No. 251
Woensdag 25 Juli 1028
42e Jaargang
KINADRUPPELS
Motor,
mermansknecht,
vraagd,
VAN HOOGER ORDE.
*Dr. H.NANNING'S
Buitenland.
Belangrijkste Nieuws.
Binnenland.
Aardappelen,
andstoffen,
rigeboden s
CTEUR.
oudster
sid,
FEUILLETON
leggen op het
ie van Buiten-
aat nam daar-
den arm, die
telde van den
nt een ministe-
elke den deur-
voorafgaande
cier van justi-
goederen van
ls mededeelde,
aal vervolgens
titie over deze
leeling, dat zjjn
en geregeld. De
echter in han-
itoriteiten. Het
eze wijze een
den Staat der
krijgen.
Juli, 1.30 u.
AM te Kapelle,
Lisfus 1928,
i de herberg van
(apelle, voor de
MIERAS,
rkoopeni
ELLE:
i, bestaande uit
rurtje, Varkens-
^andbouwschuur
'aardenstal, Tuin
boomen, Erf en
en drinkput, aan
en Teekenburg-
I.A. 33 A. 5 c.A.
V, Bouwland,
:n weg en weg
9 c.A. Wei-
len drinkput) en
/an den Postweg,
n Heijdijke.
November 1931
aan dhr. Corns
III aan dhr. Jan
nber 1928.
Juli, 1 Aug. en
verstrekt de No
de kadastrale
racten ter inzage
TE KOOP:
2300, omgeving
onder no. 24
te Goes,
P. K., op wagen
kan de grootste
trekken.Wordt
rijs £400.
Co. GOES.
7.
OP:
one Dorsch-
en een motor
Smederij,
Koudekerke.
s-Heerenhoek.
eniging te West
aar wekelijksche
aanmelding aan
vT, A 46, West-
direct
ien de 40 jaar,
kinderen van 9
BEGTHEL.
:rke (N. B.).
anmelden.
UMAN. Bakker,
I
is 109, M'burg.
DDELBURG.
Directeur-Hoofdredacteur:
R. ZU1DEMA.
Bureau: Lange Vorststraat 70, Goes.
Tel.: Redactie en Administratie no. 11.
Postrekening No. 44455.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUiJ, L. Burg. Tel. no. 259.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per posL f3.
Losse nummersf0.05
Prijs der AdvertentiSn:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
V Het voornaamste verloren.
Het gaat bij het sociale vraagstuk niet
louter om materieele dingen. Niet alleen
om hooger loon en betere arbeidsvoor
waarden.
Op het tweede Christelijk Sociaal Con
gres heeft Ds P. van Wijk er den nadruk
op gelegd, dat het gaat om de ziel. En
dat mag niet uit het oog worden ver
loren.
Zeker hier j$j,jn ook zaken van stoffe-
1 ijken aard in het geding: loon en ar
beidsduur,. huisvesting en wat niet al,
en het is eisch Van Christelijke levens-
openbaring dat ook aan deze zijde van
de zaak aandacht wordt geschonken.
Maar met geld en goed alleen is de
zaak niet te redden..
Amerika is voor menigeen het land
van belofte. Daar is voor ondernemende
figuren de gelegenheid om vooruit te Ko
men, om geld te verdienen, om rijk te
worden. En velen grijpen de kansen en
weten op den maatschappelijken ladder
omhoog te klimmen.
Maar met al den rijkdom die men daar
bezit gevoelt mgn zich toch menigmaal
nameloos arm. Het geld brengt vaak niet
het beoogde geluk. En om dat geluk
en den vrede machtig 'te worden, zoekt
men naareen „nieuwen geest" om op die
wijze betere verhoudingen te verkrijgen
en de arbeidsvreugde te vermeerderen.
Te vreezen is echter, dat ook bij: dat
streven vergeten wordt, dat het gaat om
fla ziel, 'Ml
Het was de „Standaard" die daarop
i' zet dagen in een mooie artikel „De
boodschap van Amerika" - wees.
In „Le Temps", aldus dit orgaan, ver
scheen onlangs een schets van Georges
Luarez, die op de boot naar Amerika
kennis maakte met een vertegenwoordiger
eeaer Amerikaansche industrie. Hem viel
de trieste trek op1, die het gelaat van
dezen jongen man somber maakte. Is
dat nu, dacht hij, een mm uit het land
van industrieel geluk?
Omdat deze jonge man, dus zegt Lua
rez, mij niet kende, durfde hij mij vertel
len, wat hem het leven zoo bitter maakte.
Ik heb, zoo zeide hij, een bitteren smaak
in den mond.
Wij Amerikanen, dus zeide hij, hebben
vooreerst geen gevoel van zekerheid in
ons leven. Ik ben getrouwd, heb vrouw
en drie kinderen, en een 'heel goede
betrekking. Maar mijn lot hangt geheel
af van een bankier in New-York, die
over alles beslist, miji kan maken en
breken, naar zjjn welgevallen.
Weet gij, dat Ford onlangs achttien
ingenieurs heeft ontslagen, die elk een
inkomen hadden van 25.000 tot 30.000
dollars? En wat 'kregen zij voor de toe
komst?? Een maand salaris. Eén order
uit New-York en ik word verplaatst van
het eene eind der Unie naar het andere,
in een stad waarin ik geen enkel familie
lid of geen enkelen kennis heb.
Maar dan is er altijd spanning in
ens leven. Nimmer rust. De Engelsch-
man beoefenf zijn sport voor zijn genoe
gen. Wij doen ook aan sport, maar alleen
om den tegenstander te slaan. Overwin
ik hem niet, ik ben furieus._
Zoo is er ^een inspanning van alle
kracht zonder ophouden, een doodende
wedstrijd, die de zenuwen uitput. Zie
maar eens de honderden aankondigin
gen van middelen tegen zenuwinstorting
28)'
Naar het Eugelsch.
Langzaam aan kregen we vader thuis,
't Was juist zulk een zomermorgen als
die, twee jaar geleden, toen wij beiden,
uitgeput en bevend, voor de gesloten deur
hadden gestaan. We' dachten beiden aan
dien dag, ik weet niet of vader 't ook
deed.
Hij ging naar binnen, -zwaar leunend
op John. Hij ging in den zelfden stoel
en 't zelfde vertrek zitten als toen hij ons
zoo hard veroordeeld had.
In John's geest scheen nog iots van die
bitterheid achter gebleven hij bleef
op den drempel staan.
„Kom binnen", zei vader.
„Als ik welkom ben, anders nietl"
„Je bent welkom."
Hij kwam binnen ik trok hem naar
binnen en hij zat bij ons neer; maar
hij was erg zenuwachtig. Vader zat met
't hoofd in, de handen ik dankte hem
zacht voor het „welkom", dat hij gespro
ken had.
„Ge behoeft me niet te bedanken", zei
hj met iets van z'n oude hardheid.
„Wat ik eens deed was rechtvaardig
op de muren in onze steden. Aan een
bank in New-York is een man van goed
vijftig jaar uitgeput. Een arts in New-
York zeide mij. eens, verwonderd te zijn
over het groot aantal jonge mannen van
40 en 45 jaar, die reeds machteloos
waren.
En dan eindelijk en hier versom
berde/het gelaat van den stoeren Ame
rikaan geheel wij hebben in Amerika
het allervoornaamste verloren.
Ik ga nog naar de kerk om mijn ouders.
Maar ik heb het geloof ijjet meer. En
dat maakt ons leven ongelukkig. De oude
geest van® de „Mayflower" is uit ons
leven verdwenen. De kracht der Pilgrimfa-
thers is er niet meer: hun geloof.
En toen een jong meisje voorbijging en
de Franschman, naar zijn aard, een op
merking maakte over de gratie van de
Amerikaansche vrouw, antwoordde de
Amerikaan droefgeestig: a zeker, zij, is al
leraardigst. De Amerikaansche vrouw is
een goede compagnon geworden van den
man op het golf veld, in het zwembad.
Maar niet in huis; het gezinsleven ver
dwijnt. En vandaar de vele echtscheidin
gen. De zoon van mijn patroon is onlangs
gehuwd. Zij hebben geen leven met elkan
der. Het loopt op een scheiding uit,, of
op een leven geheel vreemd van elkander.
De Franschman deelt mede, dat hij, te
Washington aangekomen, een kennis de
vraag steldewas die pessimistische Ame
rikaan een unicum of zijn er vele zoo on,
>der u? Het antwoord was:-Zeker geen
eenling. Lees de Amerikaansche roman
litteratuur en gij zult zien, dat deze pessi
misten een breeden zoom in ons leven
vertegenwoordigen. Die geest' leeft reeds
in de massa.
Wat vindt men hier anders dan bevesti
ging van het woord: „want wat zou het
den mensch baten, zoo hij; de geheele
wereld won en zijner ziele schade leed?"
Men heeft in Amerika ontdekt, dat ook
de bloei der industrie ten diepste af
hankelijk is van de ziel en haar stem
ming. Maar de ziel verliest het allervoor
naamste, als zij: de waarheid loochent,
die het fundament is der Christelijke sa
menleving, ook der Amerikaansche maat
schappij: de kennis en de erkenning van
het Woord Gods.
Anti-christelijke actie.
In een Diuits ch blad, de „Welt am
Abend", een orgaan; van vrijdenkende ar
beiders, kwam eenige maanden: geleden
de volgende mededeeling voor:
Do dagen van de inzegening hebben
weer eens getoond hoevele arbeiders hun
ne kinderen nog confessioneel laten ver
pesten. 'Zou het niet gewenscht zijn deze
dwaze en laffe arbeiders eens voor altijd
te brandmerken? Ik roep u op tot een
doodverklaring van de Kerk l'
De vereeniging van vrijdenkende arbei
ders moet .een eenvoudig speldje laten
maken. Dit speldje zal voorzien zijn van
het opschrift: „Ga uit. de kerk!" en het
zal in de arbeidersorganisaties alleen! wor
den uitgereikt tegen bewijs dat de per
soon uit de kerk getreden is.
De dragers van deze speld hebben den
plicht, allen collega's en kameraden', die
deze spéld nog niet dragen, het leven
zoo zuur mogelijk te maken, door spot en
grap, maar ook ernstig. Zij mogen niet
met hen uitgaan, in het café zitten of
vriendschappelijk spreken!-' Da druk van
of ik hield 'ttoen voor rechtvaardig,
en wat ik zal doen is ook rechtvaardig.
John hoe oud ben je?"
„Twintig."
„Welnu ik zal je van nu af te beginnen
gedurende een jaar als mijn leerling in
de zaak nemen, hoewel je al bijna meer
er van weet als ik. Als je een-en-twintig
bent zal je voor je zelf kunnen beginnen
of anders zal ik je deelgenoot in de zaak
maken we zullen wel eens zien. Maai'
en hij zag mij en John streng in 't
gezicht denk er aan dat je de plaats
van dien jongen hebt ingenomen. Moge
God doen met je zooals gij doet met mijn
zoon Phineas, mijn eenigen zoonl"
„Amen 1" was 't plechtig antwoord.
En God, die ons beiden nu ziet nu.
en niet zoo ver misschien van elkaar als
sommigen zouden meenen Hij: weel
of John Halifax deze belofte gehouden'
heeft of niet.
HOOFDSTUK IX.
„Bravo Phineas den tuin rond te
loepen zonder eene keer te rusten 1 dat
noem ik flink, nadat iemand een maand
ziek is geweest. Maar ge moet je tóch
niet te veel inspannen, houd je kalm."
Ik wa3 niet onwillig naar dezen raacl
te luisteren, want ik gevoelde me nog erg
zwak. Maar sedert John weer met mij
omging scheen 't dat ik sterker werd,
de miliioenen vrijdenkers in Duitschland
zal, bij'verstandige organisatie, zoo mach
tig worden, dat geen enkele arbeider zich
durft onttrekken. Men kan zulk een cam
pagne eerst een maand laten 'duren en
ze dan zoo noodig na eenigen tijd "her
halen."
Het betreft hier, voorzoover ons be
kend, nog maar de propageering van een
denkbeeld, dat met uitzondering van
Rusland nog geen georganiseerde toe
passing vond.
Maar toch heeft ook de openlijke pro-
pageering van dergelijke, denkbeelden ons
wel iets te zeggen.
Wie denkt bij het lezen van 'zulke
mededeelingen niet aan den grooten bqy-
cot waarvan Openbaringen 13 spreekt en
waar in het visioen van het Beest, van
den Antichrist dit gezegd wordt: „En! het
maakt, dat het aan allen, kleinen en
grooten, en rijken en armen, en vrijen en
dienstknechten-, een nierkteeken geve aan
hun rechterhand, of aan hunne voorhoof
den en dat niemand mag koopen of ver
koop-en, dan die dat merkteeken heeft
of den naam vani het beest of het getal
zijns naams."
EETLU5T-0PWEKKEND. /UOp.fl.
De „Italia",
Die Italiaansche regeering heeft aan! het
hulpcomité voor Nobilé bet verzoek ge
richt het geraamte van de Italia, opi te
sporen. Er is ook besloten aan' de Kras-
sin 2 vliegtuigen toe te voegen', den ijs-
breker te Gotheborg op te knap-pen en!
hem van kolen en proviand te voorzien.
Geen hoop op redding van Amundsen?
De leider van het Noorschei vliegverkeer
Meisterlin verklaarde dat hij het verdere
zoeken naar de Latham, het vliegtuig
van Amundsein' en Guilbaud, doelloos
acht. Die Latham was zoo zwaar belast,
dat men moet aannemen, dat het vliegtuig
spoedig, na het vertrek onklaar is ge-raakt
en gezonken! moet zijn.
Smokkelarij.
Gisteren zijn douanebeambten te Katto-
witz een omvangrijke smokkelarij van sac
charine op het spoor gekomen. B-ij visi-
statie van een wagon cementblokken, ko
mend uit Oppeln, en' bestemd voor een
firma te Krakau, werd ontdekt, dat er
ongeveer 3000 kilo saccharine, ter waar
de van 140.000 zloty, in de blokken!
was verétopt.
Ook hebben de douane-ambteh' ren een
smokkelarij op groote schaal van gouden
sieraden en juweelen! ontdèkt. Bij een
koopman is voor een half millioen' zloty
aan gesmokkelde sieraden in' beslag ge
nomen en verdere smokkelwaar tot een
bedrag van 200-000 zloty. Er zijn in
hechtenisnemingen, gedaan.
De aapjeskoetsier krijgt een moolen auto.
Voor de internationale verbroedering
en voor een laatste eerbetoon aan het
verdwijnende aap-je is Gustav Hartmanjn,
naar geest en lichaam beide. Hij was als
leven en gezondheid voor me, met zijn
vroolijke opgewektheid. Toen ik beter
werd, juist -een maand na het broodop-
roer, gevoelde ik, dat ik nooit weer ziek
zo-u zijn zoolang ik John bij me had en
lachende zei ik zoo iets.
„Welnu, ik zal je daaraan houden. Ga
zitten; ik zal je de courant voorlezen, op
dat je weet, wat er in de wereld gaande
is. Ik moet ook iets doen in deze nieuwe
eeuw, welke met dit jaar begonnen is.
Was '"teerst niet erg vreemd te moeten
schrijven 1800?"
„John, wat een mooie hand schrijf je!"
„Doe ik dat is een eer voor jou
herinner je nog die eerste les boven op
de Mythe?"
„Wat zou er geworden zijn van die
twee heerert?"
„0, heb je niet gehoord, dat Mr Brith-
wo-od, de vorige maand getrouwd .is met
mejuffrouw die en die, een mooie dame
uit 't buitenland
„En mijnheer March waar bleef
die?"
„Ik weet 'theelemaal niet. Kom, nu
zal ik u do courant voorlezen?"
Hij las goed en ik luisterde met ge
noegen.
„Londen moet toch een prachtige plaats
wezen 1"
„Ja, ik zou er graag eens zijn. Je va-
de Berlijnsche koetsier, van Berlijn! naar
Parijs en terug gereden. Men zal zich
herinneren!, hoe hij met zijn bevlagden
wagen en gijn' trouwen knol, genaamd
Erasmus, overal luisterrijk ontvangen! is.
Het Duitsche hartzwol van trots bij
dezen internationale daad. Maar meer nog
dan het Duitsche, zwol het AnderMachsche
hart. Want Andem'ach aan den Rijn rs
Hartmann's geboorteplaats. En' ha het vol
brengen van den tocht, maakte Andernach
zicb op om zijn grooten zoon1 te huldigen.
Er was een comité, er werd vrijaf ge
geven, de burgemeester was in officieel
gewaad, de kinderen stonden klaar om
haver en klontjes de maag van Erasmus
van «streek te maken. Allett stonden in
spanning te wachten op het groote oogen-
blik, dat de internationale aapjeskoetsier
en zijn paard de hulde van zijn geboorten
plaats in ontvangst zou nemen.
Hij naderde, men wreef zijn oogen
uitGustav Hartmann reed Andernach
binnen in een fraaie roode limousine,
die een enthousiast Berlijtisch automo
bielhandelaar hem cadeau had gegeven.
Do kinderen konden hun klontjes zelf
opeten.
Verduistering.
Bij een onderzoek zijn; hij een spaar
bank te Hohen-Limburg groote onregel
matigheden -ontdekt. Be directeur en 'de
eerste kassier zijn voorloopig geschorst.
De verduisteringen zouden eenige' hon
derdduizenden mark bedragen!. Bij een
tandarts te Hagen zijn 150.000 mark in
beslag genomen, die van! de verduistering
afkomstig moeten zijn.
r Belangrijks Ministerhespreklngen?
Op het oogenblik bevinden dei volgende
politici en staatslieden zich te Karlsbad;
Massaryk, Stresemann, Bienes en Marek,
de Oostenrijksche gezant tei Praag.
Ofschoon de pers de berichten over be
langrijke politieke besprekingen1 ten zeer
ste tegenspreekt, is het toch waarschijn
lijk, dat de ontmoeting vah! zoo „vele
leidende diplomaten, al is het dan; ook
niet officieel, tot een wisseling van ge
dachten zal leiden. Ingewijde kringen stel
len zich van deze mogelijkheid veel voor
voor de politiek van Cientraal-Europa.
Korte berichten.
In het Engelsche Lagerhuis 'dieWde
MacDonald eien motie van1 wantrouwen
in d-e regeeringi in wegens het ondoel
treffende van haar maatregeleri om de
werkloosheid te bestrijden. Deze motie
werd verworpen met 331 tegen 151 st.
Een vliegongeluk heeift plaats gehad
op- het vliegveld van Gossoncourt (Bel
gië)! Een vliegtuig, viel neer van' een
hoogte van .20 M. De sergeant-bestuur
der werd gedood en zijn helper, een'
korporaal, werd ernstig gewond.
Die Oceaanvlucht van Paris die op
die Azoren is geland, maar daarbij averij
aan zijn vliegtuig opliep, is stopgezet.
Het warme weer in Engeland blijft
voortduren en toonlt nog geen teekenen
Van vermindering. Sinds vijftien dagen is
er geen droppel regen gevallen'.
In da voorstellen vanl het Angfo-
Italiaansche Balkan-spoorwegsyüdicaat
aan de Turksche regeering is ook de
houw van een tunnel van een mijl
lengte onder den. Bosporus .opgenomen.
.D® nabij Bellinzona (Zw.) gelegen
der zegt, dat hij misschien dezen winter
mij er heen zal zenden voor zaken zou
dat 'niet prachtig zijn? Als jij ook maar
mee wilt gaan."
Ik schudde 't hoofd; ik ging niet graag
van mijn rustig tehuis en iedere verande
ring scheen mij geen verbetering.
„Toch moet je eens wat verandering
hebben. Dr Jessons dringt daarop aan. Ik
zo-ek al een week lang hier in den omtrek,
om een plaats te vinden, waar we eens
heen kunnen gaan en ik denk nu, &at ik
wat gevonden heb. Ben je nieuwsgierig
er van te weten?"
Om hem genoegen te doen, zei ik: „Ja."
,,'tls een heerlijk plekje o-p de helling
van Enderley Hill, „Rosé Gottage" gehee-
ten, omdat de rozen er tot 't dak groeien.
En 't is er zoo eenzaam en rustig
geen yuile stegen! geen looierijen"
„ik meen", verbeterde hij zich zelf, ,,'tis
erg landelijk en ik h^ud daar meer van
dan van de stad."
'We lazen nog een tjjdlang en zaten
toen stilzwijgend naast elkander. Einde
lijk begonnen we nog eens te spreken
over Enderley. Ik begreep, dat mijn va
der en John dit plan hadden, opgemaakt.
Abel Fletcher -zelf zou er nooit toe ge
bracht kunnen worden, zelfs voor één dag
niet, zijn huis, zijn tuin en looierij te
'verlaten. John en ik zouden een maandi
lang bij mevrouw Tod in Enderley door-
Binnenland.
Dhr Colijn niet naar de Tweede Kamer.
Ds G. Wisse benoemd tot docent aan de
Theol. School te Apeldoorn.
Ernstig vliegongeval te Rotterdam.
Buitenland.
De schipbreukelingen van de „Italia".
berg N-Oit-o Arbeno, welke dreigt omlaag te
storten, maakt ontruiming! der bedreig
de dorpen noodzakelijk. De bevolking vani
Weiiers en Ruscada weigert echter haar
woonplaats te verlaten!
Een verstandig hesfuit.
De Olympische Spelen hebben sommi
ge dagbladuitgevers in de meening ge
bracht, dat zij 'toch vooral op Zondag
reeds het publiek den uitslag hebben mee
te deel en van de op dien dag gespeelde
wedstrijden. Geen dag en geen uur zou
het publiek kunnen wachten.
In Amsterdam haalde een dagblad het
technisch bravourstukje uit het publiek,
hetwelk zich van het Stadion' stadswaarts
begaf, bij het trameindpunt met den ge-
drukten uitslag te verrassen.
En toen werd de een natuurlijk door
den ander opgejaagd. Ook in de andere
groote steden werden des Zondagsavonds
„versche" bladen uitgedeeld of verkocht.
'tWas te zien, dat dit spelletje de eerst
komende Zondagen zou worden herhaald.
Gelukkig, zegt de Rotte rd„ heeft de
Centrale Commissie, het arbeidsparlement
in de typografie, hier een stokje voor
gestoken.
Zij heeft aan patroons en werklieden
medegedeeld, dat alle Verzoeken om ex
tra Zondagsedities der sportberichten uit
te geven, door haar onherroepelijk zullen
worden geweigerd. Zij 'voegt daaraan toe,
te mogen veronderstellen, dat de Arbeids
inspectie in deze geheel dezelfde gedrags*
lijn volgt.
Dit wijze besluit -heeft ineens 'een eind
gemaakt aan den dollen wedloop. De Zon
dagsrust behoeft in het gejaagde daghla-
denbedrijf niet verder afgebrokkeld te
worden.
Het departement, dat ontbrak
Men schrijft aan „Het Handelsblad": De
Indische tentoonstelling te Arnhem was
ongetwijfeld een succes. Er waren zoo
veel bezoekers, er waren vooral zooveel
schoolkinderen, dat men het tentoonge
stelde niet op zijn gemak kon bekijken.
„Doorloopen!" was altoos het parool.
I Er is vaak geklaagd over gemis aaa
belangstelling voor Indië van ons land
dat gebrek moet dus al veel minder ge
worden zijn.
In Indië zelf is er wèl belangstelling in
ons bestuur, maar die uit zich in critiek.
Wat, een- mooie gelegenheid had het
Departement van Koloniën nu op deze
tentoonstelling gehad om iets' tegenover
die 'critiek te -stellen!
Om, duidelijk en populair, de goede
resultaten van ons bestuur te laten zien.
brengen op de kamers. John zou driemaal
in de week naar Norton Bury rijden om
te vertellen hoe ik 't maakte en om zijn
plichten op de looierij te doen. Men kon
hieruit duidelijk zien, dr-t, Abel Fletcher
mocht 't willen weten of niet, John Hali
fax in alle zaken zija rechterhand ge
worden was.
Op een mooien Augustusdag gingen wij
naar Enderley. 'tWas ongeveer acht mij
len ver. Wij genoten verbazend op dezen
tocht. John was vol leven, gezondheid,
kracht, vroolijkheid. Hij had zijn beste
kleeren met zorg aangetrokken. Ik dacht,
toen ik ljem zag uitstappen en voor Rose
Cottage zag staan, dat elke vader trotsch
zou zijn geweest op zulk een zoon, elke
zuster op zulk een broer en elk jong
meisje op zoo'n gelant. Ach, deze laatste
band, was de eenig mogelijke voor hem
ik was benieuwd hoe lang 't wel duren
zou tot ik zou ophouden 3e eenige te
wezen, die trotsch op hem was.
„Rosé Cottage" was prachtig, 't scheen
als behangen met trossen razen; aan
den oenen kant va.n 't portaal voor de
voordeur was een gele jasmijn en kam
perfoelie aan den anderen kant. Het huis
had twee verschillende ingangen. Maar
den ajgemeenen indruk, dien men kreeg
zoowel door 't gezicht als'de reuk, was
die van rozen niets dan rozen.
(Wordt vervolgd.)
:t koken.