No. 282
Donderdag I September 1927
4ie Jaargang
iddelbwrj
'PELS
»tbode9
Buitenland.
De kinderen van Ben Hesed.
Binnenland
iienstmeisje
VEILING.
SLEEDEN
ÜOEKKEN
IOEDEREN.
tiry ving, a contant,
istmeisje.
FEUILLETON.
u al ©enigen!
willen laten,
traf van 14
ter straf toe>-
aègde al zoo
'deze straf
terechtzitting
den minister
n in de en-
reenvoudigd©
/an de recht-
mr W. M.
i tot plaats-
Zijlstra, mr.'
Bijbau, alle
1 Sept." 1927
M. G. Jolles,
mdissements-
/ens de func-
■nemen.
Ter buitenge-
Arrondisse-
iurg van gis-
lent van die
W. M. G.
ank. Benoem
en bet O. M.
igewenscht.
[EIJBOER.deurw.
PP
iitember 1927,
2 uur (N.T.) in
anje te Goes, ten
MULINMANUFAC
GOVERNMENTS
1ND0N,
bant verkoopen
loederen
iconers)
leimpregneerd (can
to olie zeilen, gummi
aieuw, anderdeels
quiver waterdicht
[conditie in diverse
if metingen- Voorts
liwe militaire
■d.
en voorzoover aan-
et SS. „Andreas"
te bezien één uur
Ig der veiling tegen
1 ets.
fOORRAAD
sd reuzel en
5sn Reuzel.
Seisstraat, M'burg
ard van Gebr. DE
letinge, 'alwaar in-
somen zijn.
|te leveren vóór of
September a.s., 7
OOP:
5.—mooie mahonie
mooie mahonie
|45.rood pluche
12.zes ijzersterk®
Leuningstoel f30.
pelen f 16.— enfl8
an met pluchef 18.
1EHANDS MEUBEL-
G 22, Middelburg.
OOP:
;n staat zijnde
bij A. KWEKKE-
serke.
aan een vasie
lagd, die met paar-
jtn, woning bescbik-
JENE, Grijpskerks
res J.A.TRIMPE
Itinge bij Goes.
|iM, Pastorie, Zoute-
blgk der tegenwoor-
tct. a.s.
WESTSTRATE
/eg, Krabbendijke.
raagd een flinke
Bakkerij, Kloetinge-
Directeur-Hoofdredacteur:
R. ZUIDEMA.
Bureau: Lange Vorststraat 70, Goes
Tel.: Redactie en Administratie no. 11
Postrekening No. 44455
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg, Tel. no. 259
ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKOAG
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per posf, f3.-n
Losse nummers f 0.89
Prijs der Adverfentiën:
14 regels f1.20, elke regel meer 30 et
Bij abonnement belangrijke korting
Politieke onthouding.
Er is in dezen tijd weihig belangstel
ling voor de politiek.
En dat is, gezien de historie van de
laatste jaren ein de grenzenlooze verwar
ring die er ook op dit gebied hesrscht,
verklaarbaar.
Niet verklaarbaar is echter, dat er men-
schen zijn, Christenen ook, die het open
lijk uitspreken en het ook door hunne
daden toonen, dat zijl van dei politiek
niets meer moeten hebben-
Alsof helt in den politiiekem strijd niet
ging om de belangen van land en volk.
Alsof het hierbij niet ging over hoioge
en heilige beginselen- Alsof een Christen!
hier niet een dure roeping had te ver
vullen.
„In een van de Engelsche vrouwenbla
den aldus Mevr- van Hoogstraten
Schoch in haar nieuwe werkje „Levens
verhoudingen", trof me een stuk van een
der bekende schrijfsters van het land,
Annie Swan, die eon epistel schrijft dat
ze noemt „Béwaakt dei citadel".
Ze vertelt, dat ze met iemand, hoog in
aanzien, scherp van verstand, iemand
waar iedereen tegen op kéék, spfcak over
de groote kwieteties, die oip het oogenblik
daar het land beroeren, en dat die mam
aan het eind der discussijei zei: „Ik ben
van plan me't al mijn hebben en houden
mijn land te verlaten- Ik hoop ergens
op aarde een plekje te vinden, waar ik
mijn dagen m rust en kalmte zal kunn'en
doorbrengen." 1
Annie Swan zegt: „Ik keek hem eerst
met open mond aan en ik had moeite de
heteekenis van de woorden tot me te laten
doordringen. Toen antwoordde ik mis
schien wat al te scherp:Ik dacht
dat alleen maar ratten een zinkend schip
verlieten.
Hij was zelfs te ver heen om de scherpt©
van mijn woorden te vatten-"
„O," zeide hij1, „er zijn er zoovelen,
die denken als ik. Als ja een schip ziet,
dat door schuld van een onhandelbare
bemanning op de rotsen ta pietter loopt,
dan heb je groot gelijk."
Er zijh in ons land veel menschenl,
die nu wel nieit op reis gaan en in eigen
land alles maar laten waaien, maar ze
laten 's lands Eegeiering over aan de an
deren, trekken zich uit alles terug en
praten over „rotte politiek".
Is dat de manier om onzei heiligste
goederen te bewaren? Is dat de waeht
honden bij onze heiligst© beginselen?
Maar aanzien dat de Christelijk©
beginselen uit alles worden weggébezemd,
dat Gods wetten en ordinantiën als ver
ouderd warden uitgekreten?
'Als er ooit een tijd is geweest dat del
kreet moet weerklinken op het zinkende
schip; „Allen die gelooven biji de pom
pen!" dan is het nu."
Tot zootver Mevr. HoogstratenSchoch.
We hebben 'er niet veel aan toe te
voegen.
We herhalen alleen haar vragen en leg
gen die voor aan alle politiek-onthouders
in de hoop dat ze daarop welbewust
een antwoord zullen geven:
Is dat da manier om onzei heilijgste
goederen te bewaren? Is dat de wacht
houden bij onze heiligst© beginselen?
Sacco en Vanzetti.
De aannemer der verassching van
Sacco en Venzeitti, ©en Italiaan, heeft
Naar het Eagelsch
46.)
o
„Hij kan mij niet liefhebben,zeide de
gewonde man. „Hooir mjjl aan', totdat ik
u alles verteld hac. rt ben een' Hgyptei.
naar. Mijn naam is Amu."
Het meijsjei, dat nog naast het bed stond,
werd doodsbleek hij bet hoioren van dien
naam, en de nieuwaangekomene, die acht
ter haar was blijven staan, nam d© kom
uit haar bevende handen.
„Anat," fluisterde hij, „het is ©en al
gemeen© naam."
Hij is het," antwoordde zij- ,,Ik ken de
stemdoch luister!"
„Toen ik nog jong was," vervolgde 4©
Egyptenaar, terwijl zijn stern aan kracht
won, „was ik juist als de anderen, niet
beter en niet slechter; van die dalgen
wilde ik niet spreken, maar wef toen
ik een man geworden was; toen gebeurd©
het, dat een vreemdeling uit de woestijn
kwam met zijn vrouw en tweie kinderen,
en in Egypte verblijf hield- Hij bezat veel
goud en kocht een stuk land niet ver
van de rivier. Dit bebouwd© hij, zoodat
hij na een poos meer goud verdiende en
geweigerd de asch der overledenen af
te geven zoolang hij1 het hem verschuldig
de bedrag van 1680 gulden in Neder-
landsch geld niet hieieft ontvangen. Het
comité van verweer inzake Sacco en Van.
zetti zou de asch op dei begraafplaats te
Boston komen halen en deze naar New
York zenden voor een hetooging aldaar.
Vóór het comité verscheen, had de aan
nemer der crematie de asch evenwel naar
een brandkast in zijn kantoor overge1-
foracht-
De penningmeester van het Sacco-en-
Vanzetti-verdedigingscomité te Boston, Fe-
licani, heeft verklaard, dat de pogingen1
di© gedurende zeven jaar in het werk izijn
gesteld om de beide veroordeelden; te
redden, meer dan 350.000 dollar hebben
gekost. Hiervan droegen de communisten
uit d© Vereenigd© Staten 6000 dollar bij,
terwijl een bedrag van 1000 dollar, dat
de derde internationale te Moskou beloofd
had te zullen zenden, nimmer is ontvan
gen.
De penningmeester verklaarde ten slotte,
dat d© grootste giften van de zijde der
socialisten zijn binnengekomen.
De vliegtocht EngelandAmerika.
Kolonel Minchin is gisterenochtend
om half acht met zijn vliegtuig, in
gezelschap van kapitein Hamilton ©n
prfnseS Wertheim, naar Canada vertrok
ken. i i iI
Voor heit vertrek van Minchin's ©endek-
kelr naar Canada! hield de aartsbisschop
van Cardiff onder de vleiulgels van het
vliegtuig een katholieke godsdienstoefe
ning. Prinses Wertheim had slechts een
koffertje en een hoedendoos bij zich en
verklaarde overtuigd te zijn dat zijl in
Amerika zouden aankomen- Op dien tocht
zal zij waarschijnlijk het toestel helpen
sturen.
Het vliegtuig voert 800 gallons benzine,
levensmiddelen voor twee dagen en nood
rantsoen mee-
Bijl het opvljegetn hing er een diikke mist.
Aanslag op den Bulgaarschen premier?
Toen Zondag de auto van den Bulgaar
schen minister-president Ljaptschew uit
de badplaats Banki bij Sofia naar de
hoofdstad terugkeerde, werden eenige
schoten op den auto gelost. De chauf
feur verdubbelde de snelheid en ontkwam
ongedeerd. Dadelijk verspreidde zich 't ge
rucht omtrent een aanslag op den minis
ter-president. Deze bevond zich echter niet
in den auto, toen de „aanslag" plaats
had.
Een proefmobilisatie.
Te Leningrad en in de Krim is een
-proefmobilisatie gehouden met de lichtin
gen 1896 tot 1903. In een manifest werd
de 'bevolking gerustgesteld en de verzeke
ring gegeven -dat het slechts een „alarm
oefening" was. Desondanks was de bevol
king van Leningrad zeer zenuwachtig ge
worden, zoodat de regeering tegen oprui
ers, die deze oefeningen verkeerd tracht
ten voor te stellen, met kracht moest op
treden.
De gesloopte wallen van Parijs.
De ontmanteling van den ouden vesting
gordel rond Parijs wordt geregeld voort
gezet en van de ruim 30 K.M. wallen zal
spoedig niet veel meer over zijn. Nieuwe
blokken huizen verrijzen met groote snel
heid en daarvan zijn er reeds enkele be
woond. Daar zij vooral voor den werken
den en den middenstand bestemd zijn,
hoopt men, dat ze belangrijk 'bij -zullen
dragen tot vermindering van den woning
nood.
nog een stuk land kocht, niet groot want
het land was duur in de nabijheid van
de rivier. Ik was zijn buurman, en ik
was vriendelijk jegens hem, want hiji was
een vreemdeling en kende de gewoonten
van hat volk niet, evenmin als het goede
soort van zaad dat hiji in de aaide moest
zaaien. En omdat ik hem in zulk» kleine
aangelegenheden van -dienst was geweest,
had hij mij1 lief en was aan mij getocht,
evenals zijn vrouw, en ik was altijd ©en
welkome gast in zijn huis. Na ©enigen
tijd kwam er een zware ziekte over het
gebied van den Opp'er-Nijl, omdat de rivier
niet op den juistein tijd buiten haar oevers
was1 getreden. Het volk werd er door aalt.
getast, en zij stierven bij honderden en
duizenden. Mijd vader en mijn broeders
stierven, en het land, dat hun had toe.
behoord, werd mijn eigendom.
„Weldra werd ook de mam, die uit de
woestijn gekomen was, getroffen, en met
hem zijn vrouw, en toen zijl beiden sterven)
zouden, zond hij om mij en sprak ongel
veer heit volgende: „Mijn vriend, die voor
miji geweest zijt als een broeder in.' dit land
van vreemdelingen, waarin ik gewoond
heb, ik ben doodziek, -evenals d© moeder
mij-nar kinderen, ©n weldra zal het gebéu
ren, dat wij' biji onze vaderen verzameld
zijn; doch voor dat mijn ziel henengaat,
wilde ik met u spreken over mijn klein
tjes, die 'eenzaam zullen achterblijven.
Staking aan de Gentsche zeehaven.
Aan de haven te Gent en verder langs
het kanaal van Terneuzen, te Langerbrug-
ge, is een staking afgekondigd. Aanleiding
daartoe was het feit dat, op sommige zee
schepen, welke te Langerbrugge worden
gelost, lagere loonen werden betaald dan
te Gent zelf. Verwacht wordt echter dat
deze staking, welke trouwens niet alge
meen is, slechts van korten duur zal zijn.
Korte berichte».
Gisteren is de trein van Brussel
naar Arlo-n in het station Ottignites op' een
stdstaandcu trein geiloopen- De schade is
groot- EI zijn acht-en-twintig reizigers
door glasscherven gekwetst, maar- niet
ernstig-
Voor het s'nel binnenhalen van den
gevaar loopenden oiogst zijn in Pommereri
militairen tot hulp ontboden- Ook m
Sleesvijk-Holstcin en Westfalen dringen
de boeren op hulp' van militairen aan.
De Belgische ministerraad heeft be
sloten de Belgische bezettingstroepen in
het Rijnland met e©n regiment infanterie
ter sterkte van 900 man te verminderen).
Heit centraal uitvoerend comité der
sovjet-unie heie-ft besloten tot een alge
meen© we-rkloozen-tellinlg- Deze telling
zal plaiats hebben in d© eerste htelft van
November 1927-
Driehonderdvijftig bioscopen te Chi
cago hebben liun deuren gesloten ais
'gevolg van- een geschil tusscton den bios
coopdirecteur en de filmopérateurs.
Naar verluidt hebben de vakver-
©enigingen de contracten in de textiel
industrie voor geheel Saksen op-gezegd.
300.000 arbeiders zijn bij deze opzegging
betrokken.
Zondag j.l. werd de Poolsohe grens
wacht t© Wraza door een- bekende vrijbui
ters aangevallen. Na een gevecht van an
derhalf uur w-erd' de bende op Russisch
gebied teruggedrongen. Een drietal vrijbui
ters werd gedood.
De Poolsche politie te Stanislau heeft
een uitgebreide Oekraïnsche organisatie
ontdekt, welke ten do-el had spionnag,©
ten gunste vair Rusland te verrichten. Te
Lemb-erg en Stanislau hebben talrijke ar
restaties plaats gehad. Onder de gearres
teerden bevindt zich een Poo-lsch luitenant-
kolonel.
De communistenleidster Klara Zet-
kin is heden na een verblijf van twee jaar
in Moskou naar Berlijn teruggekeerd.
Waar blijven onze belastingpenningen?
De „Tel." komt mc-t de volgende bloem
lezing van eenige bijzonderheden, waarop
in de laatste verslagjaren 's lands gelden
werden besteed, welke bloemlezing ont
leend is aan het jaarverslag der algemeene
Rekenkamer over 1926.
In 1923 huurde het Rijk in de gemeente
Heemstede een perceel voor postkantoor.
Werd voor het oude, daartoe dienende ge
bouw ruim zevenhonderd gulden huur
's jaars betaald, voor het nieuwe bewillig
de 't Rijk in een tienmaal hoogerem huur
prijs (f 7620). Tegen de voorschriften in
werd daarenboven een ameublement voor
het kantoor ontworpen door een architect,
die voor dit ontwerp f 200 in rekening
bracht.
De gemeente Sittard had van het Rijk
een bouwvoorschot te vorderen, dat per
restant nog f 14.482 bedroeg. Het Rijk
keerde bij vergissing meer dan het dubbe-
indien de plaag hem slp'aart-"
„Spreek," antwoordde ik hem, „ik zal
met ,hen handelen, zooals gij beveelt."
Daarop vertelde hij mijl, dat hij -een Griek
was, in Antiochië geboren', en dei zoon
van een rijk mam1. Toein zijn vader stierf,
ontstond er een bovine twist tusschen de
beide broeders over de verdeelinig van
de eri-enisi, en daar, nia) verloop van vele
dagen, de verbolgenheid nog voortduurde,
gebeurde het, dat hij zijn bloeder sloeg
en hem deerlijk verwondde; nam wat hiji
wilde, en vluchtte da wildernis in- Daar
nam hij een vrouw uit een der volksstam!,
men, clïe door de woestijn trekken, en
kwam vervolgens' zich in Egypte vestigen.
„Nu smeek ik u," zeide hiji tot mij',
„bij alles wat u heilig is, dat gij! mijn)
beide kinderen tot u wilt nemen en den
prij's van het land, als ge het verkocht
hebt, en z© dan naar mijln broeder zult
brengen want ik heb gehoord, dat hij
nog leeft en tot hem zult ge zeggen;
„Uw broeder is dood- Hij zendt u het
geld, dat hij; u ontstal, en nog meer; hier
zijh ook zijn beide kinderen- Laat hen
genade in uw oogen vinden, bid ik u,
want ze zijh eenzaam en verlaten." Ik
beloofde mijn huurman, dat ik dóen zo<u,
wat hij van mij verlangde en ik bel
zwoer het bij den tempel van Ptah Hotep!
en bij den heiligen Nijl en bij de zie'
van mijn vader. En toen hij mij den
le uit en eerst toen de Rekenkamer hierop
de aandacht vestigde, werd de terugvorde
ring ter hand genomen. Daartegenover
deed 'het Rijk krachtige pogingen om een
reeks bouwvoorschotten, samen ruim drie
en een halve ton bedragend, te innen.
toen echter door de Rekenkamer werd ont
dekt, dat deze bedragen alle reeds aan de
schatkist waren terugbetaald.
Bij den bouw van het postkantoor te
Haarlem gaf het Rijk f 1900 uit voor een
natuursteenen brievenbusplaat en f 1400
voor 8 bordjes, waarop „Posterijen en Te
legrafie", vervaardigd van „siersmeed-
werk, waarvan de uitvoering in overeen
stemming diende te zijn met het overige
smeedwerk, om tot een harmonisch geheel
te raken". In de hal werden 8 lampen op
gehangen a f 229,50 per stuk, waarbij nog
kwam f 1500 voor glas in lood voor deze
lampen en eenige buitenlantaarns. Desge
vraagd meenden de betrokken ministers,
„dat zooveel mogelijk naar soberheid had
moeten worden gestreefd".
Voor het ontwerpen van een zegel voor
den consulairen dienst werd door het Rijk
aan den daartoe aangezoehten sierkunste
naar f 500 betaald.
Het onderzoek der uitgaven ten behoeve
van het Lager Onderwijs wees uit, „dat
het opmaken der daarvoor noodige beta
lingsstukken nog steeds niet met de ver-
eischte zorg geschiedde". Zoo konden vier
gemeenten f 13,000 subsidie te veel ont
vangen, terwijl aan andere ruim een ton te
veel werd uitbetaald, omdat ten departe-
mente bij de vaststelling der bedragen ver
keerde kolommen waren geraadpleegd.
Werd door de tusschenkomst der Re
kenkamer deze vergissing hersteld, min
der gelukkig was het college bij haar stre
ven om een sinds jaren bepleite bezuini
ging op de hooge kosten der onteigenings-
advertentiën bij den minister ingang te
doen vinden. „De Kamer bracht daarbij
in herinnering, dat de briefwisseling over
deze zaak reeds in 1921 was aangevangen,
en nog steeds tot geen bevredigend resul
taat had geleid". Blijkens het bericht van
den minister van Waterstaat, werd deze
klacht opnieuw aan dien van Binnenland-
sehe Zaken doorgezonden. Ook bij dezen
bewindsman drong de Rekenkamer op
spoed aan. „Dit schrijven bleef tot dusver
onbeantwoord".
Het had de aandacht der Rekenkamer
getrokken, dat de kosten voor het bewaren
van rijwielen bij het Centraal Bureau voor
de Statistiek niet minder dan f 1560
's jaars bedroegen. Toén zij op bezuiniging
aandrong, werden de loonen der bewaar
ders met f 1 per week verhoogd. De
minister achtte het „hoogst moeilijk" om
op deze kosten te hesparen. „De Kamer
heeft na dit antwoord geen aanleiding ge
vonden tot voortzetten van de gedachten-
wisseling". Eveneens „berustte" zij in de
toekenning van jaarwedden ad f 1400 aan
twee Rijkszuivelvisiteurs, hoewel het aan
vangssalaris uitdrukkelijk op f 1300 was
bepaald. Deze ambtenaren hadden een tij
delijke aanstelling, doch krachtens besluit
van den Ministerraad geldt de bezoldi-
gingsschaal voor vasten dienst eveneens
voor tijdelijken. De minister wees er echter
op, dat de beide ambtenaren „eenigszins"
vakkundig waren. Was zoo vraagt de
Rekenkamer in dezen voor een benoe
ming vanzelfsprekenden eisch een grond
te vinden voor toekenning van eein hooger
traktement?
Voorts kreeg de Kamer uit de nieuws
bladen kennis van de onregelmatigheden,
ontdekt hij het militair kleedingmagazijn
te Woerden. „Het college dat reeds in 1919
en ook nog in 1924 de aandacht van den
naam van zijn broeder gezegd had, en hoe
ik hem kon vinden, keerde hij zich naar
den wand en sprak niet meer. Opi den.
zelfden dag stierven! hij en zijn vrouw
beiden. Eén van da beide kinderen werd
ook ziek en ik verzorgde haar vele daL
gen, totdat zij hersteld was- Later be*
merkte ik, dat zij! blind was geworden!.
„In dien tijd kon ik het land niet ver
koop en, want er was niémand om het te
koopen; dus zaaide ik helt koren en'
oogstte het ©n de kinderen werden gevoed
en waren tevreden; maar het geld, dat ik
voor helt graan ontving, behield ik, want
ik zeide, dat d© landman zijn loon ver
diend had. Gedurende het volgende sei
zoen zaaide eü oogstte ik ook, en ook
daarna volgende; en toen de derde oogst
tijd naderde, kwam eien man tot mij en
zeide: „Wilt 'ge het land verkoopen voor
de kinderen van uw buurman?" en ik ant
woordde hem: „Neen, ik wil het niet
verkoopen. Mijn buurman was mij geld
schuldig, en hij stierf, zonder dat hrjl
mij terugbetaald had; daarom behoort Heft
land mij!" E!n na een poos 'geloofd© ik
bijna zelf, wat ik gezegd had. Maar ik
werd bitter gestemd j©gens' de twee kin
deren, di© toen nog heel klein waren; dus
zond ik ze van mij naar een vrouw, die in
de graven bij de rivier woonde, en ik
betaalde haar voor hun onderhoud. Dié
vrouw stierf en heit tweetal bleef in de
minister van Oorlog had gevestigd op
eigenaardigheden in het beheer van den
magazijnmeester, zond aan de betrokken
rechterlijke autoriteiten afschrift van de
destijds gevoerde briefwisseling".
„Bij een accoutantsonderzoek in op
dracht van de Justitie ingesteld naar het
beheer van het Rijkspaspoortenkantoor,
werd een kastekort vastgesteld van circa
f 37.000 per 23 Juli 1925."
De Rekenkamer stelde zich op het stand
punt, dat de administrateurs voor dit te
kort aansprakelijk gesteld moesten wor
den. Zij kreeg voorts den indruk, dat noch
door, noch vanwege den secretaris-gene
raal van het Departement van Buitenland-
sche Zaken eenig toezicht werd uitgeoe
fend, „ofschoon deze ambtenaar krachtens
artikel 5 van het K. B. van 22 Nov. 1890
tot toezicht houden verplicht was". „Zelfs
waren kasopnemingen een eerste ver-
eischte toch voor een goed toezicht
achterwege gebleven." Bij het sluiten van
haar jaarverslag was de Rekenkamer tot
de conclusie gekomen, dat 't bovenbedoelde
tekort door oneerlijkheid moet zijn ont
staan.
Ook ten aanzien van een bedrag aan
collegegelden der Leidsche Universiteit
de Kamer taxeert het „eerder te laag dan
te hoog" op f 7500 kon niet worden
vastgesteld, dat het in de schatkist is te
recht gekomen. De inschrijvingsgelden
werden door de pedellen, die ze ontvin
gen, op geenerlei wijze geboekt en hij hun
stortingen ontbrak eike specificatie.
Het Rijksbureau voor onderzoek van
handelswaren boekte over 1924 een bedrag
van ruim f 3000 aan ontvangsten tegen
over f 30,000 aan uitgaven. Waar het in
1924 slechts 662 monsters keurde (waar
van 373 tegen betaling) stelt de Rekenka
mer de vraag of dit bureau wel in een al
gemeene behoefte voorziet. De minister
antwoordde, dat deze vraag een „punt van
voortdurend overleg" bij de Regeering uit
maakt.
Weinig beter bleek het te staan met de
leerlooiersschool in Wageningen, waarvan
de Rekenkamer de kosten per Nederland-
schen leerling op f 3000 becijferde.
Ten slotte wordt nog melding gemaakt
van een lak- en inktstempel, besteld voor
den Directeur eener Rijksinstelling. Hier
mede was een som van f 285 gemoeid. De
betrokken minister bleek, ondanks een
daartoe strekkend verzoek der Rekenka
mer, niet van zins om deze vordering op
den opdrachtgever te verhalen.
Ons droogmakingsstelsel.
De „Times" meldt, dat lord Bledisloe het
voornemen heeft, op uitnoodiging van de
Neder landsche regeering, 18 Sept met de
Koninklijke Commissie voor Droogmaking
waarvan hij voorzitter is, naar Nederland
te gaan, ten einde ter plaatse een onder
zoek in te stellen naar het Neder landsche
droogmakingsstelsel, met inbegrip van het
werk tot droogmaking van de Zuiderzee.
Minister Beelaerts te Genève.
Jhr. Beelaerts van Blokland, de minis
ter van buitenlandsche zaken, die Neder
land zal vertegenwoordigen in de zitting
van den Volkenbondsraad, is gisteren te
Genève afgestapt in het Hotel des Bergues,
waar de Nederlandsche delegatie ter Vol
kenbondsvergadering haar hoofdkwartier
zal opslaan. De minister is vergezeld van
prof. mr dr J. P. A. Francois en baron
mr De Vos van Steenwijk. Jhr. Beelaerts
is gisterenavond aan een feestmaaltijd,
graven wonen. Zij werden groot en sterk,
afschoon niemand zich! om hen bekom
merde; 'd© jongen was vroolijk en vol le
vensmoed; hij was waterdrager geworden.
Toch hield ik een wakend oog op hen,
want ik vreesde, dat zij zouden ontdekken,
wat ik gedaan had; ofschoon ik het aain
niemand bekend had, zelfs niet aan mijn
vrouw. Na verloop van ,e©ni'gen tijd
maakte de angst zich getoel en al van mij
meester, zoodat ik niet eten of slapen
kon en ik besloot, mij van het tweetal te
ontdoen. Ik was nog niet zoo slecht om
hen te dooden, dus peinsde ik vele dagen
wa,t ik doen zou; eindelijk had ik een
besluit genomen. Ik wild© hen als slaven
verkoopen; dan zouden z© meegevoerd
worden, en ik zou goud ontvangen, waar
voor 'ik dan meer land kon koopen.
Doch toen ik dit plan ten uitvoer wilde
brengen, vluchtten zij d© woestijn in en
zijn zeker omgekomen; want ofschoon
ik lang naatr hen gezocht heb, kon ik
niet ontdekken, wat er van hen geworden
was."
„Waarom hebt ge naar ton gezocht?"
zeide S©th plotseling, toen de man zweeg,
om uit den beker te drinken, welken
Maria naar zijh droge lipp'en bracht.
(Wordt vervolgd.)