Wat er tlm week voorviel EEN HOONEND ARTIKEL Uit de Statenzaal. Zoo noemen wij een artikel, dat wij la nen in 't weekblad „Voeding en Hygióne", ander redactie van de doctoren A. van Raalte en Isidore Vos, en Ir Straub, te Amsterdam, no. van 4 Dec- jl. Een artikel vol hatelijkheden en valsche aantijgingen. Het is getiteld: „De kwakzalver in huis". De volgende zinsneden mogen ten bewijze strekken: „Kwakzalverij is elke suggestie die een voudig voorstelt wat ingewikkeld is. Kwakzal verij is voorts elke suggestie dat de leek „er" dus met zijn garnalenliersenen en kreeftenverstand „bij kan". Kwakzalverij is voor alles elke suggestie, die den leek er toe brengt het ingewikkelde (dat hij als eenvoudig heeft leeren zien) zelfstandig bij zichzelf en anderen toe te passen ter behandeling van ziekten, kwalen, gebreken en klachten ,,Ik wil het ditmaal alleen hebben over het summum van kwakzalverij. Als zoodanig be schouw ik de uitoefening der geneeskunst, het verleenen van bijstand en raad als bedrijf op afstand, dus zonder den patient te hebben gezien en onderzocht. Dat gaat per brief: de patient schrijft zijn klachten en de „dok ter" alias kwakzalver zegt' neem dat en dat geneesmiddel, vermijd die en die soha- delijke invloeden, en regel uw leefwijze zus en zoo „Maar boven het summum van kwakzal verij staat als baas boven baas het non plus ultra: het uitoefenen van de geneeskunst per publieke correspondentie. Tot dit minderwaar dig bedrijf, dat Medische Vragenbus heet, leent zich in ons land slechts één populair tijdschrift, waarvan de titel als twee druppels water gelijkt op het opschrift boven dit opstel. Tot dit minderwaardig bedrijf leent zich een medicus, die Dr Med. (lees Dr Medicaster, d.w.z. meester kwakzalver) voor zijn naam zet. Wij meenen dat hij niet in het bezit is van het Nederlandsoh Arts diploma en ergens buiten de grenzen van ons land woont, waar hij buiten het bereik is van den Nederlandschen strafrechter, die hom zeker voor een veroordeeling wegens onbe voegde uitoefening der geneeskunst in aanmer king zou doen komen, als hij zich hier te lande ophield. We hopen zelfs dat hij het Neder- landsch Artsdiploma niet bezit, om ons ten minste niet (te) hoeven te schamen over zoo'n collega, al begrijpen we ook dan niet hoe er nog enkele wel Nederlandsche artsen, voor zien van een Nederlandsch Artsdiploma, zijn, die het in overeenstemming achten met de waardigheid van hun ambt en stand om toe te laten dat hun naam als medewerker en vlag voor deze minderwaardige lading, op den omslag voorkomt, gezwegen van ande ren „Dit tijdschrift heet n.b. gewijd aau de be langen der volksgezondheid, alsof een derge lijke rubriek die de aantrekkingskracht van „het publiek" voor het tijdschrift vormt daarmede niet lijnrecht in strijd was. Wat is daar nu tegen, zal men zeggen. Het ant woord kan kort zijn. Een ergerlijke publieke correspondentie over klachten en kwalen van personen suggereert deze personen en alle lezers en lezeressen dat zij zelf de diagnose wel kunnen stellen. Het gedetailleerde voor schrift doet hen als van zelf grijpen in de medicijnkist". De lezer vergeve ons de wel wat breede aanhaling uit dit artikel. Wij konden toch met niet minder toe om het voor zichzelf te doen spreken. De schrijver kan een ge leerd wetenschappelijk man zijn, en ook een beschaafd en een alzijdig man, met een onbekrompen blik; doch van dit alles blijkt in iiet hierboven aangehaalde niets. Wel van het tegendeel. Of wat te denken van dat „garnalenhersenen en kreeften- verstand", waarmede hij zich „het pu bliek" begiftigd denkt? Van de woorden keus, van welke hij zich bedient, om de homoeopathie en haar beoefenaars te brandmerken en den goeden naam te be zwalken van een medicus, die als redac teur van een populair tijdschrift voor de volksgezondheid aan belanghebbenden op deege studie en rijke ervaring gegronde adviezen geeft? En zoo schrijft nu een geleerde, die een populair weekblad, gewijd aan de volksgezondheid redigeert. Een blad der halve voor „leeken". Menschen, door hem althans niet hoog geschat, wanneer hij hen slechts met „garnalenhersenen en kreef tenverstand" bedeeld acht. Maar 't is de oude strijd; wij weten het wel. 't Was voor twintig eeuwen al zoo: de VOOR DE KINDEREN. 't Was Kerstdag. Buiten huilde de wind, donkere wolken dreven somber voorbij, de regen kletterde tegen de ruiten. Hoe triestig was het buitenzoo guur Maar binnen in de huiskamer daar was het gezellig! Daar was het lekker warm: de kachel brandde zoo lustig. Vader zat er dichtbij, in een gemakke- lijken stoel. En Moeder was ook wat naar voren ge- echo ven. Ze spraken met elkaar over de mooie Kerstpreek, die ze dien middag hadden gehoord. Jan en Koosje zaten stil, ze luisterden. En onderwijl keken ze naar de dansende vlammetjes, die zulke leuke lichtstraaltjes de kamer in wierpen, en zulke mooie fi guurtjes tooverden op het kleed en tegen den muur. Hoe vreemd zag alles er nu uit, in den schemerdonker. Alles leek nu wel anders te zijn. 'tWas heel leuk! Toen zei Vader: „Komt, kinderen, zal ik jullie nog eens vertellen, dat oude Kerst verhaal?" redactie van V. en H., althans wetli. Vos zal wel weten, dat zijn voorvaders, voor zooveel 'het vloesch aangaat, als do wetge leerden zich stelden tegenover de schare, die de wet niet kent, die dom gehouden moest worden. Ook nu nog zijn er, voorna melijk onder de allopathische medici de goeden niet te na gesproken die den „leek" zoeken zoo dom mogelijkte houden. De oude onderscheiding, ook een vinding der geleerden, van „een denkend en een niet-denkend deel". Zoo dom mogelijk; en hem dan operatie zin en injectie-overdrijving op te dringen. De Ilomoeopathie moet „vernietigd" worden. Dit blijkt nu weer uit de adviezen, die de minister heeft gekregen van de me dische hoogleeraren, adviezen, die hem bereids hebben gesuggereerd trouwens ook hij is „leek" in dit vak, man met „garnalenliersenen en kreeftenver stand"! dat zij vernietigend zijn, zoodat hij, al zwom hij bedoeld is de Neder landsche schatkist! in 't geld hij geen cent voor een liomoeopathischen leerstoel aan een onzer universiteiten zou over hebben! In dit licht gezien krijgt de weinig we tenschappelijke aanval van de redactie van V. en H. op de Homoeapathie een beden kelijk karakter. Want wel wordt in dit ar tikel het bekende homoeop. tijdschrift „De Dokter in Huis" niet genoemd, doch zelfs het idiootste ..kreeftenverstand" proeft terstond dat deze en haar hoofdredacteur dr J. Voorhoeve uit Dillenburg bedoeld zijn. De Homoeopathie moet weg. Daartoe moot eerst „De Dokter in Huis" vernietigd, en genoemde Hoofdredacteur geblameerd worden. En dan gaat allicht in een vol gend nominer van V. en H. zijn „Homoeo pathie in de Praktijk" er aan. Niet dat deze poging slagen zal, hier omtrent hebben wij geen zorg. Dat de Homoeopathie kwakzalverij zou zijn, die strijd is reeds in de vorige eeuw door geleerde practici als Kallenbach, Van Royen en Voorhoeve uitgevochten. Alleen blijft de vraag of een herdruk hunner ge schriften voor het tegenwoordig geslacht niet noodig wordt. Maar de duizenden geleerden in Bin nen- en Buitenland, die in den loop der ja ren zich aan deze geneeswijze hebben ge wijd, waarborgen voldoende haar onuit roeibaarheid. De schrijver in V. eu H. is echter niet alleen arrogant jegens het publiek, dat niet gestudeerd heeft, maar ook jegens geleerden die niet in Neder land hebben gestudeerd. Wat toch te zeggen van iemand, die waant dat alleen Nederlandsche artsen wat we ten, en iemand die aan een buitenland- sche universiteit heeft gestudeerd en een 34-jarige praktijk achter den rug heeft, gelijk m. n. dr Voorhoeve, niets zou weten. Maar is het dan niet „het summum van kwakzalverij" om in de Medische Kroniek van het niet genoemde doch sterk als be doeld aangewezen „De Dokter in Huis" op vragen van abonnees antwoord te geven? De schrijver in V. en H. stelt het vast, maar daarom-is het niet zoo. Immers alles in genoemde rubriek geschiedt gratis, de menschen worden derhalve niet uitgebuit, gelijk dit door de kwakzalvers geschiedt; persoonlijk voordeel is gansch uitgesloten. En er wordt steeds gezegd dat bij ern stige gevallen geneeskundige be handeling noodzakelijk is; en steeds wordt naar een dokter verwezen. Dit weten allen, die deze „Brievenbus" in „De D. in H." geregeld lezen. Waar dan nog bij komt dat meestal de diagnose van den arts door den patient wordt meegedeeld, en gevraagd, wat men met homoeopathische midde len in dit geval kan doen, waar allo pathisehe middelen niet blijken te helpen, en er wijd en breed geen homoeopathische dokter te krijgen is. Wij zijn dankbaar dat Nederland reeds zoo tal van bekwame homoeopathische artsen rijk is geworden en de homoeopa thie zienderoogen aan populariteit wint; en wij zullen dan ook nooit in plaatsen of streken, waar een homoeopathisch arts ge vestigd is, de menschen aanraden: schrijf maar eens aan de Medische Brievenbus. Doch, waar een arts hij zij allo- of ho- moeopaat in geen velden of wegen te bekennen is gelukkig worden ook die Dadelijk zeiden ze: „Ja, Vader, ja!" Dat vonden ze heerlijk! Vertellen! En Vader kón zoo mooi vertellen, ze be grepen hem zoo goed: 't was net, of je het mee-maakte, dat hij vertelde, of je d'r bij was. En dan dat oude verhaal, dat je al meer had gehoord, en toch altijd weer mooi vond, dat verhaal van het Kindeke Jezus. Ze schoven hun stoelen heel dicht bij Vader. En vol verlangen keken ze hem aan. Mooie licht-figuurtjes gleden over zijn gezicht. Dan zag je zijn oogen schitteren. Vader begon: Hij vertelde van de twee arme men schen, die een verre reis hadden gemaakt. Ze kwamen te Bethlehem. Daar zochten ze een plaats, waar ze eenigen tijd zouden kunnen blijven. En hoe jammer! telkens kwam Jo zef met de treurige boodschap: „Maria, er is geen plaats". Toen moesten ze eindelijk ze kónden niet anders in een stal. En daar in dien beestenstal werd nu de Heere Jezus geboren. Hij, Die in den heerlijken hemel had gewoond! En Zijn Moeder wond Hem in doeken, en legde Hem neer in.ja, in een krib be, in een voederbak van de beesten. Daar gevallen zeldzamer! daar zouden wij een dergelijken raad wel durven geven. Nu geeft „V. en H." een paar voorbeel den, o.a. uit „De D. in II." blz. 117 om te betoogen dat zoo de intieme dingen van 't leven in de krant komen. Wij gaan hierop niet in, omdat onze plaatsruimte dit niet veroorlooft. Maar wij willen wel zeggen dat het blad ook hierin mis ziet. Er is geen enkele ziekte of zondige hebbelijkheid of „overgevoeligheid" waarover men een arts niet zou mogen raadplegen; en waarover een arts niet publiek zou mogen en moeten schrijven. Den reine is alles rein. En het is nuttig, niet voor den pa- l tient alleen, maar niet zelden ook voor an- deren. En een arts is een vrijmagon in den goeden zin, want hij kan z w ij g e n. I Wie dan ook bedoelde blz. 117 van „De Dokter in Huis" onbevooroordeeld leest wij voor ons lazen het met belangstelling! die vindt daarin niets onbehoorlijks, in- tegendeel die juicht het toe. Ook dergelijke I publieke adviezen zijn noodig. De Me dische Brievenbus ga in dezen geest als arts en in deze hare kracht als Christen voort. Tegenover den schrijver in V. en H., hij zij dan dr Vos of ir Straub, die zijn nobe- len arbeid ,het summum van kwakzalverij" noemt, stellen wij als onze meening vast, dat het het summum van onbeschaamd heid is om zoo te schrijven als door deze heeren geschied is. B. De najaarszitting van de Prov. Staten, tevens wellicht de laatste z'tling van de Staten in deze vierjarige periode waar om de Commissar s d r Koningin den ook aan het slot oen overzicht gaf van den verrichten arbeid met een dankbetuiging speciaal aan die leden, welke straks niet moer zullen tcrugkeeren - biedt wel stof voor oen overzicht. Allereerst iets over hetgeen niet op do agenda voorkwam. Ter zitting wer den twee molies ingediend.' De eene werd met a'g. st mmen a mgenom n Lienteige vol go zal de Min. van Waterstaat nu ge wezen worden op den diep treurigen toe stand, waarin de weg Brabant—Zeeland in den Caters polder verkeert. Do andere werd in handen van God. Staten gesteld om advies. Zij betreft de verbetering van de haven van Zierkzee. Had de voor steller, dhr Bongerd, zijn motie tijdens de openingsz tting (begin dezer maand) in gediend, dan was nu well cht reeds over haar lot beslist. Er werd dan ook op gewezen, dat men na het afdeelings on derzoek niet meer met allerlei kwesties mort komen. De electriciteitsvoorziening van onze provincie was wederom een punt van langdurige1 bespreking. Eu ook nu stonden tegenover elkander het pes simisme (of wil men: de twijfel) van sommige Statenleden en het optimisme van het lid van Ged. Staten, mr D eleman. Mr D'ieleuuan kan over andere gegevens beschikken dan de Statenleden en de gemeentebesturen, maar voor den belang stellenden toeschouwer, die de situatie van 't oogc-nblik bez et, is 't onbegrijpelijk, dat hij zóó optimistisch, /.ij het gereserveerd, spreekt. Waar wij natuurlijk die gegevens niet bezitten, hoewel wij ons licht wel eens opsteken bij hen, die geacht mogen worden iets van electr fientie af te we ten maar af moeten gaan op de be sluiten, die de gemeentebesturen in Mid den- en Noordgroep hebben genomen, lokt ons het gesprokene doc r de heeren Welle- man en Ovexhoff meer aan. Doordat de electrificatie zoo erg lang op zich laat wachten, zijn da beide in aanbouw zijnde ziekenhuizen te Goes b.v. reeds verloren gegaan voor de P.ZEM. En zoo dreigen er meer z'chzelf te zullen gaan helpen. Hat grootste deel van de dorpsgemt enteraden moet niets van de laatst ingediende voorstellen der P.Z.E.M. hebben. Goes heeft tijdig zijn inlichtingen ingewonnen. Het weet wat electriciteit, opgewekt door eigen installatie, kost en zal dus ook wel niet op een duur aan bod ingaan. Denk verder aan de Mabeg- gasf abri eken op Zuid Beveland en het is begrijpelijk, dat dhr Welleman adviseerde: zoek het toch in een belangengemeen schap tusschen gas en electric teit. Dhr Ovcrhoff wilde nog een klein stapje verder en eens denken over verandering lag Hij, eens zoo rijk! Even hield Vader op. Toen vroeg hij: „En weet jullie nu ook, waaróm de Heere Jezus zóó arm werd? Dat deed Hij voor ons!" Zóó arm werd de Heer, der Engelen Heer, Die zondaren mint, zoo nameloos teer. Die hun wil v e r g e v en, hoeveel het ook zij, Zóó arm werd de Heiland, voor u en voor mij! „Jullie kennen dit versje? Willen we het dan eens zingen?" Ja, dat vonden ze goed. En zachtjes zongen ze, Vader en Moeder en Jan en kleine Koos. Dat klonk zoo mooi in de donker gewor den kamer. En het mooist vond Jan dien laatsten regel: Zóó arm werd do Heiland, voor u en v o o r m ij. Vader ging verder vertellen: Van de herders, die de wacht hielden bij hun kudden. En van dien Engel, die met de blijde boodschap tot hen kwam: „De Zaligmaker is geboren!" En van de duizenden Engelen, die zon- van principe. Als zelfs een sociaal-demo craat in d en gce.it spreekt (het is bekend, hoe do sociaal-demo raten in andere pro vinces ijveren voer provinciale bedrijven en gesticht en) is dit zeker wel de ver melding waard. Bij dro gde zelfs met voor stellen te zullen komen. 'tls wel eigenaard g, dat ook nu weer niemand hot beeft opgenomen voor een combinatie van gemeenten op Zuid-Beve- land, zooals met de Waterleiding is ge schied en onlangs nog in ons blad door dr Jenny Weyerman is beple'l. Ook deed vreemd aan, dat van de Zu'd Rcvelandsche Statenleden a'Ieen ren vrijzinn'g- en een sociaal-demo:raat over deze hoogst belangrijke kwestie het woord voerden 1 Uit liet antwoord van Mr Dieleman blijkt wel, dat Ged. Staten er nog niet aan denken, hun standpunt van provin ciale electric iteitsvocrziening los te laten. Liever w 1 men nog maar verder onder handelen, hoeveel haken en oogen er hier ook zijn, zooals mr Dieleman aan toonde. Het cenige, wat mr D. niet ééns maar herhaaldelijk betoogde is: er zijn richtlijnen getrokken, we weten, welken kant het uit moet en over enkele maan den zijn we het met de P.N.E M wel eens. Ziedaar eigenlijk alles. We moeten nog weer geduld hebben! Nog één vraag, en wel over de niet- opnenring van S. D- A. P.'ers in den Raad van Advies dor P. Z. E M.: heeft men het van vrijzinn go zijde ook opgeno men voor het Christelijk volksdeel, toon liet vele jaren lang stelselmatig -uit alle commissiën en colleges werd geweeid? Do Z.-Vlaamsche Waterlei ding-Mij. krijgt, ook in de gewijzigde omstandighf d n, baar renteloos voorschot. Nu een helaas zoo belangrijk aantal ge meenten niet toetreedt, zullen de tar even echter, naar mr Dieleman v. rz k rdc, geen verandering ondergaan. Met genoegen hoorden wij, dat de verplichte aanslui ting in Zetuwsch Vlaanderen soepeler zal worden to-egepast dan op het eiland Tho- lcn. In Zteuwsch-Vlaanderen zullen B. en W. van een gemeente uitmaken, of iemand over goed en voldoende drink water beschikt. Over do handelsscholen is ook aardig wat gcdiscussiëtrd. Zelfs twee le den van Ged. Staten de heeren Fruy- tier en D' eleman waren het over deze kwestie oneens. De Z'euwsch-Vlaamsehe Statenleden namen liet op voor de school te Hulst, maar volkomen terecht werd er door verschillende sprekers gewezen op den plicht, d en de besturen van om liggende gemeenten ten opz chte van zulk een school hebben. Besloten is, de prov n- ciale subsidie van 15 op 4 pet. dei- netto uitgaven (e brengen. Een principieel debat is ge voerd bij het voorstel tot subsid e-verlee- ning aan de Stoomtram Walclc ren. Dhr Brandsma (A.R), die reeds meermalen op de bres stond, waar het ging. om de Zondagsrust te bevorderen, voerde ook nu hot pleit daarvoor. Hoe dat ter linkerzijde wordt opgeno men, kan men het beste opmaken uit de blikken, de do linkscho Statenleden met elkander wisselen, als een derge'ijk onder werp wordt aangeroerd en uit de opmer kingen, die men tot elkander daarover maakt. Men raakt er zelfs ter linkerzijde door in een geprkkeide stemming! Toen dhr Brandsma over do Zondagskwestie in derde instant het woord wilde voeren, hoorden wij in den Vrijheidsbondschen hoek ten protest-gemompel en dhr v. Dixhoorn verklaarde z ch zelfs openlijk daartegen. Zoo wein'g kan men ter lin kerzijde hebben, als het over de Zondags rust gaat. Dhr Brandsma gesteund door den heer Joziasse heeft echter aangetoond, dat zeker in den winter de Zondagsdienst met de Walchersche stoomtram nog kan worden beperkt. Kloek klonk zijn princi pieel woord in Zeeland's Staten, dat dit college schuldig staat aan overtred ng van Gods gebod, inden het de Zondagsrust niet met alle kracht bevordert. Het subsid'e-voorstel ging er door met 28 tegen 9 stemmen. Tegen stemden zes Anti-Revolut'onaircn ©n 3 Stic. Gerefor. meerden. Tot do vcórstemmrrs behoorden ook de beide A.R. Gedeputeerden: mr. Dif-lenian ©n dhr v. d. Putte. Ten slotte zij vermeld, dat de ge- meent© Tholen toestemming kreeg rimrai 'ITi—I - -fflf-"" gen het mooiste lied, dat op aarde ooit was gehoord. Toen zongen ze het na: het lied van de Engelen Eere zij God in den hooge, En vrede op aarde, In de menschen een welbehagen. Vader zei: „Nu houd ik op. Want ik weet zeker, dat Moeder nog wat vertellen wil. Is 't niet, Moeder?" Ja, Moeder had nog wat te vertellen. Ze zei: „We vieren nu Kerstfeest. En Vader heeft jullie al verteld, waaraan we nu denken: dat de Heere Jezus op aarde is gekomen. En weet je, wanneer we nu écht Kerst feest vieren? Als we kunnen zeggen: „Ja, Heere Je zus, U zijt ook voor m ij geboren, voor m ij arm gewordenvoor mijn zonde n", Dan moeten we hebben geknield voor den Heere Jezus, en gebeden hebben: „Heere Jezus, vergeef al mijn kwaad, en geef mij een hart, dat U wil dienen". En Hij wil ons dan hooren, en vergeven. En dan zing je zoo graag: Zóó arm werd de Heiland voor u en v o o r m ij!" Dan is er vrede in je hartvrede waarvan de Engelen zongen: Vrede op aarde. Zoo is dan toch in Duitschland het k a- biiïet gevallen. Met verwacht alge- meen, dat getracht zal worden- den bekwa men minister Stresemann te behouden. Rijksdag, ministers en president zullen echter eerst Kerstvacantie houden. In Ja- nuari zal men eens gaan probeeren een nieuw ministerie in elkaar te timmeren, In Litauen vond dezer dagen op ta melijk kalme wijze een staatsgreep plaats, Naar de meening van het leger gaf de vo rige regeering te veel gelegenheid aan al lerlei extremistische elementen om zich te roeren. En als men dan de ware opvatting van overheid en gezag mist, is het niet te verwonderen, dat zulk een regeering dooi een andere groep revolutionairen want dat zijn ze in 't wezen der zaak wordt weggejaagd. Tusschen Joego-Slavië en Italië schijnt een zekere spanning te be staan, die inderdaad voor den vrede op den Balkan zeer nadeelig kan werken. De geruchten omtrent een ongewenschte ver- houding tusschen Frankrijk en Spanje werden tegengesproken, wat niet wil zeg gen, dat tusschen die twee alles botertje tot den boom is. Met te herinneren aan de berichten ovet aardbevingen in Portugal, felle kou in Midden- en Oost-Europa en sneeuwval in Engeland, stappen wij van het buitenland af en bepalen ons tot ons eigen land. De Tweede Kamer vergadert de laatste dagen 's morgens, 's middags, 's avonds en 's nachts, om maar vóór Kerstdag door den begrootingsrijstebrij- berg heen te komen. Ook de Eerste Kamer is bijeengekomen en beeft de ontwerpen tot belastingverlaging onder handen genomen. De tegenstand daartegen is grooter, dan vermoedelijk gedacht werd. En het zal een harde dobber voor minister de Geer zijn, om die ontwerpen er door te krijgen. Toch staat blijkbaar de Eerste Kamer in hooger aanzien bij de regeering dan de Tweede. De Eerste mag zij bet dan ver trouwelijk kennis nemen van de rap porten van Ged. Staten van Zeeland over het verdrag met België. De Tweede mocht bet niet. Baron de Vos van Steenwijk be dankte echter voor de eer! In onze provincie was bot druk met de vergaderingen. De Staten van Zee land hielden hun najaarszitting. Tal van Gemeenteraden wilden blijkbaar vóór Kerstdag ook nog vergaderen. De zitting van den Middelb. Gemeenteraad v niet onbelangrijk door het debat over de vergoeding aan de schoolbesturen. De wa re pacificatie-geest wordt ter linkerzijde nog steeds niet gevonden! Wij hebben in Zeeland sedert enkele we ken de Potem kin-kwestie. Eerst een protest in den Middelburgschen, toer een scherp debat in den Vlissingschen, daarna een voorloopige bespreking in den Goeschen en nu een afkeuring van 's Bur gemeesters houding in den Neuzen schee Gemeenteraad. Het blijkt, dat vooral van soc.-dem. zijde buitengewoon veel prijs op deze film gesteld wordt. Dat teekent! tot het heffen van bruggelden - die iets hooger zullen zijn dan de pontgel- den, als straks een brug over de Een dracht gebouwd zal zijn. De tarieven zul len voor vijf jaar gelden. Van verschil lende zijden werd aanmerking gemaakt op het vrij hooge bedrag ,dat. arbeiders en scholieren per weck zullen moeten uit geven aan bruggelden. Maar om geen spaak in het w.el te steken, zag men van amendeering af. Moge de brug er nu maar spoedig komen! DE BOCHT DES DOODS. In den gemeenteraad van Goes wees onlangs dhr Labrijn er op, dat nog meer „moois" dan de Potemkln film op komst was. Een tweede film van dat beruchte soort is „d© bocht dos doods". Wat deze film inhoudt? D© film speelt tijdens de Russische revolutie. Iwan R. is machinist op een oor logsschip. Hij vervult trouw zijn plicht en laat zich niet in met politiek. De be Dien avond bracht Moeder Jan naar bed. Kleine Koos lag al heerlijk te slapen, Jan deed zijn avondgebed. Toen vroeg bij: „Moeder, mag ik nog iets bidden?" „Zeker, Jan," zei Moeder, „als je wat hebt te zeggen aan den Heere Jezus, moet je dat altijd doen." En toen boorde Moeder hem zachtjes zeggen: „Heere Jezus, wil mijn zonden vergeven, en geef, Heere Jezus, dat ik l altijd liefhebben mag. Gij hebt zooveel ge daan voor ons". Jan lag op bed. Het was nu zoo stil. De donkere wolken waren weggedreven Jan zag door het raam enkele sterren, die pinkelden aan den hemel. En hij dacht aan dien nacht, zoo lmng geleden. Toen hielden de herders de wacht. Toen kwam de Engel met die heerlijk boodschap. Toen zongen de Engelen. Toen lag do Heere Jezus in een stal, U een kribbe. En opeens moest hij weer denken aat dat mooie versje: Zóarm werd de Heiland voor u voor m ij' M. DE BORST.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1926 | | pagina 6