Wat er tlm week voorviel
EEN HOONEND ARTIKEL
Uit de Statenzaal.
Zoo noemen wij een artikel, dat wij la
nen in 't weekblad „Voeding en Hygióne",
ander redactie van de doctoren A. van
Raalte en Isidore Vos, en Ir Straub, te
Amsterdam, no. van 4 Dec- jl. Een artikel
vol hatelijkheden en valsche aantijgingen.
Het is getiteld: „De kwakzalver in huis".
De volgende zinsneden mogen ten bewijze
strekken:
„Kwakzalverij is elke suggestie die een
voudig voorstelt wat ingewikkeld is. Kwakzal
verij is voorts elke suggestie dat de leek
„er" dus met zijn garnalenliersenen en
kreeftenverstand „bij kan". Kwakzalverij is
voor alles elke suggestie, die den leek er toe
brengt het ingewikkelde (dat hij als eenvoudig
heeft leeren zien) zelfstandig bij zichzelf en
anderen toe te passen ter behandeling van
ziekten, kwalen, gebreken en klachten
,,Ik wil het ditmaal alleen hebben over het
summum van kwakzalverij. Als zoodanig be
schouw ik de uitoefening der geneeskunst,
het verleenen van bijstand en raad als bedrijf
op afstand, dus zonder den patient te hebben
gezien en onderzocht. Dat gaat per brief:
de patient schrijft zijn klachten en de „dok
ter" alias kwakzalver zegt' neem dat
en dat geneesmiddel, vermijd die en die soha-
delijke invloeden, en regel uw leefwijze zus
en zoo
„Maar boven het summum van kwakzal
verij staat als baas boven baas het non plus
ultra: het uitoefenen van de geneeskunst per
publieke correspondentie. Tot dit minderwaar
dig bedrijf, dat Medische Vragenbus
heet, leent zich in ons land slechts één
populair tijdschrift, waarvan de titel als twee
druppels water gelijkt op het opschrift boven
dit opstel. Tot dit minderwaardig bedrijf leent
zich een medicus, die Dr Med. (lees Dr
Medicaster, d.w.z. meester kwakzalver) voor
zijn naam zet. Wij meenen dat hij niet in
het bezit is van het Nederlandsoh Arts
diploma en ergens buiten de grenzen van
ons land woont, waar hij buiten het bereik is
van den Nederlandschen strafrechter, die hom
zeker voor een veroordeeling wegens onbe
voegde uitoefening der geneeskunst in aanmer
king zou doen komen, als hij zich hier te lande
ophield. We hopen zelfs dat hij het Neder-
landsch Artsdiploma niet bezit, om ons ten
minste niet (te) hoeven te schamen over zoo'n
collega, al begrijpen we ook dan niet hoe
er nog enkele wel Nederlandsche artsen, voor
zien van een Nederlandsch Artsdiploma, zijn,
die het in overeenstemming achten met de
waardigheid van hun ambt en stand om toe
te laten dat hun naam als medewerker en
vlag voor deze minderwaardige lading, op
den omslag voorkomt, gezwegen van ande
ren
„Dit tijdschrift heet n.b. gewijd aau de be
langen der volksgezondheid, alsof een derge
lijke rubriek die de aantrekkingskracht
van „het publiek" voor het tijdschrift vormt
daarmede niet lijnrecht in strijd was. Wat is
daar nu tegen, zal men zeggen. Het ant
woord kan kort zijn. Een ergerlijke publieke
correspondentie over klachten en kwalen van
personen suggereert deze personen en alle
lezers en lezeressen dat zij zelf de diagnose
wel kunnen stellen. Het gedetailleerde voor
schrift doet hen als van zelf grijpen in de
medicijnkist".
De lezer vergeve ons de wel wat breede
aanhaling uit dit artikel. Wij konden toch
met niet minder toe om het voor zichzelf
te doen spreken. De schrijver kan een ge
leerd wetenschappelijk man zijn, en ook
een beschaafd en een alzijdig man, met
een onbekrompen blik; doch van dit alles
blijkt in iiet hierboven aangehaalde niets.
Wel van het tegendeel. Of wat te denken
van dat „garnalenhersenen en kreeften-
verstand", waarmede hij zich „het pu
bliek" begiftigd denkt? Van de woorden
keus, van welke hij zich bedient, om de
homoeopathie en haar beoefenaars te
brandmerken en den goeden naam te be
zwalken van een medicus, die als redac
teur van een populair tijdschrift voor de
volksgezondheid aan belanghebbenden op
deege studie en rijke ervaring gegronde
adviezen geeft?
En zoo schrijft nu een geleerde, die een
populair weekblad, gewijd aan de
volksgezondheid redigeert. Een blad der
halve voor „leeken". Menschen, door hem
althans niet hoog geschat, wanneer hij hen
slechts met „garnalenhersenen en kreef
tenverstand" bedeeld acht.
Maar 't is de oude strijd; wij weten het
wel. 't Was voor twintig eeuwen al zoo: de
VOOR DE KINDEREN.
't Was Kerstdag.
Buiten huilde de wind, donkere wolken
dreven somber voorbij, de regen kletterde
tegen de ruiten.
Hoe triestig was het buitenzoo
guur
Maar binnen in de huiskamer
daar was het gezellig!
Daar was het lekker warm: de kachel
brandde zoo lustig.
Vader zat er dichtbij, in een gemakke-
lijken stoel.
En Moeder was ook wat naar voren ge-
echo ven.
Ze spraken met elkaar over de mooie
Kerstpreek, die ze dien middag hadden
gehoord.
Jan en Koosje zaten stil, ze luisterden.
En onderwijl keken ze naar de dansende
vlammetjes, die zulke leuke lichtstraaltjes
de kamer in wierpen, en zulke mooie fi
guurtjes tooverden op het kleed en tegen
den muur.
Hoe vreemd zag alles er nu uit, in den
schemerdonker.
Alles leek nu wel anders te zijn.
'tWas heel leuk!
Toen zei Vader: „Komt, kinderen, zal ik
jullie nog eens vertellen, dat oude Kerst
verhaal?"
redactie van V. en H., althans wetli. Vos
zal wel weten, dat zijn voorvaders, voor
zooveel 'het vloesch aangaat, als do wetge
leerden zich stelden tegenover de schare,
die de wet niet kent, die dom gehouden
moest worden. Ook nu nog zijn er, voorna
melijk onder de allopathische medici de
goeden niet te na gesproken die den
„leek" zoeken zoo dom mogelijkte
houden. De oude onderscheiding, ook een
vinding der geleerden, van „een denkend
en een niet-denkend deel".
Zoo dom mogelijk; en hem dan operatie
zin en injectie-overdrijving op te dringen.
De Ilomoeopathie moet „vernietigd"
worden. Dit blijkt nu weer uit de adviezen,
die de minister heeft gekregen van de me
dische hoogleeraren, adviezen, die hem
bereids hebben gesuggereerd
trouwens ook hij is „leek" in dit vak, man
met „garnalenliersenen en kreeftenver
stand"! dat zij vernietigend zijn, zoodat
hij, al zwom hij bedoeld is de Neder
landsche schatkist! in 't geld hij geen
cent voor een liomoeopathischen leerstoel
aan een onzer universiteiten zou over
hebben!
In dit licht gezien krijgt de weinig we
tenschappelijke aanval van de redactie van
V. en H. op de Homoeapathie een beden
kelijk karakter. Want wel wordt in dit ar
tikel het bekende homoeop. tijdschrift „De
Dokter in Huis" niet genoemd, doch zelfs
het idiootste ..kreeftenverstand" proeft
terstond dat deze en haar hoofdredacteur
dr J. Voorhoeve uit Dillenburg bedoeld
zijn.
De Homoeopathie moet weg. Daartoe
moot eerst „De Dokter in Huis" vernietigd,
en genoemde Hoofdredacteur geblameerd
worden. En dan gaat allicht in een vol
gend nominer van V. en H. zijn „Homoeo
pathie in de Praktijk" er aan.
Niet dat deze poging slagen zal, hier
omtrent hebben wij geen zorg.
Dat de Homoeopathie kwakzalverij zou
zijn, die strijd is reeds in de vorige eeuw
door geleerde practici als Kallenbach, Van
Royen en Voorhoeve uitgevochten. Alleen
blijft de vraag of een herdruk hunner ge
schriften voor het tegenwoordig geslacht
niet noodig wordt.
Maar de duizenden geleerden in Bin
nen- en Buitenland, die in den loop der ja
ren zich aan deze geneeswijze hebben ge
wijd, waarborgen voldoende haar onuit
roeibaarheid.
De schrijver in V. eu H. is echter niet
alleen arrogant jegens het publiek, dat
niet gestudeerd heeft, maar ook
jegens geleerden die niet in Neder
land hebben gestudeerd. Wat
toch te zeggen van iemand, die waant dat
alleen Nederlandsche artsen wat we
ten, en iemand die aan een buitenland-
sche universiteit heeft gestudeerd en een
34-jarige praktijk achter den rug heeft,
gelijk m. n. dr Voorhoeve, niets zou
weten.
Maar is het dan niet „het summum van
kwakzalverij" om in de Medische Kroniek
van het niet genoemde doch sterk als be
doeld aangewezen „De Dokter in Huis" op
vragen van abonnees antwoord te geven?
De schrijver in V. en H. stelt het vast,
maar daarom-is het niet zoo. Immers alles
in genoemde rubriek geschiedt gratis, de
menschen worden derhalve niet uitgebuit,
gelijk dit door de kwakzalvers geschiedt;
persoonlijk voordeel is gansch uitgesloten.
En er wordt steeds gezegd dat bij ern
stige gevallen geneeskundige be
handeling noodzakelijk is; en steeds wordt
naar een dokter verwezen. Dit weten allen,
die deze „Brievenbus" in „De D. in H."
geregeld lezen. Waar dan nog bij komt dat
meestal de diagnose van den arts door den
patient wordt meegedeeld, en gevraagd,
wat men met homoeopathische midde
len in dit geval kan doen, waar allo
pathisehe middelen niet blijken te helpen,
en er wijd en breed geen homoeopathische
dokter te krijgen is.
Wij zijn dankbaar dat Nederland reeds
zoo tal van bekwame homoeopathische
artsen rijk is geworden en de homoeopa
thie zienderoogen aan populariteit wint;
en wij zullen dan ook nooit in plaatsen of
streken, waar een homoeopathisch arts ge
vestigd is, de menschen aanraden: schrijf
maar eens aan de Medische Brievenbus.
Doch, waar een arts hij zij allo- of ho-
moeopaat in geen velden of wegen te
bekennen is gelukkig worden ook die
Dadelijk zeiden ze: „Ja, Vader, ja!"
Dat vonden ze heerlijk! Vertellen!
En Vader kón zoo mooi vertellen, ze be
grepen hem zoo goed: 't was net, of je het
mee-maakte, dat hij vertelde, of je d'r bij
was.
En dan dat oude verhaal, dat je al meer
had gehoord, en toch altijd weer mooi
vond, dat verhaal van het Kindeke
Jezus.
Ze schoven hun stoelen heel dicht bij
Vader.
En vol verlangen keken ze hem aan.
Mooie licht-figuurtjes gleden over zijn
gezicht.
Dan zag je zijn oogen schitteren.
Vader begon:
Hij vertelde van de twee arme men
schen, die een verre reis hadden gemaakt.
Ze kwamen te Bethlehem. Daar zochten ze
een plaats, waar ze eenigen tijd zouden
kunnen blijven.
En hoe jammer! telkens kwam Jo
zef met de treurige boodschap: „Maria, er
is geen plaats".
Toen moesten ze eindelijk ze kónden
niet anders in een stal.
En daar in dien beestenstal werd
nu de Heere Jezus geboren. Hij, Die in
den heerlijken hemel had gewoond!
En Zijn Moeder wond Hem in doeken,
en legde Hem neer in.ja, in een krib
be, in een voederbak van de beesten. Daar
gevallen zeldzamer! daar zouden wij
een dergelijken raad wel durven geven.
Nu geeft „V. en H." een paar voorbeel
den, o.a. uit „De D. in II." blz. 117 om te
betoogen dat zoo de intieme dingen van 't
leven in de krant komen. Wij gaan hierop
niet in, omdat onze plaatsruimte dit niet
veroorlooft. Maar wij willen wel zeggen
dat het blad ook hierin mis ziet. Er is geen
enkele ziekte of zondige hebbelijkheid of
„overgevoeligheid" waarover men een arts
niet zou mogen raadplegen; en waarover
een arts niet publiek zou mogen en
moeten schrijven. Den reine is alles
rein. En het is nuttig, niet voor den pa-
l tient alleen, maar niet zelden ook voor an-
deren. En een arts is een vrijmagon in den
goeden zin, want hij kan z w ij g e n.
I Wie dan ook bedoelde blz. 117 van „De
Dokter in Huis" onbevooroordeeld leest
wij voor ons lazen het met belangstelling!
die vindt daarin niets onbehoorlijks, in-
tegendeel die juicht het toe. Ook dergelijke
I publieke adviezen zijn noodig. De Me
dische Brievenbus ga in dezen geest als
arts en in deze hare kracht als Christen
voort.
Tegenover den schrijver in V. en H., hij
zij dan dr Vos of ir Straub, die zijn nobe-
len arbeid ,het summum van kwakzalverij"
noemt, stellen wij als onze meening vast,
dat het het summum van onbeschaamd
heid is om zoo te schrijven als door deze
heeren geschied is.
B.
De najaarszitting van de Prov. Staten,
tevens wellicht de laatste z'tling van de
Staten in deze vierjarige periode waar
om de Commissar s d r Koningin den ook
aan het slot oen overzicht gaf van den
verrichten arbeid met een dankbetuiging
speciaal aan die leden, welke straks niet
moer zullen tcrugkeeren - biedt wel stof
voor oen overzicht.
Allereerst iets over hetgeen niet op
do agenda voorkwam. Ter zitting wer
den twee molies ingediend.' De eene werd
met a'g. st mmen a mgenom n Lienteige
vol go zal de Min. van Waterstaat nu ge
wezen worden op den diep treurigen toe
stand, waarin de weg Brabant—Zeeland
in den Caters polder verkeert. Do andere
werd in handen van God. Staten gesteld
om advies. Zij betreft de verbetering van
de haven van Zierkzee. Had de voor
steller, dhr Bongerd, zijn motie tijdens
de openingsz tting (begin dezer maand) in
gediend, dan was nu well cht reeds over
haar lot beslist. Er werd dan ook op
gewezen, dat men na het afdeelings on
derzoek niet meer met allerlei kwesties
mort komen.
De electriciteitsvoorziening
van onze provincie was wederom een
punt van langdurige1 bespreking. Eu ook
nu stonden tegenover elkander het pes
simisme (of wil men: de twijfel) van
sommige Statenleden en het optimisme
van het lid van Ged. Staten, mr D eleman.
Mr D'ieleuuan kan over andere gegevens
beschikken dan de Statenleden en de
gemeentebesturen, maar voor den belang
stellenden toeschouwer, die de situatie van
't oogc-nblik bez et, is 't onbegrijpelijk, dat
hij zóó optimistisch, /.ij het gereserveerd,
spreekt. Waar wij natuurlijk die gegevens
niet bezitten, hoewel wij ons licht wel
eens opsteken bij hen, die geacht mogen
worden iets van electr fientie af te we
ten maar af moeten gaan op de be
sluiten, die de gemeentebesturen in Mid
den- en Noordgroep hebben genomen, lokt
ons het gesprokene doc r de heeren Welle-
man en Ovexhoff meer aan.
Doordat de electrificatie zoo erg lang
op zich laat wachten, zijn da beide in
aanbouw zijnde ziekenhuizen te Goes b.v.
reeds verloren gegaan voor de P.ZEM.
En zoo dreigen er meer z'chzelf te zullen
gaan helpen. Hat grootste deel van de
dorpsgemt enteraden moet niets van de
laatst ingediende voorstellen der P.Z.E.M.
hebben. Goes heeft tijdig zijn inlichtingen
ingewonnen. Het weet wat electriciteit,
opgewekt door eigen installatie, kost en
zal dus ook wel niet op een duur aan
bod ingaan. Denk verder aan de Mabeg-
gasf abri eken op Zuid Beveland en het is
begrijpelijk, dat dhr Welleman adviseerde:
zoek het toch in een belangengemeen
schap tusschen gas en electric teit.
Dhr Ovcrhoff wilde nog een klein stapje
verder en eens denken over verandering
lag Hij, eens zoo rijk!
Even hield Vader op.
Toen vroeg hij: „En weet jullie nu ook,
waaróm de Heere Jezus zóó arm werd?
Dat deed Hij voor ons!"
Zóó arm werd de Heer, der Engelen
Heer,
Die zondaren mint, zoo nameloos
teer.
Die hun wil v e r g e v en, hoeveel het ook
zij,
Zóó arm werd de Heiland, voor u en
voor mij!
„Jullie kennen dit versje? Willen we het
dan eens zingen?"
Ja, dat vonden ze goed.
En zachtjes zongen ze, Vader en Moeder
en Jan en kleine Koos.
Dat klonk zoo mooi in de donker gewor
den kamer.
En het mooist vond Jan dien laatsten
regel:
Zóó arm werd do Heiland, voor u en
v o o r m ij.
Vader ging verder vertellen:
Van de herders, die de wacht hielden bij
hun kudden.
En van dien Engel, die met de blijde
boodschap tot hen kwam: „De Zaligmaker
is geboren!"
En van de duizenden Engelen, die zon-
van principe. Als zelfs een sociaal-demo
craat in d en gce.it spreekt (het is bekend,
hoe do sociaal-demo raten in andere pro
vinces ijveren voer provinciale bedrijven
en gesticht en) is dit zeker wel de ver
melding waard. Bij dro gde zelfs met voor
stellen te zullen komen.
'tls wel eigenaard g, dat ook nu weer
niemand hot beeft opgenomen voor een
combinatie van gemeenten op Zuid-Beve-
land, zooals met de Waterleiding is ge
schied en onlangs nog in ons blad door
dr Jenny Weyerman is beple'l.
Ook deed vreemd aan, dat van de
Zu'd Rcvelandsche Statenleden a'Ieen ren
vrijzinn'g- en een sociaal-demo:raat over
deze hoogst belangrijke kwestie het woord
voerden 1
Uit liet antwoord van Mr Dieleman
blijkt wel, dat Ged. Staten er nog niet
aan denken, hun standpunt van provin
ciale electric iteitsvocrziening los te laten.
Liever w 1 men nog maar verder onder
handelen, hoeveel haken en oogen er
hier ook zijn, zooals mr Dieleman aan
toonde. Het cenige, wat mr D. niet ééns
maar herhaaldelijk betoogde is: er zijn
richtlijnen getrokken, we weten, welken
kant het uit moet en over enkele maan
den zijn we het met de P.N.E M wel eens.
Ziedaar eigenlijk alles. We moeten nog
weer geduld hebben!
Nog één vraag, en wel over de niet-
opnenring van S. D- A. P.'ers in den
Raad van Advies dor P. Z. E M.: heeft
men het van vrijzinn go zijde ook opgeno
men voor het Christelijk volksdeel, toon
liet vele jaren lang stelselmatig -uit alle
commissiën en colleges werd geweeid?
Do Z.-Vlaamsche Waterlei
ding-Mij. krijgt, ook in de gewijzigde
omstandighf d n, baar renteloos voorschot.
Nu een helaas zoo belangrijk aantal ge
meenten niet toetreedt, zullen de tar even
echter, naar mr Dieleman v. rz k rdc, geen
verandering ondergaan. Met genoegen
hoorden wij, dat de verplichte aanslui
ting in Zetuwsch Vlaanderen soepeler zal
worden to-egepast dan op het eiland Tho-
lcn. In Zteuwsch-Vlaanderen zullen B. en
W. van een gemeente uitmaken, of
iemand over goed en voldoende drink
water beschikt.
Over do handelsscholen is ook
aardig wat gcdiscussiëtrd. Zelfs twee le
den van Ged. Staten de heeren Fruy-
tier en D' eleman waren het over deze
kwestie oneens. De Z'euwsch-Vlaamsehe
Statenleden namen liet op voor de school
te Hulst, maar volkomen terecht werd
er door verschillende sprekers gewezen
op den plicht, d en de besturen van om
liggende gemeenten ten opz chte van zulk
een school hebben. Besloten is, de prov n-
ciale subsidie van 15 op 4 pet. dei-
netto uitgaven (e brengen.
Een principieel debat is ge
voerd bij het voorstel tot subsid e-verlee-
ning aan de Stoomtram Walclc ren. Dhr
Brandsma (A.R), die reeds meermalen
op de bres stond, waar het ging. om de
Zondagsrust te bevorderen, voerde ook
nu hot pleit daarvoor.
Hoe dat ter linkerzijde wordt opgeno
men, kan men het beste opmaken uit de
blikken, de do linkscho Statenleden met
elkander wisselen, als een derge'ijk onder
werp wordt aangeroerd en uit de opmer
kingen, die men tot elkander daarover
maakt. Men raakt er zelfs ter linkerzijde
door in een geprkkeide stemming! Toen
dhr Brandsma over do Zondagskwestie in
derde instant het woord wilde voeren,
hoorden wij in den Vrijheidsbondschen
hoek ten protest-gemompel en dhr v.
Dixhoorn verklaarde z ch zelfs openlijk
daartegen. Zoo wein'g kan men ter lin
kerzijde hebben, als het over de Zondags
rust gaat.
Dhr Brandsma gesteund door den
heer Joziasse heeft echter aangetoond,
dat zeker in den winter de Zondagsdienst
met de Walchersche stoomtram nog kan
worden beperkt. Kloek klonk zijn princi
pieel woord in Zeeland's Staten, dat dit
college schuldig staat aan overtred ng van
Gods gebod, inden het de Zondagsrust
niet met alle kracht bevordert.
Het subsid'e-voorstel ging er door met
28 tegen 9 stemmen. Tegen stemden zes
Anti-Revolut'onaircn ©n 3 Stic. Gerefor.
meerden. Tot do vcórstemmrrs behoorden
ook de beide A.R. Gedeputeerden: mr.
Dif-lenian ©n dhr v. d. Putte.
Ten slotte zij vermeld, dat de ge-
meent© Tholen toestemming kreeg
rimrai 'ITi—I - -fflf-""
gen het mooiste lied, dat op aarde ooit was
gehoord.
Toen zongen ze het na: het lied van
de Engelen
Eere zij God in den hooge,
En vrede op aarde,
In de menschen een welbehagen.
Vader zei: „Nu houd ik op. Want ik
weet zeker, dat Moeder nog wat vertellen
wil. Is 't niet, Moeder?"
Ja, Moeder had nog wat te vertellen.
Ze zei: „We vieren nu Kerstfeest. En
Vader heeft jullie al verteld, waaraan we
nu denken: dat de Heere Jezus op aarde is
gekomen.
En weet je, wanneer we nu écht Kerst
feest vieren?
Als we kunnen zeggen: „Ja, Heere Je
zus, U zijt ook voor m ij geboren, voor m ij
arm gewordenvoor mijn zonde n",
Dan moeten we hebben geknield voor
den Heere Jezus, en gebeden hebben:
„Heere Jezus, vergeef al mijn kwaad, en
geef mij een hart, dat U wil dienen".
En Hij wil ons dan hooren, en vergeven.
En dan zing je zoo graag:
Zóó arm werd de Heiland voor u
en v o o r m ij!"
Dan is er vrede in je hartvrede
waarvan de Engelen zongen: Vrede op
aarde.
Zoo is dan toch in Duitschland het k a-
biiïet gevallen. Met verwacht alge-
meen, dat getracht zal worden- den bekwa
men minister Stresemann te behouden.
Rijksdag, ministers en president zullen
echter eerst Kerstvacantie houden. In Ja-
nuari zal men eens gaan probeeren een
nieuw ministerie in elkaar te timmeren,
In Litauen vond dezer dagen op ta
melijk kalme wijze een staatsgreep plaats,
Naar de meening van het leger gaf de vo
rige regeering te veel gelegenheid aan al
lerlei extremistische elementen om zich te
roeren. En als men dan de ware opvatting
van overheid en gezag mist, is het niet te
verwonderen, dat zulk een regeering dooi
een andere groep revolutionairen want
dat zijn ze in 't wezen der zaak wordt
weggejaagd.
Tusschen Joego-Slavië en
Italië schijnt een zekere spanning te be
staan, die inderdaad voor den vrede op
den Balkan zeer nadeelig kan werken. De
geruchten omtrent een ongewenschte ver-
houding tusschen Frankrijk en Spanje
werden tegengesproken, wat niet wil zeg
gen, dat tusschen die twee alles botertje
tot den boom is.
Met te herinneren aan de berichten ovet
aardbevingen in Portugal, felle kou in
Midden- en Oost-Europa en sneeuwval in
Engeland, stappen wij van het buitenland
af en bepalen ons tot ons eigen land.
De Tweede Kamer vergadert de
laatste dagen 's morgens, 's middags,
's avonds en 's nachts, om maar vóór
Kerstdag door den begrootingsrijstebrij-
berg heen te komen. Ook de Eerste
Kamer is bijeengekomen en beeft de
ontwerpen tot belastingverlaging onder
handen genomen. De tegenstand daartegen
is grooter, dan vermoedelijk gedacht werd.
En het zal een harde dobber voor minister
de Geer zijn, om die ontwerpen er door te
krijgen.
Toch staat blijkbaar de Eerste Kamer
in hooger aanzien bij de regeering dan de
Tweede. De Eerste mag zij bet dan ver
trouwelijk kennis nemen van de rap
porten van Ged. Staten van Zeeland over
het verdrag met België. De Tweede mocht
bet niet. Baron de Vos van Steenwijk be
dankte echter voor de eer!
In onze provincie was bot druk met de
vergaderingen. De Staten van Zee
land hielden hun najaarszitting. Tal van
Gemeenteraden wilden blijkbaar vóór
Kerstdag ook nog vergaderen. De zitting
van den Middelb. Gemeenteraad v
niet onbelangrijk door het debat over de
vergoeding aan de schoolbesturen. De wa
re pacificatie-geest wordt ter linkerzijde
nog steeds niet gevonden!
Wij hebben in Zeeland sedert enkele we
ken de Potem kin-kwestie. Eerst
een protest in den Middelburgschen, toer
een scherp debat in den Vlissingschen,
daarna een voorloopige bespreking in den
Goeschen en nu een afkeuring van 's Bur
gemeesters houding in den Neuzen schee
Gemeenteraad. Het blijkt, dat vooral van
soc.-dem. zijde buitengewoon veel prijs op
deze film gesteld wordt. Dat teekent!
tot het heffen van bruggelden -
die iets hooger zullen zijn dan de pontgel-
den, als straks een brug over de Een
dracht gebouwd zal zijn. De tarieven zul
len voor vijf jaar gelden. Van verschil
lende zijden werd aanmerking gemaakt
op het vrij hooge bedrag ,dat. arbeiders
en scholieren per weck zullen moeten uit
geven aan bruggelden. Maar om geen
spaak in het w.el te steken, zag men
van amendeering af. Moge de brug er nu
maar spoedig komen!
DE BOCHT DES DOODS.
In den gemeenteraad van Goes wees
onlangs dhr Labrijn er op, dat nog meer
„moois" dan de Potemkln film op komst
was. Een tweede film van dat beruchte
soort is „d© bocht dos doods".
Wat deze film inhoudt?
D© film speelt tijdens de Russische
revolutie.
Iwan R. is machinist op een oor
logsschip. Hij vervult trouw zijn plicht
en laat zich niet in met politiek. De be
Dien avond bracht Moeder Jan naar
bed.
Kleine Koos lag al heerlijk te slapen,
Jan deed zijn avondgebed.
Toen vroeg bij: „Moeder, mag ik nog
iets bidden?"
„Zeker, Jan," zei Moeder, „als je wat
hebt te zeggen aan den Heere Jezus, moet
je dat altijd doen."
En toen boorde Moeder hem zachtjes
zeggen: „Heere Jezus, wil mijn zonden
vergeven, en geef, Heere Jezus, dat ik l
altijd liefhebben mag. Gij hebt zooveel ge
daan voor ons".
Jan lag op bed.
Het was nu zoo stil.
De donkere wolken waren weggedreven
Jan zag door het raam enkele sterren,
die pinkelden aan den hemel.
En hij dacht aan dien nacht, zoo lmng
geleden.
Toen hielden de herders de wacht.
Toen kwam de Engel met die heerlijk
boodschap.
Toen zongen de Engelen.
Toen lag do Heere Jezus in een stal, U
een kribbe.
En opeens moest hij weer denken aat
dat mooie versje:
Zóarm werd de Heiland voor u
voor m ij'
M. DE BORST.