No. 251 Woensdag 25 Juli 1028 42e Jaargang KINADRUPPELS Motor, mermansknecht, vraagd, VAN HOOGER ORDE. *Dr. H.NANNING'S Buitenland. Belangrijkste Nieuws. Binnenland. Aardappelen, andstoffen, rigeboden s CTEUR. oudster sid, FEUILLETON leggen op het ie van Buiten- aat nam daar- den arm, die telde van den nt een ministe- elke den deur- voorafgaande cier van justi- goederen van ls mededeelde, aal vervolgens titie over deze leeling, dat zjjn en geregeld. De echter in han- itoriteiten. Het eze wijze een den Staat der krijgen. Juli, 1.30 u. AM te Kapelle, Lisfus 1928, i de herberg van (apelle, voor de MIERAS, rkoopeni ELLE: i, bestaande uit rurtje, Varkens- ^andbouwschuur 'aardenstal, Tuin boomen, Erf en en drinkput, aan en Teekenburg- I.A. 33 A. 5 c.A. V, Bouwland, :n weg en weg 9 c.A. Wei- len drinkput) en /an den Postweg, n Heijdijke. November 1931 aan dhr. Corns III aan dhr. Jan nber 1928. Juli, 1 Aug. en verstrekt de No de kadastrale racten ter inzage TE KOOP: 2300, omgeving onder no. 24 te Goes, P. K., op wagen kan de grootste trekken.Wordt rijs £400. Co. GOES. 7. OP: one Dorsch- en een motor Smederij, Koudekerke. s-Heerenhoek. eniging te West aar wekelijksche aanmelding aan vT, A 46, West- direct ien de 40 jaar, kinderen van 9 BEGTHEL. :rke (N. B.). anmelden. UMAN. Bakker, I is 109, M'burg. DDELBURG. Directeur-Hoofdredacteur: R. ZU1DEMA. Bureau: Lange Vorststraat 70, Goes. Tel.: Redactie en Administratie no. 11. Postrekening No. 44455. Bijkantoor te Middelburg: Firma F. P. DHUiJ, L. Burg. Tel. no. 259. VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Per 3 maanden, franco per posL f3. Losse nummersf0.05 Prijs der AdvertentiSn: 14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct Bij abonnement belangrijke korting. V Het voornaamste verloren. Het gaat bij het sociale vraagstuk niet louter om materieele dingen. Niet alleen om hooger loon en betere arbeidsvoor waarden. Op het tweede Christelijk Sociaal Con gres heeft Ds P. van Wijk er den nadruk op gelegd, dat het gaat om de ziel. En dat mag niet uit het oog worden ver loren. Zeker hier j$j,jn ook zaken van stoffe- 1 ijken aard in het geding: loon en ar beidsduur,. huisvesting en wat niet al, en het is eisch Van Christelijke levens- openbaring dat ook aan deze zijde van de zaak aandacht wordt geschonken. Maar met geld en goed alleen is de zaak niet te redden.. Amerika is voor menigeen het land van belofte. Daar is voor ondernemende figuren de gelegenheid om vooruit te Ko men, om geld te verdienen, om rijk te worden. En velen grijpen de kansen en weten op den maatschappelijken ladder omhoog te klimmen. Maar met al den rijkdom die men daar bezit gevoelt mgn zich toch menigmaal nameloos arm. Het geld brengt vaak niet het beoogde geluk. En om dat geluk en den vrede machtig 'te worden, zoekt men naareen „nieuwen geest" om op die wijze betere verhoudingen te verkrijgen en de arbeidsvreugde te vermeerderen. Te vreezen is echter, dat ook bij: dat streven vergeten wordt, dat het gaat om fla ziel, 'Ml Het was de „Standaard" die daarop i' zet dagen in een mooie artikel „De boodschap van Amerika" - wees. In „Le Temps", aldus dit orgaan, ver scheen onlangs een schets van Georges Luarez, die op de boot naar Amerika kennis maakte met een vertegenwoordiger eeaer Amerikaansche industrie. Hem viel de trieste trek op1, die het gelaat van dezen jongen man somber maakte. Is dat nu, dacht hij, een mm uit het land van industrieel geluk? Omdat deze jonge man, dus zegt Lua rez, mij niet kende, durfde hij mij vertel len, wat hem het leven zoo bitter maakte. Ik heb, zoo zeide hij, een bitteren smaak in den mond. Wij Amerikanen, dus zeide hij, hebben vooreerst geen gevoel van zekerheid in ons leven. Ik ben getrouwd, heb vrouw en drie kinderen, en een 'heel goede betrekking. Maar mijn lot hangt geheel af van een bankier in New-York, die over alles beslist, miji kan maken en breken, naar zjjn welgevallen. Weet gij, dat Ford onlangs achttien ingenieurs heeft ontslagen, die elk een inkomen hadden van 25.000 tot 30.000 dollars? En wat 'kregen zij voor de toe komst?? Een maand salaris. Eén order uit New-York en ik word verplaatst van het eene eind der Unie naar het andere, in een stad waarin ik geen enkel familie lid of geen enkelen kennis heb. Maar dan is er altijd spanning in ens leven. Nimmer rust. De Engelsch- man beoefenf zijn sport voor zijn genoe gen. Wij doen ook aan sport, maar alleen om den tegenstander te slaan. Overwin ik hem niet, ik ben furieus._ Zoo is er ^een inspanning van alle kracht zonder ophouden, een doodende wedstrijd, die de zenuwen uitput. Zie maar eens de honderden aankondigin gen van middelen tegen zenuwinstorting 28)' Naar het Eugelsch. Langzaam aan kregen we vader thuis, 't Was juist zulk een zomermorgen als die, twee jaar geleden, toen wij beiden, uitgeput en bevend, voor de gesloten deur hadden gestaan. We' dachten beiden aan dien dag, ik weet niet of vader 't ook deed. Hij ging naar binnen, -zwaar leunend op John. Hij ging in den zelfden stoel en 't zelfde vertrek zitten als toen hij ons zoo hard veroordeeld had. In John's geest scheen nog iots van die bitterheid achter gebleven hij bleef op den drempel staan. „Kom binnen", zei vader. „Als ik welkom ben, anders nietl" „Je bent welkom." Hij kwam binnen ik trok hem naar binnen en hij zat bij ons neer; maar hij was erg zenuwachtig. Vader zat met 't hoofd in, de handen ik dankte hem zacht voor het „welkom", dat hij gespro ken had. „Ge behoeft me niet te bedanken", zei hj met iets van z'n oude hardheid. „Wat ik eens deed was rechtvaardig op de muren in onze steden. Aan een bank in New-York is een man van goed vijftig jaar uitgeput. Een arts in New- York zeide mij. eens, verwonderd te zijn over het groot aantal jonge mannen van 40 en 45 jaar, die reeds machteloos waren. En dan eindelijk en hier versom berde/het gelaat van den stoeren Ame rikaan geheel wij hebben in Amerika het allervoornaamste verloren. Ik ga nog naar de kerk om mijn ouders. Maar ik heb het geloof ijjet meer. En dat maakt ons leven ongelukkig. De oude geest van® de „Mayflower" is uit ons leven verdwenen. De kracht der Pilgrimfa- thers is er niet meer: hun geloof. En toen een jong meisje voorbijging en de Franschman, naar zijn aard, een op merking maakte over de gratie van de Amerikaansche vrouw, antwoordde de Amerikaan droefgeestig: a zeker, zij, is al leraardigst. De Amerikaansche vrouw is een goede compagnon geworden van den man op het golf veld, in het zwembad. Maar niet in huis; het gezinsleven ver dwijnt. En vandaar de vele echtscheidin gen. De zoon van mijn patroon is onlangs gehuwd. Zij hebben geen leven met elkan der. Het loopt op een scheiding uit,, of op een leven geheel vreemd van elkander. De Franschman deelt mede, dat hij, te Washington aangekomen, een kennis de vraag steldewas die pessimistische Ame rikaan een unicum of zijn er vele zoo on, >der u? Het antwoord was:-Zeker geen eenling. Lees de Amerikaansche roman litteratuur en gij zult zien, dat deze pessi misten een breeden zoom in ons leven vertegenwoordigen. Die geest' leeft reeds in de massa. Wat vindt men hier anders dan bevesti ging van het woord: „want wat zou het den mensch baten, zoo hij; de geheele wereld won en zijner ziele schade leed?" Men heeft in Amerika ontdekt, dat ook de bloei der industrie ten diepste af hankelijk is van de ziel en haar stem ming. Maar de ziel verliest het allervoor naamste, als zij: de waarheid loochent, die het fundament is der Christelijke sa menleving, ook der Amerikaansche maat schappij: de kennis en de erkenning van het Woord Gods. Anti-christelijke actie. In een Diuits ch blad, de „Welt am Abend", een orgaan; van vrijdenkende ar beiders, kwam eenige maanden: geleden de volgende mededeeling voor: Do dagen van de inzegening hebben weer eens getoond hoevele arbeiders hun ne kinderen nog confessioneel laten ver pesten. 'Zou het niet gewenscht zijn deze dwaze en laffe arbeiders eens voor altijd te brandmerken? Ik roep u op tot een doodverklaring van de Kerk l' De vereeniging van vrijdenkende arbei ders moet .een eenvoudig speldje laten maken. Dit speldje zal voorzien zijn van het opschrift: „Ga uit. de kerk!" en het zal in de arbeidersorganisaties alleen! wor den uitgereikt tegen bewijs dat de per soon uit de kerk getreden is. De dragers van deze speld hebben den plicht, allen collega's en kameraden', die deze spéld nog niet dragen, het leven zoo zuur mogelijk te maken, door spot en grap, maar ook ernstig. Zij mogen niet met hen uitgaan, in het café zitten of vriendschappelijk spreken!-' Da druk van of ik hield 'ttoen voor rechtvaardig, en wat ik zal doen is ook rechtvaardig. John hoe oud ben je?" „Twintig." „Welnu ik zal je van nu af te beginnen gedurende een jaar als mijn leerling in de zaak nemen, hoewel je al bijna meer er van weet als ik. Als je een-en-twintig bent zal je voor je zelf kunnen beginnen of anders zal ik je deelgenoot in de zaak maken we zullen wel eens zien. Maai' en hij zag mij en John streng in 't gezicht denk er aan dat je de plaats van dien jongen hebt ingenomen. Moge God doen met je zooals gij doet met mijn zoon Phineas, mijn eenigen zoonl" „Amen 1" was 't plechtig antwoord. En God, die ons beiden nu ziet nu. en niet zoo ver misschien van elkaar als sommigen zouden meenen Hij: weel of John Halifax deze belofte gehouden' heeft of niet. HOOFDSTUK IX. „Bravo Phineas den tuin rond te loepen zonder eene keer te rusten 1 dat noem ik flink, nadat iemand een maand ziek is geweest. Maar ge moet je tóch niet te veel inspannen, houd je kalm." Ik wa3 niet onwillig naar dezen raacl te luisteren, want ik gevoelde me nog erg zwak. Maar sedert John weer met mij omging scheen 't dat ik sterker werd, de miliioenen vrijdenkers in Duitschland zal, bij'verstandige organisatie, zoo mach tig worden, dat geen enkele arbeider zich durft onttrekken. Men kan zulk een cam pagne eerst een maand laten 'duren en ze dan zoo noodig na eenigen tijd "her halen." Het betreft hier, voorzoover ons be kend, nog maar de propageering van een denkbeeld, dat met uitzondering van Rusland nog geen georganiseerde toe passing vond. Maar toch heeft ook de openlijke pro- pageering van dergelijke, denkbeelden ons wel iets te zeggen. Wie denkt bij het lezen van 'zulke mededeelingen niet aan den grooten bqy- cot waarvan Openbaringen 13 spreekt en waar in het visioen van het Beest, van den Antichrist dit gezegd wordt: „En! het maakt, dat het aan allen, kleinen en grooten, en rijken en armen, en vrijen en dienstknechten-, een nierkteeken geve aan hun rechterhand, of aan hunne voorhoof den en dat niemand mag koopen of ver koop-en, dan die dat merkteeken heeft of den naam vani het beest of het getal zijns naams." EETLU5T-0PWEKKEND. /UOp.fl. De „Italia", Die Italiaansche regeering heeft aan! het hulpcomité voor Nobilé bet verzoek ge richt het geraamte van de Italia, opi te sporen. Er is ook besloten aan' de Kras- sin 2 vliegtuigen toe te voegen', den ijs- breker te Gotheborg op te knap-pen en! hem van kolen en proviand te voorzien. Geen hoop op redding van Amundsen? De leider van het Noorschei vliegverkeer Meisterlin verklaarde dat hij het verdere zoeken naar de Latham, het vliegtuig van Amundsein' en Guilbaud, doelloos acht. Die Latham was zoo zwaar belast, dat men moet aannemen, dat het vliegtuig spoedig, na het vertrek onklaar is ge-raakt en gezonken! moet zijn. Smokkelarij. Gisteren zijn douanebeambten te Katto- witz een omvangrijke smokkelarij van sac charine op het spoor gekomen. B-ij visi- statie van een wagon cementblokken, ko mend uit Oppeln, en' bestemd voor een firma te Krakau, werd ontdekt, dat er ongeveer 3000 kilo saccharine, ter waar de van 140.000 zloty, in de blokken! was verétopt. Ook hebben de douane-ambteh' ren een smokkelarij op groote schaal van gouden sieraden en juweelen! ontdèkt. Bij een koopman is voor een half millioen' zloty aan gesmokkelde sieraden in' beslag ge nomen en verdere smokkelwaar tot een bedrag van 200-000 zloty. Er zijn in hechtenisnemingen, gedaan. De aapjeskoetsier krijgt een moolen auto. Voor de internationale verbroedering en voor een laatste eerbetoon aan het verdwijnende aap-je is Gustav Hartmanjn, naar geest en lichaam beide. Hij was als leven en gezondheid voor me, met zijn vroolijke opgewektheid. Toen ik beter werd, juist -een maand na het broodop- roer, gevoelde ik, dat ik nooit weer ziek zo-u zijn zoolang ik John bij me had en lachende zei ik zoo iets. „Welnu, ik zal je daaraan houden. Ga zitten; ik zal je de courant voorlezen, op dat je weet, wat er in de wereld gaande is. Ik moet ook iets doen in deze nieuwe eeuw, welke met dit jaar begonnen is. Was '"teerst niet erg vreemd te moeten schrijven 1800?" „John, wat een mooie hand schrijf je!" „Doe ik dat is een eer voor jou herinner je nog die eerste les boven op de Mythe?" „Wat zou er geworden zijn van die twee heerert?" „0, heb je niet gehoord, dat Mr Brith- wo-od, de vorige maand getrouwd .is met mejuffrouw die en die, een mooie dame uit 't buitenland „En mijnheer March waar bleef die?" „Ik weet 'theelemaal niet. Kom, nu zal ik u do courant voorlezen?" Hij las goed en ik luisterde met ge noegen. „Londen moet toch een prachtige plaats wezen 1" „Ja, ik zou er graag eens zijn. Je va- de Berlijnsche koetsier, van Berlijn! naar Parijs en terug gereden. Men zal zich herinneren!, hoe hij met zijn bevlagden wagen en gijn' trouwen knol, genaamd Erasmus, overal luisterrijk ontvangen! is. Het Duitsche hartzwol van trots bij dezen internationale daad. Maar meer nog dan het Duitsche, zwol het AnderMachsche hart. Want Andem'ach aan den Rijn rs Hartmann's geboorteplaats. En' ha het vol brengen van den tocht, maakte Andernach zicb op om zijn grooten zoon1 te huldigen. Er was een comité, er werd vrijaf ge geven, de burgemeester was in officieel gewaad, de kinderen stonden klaar om haver en klontjes de maag van Erasmus van «streek te maken. Allett stonden in spanning te wachten op het groote oogen- blik, dat de internationale aapjeskoetsier en zijn paard de hulde van zijn geboorten plaats in ontvangst zou nemen. Hij naderde, men wreef zijn oogen uitGustav Hartmann reed Andernach binnen in een fraaie roode limousine, die een enthousiast Berlijtisch automo bielhandelaar hem cadeau had gegeven. Do kinderen konden hun klontjes zelf opeten. Verduistering. Bij een onderzoek zijn; hij een spaar bank te Hohen-Limburg groote onregel matigheden -ontdekt. Be directeur en 'de eerste kassier zijn voorloopig geschorst. De verduisteringen zouden eenige' hon derdduizenden mark bedragen!. Bij een tandarts te Hagen zijn 150.000 mark in beslag genomen, die van! de verduistering afkomstig moeten zijn. r Belangrijks Ministerhespreklngen? Op het oogenblik bevinden dei volgende politici en staatslieden zich te Karlsbad; Massaryk, Stresemann, Bienes en Marek, de Oostenrijksche gezant tei Praag. Ofschoon de pers de berichten over be langrijke politieke besprekingen1 ten zeer ste tegenspreekt, is het toch waarschijn lijk, dat de ontmoeting vah! zoo „vele leidende diplomaten, al is het dan; ook niet officieel, tot een wisseling van ge dachten zal leiden. Ingewijde kringen stel len zich van deze mogelijkheid veel voor voor de politiek van Cientraal-Europa. Korte berichten. In het Engelsche Lagerhuis 'dieWde MacDonald eien motie van1 wantrouwen in d-e regeeringi in wegens het ondoel treffende van haar maatregeleri om de werkloosheid te bestrijden. Deze motie werd verworpen met 331 tegen 151 st. Een vliegongeluk heeift plaats gehad op- het vliegveld van Gossoncourt (Bel gië)! Een vliegtuig, viel neer van' een hoogte van .20 M. De sergeant-bestuur der werd gedood en zijn helper, een' korporaal, werd ernstig gewond. Die Oceaanvlucht van Paris die op die Azoren is geland, maar daarbij averij aan zijn vliegtuig opliep, is stopgezet. Het warme weer in Engeland blijft voortduren en toonlt nog geen teekenen Van vermindering. Sinds vijftien dagen is er geen droppel regen gevallen'. In da voorstellen vanl het Angfo- Italiaansche Balkan-spoorwegsyüdicaat aan de Turksche regeering is ook de houw van een tunnel van een mijl lengte onder den. Bosporus .opgenomen. .D® nabij Bellinzona (Zw.) gelegen der zegt, dat hij misschien dezen winter mij er heen zal zenden voor zaken zou dat 'niet prachtig zijn? Als jij ook maar mee wilt gaan." Ik schudde 't hoofd; ik ging niet graag van mijn rustig tehuis en iedere verande ring scheen mij geen verbetering. „Toch moet je eens wat verandering hebben. Dr Jessons dringt daarop aan. Ik zo-ek al een week lang hier in den omtrek, om een plaats te vinden, waar we eens heen kunnen gaan en ik denk nu, &at ik wat gevonden heb. Ben je nieuwsgierig er van te weten?" Om hem genoegen te doen, zei ik: „Ja." ,,'tls een heerlijk plekje o-p de helling van Enderley Hill, „Rosé Gottage" gehee- ten, omdat de rozen er tot 't dak groeien. En 't is er zoo eenzaam en rustig geen yuile stegen! geen looierijen" „ik meen", verbeterde hij zich zelf, ,,'tis erg landelijk en ik h^ud daar meer van dan van de stad." 'We lazen nog een tjjdlang en zaten toen stilzwijgend naast elkander. Einde lijk begonnen we nog eens te spreken over Enderley. Ik begreep, dat mijn va der en John dit plan hadden, opgemaakt. Abel Fletcher -zelf zou er nooit toe ge bracht kunnen worden, zelfs voor één dag niet, zijn huis, zijn tuin en looierij te 'verlaten. John en ik zouden een maandi lang bij mevrouw Tod in Enderley door- Binnenland. Dhr Colijn niet naar de Tweede Kamer. Ds G. Wisse benoemd tot docent aan de Theol. School te Apeldoorn. Ernstig vliegongeval te Rotterdam. Buitenland. De schipbreukelingen van de „Italia". berg N-Oit-o Arbeno, welke dreigt omlaag te storten, maakt ontruiming! der bedreig de dorpen noodzakelijk. De bevolking vani Weiiers en Ruscada weigert echter haar woonplaats te verlaten! Een verstandig hesfuit. De Olympische Spelen hebben sommi ge dagbladuitgevers in de meening ge bracht, dat zij 'toch vooral op Zondag reeds het publiek den uitslag hebben mee te deel en van de op dien dag gespeelde wedstrijden. Geen dag en geen uur zou het publiek kunnen wachten. In Amsterdam haalde een dagblad het technisch bravourstukje uit het publiek, hetwelk zich van het Stadion' stadswaarts begaf, bij het trameindpunt met den ge- drukten uitslag te verrassen. En toen werd de een natuurlijk door den ander opgejaagd. Ook in de andere groote steden werden des Zondagsavonds „versche" bladen uitgedeeld of verkocht. 'tWas te zien, dat dit spelletje de eerst komende Zondagen zou worden herhaald. Gelukkig, zegt de Rotte rd„ heeft de Centrale Commissie, het arbeidsparlement in de typografie, hier een stokje voor gestoken. Zij heeft aan patroons en werklieden medegedeeld, dat alle Verzoeken om ex tra Zondagsedities der sportberichten uit te geven, door haar onherroepelijk zullen worden geweigerd. Zij 'voegt daaraan toe, te mogen veronderstellen, dat de Arbeids inspectie in deze geheel dezelfde gedrags* lijn volgt. Dit wijze besluit -heeft ineens 'een eind gemaakt aan den dollen wedloop. De Zon dagsrust behoeft in het gejaagde daghla- denbedrijf niet verder afgebrokkeld te worden. Het departement, dat ontbrak Men schrijft aan „Het Handelsblad": De Indische tentoonstelling te Arnhem was ongetwijfeld een succes. Er waren zoo veel bezoekers, er waren vooral zooveel schoolkinderen, dat men het tentoonge stelde niet op zijn gemak kon bekijken. „Doorloopen!" was altoos het parool. I Er is vaak geklaagd over gemis aaa belangstelling voor Indië van ons land dat gebrek moet dus al veel minder ge worden zijn. In Indië zelf is er wèl belangstelling in ons bestuur, maar die uit zich in critiek. Wat, een- mooie gelegenheid had het Departement van Koloniën nu op deze tentoonstelling gehad om iets' tegenover die 'critiek te -stellen! Om, duidelijk en populair, de goede resultaten van ons bestuur te laten zien. brengen op de kamers. John zou driemaal in de week naar Norton Bury rijden om te vertellen hoe ik 't maakte en om zijn plichten op de looierij te doen. Men kon hieruit duidelijk zien, dr-t, Abel Fletcher mocht 't willen weten of niet, John Hali fax in alle zaken zija rechterhand ge worden was. Op een mooien Augustusdag gingen wij naar Enderley. 'tWas ongeveer acht mij len ver. Wij genoten verbazend op dezen tocht. John was vol leven, gezondheid, kracht, vroolijkheid. Hij had zijn beste kleeren met zorg aangetrokken. Ik dacht, toen ik ljem zag uitstappen en voor Rose Cottage zag staan, dat elke vader trotsch zou zijn geweest op zulk een zoon, elke zuster op zulk een broer en elk jong meisje op zoo'n gelant. Ach, deze laatste band, was de eenig mogelijke voor hem ik was benieuwd hoe lang 't wel duren zou tot ik zou ophouden 3e eenige te wezen, die trotsch op hem was. „Rosé Cottage" was prachtig, 't scheen als behangen met trossen razen; aan den oenen kant va.n 't portaal voor de voordeur was een gele jasmijn en kam perfoelie aan den anderen kant. Het huis had twee verschillende ingangen. Maar den ajgemeenen indruk, dien men kreeg zoowel door 't gezicht als'de reuk, was die van rozen niets dan rozen. (Wordt vervolgd.) :t koken.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1928 | | pagina 1