en
gymnasiaal onderwijs op een wijze, die
ons allerminst geruststellend voorkomt.
Hij zeide niet, dat daar de toestand te
vergelijken was met het bijzonder hoo
ger onderwijs, maar hij sprak wèl uit,
dat het bij middelbaar en voorbereidend
universitair onderwijs reeds „wat an
ders" lag dan bij het Lager. Als dat
„wat anders" zou heenwijzen naar de
richting van de nieuwe onderschei
ding tusschen neutraal en Christe-
1 ij k bij het bijzonder onderwijs, dan
wordt het zaak om dubbel op zijn hoede
te zijn.
Wij zijn tenslotte verheugd, dat het
Tilburgsche subsidie maar verworpen is.
Omdat de zaak nu vanzelf principiëel aan
de orde moet komen. De nieuwe onder
scheiding, die thans gemaakt is gewor
den, is van zooveel gewicht voor den
verderen gang van zaken op onderwijs
gebied, dat men beter doet de quaestie
nu maar geheel opzettelijk aan de orde
te stellen.
Is die onderscheiding tusschen neu
traal en C h r i s t e 1 ij k bij het Bijzon
der Hooger Onderwijs 'te aanvaarden?
Zoo ja, strekt zij zich misschien nog
over andere vertakkingen van het onder
wijs uit?
Dat zijn toch vragen, .die op dieper-
gaande behandeling aanspraak hebben dan
mogelijk is bij eene bespreking terloops
ter gelegenheid van de aanvrage van
gelden voor een op zichzelf onbeduiden-
den subsidiepost.
Dit staat in elk geval vast, dat Mr
Heemskerk den spijker boven op den
kop sloeg, toen hij, in enkele woorden
maar, den Minister onder het oog bracht,
dat zelfs een Kabinet als dit thans
niet ontkomen kon aan het indienen van
een ontwerp tot wijziging van de Hoo-
ger-Onderwijswet.
door
HUGO KINGMANS-
7) -o-
Tot groote verbazing van Lia voer
Mama aan tafel niet uit, toen zij ver
klaarde, thuis te zullen blijven.
Eerst dacht zij, dat Mama het niet
goed gehoord had, omdat zij met Annie
druk aan het praten was over den mode
show. Maar dat bleek .een onjuiste mee
ning te zijn, want even later vernam
zij de vraag: „Dus je blijft thuis, van
avond, Lia?"
„Ja, Mama, ik ,heb wat hoofdpijn",
loog zij.
„Die zou in den schouwburg wel over
gaan", meende Mevrouw. „Maar je moet
het zelf maar weten. Ga nu niet te
laat naar bed."
Als Lia geweten had, hoe er bij de
Van Zeggelens over haar excentriek-zijn
den laatsten tijd gesproken was, dan zou
zij begrepen hebben, dat Mama het best
vond, dat zij niet medeging. Nu wist
zij dat niet en kon zich alleen maar hier
over verbazen, dat haar mededeeling zoo
kalm werd opgevat.
Intusschen was zij zeer dankbaar, dat
HET KANAAL AXELSCHE SASSING-
HULST.
Dit onderwerp begint nu in breeden
kring de aandacht te trekken.
In de „N. R. Crt." van Zaterdag schreef
de Zeeuwsclie „men" er een artikel over.
De schrijver wijst er op, dat de Noord
Nederlanders deze overzeesche bezittingen
lang genoeg overgelaten hebben aan de
nabuurschap van het makkelijk te be
reiken België, om eens ernstig in den
zak te tasten nu voor die menschen iets
gedaan moet worden. Want uit de da
gen van annexatie-actie weten we dat
niemand in Nederland die Zeeuwsoh
Vlamingen wil missen.
„En dan, zoo zegt hij verder, is er
voor mijzelf nog altijd een vreeselijfc nuch
tere centenkwestie, een billijkheidsmotief
te verbin len aan een extra-kanaaluitgave
van het Rijk voor dat land. Want vooral
in Zeeuwsch-Vlaanderen ik heb er
vroeger al eenige malen op gewezen
heeft, de rijksschatkist aanzienlijke be
dragen ontvangen van de vette polders
ter plaatse waar eens breede stroomen
waren. Maar het Rijk heeft er in de acht
tiende en in de negentiende eeuw, waar
in ze de opbrengst dier ingedijkte schor
ren "binnenhaalde, niets, letterlijk niets
gedaan voor het waterverkeer van de
plaatsen en streken die vroeger over die
stroomen hun verbinding met de wereld
hadden.
Daarom ook in dit geval nog even
een herinnering:
Zcoals zoo vaak in Zeeland is geldt
ook hier weer: dat je je goed moet
voorstellen dat het vroeger Anders was.
Vooral daar bij Axel. In den Oostelijken
oever van de Brakman is nog een on-
noozel inhammetje, dat, op uren afstand
van Axel gelegen, toch nog Axelsche Gat
heet. Vroeger, d.w.z. in de achttiende
eeuw en daarvóór drong, dat Axelsche
Gat vér doior naar het Oosten, tot voorbij
Axel, en eigenlijk tot aan Hulst. Tusschen
Hulst en Axel is dat watergebied verzand
in de achttiende eeuw. In 1789 en in
1790 is het land geworden door de stich
ting van den Riet- en Wulfdijkpolder en
van den Beoosten en Bewesten Blijpol-
der. Waar die laatstgenoemde Polder
grensde aan het water van het Axelsche
Gat, werd een sluis gemaakt: de Axel
sche Sassing. De daar binnenkomende
schepen hadden dus gelegenheid om eerst
te varen naar het een half uur verder
gelegen Axel, en konden dus ook nog
door een smaller water Hulst bereiken. In
1805 is echter die sluis gebarsten. En
er was toen blijkbaar geen geld voor
een nieuwe. Er werd tenminste een dam
gelegd, wat o.a. tengevolge had, dat geen
schip meer van de Schelde en het Axel
sche Gat naar binnen jton varen. Axel
en Hulst waren „droog gelegd", met de
streek daarom heen.
Natuurlijk hebben de Axelaars en
Hulsten,aars van. toen geschreeuwd over
onbillijkheid en achterstelling. Ze zijn
echter gepaaid met beloften. Zelfs met
een begin van een daad. Want toen
dwars door de Westelijk zich steeds
uitbreidende polders het kanaal van
Sas van Gent naar Terneuzen werd ge
graven, dat in 1828 werd geopend, ging
men werkelijk ook halverwege, naar hei
Oosten een zijkanaal graven. Daarmee
was men in 1830 twee koloniën ver ge
komen, tot aan Axelsche Sassing. On
middellijk na het uitbreken van den Bel
gischen opstand in dat jaar werden alle
arbeiders van dat werk teruggehaald uit
die zoo gevaarlijk dicht bij de grens ge
legen plek.
En ze zijn er nóóit teruggekomen.
Het werd zelfs later nog erger. Oor
spronkelijk stond dat Kanaal van Ter-
neuzen over Sas van Gent naar Gent
in één waterafvoer-verband met Ooste
lijk Zeeuwsch-Vlaanderen. En dus ook dat
kanaalstampje naar Axelsche Sassing.
Maar bij het verdrag van België van
'42 werd bepaald, dat het kanaal zijn eigen
waterafvoer zou hebben, en dat de water
afvoer van de omliggende landen zou
geschieden door twee waterleidingen, die
aan weerszijden langs het kanaal zouden
worden gegraven. Dat is gebeurd. Maar
het gevolg was, dat het kanaalstompje ook.
werd afgescheiden van het op een ander
peil liggend, maar vlak achter de Sas
sing liggende Axelsche Kreek. Doorvaart
was dus niet mogelijk. Ook niet voor
kleine schepen.
het zoo gunstig voor haar afliep. Zij
werd er zelfs wat vroolijker gestemd door
en nam deel aan het verdere gesprek,
dat aan tafel gevoerd werd, onderwijl
het kamermeisje af en aanliep, om te
bedienen.
Met eenige verwondering keek Mevrouw
haar tersluiks aan. Wat bezielde dat kind
toch? In haar hart vond zij het jammer,
dat Lia zoo was. Want al kon zij het
beste met Annie opschieten, die in alles
dacht en handelde als zij, wat het karak
ter betrof, gaf zij toch aan de zachte
inborst van Lia de voorkeur.- 'tWas wér
kelijk jammer, dat het meisje zoo excen
triek deed. Want zij had een aantrekkelijk
gezichtje en kon best een goede partij
doen. Enfin, dat was van later zorg.
Als eerst Annie maar eens klaar was
met Theo van Zeggelen.
Daar zat niet veel schot in. Het werd
nu waarlijk tijd. Zij gingen nu al meer
dan een jaar met die familie intiem om.
De ontstemming van vanmiddag over Lia
deed er ook geen goed aan. 'tWas het
verstandigst, dat zij maar thuis bleef. 'En
dan moest Annie noodig eens een wenk
hebben, om nog meer werk van Theo
te maken.
„Wat zit je in gepeins, Marie?" vroeg
de architect, pudding nemend. „Dat ge
beurt je ook maar zelden."
„Ik dacht er over", antwoordde zg,
Nog altijd vroegen de Axelaars en
Hulstenaars om doortrekking van het
kanaal. Maar de „Waterstaat" in Den
Haag heeft hen toen verstandiger ge
maakt. Die heeft hen in het midden der
vorige eeuw voorgehouden, dat zoo'n ka
naal véél minder waard was dan een
weg. 11 n zoo is in 1851 aan het eind
van het kanaalstompje een stevigen dam
gelegd, als een symbool van definitieve
afsluiting, terwijl de kanaalwenschers wer
den afgeleid door de gelijktijdige aanbeste
ding van het verbeteren en begrinden van
de volgende aarden wegen:
van Axel naar de Sassing en van Axel
naar Terneuzen; en de béklinkering van
den weg van Hulst naar Walsoorden.
Die geschiedenis van, laten we het nu
maar teleurstelling en niets ergers noe
men, die geschiedenis motiveert toch
ook wel een beetje dat er van rijks
wege iets extra's worde gedaan voor de
doortrekking van dat kanaal.
Het economisch belang van dat kanaal
zal makkelijk door de belanghebbenden
kunnen worden aangetoond.
Ik wil hier alleen wijzen op een natio-
naal-economischen factor:
De spoorwegen en een gedeelte der
tramwegen in Z.-Vlaanderen O. D. zijn
georiënteerd op België. De waterwegen
en ook de verlenging der waterwegen,
leiden naar de Wester Schelde, naar het
„water", dat de wel wat slappe, maar
toch ook de éénige geografische verbin
dingslijn" van Zeeuwsch-Vlaanderen met
overig Nederland vormt. Niet alleen een
lijn, maar een 1 ij m. De cohesie van heel
Zeeland werd vroeger gevormd door het
water als lijm."
Uit de R.-K. Staatspartij.
Gemeld wordt, dat de heer Prof. Ver
aart uit het dagelijksch. bestuur der R.K.
Staatspartij is .getreden, omdat ondanks
het dringend beroep van het bestuur der
R.K. Rijkskieskring-organisatie Den Haag,
het dagelijksch bestuur der R.K. Staats
partij niet tijdig vóór 15 Dec. heeft wil
len vergaderen om een tweetal overschrijL
dingen v,an bevoegdheid door het Cen
traal College betreffende het toekennen
van kwaliteitszetelste niet te doen.
Zooals bekend is, wenscht prof. Ver
aart geen vrijen zetel te accepteeren; ter
wijl de R.K. arbeiderspartij de kwaliteits
zetels voor zich opeischte.
Uitkeeringen spoorwegpersoneel.
In de Zaterdag gehouden bespreking
van de directie der Nederlandsche spoor
wegen met den personeelsraad heeft de
directie, naar aanleiding van het ver
zoek van do personeelsorganisaties om
een halve maand extra loon met een
minimum van 170, medegedeeld, dat zij
bereid is te verstrekken een extra-uifkee-
ring van zeven dagen "loon met een mi
nimum van 30, aan allen die gedurende
het volle jaar 1928 tot nu toe, onder
het R. D. V. hebben gewerkt. Voor hen,
die niet het volle jaar, doch slechts een
gedeelte daarvan onder het R. D. V.
verband bij de spoorwegen zijn werkzaam
geweest, zal de uitkeering bedragen Vr
daarvan voor elk vol' kwartaal. Aan hen,
dia in los verband of onder arbeids
contract hebben gewerkt, zal de volle
uitkeering slechts worden uitbetaald, zoo
zij' 280 dienstdagen hebben; zij' die onder
dergelijk dienstverband minder dan 280
dagen zijn werkzaam geweest, ontvangen
niets. Indien technisch mogeljjk zal de
uitkeering uiterlijk 24 dezer worden uit
betaald.
Nader meldt men nog aan de N. R. Ct.;
Bij de bespreking van den personeels
raad heeft de directie medegflleeld, dat zij
het overschot van de bedrijfsuitkomsten
over 1928 begroot op f 11 millioen,
waarvan f 1.825.000 ten bate van het
personeel zal worden aangewend. Zij1 was
bereid dit bedrag geheel voor de ax-
tra-uitkeering te bestemmen, hetgeen dan
zou neerkomen op een week extra-loon.
De heer Kalff verklaarde dat de directie
al sedert 1927 uitkijkt of, in verband
met de bedrijfsuitkomsten, iets voor het
personeel kan worden gedaan. Zij' is nu
tot deze beslissing gekomen. Van formeel
recht van de zijde van het personeel
is z.i. geen sprake. De loonregeling is
vastgesteld en de directie heeft niets goed
„dat Lia vanavond een goede gelegenheid
heeft, om eens over haar zonderling ge
drag na te denken. Misschien verandert
zij dan wel."
Lia wilde een antwoord geven. Maar
mijnheer Van Meersma, die, ten onrechte,
meende, dat storm op komst was,
voorkwam haar vlug, door op te merken,
dat het bij Lia wel zou overgaan. Ieder
meisje had dat op haar tijd.
„Maar niet, als zij al een en twintig
is", meende Mevrouw. „Overigens wil ik
er nu heel niet over praten. Lia heeft
mij wel begrepen."
„Och, wat een gezeur toch", meende
Annie ongeduldig. We mogen wel op
schieten. Het is zeven uur. Wat japon
zou ik aantrekken, Mama?"
„Een, die je flatteert, kind. De blauwe
zijden, dacht ik."
„Precies mijn gedachte."
„Kijk eens hier, twee zielen één ge
dachte", spotte mijnheer, van tafel op
staande, welk voorbeeld door de anderen
werd gevolgd.
Mama en Annie gingen zich verkleeden.
„Zul je het straks niet eenzaam hebben
kindje?" vroeg mijnheer Van Meersma
op teederen toon. Hij hield zielsveel van
zijn jongste 'dochter.
„0, neen, Papa, 'kheb te lezen, 'k Blijf
veel liever thuis dan uitgaan. En als
u thuiskomt, kunnen wij praten."
„Wat ben je ernstig, Lia. Kunnen we
nu niet afmaken? Moet je soms geld
hebben?"
Lia maakte een afwerende beweging.
„Welneen, Papa", zeide zij. „Hoe komt
u daarbij? Laat ons vanavond maar pra
ten."
„Goed", zei hij berustend. „Later dan
tien uur ben ik in ieder geval niet thuis.
Het zal wel vroeger zijn."
In een blauw-zijden avondjapon, die
de armen geheel bloot liet èn zeer laag
gedécolletteerd was, verscheen Annie
spoedig in het salon.
„Je ziet er uit, om te stelen, Annie"
meende de architect.
„Poeh", zeide zjj, met eenige minach
ting in haar stem, „ik laat mij zoo gauw
niet stelen".
Een klein weinigje, maar niet veel stem
miger gekleed, kwam Mevrouw van
Meersma uit haar kleedkamer, diende nog
een scherpe terechtwijzing in de eetkamer
aan het kamermeisje toe, om dan in
het salon te komen, waar Mijnheer lui
in een fauteuil zat, gekheid makend met
Annie, die in een beste luim was, wat
anders wel eens te wenschen overliet.
„Wat vervelend, dat jij nu niet mee
kunt, Alex", zei Mevrouw.
„Ja, kindje, daar is niets aan te doen.
Zaken gaan voor", antwoordde htj.
„Och, zaken zaken. Die mannen altijd
met hun zaken", snibde zij.
„Tut, tut, Marie, de zaken hebben ons
gemaakt, wat wij zijn, vergeet dat niet",
waarschuwde hij.
Zij zweeg daarop. 'tWas waar. In het
begin van hun trouwen hadden zjj maar
juist een burgerlijk bestaan. In ieder ge
val moest een gulden nog wel eens om
gekeerd worden, eer hij werd uitgegeven.
Het was alleen aan den voorspoed in
het werk van haar man te danken, dat
zij nu een zoo rijk bestaan had. Tóch
hinderde het haar, op zulk een wijze,
daaraan herinnerd te worden.
„Je behoeft mijn woorden niet zoo
tragisch op te vatten", zeide zjj daarom.
„Je maakt mij niet wijs, dat die con
ferentie niet uitgesteld had kunnen wor
den."
,,'t Spijt mij voor je, dat ik van een
ander gevoelen moet zijn", meende hg
op drogen toon.
Mevrouw ging er niet verder op door.
Hij was voor haar als om een doekje
te winden. Alleen in zijn werk trad hij
zelfstandig op. Als daarin iets niet naar
haar zin was, baatte verzet nooit.
„Maar kun je dan niet in de pauze
komen? Of bij de tweede of derde acte?"
Lia keek Papa aan. Zou hij bezwijken?
Hij zag niet, hoe zij op hem lette.
(Wordt vervolgd.)
