m its
Zaterdag S3 April ItSf
4Ie Jaargang
"eerste blad.
a. wilking
BI6GEIMR*
HET adres
KATHLYN BARRINGTON.
Buitenland.
Binnenland.
Oit ntsiitmer bestaat uit 2 bladen.
ONVERSTANDIG EN TRAAG.
FEUILLETON»
Birecieur-Hoofdredactaur:
R. ZUIDEMA.
Bureau: Lange Vorststraat 70, Gobs
Te!.: Redactie en Administratie no. 11
Postrekening No. 44455,
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUiJ, L. Burg, Tel. no. 259
2leZeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKBAS,
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.—s
Losse nummersfö.95
Prijs der Advertentiën:
14 regels f1.20, elke regel meer 39 ei
Bij abonnement belangrijke korting.
't Wae geen vriendelijk woord waarmee
de ojpgöstene Heiland den bedroefd-en jon
geren tegenkwam op den weg naar Em-
»aus.
Zij waren somber gestemd- en zij' meen
den ttearvo-or alle reden te hebben.
Immers, hunne hope was beschaamd.
Zij hadden op Jezus hun vertrouweni
gesteld.
Hij wds een profeet, krachtig in woor
den ea werken, en in stilte hadden' zij:
gehoopt dat Hij degene was, die Israël ver
lossen zou, maar die verlossing was uit-
uitgebleven.
Dg overprierters en de ouderlingen des
volks hadden Jezus gegrepen en Hij had
zich laten grijpen. Zij hadden hem den
stadhouder overgeleverd en Hij had zich
niet verzet. Zij hadden zijn doiod geëischt
en Hjj had geen poging gedaan om het
doodvonnis af te wenden. Zij hadden hem
bespot en gespuwd, Hij was geslagen en
gegeeseld en eindelijk naar den kruis-
heuvel gesleurd en Hiji had1 zich als een
lam ter slachtplaats laten voeren.
Zeker, Jezus was onnavolgbaar groot
geweest in zijn lijden, maar het einde
was dan toch dat Hij was gestorven en in
hot graf gelegd, het graf dat ten over
vloeide nog ledig was gebleken, zoodat
men niet wist waar het lichaam van den
geliefde» Meester was geborgen.
Do droefheid der wandelende discipelen
was ©enigszins verklaarbaar.
Doch Jezus, die hen terzijde kwam,
sterkte hen daarin niet, maar als een
scherpo aanklacht klonk zijn woord hun
in de ooren: O, onverstandigen en tragen
van hart, om te gelooven al hetgeen!
de profeten gesproken hebben. Moest de
Christus niet deze dingen lijden en al-
zoo tot zijne heerlijkheid ingaan?
Onverstandig en traag van hart waren
de discipelen geweest.
Zij hadden Jezus liet met heel de liefde
van hun hart, maar zij hadden verzuimd
aandacht te schenken aan wat in de
Schriften van Hem geschreven was en wat
Jezus zelf hun geleerd had.
Was dat niet het geval geweest, zij
zouden niet als bedroefden van hart Je
ruzalem zijn ontvlucht, maar hun geloof
zou versterkt zijn omdat alles ging zooals
het geschieden moest en hun hart zou
gejubeld hebben, omdat Jezus getoond had
waarlijk te zijn de beloofde Messias, de
Verlosser van zijn volk.
H
■k
Onverstandigen en tragen van hart, we
vinden ze ook in onze dagen en ook
in de kringen van hen, wier hart toch
wel waarlijk naar Jezus uitgaat.
Zij hebben geen acht geslagen: op- het
geen de Schriften van Hem gesproken
hebbes of hun hart is traag om dat alles
te gelooven en daarom genieten ze ook niet
van de» rijkdom van de opstanding en
gaan ze, inplaats van te staan in den
strijd des levens en te getuigen van hun
verheerlijkten Koning, in stilheid en af
zondering hun weg.
Zij trachten zich met hun Jezus terug
te trekken in de binnenkamer, en daar
van zijne gemeenschap te genieten.
En dat is óók noodig. Méér noodig
28)
Om l»em, indien het nog niet te laat
was, te hulp te snellen, opende ze de poort
en zag twee mannen, die over een derde
gebogea lagen. Met een luiden schreeuw
vloog sse op den dichtstbijzijnden man
af, om hem van Forsyth af te rukken.
Tegelijkertijd evenwel kwamen nog twee
mannen te voorschijn, die in de scha
duw hadden staan wachten. Eén van
hen greep haar beet, de ander wierp
haar een doek over het hoofd en toen
haar handen in de plooien van den
doek verward waren, werd ze eveneens
vlug gebonden. Slechts enkele oogen-
blikken had deze worsteling geduurd.
Daar verscheen een vijfde man. „De
draagstoelen!" zei deze op een bevelen
den toon. De vier eersten verdwenen in
het donker. De laatstgekomene begaf
zich naar de plaats waar Forsyth nog
steeds bewusteloos lag en schopte ruw
tegen hem aan. „Zoo, Engelsche hondl
'Je dreigde mij Nu zal je er voor "boe-
Ten. Krimpen van pijn zal je en je zult
om j» dood smeekenl" De vier mannen
kvvanw» terug, met twee draagstoelen.
dan verstaan wo-rdt door menigeen die
altijd staat in het voorste gelid, die altijd
arbeidt aan den buitenkant, en wiens ziel
daardoor misschien dreigt te verhongeren.
Maar het is toch niet alles. Het is
niet genoeg.
Wie waarlijk in Jezus gelooft, zal be
hoefte hebben door heel het leven den
Naam van zijn Heiland te doen heiligen
en Zijn wil te doen eerbiedigen.
En wie dat niet doet, wie daarvoor
zichzelf te goed of zijn Jezus fe hoog
acht, die toont daarmede geen kennis
te hebben van de Schriften en is door
die onkunde oorzaak, dat de beteekenis
van Jezus' komst in het vleesch verkleind
wordt.
De discipelen verstonden het toen een
maal hunne pogen geopend waren,anders.
Toen zij door "de oversten des volks
werden ingesloten in den kerker en met
zware straffen bedreigd, klonk van hunne
lippen bet fiere woord: Wij kunnen niet
nalaten van deze dingen te spreken.
Zij konden niet anders handelen.
Omdat zij hun Heiland liefhadden.
Maar ook omdat hunne oogen geopend
waren voor de centrale beteekenis van
hun Koning en Heere.
En zoo moet het nog zijn en zoo
zal het nog zijn, als wij ons door de
Schriften laten onderwijzen, de Schrif
ten die heel het leven opeischen voor Hem
die leed en stierf en die opstond uit de
dooden en. die thans aan de rechterhand
zijns Vaders als Koning beerscht.
Daarom, weg alle onverstand, en weg
alle traagheid.
En tfaar het W-oord der Schriten ons ge
stoken in de geestelijke wapenrusting om
groot te maken den naam van Hem, die
Koning wil zijn in ons hart en Koning
'ook in heel ons leven.
voor SSanufacturen
Dames- en Kinster confectie
Tapijten - Sordijnen
Beiiifen - Ledikanten en
aanverwante artikelen ia
GOES HULST
Onmacht, geen onwil.
Dö voorzitter van de SD.AP. heeft
op het dezer dagen gehouden congres
een merkwaardige uitspraak gedaan.
Sprekende over de mislukte algemeen©
werkstaking in Engeland werd door hem
O'-.m. het volgende opgemerkt:
„Deze werkstaking was wellicht het
v cornaamste incident in den kamp, in
alle landen gevoerd, tegen: dei pogingen'
der werkgevers, sinds 1920, om de ar
beidsvoorwaarden omlaag te drukken. Wij'
hebben in dat streven der ondernemers
niet te zien een boosaardigen opzet om de
arbeidersklasse te doemen tot een leven
van ontbering, doch een demonstratie van
hun onmacht om aan' de crisis, door
en na den oorlog ontstaain, een einde
te maken van de onmacht van het
zijn ondergang naderende kapitalisme, om-
de voortbrenging op redelijke wijze in de
behoeften der menschheid tei doen voor
zien."
„Legt ze er in", zei de mandarijn;
want hij was de vijfde man. Dit ge
beurde. Op een volgend bevel werden
de draagstoelen opgenomen en wegge
voerd.
Toen Forsyth, een uur later onge
veer, tot bewustzijn kwam, hoorde hij
geklots van water. Toen hij wilde op
staan, bemerkte hij, dat zijn handen en
voeten gebonden waren. Langzamer
hand kwam de herinnering terug van
wat gebeurd was. Hij herinnerde zich
den brief van Kathlyn, het teeken, dat
hij gegeven had en den overval bij de
pooit van Barrington, waardoor hij
was overweldigd; en met onstuimige»
aandrang kwam één gedachte naar vo
ren: „Verraden". Deze overtuiging was
wel het moeilijkste van alles te dra
gen. Zijn gebonden handen schrijnden,
zijn hoofd klopte pijnlijk, zijn lichaam
scheen geradbraakt; maar 't meest pijn
lijke voor hem was wel de ondraaglijke
overtuiging, dat Kathlyn Barrington hem
had verraden en hem had overgeleverd
in de handen van zijn vijanden. Deze
overtuiging griefde hem. Hij rilde, als
hij daaraan dacht. „God vergeve 'thaar!"
mompelde hij na enkele oogenblikken.
„God vergeve het haar, hoe is het moge
lijk, dat ze tot zoo iets laags in staat
kon zijn!" Hij1 streed met zijn eigen over
tuiging. Hij icon het nog niet gelooven.'
Tot nu toe werden van die zijde meestal
andere klanken beluisterd.
De gewone voorstelling is, dat de „har-
telc-oze kapitalisten" bij wie het eigen
belang hoogtij viert, er steeds op uit zijn,
om de arbeiders uit te buiten en hen
te exploiteeren en te doemen tot eeïï
leven vol van ellende en ontbering.
Vandaar dat altijd de klassenstrijd is
gepredikt.
Maar nu zijn de hekken verhangen.
Nu heet het plotseling dat er geen onwil
in het spel is, maar onmacht.
Wij twijfelen niet of het aanstoken van
den klassenstrijd zal straks op denzelfden
voet worden voortgezet.
Maar het feit dat de voorzitter van
de partij zich in dien geest uitliet, zonder
dat het congres protesteerde, is toch met
zonder beteekenis.
De overstrooming in het Mississippi-
gebied.
Zooals reeds is gemeld, hebben gewel
dige oiverstroommgen acht staten langs
-den Mississippi-stroom geteisterd. Ander
half millioen Hectare grond staan onder
water, het aantal vluchtelingen wordt op-
honderdduizend geschat en dan vreest
men dat het ergste ncng komen' moet, want
de regens houden steeds aan en de zij
rivieren vau de Mississippi stuwen hun
golven in steeds grooter massa's- naar
den hoofdstroom. Tal van vluchtelingen
kampen werden door nieuwe dijkbreuken
door het water overvallen; maJzelen, kroeip-
en bof zijn in de kampen uitgebroken.
Vliegers die over het terrein van de
overstroomingen vlogen, rapporteeren dat
zij op alle hoogten en in' de boom-en
honderden door het water afgesloten m«i-
schen hebben gezien, de handen uitstrek
kend om hulp.
De trein-aanslag in Mexico.
Hartverscheurende tooneelen hadden
plaats, aldus een bericht uit Mexico-city,
toen aldaar de trein aankwam met de over
levende passagiers en soldaten van het
bloedbad bij Limon. Meerderen waren
krankzinnig geworden van pijn. Onder de
vermoorden waren een 20 tal nog jeugdige
kinderen. De overlevenden lijden grooten-
deels aan de pijnlijkste brandwonden.
Uit Mexicorcity wo-rdt no-g gemeld, dat
tot nu toe 51 lijken en 32 gewonde
passagiers zijn gehaald uit -den in brand
gestoken trein. Toen de trein was gede
railleerd hebben de vijftig soldaten, diei
hem begeleidden, drie en een half uur
lang gestreden, totdat de laiatste soldaat
door -de bandieten was gedood. De bandie
ten drongen daarop den trein binnen en
schoten rechts en links om zich heen. Na
dat zij de passagiers van alles- beroofd
hadden, sloten zij de wagens, die zij' met
petroleum overgoten en vervolgens in
brand staken.
In den trein bevonden zich een tiental
Amerikanen en Engelschen. Hun blijkt
evenwel geen leed te zijn' geschied. Ook
een aantal aanzienlijke Mexicanen hebben
weten te ontkomen. Tot de buit der ban
dieten behoort een bedrag van 350-000
p. st. in -goud.
De Sovjet-actie op den Balkan.
Naar de correspondent van: de „Times-"
te Ckmstantinopel meldt, is gedurende de
vier laatste dagen in 'toude Russische
gezantschap a!an den B-osphorus een con
gres gehouden ter bespreking' van dei mo
gelijkheid eener krachtiger propaganda
van de derde internationale op den Bal
kan. Aan dit congres hebben ook vertegen
woordigers van vier Balkalistaten deelge
nomen.
Korte ierictiten.
-Op den christelijk-socialen afgevaar.
digde en oud-minister van financiën1 KolL
mann, is in Ned er-Oostenrijk een revol
ver-aanslag gepleegd. D-e kogels trof
fen echter geen doel.
Naar uit Bakoe wordt gemeld, blijkt
thans, dat de petroleumvelden
van Transkaspië, het gebied van Russisch-
Azië ten Oosten van de Kaspische zee,
zoo groote olievoorraden bevatten, dat
Siberië binnenkort geheel onafhankelijk
zal zijn van de o-pbrengst der olievelden
bij Bakoe, zoodat deze geheel voor den
afzet in Europa beschikbaar zal zijn.
De typografen van de Belgische
bladen „Vingtième Siecle" en van de „Der-
niers Nouvelles" hebben Woensdag het
werk gestaakt. De reden van da
staking is het uitleeneni voor het gebruik
hij andere bladen van de matrijzen der
be-ursnoteering, waardoor een! aantal typo
grafen kon worden uitgespaard. Men weet
dat eenigen tijd geleden om de-zelfde reden
ook te Luik een algemeene typografensta-
king is uitgebroken, welke met een gedeel
telijke overwinning van de arbeiders ge
ëindigd is.
Volgens een bericht uit Buenos Aires
is de Cihileensche vulkaan Llailai bij
Lautare plotseling in werking getre
den en zonden tal van bewoners van
de hellingen van de vulkaan gedood zijn.
Het eiland Luzon (Fillfppijnen) is
door een aardbeving getroffen', die
geen schade heeft aangericht, doch te Ma
nilla veel schrik veroorzaakt heeft.
Te Genève is- gisteren d-e discussie
voortgezet o-ver het Nederlandsch voorstel
inzake publiciteit betreffende de wapen-
voorraden. Het voorstel werd ondanks de
knappe verdediging van mr Rutgers, niet
aanvaard.
Een eigenaardige kwestie.
Voor het College van Gedep. Staten
te Utrecht diende gisteren een eigenaardige
beroepszaak. De heer G. F. Kleijn te Lo-
pik had beroep ingesteld tegen het besluit
van het hoofdstembureau inzake de gel
digheid der ingediende candidatenlijst voor
de a.s. gemeenteraadsverkiezing. Toen aan
G. C. D. d'Aumale Baron van Harden-
broek tot Hardenbroek gevraagd werd of
hij bereid was een candidatuur te aan
vaarden, vertoefde hij- in Wiesbaden e-n
seinde van daaruit, dat hij bereid was,
maar de nadrukkelijke voorwaarde stelde
dat hij zich niet onvoorwaardelijk aan het
antirevol. partijprogram gebonden acht. Dit
telegram werd gezonden aan een bestuurs
lid van de A.-R. Kiesvereeniging te Lo-
pik. Het hoofdstembureau had aan de
bereidverklaring genoeg, meende zich van
de gestelde voorwaarde niets aan te hoe
ven trekken, en had_ derhalve de lijst
geldig verklaard. De burgemeester van Lo-
pik lichtte dit standpunt, als voorzitter
van het hoofdstembureau bij Ged. Sta
ten, nader toe. De heer Kleijn, die. gener
lei bedenkingen had ingebracht toen het
stembureau vergaderde, waar hij- aanwe
zig was, lichtte zijn argumenten toe. Z.i.
was de candidatenlijst door de aan de
bereidverklaring toegevoegde voorwaarde
Hij herinnerde zich haar smeekende woor
den van den vorigen middag: „Gelooft
u tme?" Gelooft u niet, dat ik zoo slecht
ben?" Haar gezicht, bleek, verschrikt, en
om vertrouwen .smeekend, zag hij weer
voor zich. Nog eens klonken haar woor
den 'in zijn ooren: „Zeg, dat u mij ge
looft. Denkt u toch niet, dat is zoo slecht
ben." „Heere, jhelp mijl" fluisterde "hij
bij zichzelf. „Ja, ik geloof u!" zei hij
als richtte jiij zich tot haar, wier gezict
hem zoo duidelijk en helder voor den
geest stond. „Ja, als ik aan u twijfelde
zou ik voortaan aan alle goedheid en
deugd gaan twijfelen."
Hij werd kalmer. Nu deed zich meer
de pijn aan het hoofd en zijn armen ge
voelen. Ook de gedachte aan de toe
komst kwam naar voren. Wat zou er met
hem gebeuren? Hij kon het zelfs niet
vermoeden. Van de andere zijde van het
planken schot, waartegen hij met het
hoofd lag, hoorde hij geklots van water,
en daardoor wist hij dat hij zich in een
voortbeweeg-e-nde boot bevond, op weg
naar een onbekende bestemming. Daarna
gingen zijn gedachten weer heen naar
Kathlyn Barrington. Wat stond haar fe l
wachten, van haar vader, die zijn ziel
aan den Mammon scheen verpand te heb
ben en van den mandarijn, die in zijn
hartstocht begeerig de hand naar haar
uitstak? Hij beefde, als hij zich de vraag
stelde en in angst riep hij smeekend uit:
„Heere, bescherm haar! Wil Gij haar Ver
losser zijn en haar redden uit dit vreese-
lijke land!"
HOOFDSTUK X.
Wat Forsyth ontdekte-
Toen Dick Forsyth eindelijk weeT ont
waakte, -'was het morgen. Nog 'doezelig
en ©enigszins ontmoedigd, vroeg hij zich
zelf af, wat deze dag hem brengen zou.
Het eerste-, dat hem deze dag
bracht, was een Chinees met 'een
strak, effen gezicht. Deze kwam bin
nen door de trapdeur en naderde hem
met een mes in de hand. Door de ge-t
opende deur viel meer licht in zijn ge
vangenis en bij dat licht zag Forsyth
dat de binnengekom-ene de uniform drosg
van den mandarijn. „Zou zijn laatste uur
reeds geslagen zijn?" Was dit de eerste
gedachte, die hem door het hoofd ging,
al spoedig stelde hij zich gerust met de
-overtuiging, dat zijn vijanden hem den
zelfden nacht om het leven gebracht zou
den hebben.
„Goeden morgen, dokter", zei de Oos
terling. „Ik hoop, dat u het geluk gehad
heeft v.an heerlijk gedroomd te hebben."
De toon van den spreker was eenigs-
zi*s spottend, maar Forsyth antwoordde
die heerlijk van
ffeu.rercsmaak.en
töchgoedkoop ia
KOFFIE„DE PAUW-
in strijd gekomen met art. 43 der Kies
wet en dus ongeldig.
De beslissing van Ged. Staten zal late»
volgen.
Radio -nieuws.
Wij vernemen omtrent de eerstvolgend»
uitzend-avonden van de Nederlandsch»
Christelijke Radio Vereeniging, dat Woens
dag 27 April a.s. hoopt te spreken Dr H.
Schokking, Ned. Herv. Predikant te 's-GrS-
venhage. Woensdagavond 11 Mei is afge
staan aan de Ned. Chr. Re-isvereeniging,
die de verzorging van de-zen geheele*
avond voor haar rekening neemt. Den'
daaropvolgenden Woensdag, 18 Mei, komt
het Nederlandsche Bijbelgenootschap voor
den microfoon met drie sprekers, tér-
wijl 25 Mei D.V. zich tot de luisteraars
zal richten de heer K. Kruithof, voor
zitter van het Christelijk Nationaal Vak
verbond in Nederland.
Stc-rtingvanteweinig betaald»
belasting.
Nog steeds schijnen er persoden te zijiiï,
die, nadat zij in vroegere jaren vermogeöa-
of inkomstenbelasting hebben ontdoken',
blijven voortgaan met jaar in' jaar uit
onjuiste aangiften in te leveren, hoewel zij
'gaarne hun verhouding tot den fiscus
zouden willen zuiveren. De vrees voor.
strafvervolging of wel de onzekerheid no
pens de te betalen ontdoken belasting,,
weerhoudt hen hunne belastingzaken i*
hef reine te brengen etn voor het vervolf
juiste aangiften te doen.
Naar de „Maasbode" van bevoegde
zijde heeft vernomen, wordt echter in ge
vallen, waarin de belastingschuldige ge
heel nit "eigen bewegïng den' inspecteur
met de ontduikingen in kennis stelt, vol
staan' met vordering van: de te weinjg
betaalde belasting over de jaren, waar
voor de termijn van navordering nog niet
is verstreken, dus over ten hoogste dri*
jaren zonder eenige verhooging. Strafvor
dering zal tegen zulk een belastingschul
dige niet worden ingesteld.
1 Bovendien kan aan hem, die de te wei
nig betaalde belasting niet dadelijk e*
in eens kan voldoen, gelegenheid' worde*
gegeven het verschuldigde op eemigszin*
langen termijn aan te zuiveren.
kalm: „Ik heb het nog grooter geluk
gehad van heelemaal niet te hebbe* ge
droomd."
„Dat", antwoordde de Chinees ernstig,
(„is het geluk van 'tevreden mensche*,
Maar u zult wel hongerig gijn, verlangt
u rijst?"
Fersylh, die zichzelf afvroeg, wat dit
bezoek te beteekenen had, antwoordd»
even ernstig„Rijst is altijd welkom voos
een hongerig man."
De bediende van den mandarijn boog
en glimlachte. „Maar men kan met ge
bonden handen niet eten; en d^ar de be
velen luiden, dat u gevoed moet worden,
zal ik' de eer hebben uw banden door te
snijden."
En de daad bij het w-oord voegende,
sneed de man de touwen door wgarmee
Forsyth's handen gebonden waren en een
seconde later waren z'n handen vrij. Ver
volgens keek d-e Oosterling naar de ge
bonden voeten van den zendeling ea h*.
glimlachte „Daarmee zullen we nog maa*
wat wachten; zonder uw voeten zult gg
wel kunnen eten. Maar u moet uw han
den wrijven, dat het bloed weer gaal
stroomen, en het gevoel terug komt. D»
jongens schijnen u wel wat al te vast
gebonden te hebben, vannacht."
(Wordt vervolgd.)
