DA
RIJS.
UB ZEEUW
adiohandel.
foor dsn Zondag
Het Zeeuwsche hoekje.
HULST
Zoeklichtjes.
Wat gr deze week voorviel
t Blad
.ailway
'kt 20, Goes.
Id te leveren.
OLAMPEN.
RAAT voor
metten.
iiotoestellen.
magazijn.
Iiden z.g.n.
lusrrenti©.
VAN
ZATERDAG 15 JAN. 1927, No. 90.
natsing geschiedt doGr
railway
ïadeesche organisatie
kosteloos ten dienste
;n door de Canadian
LtSt.
tabijheid van markten,
ig kan men op zeer
iderwijs, een toekomst
van Rotterdam naar
Maart, 12 April en
ïisatie, zal U gaarne
stend op jarenlange
gskosten tot landings-
akend naar afstand,
ïada wenscht te ont-
it en zend deze met
NAAR DE VRIJHEID!
En de waarheid zal u vrijmaken".
Joh. 8: 32b.
Hel ligt in den aard van het schepsel de
vrjjheid te zoeken. De gekerkerde zoekt het
luchtgat, waardoor hij kan staren op een
tipje van den vrijen, blauwen hemel. Het
vogelken dartelt omhoog en zweeft spelen
de weg in het vrije luchtruim. De aan het
ziekbed gekluisterde smacht naar de fris-
scke lucht en de lieve zon, want daar ligt
de vrijheid. De menschenziei zucht onder
den druk van het benauwende leven met
z'n knellende banden en velerlei verdriet.
En zie daar ruischt langs de wolken
een lied van vrijheid. Daar ruischt uit de
afgronden op en verheft zich boven de
aarde, een geklank van verlossing!
De'keten wordt verbrijzeld! De vrijheid
komt! De volkeren en menschen maken
zich vrij! Vrij van de wetten, die met voe
ten getreden worden. Vrij van kroon en
scepter, van God en Godsdienst, van recht
en zedelijkheid.
Daar is een dorst naar vrijheid, want
de aarde rammelt mot haar ketenen. Och,
wel is de vrijheidsboom ietwat verouderd,
maar dal hindert niet. De wereld staat nu
in liet teeken van de vrijlieidsvlag, die zoo
rood is als het bloed zelf.
Welaan dan, wat nood! De vrijheid
komt! Uw kwellende dorst wordt geiescht
aan de bronnen der revolutie!
Toch wordt de hemel steeds donkerder.
En welhaast glanst niet meer een en
kele ster. Grimmig' wazen de nevelen van
kuiyere toekomst voor ons.
Haar hoor in gloedvolle redèvoering
betoogt men, dat het slavenjuk dient afge
worpen. Men zingt, neen, brult het lied van
verlossing. En toch toch weer de we
reld zucht in barensnood. Het menschdom
krimpt ineen onder pijnigende lasten. Het
leven knelt zeer bang. Dreigende wolken
pakken zich saam en naderen grimmig de
i aarde.
De menschen en de volkeren zie, ze
worstelen. Ze worstelen uit deze wereld
macht naar het vrijheidslicht! Maar de
vrijheid komt niet. Ze wringen zich on
herroepelijk vaster in het pijnlijk gareel.
Ze zijn gelijk het steigerend ros, dat zich
wil losrukken. Het slaat alles te gruizel.
Het verwondt zichzelf gruwelijk. Het wor-
stelt zich dood en verworgt in de strikken
die het smoren bij zijn laatste wanhoops-
pogen om vrij te zijn.
Volkeren de vrijheid komt, maar zóó
niet!
Krachtmenschen dezer wereld, de vrij
heid komt, maar niet door u!
Machten dezer eeuw, de verlossing na
dert, maar zoo ge uw krachten niet voor
den troon Gods nederwerpt, niet voor u!
Van boven de aarde, daar is de vrij
heid.
Uit de hemelen roept een stem, roept
zonder ophouden, waarschuwend, vriende
lijk noodend, dreigend en dringend.
Het is de stem des Konings, de stem van
den grooten Overwinnaar. Van Hem, die
dootlsboeien verbrak, die Satan neervelde
en die in de volle vrijheid der hemelsche
regionen leeft. Het is de stem van Jezus
Christus, die zegt: „De waarheid zal u
vrijmaken".
De waarheid der openbaring Gods. De
waarheid, die door Christus op aarde ge
predikt is. De waarheid van het donkere
Golgotha en den lichtenden Olijfberg.
De ontzettende waarheid.
Dat de mensch bedorven is, geheel en al
hesmet en tot niets bekwaam. Dat de kan
ker der zonde tot in de diepste vezelen in-
Misschien .pok iets voor Zee
land? De keerzijde van de me
daille. Droevige verschijnselen.
Eenige weken geleden maakte ik in
deze rubriek in verband met de uithui
zigheid, enkele opmerKingen over het vrij
wel algemeene verschijnsel, in onze dagen
m stad en dorp waar te nemen, dat de
weigaderingen zoo slecht bezocht wor
den. Ik vroeg in dat verhand, of'we mis-
SOaleli te veel vergaderingen hadden. En
uaerdaad, als ik van verschillende per
sonen hoor, dat, als ze alle vergaderingen
waarvoor ze uitgenoodigd worden, be
zoeken, ze soms vier, vijf avonden per
eek m het winterseizoen noodig hebben,
,an aai'zel ik niet, om van een „te veel"
0 Spreken. Ik durf gerust hier neer te
sc mjven, dat een man, die gehuwd is en
ons ook tegenover zijn gezin verplichtin
gen beeft, m.i. niet als regel vier of vijf
jonden per week buitenshuis mag door
brengen.
Trouwens op den duur willen ook wei-
li mannen ^at. Enkele vergaderjmani-
1 n mogen er onder hen zijn, die liefst
zooveel mogelijk bestuurs- en ledenver-
m! ei,jIn^ei1.^schrijven, de overgroote
erderheid zit niet graag meerdere avon-
n per week in een vergaderzaal. Als
gezinsleven in orde is en als moeder
cLllrlUV de kunst verstaat, om het home
jai)e te maken, zijn ze nergens liever
de^,Ü *S ?r .ruissehion op het terrein van
sati'0erfa ^en no§ wel eenige organi-
er in treffen. Het gebeurt n.L, dat
n onze toch niet zoo groote Zeeuwsche
vreet. Dat er geen behoud meer is voor de
worstelende menschen en volkeren. Dat
geen middel helpt, geen remedie geneest,
geen balsem de gapende, bloedende klove
heelt.
De waarheid, waarvoor we zoolang mo
gelijk terugdeinzen. Die in de levensprac-
tijk zoo moeilijk te beieven is. Dat wij allen
verdoemelijk zijn voor God!
De o n't roerende waarheid.
Dat voor de zonden geleden is en een
offer gebracht werd, dat zijn wederga
zoekt.
Dat God mensch werd om zondaren te
verlossen.
Dat Jezus Zijn bloed heeft vergoten, Zijn
leven heeft gelaten op het kruishout om te
openen de hemelen van eeuwig vrij
licht!
Dat Jezus niets werd om ons alles te
maken.
Dat Jezus gespijkerd werd aan het kruis,
genageld in bloedige verwonding, gedwon
gen in onvrije, onhoudbare smart om de
vrijheid skroon te verwerven voor Zijn
volk!
O, die daarin komt, die wordt bewogen
in den geest.
Ontroerd om zooveel liefde, verborgen in
de waarheid!
Deze heerlijke waarheid alleen kan vrij
maken.
Een andere weg, een andere oplossing
voor de vrijheid is er niet.
Gij weet het wel, kind van God, dat daar
de vrijheid glanst.
Zoo ge schuld hebt voor God of menschen
en die niet erkent ge verzwaart immers
uw leed. Ge loopt liet leven door met een
grooten last.
Maar zoodra niet hebt ge uw schuld be
leden, uw zonde erkend, of uw consciëntie
is vrij, ge voelt u verruimd!
Zoo gaan wij in de bidcel met God al
leen, verdoemd onder den last'onzer zon
den, doch door 't troostlicht des hemels in
Christus van de dierbaarheid der verder
fenis tot de vrijheid der heerlijkheid der
kinderen Gods.
Uit al het leed, dat ons drukt en de
smart die ons 't leven benauwt, komen wij
in de ruimte van den hemel.
Uit het strijdperk, waar de vijanden ons
in de engtcrtlrijven, komen we op het glo-
rieveld der overwinning.
Uit de banden des doods gaan we naai
de vrijheid van het Eeuwige leven.
Ja, wat meer is, uit de boeien der zonde
voert ons door Christus' genade het pad
naar de verlosssing de meest zalige toe
komst.
Zoo kunnen en zullen alleen de men
schen vrij worden.
God zal de dageraad breken uit den kou
den nacht!
Zoo triumfeert het Evangelie der
waarheid over de v r ij li e i d der revo
lutie, die voert tot knellende banden der
duisternis!
En zalig is hij, die niet aan Jezus ge-
ergerd wordt, want de doornenweg der
waarheid alleen voert naar de bergkust
der eeuwige vrijheid!
,J)E OOGEN OPWAARTS
Neen, mijn ziel, buig u niet neder,
Want uw God verandert niet!
Hij bewaart in liefd' u teeder,
Schijn' ook duister het verschiet.
Leg üw zouden en uw zorgen
Neder aan des kruises voet.
Zoek Zijn aanschijn ied'ren morgen;
Wis schenkt Hij u nieuwen moed.
Reis voortaan uw weg met blijdschap,
Eenmaal zal uw oog Hem zien,
Dien uw ziel hier 'tmeest beminde;
Dankend zult g' Hem hulde biên.
Dan is alle leed vergeten;
Tranen schreit men daar niet meer.
Zaligheid niet af te meten
Wacht ons boven bij den Heer.
Hier op aarde vreemdelingen,
Maar „des Heeren door gena!
Ginder zijn we hemellingen
Eer zij God! Halleluja!
J. VAN ANDEL.
steden op twee achtereenvolgende avon
den, ja, soms op één avond twee of
meer belangrijke bijeenkomsten worden
gehouden, die menigeen graag alle zou
willen bijwonen, maar dat nu onmogelijk
is, omdat ze zoo kort na elkaar volgen
of ook wel samenvallen.
Me dunkt, hier is toch wel wat te
regelen. Van dit gebreK aan organisatie
heeft niet één vereeniging voordeel, maar
moeten ze alle nadeel ondervinden.
Ik las laast, dat alle Chr. vereenigingen
in Groningen zich hebben aangesloten bij
een z.g.n. Centraal Bureau. Dat Bureau
wordt gevormd door enkele personen, die
opgaaf krijgen van alle voorgenomen ver
gaderingen van de aangesloten vereeni
gingen en tijdig waarschuwen, wanneer
enkele vergaderingen dreigen samen te
vallen of elkaar te kort zouden opvol
gen. De kosten voor de aangesloten ver
eenigingen zijn heel gering: ik meen, fl.
per jaar.
Is een dergelijk Bureau ook niet aan
bevelenswaardig voor onze provincie? Be-
schcidenlijk geef ik deze zaak aan onze
Zeeuwsche vereenigingen, speciaal in de
steden, in overweging. Bestaat zulk een
bureau, dan hebben ze maar even te in-
'formeeren, of die en die avond nog vrij
is voor het houden van een vergade
ring, en of hij redelijke kanis van wel
slagen biedt.
Nu moeten we echter, als'we 't hebben
over vergaderen, de zaak .ook eens van de
andere zijde bezien. Er is ook een niet-
onbelangrijke groep, die met geen stok de
deui; uit te krijgen is. En waar zou het
heen moeten, als dit voorbeeld algemeen
werd nagevolgd? Wat zou er terecht moe-
DE TEMPEL GODS.
In Milaan slaat een prachtige domkerk.
Zij is de trots van de bewoners dier stad.
Iedereen beijvert zich om voor die hoofd
kerk wat op te offeren, en haar al schoo
ner en schooner te maken. Aan een van
de inwoners van Milaan vroeg eens een
vreemdeling: „Wanneer zal uw kerk toch
eindelijk eens gereed zijn?" En de man
hief 't. hoofd op, en zei op fieren toon:
„Nooit!"
Dat zeggen ook wij van de kerk van
Christus, niet door menschen, maar door
Hem zeiven gebouwd.
Zij komt nooit gereed, ten minste niet
voordat de eeuwigheid komt. Zij is t e
groot, te schoon, om ooit gereed
te komen.
Maar dit is zalig: aan dien tempel te
helpen bouwen.
En dit is nog zaliger: zelf als een le
vende steen in dien tempel te worden in
gevoegd.
En bidden voor den vrede van Jeruza
lem, dat is: bouwen en gebouwd worden
tegelijk. JONKER.
c?-.2uncu'j?i>un
Politieke samenwerking.
De „Nederlander" herinnert aan de vol
gende uitspraken van wijlen Jhr. Mr A. F.
de Savornin Lobman:
„Het is volkomen waar, dat tusschen
Pioomsch-Katholieken en geloovige Pro
testanten, evenals bij de Roomsch-Katho-
lieken en Protestanten onderling, zich nu
en dan belangrijke verschilpunten open
baren. Dit zou tegen samengaan pleiten,
indien eensgezindheid in alleS door dat
samengaan beoogd werd, of indien zij be
weerden, dat die eenheid uit den gemeen-
schappelijken grondslag moest te voor
schijn komen.
Maar dat beweren zij niet. Alleen ten
aanzien van sommige, maar dan ook
hoogst gewichtige, allesomvattende begin
selen, bestaat eenheid van overtuiging.
Rechts worden zedelijkheid, recht en wet
niet losgemaakt van God en christelijk ge
loof. Daarom staat men vast tegenover al
len, die ,,'t welbegrepen eigenbelang" tot
grondslag der zedelijkheid maken en daar
om op den duur moeten aanlanden bij de
Marxisten, op wier zedelijkheidsbegrippen
wij nog onlangs eenig licht deden vallen.
Wij weten wel, dat vele liberalen een
anderen grondslag voor zedelijkheid aan
nemen, maar nooit hebben philosophische
abstracties de wereld tegen schromelijke
ontaarding' der zedelijkheidsbegrippen
kunnen beveiligen. Dat kan alleen het
Christendom. Daarom gelooven wij, dat de
diepere beginselen, welke de Protestanten
en Roomscli-Katholieken gemeen hebben,
steeds meer den band zullen versterken.
Alleen zal daarmede groote vrijheid van
oordeel ten aanzien van politieke of socia
le vraagstukken moeten gepaard gaan.
Geen grooter gevaar dan de natuurlijke
eenheid te maken tot een dwangjuk".
Op dat standpunt, immer door onzen
vroegeren, grooten leider ingenomen, wen-
schen wij te blijven staan."
„Wij kunnen, merkt de R.-K.
bode" hierbij op, onze wenschen slechts
voegen bij die van het christ.-historisch
hoofdorgaan, dat het werkelijk zoo zijn
moge.
Auto's en wilde dieren.
In Europa behoeft men, enkele streken
uitgezonderd, niet bang te zijn voor wilde
dieren. Zij zijn bijna overal verdreven.
Gansch anders in Britsch-Indië, daar
wemelt het in de jungle van tijL
gers, beren en wolven en aan vergiftige
slangen geen gebrek. Een verheugingwek-
kend verschijnsel is echter, dat het aantal
sterfgevallen door deze dieren veroor.
zaakt, gestadig afneemt. Het Journal of
the American Medical Association, een
Amerikaansch medisch vakblad, is op dit
verschijnsel opmerkzaam geworden en
ten komen van onze Christelijke actie,
van onzen politieken en socialen strijd,
als algemeen die lusteloosheid en ver
geef me het woord. lamlendigheid werd
aangetroffen, die ge bij deze groep vindt?
Zulke laksche menschen hebben in den
regel wel den mond vol van critiek. Er
gebeuren volgens hen toch zooveel dwaze
en overbodige dingen en wat eigenlijk al
lang gedaan had moeten worden, blijft maar
achterwege. Ze kunnen meesterlijk zeg-
g e n, hoe 't moet. 't Zijn eerste klas stuur
lui, maaraan den wal. Ze passen er
wel voor, om mede richting en stuur aan
't werk te geven.
Een eigenaardigheid bij deze menschen
is pok, dat ze altijd vinden, dat het
bij andere groepen en partijen beter gaat
dan hij ons. De (door hen vermeende)
deugden der tegen- of verwante partijen
prijzen ze luide ,maar ze verkondigen
tegelijk op de straten van Askelon de
gebreken van eigen kring.
Bij de tegenpartij is het tip-top in orde.
Haar pers b.v. prijzen ze zoo graag. Die
kan een potje hij hen breken.
Maar waag het niet, bij deze menschen
aan te loopen om steun voor eigen
zaak. In den regel klopt ge aan doove-
mansdeur. ,,'t Is hij ons toch niks", is
het even gemakkelijke en goedkoope als
leugenachtige antwoord.
'tls droevig om te zeggen, maar ge
krijgt, als ge met zulke, malcontente, lak
sche, critiseerende lieden spreekt, zulk
een koud gevoel over u. Ge mist eiken
gloed, elke warmte van het beginsel. Ze
zijn misschien vriendelijk voor den tegen
stander, maar koel en koud voor den
medestander.
heeft er aanleiding in gevonden om een
interessante vergelijking te maken tus
schen de ongelukkigen die door wilde
dieren en de ongelukkigen die door dat
andere wilde dier: de auto veroorzaakt
worden.
Ziehier wat het Amerikaansche tijd.
schrift ontdekte: In 1925 werden er in
Britsch Indië door wilde dieren 1974
menschen gedood, tegen 2587 in 1924
en 3605 in 1923. Dat is een heele ach-
teruitgang! Opgemerkt moet echter wor
den, dat het aantal sterfgevallen, veroor
zaakt door slangenbeten, vrijwel gelijk
blijft: in 1925 werden er 19308 Britsch-
Indiërs door slangen dood gebeten en een
jaar daarvoor ongeveer evenveel, n.l.
19867.
Maar nu de moorden, die het wilde
dier, de auto op zijn geweten heeft. Als
men het aantal bewoners van Britsch-
Indië op 320 millioen becijfert, dan wor
den er per millioen inwoners in het jaar
1925 zes en zestig door wilde dieren
en slangen gedood. Maar in de Ver-
eenigde Staten van Amerika werden er
in hetzelfde jaar per millioen inwoners
honderdnegenentachtig door auto's ge-'
dood. Dat is dus naar verhouding drie-
maal zooveel. De meeste slachtoffers van
de duizenden auto-ongevallen die in de
Vereenigde Staten plaats vinden, zijn kin
deren. Als men de cijfers ziet, moet men
bekennen: de auto doodt méér Ameri
kanen dan de meest gevreesde ziekten.
Door automobielongelukken werden per
millioen inwoners 189 sterfgevallen ver
oorzaakt, door diphteritis 164, door rood
vonk 52.
Allard Pierson over den Bijbel.
Do bekende Allard Pierson, die niet aan
het bestaan van een persoonlijk God ge
loofde en die de Bijbel dus ook niet
erkende als het Woord van God, heeft
in zijn „Oudere tijdgenooten" zich over
den Bijbel aldus uitgelaten:
„Het is den angeletterden onmogelijk
dagelijks met den Bijbel om te gaan,
zich geloovig er in te verdiepen, zonder in
een zeer ruimen kring te worden rondge
leid.
Wat al volken, waarvan men anders
nooit verneemt, trekken de aandacht. Zoo
vonden de Bijbelsche Christenen een vor
ming, een opleiding, een prikkel, inzonder
heid een wereld van gedachten, ver boven
het alledaagsche verheven en hen daar
door verheffend, omdat die wereld hun
veel helderder voor den geest stond dan
hun werkelijke omgeving.
De bewoner van de minst verrukkelijke
wijken van Amsterdam, taalde niet naar
Zwitserland. Hij wandelde dagelijks tas.
schen de bergen van Galilea. Wat was
voor hem het meer van Oomo bij het
meer van Tiberias. In zijn Ps. 104 bezat
hij de stoutste natuurtooneelen.
Men kan glimlachen over een Wormser
die den Bijbel uitlegt, maar die glim
lach is ongelukkig niet in staat ons te
zeggen, of de nieuwe paedagogiek reeds
middelen heeft gevonden, die in het hier
bedoelde opzicht den eenvoudige even
goeden dienst bewijzen en evenmin, of
bij de tegenwoordige verwaarloozing van
den Bijbel bekrompenheid van den geest
geacht mag worden af te nemen."
Dame of vrouw?
Soms kan men zich, zegt Ds Schilder in
„De Bazuin", verheugen, als op stations
enz. het leeiijke opschrift „heeren" en
„dames" plaats maakt voor „mannen" en
„vrouwen". Niet alzoo een iegelijk. Dir v.
Gheel Gildemeester zegt in Haagsche
Herv. Kerkbode:
„De heer A. deelt mij mede dat zijn
echtgenoote, mevrouw zijn echtgenoote, in
den kerstdienst Willemskerk niet aan den
beurtzang heeft deelgenomen, omdat de
voorganger de zusters der gemeente
„vrouwen" en niet „dames" had genoemd.
Dio „dame" heeft daar zichzelve het
meest (mee gestraft, meer kan ik er niet
van zeggen."
Waarmee we het eens zijn.
Nog iets frappants merkte Ik op bij
sommigen, die ge tevergeefs zoekt op
onze vergaderingen van Kiesverenigin
gen, Patrimonium, Chr. Nat. Werkmans
bond, Chr. Schoolvereenigingen, enz. Ze
zeggen het te druk te hebben, om daar
voor tijd te kunnen vinden. En ik zou
het gaarne gelooven al zouden ze toch
wel eens een enkele vergadering kunnen
bijwonen, om althans het contact met
eigen partij te bewaren als ge soms
heel onverwacht, heel ongedacht, deze
menschen niet ontmoette op vergaderin
gen, lezingen, uitvoeringen, uitgeschreven
en georganiseerd door neutrale vereeni
gingen, waar zich de elite pleegt te vertoo-
nen, te midden waarvan zij zich blijk
baar gaarne bewegen.
Ook dit vind ik droevig. Ik zou zoo
denken, als het leven van deze menschen
werkelijk gedragen wordt door de begin
selen, die zij zeggen te zijn toegedaan, dat
het hun dan werkelijk spijt, zóó weinig aan
de verbreiding van die beginselen te kun
nen medewerken en dat zij de eerste debeste
gelegenheid die zich voordoet, met beide
handen aangrijpen, om althans nog iets
te kunnen doen.
Maar helaas, ten opzichte van sommi
gen zoudt ge u deerlijk vergissen.
Ik begin ht>e langer zoo meer dien man
gelijk te geven, die laatst tot me zei:
„Och hij hen, die het waarlijk al druk
hebben, krijgt ge dikwijls nog het meeste
gedaan."
Inderdaad, dezulken zijn blij te kun
nen en te mogen werken en nemen
er, als 'het moet, de portie nog wel bij
van hen, 'die wil kunnen, maar niet
willen.
LUCTOR.
De wondere spraakverwarring, waarvan
in Genesis 11 sprake is, was oorzaak,
dat de menschen die beoogden bijeen te
blijven, in de verstrooiing kwamen.
De gevolgen van die verstrooiing zijn
getemperd door de uitgebreide taalstu
diën. Zelfs heeft men een wereldhulptaal
uitgevonden, die het verstaan belangrijk
vergemakkelijkt.
Soms krijg ik echter den indruk, dat
naarmate hel taalverschil minder wordt,
de verwarring grootere vormen aanneemt,
omdat men elkaar niet blijkt te verstaan.
Wat worden, ook in het gewone leven,
heel veel kwesties geweldig opgeblazen,
omdat men elkaar niet kan of niet wil
verstaan.
En wat wordt de oplossing van tal van
in den grond nietige geschillen, niet be
moeilijkt, omdat er is een opzettelijk mis
verstaan en niet begrijpen.
En dat misverstaan vindt als regel zijn
oorzaak in het pogen, dat allen menschen
eigen is, om zich een toren te bouwen
en zichzelf een naam te maken.
Eerst als daarvoor in de plaats komt
een zoeken van de eere van God, Wiens
Naam alleen waard is te worden uitge
roepen, komt er ook weer de mogelijkheid
om de spraak zijns naasten te verstaan.
Waaruit m.i. 'volgt, dat de algemeene
spraakverwarring van dezen tijd nu niet
bepaald als een gunstig verschijnsel kan
worden aangemerkt.
OPMERKER.
In China hebben de vreemdelingen
het nog steeds hard te verduren. In Han
kow was de haat tegen hen wel het
grootst, maar ook in andere steden begint
de agitatie tegen hen merkbaar te groeien.
Het is in dat onmetelijke land blijkbaar een
ware chaos. Zelfs uit de vele berichten
kan men zich nog geen idee vormen
van hetgeen er daar nu eigenlijk omgaat.
Concessies werden ontruimd, consulaten
verhuisden naar een bootje en een sterke
vloot van Brilsehe en Amerikaansche oor
logsschepen verscheen in de Chineesche
wateren.
In Engeland begint het communis
tisch zaad, dat tijdens de mijnwerkei's-
staking met kwistige hand is uitgestrooid,
te oritkieiAen. Het aantal leden der com
munistische partij is verdubbeld en in de
gelederen der arbeiderspartij begint twee
dracht te komen (Cook—Mac Donald).
De regceringscrisis in
Duitschland is nog niet opgelost.
Men kan wel aannemen, dat de poging
van ör Curtius is mislukt. Het Centrum
was niet van de partij. Nu schijnt Steger-
walcl aan de beurt te zullen komen, die
een kabinet zal trachten te vormen op
de basisgroote coalitie met de soc.-
democraten, maar zonder de Duitsch-
nationalen.
Dc Senaatsverkiezing in
Frankrijk ruim i/b van het aantal
zetels moest bezet worden bracht een
kleine opschuiving naar links.
In Mexico, dat op gespannen voet
met de Vereen. Staten verkeert, duurt
de hetze Legen de R.K. kerk nog altijd
voort. Deze week zijn verschillende bis
schoppen en aartsbisschoppen gearres
teerd.
De griep blijkt steeds meer om zich
heen te grijpen. Men spreekt algemeen
van een griep-golf. Vooral in West-Europa
zijn de patiënten ontelbaar. Hier en daar
begint ook het aantal sterfgevallen toe
te nemen, al blijft dit tot heden ver
beneden dat van 1918.
In ons land was het de emigratie,
die vooral de aandacht vroeg. Amerika
zal in 1927 wat meer emigranten toela
ten, al beleekent deze vermeerdering nog
niet zoo heel veel. Daarom het is
voor een emigratie daarheen nu het ge
schikte seizoen wordt dezer dagen
in tal van vergaderingen ook in onze
provincie, gewezen op Canada, waar
men nog een tekort heeft aan personen,
die met den landbouw op de hoogte
ziin- i Ui I
Druk werd ook geschreven over twee
kalenders; die van de Vrijw. Ouder-
domsverzekering en van de P.Z.E.M. De
eerste gaf met recht reden tot ergernis
vanwege de liederlijke, aanstoot elijke
plaatjes en de laatste door het propa-
geeren van quasi-wetenschappelijke bewe
ringen, die in strijd met den Bijbel mogen
geacht worden.
Ook het voorontwerp-Ziekte
wet, waartegen van Chr. sociale zijde wel
enkele bezwaren zijn in te brengen, werd
iu pers en vergadering druk besproken.
Ook het Chr. Nat. Vakverbond wijdde er
een vergadering aan.
De Vrijheidsbond kreeg in mr
Fock, den oud-gouverneur-generaal van
Ned.-Oost-Indië een hoogst bekwamen
leider. 1 l2i
Het bericht van het overlijden van den
bekenden en bij zeer velen geliefden schrij
ver L. Penning zal zeker velen heb
ben ontroerd. Zoo is ook deze schrij
ver, die door zijn boeken en artikelen
zeker duizenden meerdere ontwikkeling
heeft bijgebracht en ontspanning heeft be
zorgd maar bovenal velen tot zegen is ge
weest, ontslapen. Wij verliezen in hem veel.
Mannen als P. Brouwer en L. Penning
zijn niet gemakkelijk te vervangen!
