Zaterdag 12 Juni
öe Jaargang
t
V
Bank voor Zeeland
No 212
Bnltenland.
HET ADRES
A. WILKING
Binnenland.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
GOES.
Effecten
Coupons
Vreemde Valuta
lerseke, Kapelle, 's-Heerenhoek
linsdagavond
aan de wer-
een ongeluk
vonder geen
laddeni.
n groote wa-
i te duwen,
vagen duwde
eken zwaren
en berg 8ton-
ïet zand op
ers aan het
aantal kin-
1 een weide
irmee zooals
Ier bevestigd
tief met den
en naar be
ns aan-. De
met den sto
or het geven,
op die vier
an ook van
ideren vlucht-
plaats had
Irong halver-
weede wagen
den eersten
brijzeld was.
van den dijk
er groot. De
Zware ijze-
dikte waren
buffers van
ia boven de
er heeten dat
n zijn te be-
i münwer-
orpje Ubach,
eeft tusschen
eldslag plaats
en veel waa
sn en latten
veel moeite
at schoon te
resteeren. Op
cht gevochten
mijnwerkers,
ren. Verschil-
jgevaarlijk ge-
pitaal worden
Amby. Het
vechtpartij! te
Maastricht, is
overleden.
de grens te
iouden zekere
(Z. H.) ruim
mille had ge-
f 180, waar-
3 uitgeweken'.
overgebracht
rgemeester al-
had verzocht.
t o m o b i 1 i s-
l wilde Maan-
ixe auto een
De Schwyzer-
ce vaart had,
aarop schoten
drie- of vier-
ide auto; een
;ervoir, zoodat
Toch wel een
namen hierop
ihteruit te rij-
om te keeren.
heid was, ge
weide, waarin
joelende volks-
raarbij hun de
gebruik wil
de energieke
>en zij het te
gelyncht.
ap bestendigi
aar zijn oude
bbelende land-
ëerde mogend-
tientallen van
vrijheid, dezen
ijten. Wat een
om den voor-
l heusche veld-
3 waren eenige
;s draaide,
nen, tusschen
de maarschalk
varen eenmaal
g edelman uit
vurig socïalis-
;p, werkten in
aan hetzelfde
doel zich los
bereikt, of de
en ongenoegen,
n te hulp wer-
in de wereld
ip, welke men-
kelijk of maat-
ïderen huizen
beschouwd, o
voorbeeld van
nd De Visser
al morgen en
;d worden,
n door steeds
ïg over vriend-
dschap minder
wegens genot
vriendschap is
>ort vindt men.
vijsgeer. Dezen
zelf.
ag toont wel,
hap niet het
(Rott.)
Drukkers-Exploitanten:
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 6870, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.-
Losse nummers f 0.05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
„KONINGSMOORDENAARS".
Op school leerden wij in ons Jaartallen
boekje: 1793 Koning Lodewijk XVI ont
hoofd; of lazen wij 't verhaal van Andries-
sen: „De val van een Koningshuis. Aan
grijpend mooi, en wij leerden de Revolutie^
haten, om haar gruwelen. Later leerden
wij haar haten om haar goddelooze begin
selen. Niet 1793 eerst, maar 1789 reeds
was d e gruwel. In dat jaar werd de Revo
lutie als stelsel openbaar. De stelselmatige
omkeering van begrippen, waardoor men-
schelijke willekeur in plaats van goddelijke
Almacht tot grondslag van Staat en Maat
schappij gesteld wordt. De gestelselde op
stand tegen God, die op aarde al zooveel
kwaad gebrouwen heeft, en nog erger wor
den zal. Nu reeds is die gruwelijke Fran-
sche Revolutie bij de Russische Sovjet
revolutie maar kinderspel.
Toch maakten wij die Revolutie, welke
in 1793 de krQon op haar werk zette, dooi
den drager der Kroon te vermoorden, nog
eens door, toen wij onder bovenstaand
kopje in „Het Vaderland" een artikel la
zen, waarin de lugubere nacht beschreven
wordt, welke aan de terechtstelling van
dezen rampspoedigen Vorst voorafging en
de namen der voor- en tegenstemmers
werden afgelezen. Het appèl nominaal.
Het was Dinsdag 15 Januari 1793. Een
triestige winterdag. Heel Parijs richtte in
koortsachtige spanning den blik naar de
manege-zaal, waarin reeds zoovele ge
denkwaardige zittingen gehouden waren
en waarin de Conventie1) thans, voor zij
voorgoed haar zetel overbracht naar de
Tuilerieën2) in haar allermerkwaardigste
vergadering beslissen zou over het leven
of den dood van den ongelukkigen Lode
wijk XVI.
Op voorstel van den Girondijn3) Boyer-
Fonfrède stelde de Conventie de volgende
drie vragen:
Is Lodewijk schuldig? Hoe het oordeel
ook moge uitvallen, moet het worden be
krachtigd door een beroep op' het volk?
Welke zal de straf zijn?
Dijna alle leden van de Conventie waren
tegenwoordig. Van de 749 ontbraken er
slechts 28. Meer dan 680 Gonventioneelen
stemden zonder aarzelen, dat Lodewijk
schuldig was aan samenzwering tegen de
vrijheid der natie en de veiligheid van den
Staat. De overigen oordeelden hem even
eens schuldig, maar omwikkelden hun vo
tum (stem) met grooter of kleiner spits
vondigheden.
Over de tweede vraag was de Gironde
verdeeld. Ducos, Isnard, Gondorcet stem
den tegen het appèl (beroep) op het volk;
Vergniaud, Valazé, Buzot, Brissot, Guadet
e. a. vóór. Ten slotte werd het beroep ver
worpen met 423 stemmen tegen en 281
voor.
Met die stemmingen was de geheele
Dinsdag verloopen en dus ving Woensdag,
16 Januari, des morgens om 10 uur, de
laatste ontzaglijke zitting aan, waarover
tweemaal de schaduwen van den nacht
vielen, waarover de wereld gedurende een
eeuw wraak geroepen heeft en nog roept
en die op de meerderheid der afgevaardig
den het onuitwisclibare stempel van „ré-
gicides" (koningsmoorders) heeft gedrukt.
Maar ook nu werden ochtend en middag
weder zoek gebracht, zonder dat, tot tril
lende verontwaardiging der felle Jacobij
nen, de beslissing haar einde naderde. De
Girondijnen verlangden een meerderheid
van drie vierden, waartegen de overtuigde
patriotten zich heftig verzetten. Eindelijk
zette Danton, juist van zijn zending naar
de Nederlanden teruggekeerd, tegen het
voorstel der Girondijnen de' orde van den
dag door, ja, zette verder door, dat er net
zoo lang gestemd zou worden in onafge
daan ZiUing' totdat de zaak was afge-
Met al dat getwist was het acht uur des
avonds geworden, toen het huiveringwek-
enae appel nominal (namen aflezen voor
rilf? ÏTmg) aanvin§- Welke zal de straf
weken wortel knger ont"
oZeiltnd,e ^irondijnen, volslagen patri-
len van regecringloosheid, al-
inn^t op ailtwoorden. Een tal-
som W1(ï T Plfde ^wanend bij het
sombei e lamplicht door alle corridors
(gangen), bezette alle galerijen en verbeid-
StemminS de» uitslag.
ejf2SS11 riepen op schellen toon
Het Z 3 V n??m m dePaNement op.
Het dep. de la Haute-Garonne was het
SheTraH b8Urt' D0 afgevaardigde Jean
stü e W DT \°ren' 0nder ademlooze
r en if&S ^eekgestoelte en
kwam Tl m dood). Vervolgens
Kwam Delmas en weer klonk- la mort"
«cafe „i, Lit-. Si;
Als doffe slagen van de
neervallende valbijl weergalmden die
noodlottige woorden reeds veertien maal
door de zaal, toen de secretaris riep:
„Vergniaud!" 4)
Bij het hooren van dien naam ging er
een rilling door de vergadering. Welk oor
deel zouden die verwonderlijk welspreken
de lippen uitspreken?
Met bleek gelaat betrad hij de tribune
en met ontroerde stem riep hij uit: „la
mort", er bijvoegende, dat de terechtstel
ling niet terstond moest plaats hebben.
Men zegt, dat hij den avond te voren aan
zijn beminde, mile. Candeille, beloofd had
den Koning te zullen sparen, maar bij het
gezicht der dreigende tribunes en onder
het oog van Marat bevreesd werd en zijn
belofte brak.
Het -voorbeeld van Vergniaud volgden
Guadet, Buzot, Petion. Rabaut St. Etien-
ne5) stemde voor opsluiting, Condorcet
voor de zwaarste straf na den dood. Bris
sot en LouVet voor de zwaarste straf, maai
de uitvoering uitgesteld totdat de constitu
tie was vastgesteld. Gensonné, die zijn haat
tegen de Jacobijnen pok hier niet verber
gen kon, verklaarde, dat Lodewijk moest
sterven, maar met hem'ook de Septembri-
seurs.e)
Robespierre: „Ik hen onmeedoogend je
gens de onderdrukkers, omdat ik medelij
den heb met de verdrukten. Ik voel niets
voor een humaniteit, die het volk verworgt
en de despoten vergeeft. Het gevoel, dat
rhe dwong de afschaffing der doodstraf te
bepleiten, dringt me thans te eischen dat
zij wordt toegepast op den tiran van mijn
vaderland. Ik stem voor den dood".
Danton: „Ik meen, dat men met tiran
nen niet kan onderhandelen, dat men hen
slechts aan het hoofd kan treffenik
stem voor den dood".
Barrère: „De boom der vrijheid bloeit
slechts, als hij besproeid wordt met het
bloed van tirannen".
Velen spraken slechts het enkele, som
bere woord, onder hen. Pieyés. Het be
roemde: „la mort sans phrase" (de dood
en geen praatjes meer), dat men hem
toedicht, komt noch in den Moniteur, noch
in het proces-verbaal van de zitting voor,
documenten waarin de gemotiveerde stem
men textueel zijn opgegeven.
Philippe Egalité7) werd opgeroepen.
Men zag hem opstaan en met vasten tred
en onbeweeglijk gelaat de tribune beklim
men. De zaal staarde hem na met inge
houden adem. Zonder een zweem van ont
roering riep hij uit: „alleen uit plichtsbesef
en overtuigd, dat allen, die de souvereini-
teit van het volk hebben aangetast, des
doods schuldig zijn, stem ik voor den
dood".
Te midden van een dof gebrom want
zelfs de magaera's (lichtekooien) op de
galerijen huiverden op het hooren van dat
votum uit dién mond daalde hij van de
tribune af en ging weer kalm op zijn plaats
zitten.
Reeds was een lange nacht traag voor
bijgegaan; het late ochtendgrauwen van
den winterdag deed het lamplicht verblee-
kenen nog altijd hield het stemmen
aan, nog altijd zweefde de balans heen en
wóer en niemand kon voorspellen naar
welken kant de evenaar zou overslaan. Als
een spookgestalte beklom de eene afge
vaardigde na den anderen het spreekge
stoelte, bracht in korter of langer volzin
nen zijn votum uit en verdween weer in de
massa. Niet één sprak het onschuldig uit,
maar over den aard der straf 'wisselden
de stemmen en de meeningen.
„Ik wed voor den dood!"„Ik te
gen!" klonk het onder de toeschouwers.
Op de galerijen en in de loges prikten de
vrouwen het aantal voor- en tegenstem
mers aan, als zaten zij aan de speelbanken
in het Palais Royal. Verhief zich een stem
voor verbanning of gevangenisstraf, dan
barstten de Jacobijnsche amazones, onder
aanvoering van Mère Duchesne, dreigend
uit ha! ha! Klonk daarentegen het dood
vonnis, dan klapten zij goedkeurend in de
handen.
Zoo sleepte zich de sombere vergadering
voort, totdat ten slotte verveling en ver
moeidheid de heftigste hartstochten uit
putten.
Het fantastisch schouwspel, dat de zaal
aanbood, wordt ons door een ooggetuige
geschilderd. Aan het einde der zaal een
schaar geblankette, rijk getoiletteerde da
mes; boven op de galerijen een dichte
volksmassa, waaronder tal van nieuws
gierige vreemdelingen. Aan den kant van
den Berg, gereserveerde loges voor de
maitressen („meisjes") van Egalité en an
dere afgevaardigden met driekleurige lin
ten; in de wandelgangen gaande en ko
mende bedienden, die den schoonen haar
plaats aanwezen. En in die loges aten de
dames ijs en vruchten, terwijl de afgevaar
digden van haar kennis haar kwamen
aanspreken en 'het hof maken. Op de bo-
vengalerijen dronk men brandewijn en
I rookte men pijpen, als ware men in een
herberg.
En steeds ging het appèl nominaal door
en wederom daalde de avond en werden
de lampen aangestoken, die hun bleek licht
wierpen op afgematte en uitgeputte ge
laatstrekken. Afgevaardigden sliepen op
hun banken en moesten gewekt worden,
als het hun beurt was om te stemmen.
Toen eindelijk, ver in den Donderdagnacht,
de stemming was afgeloopen, viel het tra
ge winterdaglicht door de hooge vensters
op de aanwezigen en gaf aan hun aange
zichten een loodkleurigen schijn, alsof men
zich bevond te midden der onderaardsche
rechters, omhuld door de schaduwen des
doods.
Toen de secretarissen de stemmen had
den opgeteld, bleek er een meerderheid
'van 53 te zijn voor het doodvonnis, en, als
men de 26, die dood zeiden, maar een
zwakke veronderstelling van genade er
aan verbonden, aan den eenen kant aftrok
en bij den anderen kant voegde, dan was
de meerderheid slechts één.
Met diepbewogen stem sprak de voor
zitter Vergniaud: „ik verklaar in naam dei-
Conventie, dat de over Lodewijk uitgespro
ken straf de dood is".
Nauwelijks had hij dit gezegd, of de drie
advocaten, Desèze, Tronchet en Malesher-
bes, traden de zaal binnen en deden een
verzoek om uitstel en beroep op het volk.
Het beroep op het volk was reeds ver
worpen, maar het uitstel kon in overwe
ging genomen en morgen er over gestemd
worden. „Dus nog een vierde stemming!"
brulden wantrouwig de galerijen, nog al
tijd bevreesd, dat men hun hun prooi ont
nemen zou.
Inderdaad, den geheelen Zaterdag, dag
en nacht werd er nogmaals gestemd over
het uitstel, ja of neen. In weerwil van het
dreigend gemor, waagde Vergniaud te zeg
gen: „ja, uitstel!" Phlippe Egalité zeide op
eer en geweten: „neen". Het volgend lid,
dat opklom: „Daar Philippe neen zegt,
moi je dis oui" (zeg ik ja).
Eindelijk, te vier uur in den Zondag
morgen, had men een meerderheid van 70
stemmen: „geen uitstel, dood, binnen viel
en twintig uren".
Maandagochtend, 10 ure, viel op het
Place de la Révolution (het Plein der Re
volutie), eertijds het Place Louis Quinze
(het Plein Lodewijk de Vijftiende) nabij
het voetstuk waarop eens het standbeeld
van dien Koning stond, onder de guillo
tine het hoofd van Lodewijk XVI.
Het geschiedde zooals Danton in een zij
ner reusachtige beelden zei: „De gecoali-
seerde koningen bedreigen ons, wij wer
pen hen ter uitdaging het hoofd eens ko-
nings voor de voeten".
1) Zoo heet de vergadering, die door de
Nationale Vergadering bijeengeroepen werd en
op 21 Sept. 1792 haar zittingen begon. Haar
eerste daad was de koninklijke regeering ver
vallen en Frankrijk tot een republiek te ver
klaren.
2) Dit is de naam van het beroemde slot,
waar de koningen van. Frankrijk woonden. De.
naam is afkomstig van het woord „tuile"
(spreek uit „twiel"), dakpan, omdat hier voor
heen een pannebakkerij was. Het ligt aan
de Seine. Den 10 Mei 1793 koos de Nationale
Conventie de Tuilerieën tot haar zetel. In
1871 werd het gebouw grootendeels door de
Commune verwoest.
8) Girondijnenen Jacobijnen. Eerst-
genoemden waren de partij der meer gematigd
de republikeinen. Hun partijnaam is ontleend
aan het departement Gironde, dat in de Wet
gevende Vergadering van 1791 als afgevaar
digden zond o.a. Vergniaud (voorzitter der
Conventie) en Ducos. Laatstgenoemden ont
leenden hun naam aan een der vele „clubs",
welke reeds voor 1789 alom waren opge
richt; zij vergaderden in een voormalig kloos
ter van Sint Jacob. Zij waren heftiger en
buitensporiger revolutionairen dan de Giron
dijnen. Marat, Danton en Robespierre waren
hunne leiders.
l) Een gematigd Girondijn, innemende ma
nieren, buitengewoon, welsprekend spreker,
waardoor de Nat. Verg. hem tot voorzitter
koos. Hij bleef (uit vrees van regeeringloos-
heid, die van den val van 't koningshuis
gevolg kon zijn) sympathiek jegens den Ko
ning en het Hof, doch om de beschuldiging
van koningsgezindheid te weerspreken, sprak
hij een heftige redevoering uit tegen den
Koning wegens diens weifelende houding je
gens Oostenrijk en Bruisen en diens heulen
met het buitenland'. De hevige tooneelen bij'
de stemming afgespeeld, ontroerden hem zoo
zeer, dat een hevige ziekte hem op het krank-
bed wierp. Zijne gematigdheid was ten slotte
zijn dood. Nog in ditzelfde jaar 1793, den
31 Oct.; viel zijn hoofd onder de guillotine.
6) Hij was een zoon van den bekenden
„prediker der woestijn" Pierre Rabaut. Schooi)
Protestant, had hij zich bij de gematigde
republikeinen aangesloten. Evenals Vergni
aud en zoovele anderen stierf hij onder de
guillotine.
6) Dat waren zij, die deelgenomen hebben'
aan den moord op de politieke gevangenen
in de gevangenissen van Parijs van 26
Sept. 1792.
Een zedeloos mensch, schoon van vor-
stelijken bloede. Hij heette eigenlijk Louis
Philippe Joseph, hertog van Chartres, later
van Orleans. Dingend naar de volksgunst, sloot
hij: zich bü de Bergpartij, die der meest on-
verzoenlijken, aan, en liet zich noemen Phi
lippe Gelijkheid (Egalité). Den 6 Nov. 1793 ver
loor ook hij de volksgunst om te sterven
onder de valbijl.
DirectieMr. ANT. VAN BERCKEL, JOS VEITHUIISE.
Kantoor Groote Markt 21. Telefoon 74 (2 lijnen).
Correspondentschappen
Chantecler.
D© Fransche taoneeldichter Rostand
heeft eenige jaren geleden een tafereel
uit de dierenwereld op de planken ge
bracht.
Eie tooncelspelers en -speelsters heb
ben, als pluimvee en viervoetig gedierte
gekleed dit stuk, ook in ons land, opge
voerd.
Chantecler is de hoofdpersoon. Het is
een haan; zijn beminde is de faisant-hen,
aan wie hij heeft wijsgemaakt dat hij de
zon telken morgein doet opkomen. Hij
kraait en de zon komt op.
Natuurlijk heeft de dichter een bedoe
ling met zijn dicht. Hij wil in de hande
lingen der dieren de handelingen der
menschen toonen.
Of soms ook het dolen van sommige
partijen?
Wij weten het niet.
Toch dreigt gevaar dat aan een be
paalde partij1 ten onzent het gefantaseerd
gedoe van dien haan moet worden in her
innering gebracht.
In een artikel van den heer d. 0.
in de N. Prov. Gron. CM. lezen wij:
„over de toezegging van Minister Van der
Vegte inzake de bevordering der Zondags
rust":
„Die Banier' 'tracht deze weer te maken
tot een politiek fortuintje voor zijn strijd
tegen „de Coalitie".
Het blad schrijft: „Ondanks de onvol
prezen coalitie kwam geen verbetering in
deze. En nu, nu dei coalitie (ja, hoe zul
len we het zeggen) niet intact is, rijst
de zon der hope aan de "kim, dat er
althans iets zal geschieden."
Die heer d. O. noemt dit een oneerlijke
voorstelling.
„Het antwoord van Minister v. d. Vegte
en zijn voornemen om te trachten iets
te bereiken voor meerdere Zondagsrust
op de spoorwegen, heeft met coalitie
niets te maken. We veronderstellen, dat
deze zelfde minister, als hij in een coali
tiekabinet had geizeten, geen ander stand
punt zou hebben ingenomen. Omdat h iji
A.R. isl
D'e „onvolprezen" coalitie is door géén
A.R. ooitaangeprezen, als het panacee
voor alle kwalen, maarals het eeni
ge middel in onze tegenwoordige poli
tieke constellatie om een vruchtbare parle
mentaire regeering te kunnen voeren, ook
„ter handhaving van de Christelijke grond
slagen van ons volksleven", al weet elk
A.R. zeer wel, dat ten aanzien van som
mige dier grondslagen niet van elk R.-
Katholiek Kamerlid of Minister de zoo
gewenschtei steun ten volle is te verkrij
gen.
„De Banier'' moet nu echter niet de
voorstelling trachten tei wekken, nu we dié
coalitie eenmaal verbroken hebben, nu,
ziet ge 'twel, gaat het ook met de Zon
dagsrust in beterei richting.
Dit is een politieke winstmakerij, die op
geen reëele transactie steunt. Dat ware
windhandel."
Tot zoover de heer d. O.
Is het onze schuld dat hij de aanhaling:
Nu de coalitie (door de St. Ger. partij) ver
broken is, gaat het met de Zondagsrust
in betera richting, ons Chantecler in de
gedachten schoot?
Adjudant van sultan Mohammed
i gearresteerd1.
Een telegram! uit San Remo meldt de
arrestatie van kolonel Zeki Bey, oud-adju
dant van den onlangs overleden sultan
Mohammed. Bte gearresteerde wordt be.
schuldigd van 'moord met voorbedachten'
rade op Rechid Paclia, den lijfarts van
den sultan, die in Maart dood gevonden
is, m'et een revolver-kogel in het hoofd,
in een kamier naast die van den sultan.
Personen uit het gevolg van den sultan
hebben onthullingen gedaan en het Turk-
sche consulaat te Genua heeft aan dg
Italiaansche autoriteiten de bewijzen van
de schuld verschaft.
Die verzending van het stoffelijk over
schot van den sultan is uitgesteld. Die le
veranciers ©ischten de verzegeling van del
villa, om de regeling van de oude schul
den van den sultan te verkrijgen.
Het conflict in de Engelsche steenkool
nijverheid.
Cook, de secretaris van de mijnwerkers,
heeft te Chelsea een rede gehouden. Hij
begon m'et te zeggen, dat men nu da
zevende week van den strijd inging en dafl
de mijneigenaars zich zouden vergissen
indien zij dachten, dat ©r teekenen van
verzwakking waren onder de delvers of
hun vrouwen.
Voorts antwoordde Cook op de uitlatin
gen van Lord Birkenhead over den steun
uit de Sovjet-Russische Schatkist. Cook
vroeg waarom Birkenhead de Diuitscha
regeering niet aanviel, die een verdrag
met Rusland sloot. De mijnwerkers hadden
een eerste bijdrage van 10.000 p.st.
van de Amerikaansche mijnwerkers gekre
gen. Waarom viel hij cle Amerikaansche
regeering niet aan?
Indien, vervolgde Cook, Birkenhead dal
Diuitsche regeering beleedigde zooals hij
de Russische beleedigd had, zou er oor
log gekomen zijn. Het was waar dat da
mijnwerkers uit Rusland 350.000 p.st. had
den gekregen, en gisterochtend een extra-
steun van f30.000. Zij hadden dat niet
verborgen gehouden en het Russische volk
evenmin.
Er is een complot, en Lord Birkenhead
maakt daar deel van uit. Het complot
is om de kinderen en vrouwen van "da
mijnwerkers uit te hongeren, zoodat de
mannen gedwongen zouden worden tot
aanvaarding van de voorwaarden. „Wij
zullen nooit een overeenkomst met de
eigenaars sluiten", zeide Cook later. „Het
zijn een onmogelijk stel mannen."
voor Manufacturen
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen ie
GOES HULST
Korte berichten.
B!e staking in de ijzer-, kolen- en
leerindustrie en in de bouwvakken in
Noorwegen is, na acht weken te hebben'
geduurd geëindigd. Dei vakvereenigingen
hebben n.l. het voorstel tot loonsverla
ging inlet 18 pet. goedgekeurd. Naar schat
ting heeft het conflict een schade van'
50 millioen kronen meegebracht.
In de eerste week van Juni hebben'
in de omgeving van Moskou zware bran
den gewoed. Ruim! 300 huizen zijn afge
brand en duizenden personen zijn dakloos
geworden. D|e materieele schade is aan
zienlijk.
Het Engelschei Lagerhuis heeft in
derde lazing de wet op de herverkiezing
van ministers m'et 183 tegen 88 stemmen
aangenomen. Door deze wet zal het voor
taan niet mteer noodig zijn, dat een af
gevaardigde, di© tot het ministerschap ge
roepen wordt, zich opnieuw aan een ver
kiezing in zijn district onderwerpt.
D© uitvoer van opium! uit Britsch!
Indië zal binnen tien jaar geheel verbo
den zijn.
Het belang van ons land bij e en
ongestoorden uitvoer.
Dat Nederland groot belang heeft bij
een ongestoorden uitvoer van vleeschi
naar Engeland, blijkt uit de volgende cij
fers, welke de R.-K. Boerenstand aan da!
Statistiek van den In-, Uit- en Doorvoel
over 1925 ontleent.
a. Varkensvleesch, totaal uitvoer van
62.368.000 K.G., waarde f62.312.000 u,it-
voer naar Engeland 36.072.000 K.G., mei
een waarde van f 36.227.000.
b. Rund- en Kalfsvleesch, totaal uitvoer
15.896.000 K.G., waarde f21.981.000, uit
voer naar Engeland 9.592.000 K.G., mei
