Persil
Ingezonden stukken
Voor de Jeugd.
- (Slot volgtO
Pluimveevoeder-octrooi verleend In
België.
Naar wij vernemen is aan de N. V. Bertels'
Oliefabrieken te Amsterdam Octrooi verleend
in België voor „Bertels' Kunstkorrel volledig
pluimveevoeder".
HET COMMUNISME IN DE PRACTIJK.
Men weet, zoo merkte onlangs de „N.
Pr. Gr. Crt." op, hoe ijverig de socialist en
de communist ten onzent steeds weer be
zig zijn den particulieren woningbouw aan
te vallen. Nu heeft alle menschenwerk zijn
schaduwzijde en voor critiek is er altijd
plaats.
Menschenwerk heeft altijd slechts be
trekkelijke waarde en daarom moet de cri
tiek haar plaats behouden.
Men kan natuurlijk den particulieren
woningbouw verlaten en tot het socialis
tisch stelsel overgaan. Maar ook dat heeft
zijn bezwaren en als men vergelijkt, dan
blijkt dat het socialistisch stelsel waarlijk
niet beter is, maar veel erger.
Heel erg gaat het in Rusland, waar,
vooral in de groote steden, de woningtoe
standen, door de toepassing van de com
munistische stellingen, steeds droeviger
worden.
En wat ziet men nu gebeuren? Dat in
den hoogsten nood het communisme weer
volle ruimte geeft aan den particulieren
woningbouw. En dat daarbij de gebreken
misschien wel de beste plaats krijgen.
Aan „Patrimonium" ontleenen wij het
volgend bericht:
De raad van volkscommissarissen in
Rusland heeft de volgende bepalingen uit
gevaardigd ten gunste van particuliere
bouwers:
Voor steenen huizen door hen gebouwd
geldt een termijn van '80 jaar, voor houten
huizen 60 jaar als de tijd, gedurende wel
ken zij het volle eigendomsrecht hebben.
Het eigendomsrecht kan verkocht worden
zoodra de bouwer meer dan 30 pet. van
het geheele gebouw heeft uitgevoerd.
De huizen mogen geëxploiteerd worden
door verhuur in hun geheel of bij gedeel
ten tegen eiken prijs, dien de eigenaar kan
bedingen en voor eiken termijn. Het
eischen van sleutelgeld is toegestaan. Er
bestaat geenerlei beperking in de ruimte,
die hij wil verhuren aan een persoon,
slechts moet die minimaal het wettelijk
vastgestelde woningsminimum van 10 M3.
per persoon bedragen. Organisaties heb
ben geen recht een deel dier huizen op te
eischen voor hun arbeiders.
Het inkomen uit de exploitatie der hui
zen is vrij van rijksinkomstenbelasting.
Bovendien worden de bouwers geheel vrij
gesteld van locale personeele belasting ge
durende 3 jaar nadat het huis voltooid is
en voor den verderen duur van hun eigen-
domscontract betalen zij slechts de helft
der normale personeele belasting.
Deze eigendommen en aandeelen erin
zijn vrij van successierechten. Ook buiten
landers kunnen op deze voorwaarden bou
wen, als zij een concessie-contract sluiten.
Is dat niet frappant?
„Sleutelgeld" geoorloofd!
Duurbepaling vrij.
Belasting vrij.
Geen successiereehten.
Men zou bijna huiseigenaar in Rusland
willen worden!
Zoo schijnt het ten minste.
Maar allicht troosten de communisten
zich met de gedachte, dat, als de huiseige
naren hun winst binnen hebben, de staat
altijd weer in de gelegenheid is, om hun
te ontnemen, wat zij verwierven.
Want als er iets onzeker is in Rusland,
dan is het het recht en de eigendom.
(Buiten verantwoordelijkheid van de redactie)
Mijnheer,
Om den geachten sthrijlver van -het
ingezonden, stuk in uw blad van 10 de
zer van repliek te dienen, zag ik gaarne
onderstaand stukje geplaatst.
De aanvoerder van „Zeelandia I" schijht
geen verschil te maken tusschen Polder
man en Polderman c.a. Dat de daaid
van „Zeelandia" als onsportief wordt be
titeld, daaraan zal toch wel niemand
twijfelen, te meer, daar de bewuste (lam©
mt eigen wil het terrein wou verlaten,
daar zij inzag, dat één 'dame tegen twee
geen spelen was,maar het mocht
niet zoo zijn, want de aanvoerder wei
gerde dit pertinent. Hoe o£ u er nu nog
aan kunt twijfelen, dat in zooi'n geval
toch niet sportief werd gehandeld, vind
ik wel beneden peil.
„Zeelandia' deed den competitieHder
en mg, 14 dagen voor de match, bericht,
dat zij verhinderd waren; wat later bleek
op een misverstand te berusten.
De wedstrijd ZOu weer otm half zes
worden bepaald, maar am „Zeelandia"
een beetje te heipon, vond ik hit goed,
dat we om 4 uur zouden spelen, maar
vv'o rCii i,let kon garandeeren oom
„V.V.C. voltallig te laten spelen. Dat er
een voorwaarde is gemaakt om met 10
menschen te spelen, is mij niet bekend.
haE°zes.1S bsPaali
'ft ff'^Uen moesten begin
nen bleek het, dat er een 'V.V.C. dame
zonder kennisgeving, was thuis
geMeven, waarvan ik later vernam, dat
komen. gezo'ndheidsreden™, niet was ge-
„Zeelandia" heeft zeer zeker reglemen
tair gespeeld maar dat u, als aanvoerder,
hl„n t i °nsportiviteit hebt
begaan staat als een paal boven water.
Gelukkig was het niet do angst, die
rtOI,«(W /erewfcwi, maar
daar de radactie ander sportberichten
aoat èllwilMge artikelen opneemt, veelde
ik, dat ik hier zeker niet veel van kon
schrijven.
Meer openhartigheid van mijn kant, lijkt
u sportiever, maar mag ik u dan tot
slot deze vraag nog stellen: Is het op
Hansweert gewoonte, dat de verslagg- ver
van uitslagen en wedstrijden zijn n..am
noemt?
P. D. Rlomaard
Secr. V.V.C.
HOE AMERIKA OVER ONS DENKT.
Dr C. Lel/ vertelt in „Het Handelsblad"
over zijn Amerikaansche ind,ukken.
Zooals men weet, is h j door het „Insti
tute for International Education'de groo
te Amerikaans,he vereeniging, die voor
aanstaande buitenlanders uitnoodigt, den
studenten in de Nieuwe Wereld op de
hoogte te brengen van vraagstukken van
verschillenden aaid, uitgenood.jgd, omtrent
ons vaderlands: h Zuiderzee-vraagstuk een
en ander mede te deelen.
Vier weken was hij aan gene zijde van
den Oceaan de gast van verschillende uni
versiteiten. Hartelijk heeft men hem ont
vangen en met groote belangstelling, die
gaandeweg samenvloeide met groote be
wondering, hebben honderden studenten,
en professoren in New-York, Pittsburg,
Boston, en in al die andere steden, waar
dr Lely zijn voordrachten hield, geluis
terd naar wat in ons kleine landje gestaag
aan wordt gewrocht.
„Men vond het verbazingwekkend", ver
telt de gr.j'ze staatsman, „.men was ver
rast, want in Amerika, met zijn uitge
strekte gebieden, die, door dat er geen
handen genoeg zijn om ze te bearbeiden
braak moeten blijven liggen, daar begrijpt
lang niet iedereen het vitale belang, dat
wij er bij hebben om nieuw land te schep
pen. Als ik met cijfers had aangetoond,
hoe dicht bevolkt Nederland wel is, dan
sloeg mijn mededeeling, dat wij' nu bezig
zijn om tien procent van onze gecultiveer-
den bodem er bj te winnen, geweldig in,
en nóg meer indruk maakten mijn woor
den, als ik de kosten-herekening ter spra
ke bracht.
„Vijfhonderd millioen gulden eischt de
drooglegging der Zuiderzee.
„Dat is", vertelde ik mijn Amerikaansch
gehoor, „twee hondeid millioen dollar.
Maar als gij bedenkt, dat wij, in Neder
land, met een gulden ongeveer hetzelfde
kunnen doen als gij met een dollar, dan
gaat de berekening, die ik thans maak,
eigenlijk niet heelemaal op. Vijf honderd
millioen gulden is feitelijk voor ons, wat
vijfhonderd millioen dollar is voor u.
„De Amerikanen waren perp'ex. Want
het groote plan, dat ginds aller belang
stelling heeft; het plan om aan de, telkens
terugkeerende overstroomingen in het
Mississippi-gebied een einde te maken, is
op drie honderd mi'Iioen dol ar begroot.
„Dat een landje als het onze, zoo nie
tig, verge'eken bij het mach'.ige Amerika,
het heeft aangedurfd om een werk van
gelijke orde te entameeren, vond men in
één woord geweldig."
Goed geoutilleerd is dr Lely in de Ver-
eenigde Staten aangekomen. Hij had ook
veel lantarenplaatjes en films meegeno
men
„De Amerikanen hebben waarlijk ge
noten van wat zij voor hunne oogen zagen j
ontstaan.
Behalve aan het Zuiderzee-vraagstuk
heeft dr Lely enkele van de elf voordrach-
ten geheel gewijd aan Amsterdam en Rot-
terdam als havensteden, onder ande-
ren in Boston. En opnieuw wekte, hij de j
verbazing van zijn gehoor, als hij vertelde
van de groote capaciteit, van het enorme
verkeer aan (J en Maas. Voo"a' de cijfers
over Rotterdam gegeven, trokken de aan
dacht, want daaruit bleek ,dat in 1926,
het jaar, waarin tengevolge van de lang-
durige staking in de Engelsche kolenge-
bieden, onze Neder'andsche havenstad
meer nog dan ander3, een centrale voor
het wereldverkeer mocht heeten, dat de i
scheepvaartbeweging daar terstond vo'gde I
op dien van New York en daarbij- slechts i
6 pet. ten achter stond.
Met voldoening hebben dr Lely en zijn
reisgenoote tekens weer geoons'ateerd, j
hoe hoog ons land ginds, in de Nieuwe
Wereld, staat aangeschreven. Hollanders
onder zijne voorou<l©rs te hebben, is een
voorrecht, waarop de fami'ies, wier stam
boom z-ulks uitwijst, prat gaan. Een Hol
lander is in Amerikaansche gezinnen, is
ook bij officiee'e lichamen met wie hij uit
hoofde van zijn werk, zijn ambt of zijn
qua'iteit in aanmerking komt, een graag
geziene gast. Onze beide l&ndgenootep
he-bbën dit op de meest aangename wijize
ervaren.
voelde men het eenvoudig innerlijk aan,
dat s.echLS zóu en op geen armere manier
a.le schrammen en vlekken verdwenen
en dat slechts op deze wijze die won
derlijke glans van goed onderhouden meu
belen te bereiken was. Alles onderging
een gansch bjzondere behandeling, witle
deuren, vensters en plinten werden met
een papje van wit krijt gereinigd. In
die dagen kreeg ik werkelijk bijna een
zekere wrijfmanie, mij gingen voor het
eerst de oogen open voor good onder
houden en slecht onderhouden meube
l-en. Alles wat s.echts de geringste kans
bood om boenwas op te nemen, zooals
marmer, zwarte steenen en elke donker
gekleurde houtsoort werd door mij in
was gezet en uitgewreven. Met denzelfden
ijver bewerkte ik eik meer of minder
glimmend meialen voorwerp. Toen ik la
ter de kamer geheel alleen deed, is het
nooit in mij opgekomen om bij de be
handeling der meubels, vloeren en klee-
den ook maar de geringste afwijking te
maken; ik wreef, borstelde en slotte met
een grondigheid, zooals alleen maar door
arbeidsvreugde en ware belangstelling
voor het werk kan worden ingegeven. En
als de kamer brandschoon was, dan moest
ik a tijd nog eens op de teenen er door
loopen en er een oogenblik in vertoe
ven om mij zoo echt van harte over
alles wat schoon en glimmend was te
verheugen.
Iren van overmoedige vreugde heb ik
mot de kinderen doorgebracht. Zij bezoch
ten alle drie liet gymnasium oi de Ho-o-
gere Burgerschool, maar als de jongste
der jongens soms wel eens wat uit de
hoogte tegen mij deed, dan kreeg hij al
gauw van zijn moeder een draai om
zijn ooren.
In dezen eersten dienst heb ik mij
zeer o-p mijn gemak gevoeld.
Zelfwerkend Waschmiddel
moet alleen, dus zónder toe»
voeging van zeep', enz. gc<
bruikt worden I
Persil wordt in koud water
opgelost, men doet de wasch
in dit koude sop, en kookt ze
daarna gedurende een kwartier
slechts eenmaal. Dat is de juiste
manier vap wasschenProbeert
het slechts één enkelen keer
en Gij zult er nimmer meer
van afwijken!
Vraagt
gratis brochure „De Reiniging
der Wasch" bij de Eenige Imp.:
E.OstermannS.Co.A'dam. Fabr.
Henkei S, Cie., A.G. Düsseldorf
Ervaringen van een dienstbode.
Het is wel aardig, eens kennis te nemen
van hetgeen een Duitsche dienstbode, ze
kere Marie Landfort, in het dagblad „Der
Deutsche" vertelt van haar ervaringen
in verschillende diensten. Voor de ten keer
nemen we op, wat ze van haar eersten
dienst meedeelt.
„Ik kwam als meisje van 14 jaar bij
een aannemer in m jn geboortep'aats. Het
was een gooi, burgerlijk gezin bestaande
uit zes personen. Man, vrouw èn drie
kinderen van 10, 12 en 16 jaar en een
oude grootmoeder, de moeder van me
vrouw. Deze laatste was een uitstekende
huisvrouw en moeder, ik heb in den loop
uer jaren geen tweede zoo aangetroffen.
Zij leerde mij eiken huishoudelijke» arbeid
grondig en van 't begin aan, En wat
had zij een buitengewone leermethode.
Deze vrouw leerde mij namelijk niet met
woorden, zij dood het mij eenvoudig prac-
Üseh voor, En als zij met mjj de eiken-
haute meubels borstelde en wreef, dan
Enkele recepten.
Een spinazie gerecht. Bemoedigd
&en portie gekookte en gehakte spinazie,
een uitgohold wittebrood (desverlangd ge
raspte broodjes), eieren, geraspte kaas-,
boter, melk, ncotmuscaat.
De eieren worden hard gekookt en zeer
fijn gemaakt, daarbij voegt men de ge
raspte kaas (plm. een eetlepel per el), het
broodkruim, boter, melk en nootmusoaat.
alles te zamen op het vuur toé een dik
papje roeren, eenzelfde hciewoe'h lid spi
nazie eraan toevoegen en met bet mengsel
het uitgeholde brood vullen. D© twee
broodhe ften met ,'n draad breikatoen aan
elkaar binden, het brood langs den buiten
kant met boter besmeren en het in d <n
oven bruin en knappend laten warden.
B|roodpannekoek (4 a 5 pers.)
200 gram oud brood, zonder korsten, plm.
2 d.L. melk (1/5 Liter), 2 eieren, plm. 50
gram (Va ons) boter, 20 gram suiker, 1
theelepel kaneel of Ys geraspte citroen
schil ,vro: htenmoes of marmelade.
Bereiding: Verwarm de melk, wrijf het
brood hierin fijn, roer er de suiker door,
het smaakje, de dooiers en hot laatst hei
stijf geslagen eiwit. Laat in de koekenpan
'n lepel boter smelten, giet er do helft
van het deeg in en bak het aan één kant
lichtbruin. Keer den p-annekoek om met
behu'p van een deksel. Schuif hem daar
toe uit de pan op een omgekeerd deksel
met den bruinen kant na ir onderen. Keer
vervolgens de koekenpan over den kook.
heen en keer dan tegelijk deksel en pan
om, zoodat het deksel nu boven komt
en, de keek met den lichten kant naar
onderen in de pan ligt. Bak hem aan
den anderen kant eveneens lichtbruin.
Bak 'n tweeden koek op dezelfde wijze.
Leg één koek op een schotel. Besmeer den
bovenkant met vruchtenmoes öf marnie
lade en leg den tweedon koek er bo
venop.
Orangeade. 4 sinaasappelen, 2 ci
troenen, Vs L. water, 1 pond suiker. De
good gowftssohem sinaasappelen zoo dun
mogelijk afschillen, Deze s hillon met het
water en de suiker langzaam aan don
kaak brengen en dan laten afkoelen, Het
gap van de sinaasappelen en de citroenen
Beste Jongens en Meisjes.
Deze week was er bij de briefjes die ik
ontving, ook weer een uit Harderwijk van
„Zwartje". Het was een-heel opgewekt
briefje dat ze me schreef. Ze mag nu al
telkens een heel poosje op zijn en dan al
lerlei werkjes doen. Zoo mag ze b.v. als
't mooi weer is in den tuin helpen, want
er is daar een heele groote tuin, waar veel
te doen is, en als 't leelijk weer is, zoodat
ze niet naar buiten kan, dan mag ze hel
pen de kamertjes doen. Ze is daar nu al
zeven maanden, en hoewel 't er erg prettig
is, verlangt zo natuurlijk toch heel erg om
weer naar huis te gaan, En öu gebeurt
dat mistehte ook wei gauw,
toevoegen, de vloeistof zeven en koud
laten worden.
De glazen voor de helft met limonade
vullen, vol schenken met water of spuit
water.
Enkele wenken.
M o e i 1 ij k pellen van eieren kan
men verhelpen door bij het koken wat
zout in het water te doen, een eetlepel
vol b.v. Wat ook helpt: de eieren zoo
uit hot kokend water dadelijk in koud
te leggen.
Of eieren versch zijn kan men
nagaan door ze in een kom water te leg
gen. Als het stompe eind boven komt
zijn ze niet versch.
Een paar handen keukenzout en wat
melk bij kalk gevoegd, maken dat gewitte
muren niet „afgeven".
Gemorste kalkvlekken laten zich gemak
kelijk verwijderen door wrijven met azijn.
Vettige vlekken op loeren steef en wor
den eerst behandeld met niet ontvlambare
benzine, daarna worden ze met 'n zacht
doekje gewreven met een druppel van
één de-et azijn en twee deelen lijnzaad-
olie. Gebruik slechts zeer weinig en wrijf
na met een zijden doek.
Is zout vergiftig?
Dr L. schrijft in „In en om de woning":
Niet zoo heel lang geled-en zat ik met
een Engelse-hen collega aan h>t middag
maal en bestrooide het vleesth, dat wat
flapiw was, rijkelijk met zout.
„Je laadt er nog al wat op," zei hij.
„Denk er aan, het is vergif."
„Ik zou het niet graag zonder willen
doen," zei ik in mijn beste Engelsch
„That is right," zei hij, „maar zou
jo er een kilo achter elkaar van durven
opslikkon
Zoo pratende vertelde hij mij het vol
gende voorval, dat zich tijdens den oorlog
had voorgedaan. Ootk daar was toen voed
selgebrek en een boer voord© zijn varkens
en pluimvee, bij gebrek aan beter, met
bakkerij afval. Op een kwaden dag kwam
er weer vijfhonderd kilo opveegsel uit -de
bakkerij aan. Twee zaik ervan word met
water vermengd en voorgezet at.n drie
zeugen met dertig biggen, veertig ©end-en
cn dertig kippen. Den volgend--, n morg' -n
was do boerderij een waar kerkhof, oen
slagveld zonder kanongebulder. Niet min
der dan negen biggen en drie en veer
tig kippen en eenden waren dool.
Een paar gestorven dieren en een mon
ster van het voer werden ter onderzoek
opgezonden. In het voer zaten stukken
glas van een bierflesch, stukken stroo,
touw en verder zout, het laatste niet
minder da" een vijfde gei-eelte van het
totale gewicht. Ook in de krop van de
dcode vogels zat zout.
Men zou toen eens nagaan, hoeveel van
dit voedsel al doodelijfc werkte en zotte
twe-9 kippen ieder afzonderlijk in een
kooi met als gezelschap een bepaalde
hoeveelheid meel en een overvloed van
schoon drinkwater. Maar blij,baar maakte
de afzondering de dieren treurig, zijl ver
tikten het om te eten en toen ©ij drie
dagen gehongerd hadden, werden zij bij
eik-aar -gezet. Toen vielen zij oip ho.t eten
aan, verslonden samen ,e-en ons meel,
gingen na iedere hap naar het drink-
bakje om een flinke teug water te ne
men. Zij aten alles op, dronken al het
water en bleven gezond. Ieder had 10
gram zout opgenomen zonder hinder.
Vier dagen later gaf men een van deze
kippen wat gewoon graan en daarna werd
het dier 20 gram zout in .de krop inge
spoten.
Den volgenden dag was het dier dood.
In de krop was nog 6 gram zout.
D© kip was door 14 gram zout ge
dood.
Ik rekende uit: als ik 180 pond weeg
en -ae kip 272 en als ik even gevoelig
ben als de kip, heb ik dus aan 180:2/2
X 14 gram, dat is een kilo zout, genoieg
om h-et leven er hij in te schieten. En
inderdaad zijn er talrijke gevallen van
zoutve-rgiftiging bekend. Twee ossen, die
ziek waren, kregen van hun zorgzamen
eigenaar vier pond zout. De een© ging
dood, de andere werd ernstig ziek en ga-
nas langzaam. Twee kalvers kregen 10
pond zout en waren den volgenden dag
dood. Een koe kreeg drie pond en bracht
er ternauwernood het leven af. Op ©en
boerderij werd, om de melkgift te v-orhoo
gen, geregeld zout gegeven. Vijftien koei
en vermagerden daardoor sterk, vertoon
den slapte en gaven geen melk meer. En
kele stierven en d© and-era gingen naar
de-n vilder. Op een andere boerderij werd
een loks+een (een stuk .steenzout) onge
merkt in de drinkwaterbak gelegd, de
steen loste op en de dieren werden zwaar
ziek.
Zoo zijd talrijke gevallen te noemen,
waaruit blijkt, dat zout in groote hoe
veelheden een vergift is. Voor paarden
is de doodelijke dosis ongeveer een kilo,
voor een varken drie ons en voor een
hond een half ons.
Nu heeft ze me gevraagd of ik jullie al
lemaal de hartelijke groeten van haar wil
doen en zeggen, dat ze weer gauw hoopt
mee te raadselen. Jullie ziet ik heb het
niet vergeten en mijn boodschap overge
bracht.
Dit keer is het verhaal weer aan de
beurt.
De raadsels die hier volgen zijn geen
prijsraadsels.
I. Voor de grooteren.
Mijn geheel bestaat uit 35 letters.
35, 20, 24, 31, 2, 18, 16, 8, 6 is een der
grootste havenplaatsen.
Geschiedenis noemt men ook wel 29, 5,
12, 31, 21, 18, 11, 30.
Het 19, 22, 1, 10, 25 1 is vaak erger dan
de kwaal.
De 3, 33, 34, 23 is een rivier in Neder
land.
27, 5 was een stadje dicht hij Jericho.
Op 't oogenblik hoort men veel over 26,
13, 17, 15 branden spreken.
Men spreekt van voor- en achter 9, 7,
3, 14, 28.
32, 4, 24 is een meisjesnaam.
II. Voor de Jongeren.
Mijn geheel bestaat uit 23 letters.
Geen 6, 19, 11, 2, 4 zonder doornen.
Een punt is een 18, 20, 3, 21 teeken.
Vele jongens hebben een 5, 12, 15, 10
bal.
Op 't oogenblik staan er heel wat 17, 19,
12, 23, 22, 13 in bloei.
Bloemen verspreiden een heerlijke 1,
15, 7, 16.
De 19, 8, 9, 10, 22, 4, 14 is het begin
van den dag.
De hartelijke groeten van
TANTE D0LLIE.
EEN DAPPER MEISJE.
VI.
Toen zij in de stad kwam, hoorde zij,
dat de kleine compagnie vrijwilligers den
weg naar Lexington was opgegaan, den
vijand tegemoet. Onvervaard sloeg zij de
zelfde richting in. een kleine hoogte be
klimmend, zag zij uit naar de Engelsche
grenadiers, die in den laatsten tijd het
onderwerp van alle gesprekken waren
geweest.
Omstreeks zeven ujir werd het signaal
gegeven. Daar kwamen zij aan, de acht
honderd Engelsche so'dalen, met hun in
de morgenzon flikkerende geweren, opruk
kend tegen nog geen honderd dappere
boeren, die wachtten, tot zj dicht bij hen
waren.
„Laat ons pal staan, mannen", zei de
moedige predikant Emerson, „en moeten
wij vallen, laat het dan hier zijn."
„Noen", sprak een meer bezadigd man
uit Lincoln, „het zou ons niet passen de
vijandelijkheden te beginnen".
Half tegen hun zin trokken zij dus
naar de stad terug en. de Engelsehen
volgden langzaam, want zij waren ver
moeid van den verren marsc-h over de
heuvels.
Toen zij een tegen de berghelling ge
legen buisje bereikt hadden, kreeg een
van de aanvoerders een pul in het oog,
het emmertje hing aan het uiteinde van
een langen staak; de officier liep er heen
en wilde juist het water aan den mond
zetten, toen een meisje, dat achter de
put verborgen had gezeten, eensklaps op
sprong en met een goed gemikten slag
den emmer deed opwippen, zoodat, hij al
het water in Stijn gezicht kreeg.
„Zoo tracteeren wij spionnen", riep zij
en voordat vaandrig de Bernicre want
hij was het den tijd had gehad om de
oogen te openen, en zijn druipnat gezicht
af te drogen, was Tabbv den heuvel af-
gesneld en met een dreigende beweging
tegen de roodrokken, spoedig uit zijn oog
verdwenen.
Half verheugd en half verschrikt over
haar eigen heldendaad, liep zij de stad
door en zag de Engelschen hun ver
nielingswerk beginnen.
Eerst hakten zij den vrijheidsboom om
ver; daarna sloegen zij zestig vaten meel
aan stukken, wierpen vijfhonderd pond
kogels in de Molenbeek en in de putten,
en staken vervolgens het raadhuis in
brand. Andere af deelingen werden naar
verschillende punten vaö de stad gezon
den, om de huizen te doorzoeken en alles
te vernielen wat zfj vonden.
Kapitein Parsons zou de Noorderbrug
gaan bezetten 'en de Bernicre wees hem
den weg: hij had bij zijn vorig bezoek
de nc-odige aanteekeningen gemaakt en
was een uitstekende gids.
Toen zij opmarcheerden, snelde een
klein vuurrood persoontje voor hen uit.
Het was Tabby, die naar huis liep om
haar tante te waarschuwen.
„Gauw kind, trek die nachtjapon aan.
Zet die muts op en kruip in bed. De
.kerels zullen misschien wel medelijden
hebben met een ziek kind en hier niet
binnenkomen", zei juffrouw Brown, ter
wijl zij Tabby haastig in nachtgewaad
stak en haar warmpjes onder de dekens
stopte, want tusschen de veeren bedden
lagen een menigte geweren verborgen, het
kostbaarste van de geheele proviand.
Dit plan hadden zij vooruit beraamd
en Tabby was blij, dat zij kon uitrusten
en haar tante van alles op de hoogte
kon brengen, terwijl deze een paar kop es
en medicijnfleschjes op de tafel zette,
een bosje allesbehalve welriekende krui
den op het vuur wierp en in stilte over
legde, wat zij zou zeggen, als do indrin
gers op den drempel verschenen.
Het duurde niet lang, of zjj hoorde
hen aankomen en het was .maar geluk
kig voor Tabby, dat de vaandrig bonedon
bleef om op de deuren te passen, terwijl
do soldaten het huis van don zo'der tot
den kolder doorzoehten, want e wee, ia-
dien 'nii haar eeas herkend had.
