DE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
KRONKELENDE PADEN.
Uit de Provincie.
de vloek van het communisme.
Ontzettende kinder-eilende tn Rusland.
7 millloem verschoppelingen.
FEUILLETON.
VAN
VRIJDAG 13 JAN. 1928. No. 89.
Aan een artikel van Henry de Korab
in „De Matin" over de verwaarloosde
jeugd in Rusland is belt yolgemda ont
leend:
Tegen bet vallen van den morgen ont
dekken de eerste voorbijgangers in de wqk
van bet Groote Theater te Moskou een
groep slapende, arme kleinen rondom een
pog haMverwaxinden stookpot, waarop den
vorigen dag asfalt is gekookt
De Moscovitische voorbijganger, schoon
zelf in de misère zittend, schoon zelf
bevangen door de vrees, zich in de oogen
der onzichtbare tsehekisten te .compro-
mitteeren, ontdekt nog oen glimpje van
medelijden in zjjn eigen hart Hij wekt
één der kiemen, schudt een anderen bq
den schouder en fcegt:
„Tjonges, 't is koudl... Waar kom je
vandaan? Hoe heet je?'
Negen van de tien keer geeft het aan
gesproken kind, eerst zwijgzaam en vij
andig gestemd, tenslotte door een vaag
gebaar te kennen, dat hij komt „van
gjnds"...; hij weet het niet meer. Hij
is zijn familienaam vergeten.
„En ie vader, en je moeder, waar zjjh
dia?" blijft de medelijdende voorbijganger
vender vragen.
En negen van de fien keer vraagt het
kleine, stinkende, havelooze, en uitgehon
gerde schooiertje met oprechte verbazing:
„Vader... Moeder?... Maar je weet
ttoch wel kameraad, dat zooiets niet moer
bestaat?"
Ziedaar, aldus de schrijver, de Ver
klaring van alles, de eenige uitlegging
voor „onze meest bloedende wonde", ge
lijk de sovjeftische bladen eb sprekers
het uitdrukken.
De oorzaken van het kwaad bespre
kend, zegt Henry die Korab:
Ik hieh juist een klein dossier onder
de oogen van uitknipsels uit bolschewis-
tiscbe Maden, van uittreksels uit offici
éél© rapporten. Men zoekt daarin naar
de oorzaken van de ramp, waardoor 7
millioen kinderen op de straten en op de
wegen geworpen zijn.
Voor de „Troud" is bet de hongers
nood van. 1921, die als de oorzaak moet
worden aangemerkt; voor de „Krasnaïa
Gazeta" xs het een gevolg van den oorlog;
voor de „rzvestia" is het de interventie
van Denikine en voor de „Prawda" is
het het buitenlandsch kapitalisme.
Alle verzuimen zij do ware, de diepere,
de wezenlijke oorzaak aan te geven, die
ieenvoudig is: het bolschewisme!
De verwaarloozing der jeugd in Rusland
is een onvermijdelijke consequentie van
de „theorie", zooals men daarginds zegt,
die een primitief volk beroofd heeft van
zijn godsdienst, die den familiegeest en
de meest elementaire noties van moraal
en plichtsbetrachting heeft vernietigd.
In de beschaafde landen voert men,
wanneer men echtscheiding „aangaat",
over het algemeen, een gercchtelqken strijd
bm de zorg over de kinderen te ver
krijgen.
In het communistische land, wpar men
tSenmalen vaker dan overal elders van
echtgenoot of echtgenoot» verandert, gaat
het erom, wie niet den last van een hin
derlijk kroost op zich zal nemen.
En leert men van den anderen kant
niet aan do kitfderen op school wan
neer er bij uitzondering één bestaat op
het dorp of op de publieke straat, dat
de ouders slechts degenen zijn, die je te"
eten geven, slechts tusschenpersonen,
zonder reëele rechten op hun nakome
lingschap?
Öp_ 14-jarigen leeftijd is een kind ge
rechtigd zich naar een daartoe aangewe
zen bureau te begeven, én te verkla
ren:
>,Mijn ouders hangen me de keel uit;
ik moet niks meer van hen hebben I"
anneer het kind geen 14 jaar ouid
is, wordt het, na de eerste reprimande,
Vrij naar het Bngelsch.
68)
Hij schee© dit niet te bemerken en
op haar toetredend zeade "hij met innig
bewogen stem: „Gij waart als een moe
der voor haar! Wees dat ook Voor mij! Ik
kom terug tot mijn plicht; haar heengaan
beeft me nog meer geleerd dan haar
teven. Nu eerst kan ik God als mijn
vader erkennen; en ofschoon er een leegte
ra mijn leven is gekomen, die niet kan.
women aangevuld, is-het desondanks rij
ker gewonden door mijn geloof in Hem."
hr zjjn soms oogenblikken in het leven,
<üe den mensch als 'tware een blik gun
nen in het Paradijs, dat hen wacht. Zoo
was het ook met mevrouw E-llis, die zoo
onverwacht haar innigste gebeden zag
verhoord. Haar hart was overvol. Ze kon
mets doen dan hem bij de hand naar het
nevenvertrek voeren, waar zijn kind lag
te slapen.
De vader leunde over het bedje en ter-
wjjl de tranen van zijn gezicht drupten,
opende de kJauxe de oogen, het even
een „rerw&Krlooffde* Bet beeft «*n eigen
leventje.
Een rechtvaardige terugslag is het, dat
de commissarissen en chefs zelf de wree-
de gevolgen ondervinden van hun ont
bindende „theorie". Men heeft mjj ver
scheidene gevallen aangehaald van „rijke
jongetjes", van kinderen van bekende
oommunisten, van „dames-kameraden"
met zijden kousen, die op een goeden
morgen het luxueus appartement van de
Sadowaia verlaten hebben om zich te
voegen bij de haveloozen van de straat
Men vindt ze overal, gehuld in een zak,
of een oude militaire jas, nadat ze hun
kleine elegante Engelsche overjas, hun
gouden horloge en hun Amerikaansche
schoenen ten bate van hun „communi
teit" verkocht hebben.
Over het algemeen is het dan reeds
te laat om nog iets te doen, want het
kind is niet alleen bedekt met ongedierte,
maar het heeft ook vreeseljjke ziekten
opgeloopen en ook de gewoonte van het
drinken van alcohol geleerd, welk vocht
het uit de winkelkasten gestolen heeft
Nu het zoo ver gekomen is, is de
sovjetregeering opgeschrikt. Haar eerste
maatregelen waren louter schjjnmaiatrege*
len; ze waren oppervlakkig, maatregelen
k la Potiomkine, die daarin bestonden,
dat men de kinderen uit het centrum
der steden verjoeg en ze op verderen
afstand hield. Dit heeft echter niets ge
geven.
„Men is herhaaldelijk overgegaan tot de
zuivering der straten van Moskou"
heeft mevrouw Kalinine, de vrouw van
den president der republikeinsche sovjet
unie, met bitterheid geconstateerd,
„maar de kleine vagebonden zijn altijd
daar, als een ware nachtmerrie, bjjna
op eiken straathoek. En nieuwe benden
blijven toestroomen." (Prawda 20 Mei
1927.)
Vóór de feesten van het 10-jarig be
staan der sovjets, in November van het,
afgeloopen jaar, hebben de autoriteiten
een nieuwe zuiveringspoging gedaan, ten
einde geen slechten indruk te geven aan
de talrijk vreemde gedelegeerden.
Speciale afdeelingen van „zuiveraars"
zijn gevormd; afzettingen zijn toegepast
op de stations en op de wegen. Zoodra
het December was, zijn de kinderen in
massa's teruggekeerd.
De sovjet-pers, zich het gevaar bewust,
voert thans een levendige campagne om
de noodzakelijke gelden bijeen te brengen
voor de oprichting van nieuw© toe
vluchtshuizen, daar die, welke bestaan,
absoluut onvoldoende zijn.
Maar is dit een oplossing? De directeu
ren der tehuizen erkennen zelf, dat het
hun bijna onmogelijk is, de arme kleine
ronddwalende beestmensohjes, die men
hun zendt, onder hun hoede tè houden.
Overal elders is „een wit bedje" de
droom van een verlaten dreumes, even
als van den filantroop, die hem wil hel
pen. 'In communistisch Rusland is de
ongelukkige vagebond vergeten, wat een
bed is. Een bad schijnt hem een plagerij
toe en hij protesteert heftig, in naam
van zijn rechten als jonge proletariër,
tegen elke poging om hem te laten wer
ken.
En meestal vlucht hij na weinige dagen,
zoodra hij een open deur of een open
venster ziet, weg, omdat men weigert
hem alcohol te' geven, waaraan hij ver
slaafd is geraakt.
De bolsohewiki hebben deze jeugd voor
goed vergiftigd. Zq hebben van deze 7
millioen kinderen ongeneeslijken gemaakt,
bedorven van lichaam en bedorven van
geest.
De Chineezen, die, op het einde der
vorige eeuw, hun pasgeboren kinderen
door de varkens lieten opeten, waren
misschien minder onmenschelijk, besluit
de journalist.
De loonregeling aan de Mij
„De Schelde" te Vlissingen. De
Directie der Kon. Maatsch. „De Schelde"
heeft aan de besturen van het Zieken
en Ondersteuningsfonds en wian de ar-
beidersverteigenwoordiging medegedeeld,
dat in de laatste jaren die gewone inkom
sten van het Zieken- en Ondersteunings
fonds lang mieit voldoende zqn om de
uitgaven te bestrijden. Het gezamenlijk
tekort der laatste drie jaren bedroeg moer
beeld van die harer moeder. Het kind
schreide niet bij het zien van den vreem
deling aan gijn bedje. Stil lag het to
kijken met een lachje om den mond.
Herbert nam zachtkens zijn nieuw .ge
vonden schat op en drukte zijn kind
aan het hart; hot hoofdje rustte tegen
zjjn schouder en baby sloot haar oogjes
weer om haar slaapje te beëindigen.
Voorzichtig, o zoo voorzichtig, zette de
gelukkige vader zich neder, durfde zich
nauwelijks bewegen, zoo vreesde hij de
slaap van zijn lieveling te storen. Zijn
kind! alles, wat bij het verlies van zijn
vrouw in zijn hart scheen verstijfd, stortte
zich nu uit over haar kind en als hij
neerzag op de gouden krulletjes, die het
hoofdje van "den kleine sierden, voelde
hij 'zich als het ware vereenigd met haar
wier hoofd zoo menigmaal aan zijn borst
gerust had. Mevrouw Ellis liet hem al
leen. Zij begreep, dat hier alle menscbe-
lijke sympathie overbodig was.
Er begon vanaf dat uur voor Herbert
Maxwell een ander leven ,daar zijn ©enigst
kind er voortaan het middelpunt van uit
maakte een krachtige troost, die God
bem langs dien weg geschonken had. Zjjn
levenskracht keende terug. Dien zelfden
avond reeds zette hij zich aan het werk
om zijn toekomstig leven in te richten
op da wijze, zooals hjj gedurende de main
dan 110.000. Da booMaomk
tekorten ja, het jaarljjkBch stjjgande be
drag der ondersteuningen aan .oude of
gebrekkige werklieden.
De Directie heeft in verband daarmede
de volgende voorstellen aan de 2 be
sturen gedaan:
a. de bijdragen der leden voor bet
fonds te verhoogen met 1 pCt van bei
loon (dus de contributie te brengen van
(IVs op 2i/j pCt van hèt loon);
b. het maximum .der in de toekomst toe
te kennen ondersteuningen wegens ouder
dom of invaliditeit te verhoogen met fl
per week (dus te brengen van f 5 op f6
per week;
c. geen toekenning van uitgestelde on
dersteuningen aan .vertrekkende leden.
Dit alles zonder terugwerkende kracht
De hestoren van het ondersteumngs-
on ziekenfonds en van de arbeiders-ver-
tegemwooTdiging hebben met dit voor-
fetel van de Directie bereids hun instem
ming betuigd, doch wenschen nog 'n stap
verder te gaan en over te gaan tot toe
kenning van uitgestelde ondersteuningen
aan lectern, die "den dienst der Mjj ver
laten en nog geen recht hebben op dade
lijk ingaande ondersteuningen.
Daarom stelen deze besturen Voor om
nog .Va pCt. van het loon méér coxxtri
butie te betalen.
Hun voorstel luidt dus: a. Dia con
tributie te verhoogen met 1% pCt. van het,
loon (dus brengen van l*/a op 3 pCt van
het loom); b. (geljjk aan die Directie); c.
aan in die toekomst vertrekkende leden
uitgestelde ondersteuning toe te kennen.
Alles -zonder terugwerkende kracht.
Tegen dit voorstel maakt de Directie,
al is zij geen voorstander van uitgestelde
ondersteuningen, geen ..bezwaar.
Over deze beide voorstellen Tsal bin
nenkort door do leden van het fonds
wooden gestemd.
De Directie heeft verder toegezegd, dat
onverschillig welk der beide voorstellen
wondt aangenomen, het uurloon van alle
leden van het fonds met 1 cent zal wor
den verhoogd. Heit totaal dezier looms-
verhooging overtreft belangrijk heit totaal
der 'voorgestelde coratidbutie-veilhoogimg,
zoodat feitelijk de inkomsten van de leden
van het fonds zullen stijgen.
De jrerschillemdie vakorganisaties zul
len over deze voorstellen ledenvergade
ringen houden -om hun houding te be
De werkloosheid in Z.-Vlaian-
derea. In de Gemeenteraadsvergadering
van .Westdorp» ontspon rich over den
te geven toeslag op die loonien hjj de
vlasbewerking een discussie, waarna op
voorstel van den voorzitter met alg. st
werd besloten: Er zal aan werkgevers,
welke het vlas hier laten bewerken, een
toeslag op het loon worden gegeven van
10 cent per 100 K.G. bewerkt ,vlas, mits
arbeiders van 'Westdorpe bat werk uit
voeren. Bij eventueel© verdere aanvraag
pal getracht worden, hiervan ook de wierk-
Joozen te laten profiteered
Verder hesprak de heer Daelman de
vraag, hoe de werkloosheid ,te bestrijden-
Wethouder Kalle zegt het te betreuren,
dat mien van ïtegeeringsweg© maar niet
tot daden kan komen. Hij meende dat Z.-
Vlaanderen gerust kan worden bestempeld
als het „Nederlandsche Ierland". Als de
regeering iets wil doien, dat men 'dan
in ruimere mate als tot heden, land van
het kroondomein in pacht geeft aan land
arbeiders en een ruimere -toepassing geeft
van de Landarbeiderswet 1917. Thans is
bet laind van het kroondomein meeren-
deels in pacht van kapitaalkrachtige men-
schem.
Een.oud kerkorgel voor mo
derniseer ing behoed. Betreffende
die restauratie van 'het orgel in d-e Luth.
Kierk te M'burg meldt men ons nog: Toen
in 't laatst, der 17e eeuw (na 1640) atom in
ons land bet streven groot wérd om groote
orgels je bouwen, -kleinere te vergrooten,
ten deele omdat het orgel diende tot
'v-ermaak en „vergenoeginge" der muriek-
lefhebbers, maar niet minder om aan
t gemeentegezang door krachtiger) in
strumenten leading en steun te geven,
was bet, voor de Nederlandsche Orgelbou
wers ©en goed© tijd.
Het aantal- dezer orgelbouwers was
echter niet groot en toen de Luthersche
gemeente te Middelburg besloot, een or
gel aan te schaffen, besloot de kerkeraad,
tevens eenige gecommitteerd,en op te dra-
had vastgesteld. „Alles ter eer» Gods"
gpu 'voortaan zijn motto zijn; hij zou
zijn -oude beroep weder opnemen, doch
door andere beginselen zou z'n arbeid
worden beheerscht. Dienzelfden dag nog
deed hij ook zijn gelofte aan Arthur ge
stand en bracht het pakje, dat diens por
tret bevatte, in persoon naar Mary. Ar
thur had haar reeds op dit bezoek voor
bereid, doch van het portret had hij niets
geschreven. Toen Mary het bekeek en
zij zag, hoe de man van haar keuze in
die korte spanne trjds veranderd en
verouderd was, begreep zij meer dan ooit,
hoezeer hij moest geleden hebben.
„Ik wist, dat ge zoudt schrikken van
de verandering in zijn uiterlijk", zeidie
Herbert; „maar laat het u tot troost zijn,
dat de wijze, waarop hij zijn leed droeg,
mij meer geleerd heeft, dan iets anders
ook."
Tom Mary dien avond naar haar ka
mer ging, was het niet alleen verdriet,
waarvan ze vervuld was; want wie, die
de geestelijke waarde van het leven boven
alles stelt, zou zich niet verheugen, wan
neer hij onzen evennaaste van een dwaal
weg ziet terugkeeren, zij het ook ten
koste van veel leeds.
Mary had leeds meermalen overdacht,
hoe gansch anders haar verder leven nu
voor haar lag, doch rij, besloot rustig af
gen, ©en „bequaam orgelmaecker in Hol
land .op te zoecken". heit sprak haast
van zelf dat men terecht kwam bij den
meest bekenden op dit gebied: Johannes
Duijschot, van wirn, evenals van diens
vader, tal van werken in verschillende
plaatsen werden gevonden.
Het orgel wend dan ook 16 April 1796
gegund aan Duijschot voor f 1500. In 1707
was het gereed en werd op 27 Maart
als eerste organist aangesteld Joseph
Bouisart (Bouchart.),
Het merkwaardige van dit orgel is;
dat bet in zijn dispositie en oorspronke
lijke ordonnantie uiterlijk en innerlijk nog
als een specime geldt van piactijken der
Hollandsche orgelbouwkunst. Ongetwijfeld
valt dit orgel als zoodanig onder de ge
denkwaardige monumenten uit een tijd
perk, waarin onze eigen Nederlandsche
OTgelbouw nog -iets „eigens" had, en be
vinden zich er merkwaardigheden in, die
in aanmerking komen, bestudeerd te wor
den door navorschers op historisch ge
bied inzake orgelbouw, deszelfs klank-
keur, intonatie, speehnogelijfcbeden, enz.
Om dit alles intact te doen blijven is
dan ook bij de hardnoodige -herstelling,
die binnenkort aan het orgel zal plaats
hebben, geadviseerd het orgel met zooveel
mogelijk piëteit te couserveeren, opdat
Middelburg ook voor de toekomst er qp
zal kunnen bogen een zoo zeldzaam spe
cime van vroegere glorie je hebben he;
waard.
Om .nog eens te demonstreeren, dat de
„oude" klanken ,van dit orgel niet zjjn te
vervangen, al heeft het mechanisme ook
dringend herstelling noodig, zal de be
kende organist, de heer Jan Zwart, uit
Zaandam, die pok adviseur van den her
beraad was, volgende week Woensdag een
orgelooncert geven voor tot de restauratie
wordt overgegaan.
Uitslagen der Bakkersprqs-
t» wachten en het haar opgelegde kruis
te dragen; Hjj zou haar nimmer verlaten,
ook in den dood niet.
„Ik zal hard werken, gooveel als maar
mogelijk is", had ze reeds tot Emily
gezegd, „laat mij om te beginnen jou dis
trict armen van je overnemen; wanneer
men bet leed van anderen ziet, schijnt
eigen leed niet zoo zwaar meer te
dragen."
Iets was haar .gelaten, waarvoor zij
recht dankbaar mocht zijn en wel de
briefwisseling, die ze vrij met Arthur
mocht voeren.
Na hetgeen er tusschen haar en haar
tante was voorgevallen, voelde Mary, dat
z-e het huis van haar tante nimmer meer
als het hare "kon beschouwen; Harry en
Emily wilden er trouwens niet van hoo
ien, dat ze paar de familie Burke zou
terugkeeren, evenmin als ze haar wilden
toestaan om haar vorig plan, teruggaan
naar Engeland, ten uitvoer te brengen.
Van de zijde van mevrouw Hill en EUis
had zij de volle sympathie. D,e ©enigen
trouwens, die van hiaar engagement op de
hoogte waren. Voor het oog van de we
reld bleef zij met haar tante op goeden
voet, hetgeen haar niet al te moeiljjk viel
door de vriendelijke houding van baar
oom, die stijf en strak volhield, dat haar
geen ank»]» blaam trof.
kampen, gehouden op 10 en 11 Januari
te Temeuzen.
Ie kamp 8 ons wittebrood: le prijs
met groote onderscheiding M. H. Dekker,
•te Boedebenskietrke, een -prachtig vierl.
radiotoestel met alle toebehooren en vrij
geplaatst; 2e prijs A. de Jager te
Temeuzien. Een transportfiets met mand.
3e prijs Abr, Loof te Axqji; 4e prijs J.
A. Kostense te Biervliet.
2e kamp Arnibemsche Meisjes: le prijs
G. VerschooTe-Van Vooren te Sluis; Ben
goud "horloge; 2© prijs J. B. Wijffels te
Biervliet Een zilver horloge; 3e prijs J.
Jansen-Colijn, te Tementen.
De Jury-leden waren de heeren W.
Moerman te Tefneuzen, J. Risseeuw fe
Zaamslag, en S. L. Marijs te Axel.
Er was over het algemeen zeer schoon
brood en gebak ingezonden,.de Jury-leden
hebben vier uren noodig gehad voor hun
uiterst moeilijke opdracht. Deze heeren
hebben hun werk schitterend volbracht,
iets waarover alle mededingers en aan
wezigen het eens waren.
Er was zeer veel belangstelling.
Wemeldinge. Woensdagavond hield d»
Onderling© Vereen, voor Varken-sverzeke
ring j,Helpt Elkander" alhier haar ge
wone jaarvergadering. Op één na,, waren
alle leden aanwezig.
De secretaris en één dar Oommissaris
sen jyerdien heide met overgroot© meer
derheid herkozen en namen hun benoe
ming weder aan. Vervolgens deed de pen
ningmeester verslag van uitgaven en in
komsten, en bleek hiet, dat dit jaar voor
de kas gunstig is geweest. Nadat alle on
kosten enz. ten volle voldaan waren,
bleef over een goed slot groot £412,97.
De gelden -der Vereenigiing zdjo geplaatst
op de Boerenleenbank.
Daarna werd verslag uitgebracht be
treffende gezamenlijke inkoop van Voe
der-artikelen, waarmee -bet afgeloopen jaar
Zoo spoedig hls ze den noodigen moed
hijeen gezameld had, bracht, Mary een
bezoek aan de barakken, voornamelijk
om mevrouw Ross, die meer en'meer
achteruitging, nog eens te zien.
„Welkom, hartelijk welkom beste", zei
deze, toen ze binnentrad. En wieer nam
Mary jhet kind van 'de zwakke moeder
over en zette zich naast, haar neder.
„Ik bad allang eens met je willen spro
ken, kind", opende mevrouw Ross het
gesprek „er doien den laatsten tijd
'zulke rare praatjes over jou de rondie,
dat ik -graag zou wilen, dat je m-e eens
op die hoogt© bracht om ze te kunnen
tegenspreken."
„Praatjes over mij?" riep Mary uit, ter
wijl haar gelaat door een diep rood werd.
overtogen. „Wat kunnen ze over mij te
vertellen (hebben?"
„Men beweert, dat je omgang met ka
pitein Nugent den laatsten tijd meer dan
vriendschappelijk was len dat zijn moe
der en j© tante dit ontdekt hadden en
dat je, daar ze geen toestemming wilden
geven, het op moet geven."
„Wie heeft u dat verteld vroeg Mary.
„Mevrouw Hodge, die het uit dien mond
vain j,e eigen tante had."
f
(Wordt vervolgd.)
