DE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
Dit de Pers.
KRONKELENDE PADEN.
SMen-Oetieraaï
PUROL
ZoeklicMjes.
FEUILLETON.
Gesprongen
Handen
VAN
DONDERDAG 8 DEC. 1927. No. 59.
Stoken maar!
Wij lezen indeRotterdammer:
De schoolstrijd zou uit zijn, nietwaar?
Het zou een vreedzame concurrentie wor
den tusschen openbaar en bijzonder on
derwijs. En voorstanders van elke richting
zouden samen hun best doen om het geld,
aan onderwijs besteed, zoo doelmatig mo
gelijk te gebruiken.
Zoo zou bet moeten èn kunnen zijn!
Maar zoo is het niet.
Is bet verzet tegen 't Christelijk onder
wijs gebroken; de antipathie niet. En dus
gaat men stoken.
We wezen pas op hetgeen de Zeeuwscbe
correspondent van „Het Volk" schreef. Hij
vindt thans zijn tweelingbroeder bij de „N.
Rott. Crt".
Een correspondent uit Zeeland maak';
melding van een uitspraak van Ged. Sta
ten, die geen aanleiding zien „om uit de
provinciale kas, m. a. w. uitdegeme e-
n e middelen, onderwijsinstellingen in
stand te houden, die door particu
lieren zonder medeweten of
voorkennis der provincie zijn opge
richt".
Zonder op het onderscheid of de om
standigheden te letten, wordt hieraan toe
gevoegd:
Jongen, jongen, wat zouden sommige
gemeenteraden gnuiven, als zij die rede
neering, en speciaal de door mij gespa
tieerde woorden mochten gebruiken en
toepassen ten opzichte van door particu
lieren opgerichte bijzondere lagere scho
len, bij welker oprichting de gemeente niet
werd gekend, en die de meerderheid van
den gemeenteraad, vaak een overgroote
meerderheid, niet gewenscht en nog min
der noodig acht".
Om den schrijver te sparen, maakt ge de
veronderstelling, dat hij waarschijnlijk wil
waarschuwen tegen overbodige bijzondere
neutrale scholen, omdat de openbare
school toch ook „neutraal" is.
Doch dan vergist ge u.
't Is niets anders dan stoken tegen het
Christelijk onderwijs, want sprekende over
de Christelijke Tuinbouwschool op Zuid-
Beveland, merkt hij op:
„We hebben nu, naar aanleiding van de
geschillen over deze school, weer in anti
revolutionaire bladen kunnen lezen, dat
neutrale scholen niet bestaanbaar zijn.
Maar als er in een kleine streek met ge
mengde bevolking één tuinbouwschool kan
worden gevestigd, dan zou ik toch zeggen,
dat een neutrale school, die zich niet met
seclarische beginselen over plantenkunde
of maatschappij-leer inlaat, een breeder
groep aan beide zijden van de scheidslijn
kan bevredigen, dan een Protestantsche
Christelijke of katholieke tuinbouwschool,
die alleen maar zich naar de ééne zijde
richt en dan nog maar een stukje van dat
deel".
Het gewone recept. Men noemt de Chris
telijke levens- en wereldbeschouwing een
voudig sectarische beginselen en dan
is men klaar.
Doch dan houdt ook onzerzijds alle dis
cussie op".
NEDERLAND EN BELGIE.
In de „Nation Beige" voert Gallo (bij
ons meer bekend als Charles Bernard) een
polemiek met het kamerlid Herman Vos,
waarin ons land wordt betrokken. Gallo
ziet België nog steeds in verslaving aan
Nederland.
„Ongetwijfeld de fortuin is met hen (de
Nederlanders) geweest, niaar men moet de
fortuin weten te vangen. Zij hebben zelfs
onze (de Belgische) fortuin gevangen en
de onbeschaamde rijkdom van dit nest
kooplieden in het hart van de onneembare
delta, waar de groote rivieren van West-
Europa samenvloeien, van die roofnatie,
die Michelet ons toont als een vampier, die
het bloed en merg van de naburige volken
uitzuigt, die rijkdom is gemaakt uit onze
armoede.
„Ook uit onze domheid, waarom het niet
te zeggen?.
Naar het Engelsch.
42) o—
Den avond van dienzelfden dag kwam
Mary Stewart thuis van een bezoek aan
de Nóorderbarakken. Onvoorziene omstan
digheden hadden haar langer opgehouden,
dan zij gedacht had vooral bij me
vrouw Ross, wier toestand steeds verer
gerde, had zij een langdurig bezoek ge
bracht. Daarna was ze naar het huis van
haar tante gegaan. Het was een pijnlijk
uur geweest voor Mary en mevrouw
Burke beiden. De mail uit Europa was
aangekomen en hierbij waren brieven
van Caroline, brieven, die ademden van
wanhoop en verdriet. De ontaarde moeder
trachtte zooveel mogelijk vootr Mary den
schijn te bewaren ,want zij dacht aan
de woorden, die Mary haar op den nood-
lottigen dag van de verloving had toe
gevoegd „Moge deze stap u nimmer be
rouwen 1" Zelfs nu voelde zij' geen "be
rouw, echter wilde zij noch zichzelf, noch
Mary bekennen, dat ze gefaald had. Doch
er was nog iets, dat haar beaoak bij haag
„Wij hebben gaat hij dan voort, na
een uitweiding over het gebrek aan poli
tieleen zin, dat hij bij de Belgen meent te
constateeren „wij hebben nooit geaar
zeld in het licht te stellen, het onvermoei
bare geduld (la longue patience) yan Ne-
derland's staatslieden en de voortreffelijk
heid van een diplomatie, die haar levens
sappen trekt uit een der sterkste en dege-
lijkste culturen, die ooit hebben gebloeid
op den bodem van het oude Europa.
Maar dat belet ons nooit terzelfder tijd
aan de kaak te stellen het enghartige eco
nomische materialisme, het morsigste ze
delijke pragmatisme, dat zich verschuilt
onder het wijsgeerig en humanitair idea
lisme van zijn predikers en zijn onderwij
zers. Een smeltkroes waarin zich de meest
heterogene metalen vermengen. Misschien
was wel dit mengsel van puur goud en ge
meen lood noodig om het licht- en scha-
duw-effect van „de Nachtwacht" te com-
poneeren".
Robert Burns uitte den wensch, dat ons
de gave mocht zijn gegeven: „to see our
selves as other see us".
Nu Gallo ons den spiegel voorhoudt,
zegt het H b 1 d., waaraan wij een en an
der ontleenen, willen wij daarin ook kij
ken, al is die spiegel wel heel onzuiver
convec hier, concaaf daar en waar het
kwik heeft losgelaten zien wij door het
glas heen den grijnzenden Gallo,' die zich
verheugt over de onaangenaamheden, die
hij weer eens los heeft kunnen laten op het
volk, dat hem een dak bood, toen zijn eigen
volk in oorlogsnood was.
TWEEDE KAMER.
Hoe een begrooting behandeld wordt.
Wij laten hier eerst nog volgen het
slot van de Avondvergadering van Dins
dag, waaromtrent „De Rotterd." het vol
gende meedeelt
1.40 u. Die voorstelling werd met 5
Kamerleden voortgezet bij1 het Rijks-,
Tucht- 'en Opvoedingswezen.
Vijf minuten-spieeches van de heeren
K leere koper, die vroeg wat met de
observatie gebeurt, als liet gesticht te
Dootónchem verdwijnt; Drop, die de uit
voering van de Kinderwetten critisch be
sprak 'en Mej. Katz, die aandrong op
meerdere samenwerking en beter mede
werking van het departement bij de uit
voering dier wetten.
2.10. De Minister antwoordt.
Die afdeeling „Reclasseering" bracht den
heer van Schaik (R.-K.) ten slotte nog
in 't vuur. De Minister zou den ge-
vraagden .meerderen rijkssteun voor re-
classeeringsinrichtingen overwegen.
D,e 'begroeting werd door vijf Kamer
leden z.h.s. aangenomen.
Op het ©ogenblik van deze vertooning
van den zelfkant van het parlementaire
■stelsel was het kwart voor drie 'snachts!
Vergadering van Woensdag.
Begroofing Posterijen, enz.
Voortgezet wordt de behandeling van
de begrooting der posterijen, telegrafie en
telefonie.
De heer Krijger (C.-H.) geeft in over
weging voort ie gaan met tariefsverlaging
hetgeen het zakenleven ten goede zal
komen. Die afschaffing van de avond
bestelling in Groningen gaat spr. te ver,
al betwijfelt hij, of deze zaak bij motie
moet worden geregeld.
De heer v. Braambeek (S.-D.) acht
de begrooting te ongunstig voorgesteld
en berekent een overschot van zeven
millioen. Spr. dringt aan op verlaging van
de telefoon-tarieven en reorganisatie van
den telegraafdienst.
Voorts vraagt spr. hoe het staat met de
reorganisatie van den P.T.T. dienst, aan
gezien reeds in 1923 het rapport-Nolting
verscheen.
De heer Oud (V. D.) sluit zich hier
bij aan.
De heer L. de Visser (Comm.) dient
een niotie in pm voor ambtenaren te
komen tot invoering van werktijden vol
gens de regeling vervat in het K.B. van
18 December 1919 en in je voeren een
achturendag voor bestellers, zaalwachters
enz. en voor het technisch personeel.
De heer Bier erna (V.B.) dringt aan
op.iVerdere verlaging van de post-tarie-
ven en verlaging van het telefoontarief.
De beer Zij Is tra (A.-R.) bepleit po
sitie-verbetering van het personeel ten
tante niet tot het aangenaamste had ge
maakt. Ofschoon, zooals gezegd, kapitein
Nugent zelden of nooit meer bij de familie
Burke gezien werd, was hij juist dien mid
dag uitgegaan om er een beleefdheids-
visite te maken. Hij meende dit aan zijn
chef, den kolonel, verplicht te zijn. Het
was yerire van een aangename verrassing
voor hem, Mary daar aan te treffen, daar
hij zich pijnlijk herinnerde welke praat
jes er over hen waren rondgestrooid.
Weer was hij er getuige van, hoe hard
de vrouw, die de arme weeze tot een
moeder had moeten zijn, haar behandelde.
Het is zoo makkelijk, onder het gesprek
door, iemand door .sarcasme te kwet
sen, en vooral mevrouw Burke, de vrouw
van 4e wereld, had daar bijzonder goed
slag van.
Die koude woorden, waarmede ze in
bedekte termen beticht werd, dat dit toe
vallig samentreffen met den kapitein het
uitvloeisel van een vooropgezet plan zou
zijn, deden de arme Mary rood worden
van schaamte en drongen haar de tra
nen in de oogen. Doch zij vermande
zich; de kapitein was echter nauwelijks
vertrokken of mevrouw Hodge en Julia
traden binnen. Weer maakte mevrouw
Burke van de gelegenheid gebruik, .om
haar nichtje «enige scherpe steken toe
plattenlande en dringt aan op meer be
perking van den Zondagsdienst.
De overheid heeft in haar eigen dienst
den Zondagsdienst zoo ver mogelijk in
te perken. Voor den Zondag mag men
niet de relativiteits-theorie huldigen, dat
de regeling van den dienst afhankelijk
wordt gesteld van het gebruik, dat daar
van wordt gemaakt. Alleen in de uiterste
noodzakelijkheid moet Zondags worden
dienst gedaan. De dienst op 1 Januari
1928 dient zooveel mogelijk beperkt te
blijven tot den dienst op andere Zonda
gen. Nog bepleit spr. behoud van do
vierde bestelling te Groningen. Spr. heeft
de motie mede onderteekend, omdat Gro
ningen zich in een zeer bijzondere po
sitie bevindt.
De lieer Eb els (V.-D.) ondersteunt
het betoog van den heer Weitkainp, ten
gunste van de telefonisatie van het plat
teland. Men mag ook niet verzuimen het
platteland met zijn slechte economische
toestanden eenigen steun te geven. De
kosten per aansluiting ten plattenlande
bedragen thans in den regel f 50 a f GO.
Bovendien zijn de kosten van het ge
bruik van de telefoon ten plattenlande
te hoog. De tarieven daarvan dienen in de
eerste plaats verlaagd. De resultaten van
het telefoonbedrijf zijn toch buitengewoon
gunstig.
De heer Bakker (C.-H.) sluit zich
aan bij de heeren Weitkamp en Ebels en
bepleit ook tariefverlaging, die spr. ge
zien, de resultaten van het postbedrijf,
zeer goed mogelijk lijkt. De postdienst
ten plattenlande laat thans veel te wen-
sclien over. Dat ligt niet aan het perso
neel, doch hoofdzakelijk aan de orga
nisatie. Kan men niet meer dan tot dus
verre van de autobusdiensten ten plat
tenlande gebruik maken? Bij een her
ziening van het organisatiebesluit mag
men ook wel eens rekening houden met
de bestellers ten plattenlande. Zou men
ook hen niet van de aulobusdiensten
gebruik kunnen laten maken? Inzake den
Zondagsdienst sluit spr. zich aan bij den
lieer Zijlstra.
De heer v. cl. Waerden (S.-D.) wijst
erop, dat niet alleen te Groningen, maar
ook te Utrecht en Haarlem geklaagd wordt
over den driebestellingsdienst.
Laat mevr. BakkerNorl: haar mofie
een ruimer strekking geven, anders zal
spr. een motie moeten indienen, om de
kwestie naar den Postraad te verwijzen.
Die Minister van Waterstaat,
de heer van der Vegte, kon wel voor
zien, Jat liet hier, zooal niet klachten
zou negenen, dan toch zou druppelen. Al
lereerst op de afstandsrechten bij de te
lefoon, door dhrn Weitkamp en Ebels-
gedaan. De heer Weitkamp zeide: ge hebt
toch cle buitenlandsche telefoontarieven
verlaagd! Maar dat heeft spr. gedaan om
hetzelfde motief, waarom spr. de af
standsrechten niet kan verlagen; de ge
zondheid, de economie van het bedrijf,
Die afstandsrechten bedragen voor iedere
100 M. f2 per jaar. Het abonnement zelf
bedraagt als regel f35 per jaar. Wie dus
op 2 K.M. afstand van een kantoor woont
betaalt f 75. Datzelfde betaalt hij in de
stad; en hij heeft aan de telefoon het
zelfde als 3e man in de stad. Immers
hij heeft de telefoon -alleen noodig om
intercommunaal Ic telefoneeren.
Hij wordt dus niet achteruitgezet. De
telefoon kan het toch niet helpen dat
een plattelander in zijn buurt niet com
munaal kan spreken? Spr. verklaart
echter, dat de dienst bereid is, om als we
straks de verlaging der telefoontarieven
in vooronderzoek nemen, ook dit punt
in overweging te nemen.
Spr. komt nu tot den heer Drop, die
zijn vreugde uitte over de financiëele
positie van het bedrijf en op meerdere
'tariefsverlaging aandrong. De heer Krijger
zeide daarvan: denk eerst aan het druk
werk, dan aan het lokaalverkeer en dan
aan de telefoon. Inderdaad krijgt de heer
Krijger zijn zin. Het is de bedoeling,
en er zal vrij zeker op gerekend kunnen
worden, dat we wet 1 Februari de
ve r 1 a g i n g zullen k r ij g e n voor
het drukwerk en het lokaal ver
keer. De heer Krijger schijnt aan den
schoorsteen geluisterd te hebben, toen
te brengen, door haar in het hijzijn van de
anderen smalend te vragen, wanneer de
verloving publiek werd.
Eindelijk z.ag ze kans te ontsnappen;
en nu was het avond en de twee vrien
dinnen waren blij, dat ze van de ver
moeienissen en wederwaardigheden des
daags konden uitrusten en zich in el
kanders gezelschap verkwikken. Het
was een warme avond, en Emily had de
groote openslaande glazen deuren, die in
den tuin uitkwamen, .ppengezet. Samen
zaten z-e buiten en genoten in haar mak
kelijke stoelen van den heerlijken avond.
Emily deed haar vriendin verslag van
hetgeen ze 'dien dag had ondervonden.
„De morgeinbezoeken bij mevrouw Hill",
zeide ze, „zijn nu voorloopig weer afge-
loopen. Ik ging er graag naar toe, en nu
dat weer tot het verleden behoort, hoop
ik innig dat Harry weer spoedig 'terug
komt. Toch, w'at is dat mooi, die bande-n
van Christelijke naastenliefde, die de
mensohen aan -elkaar hinden, -onverschillig
waar men zich ook bevindt. Ik bedoel dit:
ik ben hier in den weemde, ver van mijn
ouders en familie, slechts omringd door
mensohen, die ik maar heel kort ken.
En .toch, ofschoon mijn echtgenoot af
wezig is, heb ik over gebrek aantbelang-
stailing in hat gehael niat te klagen; ste
llij sprak van een verlaging van 25 pet.
voor drukwerk. Spr. hoopt in den loop
van deze maand de gelegenheid te zul
len hebben de definitieve plannen mede
te deel en.
Wat de rentevergoeding van den giro-
dienst betreft, zijn er krachtige argumen
ten voor beide standpunten. Spri zou o-p
het oogenblik nog niet durven zeggen
in welke richting de beslissing zal vallen.
Thans de personeelsbelangen- De reorga
nisatie hebben we nog grootendeels voor
ons- Met de voorbereiding zijn we onge
veer gereed; d.w.z. dat de dienst het
klaar heeft- Dan komt het bij het debar
ment en dan gaat het departement het
om advies in handen van den Postraad
stellen. Want de Postraad is er voor ad
vies aan den minister. De voorstellen
komen 'straks ter tafel; die worden pu
bliek gemaakt en ook de verschillende
commissies van overleg en het vakver-
eenigingsleven zullen er in worden gekend.
Het is de plaats en de tijd niet om over
de salarissen te spreken- De motie-L. de
Visser kan spi*. natuurlijk niet aanvaar,
den, spr. zou ze naatst zich neer moeten
leggen, als ze werd aangenomen. Wat den
achturigen arbeidsdag betreft op wederin
voering waarvan verschillende sprekers
hebben aangedrongen, - voor het post-
personeel alleen kan spreker niels
doen. Dat zijn zaken voor 'het rijks
personeel. Voor het rijkspersoneel is de
arbeidstijd op 8 Va uur gesteld. Spr. kan
dien tijd vo-o>r het postpersoneel alleen
niet verlagen.
De heer Van Braambeek meende dat de
minister een te somberen blik had op de
resultaten] van dien dienst en ongunstig
raamde. Maar er wordt geen verlaging
voorgesteld of doorgezet dan op gefun
deerde gegevens. Tot dusver hebben we
van geen enkele verlaging berouw gehad.
Laat -de Kamer nu nog een paar jaar
vertrouwen stellen in den dienst, dan
zijn we er met de verlaging. Een go-ede
voorbereiding en een degelijke berekening
heeft voor de telefoontarieven nog niet
plaats gehad- Spr. hoopt echter, dat we
in 1928 nog een verlaging voor de tele
foontarieven zullen kunnen krijgen-
Wat de bestellers ten plattelande aan
gaat, -spr. acht den dienst opl bet plafteu
land over het algemeen niet bezwaar ijker
dan in de stad. Van den autobusdienst
ten plattelande profiteeren we reeds. Spr.
kan -echter wel eens nagaan, of in die
richting niet iets meer zou kunnen wor
den gedaan. Er is eau herziening van
bet classificatie-besluit in bewerking. Spr.
stelt prijs op zooi ver mogelijk doorge
voerde Zondagsrust. De postzegelverkoop
op Zondag is uiterst gering. Maar ook op
Zondag kan 'tvoo.r den eenvoudigen man
noodig zijn, om een postzegel te hebben,
om een brief te bestellen. Dia man die
op Zondag het kantoor bedient, heeft
in den regel weinig of niets te do-en.
Ein nu de vierde postbestelling te. Gro
ningen. Spr. wist, dat deze quaestie aan
de orde zou kooien- want toen hij voor
een week of vijf te Groningen kwam,
werd hij daarover al gekapitteld door een-
familielid, in zoodanige termen, dat het
requisitoir van mevrouw Rakker-Nort g©.
kuischte taal was (gelach). Alleen de ste
den Rotterdam, Amsterdam, Den Haag,
Utrecht en Groningen hadden nog 4 be
stellingen; geen enkele andere plaats had
ze nog- Tal van groote plaats-en in
Duitschland, Zwitserland, Frankrijk, Ita.
lië hebben 3 bestellingen. Op1 het oogen
blik is er ook in 'Hamburg geen enkele
gedachte aan een vierde postbestelling.
Spr. heeft echter gevraagd: waarom moet
de avondbestelling te Groningen om 4
uur zijn en niet om 7 uur? Dan kan
zo zoo mogelijk niog van de goede ver
bindingen profiteeren en dan krijgt men
zoowat 80 pet. van wat men tot dusver
kreeg. Laten we in Groningen do pro-ef
nu eerlijk laten nemen en zien, hoe de
zaak loopt. Spr. zal te Groningen een
beslissing nemen, die goed is en de
belangen van het publiek niet schaadt-
Levr. B akker-N ort (V.D1.) trekt haar
motie in, na gepleegd overleg met de
andere voorstellers-
Die motie-L. de Visser wordt verworpen
met 48 tegen 14 stemmen.
Voor: -de sociaal-democraten ©n de hee
ren L- de Visser en Arts (r. k. v. p.)
D© begrooting wordt aangenomen z.h.s.
Vervolgens wordt een aanvang gemaakt
met de behandeling van de Waterstaatse
begroeting.
ker nog, mevrouw Hill is -als een moeder
voor me, om niets te z,eggen van de
zusterlijke vriendschap, die jij me toe
draagt, Mary. Als men nagaat, hoe krach
tig die liefde hier op aarde de Christenen,
reeds samenbindt, kan men zich eenigs-
zins een voorstelling vormen hoe het
ginds moet zijn, bij God". Mary greep
Emily's hand -en in stil begrijpen zaten de
beide meisjes zwijgend bijeen.
Plotseling sprak Mary, op een toon
alsof ze -eindelijk tot een besluit was
gekomen: „Emily ik moet je wat ver
tellen, iets dat me al eenigen tijd drukt".
„Wat scheelt eraan, beste? laat me
je helpen, als ik kan."
Mary glimlachte droevig. „Weet je wat
het is, Emily? Ik zie niet meer duidelijk,
voor me, welk pad ik te bewandelen
heb. Langzamerhand b-e_gin ik te geloo-
v.en, dat ik niet langer in Canada moet
olijven; bij mijn tante voel ik me niet
langer thuis. Toen ik hier kwam, was
ik vol goeden moed, ik stelde me voor
dat ik in mijn tante steeds de zuster
van mijn vader zou zien, en dat ik haar
als zoodanig zou kunnen liefhebben, en
zij mij, om zijnentwille. En het is alles
anders gegaan.
Niet alleen houdt z,e niet van me, maar
ze laat geen gelegenheid voorbijgaan om
Onlangs heb ik er op gewezen, dat
do S-D.A.P., die nu al jarenlang roept,
neen schreeuwt om de invoering van
medezeggenschap in de bedrijven, tot nu
toe verzuimde in de eigen partij-instel
lingen de medezeggenschap in te voeren-
En nu lees ik in „het Hoik" een voor
stel van de afd. Amsterdam VI voor het
binnenkort te houden congres, om een
volledige rechtspositie-regeling voor het
personeel in dienst der partij en der
partij-instellingen in het leven te roepen.
Dat is toch nog al kras, zou ik zeg.
gen.
Niet alleen dat men dus zelf de mede.
zeggenschap die men van anderen eischt,
niet aandurft, maar bovendien werd nog
verzuimd de rechtspositie van het eigen
personeel te regelen.
Toch wel ©en fraaie boel daar bij de
S-D.A.P.
Of de arbeiders' met al de klinkende
leuzen, waarmee voortdurend gewerkt"
wortn, ook bij den neus genomen worden 1
OPMERKER.
BRIEF UIT. MIDDELBURG.
XI-
Amice-
De Middelburgsche gemeentebegrooting-
is dan nu afgehandeld. Van de langge
rekte begrootingsd-ebatten kon men een
uitvoerig verslag in dit blad lezen. Opmer
kelijk was- -dat, tetwijl sommige sprekers
fortissimo begonnen, hun stem, naarmate
de debatten vorderden, daalde, zoodat
zij pianissimo eindigden. Dat gebeurt
meer. Van de begroofing der uitgaven
kon dan ook weinig worden afgeknepen.
Alleen de heer Vertregt wist f70C0 op de
bestrating te bezuinigen. Het a.r. raadslid
den Hollander stemde met de 5 s-d.a.p.ers
en mevr. Weijl tegen. Zou er, door voor
afgaand overleg in de clubvergadering
niet meer eenheid bij de a-r. raadsleden
bij het uitbrengen hunner stem kunnen
worden bereikt? Later stemden bij het
voorstel-Vertregt om de opcenten op de
vermogensbelasting op 50 te- laten, twee
a-r. leden vóór en twee tegen, zoodat
de invloed der a-r. fractie hier gelijk nul
was.
Zoo-als wij in een onzer vorige brieve.n
voorspelden, wacht den belastingbetalers
in 1928 een aanzienlijke belastingverhoo-
ging. Doch dit is voor de S D'.A.P. nog
niet genoeg. Hun woordvoerder, dhr
Cornelisse, kondigde aan dat in het be.
gin van het volgend jaa.r da soc-dem.
fractie me.t een voorstel zal komen om'
nog meer progressie bij den Hoofdei. Om.
slag in te voeren. Hun tactiek is gericht
op kapitaalvernietiging. Eigendom is dief.
stal, ze-i de Fransche socialist Proudhon.
„La proprieté c'est le vol". Onze s.d.
raadsleden schenen dit gevleugeld woord
te zijn vergeten. Of bedoelen zij willicht
dat Vadertje Staat de eigenaar blijft van
alle productiemiddelen? Dit is spelen met
woorden. De private eigendom moet
weg- Eh daartoe kan de s-terk-progressieve
belasting van de hooge inkomens, ver.
gezeld van booge opcenten opl de vermo
gensbelasting leiden. Trekken dan do
groote vermogens de stad uit, wat nood?
Mc-n1 pakt dan de kleinere aan, de midden!-
stand komt dan aan do beurt. Men haalt
waar het te halen is en, als er niets meer
te halen valt en de- gemeente noodlijdend
wordt, dan laat men zich door het R,ijk
onder strenge curateele stellen, in de
hoop dat do rijksschatkist de gaten stopt.
Dit is de geimeente-belastingpo-litiek der
S.B.A.P.
D-aar komt nog iets bij. Een verstandig
huisvader ze.t de tering naar de nering.
D-aa,r weet de S-D.A.P. niets van. Men
heeft het gezien bij het door leden der
S.D.A.P. gevoerd beheer o-ver de woninj.
gen der Algemeene Woningbouw Vereoni.
gmg, welk beheer ten aanzien van het
woningcomplex Begijnhof der gemeente
weder op een paar duizend gulden komt
tei staan, ongerekend wat er voor de vol.
gende jaren nog zal bijkomen- Immers
de twethouder Onde-rdijk gaf toe dat er ook
in de eerstvolgende ja en verlies op de
exploitatie zal worden geleden. Laten de
bestuursleden, die den lof der gemeen
schap voor den arbeid der Alg- Woning-
bouwvereen- opeiischten, in die eerst
volgende jaren eens hun diensten gra
tis presteeren, ter voorkoming van tekor.
mij te kwetsen in mijn diepste gevoelens.
Gevoelens, die iedere vrouw, in een an
dere van haar kunne, moes respecteeren."
Z-e zweeg; de naam van kapitein Nugent
wilde haar niet van de lippen, ofschoon
Emily reeds lang vermoedde, waar de
schoen wrong.
„Mary, lieve Mary, ben je niet naast
Harry mijn grootsten steun? en denkt mijn
man niet over je, z-ooals hij over mijn
eigen zusters zou denken? Om mijnentwil
blijf hier, blijf bij ons, hier in huis."
„Ik zou niets liever willen", was het
antwoord. Maar ©en officier woont nu
hier, dan daar over enkele maanden
vertrekken jullie misschien^ en weet je
dan zeker, dat er in de volgende garni
zoensplaats gelegenheid zal zijn, om mij
een thuis aan te bieden? Neen, ik geloof,
dat het beter is, weer naar Engeland terug
te keeren. Daar woont nog een oude
vriendin van vader, een gouvernante, die
Indische .kinderen bij zich aan huis op
voedt."
„Och, Mary, je zult je daar zoo een
zaam voelen; en ik geloof zeker, dat God
ons niet heeft samengebracht, om ons
nu weer te scheiden, terwijl we elkander
zoo zeer behoeven."
(Wordt vervolgd.)
