A
BIGGELAAR's
1.' MORIAAN-BAY.
Pit de Provincie.
isMi %t f
Eea prima
tabAfc.olie
weiraigKost
Aldus werd besloten.
Na eenige weken moest er een brug
wachter benoemd worden.
De gemeente-secretaris zocht de sollici
tanten uit; da z.i. drie beste moesten
dan voor het College van B. en W-
verschijnen.
Aldus gebeurde.
De burgemeester was ziek, en een der
liberale wethouders was waarnemend.
De eerste sollicitant kwam binnen.
Na eenige vragen kwam deze:
„Welk onderwijs hebt* u genoten?"
„Gewoon lager onderwijs, Edelacht
bare."
„Op welke school?".
„In Botterdam, bij Meiester van Puf-
felen."
„Wat was dat voor een school?"
„Een gewone school, Edelachtbare."-
Jawel, maar wat voor soort school?"
„Een gewone Lagere School, Edelacht
bare."
„Och man, dat bedoel ik niet! Wat voor
een lagere school was dat?"
De brugwacliter-in-spé wist geen "ant
woord, en keek verlegen rond.
Toen werd 'tden Roomschen Wethou
der te machtig, en hij zei:
„Och vriend, die meneer mag niet vra
gen, welk geloof je hebt, daarom wilt
hij weten, of je op een openbare of
een bijzondere school geweest ben."
„O, bedoelt U dat? O, 'twas een ge
wone openbare, school, van de stad."
„Gelukkig voor je, dan heb je best
kans, benoemd t© worden."
Nadat de sollicitant vertrokken was,
heeft het in 't Ooilege een beetje ge
stormd I
Ziedaar een kleine historische herin
nering.
Zij woide eerbiedig opgedragen aan
„Het Handelsblad"!
Einde zomertijd. De klok één uur terug.
Wij brengen in herinnering, dat dit jaar
de zomertijd eindigt in den nacht van 2 op
3 October, dus van nacht om 3 uur.
De klok moet daarom voor het naar bed
gaan een uur worden teruggezet of een
uur stilgezet.
i pe heer Buijse geïnterviewd.
„Ons Zeeland", het bekende, mooi uitge
voerde tijdschrift (uitgever G. W. den Boer,
Middelburg), waarop wij reeds meermalen de-
aandacht vestigden, bevat een interview met
onzen afgetreden hoofdredacteur, den heer J.
Buijse, dat wij hier laten volgen:
Een kleine rustige werkkamer, waar, zooals
dat in. Redactiekamers gebruikelijk is, iedere
efeer van intimiteit en alle behaaglijkheid met
zorg geweerd is, een bureau-ministre overladen
met papieren, courantenknipsels en boeken,1
aan den wand eenige platen uit tijdschriften,
een portret van oud-minister Colijn, de beel
tenis van den grooten staatsman Kuyper. Ter
zijde van de schrijftafel het eenige raam;
dat het grauwe (herfstlicht toegang verleent.
De regen zwiept met vlagen tegen het glas;
het roode schuine dak aan den overkant der
estraat glimt nattig, het vormt in den triesten
Septembermiddag een bijna vroolijk contrast
met de grijze eentonige vormen van de Groote
Kerk op den achtergrond.
In dit milieu tref ik den 70-jarigen journa
list, die over eenige dagen zijn taak aan
het Dagblad „De Zeeuw" zal neerleggen.
Als met levendige bedrijvigheid voor den
bezoeker een plaats is ingeruimd wordt be
dachtzaam de lange Gouwenaar gestopt, een
lucifer sist aan., met pif-paf geluidjes wordt
rook uit de witte pijp gezogen-.
Wanneer ving uw betrekking hier aan, mijn
heer Buijse, waar werkte U vroeger, hoe kwam
U er toe journalist te worden?
„In October 1886 werd ik benoemd tot
hoofd-Redacteur van „De Zeeuw", die het
gestorven „Zuiden" ging vervangen. Dit was
mijn eerste betrekking in de journalistiek, ik
had al wel bijdragen geleverd in de „Stan
daard" en- in de „Wekstem", maar dat was
toch meer liefhebberij. Liefde voor het schrij
ven had ik al in mijn jeugd, en zij werd ge
cultiveerd door den- heer De Waale, directeur
van jle „Zierikzeesche Nieuwsbode". Voordat
ik me evenwel geheel aan de pers kon wijden
kwam ik in de school terecht, ik werd onder-
jyjjzer in pen Haag".
Hoe kwam de overgang
„Mijn vrijen tijd bracht ik grootendeels door
op de Tribune in de Tweede Kamer. Ik ge
noot van de schitterende debatten in die
dagen o.a. van Goeman Borgesius en van De
Savomin Lohman, die sterk belijnd tegenover
elkaar stonden, doch die zoo treffend, zelfs
tijdens de felste debatten, eikaars persoon
lijke kwaliteiten in acht namen. Dat was
een andere wijze van strijden dan die mo
menteel meest gevolgd wordt" Een korte
pauze„Ik geraakte in de politiek thuis,'
begon er over te schrijven, en werd dan be
noemd tot Hoofd-Redacteur van „De Zeeuw".
Die toen nog niet „De Zeeuw" van van
daag was, merk ik op.
„Zeg dat wel", is het antwoord,, „we ver
schenen eerst tweemaal per week, in 1887
driemaal, in 1905 werden we dagblad".
Hoe lang was U de eenige redacteur?
„Ik heb 5 jaren het dagblad alleen gere
digeerd
De pijp is uitgegaan, als opnieuw blauwe
wolkjes opstijgen'met een kleine verhef
fing der stem
„Dat was toen werken, heel hard werken".
Met een tinteling in de oogen„Weet je
wat mijn eerste redactie-bureau wasde
toonbank van den uitgever". Een lachje
„Ik zal je een anecdote vertellen uit die
dagen. Na een vergadering was ik in gezel
schap van eenige Middelburgsche heeren, die
me niet kenden. Het gesprek kwam op de
pers, een van de aanwezigen zei: die Buijse
van „De Zeeuw" is toch eigenlijk een prul,
hoe kan- een oud-onderwijzer ook geschikt
zijn om een courant te leiden. Ik vroeg het
woord en merkte op: dat kan vyel waar zijn,
maar die Buijse, waar het over gaat, heeft
anders nogal veel omhanden, hij zit geheel
alleen, is Hoofd-Redacteur, Redacteur, cor
rector, hij verzorgt de revisie, de correspon
dentie, enz. alles.
„Behalve de advertenties", vieliemand in,
die later bleek de redacteur van- de „Baan
breker" te zijn. Ik lieg piet, ging ik voort,
want ik ben n.l. Buijse zelf, en hij' kan het
toch wel weten. Hadt je die gezichten moe
ten zien
Hoe was de verhouding met de liberale
Zeeuwsche bladen
„Goed, we hebben elkaar flink bestreden
als het noodig was, maar altijd fair. Met
genoegen zal ik altijd aan mijn tegenstanders
van de pen terugdenken, aan Brederode, Ade-
ma en Brandenburg van de „Goesche Cou
rant", aan Kommers en Deibei van De Mid
delburgsche".
Diende U de politiek behalve in de Courant
op nog andere wijze?
„Van 1897 tot 1903 was ik lid van den
gemeenteraad in Goes; als zoodanig heb ik
niet veel gepresteerd, ik had het te druk.
Dan hield ik voor de verkiezingen lezingen,
debatteerde, richtte ook wel kiesvereenigingen
op. In debatteeren ben ik nooit sterk geweest",
klinkt het lachend.
En nu gaat U rusten?
Na een korte stilte langzaam„Ik zal
niets meer te doen hebben tenminste; en de
politiekdie zeg ik heelemaal vaarwel
Het zal U moeilijk vallen- stil te zitten
na zoo'n druk leven.
„Ik heb door mijn werk nooit genoeg: in
den- Bijbel kunnen lezen, de laatste jaren
zal ik er tijd voor vindenDe stem trilt.
Zeer ontroerd fluistert de grijze collega: „En
toch sta ik er niet voor indat ik bij
verkiezingen stil op mijn stoel zal blijven zit
ten
We zwijgen beiden, gastheer en bezoeker
spinnen voort aan eigen gedachten(het
is heel stil in de kamer
Als dit interview verschijnt heeft de jour
nalist J. Buijse een levenswerk afgesloten
heeft 'hij beëindigd de taakhet Zeeuwsche
volk op te voeden- langs de lijnen, die de
Hoofd-Redacteur goed wist. Als men dit leest
is Zeeland een politiek schrijver van groote
gaven armer geworden, een persoonlijkheid,
die bewezen heeft, dat politiek, kronkelwegen
en- minder kiesche methoden van strijden niet
annex behoeven te zijn. Buijse was een strij
der van het edele ras, dat in de politiek
meer en meer verloren gaat, een mensch met
een- warm hart en een vroolijken oogopslag,
een van hen met wie het een vreugde is in
aanraking te -komen.
Tot op den dag van heden heeft hij ge
werkt met al de kracht, die in hem was4
vaak onder omstandigheden, die velen te
zwaar geworden zou zijn.
Op 70-jarigen leeftijd gaat hij trachten de
rust te vinden, die hij tot nu toe slechts
van hooren zeggen kende. „Trachten", en ik
betwijfel of het hem gelukken zal. Mannen
als Buijse, voor wie werken leven beteekent,
vinden eerst rust als ze werkelijk oud worden.
Buijse is dit nog lang niet.
Waarschuwing. Bij diverse Ge
meentebesturen in Zeeland is een schrij
ven ingekomen, afkomstig uit Vlissingen,
onderteek end met de Bruine en Co, waar
in medewerking verzocht wordt voor emi
gratie van landarbeiders met eenig kapi
taal naar Canada, voor de provincie Sas
katchewan.
In dit schrijven wordt voorgesteld, nog
dit najaar met emigratie van eenige fa
milies aan te vangen, met de bedoeling,
in het voorjaar de boerderij ineens ten
volle te exploiteer-en.
Het komt ons voor, van groot belang
te zijn, onze lezers, die plannen hebben
tot emigratie, ernstig te waarschuwen al
vorens met deze heeren contract te ma
ken, eerst inlichtingen in te winnen "bij
de Nederlandsche vereeniging „Landver
huizing"- Bezuidenhoutscheweg 30, Den
Haag. Deze instelling verstrekt geheel be
lang- en kosteloos alle inlichtingen en
is behulpzaam met emigratie naar fflle
Overzeesche landen, en heeft in Canada
vertegenwoordigers, gesteund door onze
Regeering, die Nederlanders met raad en
daad bijstaan.
Ook kunnen inlichtingen worden inge
wonnen bij de Gemeentelijke Arbeids
beurzen en Correspondenten der Arbeids
bemiddeling, ter plaatse. i t
Dringend moet worden ontraden, toch
vooral thans niet naar Canada te gaan,
omreden in het a.s. winterseizoen geen
farm werk kan worden verricht.
Treklustigen dienen in het voorjaar to
emigreeren en de a.s. winterperioden ten
nutte te maken, tot aanleering van vol
doende "kennis van de Engelsche taal.
wat voor hen noodzakelijk is, alleen dan
hebben zij kans van slagen.
Een afscheid. Op 30 Septem
ber nam de H.E.G. Heer Thomson, Luite
nant-Kolonel, Commandant der Ie Divisie
Kon. Marechaussee te 's-Hertogenbosch,
afscheid van zijn ondergeschikten, daar
hij den dienst met pensioen verlaat, na
dat hij circa 42 jaar "het Land als Mili
tair heeft gediend.
In Zeeland zullen velen dezen humanen
(militair zeker kennen, daar hij jaren lang
Commandant der Marechaussee iu Zee
land is geweest. Toen omstreeks 1900
inbraak en diefstal in Zeeuwsch-Vlaande
ren hand over hand tpenam, beeft hij
door zijn leiding daar een eind aan ge
maakt. Toen omstreeks tien jaar later
de onveiligheid in d,e omstreken van
Breda, door het optreden der beruchte
Heikesmannen, steeds toenam, werd
Thomson, toen nog Kapitein, naar Breda
verplaatst. De Rijksveldwacht in die streek
werd óók onder zijn onmiddellijk toezicht
gesteld en verrichtte, met de Marechaus
see, een krachtige surveillance. Binnen
den tijd van één jaar had 'Overste Thom
son het zoover, dat onder zijn centrale
leiding weer orde en veiligheid heersch-
ten. Slechts een paar feiten. Het zou te
ver voeren den geheelen staat van dienst
te vermelden.
Overste Thomson eischte vela en zware
diensten van zijn personeel, doch leefde
geheel toet zijn mannen mee. Zijn man
schappen deden met lust en opgewekt
heid de zwaarste diensten dia hun Overste
van hen eischte, omdat zij hoogachting
voor hun Chef hadden.
Deze Overste gevoelde zich één met
zijn mannen en zijn mannen gevoelden
zich één met hun Overste!
Bij Kon. besluit 'is benoemd 'tot
officier in de Orde van Oranje-Nassau
N. Wild-eboer, ingenieur hij de Rijksdrie
hoeksmeting, te Rijswijck (Z.-H.); is ver
leend 'de eer-e -medaille, verbonden aan
de orde van Oranje-Nassau, in brons
aan: C. Paauwe en C. Jansen, te Krui-
ningen, beiden dijkwerker hij het water
schap Kruiningen.
Middelburg. Zooals ook uit een adver
tentie in dit nummer blijkt, heeft de Hout
handel van de firma Bouwmeester, Bor-
sius en v. -d. Leije alhier aan haar bedrijf
een uitbreiding gegeven, die haar achter
uit en vooruit tegelijk brengt. Dit eischt
nadere toelichting. De firma beschikte
vroeger over eigen zaagmolens doch later
verdwenen deze, evenals de werf, die
velen zich nog' ter zij-de van de hout-
loodsen der firma zullen herinneren. Ge
durende tal van jaren heeft de firma zich
bepaald tot den eigenlijken houthandel,
en moest zij voor zagen, schaven of
andere bewerking van het hout de wel
willend v-erleende hulp van anderen in
roepen. Dit gaf echter aanleiding tot op
onthoud en daarom heeft de firma in
een harer loodsen een drietal electrische
machines doen opstellen door de firma
Mulders en Blaas, n.m.l. een zaag, een
schaaf en een pl-oegmachine.
Al "deze machines worden in bewe
ging gebracht door een electromotor,
voor iedere machine een, terwijl het
nieuwste, hier nog niet aanwezige, toe
stel, het van Wijk's toestel 'is aange
bracht aan ieder der machines, door dit
toestel wordt de machine bij overbelas
ting stop gezet zonder dat men last heeft
van het springen van zekeringen.
Wat wij van de nieuwe inrichting zagen,
brengt ons de overtuiging, dat het een
groote aanwinst voor deze zaak is. Tevens
hadden wij gelegenheid even een kijkje
te nemen in de loodsen, waar de groote
voorraad hout keurig netjes en goed ge
sorteerd ligt opgestapeld.
Vlissingen. Het heden gesloten had
seizoen 1926 zal .als een goed in de
annalen van onze badplaats worden ge
boekt. H-et aantal logeerende vreemdelin
gen was bevredigend en het genomen
aantal baden een record, nimmer werd
zooals nu de 50.000 overschreden. De
verschillende inrichtingen aan het strand
maakten goede zaken.
Goes. De heer H. R. J. v. d. Veen,
candidaat-notaris alhier, is benoemd tot
notaris te Terneuzen.
1De heer S. J. Damen, schrijver bij de
Posterijen en de Telegrafie te Goes is in
gelijke betrekking overgeplaatst naar Den
Haag, terwijl alhier is benoemd dhr G. v.
Elsacker, thans kantoorhouder te St.-Phi-
lipsland.
Bevolking gedurende d-e 2e helft
der maand September 1926.
Ingekomen: Joh. van Willegen en
gezin, monteur van Kapelle, Westerstraat
18; L. H. van de Schelde, hotelbediende
van Maastricht, Blaaubeenstraat 1; C. A.
J. Nuijten en gezin, timmerman, van Alk
maar, Nissepad 3, J. van Harn en gezin,
schipper, van Kapelle, Voorstad 32; P.
Hermes en gezin, ploegbaas S.S. van
Krabbendijke, Rimmelandpleim 11; R. Zui-
dema, en gezin, hoofdredacteur „De
Zeeuw", van Leiden, Rimmelandplein 1;
W. P. 't Gilde, dTukker, van Terneuzen,
St. Jaoob-straat 52; P. Schipper, geboren
Kole, zonder beroep, van Kloetinge, Pic-
cardtstraat 5; J. D. Roozemond, pakhuis
knecht van Kloetinge, Vogelzangswegeling
6; C. Wiegel, huishoudster, van Middel
burg, Vosmaerstraat 8; J. W. H. Keijzer,
leerares Vakschool, van 's Gravenhage,
Wijngaardstraat 13,
Vertrokken: A. Koster, bakkers
knecht, naar Wissénkerke, A 45; J. Gle-
rum, electricien, naar DinteloordM. W. A.
Ross, huisonderwijzeres, naar Woerden,
Prins Hendrikkade; A. M. de Witte, kin
derjuffrouw, naar Dordrecht, Voorstr. 24;
Ga. Berg, W-ed. den Exter van den Brink
en gezin zonder beroep naar 's-Graven-
hage, Taxisstraat 13; C. de Rijk, geboren
van Paassen, zonder beroep, naar Kloe
tinge; J. M. Joosse, telefoniste, naar
Vlissingen, Paul Krugerstraat 15.
's Gravenpolder. Door de vereeniging tot
wijkverpleging Kloetinge, 's-Gravenpolder
en 'sH-eer Abtskerk-e is als verpleegster
benoemd met ingang van.; 1 Nov. a.s.
Zuster Hubelma, thans als zoodanig werk
zaam te (Rotterdam,
Kapelle. Onder voorzitterschap van dhr
W. Glas kwam de vereeniging van Oud
leerlingen van de Tuinbouwcursussen bij
een. In zijn openingswoord herdacht de
voorzitter o.m. de zoo uitstekend geslaag
de tentoonstelling van fruit, groenten en
bloemen. Met lof was spr. vervuld over
de vele medewerking, die in dankbare
herinnering voortleeft. De secr. gaf een
uitvoerig v-erslag van de gehoudeu ten
toonstelling, dat door de talrijke aanwezi
gen met aandacht werd gevolgd.
Het winterprogram werd vastgesteld,
cursussen zullen gev-ormd worden, ver
schillende vergaderingen worden belegd
en sprekers uitgenoodigd worden om voor
lichting te geven en lezingen te houden.
Ook zal -een spreker gevraagd worden
voor platglas-cultuur en bloementeelt, om
dat ook deze in deze streek opgang gaat
maken.
Souburg. Donderdagavond herdacht de
afd-eeling Souburg van den Cbr. Metaal-
bewerkersbond op eenigszins feestelijke
wijze haar 10-jarig bestaan in Rehoboth
Na opening door den voorzitter op de
gebruikelijke wijze en gemeenschappe
lijk zingen van Psalm 68 vers 10,
hield de bondsvoorzitter, de heer F.
Eikerbout, een rede over het onder
werp: „Na 10 jaren", waarin spreker her
innerde aan de oorlogsellende, waarin wij
toen verkeerden. Ook op het terrein der
vakbeweging zag het er toen treurig uit.
Nu is het gelukkig anders, en er is meer
saamhoorigheid gekomen, ook onder de
Chr. arbeiders. Thans kan de afdeelingi
Souburg- bogen op een ledental van "41
wat een flink aantal is.
Spreker wekte op om moedig voor
waarts te gaan en niet te rusten voor alle
'Christelijke arbeiders tot den Chr. bond
zijn toegetreden.
De heer Wetselaar, districtsbestuurder,
sprak vervolgens .over„Met vernieuw
de kracht voorwaarts". Spreker wees op
bet feit, -dat dit 10-jarig bestaan samen
valt met een actie op „De Schelde". Wij
mogen nu constateeren, dat er direct voor
deel is behaald, als vrucht van de orga
nisaties. Spr. gaf een overzicht van de
gehouden conferentie te Amsterdam, en
de resultaten daar bereikt.
Spreker drong er op aan de organisatie
trouw te blijven, er aan gedachtig dat
wij dan sterk zullen staan om in den
strijd der vakbeweging het Christelijk recht
te doen schitteren op alle terrein van het
leven. Het is plicht dat elke Christen-
arbeider den strijid medevoert tot ver
betering der arbeidsvoorwaarden.
De avond werd verder afgewisseld door
zang en voordrachten, terwijl het mu
ziekgezelschap „Vlijt en Volharding" zijn
medewerking verleende. (VI. Crt.)
Eerste steenlegging R.-K. Ziekenhuis
te Goes.
(Slot.)
Wij verzuimden nog te melden, dat de
oud-voorzitter der vereeniging, dhr Bitter
te Vlissingen, door droeve familie-omstan
digheden was verhinderd tegenwoordig te
zijn. Ook zij nog gemeld, dat ter eere van
de plechtigheid het werk op het terrein
met vlaggen en bloemen was versierd. Be
halve de genoodigden op het terrein waren
vanaf den weg vele belangstellenden getui
ge van de eerste steenlegging door den
ZeerEerw. heer Pastoor L. Dolle te Goes.
Vóór deze den steen legde (ter rechter
zijde van den hoofdingang) metselde hij
de in looden koker gesloten oorkonde in.
Na de plechtigheid verricht te hebben
richtte Zijn ZeerEerw. het woord tot de
aanwezigen. Spr. wilde uiting geven aan
zijn gevoelens van echte, waarachtige
vreugde over het werk, dat thans aan het
begin van zijn voltooiing staat. In de eer
ste plaats brengt spr. dank aan God. De
geschiedenis der R.-K. Ziekenverpleging te
Goes is een langdurige en moeilijke. De
mensch heeft gewikt, maar God beschikt.
Spr. noemt hen, die eenmaal het initiatief
namen. De Bevelanden waren lang versto
ken van ziekenhuisverpleging. De zieken
van hier moesten vervoerd worden naar
Walcheren of Noord-Brabant.
Daarom huldigt spr. de vier mannen,
van wie dhr Jos. Witkam hier aanwezig
is, van wie het initiatief uitging en biedt
hun zijn gelukwensch aan.
Spr. prijst verder den arbeid van het
tegenwoordige Bestuur en den medischen
adviseur, die, ondanks teleurstelling en te
genwerking, hun geheele persoon aan de
zen arbeid gaven.
Ook wil spr. hier noemen Moeder Luzia,
algemeen Overste der eerw. Zusters. Bij
het nemen van het initiatief tot R.-K. zie
kenverpleging zond zij zes zusters. Maar
de belofte, dat na 2 of 3 jaar een zieken
huis zou komen, werd niet vervuld. Toen
het te lang duurde, sprak zij als een man.
Er moest wat gebeuren. Het gebouw in de
Lombardstraat werd betrokken. Maar dat
was niet voldoende. Ten laatste kwam zij
met het dreigement, dat in Maart 1926 de
zusters zouden vertrekken. En toen wer-
den er vaste stekken gestoken. Spr. biedt
ook haar zijn hartelijken gelukwensch
aan.
Eveneens aan het voormalig Bestuur der
Maria-stichting. Deze plek gronds is de
vrucht van haar toewijding.
Ook dankt spr. de donateurs voor hun
steun. Moge deze dag voor hen een aan
sporing tot verderen steun zijn. Met de
bede, dat God den bouw moge zegenen en
niemand daarbij eenig letsel moge beko
men, eindigde spr.
Op verzoek van den voorzitter begaven
de aanwezigen zich nu naar café Tol,
waar de zaal voor deze gelegenheid was
afgehuurd. Hier werden ververschingen
aangeboden en de verdere toespraken ge
houden.
De secretaris der vereeniging, dhr Jos.
Witkam, voerde het eerst het woord.
Aan zijn rede ontleenen wij:
Voor velen Uwer zal het nog in herin
nering zijn, dat voor het eerst in Goes non
netjes verschenen ter verpleging der lij
dende menschheid. Het bestuur der ver
eeniging had gemeend te moeten beginnen
met de wijkverpleging, om in de toekomst
een gast- of ziekenhuis op te richten. Deze
wijkverpleging werd door den voortreffe-
lijken voorzitter, den heer Bitter, geleid en.
bleek alras, dat vier zusters onvoldoende
waren en moest spoedig assistentie aange
vraagd worden. De algemeene Overste,
moeder Luzia, is de vereeniging steeds ter
wille geweest en zorgde er voor, dat op 2
Mei het aantal met twee werd uitgebreid,
zoodat toen meerder werk verricht kon
worden. Waar behoefte was aan huisver-
pleging, stonden de zusters ook daar ge
reed.
Zooals gezegd was de bedoeling een zie
kenhuis te stichten, doch de groote bouw
kosten en misschien ook de voorzichtig
heid van het bestuur waren oorzaak, dat
daartoe niet werd overgegaan. Na een mis
lukte poging om een neutraal ziekenhuis
te bouwen, werd door eenige heeren. ge
tracht een ziekenhuis te stichten, gegrond
op de destijds in te dienen ziektewet van
mr Aalberse; deze commissie werd ter zij
de gestaan door dr Weijerman, U allen be
kend. Ook een onzer bestuursleden had zit
ting in die Commissie en vloeide daaruit
voort de oprichting der Mariastichting;
deze stichting wist al spoedig beslag te
leggen op het terrein, waarop wij ons
straks bevonden.
Het bouwen van een ziekenhuis volgens
de ziektewet bleef een illusie. Onze veree
niging heeft gemeend op dat oogenblik de
activa zoowel als de passiva der Maria
stichting bij de liquidatie te moeten over
nemen. Het bestuur was angstvallig om tot
den bouw over te gaan, doch de toenmalige
overste moeder Bonefacia wist de heeren
zoo te overtuigen van de noodzakelijkheid
van ziekenhuisverpleging, dat 'besloten
werd op kleine schaal daartoe over te
gaan. De school met den Bijbel werd aan
gekocht en zou omgebouwd worden tot zie
kenhuis, doch moeder Bonefacia was zoo
ongeduldig, dat ook het huis in de Lom
bardstraat werd aangekocht en direct in
gericht tot het opnemen van zieken en
hulpbehoevenden.
Door het aftreden als overste onzer ver
eeniging werd opnieuw tot overste be
noemd moeder Alhertine. Ik hoor haar nog
zeggen in een onzer vergaderingen: „Mijne
heeren, het is te bejammeren die school
om te bouwen, waar later geen gelegenheid
tot uitbreiding is en waar U toch zoo'n
prachtterrein aan den Kloetingschen weg
hebt"; zij wist alle bezwaren bij de regen
ten weg te nemen en zoo werd- besloten dit
huis te bouwen, waarvan zoo juist de eer
ste steen is gelegd. Intusschen is in de
Lombardstraat steeds getracht verder te
gaan door meerdere instrumenten aan, te
schaffen, een röntgeninrichting te bouwen,
de operatiekamer te voorzien van- de
nieuwste operatietafel, die vele groote zie
kenhuizen niet bezitten, zoodat thans alle,
ja zelfs de grootste operaties kunnen ge
schieden, en het is niet buitengesloten, dat
binnen zeer korten tijd in de Lombard
straat ook een kunstmatige hoogtezon zal
zijn, waardoor wij alle patiënten uit Zuid
en Noord-Beveland kunnen bevredigen,
dat zij in eigen omgeving kunnen blijven.
Wanneer het bestuur dezen 'houw had
moeten daarstellen, had er niet veel van
terecht gekomen; onze eminente adviseur
dr Weijerman heeft de geheel© leiding voor 1
zijn rekening genomen, en wel op een wij
ze, die voor buitenstaanders ongelooflijk is.
Wanneer ons ziekehhuis een nieuwe
stichting was, zou ik willen voorstellen
dit te noemen: „De Dr Weijerman-stich-
ting". (Thans zal het den naam dragen
van: „R.-K. Ziekenverpleging".) Onlangs
waaide mijn ooren voorbij: „Daar zal Dr
Weijerman goed mede zijn", alsof hij een
betalende medewerker was, doch het is mij
een behoefte U allen toe te roepen: „De
dokter verleent zijn hulp geheel be
langloos.
De heer J. A. v. Rompu, lid van Ged.
Staten, feliciteerde namens dit college het
Bestuur. Wij hebben, zegt spr., nogal wat
meegemaakt, eer het zoover met den bouw
was. Spr. bewondert den durf van het Be
stuur, want Zuid- en Noord-Beveland zijn
nu niet zoo bijzonder groot, om altijd een
ziekenhuis bezet te doen zijn. Er zullen
wel eens tijden zijn, dat het met de pa
tiënten niet zoo erg loopt. Spr. 'hoopt, dat
de stichting onder Gods zegen mag welva
ren en dat het Bestuur de vruchten op zijn
arbeid mag zien. Spr. is overtuigd, dat de
R.-K. bewoners van Zuid-Beveland bereid
zijn, verdere offers voor deze stichting te
brengen.
Volgende spreker was dr Hulshof
Pol, Inspecteur der Volksgezondheid te
Den Haag, die zeide verheugd te zijn, wan
neer ziekenhuizen en klinieken in 't leven
worden geroepen. Reeds jaren werd door
Katholiek Zuid-Beveland uitgezien naar
een eigen ziekeninrichtiag. Zij, die behalve
