$0 287
Woensdag 8 September 102#
4öe Jaargang
MAf?y ST JOHN.
Uit ie Provincie.
FEUILLETON.
Zenuwachtig, Overspannen
en Slapeloos
Mijnhardt's Zenuwtabletten
Drukkers-Exploitanten: im2mS?Êw VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
OOSTERBAAN LE COINTRE - GOES
ve Zeeuw
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.1
Losse nummersf0.05
Bureaux: Lange Vorststraat 6870, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000. bh i-imm - jmh hbbbo^- imar w ;.ir ^v/ o -s j
Prijs der Advertentien:
te 1-4 re0els elke meer 30 ct'
Firma F. P. DH UI J, L. Burg. Tel. no. 259 «SESf SB^^ESr Bij abonnement belangrijke korting.
Belastingvlucfitelingen.
Het getal dergenen, die de hooge be
lastingen trachten te ontvluchten, neemt
met den dag toe.
Uit de gemeenten waar hooge plaat
selijke belastingen worden geheven, trek
ken de gegoeden de gewone burgers
zijn meestal niet in de gelegenheid zich
te verplaatsen! naar gemeenten waar
de druk der belastingen minder zwaar
is en ook zijn er die dg grenzen over
trekken om te gaan wonen in landen
waar de fiscus zich met een kleiner deel
van inkomen of vermogen tevreden stelt
dan in ons land.
Deze vlucht is wel eenigermate ver
klaarbaar.
Wanneer iemand alleen door in een
andere gemeente te gaan wonen zijne
uitgaven met duizenden guldens kan ver
minderen, dan is het begrijpelijk, dat hiji
over verhuizing gaat denken.
En zoo is het ook te verklaren, dat
personen, die niet genoodzaakt zijn zich
in een bepaald land op te houden er
over gaan denken zich over de grenzen
te begeven. En die neiging Wordt te groo-
ter nu meerdere landen hun belastingrege
lingen op vreemdelingen minder streng
toepassen dan op burgers en op alle
mogelijke manieren de vestiging van
vreemdelingen in de hand werken.
Is het bedrijf der belastingdeserteurs
dus te verklaren, toe te juichen valt het
daarom nog niet allijd.
Wanneer iemand in een bepaalde ge
meente op den rrïaatschappelijken ladder
omhoog is geklommen en een groot ver
mogen heeft verworven, dan maakt het
geen pretligen indruk, wanneer hij als
de buit binnen is de gemeentelijke grenzen
oversteekt en zijn medeburgers voor de
zware lasten laat zitten.
En wanneer iemand wel gaarne de voor-
deelen van het Nederlanderschap geniet,
denk slechts aan de oorlogsdagen, maar
zich overigens om de belangen van zijn
vaderland in 't minst niet .bekommert, en
terwille van de belastingen zich in een
ander land gaat vestigen, dan schijnt ons
dat jiiet een verheffend bedrijf.
Meermalen zijn dan ook reeds stemmen
opgegaan om deze „belastingylucht" al
thans over de landsgrenzen te bemoei-
lijken.
Prof. Mr A. van Gijn heeft indertijd
in de Tweede Kamer reeds maatregelen
in dezen geest bepleit en vestigde onlangs
hij in „Econ. Stat. Ber." op deze zaak
opnieuw de aandacht.
Op de waag of wij het recht hebben
deze vlucht minder voordeelig: te ma
ken voor de vluchtelingen, kan z.i. het
antwoord niet twijfelachtig zijn.
Het is niet rechtvaardig, zegt hij, dat
enkelen zich aan de betaling van dien
prijs onttrekken na het voordeel ervan
genoten te hebben, ja dat nog genie
ten, daar de meesten er niet aan den
ken, hun nationaliteit prijs te geven. Hij
meent, dat het op den weg' van den
Volkenbond ligt, in dezen maatregelen
te nemen; juist zooals hij dat doet op
sociaal gebied. Alleen kan men zich
moeilijk illusies maken van hetgeen
internationale overeenkomsten terzake
zouden uitwerken. Op internationaal
gebied is de moraliteit in het algemeen
niet te best. En hier zouden wij te doen
hebben met overeenkomsten, waarvan de
naleving niet te controleeren is dan
met behulp van lion, die van de niet-
Uit het Engelsch.
Daar heeft men bijv. Joe Puckell, den
voornaamste van mijn afdeeling; hij is
een eerste in meetkunde; als ik met Joe
over de politiek praat, terwijl zijn mooi
vrouwtje naast hem zit te naaien zij
ls geloof ik, naaister valt het mij
even moeilijk weg te komen, als ande
ren, om een bal te verlaten. Ik heb nog
nergens een meer onderhoudend prater
ontmoet dan Joe Puckell. En dan Sam
«reen maar toen hield Grev eensklaps
op, want Dollie onderdrukte een geeuw,
mj begeerde volstrekt niet van Sam Green
booren; later was zij zeer beschaamd
OTer haar gebrek aan deelneming, toen
zij dienzelfden avond hoorde hoe Mary
hem met groote belangstelling naar Joe
uckell vroeg. Zij verbeeldde zich, dat
ev verwijtend naar haar keek, terwijl hij
antwoordde. Grey versnelde zijn tred zoo
veel hij kon; het begon Iaat te worden
en hij wilde Charlotte nog vóór het eten
spreken. Maar hoe groot was zijn ver
ding, toen hij het voorplein opkomende
p6-n. eu.r vaT1- ket kasteel open vond en
olhe in hare witte japon op den drem-
Pel zag staan, terwijl zij in den mane-
scUyn uitkeek.
naleving profitceren. Zoo zal er zeker
niet veel van terecht komen. Willen wij
iets doen clan moeten wij voor ons
zelf zorgen, en we moeten al blij zijn,
als andere landen ons daarbij niet te
zeer uit eigenbelang bemoeilijken.
Het wil ons voorkomen, dat inderdaad
overweging verdient de vraag of er in
deze richting iets gedaan kan worden.
Beter echter en meer doeltreffend zou
het zijn indien de verschillende partijen
samenwerkten om de vlucht van belas
tingbetalers te voorkomen.
Ook hier geldt dat voorkomen gemak
kelijker is dan genezen.
Prof. van Gijn heeft er nogeens weer
de aandacht op gevestigd, dat in Neder
land en Engeland de directe belastingen
naar de draagkracht geheven het aller
zwaarst zijn.
Welnu, dan dienen maatregelen te wor
den genomen om dien druk te verminde
ren.
In de eerste plaats door zooveel mo
gelijk te bezuinigen, maar dan ook door
de indirecte belastingen te verhoogen.
zoodat een ieder meer zelf kan uitmaken
welk deel van zijn inkomen hij' aan den
fiscus wensclit te offeren.
Ook de gemeenten die door de vlucht
van belastingplichtigen in moeilijkheden
dreigen te geraken, dienen te bedenken,
dat zij zelf door het onnoodig opdrijven
der uitgaven, oorzaak zijn, dat zij' door
vermogenden als „onbewoonbaar" worden
beschouwd.
En eindelijk mogen de belastingdeser
teurs bedenken of het met hun rentmees
terschap over het hun toevertrouwd goed
is overeen te brengen, dat zij, alleen om
aan wat hoogere belastingen te ontkomen,
in de vlucht over de gemeentelijke of lan
delijke grenzen hun heil zoeken.
Loewenstein's aanbod afgewezen.
De Belgische regeering heeft het aanbod
van den Belgischen bankier Alfred Loe-
wensfein, om aan België een bedrag van
10 millioen pond sterling vrij van rente te
leenen om den wisselkoers te stabiliseeren
van de hand gewezen. Hetzelfde is door
Frankrijk geschied.
De verwerping van het aanbod ge
schiedde op de overweging, dat het han-
bod in hoofdzaak hierop neerkwam, dat de
tegenwaarde in Belgische francs moest
worden uitbetaald en België zich moet
verplichten om voor den duur van de
leening geen andere leening zonder voor
kennis en medewerking van liet Loewen-
stein-consortium aan te gaan.
Het consortium zelf wilde in Engeland'
eon leening uitgeven, die door een over
eenkomstig bedrag van deviezen zou zijn
gedekt. Daardoor zou echter een groot
gedeelte van België's voorraad' aan En-
gelsche deviezen naar Engeland! moeten
worden overgebracht en het consortium
zou dan tevens de controle'over de groot
industrie en de financieel© instellingen
hebben gekregen.
De „Daily Mail" heeft het volgende
telegram van Loewenstein ontvangen;
„Noodig u uit, een vertegenwoordiger te
zenden naar Barcelona, waar ik 10 Sep
tember een conferentie zal houden en mijn
meening zal zeggen over de stabilisatie
van den frank".
,„0, zijt gij daar!" zeide zij op verluch
ten toon, toen hij haar naderde en hij
nauwelijks zijn oogen durfde gelooven.
„Wat zijt ge lanig uitgebleven; ik werd
bepaald bang, en dacht, dat dien armen
Walter iets overkomen was. Nu moet ge er
mij alles van vertellen, alles van het begin
tot het einde", beval Dollie op zacht
gebiedenden toon.
„Nu niet; er 'is nu geen tijd meer
voor zoo n lange geschiedenis. Kom na
het eten in de huiskamer, dan zal ik het
u en Charlotte tegelijk vertellen; er valt
zooveel te regelen. Wij zullen het met
ons drieën bepraten."
Maar Dollie drong nogmaals aan; zij
had zóó lang gewacht; zij had geen hon
ger. Zij verlangde er naar om van Walter
te hooren; hij moest haar dadelijk ver
tellen. Maar zij had even goed tegen
den wind kunnen praten Grey bleef
onverbiddelijk.
„Nu met straks", zeide hij lachend
Hij voelde zich zoo vroolijk en luchthartig
als een schooljongen, toen hij vlug naar
boven liep. De scheidsmuur tusschen hen
was weggevallen. Zij had op hem gewacht
en met hare oude levendigheid tegen hem
gesproken zeker, 'de arme Walter had
hem een grooten dienst bewezen; en hij
floot zacht voor zich heen, terwijl hij zich.
vlug kleedde, om des te eerder in hare
tegenwoordigheid terug te zijn. Maar
Grey's zegepraal was van korten duur;
zijn onverbiddelijkheid had Dollie belee-
De militaire opstand in Spanje.
In een officieele nota wordt verklaard,
dat de opstandige beweging gisterenna-
middag geheel beëindigd is. Alle opstan
dige organisaties hebben zich onderwor
pen. De leiders zullen voor den krijgs
raad terecht staan. In de nota wordt te
vens verklaard, dat de beweging niet het
karakter van een. revolutie heeft gedragen.
De Spaansche gezant te Berlijn heeft
een telegram uit Madrid ontvangen, mel
dend, dat de professoren van de mili
taire academie te Segovia zich nu ook
aan de regeering onderworpen hebben,
waarmee de opstandige beweging deif ar
tillerie-officieren als gebroken kan worden
beschouwd.
Primo de Rivera heeft de onderwerping
aanvaard, onder uitdrukkelijk voorbehoud
van een strafvervolging voor de militaire
rechtbanken, welke op alle in verzet go-
komen hoofdofficieren zal toegepast wor
den. j
Oorlogsherinneringen, die te loor gaan.
Men weet dat in. Sout Kensington (Lon
den) een rijksoorlogsmuseum is geopend,
dat voor geen gering deel zijn verzameling
hijeen heeft gebracht uit geschenken van
den „man op straat". Alle artikelen zijn
nog lang niet uitgestald en men heeft een
oud leegstaand huis in Lambeth moeten
huren, om massa's voorwerpen voorloopig
onder te brengen.
Majoor Ffoulkes, de curator en secreta
ris van het museum, klaagt in de pers,
dat het huis vol ratten zit, die aan alles
knagen, en vochtig is, zoodat ook schim
mel allerlei voorwerpen aantast. Het is
hard noodig, dat de r.oodige zorg be
steed wordt aan kostbare historische
vaandels, documenten, kleedingstukken en
andere vergankelijke dingen. Dat er zoo
weinig bergruimte is, hieent de curator,
js de schuld van de auto's te Londen,,
die overal gestald moeten worden. An
dere musea kampen met dezelfde moei
lijkheden. Het oorlogsmuseum, waarin alle
mogelijke dingen bewaard worden, waar
men eerst om gelachen had, maar die
spoedig niet meer te vinden zullen zijn,
is buitengewoon populair bij de Londe-
naars. Kortgeleden was het er zoo vol,
dat men bijkans er toe overgegaan was/
de deuren te sluiten. Dien dag waren er
vier- tot vijfduizend bezoekers.
Misschien dat deze noodkreet ten ge
volge heeft, dat iemand, die bergruimte
beschikbaar heeft, aan de oorlogsherinne
ringen een beter onderkomen verschaft.
Korte berichten.
Naar uit Genève wordt gemeld,
wordt trots de afwijzende houding van
de Spaansche regeering tegenover den
volkenbond in vooraanstaande volken
bondskringen de mogelijkheid overwogen
om Spanje nogmaals een herkiesbaren'
niet-permanenten raadszetel aan te bieden
en dit land door een eenstemmig besluit
van de volkenbondsbijeenkomst een nieuw
bewijs van achting en sympathie te bren
gen.'
De verhooging van de Belgische
spoorwegtarieven met 25 pet. zoowel voor
het personen- als tot goederenvervoer, zal
op 15 Sept. van kracht worden.
IFTQ Rl iTnwriCDC ^*7
digd, en zij had besloten hem er voor
te straffen.
Al dien tijd had ze op hem gewacht
en nu had liij geweigerd aan haar ver
langen te voldoen.
i„Het is wel mogelijk, dat hij ,,'goed" is,
m^ar ik kan. zulke stijve, deugdzame jonge
mannen niet uitstaan", 'dacht Dollie, toen
zij statig naar de eetkamer ging. Daar
vond Grey haar alleen, toen hij vlug
naar heneden kwam; zij danste bij het
schijnsel van het vuur met Mark Antony.
Hij zag even de stijve bewegingen van
den hond en eene witte japon, die naar
hem toewapperde; en toen waren de vier
pooten van Mark Antony weer op den
grond en stond Dollie roerloos in het
vuur te staren, wel wat verhit, maar
de mondhoeken omlaag getrokken.
„Waar is Charlotte?" vroeg Grey rond
ziende en zich toen naar het vuur kee
pend maar Dollie trok zich terstond terug.
„Ik weet het niet."
„En Bertie?"
Dollie haalde in navolging van Char
lotte even de schouders op en hukte
zich om Mark Antony te liefkoozen; maar
het dansen had zijn gevoel gekwetst en
hij verschool zich achter Grey.
„Is Mary nog steeds onzichtbaar?"
„Ik geloof het wel."
„Wat is de laatste tijding uit de zieken
kamer?"
„Ik weet het niet; zal ik schellen en
het aan Justine vragen?"
zullen Uw zenuwen kalmeeren en sterken
en Uw slapeloosheid verdrijven.
Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
De drukte in de haven te
Rotterdam.
In de Rotterdamsch© haven waren gis
terenmorgen weer alle ligplaatsen bezet,
voor zoover het kolenschepen betrof en
vermoedelijk zou er in den loop van den
dag geen of slechts een enkele plaats
vrijkomen. Zondag lagen er buiten acht
schepen voor Rotterdam to wachten. Gis
termorgen lagen er in totaal dertig sche
pen voor den Nieuwen Waterweg, waar
onder echter vele booten, die kwamen
om kolen fa bunkeren en die derhalve
niet voor Rotterdam bestemd zijn.
Langzamerhand komt de periode van
heit jaar aan, waarin het wachten der
schepen voor den Nieuwen Waterweg be
halve vervelend voor de opvarenden, ook
gevaarlijk wordt of het althans kan wor
den, omdat we eerlang weer op mist
en stormen kunnenrekenen. Met de stor
men op onze Nederlandsche kust valt niet
te spotten. Een schip, dat bij slecht weer
van zijn ankcT slaat zal zoo goed als zeker
op het strand geworpen worden. Gelukkig
'is, als de tegenwoordige toestand, waar
van de duur niet langer zal zijn dan die
van de Engelsch© mijnwerkersstaking, be
stendigd blijft, oen veiliger ligplaats voor
de kolenschepen te vinden. Het is moge
lijk, voor een veertigtal schepen anker
plaats te vindein in den Nieuwen Water
weg. Tot nu toei houdt het loodswezen
de wachtende schepen liever buiten, om
dat het ten anker liggen van zooveel
schepen in den Nieuwen Waterweg bezwa
ren oplevert voor de scheepvaart. Als ech.
ter in de volgende maand de herfst
stormen komen, is het terwille van de
veiligheid der wachtende schepen ge-
wenscht, dat zij naar binnen gehaald wor
den
De Cihr. Werkgevers over het
verdrag met België.
De Cihr. Werkgeversvereeniging heeft
in een te> Rotterdam gehouden vergadering
liet verdrag met België besproken, na
een inleiding van prof. mr de Vries vttn
de Ned. Handelshoogeschool, die zich
sterk tegen de aanvaarding uitsprak. Een
ander spreker, de heer Besselaar, noemde
het verdrag een zelfmoord. Ten slotte
werd bij acclamatie een motie aangeno
men, aan de Tweede Kamer verzoekende
bet verdrag niet goed te keuren, en vra
gende om heropening der onderhandelin
gen.
De directeur der Muziekschool
te Bergen op Zoom.
Men kent de kwestie: De directeur van
de muziekschool had bij 't huren van pia
no's voor die school provisie bedongen.
De burgemeester eischte, dat hij ontslag
zou vragen, en toen hij dit weigerde,
stelden B .en W- aan den Raad voor
hem te ontslaan. De directeur vroeg eerst
het advies van het scheidsgerecht in te
winnen. Maar dei Raad deed dit niet, en
ontsloeg den directeur.
Dat klonk niet veelbelovend, en Grey
zweeg; maar na eenige ©ogenblikken be
gon hij opnieuw, maar ditmaal niet in den
vragenden vorm; hij begreep volkomen,
dat zij hem wilde straffen en zijn oogen
schitterden van stil vermaak.
„Wat is het een mooie avond", zeide
hij met nadruk.
„Dat zie ik", antwoordde zij met merk
bare onverschilligheid.
„Ik heb van mijne wandeling terug ge
noten. Ik deed het zeker in twintig mi
nuten. Laat eens zien het was vijf mi
nuten over zes toen ik de Kerk van den
Verlosser voorbijging, dadelijk nadat ik
afscheid genomen had van den armen
Reid.'
„Vermoei u niet," viel Dollie in, en zag
er daarbij zeer streng en buitengewoon lief
uit. „Charlotte is niet hier, en het zou jam
mer zijn, als ge het nog eens over moest
vertellen O, 'daar komt uw broeder aan,"
en de ondeugende Dollie scheen te ontwa
ken. Zij had hem zooveel te vertellen, dat
zij Grey niet kon zien, toen hij haar den
arm aanbood om haar naar de eetkamer
te voeren, en hij moest zich tevreden stel
len met Charlotte.
Gedurende het geheele maal sprak zij
alleen met Bertie. Als Grey tegen haar
praatte, antwoordde zij met enkele woor
den en hield zich, alsof zij in de rede ge
vallen werd; maar Grey droeg zijn straf
zeer blijmoedig en richtte na een poosje
het woord uitsluitend tot Charlotte. Hij
vermoedde in het minst niet, dat het meis-
Deze lokte toen volgens het reglement
©en beslissing van het scheidsgerecht voor
ambtenaren uit. Dit bleek van oordeel dat
het ontslag niet juist was. De meerder
heid van den Raad heeft toen het ontslag
ingetrokken.
De Burgemeester voerde dit besluit niet
uit, doch vroeg vernietiging bij de Kroon.
Inmiddels is ook een strafvervolging te
gen den Directeur ingesteld, die echter
in twee instanties is vrijgesproken.
Thans echter, deelt mr M. H. Ilartog
uit Bergen op Zoom aan de Tel. mee,
uit goede bron te vernemen dat de mi
nister niettegenstaande de beslissing van
het Scheidsgerecht en de vrijspraken van
Rechtbank en Hof, voornemens is het
besluit, waarbij het ontslag is ingetrokken,
ter vernietiging aan de Kroon voor te dra
gen.
Uitstel van herhalings
oefeningen.
In verband met te Breda' heerschen-
do gevallen van typhus, worden alle
dienstplichtigen, verblijvende te Breda,
Ginneken, 's Bosch, Teferingen en Prinsen,
hage, tot nader order vrijgesteld van op
komst voor herhalingsoefeningen, waar
voor zij tegen 9, 13 en IS dezer zijn op
geroepen.
Dienstplichtigen, behoorende tot hetzes-
de en het veertiende regiment infanterie,
voot zoover niet verblijvende in bo
vengenoemde gemeenten, wier opkomst
voor herhalingsoefeningen is vastgesteld
op 9 Sept., behoorende in 'plaats van op
9 September, eerst op 13 Sepit. op te
komen; de plaats van opkomst/blijft voor
hen echter Breda.
Het ligt in heit voornemen deze regi
menten te oefenen onderscheidenlijk te
■Waalsdorp en Harderwijk, waarheen zij
óp 13 September pier spoor vertrekken.
De datum van vertrek met verlof blijft
voor deze dienstplichtigen gehandhaafd
op 25 September.
Friesch Dagblad.
Tot hoofdredacteur van Friesch Dag
blad is benoemd dhr D. van der Meulen,
hoofd der Chr. School te Wijnjeterp, thans
reeds redacteur van de Zuid-Oosthoek.
Aan de telefoniste A. J. M. Bos
van het Post- en Telegraafkantoor te Mid
delburg is op haar verzoek voor 1 maand
non-actief verleend.
Reserve-'2e luitenant P. J. J. Dekker,
van het 14e reg. inf., is te Breda tot en
met 25 dezer voor herhalingsoefeningen
onder de wapenen.
Luitenant ter zee 3e kl. C. J. Winger-
der, dienende bij de onderzeedienstka-
zerne te Willemsoord, is bestemd voor
den dienst in Oost-Indië.
Luitenant-kolonel der artillerie van
het O.-I. leger A. J. C. Jonquière wordt
overgeplaatst bij den generaled staf.
Kapitein der genie van het O.-I.
leger F. F. Blok is, wegens ziekte, met
een jaar verlof in Europa aangekomen.
Middelburg. Flo ral ia. Dei jury voor
de beioordeeling der plantjes, die in het
voorjaar als stekjes ontvangen werden
bn voor de afgesneden bloemen, bestond
uit de heieren Ir D. Bloemsma te Apel
doorn, F Kle.in en G- de Witte alhier.
je het land had; de zaak was deze: Dollie
voelde zich niet op haar gemak. In haar
angst over Walter had zij geheel dat onge
lukkige gesprek op de brug bij de Bégui-
nage vergeten; voor het oogenblik was het
totaal uit haar herinnering verdwenen. Zij
was voldaan geweest over Grey, was hem
dankbaar, dat hij aan haar wenschen vol
daan had; en had inderdaad met ongeduld
en vol verlangen op zijn terugkomst ge
wacht.
Zijn lachende afwijzing had haar boos
gemaakt; zij had zich te veel bloot gege
ven en had niet in de deur op hem moeten
wachten. Zij herinnerde zich, dat zij in
haar verlangen om alles te hooren, dicht
bij hem was gaan staan, naar hem had
opgezien, en dat er toen een eigenaardige
uitdrukking op zijn gelaat was gekomen,
een zekere uitdrukking, die haar altijd
deed blozen en verlegen maakte. Wellicht
zou hij hare beweegredenen en gedachten
verkeerd uitleggen maar toen fronste
Dollie verstoord hare wenkbrauwen en
schudde deze akelige gedachte van zich af.
Eén ding was zeker al zou zij het ook
besterven van nieuwsgierigheid, zij zou na
het eten toch niet naar de huiskamer
gaan. Later zou zij het toch alles van.
Charlotte vernemen.
Maar weinig kende zij Grey's volhar
ding; toen zij naar het salon wilde gaan,
sprong hij eensklaps op en volgde haar,
zeggende: „Wij wachten op u, Miss May-
nard; Charlotte heeft het eerste half uur
niets te doen." (Wordt vervolgd.)
