£1! Go's III!» PU ROL m 2'AO Zaterdag 3 Juli 1926 4öe Jaargang I LKI Dit nummer bestaat uit 2 bladen. RES GOES HULST BEESTENMARKT 8. GOES. Dir. J. LAP0RT. Verzilvert COUPONS. Koopt en verkoopt EFFECTEN, VREEMDE geiden tegen voordeelige koersen. SPAARBANK a 4 pCt. van Hanclen en Gelaat verkrijgt men door Korte berichten. Drukkers-Exploitanten: OOSTERBAAN LE COINTRE GOES Bureaux: Lange Vorststraat 68 70, Goes Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58 Postrekening No. 36000. Bijkantoor te Middelburg: Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259 VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Per 3 maanden, franco per post, f3.— Losse nummersf 0.0S Prijs der Advertentiën: 14 regels f1.20, elke regel meer 30 ci. Bij abonnement belangrijke korting. VRIJMAKING DER VROUW. Wij hebben deizer dagen de aandacht gevestigd op dei ideeën die in een vrij zinnig blad werden gepropageerd ten op zichte van de „vrijmaking" der vrouw. Aan de mannen behoorde het recht te worden toegekend naast hunne wettige vrouw, met een andere vrouw in huwe lijksgemeenschap te leven. En het spreekt vanzelf dat dezelfde „rechten" ook aan da vrouwen behoorden te worden toegekend. Vrouwen zoojwel als mannen m'oeten in staat worden gesteld zich uit te leven. De wettelijke banden moeten worden verbroken. Met wat Gods Woord ons omtrent het huwelijk en bet gezinsleven leert mag niet worden gerekend. „Vrijheid" moet er zijn. Wat de verwerkelijking van deze ide alen beteekent kan Rusland ons leeren. Daar is de „vrijmaking" van de vrouw een feit geworden. In 1919 schreef mevr. Kroupskaïa Le nine niet zonder ophef: „Rusland is de eerste staat geweest, die de vrouwen gelijk stelde in alles met de mannen; zelfs in de meest demo cratische republieken is ze tot dubbele sla vernij gedoemd; wij, Sovjets, gaan haar bevrijden En de bevrijding is gekomen. En de gevolgen? Madame Avril de' Sainte-Ci'oix, een Fransche schrijfster, vertelt er het volgen de van: Zeker, de Russische vrouw heeft nu alle rechten precies als de man, rriaar omdat ze niet is als de man, omdat het huwelijk haar heel wat anders brengt dan den man, is deze zoogenaamde ge lijkheid schreeuwend onrecht. Je kunt trouwen en scheiden naar hartelust; som mige «mannen gingen in één jaar tien hu welijken aan. Rusland is vol van verlaten oudere vrouwen, die in diepe ellende gedompeld zijn en vol met, en dat is nog haast het vreeselijkste van alles, met horden van onverzorgde kinderen. Mevrouw Iliynsky schrijft in de Sovjet courant „Het recht en het leven", dat de toestand van vele vrouwen onhoudbaar is. NaJ 4 a 5 scheidingen blijven ze zonder eenigo bescherming achter, het gezin is absoluut verdwenen, de huizen zijn over vol met een opeenhooping van indivi duen, de opvoeding van de kinderen is haast onmogelijk geworden. Mevrouw Iliynsky zegt niet waarom deze toestanden zoet zijn geworden; zij constateert maar feiten. De Izvestias van 2 Sept. 1925 zegt, dat iedereen onder den indruk is van het groote probleem der verlaten kinderen, er is slechts voor acht honderd duizend plaats in de gestichten, schrijft mevrouw Kroupskaïa Lenine, en er zijn er wel zeven millioen, die geregistreerd werden. H-et lot van de arme kleine meiskes is niet om te vertellen, velen beginnen op elf- en twaalfjarigen leeftijd het leven der schande en eindigen met de mieekt schrikbarende ziekten. Onder die. kinderen, schrijft professor Iholomqvitch, treft ge de meest verbijste rende afwijkingen aan, 40 a 50 pet. zijn cocaïnomanisten, d.w.z. gebruikers van cocaïne. De commissaris Seinanchko schreef 4 Sept. 1925 in de Iveztias: dat de groote bloedende wonde van Rusland op het oogenblik is het probleem der onverzorgde kinderen, diei half naakt, overdekt met luizen en wonden, ondervoed door de straten en over de wegen trekken. De opgroeiende meisjes, ook die nog met hun ouders wonen, hebben een haast ongeloafelijken harden strijd om haar eer te bewaren. Mevrouw Avril de Sainte-Croix ein digt haar artikel met de woorden: „Als de commissaris Semeehko den Kreet van afgrijzen en den roep om her stel niet heeft kunnen laten hooren in ©igen lahd, laat ons dan vrouwen, moe ders en ©chtgenooten de kreet laten hoo ren in onze landen, opdat de echo moge doorklinken tot hen, die het lot van deze arme veriatenen in handen hebben." Ziedaar de gevolgen van het dansen om den vrijheidsboom. De z.g. gelijkheid beteekent voor de vrouwen schreeuwend onrecht. De toestand is voor vele vrouwen on houdbaar. Wat men vrijmaking waande beteekent voor de vrouwen dei bitterste slavernij en voor de kinderen ondergang en dood. En hoe kan het ook anders. Wat wijsheid zouden hebben zij, die Gods Woord verlaten? Wij ontleenden enkele gegevens aan een waarschuwend artikel van Mevrouw v. HoogstratenSchcuch, het slot van dit ar tikel, luidende als volgt, nemen wij met instemming over: Ik wilde wel, dat vete, vele vrouwen in onze dagen een voorbeeld namen aan mevrouw Lroupskaïa Lenine.. Dat ze zich spiegelden aan het groo te gevaar van lenzen en groote woor den. Dat ze voorzichtig leerden zijn met beweringen -en uitspraken. Dat ze met onheilige handen afbleven van onze huwelijksinstellingen, dat ze liever haar tong afbeten, dan over de stra ten te roepen: „gelijkheid voor man en vrouw!" Dat ze beseften dat je gemakkelijk hartstochten kunt ontketenen, maar dat je ze niet meer verzamelen kunt. In naam der verlaten vrouwen van Rusland, in naam van de duizenden hon gerlijdende kinderen, die als schurftige honden langs de straten worden gejaagd, vraag ik den vrouwen, ook in ons land, om voorzichtig te Sljn. Bidt liever! Bidt veel -dat God ons genadig zij in deze vreeselijke tijden, ons en onze kinderen. Stemmen des Tijds. Ook het Juli-nommer van „Stemmen des Tijds" geeft weer blijk van het ern stige pogen der redactie 'en haar mede werkers om als maandschrift voor Chris tendom en Cultuur de eenmaal verovefde positie te behouden en veilig .te stellen. Maandelijks, en ook ditmaal geschiedt dit door den onovertroffen buitenlandsche kroniekschrijver H. L. Baarbé in een door wrocht artikel „Politieke Vooruitzichten"; naar aanleiding van de vele verdragen en vei'drags-combinaties „rondom den Volkenbond" „gevestingd", en de ve lerlei „bloks"-vorminig, die in de maak schijnt, en een donker schept om Locarno. De bekwame schrijver-ziener-teekenaar eindigt zijn opstel met de alleszins recht matige klacht, in haar juistheid voelbaar: Het gebrek aan vertrouwen manifesteert zich, op ieder gebied, haast eiken dag, en zoo kan het niet verwonderen dat zij die op een geleidelijken vooruit gang ook in economisch opzicht rekenden hun bittere teleurstelling" nauwelijks verhelen. Prof. Aalders uit Groningen, die meer malen de lezers o-p voortreffelijke arti kelen v-eiigast, zet in dit nommer zijn studie over „Angelsaksisch en Duitsch Christendom" voort; terwijl dr B. Wie- lenga hen weer eens komt verrassen, ditmaal met een afdruk van een door hem op het „Congres van het Continentaal Verbond voor Inwendige Zending en Dia- konie" te Amsterdam in he,t Duitsch ge houden co-referaat over „Kerk en Cultuur"; een aansporing tot en een vaststelling van een „zoeken van praktische Reformatie", waartoe ook be hoort de poging om te ontkomen aan den vlo-ek der verbrokkeling. Een en ander in volstrekte afhankelijkheid in het ont vangen van de gaven des Heiligen Geestes 'die speciaal voor het volbrengen harer Cultuurtaak van noode zijn. „Stemmen des Tijds" handhaaft ook in dit nommer weer zijn vooraanstaande plaats in de groote worsteling voor Chris tendom en Cultuur. Uitgever is G. J. A. Ruys te Utrecht. De leider in de Kamer. Toen in „Stemmen des Tijds" van Octo ber 1917 de oud-minister mr Th. Heems kerk de stelling opperde dat de politieke Leider van elke partij in de Tweede Kamer zitting moet erlangen, en dat em altijd iets bedenkelijks in ligt, zoo hij, uit wat hoofde ook, zijn veldheerstaf buiten dé veste brengt, heeft „D-e Standaard" dit in al- gemeenen zin toegestemd. _Nu is de leiding der A. R. Kamerclub bij mr Heemskerk in uitnemende handen, Het was dan ook maar goed, dat alle partijen een Kamerzetel aan de straks af getreden ministers inruimden. Zoo toch bleven Heemskerk en van Dijk; Ruijs en Aalberse; en dr de Visser in de sfeer van hun naaste verleden; en later werd door een der Chr. Historische Kamerleden weer een plaats voor mr Schokking in geruimd. Doch nu zijn nog altijd onze oud-mi nisters H. Colïjn en Rutgers buiten de Kamer gebleven. Aanvankelijk hadden wij hooren 'fluis teren dat althans voor een hunner eeri plaats vacant zou worden gemaakt. Doch wij hoorden er niets meer van. Toch behoort de leider eener partij in de Kamer. Is men het hiermede niet meer eens, dat men het dan zegge. En indien men zich op Groen en Kuy- per in de laatste periode huns levens beroepen mocht, dan zij hier herinnerd, dat onze Colijn nog in de kracht zijn levens staat; de afzijdigheid van dr Kuy- per bij uitzondering door den leider zei ven toelaatbaar geacht werd; en Groen van Prinsterer na veel strijd wegens de krankheid der politieke organisatie onzer partij in die dagen uit de Kamer ging, ten einde haar politieke positie en haar prin- cipiëele beteekenis te redden. Maar gelukkigvan een .dergelijke verwording onzer partij als in 1869 ge zien werd, is nu geen sprake. voor Ktanufactus-en Dames-en Kinilercenfectie Tapijten - Gordijnen Bedden - Ledikanten en aanverwante artikelen ie De politieke toestand in Polen. Het „Berl. Tageiblat" maakt melding van een beweging, welke als een reactie op de staatsgreep van Pilsoiedski kan be schouwd woirden. Het blad meldt, dat zich steeds duidelijker een groot offensief afteekent, dat dooir de nationaal-democra- ten, die de regeering ook in het parlement bestrijden, voorbereid wordt. Te dien einde voeren de fascistische elementen sedert de laatste dagen in hun goed georganiseerde pers een levendige propaganda ten gunste van heit fascisme in Polen. Indien dan ook niet alle teekenen be driegen, staat Polen weer voor nieuwe beslissende politieke gebeurtenissen. Kort geleden heeft generaal Haller te Posen een groote revue over zijn organi saties gehouden, die eveneens in fascis tisch vaarwater zeilen. Sedert eenige dagen houden alle moge lijke nationalistische organisaties in de ge heel© provincie Posen oefening; deze orga nisaties beschikken ook over wapens. De Protestanten te Napels. Dezer dagen hielden de DuitschFran sche Evangelisch© gemeenten in Napels plechtige twee-talige herinnerïngsdiensten vanwege het feit, dat honderd jaar gele den de eerste Evangelische godsdienst oefening in Napels gehouden werd. Het was toen de later zoo beroemd geworden Fransche theoloog Adolphe Monod, die in een Zwitsersch huis er een begin mee maakte. Het stichten eener kerk echter ware in dit rijk der Bourbons niet moge lijk geweest, indien niet de Pruisische ge zant in zijn „hotel" een dienstruimte voor de godsdienstoefeningen beschikbaar had gesteld. Politie stond toen eiken Zondag aan «den ingang om eiken Napolitaan het binnengaan te1 verhinderen! Bij de roovers in China. Het laatste nummer van de Annalen van Scheut bevat het vervolg van de lotge vallen van pater De Glippele, die zich 78 dagen in handen van Chineesclie roovers heeft bevonden. „Met vollen spoed gingen wij nu in de richting der Blauwe Stad (Soei-Yuan of Kwi-hao), dit is de hoofdstad der pro vincie, de residentie van den gouverneur. Men zou gezegd hebben dat de roovers zich op de stad gingen werpen. Toen ze er slechts 12 K.M. van verwijderd waren, hielden zij stil. Gedurende den langen gan- schen tocht hadden wij geen soldaat ge zien. De weg, die door de roovers werd ge volgd, was gemakkelijk te herkennen: links als rechts waren de dorpen eerst geplun derd en daarna in brand gestoken. Overal zag men vluchtende families; de roovers achterhaalden ze, stalen aanstonds alle kostbaarheden, die op cle karren lagen, alsook de beesten. Het aantal gijzelaars bleef stijgen. Lange karavanen kooplieden, die uit Ghansi kwamen en naar de stad trokken, moesten hals over kop in de bergen vluch ten, daar de weg hun was afgesneden. In een groot dorp, waar een garnizoen lag, verweten de roovers heftig aan de inwo ners, dat zij soldaten hadden onderhouden en aanstonds stak men de huizen in brand. Een panische schrik heersbhte over deze gansche streek. Het klaarblijkelijk doel van deze woede der roovers was den gouverneur te doen zien, waartoe zij in staat waren. Zij toon den hem, dat gansch de streek in hun han den was en dat, zoo zij wildeii, de ramp onherstelbaar zou zijn. Deze twee dagen, dicht bij de Blauwe Stad doorgebracht, waren de woeligste van mijn gansche gevangenschap. Om de waar heid te zeggen, buiten de voortdurende rit ten naar alle kanten, had ik geen speciaal lijden te verduren, maar het gezicht van zooveel wreedheden, de tranen en de klachten van zooveel slachtoffers, waren voor mij een ware marteling. Voor de roovers waren het dagen van uitspattingen: nergens hadden zij zoo ge feest. De dorpen welke we doortrokken, waren rijk; de inwoners waren welgesteld; allen waren landbouwers, hoveniers of kleine handelslieden, die veel voordeel trokken van de nabijheid der groote stad. In vele huizen ontdekte men kasten vol prachtige zijden kleeren, zilveren en gou den sieraden, alles werd gestolen te mid den van allerhande slemperijen en wreed heden. Al de roovers maakten veel zilver en opium buit. In een der dorpen woonde ik weer de folteringen hij van een grijs aard, dien men aan een balk had opgehan gen. Ditmaal was het niet vruchteloos; ik hoorde de roovers tegen hun kameraden roepen: „Ziezoo, dezen keer hebben wij onzen tijd er niet aan verlojren; wij hebben een pracht-hoeveelheid opium gevonden". De juweelen en de geborduurde damescos- tuums waren bijzonder in trek. Al de roo vers trachtten zich armbanden te ver schaffen en droegen ze zelf aan hun pol sen. Zij hielden ook van zilveren kettingen om er hun brownings aan te hangen. De roovers stelen niet alleen; maar zij hebben ook de onhebbelijkheid van alles te vernielen, wat ze niet kunnen gebruiken; dat was droevig om aan te zien. Prachtige kleeren, welke verscheidene geslachten lang door families werden be waard, waren in eenige-oogenblikken be vuild en verscheurd. Geldsommen, door sommige spaarzame boeren een ganschen leeftijd lang opgespaard, werden in een uurtijds op de speeltafel verspeeld. On danks al hun rooverij worden de roovers zelden rijk; zij verteren en verkwisten er maar op los; zelfs degenen, die den troep verlaten om naar huis terug te keeren, gaan voort met hun losbandig leven; vroeg of laat is schavot of galg hun einde. De fortuin en welvaart van gansch een streek stort zoo langzamerhand ineen. Men ziet veel rijken arm worden, maar men ziet geen roovers rijk worden en welvarend. 0 Von Iloesch, de Duitsch© gezant te Parijs, die de laatste dagen met de Fran sche regeiering besprekingen Voerde oiver een vermindering der Rijnlandbezetting, is plotseling te Berlijn aangekomen o'mi met. Stresemann van gedachten te wisselen. Het Engelsche lagerhuis heeft een voorstel der arbeiderspartij tot' het op heffen van den noodtoestand, welke in verhand met de stakingen in Engeland was geproclameerd, met 256 tegen 95 stemmen verworpen. Te New-York zijn ongeveer 40.000 werklieden in de kleedingiixlustrie in sta king gega'an. Zij eischen loonsverhooging. De Duitsche rijksregeering heeft het wetsontwerp inzake de regeling met de vorstenhuizen ingetrokken. De rijksdag heeft daarop met 333 tegen 17 stemmen, bij 97 onthoudingen der Duitsch-nationar len, de „opschortingswet" aangenomen. Zwemmen op Zondag verboden. In de Dinsdag gehouden raadsvergade ring van Kampen openbaardei zich bij da bespreking over het Zeebad een scherp meeningsverschil tusschen links met de katholieken en dei Overige rechtsche raads leden, over de hepaling, die behelsde de sluiting op Zondag zoowel van da bei de zwemgelegenheden als van de buf fetten. Mat 9 tegen 8 stemmen werd ten slotte het voorstel aangenomen, zoodat er des Zondags door volwassenen niet mag worden gezwplmimen en de strand- bezoekiers zelf hun cpinsiimptie dienen mee te nemen. Een gemeenteraad, die den moed niet cipgeeft. In de gisteren gehouden vergadering van den raad der gemeente Huminelo en Koppel wend met 7 tegen 4 stemmen besloten bij da Rropn in beroep te gaan van een besluit van God. Staten van Gel derland d.d. 15 Juni, waarbij de gemeente- begrooting 1926 niet is goedgekeurd. De raad heeft n.l. op daze begrOoting weer alle posten geschrapt die betrekking had den op het arrastantenlckaal. Zooals men zich herinnert werd dit beroep bij cle begrooting 1925 te laat ingediend, zoodat men thans een uitspraak in hoogste. ih~ stantie wil uitlokken. Tweede Kamer. Te 11 uur zou de Kamerzitting een aanvang nemen, maar mis. Pas om 11.40 was het vereischte aantal Kamerleden aan wezig om de zitting te kunnen aanvan gen. Wat willen onze Kamerleden toch hun f 100 per week gemakkelijk verdie nen! Straks gaan ze weer met eenige maanden vacantie, maar als ze eens een keer om 11 uur present moeten zijn, dan is er nog niet de helft der dames en heeren tegenwoordig. Voortgegaan werd met het Neder- landsch-Duitsch verdrag. De heer Bakker (C.H.) betoogde, dat dit ontwerp-verdrag voor den tuinbouw niet ongunstig is en een breeder afzet gebied schept, wat ook voor de industrie van belang is. De heer Lovink (C.H.) zou voorstemmen, omdat het verdrag voordeelen brengt voor export. De heer Van Vuuren (R.K.) was van meening, dat wij met verlenging van het crediet groote, maar ook bedenkelijke con cessies hebben gedaan. Hij zal alleen voor stemmen, omdat de regeering hem door. de late indiening vrijheid tot tegenstem men heeft ontnomen. Zoo dachten er blijkbaar zeer velen over, al brachten ze deze gedachte niet onder woorden. En dit alleen is de oorzaak, dat ten slotte het verdrag nog met een groote meerderheid is aangenomen. Minister van Karnebeek was in zijn spreken diplomatieker dan ooit. Hij zeide letterlijk niets en misschien niet ten on rechte zei dhr Knottenbelt, dat 's ministers betoog voortdurend deed denken aan de letters „K. I. R." die men wel eens aan treft op lastig te beantwoorden stukken en die voor den betrokken ambtenaar be- teekenen: stuur den vrager met een Kluitje In 'tRiet. Minister van Karnebeek gaf toe, dat, wat de resultaten betreft, de oogst op het gebied van de industrie niet in evenredig heid is met die voor land- en tuinbouw.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1926 | | pagina 1