No. 293
Woensdag 12 September 1928
42e Jaargang
uif"
Sluit üwe
BEDRIJFS'
VERZEKERING
bij de
2 uur..
rige
de,
*den
ER
lieren
(enoodigd,
Frouw
VAN H00GER0RDE.
Buitenland.
Belangrijkste Nieuws.
Kt.
rre.
Join.
Marseille.
,e R'dam.
Galle. -
ibang.
a Marseille.
ua. r
rim.
anger.
che Lloyd
- GOES
ïRICHT
an 12 Sept.:
Vestel. rich-
xar bewolkt,
ing in tem-
-
Directeur-Hoofdredacteur:
B. ZUIDEMA.
Bureau: Lange Vorststraat 70, Goes.
Tel.: Redactie en Administratie no. 11.
Postrekening No. 44455.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per posL f3.—
Losse nummersf0.05
Prijs der Advertentffin:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
uur 766.
Kers:
!URG
idelaren
Itièn
\ITEN
Ingenomen
Smid, Kapelle
inde r zorg"
idt met 1 Octo-
lie droge wasch
jenelectrlsche
lerij, werkmeisjes
Brieven aan
Stichting boven-
V De Ziektewet.
Een uitspraak in „Patrimonium" schijnt
er op te duiden dat een spoedige behande
ling van het ontwerp-Ziektewet kan woor
den tegemoet gezien.
Bij de toelichting van Tiet „program
van wenschen" zooals dat door het
Bondsbestuur wordt voorgesteld, jmerkt
het blad op:
Bij de paragraaf over de Sociale
Verzekering zal het wel opvallen, dat
daarin niet wordt gesproken over de
Ziektewet. Maar dat is geen ver
zuim. Het Verbondsbestuur rekent er
stellig op, dat nog in de loopende par
lementaire periode, dus voor Juni 1929,
de beslissing over de Ziekteverzekering
zal vallen. Moch dit niet het geval zijn,
dan zou de gang van zaken ons op
nieuw ernstig teleurstellen. Er zou dan
alles op gezet moeten worden, om aan
stonds in het nieuwe parlementaire tijd
perk deze zaak tot een oplossing te
brengen. Maar vooralsnog behooren wij
tot de optimisten, die zeggen: het komt
voor Juni 1929 in ordel Zij: het dan
ook, voor wat de organisatie van
de Ziekteverzekering betreft op een ons
niet geheel bevredigende wijze.
Het klinkt haast ongelooflijk.
Maar de heer Smeonk maakt deel uit
van de Commissie van Voorbereiding en
moet dus geacht worden van den stand
van zaken op de hoogte te zijn.
Opmerkelijk overigens dat juist dein
laatsten tijd van verschillende kanten be
toogd werd, dat de Ziekteverzekering in
verband met wat op dit gebied door het
particulier initiatief tot stand is gebracht,
niet het meest urgent moet worden ge
acht, maar dat van veel meer belang is
een wijziging en verruiming van de In-
validiteits- en Ouderdomswetten.
Mocht deze opvatting ook in de Ka
mer gedeeld worden, dan zal van be
handeling van de Ziektewet in deze par
lementaire periode zeker geen sprake
meer kunnen zijn.
Afwachten blijft vooralsnog de bood
schap.
NEDERLAND EN BELG IE.
Het volgende communiqué werd giste
ren gepubliceerd:
„De minister van buitenlandsche zaken
jhr. Beelaerts van Blokland en de Belgi
sche minister van buitenlandsche zaken de
heer Hijmans hebben Maandagnamiddag
te Genève een 'langdurig onderhoud gehad
over het Nederlandsch-Belgische vraag
stuk. Zij hebben de oplossingen besproken,
die in aanmerking zouden kunnen komen
en kwamen overeen het onderzoek daar
van voort te zetten".
Zooals men ziet, merkt de „N. R. Crt."
hierbij op, is de inhoud bijzonder mager.
In het communiqué ontbreekt iedere
aanwijzing of de besprekingen bevredi
gend zijn geweest. Alleen valt uit bet feit,
dat de ministers zijn overeengekomen het
onderzoek der oplossingsmogelijkheden
voort te zetten, af te leiden, dat men al
thans niet op een onoverbrugbaar mee-
ningsverschil is gestooten.
Minister Hijmans heeft aan de Belgi
sche pers verklaard, dat zijn indruk van
de besprekingen uitnemend is geweest. De
Nederlandscke pers 'heeft van minister
FEUILLETON
66)
Haar het Engelsch.
John en Ursula vroegen mij' toen een
stemmig: „Broeder, kom bij ons." Ik
bood weerstand; want 'tis een van mijn
besliste overtuigingen, dat getrouwde lie
den niemand 'gedurig bij zich wonende
moeten hebben al is de band nog zoo in
nig en dierbaar.
Ik wilde probeeren te werken voor mijn
kost als dat mogelijk was zoo niet, dat
dan misschien van mijn vaders goederen
nog wel zooveel was overgebleven om mij,
al was 't armoedig, te doen leven. Maar
John Halifax wilde daarvan niet hooren.
En Ursula zij' zat te naaien, terwijl de
kleine op haar schoot lag, zacht hoorende,
met gesloten oogen Ursula nam mijn
hand om met die van Muriel te spelen
'tKind pakte mijn vingers stijf vast
>,zie, Phineas; zij wil je ook hier houden."
Zoo bleef ik dan. Misschien was 't hierom
dat ik, meer dan al zijn andere kinderen,
meer dan iemand ter wereld, behalve hem
zelf, John's oudste dochter, de kleine,
blinde Muriel liefhad.
Beelaerts, die tegenover zijn landgenooten
heel wat kariger met zijn mededeelingen
blijkt te zijn dan de andere minister van
buitenlandsche zaken tegenover de pers,
een dergelijke bevestiging of een verzwak
king van den Belgischen indruk, nog niet
mogen ontvangen.
Uit Brussel wordt aan 'hetzelfde blad
gemeld:
De „Nation Beige" van heden bevat een
hoofdartikel van haar medewerker Ajax,
getiteld „Hollande et Belgique aux bords
du Leman", waarin naar aanleiding van
het eerste onderhoud, dat de Belgische
minister van buitenlandsche zaken met
zijn Nederlandschen collega te Genève
heeft gehad, o. m. het volgende wordt ge
zegd:
„Men zegt ons, dat aan den tekst en het
plan van het nieuwe verdrag, dat Neder
land zich voorstelt ons te onderwerpen, de
laatste hand wordt gelegd en dat er spra
ke van was tijdens de besprekingen, welke
de heer Paul Hijmans en zijn Nederland-
sche collega op den oever van het meer
van Genève hebben gehad. Indien deze ge
ruchten gegrond zijn, dan mogen wij met
voldoening constateeren, dat Nederland
eindelijk besloten heeft beter laat dan
nooit het initiatief te nemen van da
hervatting der onderhandelingen. Maar op
welke basis? Men kan veronderstellen, dat
het gedeelte van het oude ontwerp, dat de
goedkeuring van het Nederlandsche parle
ment mocht wegdragen, ongewijzigd is ge
bleven en de wijzigingen in hoofdzaak
twee punten betreffen, die naar het oor
deel der meerderheid de verwerping van
het verdrag motiveerden: het recht van
België tot doorvaart van oorlogsschepen,
varend onder de Belgische vlag, op de
Schelde, zelfs in oorlogstijd, en de quaes-
tie van 'het Moerdijkkanaal.
Nu is het niet aan te nemen, dat de Ne
derlanders ons, zonder meer, vragen van
het eeno on het andere af te zien. Wij kun
nen dit niet doen en zullen het niet doen
zoolang onze parlementairen nog over een
greintje gezond verstand beschikken.
A'lles wat de Nederlanders van ons kun
nen vragen zijn tegenprestaties van zul-
ken aard, dat zij de bezwaren, welke voor
hen, uit deze door ons essentieel geachte
punten voortspruiten, zouden verminde
ren. Door de afsluiting van Antwerpen,
door het eenvoudige feit van hunne neu
traliteit, verlammen zij, van het begin van
den oorlog af, iedere actie, verband hou
dend met deze van onze waarschijnlijke
geallieerden en zij brengen ons een slag
toe, zwaarder dan degene die, door de ge
zamenlijke macht der wapenen van leger
en vloot, ons zou kunnen worden toege
bracht. Tenzij 'het hun bedoeling mocht
zijn, reeds van in vredestijd, ons bij de
keel vast te houden voor 'de rekening en
■ten profijte van Duitschland
Het annexionistische blad betoogt ver
der dat, voor wat bet Moerdijkkanaal be
treft, Willem I zelf reeds de noodzakelijk
heid van een kanaal tusschen Antwerpen
en Sleewijk, tegenover Gorinchem, erken
de; de gebeurtenissen in 1830 waren oor
zaak van de niet verwezenlijking van dit
plan. Het besluit zijn artikel met 'het be
kende deuntje: Nederland moet eens en
■voor altijd afzien van het behoud der laat
ste overblijfselen van de oude barrière-
tractaten en van den barrière-geest, die de
verhoudingen tusschen de beide landen
"feeds 'hebben vergiftigd, indien het met
Hij liad nu verscheiden kinderen. Het
donkere, oude huis en do vierkante stads
tuin weerklonken van hunne stemmen,
van den morgen tot den avond.
'tLuid en 'teerst van allen altijd was
Guy een jaar na Muriel geboren. Hij
leek veel op zijn moeder en w,as haar lie
veling. Na hem kwamen nog twee Edwin
en Walter. Maar Muriel bleef alleen als
„zuster" de eenige zuster, welke gege
ven of verlangd werd.
Hare bewegingen waren langzaam en
rustig haar stem zacht elke uitdruk
king van haar klein gezicht was verba
zend helder. Muriel was altoos dezelfde;
niemand zag haar ooit boos, onrustig of
bedroefd. De zachte, duistere kalmte,
waarin zij leefde, scheen nooit verbroken
door de onrust van deze, onze onrustige
wereld.
Zii wan-, geluk ik *side, van zuigeling
af een levende vredei. Zoo was zij voor
ons allen, gedurende deze tien jaren van
strijd, waarin ons huishouden met veel te
kampen en veel te verduren had. Als haar
vader 's avonds thuis kwam, afgemat en
vermoeid, zielsziek van den harden strijd,
welken hij te strijden 'had dagelijks', el'k
uur, met de buitenwereld, dan kwam Mu
riel zacht naar hem toe en legde zich aan
zijn borst en hij was getroost.
Als Ursula 'tdruk had, getrouw haar
deel meedoende, opdat de man, ala hij' des
ons in een volmaakten vrede wil leven en
uit dit accoord al de voordeelen wil halen
welke het bevat.
Duifschland's ontwapening.
De Duitsche rijkskanselier Hermann
Müller heeft de internationale pers ont
vangen.
Müller betoogde, dat na de eenzijdige
algeheele ontwapening van Duitschland
althans een eerste begin met de bewape-
ningsvermindering der andere mogendhe
den moest worden gemaakt. Briand heeft
zelf erkend, dat Duitschland thans ontwa
pend is. Toch aarzelen de overwinnaars
uit den oorlog om tot bewapeningsvermin-
dering over te gaan. Zij vroezen blijkbaar
Duitschlands mogelijke sterkte in een
eventueelen lateren oorlog, waaraan Mül
ler zelf niet gelooft.
Müller wilde echter de mogelijkheid van
een oorlog veronderstellen om dan er op
te wijzen, hoe ongegrond de angst der
overwinnaars is. Men zegt van geallieerde
zijde, dat Duitschland een volk van
65.000.000 inwoners is en dat men niet
weet hoe groot dit aantal in de toekomst
zal worden. Müller antwoordde hierop,
dat in de groote steden van Duitschland
de geboortecijfers achteruit gaan en hij
'kan toch niet veronderstellen dat de vol
kenbond een conventie zou moeten slui
ten, om het tempo van 'geboortevermeerde
ring in de verschillende landen te regelen.
Een ander argument-is dat Duitschland
nog zoovele personen bevat, die in den
oorlog hebben medegestreden en in een
nieuwen oorlog onmiddellijk bruikbaar
zouden zijn.
Hierop antwoordde Müller, dat dit aan
tal ieder jaar achteruit gaat en dat men
thans, nu de oorlog .gelukkig reeds tien
jaren achter ons ligt, die bruikbaarheid
der overgebleven oud-soldaten niet te hoog
moet aanslaan.
Ten slotte besprak Müller de bestaande
vrees, dat Duitschland zijn bandelsmarine
en industrie gemakkelijk in oorlogswerk
tuigen zou kunnen veranderen. Men gaat
zoover Duitschland als het ware een ver-
avonds thuis kwam, allen vroolijk zou be
vinden en niet zou weten hoe zwaar de
zorgen voor de huishouding gedurende
den dag waren geweest als soms Ursu
la's stem een te harde klank aannam,
werd zij terstond verteederd als zij op Mu
riel zag. Niemand kon anders dan zachte
en vriendelijke woorden spreken, wanneer
't Minde kind er bij was.
Ik geloof, dat elk van de beide ouders
verwonderd zou hebben opgezien als
iemand hen had beklaagd, dat zij een
Mind kind hadden. Het gemis een ge
mis alleen voor hen en niet voor haar, de
lieveling! werd gewoon en hield op te
wonden. De zegen was steeds nieuw. „Ja
en zij zal gezegend zijn," had mijn beste
vader gezegd. En zoo was zij'. Van haar
of om haar, hadden haar ouders nooit
eenig verdriet te verduren. Zelfs de kin
derziekten, van welke de drie anderen hun
natuurlijk deel kregen, gingen haar altoos
voorbij, alsof zij medelijden hadden, Mu
riel mankeerde nooit iets.
De lente van 1912 was een tijd, welke in
onze familie lang in het geheugen be
waard bleef.
De roodvonk bad er geheerscht, maar
was nu gelukkig geweken, veel zorgen
achterlatende. Toen zij tenslotte allen weer
op do been waren en wij ons klein, bleek
volkje konden verzamelen voor een tuin
feest, onder den grooten, ouden pereboom,
wijt er van te maken, dat bet zijn handels
vloot en nijverheid zoo 'krachtig ontwik
kelt.
Müller meent echter, dat een dergelijk
verwijt geheel onbillijk is, daar Duitsch
land tot zulke hooge herstelbetalingen ver
plicht is, dat het daaraan slechts kan vol
doen hij inspanning van alle krachten.
Het spoorwegongeval bij Brünn.
Volgens te Weenen ontvangen berichten
uit Brünn werd op de plaats van het
spoorwegongeval met koortsachtigen ijver
gewerkt aan de berging van de dooden en
gewonden. De opruimingswerkzaamheden
waren gisterenmorgen nog niet geëindigd.
Te negen uur gistermorgen werden 25
dooden geteld. Men vreest, dat alle acht
tien gewonden niet in leven zullen blijven,
zoodat het aantal dooden nog belangrijk
grooter zal zijn.
Het ongeluk op de auto-renbaan te Monza.
In ons nr. van Maandag meldden wij
reeds, boe de auto van Materassi op de
renbaan te Monza met een snelheid van
200 K.M. uit zijn baan is geloopen en als
een kanonskogel door bet publiek been is
geschoten, een 20-tal dooden en een 25-tal
gewonden achter zich latende. De lijken
der slachtoffers waren zoo verminkt, dat
bet de 'grootste moeite kostte hun identi
teit vast te stellen, Achttien slachtoffers
waren Italianen in de kracht van hun le
ven, de beide anderen een Griek en een
Duitsche vrouw, die met een Italiaan ge
trouwd was en wier man tot de zwaarge
wonden behoort.
Gisteren reeds zijn de slachtoffers be
graven. In de stad waren de winkels ge
sloten. Monza is een fabrieksstadje van
bij de 40.000 inwoners, 13 K.M. ten N.N.O.
van Milaan. Op de renbaan, die 10 K.M.
lang is, wordt de prijs van Italië verreden
en ook vaak de prijs van Europa. Het was
bij den zesden wedstrijd om dezen prijs,
dat het ongeluk gebeurde, en duizenden
bevonden zich op en om de tribunes, zoo
dat bet inderdaad verwonderlijk is, dat
het aantal slachtoffers nog niet veel groo
ter is geweest. Een grasberm van 3 M. en
een gracht van 3 M. breedte en 2 M. diepte
sluiten de baan van bet publiek af. De
groote snelheid, die Materassi ontwikkeld
bad was echter oorzaak, dat zijn auto over
deze versperringen heensprong. Ook een
hek, dat de gracht voor het publiek af
sloot, 'kon het razende monster niet hou
den.
Een zonderling verschijnsel.
Uit Sewastopol wordt aan de sowjet-
bladen gemeld, dat plotseling alle visch
langs den oever van de Krim verdwenen
is. Een onderzoek van het biologische sta
tion der academie van wetenschappen
heeft aan het licht gebracht, dat overal
langs den oever in kolossale hoeveelheid
doode visch gevonden wordt. Het onder
zoek wordt verder voortgezet, doch het
vermoeden ligt voor de hand, dat het ver
schijnsel in verhand staat met de aardbe
vingen, 'die de Krim geteisterd hebben.
Diefstal van.... een stuk spoorlijn.
Een diefstal, die waarschijnlijk eenig is
in de annalen der criminaliteit, heeft de
zer dagen in Rusland plaats gehad. Daar
is namelijk een uitgebreid stuk.spoor
lijn gestolen, en wel een gedeelte van de
lijn MoskouKazan. De rails zijn over
een vrij grooten afstand losgeschroefd en
waren we vol dankbaarheid, dat we deze
groote gevaren weer te boven waren ge
komen.
„En nu moeten wij probeeren een kleine
vacantie voor jou te verschaffen," zei
John, terwijl hij de armen om zijn vrouw
sloeg en haar in 't vermoeide gelaat zag,
waar haar oude glimlach nog aanwezig
was haar heldere, moedige glimlach,
welke niets ooit verdrijven kon.
„Onzin; ik hen zoo goed als 'tkan. Zei
Dr Jessop mij nog dezen morgen niet, dat
ik er jonger uitzag dan ooit? Ik een
moeder van een gezin, dertig jaren oud?
zeg eens, oom Phineas, zie ik ex zoo oud
uit?"
„Mijn lieve" John, noemde haar ge
woonlijk „mijn lieve", zeg wat je wil;
ik weet wat we zullen doen, voor de kin
deren ook, ah, dat is haar zwakke zijde
zie, Phineas, ze 'geeft nu toe; we zul
len voor drie maanden naar Longfield
gaan."
Nu was Longfield het Utopia van onze
familie, van oud en jong. Een zeer een
voudige familie moeten wij wel zijn ge
weest want Longfield was maar
een kleine boerenwoning, ongeveer zes
mijlen verwijderd, waar we eens tbee go-
dronken hadden en waar we sedert ver
langd hadden te wonen. Want al was ons
domein aardig geworden, 't was toch nog
steeds midden in de stad en de kinderen,
Binnenland.
De drinkwatervoorzieing van Walcheren.
De nieuwe burgemeester van Rotterdam.
Een wetsontwerp tot wijziging van de In
validiteitswet.
De onderhandelingen tusschen Nederland
en België.
Buitenland.
Het ongeluk op de renbaan te Monza.
Het spoorwegongeluk bij Brünn.
medegenomen. En wat er van eenige
waarde langs de lijn stond, zooals seinpa
len, telegraafdraden enz. is eveneens ont
vreemd. Alle omstandigheden wijzen er op
dat men hier niet met een daad van sa
botage, maar met diefstal in de ware be-
teekenis van het woord te doen heeft.
Mussolini weigert een millioenen-erfenis.
Men zal zich misschien wel herinneren,
dat in December van het vorig jaar een
dame, die te Montecarlo gestorven was, hij
testament haar geheele vermogen, behou
dens eenige legaten, aan Mussolini had
vermaakt.
De formaliteiten, noodig voor de over
dracht dezer erfenis, werden dezer dagen
vervuld.
Naar de Italiaansche bladen melden,
heeft de duce de erfenis, een bedrag van
ongeveer zes millioen francs, formeel ge
weigerd. Als hoofd van de Italiaansche
regeering maakt hij slechts aanspraak op
700.000 lire, die door de overledene aan
verschillende Italiaansche instellingen,
o.a. aan de oorlogsverminkten en aan het
kankerinstituut waren vermaakt.
Gaat Prof. van Hamel heen?
Naar uit Dantzig aan het „Bert. Tag."
wordt gemeld, verluidt daar ter stede
dat de tegenwoordige Volkehbondscom-
missaris, prof .Van Hamel, zal aftreden,
en door een Italiaansch diplomaat zal
worden opgevolgd.
Volgens den correspondent heeft mem
ten minste te Dantzig bericht ontvangen
dat de Italiaansche regeering reeds bjj
de bij den Volkenbond aangesloten' landen
heeft geïnformeerd, of de candidaat, dien
zij voor het commissariaat beeft gesteld,
hun aangenaam ia.
Korte berichten.
Een hevig onweer, gepaard gaande
met hevigen storm en hagelslag, wordt uit
het Hohenlosche (Duitschland) gemeld.
Bij de stad Langenburg lagen de hagel-
steenen tot een meter hoogte. Bijna, geen
gebouw bleef onbeschadigd. De fruitoogst
van dit jaar is volkomen vernield.
Tusschen Lemberg en Stryj is een
volbezette autobus over den kop geslagen.
De wagen bleef met de wielen in de hoogte
liggen. Van de inzittenden werden er twee
gedood en 17 ernstig gewond. Het ongeluk
werd door bet springen van een band ver
oorzaakt. I i
Bij Tild in Slowakije werd op een
spoorwegoverweg een autobus door een
trein gegrepen en 100 M. meegesleurd.
Twee personen werden gedood en onge
veer dertig ernstig gewond.
In verband met malversaties, die de
laatste weken door do bezettingsautoritei
ten ontdekt zijn bij de douane, zijn vier
gelijk alle kinderen, die natuurlijk worden
grootgebracht, verlangden sterk naar de
vrijheid van het landleven, naar koren-
en hooivelden, naar noten- en bessenpluk
ken, vreugden, welke tot nu toe slechts
zeer zeldzaam waren genoten, als hun va
der een gebeelen langen dag kon uitspa
ren om voor een keer de zon en 't schild
te wezen van de gelukkige, kleine troep.
„Luistert kinderen! Vader zegt, dat we
•drie geheele maanden naar Longfield zul
len gaan wonen!"
De drie knapen schreeuwden 't uit van
verrukking. „Ik zal bootje varen op de
rivier en elk paard pakken en er op rij
den. Hoerah," riep Guy.
„En ik zal kijken naar de eenden en
de kuikens en bij al 'tdorschen en wan
nen wezen," zei Edwin, de praktische en
ernstige.
„En ik zal een lammetje krijgen om er
mee te spelen," stamelde Walter nog
steeds de baby of als zoodanig nog be
schouwd en vertroeteld.
„Maar wat zegt mijn kleine dochter
wel," zei de vader, „wat zal Muriel doen
te Longfield?"
„Muriel zal den geheelen dag zitten
luisteren naar 't zingen der vogels."
„Dat zal je, mijn liefste."
(Wordt vervolgd.)
i
