DM ZEEUW
Uit de Pers.
Se kinderen ran 3en Hesed.
Uit de Provincie
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
VAN
WOENSDAG 5 OCTOBER 1927. No. 4.
Verandering noodzakelijk.
Midden in het debat over de actieve han
delspolitiek valt de verschijning van het
verslag der arbeidsinspectie over 1926.
Wederom is liet een tnooi stuk werk
Ditmaal, zegt de „Maasbode", laat het
een duidelijke waarschuwing hooren, dat
verbetering in de industrie dringend nood
zakelijk is. Vooraf gaat een overzicht van
de wijzigingen, welke in de diverse takken
van nijverheid hebben plaats gevonden.
Uitbreiding is slechts in beperkte mate
voorgekomen. Bloei treft men slechts aan
in een beperkt aantal industrieën.
En de conclusie luidt:
„Alles bij elkaar beschouwd, geeft een
en ander duidelijk te zien, dat er een be
langrijke verbetering in de uitbreidings-
mogelijkheid der industrie moet komen om
allen handen werk te 'geven, die daar nu
reeds om vragen en zich in de toekomst
daar voortdurend bij zullen voegen".
Op een andere plaats concludeert het
verslag: „dat voor wat de industrie betreft
sedert 1922 een vrij stabiele toestand
heerscht en 1926 zich bij de voorafgaande
jaren aansluit zonder opvallende wijzi
gingen".
Terwijl in andere landen juist de laatste
jaren een opvallende verbetering hebben
getoond Duitschland voorop houdt
ons land zich op het peil van 1922, van de
economische crisis.
Er moet verandering komen. Hard
nekkig op de lijn van' den eenzijdigen vrij
handel doorgaan brengt ons gestadig ach
terop.
Onze buren moeten hun koers wijzigen»
ofwij moeten ons niet meer zóó pas
sief gedragen.
Voor een beperkte verbetering kan zor
gen alles wat de duurte vermindert, omdat
de massa daardoor koopkracht krijgt.
En voor de export-industrie zou eenige
hulp gelegen zijn in loonsverlaging.
Maar over de hooge tolmuren der buren
springt men niet licht. En met Japan,
/Straks met China, concurreeren in lage
loonen, is niet aantrekkelijk.
Zonder staats-activiteit gaat het niet.
Aan de economische wetten vrij spel laten,
is Neerland's ondergang.
HET VERDWENEN DEURTJE.
Aan de pa-rlementsfilml van, Dr Hans
in de „Vrijheid" is het volgende ont
leend:
Het Groene Deurtje is wèg- Gevallen,
onder beulshanden'. Het Groene Kla-pi.
deurtje-
Toen ik de vorige week in de Tweede
Kamer kwam, om de restauratie te bekij
ken, ging het als een schok door m'n
ziel.
'0' ja:
er zijn tal vaar hervormingen aange
bracht- De zaal is werkelijk opgemon
terd. De oude, de eeuwen-oude, de histo
rische zaal. Zijl heeft eeu nieuw pakje
aangekregen; loepen1 niet vele grootmoe
ders tegenwoordig in korte rokjes, waar
vleieschkleurige kousjes onder-uit lon
ken? Zoo is de oude zaal met haar tijd
meegegaan. Prachtig-opgeverfd »eni aange
kleed. Het ziet er nu aardiger en frisscher
uit, en zelfs een tikje warmer- Die feest-
hemel boven het hoofd das voorzitters'
is verdwenen, en dat is geen verlies-
Er zijln aardige nieuwe ballonnetjes op
de electrische kronen geplaatst- Het bu
reau is nit het vale groene laken gehaald
en in een keurig bruin ver.nisje gezet, met
een goud randje, waar de voorste banken
nu aardig bijl aansluiten-
Zoo is er meer- Het was. noodigEn al
les wat ik hier op-somde liet me vrij'
koud, al vond ik het aardig. Een schok
gaf het me niet.
,M.aar de verdwijning: vani het Groene
Deurtje (ik schrijf den naam in dit
doodsbericht met hoofdletters) ging als
een scheermes door mi'n ziel. Zeker, er
zijn vier groene klap-deurtjes verdwenen-
In elke hoek va,n de zaal was er één, en
Naar het Ehgelsch.
69) o—
In den kerker, waar de duisternis des
te erger scheen door de weinige licht
stralen, welke zich een weg baanden door
het traliewerk boven de deur, bevond zich
het viertal, dat tot dood veroordeeld was.
De jonge man, Seth was aan het hlolc
bevestigd, de drie vrouwen geketend aan
zware ijzeren ringen, welke in den slóe-
nen vloer waren geklonken.
„Denk ge, dat Hij ons bevrijden zal?"
fluisterde Anat, liet kleed van Maria aan
haar lippen brengende.
„Hij zal jgns bevrijden, liefste, naar
Zijn welgevallen", antwoordde Maria tee-
der. „Indien Zijn weg leidt door de don
kere vallei, dan zal bet einde des te
heerlijker zijn."
„Maar de geeseling, de schande, hoe
hoe zullen wij die verdragen?" klaagde
Anat ween-ende.
„Hij heeft het ook verdragen, en Hij
was Gods Zoon", zeide Maria, terwijl
haar stem beefde; „en zullen wij dan, die
stervelingen zijn, terugdeinzen? Denk niet
aan den dag van morgen, behalve als ge
ze zijn allemaal weg- Inplaats van die
groene-laken-deurtjes, die den heelen dag
open- en dicht-klapten, zijn thans fijne,
moderne deuren gekomen- Glansrijk blin
ken ze u tegen, met hun aardige, kleine
ruitjes, en het hout er tussehen en er
onder en er boven is ook bruin varï
kleur, precies als het bureau en de. ban
ken. Elr moest blijkbaar (o, parodie opi de
stemming onder de leden zelf) er moest
blijkbaar een harmonisch geheel worden
gemaakt. Zoo vielen de klapdeurtjes ten of
fer. Vier. Maar er was er slechts één, dat
we „het" Groene Deurtje noemden, om
dat liet een historische rol heeft vervuld.
„Het" Deurtje dan was, als u zich
denkt te staan achter de regeerings-tafol
(ja, verlustig' u maar even in dien droom;!)
met uw neus naar den! voorzitter, „het
Deurtje was; dan in den reclhter-achter-
hoek. In het verlengde dus van de regee-
rin-gs-tafel. Daar was, tientallen van jar
ren, en vermoedelijk gedurende heel onze
parlementaire historie, „bet" Groene Klapt
D o uitje-
En: waarom is dit „hetDeurtje? Om
dat hierdoor de ministers binnenkwamen
en weg-'gingeir.
Vooral: omdat hierdoor de gevallen mi
nisters verdwenen- Ja, dit laatste is het,
dat voor mij' aan het Deurtje een zekere
wijding gaf. Nietwaar wij hebben allemaal
wel plekken en plaatsen en voorwerpen,
die de traditie tot iets heiligs heeft ge
wijd. Ik heb een vermaard staatsman,
gekend, wiens oogen steeds, weer vol
schoten van tranen, als hij! in z'n vac,anti©
kwam bij den appelboom1, waar hij. als
kind had gespeeld- We hebben allemaal
zoo-iets: het huis waar we geboren wer
den; hel; bankje waar we onze eerste
liefde kusten (o, hoe lang is dat a.l
geleden 1); de gracht waar we als kind
in het water vielen; het familie-horloge of
de familie-waaier, zonder herinnering,
zonder traditie zou het leven kil eni leeg
zijln-
Zóó heeft het Deurtje voor mij zijn
beteekenis gek-e'gen.
'Hel is beurtelings geweest een Are
des Triomphes (als de nieuwe minister
bescheiden zijn intree deed, maar miet een
gevoel van blijden trots onder die beschei
denheid smeulend als vuur onder asch; en
als een minister, n'a een behaalde over
winning met opgericht hoofd de zaal ver
liet) en een Poort der Tranen (als
de gevallen bewindsman voor de laatste
maal het Deurtje openklapte en ver
dween)-
Iiii:
Het is vooral het laatste geweest, dat
voor mij; het Deurtje tot een soort reliquie
heeft gemaakt. Want ik heb er in de
tweeten-twintig jaar, die ik op .de pers
tribune zit, heel wat gevallen ministers
door zien verdwijnen- Dan keken wij hen
na, wij allen: de leden, het publiek, de
pers -op dien laats,ten gang van de regee-
ringstafel naar het Deurtje. Het was een
korte weg, maar het was een tragische
weg. Het was, of ze achter hun eigen'
lijkbaar liepen, en al hield de een zich
heter dan de ander, ze waren toch vrij
wel allen onder den indruk-
De beslissing was gevallen. Ze stonden
-op Ze pakten hun portefeuille. Ze schoven!
hun zetels achteruit. Dan gingen ze den
korten weg. den1 lijldeUs-weg, naar het
Deurtje. Het was tragisch om te zien.
Ze flapten het Deurtje .of len het was ge-
Zoo heb ik ze zien gaan- De beelden!
verdringen zich in mijn -geest- Wie zal ik
er uit kiezen? Cohen. Stuart, van Rappard,
Wentholt, Cool, Treub, Bosboom, Alting
von Geusau, Bijileveld, Pop-, en dan op
11 November 1925 als een lugubere op
tocht het gébeele p-as-opgetreden kabinet-
Colijn tegelijk. En dan de vele gevallet
nen van "nóg vroeger, die hun tol aan
bet Deurtje hebben betaald-
Ik heb er slechts één met een staal-
koel-e en schier c-ynische onverschillig
heid liet Deurtje zien open-klappen en
weggaan, Treub- Uit het -Oorlogska.bin.et
van"Cort. Het was e-e-n -gruwelijke politieke
fout van de Tweede Kamer (miotie-Schaper
inzake het verband tussehen ouderdoms
rente en- pensioen-belasting) die hem in
1916 deed vallen. Eh daar ging hij-, met
zijn portefeuille, z'n stijfkop, zijln onver
schilligheid en z'n vermaarde flapdas-
Koud en hooghartig wandelde hij wèg-
Maar (en dat had het Deurtje in! heel z'n
bewogen loop-baan nog nooit beleefd), een
jaar later kwam hij terug, in hetzelfde
hem ,als den (Lag beschouwt, die u zal
doen staan voor Hem in liet kl-eed der
onsterf elij kheid
„Doch indien de kracht ons begeeft, wij
Hem verloochenen?" zeide Anat weife
lend. „Ik ken mijn eigen hart niet
of ik het tot het -einde kan dragen".
„Hij zal u kracht, geven, als het noo
dig is. Zo-ndt ge Hem op dit oogenhlik
willen verloochenen?"
„Neen, o neen".
„Dan zult ge Hem ook morgen niet ver
loochenen. Hij geeft u kracht naar bruis,
en -de dag van morgen is in Zijn 'hand."
Wat Anna, de vrouw van Kajaphas
betreft, zij zat -onbeweeglijk met het hoofd
op haar schoot gebogen. Maria dacht,
dat zij misschien was ingeslapen, en in
haar liefdevol hart hoopte zij, dat het
zoo was.
Ieder uur verscheen het toortslicht van
den gevangenisbewaarder in hun kerker.
„Waar is Hij nu, die u bevrijden zal?"
riep hij spottend. En -een ander maal was
het: „Indien de engelen u gedurende de
nachtwake bezo-eken, roept dan 1-uid want
ik heb hij mijn leven gezworen, u mor
gen aan het gerecht uit te leveren".
Te middernacht werden de slaperige
wachters gewekt door 'een luid kloppen
op de buitenpoort van de gevangenis.
„Doe open!" riep een stem. „Open dade-
kabinet. Toen klaip-te Treub- het deurtje
weer aan oen anderen kant open, kuierde
binnen, en ging op' z'n oude plaats zitten
en het was of hij nooit weg was. ge
weest
En het Groene Deurtje viel met een
zucht van sensatie dicht-
Nu is het wèg- Een brok historie, een
brok traditie is verdwenen. En: een bo.nk
menschelijkheid. Want als de gevallen'
minister door het Deurtje was wegge
wandeld, en hij keek nog eens óm naar de
rege-eringstafel, zooals wijl allen bij ©en
afscheid óm zien naar iets dat ons heel
lie-f was (den kerktoren uit het dorpje
onzer jeugd; het blonde meisje dat ons
haar geachte liefde op-zei; d-e "kust van
het wèg-sch-emerende vad-eria-nd; de poes
die. naar het dieren-asyl wo-rdt gebracht
om te worden afgemaakt), als hij oimkeek,
dan zag hij' niets dan het donkere, dichte
Deurtje, dat het verled-en onherroepelijk
voor hem afsloot, en hiji kreeg kracht
naar kruis- Maar die nieuwe deur, dié
er nu is, die is folterend; als de gei.
vallen gladiator nu omziet, krjlkt hijl doo-r
de glazen ruitje-s heen naar binnen, hij'
ziet d-e regeeringstafel staan, hij ziet z'n
verlaten, leegen zetel, als een diepe wond
en hijl ziet de afgevaardigden' die hem
ten val brachten en nog in het ongestoord
bezit zijln van hun zetel, hun f 5000, hun
eigen- e-n hun weduwen-pensioen en hun
biljet, vrij-reizen eersteddas.
Dit is o-nmenschelijk. Ik haat de n-ieuwe
deur. Zij is in s-trijü met de moderne
begrippen van strafrecht. Ziji krijlgt nooit
een hoofdletter van me-
Bij beschikking van den minister van
Marine a!.i. wo-rdt de luitenant ter zee- 2e-
klasse L. Stroband den lOen Octob-er a.s.
geplaatst aan boord van Hr Ms wachtschip
te Vlissingen.
Mosselzaad. Een paar weken
later dan gewoonlijk worden dit jaar de
mosselzaadhanken, v-oor de vrije vangst
van zaad, opengesteld en wel op 18 Octo
ber. Er wordt voor gezorgd, dat deze
openstelling overal gelijktijdig plaats heeft
want ieder is er tuk op om dat zaad
indien, het althans van beteekem's is ge
vallen, machtig te worden, daar de val
uit Zeeland z-eff, m elk geval te prefe-
re-eren is b-oven 'dat van elders afkomstig
althans uit de Zuiderzee zeker. Er wor
den ook elk jaar banken opengesteld aan
Schouwen en ook enkele aan den oever
hij Bre-s-kens, maar dez.e zijn eigendom
van de betrokken waterschappen, waarom
z-e onder b-ep-aald-e voorwaarden, elk jaar
w-orden verpacht en dus geen vrije ban
ken, z-ooals d-e volgende. De banken, die
op- 18 October mogen beviseht worden,
ligge-n in de Gr-evetingen op1 de Kabeljauw
plaat, de Krammarplaat, de Oosterland-
sch-e Slikken, buiten 500 M. uit -den wal
en het D-iep- der Grevelingen, in de O-os-
terscbelde o-p d-e Neieltje Jans- en Rogge-
platen, de Sehotmansplaat en op h-et vrije
terrein van de Vond-elingenplaat en in de
,W.esterschelde op de Spijk-e-rplaat, de Sa
voy aardplaat en de Hooge Springer.
Enkele dezer mogen niet beviseht wor
den met mechanische kracht, zoodat uit
sluitend daar-op mag gewerkt worden met
d-e handfcorren.
Middelburg. Gisteren legen den avond
kw-am alhier van Vlis-singen aan de tor
pedojager De Ruyter, om in het dok „te
w-orden opgenomen. Vanaf het schip werd
gedurende eenigen tijd met een z-oeklicht
gew-erkt wat de belangstelling trok van
velen.
Goes. D-e Vereen, voor Christelijke Win-
terlezingen is weer hijkans gereed met
d-e regeling d-er wintercampagne. Het Be
stuur is er weer in geslaagd goede spre
kers te krijgen met aantrekkelijke en veel
belovende onderwerpen:
Op Vrijdag 4 N-ovember 1927 hoopt de
bekende Amsterdamsche architect A. Ing-
wersien te,( komen om te spreken over
„Moderne, Architectuur" (bij mooie licht
beelden).
Vrijdag 23 December 19-27 komt D.V. de
bekende declamator Jac. van Elsacker,
Zeeuw van geboorte, nu wonende te Rot
terdam, met -een uitgelezen programma
om ons te do-en genieten van zijin verheven
voordrachtkunst.
Als derde spreker hoopt op te treden
lijk de poort in naam van het Sanhe
drin". De hio-ofdbew-aker van de gevan
genis keek naar buiten en (toen hij hij
het licht -der lantaarn ontdekte, .dat Ca
leb zelf aan -de deur klopte, opende hij'
behoedzaam de poort en liet hem binnen.
„Ik heb hevel", zeide "Caleb-, ,,-om in
het geheim eenige w-oord-en te spreken
tot een der vrouwen, die zich onder
uw hoede bevinden; dit is het teeken
van mijn order"; en hij toonde hem den
zegelring van Annas.
„Maar de Farizeeër Saulusbegon
de wachter.
C-aleb maakte -een ongeduldig gebaar.
„Breng de vrouw dadelijk bij mij", zeide
hij. „Ze zijn aan den vloer geketend",
bromde de wachter onwillig, „en ik wil
ze er geen v-an allen uithalen, al was
het op bev-el van Herodes zelf. Ga zelf
naar binnen".
Caleb trad dus naar binnen, op den
voet gevolgd door den cipier. „Waar is -de
vrouw, Anna genaamd", zeide hij. „Ik heb
een boodschap voor haai1."
En toen de dochter van Annas hem
aangewezen was, duwde hij haar een
een pakje in d-e hand. „Gebruik wat er
in is, om de eer van uw huis. te redden'
fluisterde hij. „Het wordt u vol genade
gez-o-nden door de hand van Annas".
Daarop wendde hij zich om en verliet
op Woensdag' 18 Januari, Dr J. Hoek te
'sGravenhage, die zal spreken over „Het
Spiritisme", terwijl Dr 1. W. Marmelstein
te Amsterdam bereid werd gevonden naar
Goes te "komen om te refereeren over
„Het Verleden in de werken van Pierre
Loiti", -een onderwerp, dat ook niet spe
ciaal letterkundig bijgewerkte menschen
zal interesseeren.
Een mooi winfcerprogromma inderdaad.
Let op de advertenties, die volgen.
Het is nu de tijd, om zich bij een der
bestuursleden als lid o-p te geven.
Wemeldinge. Loop der bevolking over
September 1927. Ingekomen M. F. Visser
van Amsterdam, Oranjeboomstraat B 73;
E. C. Gnirrep v-an Amsterdam, Dorpsstr.
B 38; J. J. Lagendijk, van Ritthem, Daniël-
straat B 104.
V-ertrokken: J. P. Paauwe naar Hein-
kenszand; I. Kense naar Oostburg, Vondel
straat; Jan Wisse en gezin, naar Kapelle
Dorpsstraat A 25g; A. C. Leendertse naar
Goes, Oostsingel; M. J. van der Werft
naar "Utrecht, Burgem. Reigerstr. 64bis.
Schore. Op de losplaats bij 'de Schore-
brug had een droevig ongeluk plaats. Op
de vrachtauto, beladen met ledige kis
ten, van dhr S. te Kapelle, zat de 14-
jarige W. B. uit Biezelinge. Toen de auto
den oprit opreed, is B. op onbekende
wijze van de auto- gevallen. In bewuste-
lo-ozen toestand werd hij opgenomen en
overgebracht naar het wachthuisje van
het brugp-eirson-eel. Later is B. per auto
overgebracht naar de ouderlijke woning
D-e toestand is zeer ernstig.
Het personeel van dhr A. Stevense
alhier, behaalde Jop de te Utrecht ge
houden groote Internationale Brood- en
Beschuit- wedstrijd, een yerzilverd bron
zen medaille. (Belangeloos bericht.)
Wolf aartsdijk. Op> de Internat. Brood- en
B-eschuitwedstrijd gehouden van 2630
Sept. j.l. te Utrecht behaalde dhr J. Ver
boom bakker alhier in de afd. vrije inzen
dingen een verguld bronzen medaille met
diploma yoo-r zijn inzendingen verschil
lende so-orten Zeeuwsche Beschuit. (Be
langeloos bericht.)
Krabbendijke. Ondier zeer groote deel
neming werd gisteren het stoffelijk over
schot van dhr J. Vieirmaule, in leven veld
wachter alhieir, aan den schoot der aarde
toevertrouwd. Toen de lijkkist het sterf
huis werd uitgedragen, sloten zich tal
van personen aan, met wie de overledene
in ambtelijke betrekking stond, o.a. de
raadsled-en, burgerlijk armbestuur, ge
meente-ambtenaren enz. Nadat de lijkkist
in het graf was n.eergedaeld, sprak bur
gemeester Welleman -de vo-lgendie rede uit:
„Met m-ij zult gij allen diep geschokt zijn
geweest do-or het zoo plotseling oven
tijden van onzen algem-een geachten en
gewaardeerden gemeente-veldwachter Ve'r-
meul-e. Algemeen geacht om zijn stipte
rechtvaardigheid en onkreukbare eerlijk
heid, algemeen gewaardeerd, o-m zijn groote
hulpvaardigheid, algem-een gewaardeerd
o-ok om zijn groote stiptheid. F aardoor is
hij geweest vele-n tot hulp en is hij ge
worden velen tot vriend. Deze feiten ver
klaren de vele bewijzen van deelneming,
w-elke de familie nu reed-s mocht ontvan
gen, deze feiten verklaren o-ok de groote
belangstelling thans aan zijn gro-eve. Ver
meide werkte van ',s morgens tot 's avonds
wat zijn hand vond om te doen. En
hij heeft mo-eilijke tij-den meegemaakt. Ik
m-oge U herinneren aan den vluchtelingen
tijd, -en aan- de jar-en van -onze groote in
kwartiering. Nacht en dag 'soms was hij
dan in de weer. Maar zijn moeilijksten
tijd i,s zeker w-el geweest de distributie-
tijd. En toch, wat heeft hij dat ondankbare
werk glansrijk volbracht en- wat heeft hij
toen onbewust geprofiteerd van zijn be
sliste onpartijdigheid en van zijn gulden
eerlijkheid. Op zijn 25-jarig! ambtsjubileum
heb ik daarvan getuigd. D-e gemeente ver
liest dan o-ok in hem een zeer goed veld
wachter, zij veriiest in hem een ambtenaar
van hooge orde, die moeilijk te Vervangen
zal zijn. Nu is zijn werkzaam leven, plot
seling afgesneden en is hij in het harnas
gestorven. Beste Vermeule, als burgemees
ter past het mij namens het gemeente
bestuur, namens v-ele bestuurscolleges,
maar zeken ook namen-s de burgerij, hier
ópenlijk te getuigen van de groote ach
ting en innige waardeering, welke wij
allen voo-r U hebben gevoeld."
Daarna sprak in- 'den zelfden geest woor
den van waardeering burgemeester Elen-
de „gevangenis.
Anna opende het pakje, terwijl een vage
hoop haar hart vervulde; doch met een
gebaar, vol afschuw, trad ze terug, toen
de enkele lichtstralen vielen op het lem
met van een dolk.
HOOFDSTUK XXXIV.
Ten derde ure.
Dien volgenden morgen had een groote
menigte zich bij de gevangenis verzameld,
waarin het viertal zich bevond, dat ver
oordeeld was tot de geeseling in het
openbaar en daarna ter dood zou gebracht
worden; want slechte tijdingen versprei
den zich vlug, en er zijn altijd menschen,
die tot eigen vermaak het lijden van
anderen gaan aanschouwen.
Toch waren er ook, die elkander annzaf
gen met sombere wanhopige blikken. „D'0
laatste dagen zijn ge-komen," prevelden*
ziji, „de dagen van toorn em van verdoe
menis- Want God zal Zijn uitverkorenen
niet wreken die tot Hem roepen dag en'
nacht? Ja, Hij zal hen wreken en zeer
spoedig." Doch nog scheen de zon neer
met ongerepte pracht, de sombere muren
van den met bloed bevlekten k-erker verlich
tende. En de- heldere hemel gaf geenj
teeken van de onzichtbare heirscliarera,
die achter zijin azuren muren geschaard
waren.
baas van Kruiningen, die vanaf 1901 tot
1913 als burgemeester van Krabbendijke
met den overledene -samengewerkt heeft.
Toen dhr Verimeule van Hansweert naar
Krabbendijke was gekomen, wist hij, dat
hij een goede keuze had gedaan, en het
stemt hem verheugd, dat dit niet is ge
logenstraft. Dhr Tange, veldwachter te
Rilland, sprak als vriend en collega woor
den van waardeeiing. Ds Neelemans, Herv.
Pred. sprak woorden van troost en bemoe
diging tot de familie en, aanwezigen.
Daarna verlieten allen, diep 'onder den
indruk, den doodenakker.
Rilland-Bath. Bevolking maand Septem
ber 1927. Ingekomen: P. H. Michiel-sens,
landb. en gezin uit Woensdrecht; A. C.
Jaspers, dienstbode uit Woensdrecht; J.
Verboom, voorganger vrij Evang. Gemeen
te en gezin uit Goes; M. Verboom, ver
pleegster uit Middelburg; E. J. David,
g-eb. de Deckere, zonder b-eroep, uit Clinge
'-C. Sentse, zonder beroep, met gezin uit B.
o-p Zoom; W. M. Lobb-ezoo, verpleger,
uit O-eg-stg-eest; H. A.' M. Teunissen-, pater
Gardiaan uit Tarheijden; L. C. M. Kalle,
dienstbode, uit G-oes.
VertrokkenF. J. Knoop, onderwijzeres
naar Vlaar-dingen; W-ed. P. Huis-sen, geb.
J. de Winter, zonder beroep, naar Baar
land; Wed. A. Boone en zoon naar Wol-
phaartsdijk; W. P. van der Werf, zonder
b-er-o-ep-, n-aair Amsterdam; A. Louws, spoor
wegarbei-d-e.r, naar O. en W. Souburg;
D. Magielsen, -dienstbode, naar "s Graven-
hage; P. van Alphen, pater Gardiaan, naar
■Tilburg; G. Hol&tra pater naar G-emert.
's Heer Airendskerke. Op de gehouden
groote Internationale Brood- en Bes-chuit-
w-edstrijden voor Nederland en België, uit
geschreven door de „Zeelandia" fabriek
werd d-e inzending van -dhr Chr. Nijsse
hakker alhier, bekroond in klasse E met
verzilverd hr-onz-en plaquette. (Bel. ber.)
Hoedekenskerke. Maandagavond had
de ei-ndles plaats van de ó-nd-er leiding
van dhr But-eijn uit Oudelande, alhier ge
geven fruitverp-akkingscursus, uitgaande
van de Pro-v. Vell-ingsvierieenigingen in Zee
land. A.an deze eindles .was een wedstrijd
in het verpakken verbonden, waarvoor
voor alle ,14 deelnemers een prijsje was
uitgeloofd. D-e jury, onder leiding van cfchr
A. W. v. d. Plasische, rijkstuinbouwleeraar,
kende d-e-n len prij-s toe aan C. den Dek
ker, 2en aan "A. Ver-schuure, 3en aan
N. -de Regt. Als bijzonderheid kan nog
w-o-rden aangestipt, dat deze cursus met 14
deelnemers, uit 10 lessen heeft b-estaan
en no-oft een enkele leerling heeft ver
zuimd.
Souburg. De agenda vooir den gemeen
teraad o-p Vrijdag 7 October bevat de vol
gende punten: 1. No-tulen; 2. Mededee-
lingen; 3. Aanbieding g-emeentebegrootiing
1928; 4. Rioleeren en -dempen Oost-Sou-
burgsche spirink; 5. W-ijziging begrooting
1927. 6. Bezwaarschriften schoolgeld.
Aagtekerke. In de Maandagmiddag ge
houden Raadsvergadering werd besloten
tot h-et v-erleenen van een subsidie van f 5
han het schoolmuseum te Middelburg. Een
uitvoerige discussie ontsp-on zich daama
ov-er het voorstel van B. en W. om thans
definitief te hesluiten tot het oprichten
van een nood-slachtingsgebouw en over
de plaats, waar dit zou geschieden.
D-hr C-o-rré vroeg, of het gebouw een
voudiger gemaakt kon worden, gezien er
zeer weinig gebruik v,an zal worden ge
maakt. Dhr d-e Visse-r stelde voor om een
t-errein aan liet Moleinwegje bij de be
graafplaats hiervoor te bestemmen. Daar
toe w-e,rd met algeoneene stemmen be
sloten. Verlof tot het bouwen op dat ter
rein z-al worden aangevraagd. Vastgesteld
w-er-d "jaarna -een wijz-iging voor 3e ge-
mieente-begrooting voor 1927.
Verv-olgens 'kwam in behandeling de
g-em-eente-begrooting voor 1928. Bij „den
pos-t onderhoud van het gemeentehuis
wer-d de. toelage schoonhouden verhoogd
met f 15 wegens meerder werk. N-adat
door den voorz. nog verschillende vragen
werden beantwoord, werd de gemeente-
begrooting in ontvangst en uitgaaf vast
gesteld op f 14236.16 met algemeene st.
waarbij echter de heer en CoTré en Verhage
aantieekening verzochten, dat zij bezwaar
hadden tegen de in die begrooting voor
komende p-osten betreffende verzekeringen
Een verz-oek van de vereeniging „Dia
conie-school" om beschikbaarstelling van
gelden tot het aanschaffen van nieuwe
banken werd in handen van B. en W. ge-
iOp het derdei uur naderde Saulu's, ver
gezeld door -een sterke wacht, de gevan/.
genis -Zijn gelaat was bl-eiek, doch een
wreedei, vastberaden trek lag om zijh
mond, waarvoor da ménigtei zich angstijg!
terugtrok.
De bewaker van de gevangenis be
groette h-eim miet groote vreugde. „D-e
gevangenen, die gij aan mijn hoede hebt
toevertrouwd, zijn ni-et ontsnapt, heer",
zeti-de hij1, veirge-noe-gd in, zijln handen wrijj-
veinde. „Wijl hadden geen verschijning-en;
geien engelen, aardbevingen .of duivelen.
Wij: zïj'n
„Breng hen voor", zeide Saulus gebie
dend met een toornigen blik op den
-gevangenbewaarder, waarop 'deze angstig
tot den grond boog.
„Ja zeker, dadelijk, hoogvereerde heer;
zoo spoedig wijl hun ketenen kunnen los
maken. Hier heen," bulderde hijl, zich' tot
.een cipier wendende, „breng het viertal'
voor onzen geëerbiedigden heer!"
Pus betraden de veroordeelden weldra/
de binnenplaats der gevangenis en sto-nr
den voor Saulus1- Hun ge-la-at was kalm -eni
vredig, en -dei Fariz-eër knarsetandde, toen'
hij hen aanzag.
„Hebt ge de gevolgen van uw stijfhoof.
dighe-id berekend?" zeide hiji kortaf.
■ij. H'Ü
(Wordt vervolgd.)
