DE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
De lotgevallen van Jobn Fox.
Uit de Provincie.
Weclstszaken
Finantieele Berichten.
FEUILLETON.
YAN
ZATERDAG 1 MEI 1926, No. 178.
Op ihet dorp.
We waren in het laatst van de maand
Februari in Amsterdam in verband met
de Bondsvergadering. Met verschillende
andere „dorps"-bewoners hebben we met
verrassing en angst gezien, de „vlucht"
die het verkeer daar heeft genomen; zoo
dat men overdag met respect opziet tot
den verkeersagent, van wien naar waar
heid kan gezegd worden: „Veler rader
werk staat stil, als zijn „gemanchette"
arm het wil". En ook des avonds toen we
geheel doortrokken van tabakslucht, wat
frisseher avondlucht opdeden en ons er
gerden aan de overigens veelszins schitte
rende lichtreclames, die het stadsbeeld
overal vernielen, namen we die verkeers-
uitbreiding met verbijstering waar, toen
we meer dan eenmaal, ternauwernood,
het veege lijf redden, voor ongegeneerd
suizende auto's-
Waar moet dat toch naar toe, vraagden
we ons in onze dorpsonnoozelheid af
en de stadsman 'in andere gestalte zal
dat ook wel bepeinzen- Zie me die steden
eens aan nu en voor 10 jaar, kijk toch
eens die uitbreidingsplannen en ge zoudt
zeggen dat over 25 jaar de helft van
ons volk in de 4 of 5 grootste steden!
woont, een kwart in de kleinere steden
en een kwart op bet land-
En toch mag hieruit, noch uit het feit
dat we stukjes schreven over de groeiende
wereldstad, centrum van ontaarding op
menig gebied, en tweemaal in Patripolis u
ophielden, niet afgeleid worden dat Patri
monium alleen die wereldstad op het oog
heeft aangenomen dat ze dat heeft
en de kleinere plaats en het dorp niet
zo-u tellen. Integendeel!
Het dorp heeft de oudste rechten; al
zal ook een meelevend man in de stad
in den regel niet meer terug willen naar
het dorp, dat hij als jongen verliet, en
al zullen len aanzien van Patrimonium's
werk de groote stadsvragen hem. ver
bijsteren; hem namelijk, die den nood der-
steden ziet- Amsterdam was vóór 650
jaar een visschersdorp en een bekend
Amsterdamsch journalist betwijfelde bij
de herdenking van Amsterdam's geboorte
dag ernstig of er in de stad naar verhou-
king wel zooveel volksgeluk te vinden was
als in dat arme dorp- En daar gaat het bij
Patrimonium toch om, niet waar? Om
waarachtig volksgeluk- En zeker, dan is
er verschil óók tusschcn dorp en dorp-
De „geestelijke ligging" zoowel als de
aardrijkskundige, heeft grooten invloed-
Je kunt geen staalkaarten laten komen
van Patrimonium stof en daarvan 600
confectie-progr-ampakjes laten maken voor
alle dorpen en stadjes in ons land- Dan
zou je wonderlijke dingen zien als de
dorpslui ze zouden aantrekken- De eene
zou op zijn broekspijpen trappen, de an
dere uit zijn jas bersten- Toch zal er, in
welk stil dorp of lief provincie-stadje ge
ook woont, nog heel wat van uw gading
zijn in een oud jaarverslag, hetwelk een
vriendelijke plattelander mij zond over
dorps Werk- Snuffel er eens met me in.
„We hadden dit jaar op het dorp ge-1
regeld om de 14 dagen onze ledenver
gaderingen, waar we een sociaal onder
werp behandelden. De gewone leden leid
den dat in, doch we hebben veel hulp
van onzen dominé en van den boven
meester; (de ondermeester is onze pen
ningmeester, die straks verslag zal doen-)
Dezen winter hadden we vier vrou-
w e n a v o n d e n, alléén voor onze vrou
wen en dochters toegankelijk, wijl de
„mannelijke" onderwerpen en de manne
lijke tabaksslaverij én het kroost thuis,
gezamenlijk vergaderen niet mogelijk
maakten. Onderwerpen als: Met ons strij
den, moeder de vrouw, vader moeder,
kind, begaafdheid der vrouw, door predi
kant en schoolhoofd behandeld en „Klaas
Kater, boe de krant vol komt, onze Twee
de Kamer", werden door bestuursleden
ingeleid- De opkomst was uitstekend.
Voor de schoolgaande jeugd on
zer leden hadden we een gezellig avondje
De meester vertelde een verhaal; een der
broeders vertoonde lichtbeelden en on-
dergeteebende vertelde op „kinderachtige"
manier over „Patrimonium".
Den a-s. zomer hopen we een dag
met alle leden en hunne gezinnen
uit te gaan- Het bestuur meent, dat
waar het volk Israël zooveel feesten had,
wij althans eens een dag moeten genieten
met onze gezinnen- Van bet najaar zijn
we er voor gaan sparen- Het geld wordt
apart beheerd-
De drie lees-clubs die we voor
eenige jaren hebben gevormd, elk van
10 leden, hebben dit jaar goed gewerkt-
Verleden jaar waren een paar slordige
leden oorzaak dat het niet „rolde"- Maar
die leden hebben we er uit gezet- Voor
10 cent in de week lezen we nu: Oude
Paden, Reformatie, Spiegel, Kinderkrant,
De Jonge Vrouw, School met den Bijbel,
Houten Pomp, Dokter in Huis en De He
raut- Een club van 5 leden leest de helft
minder, voor 5 cent per week-
We hebben dezen winter ook de stoute
schoenen aangetrokken en zijn naar een
bekwaam spreker getogen om te vragen
of hij' eens een paar lezingen w_ou hou
den over opvoedkunde- Dat is fijn
geweest, geachte vergadering.
De penningmeester moest er wel een
gulden of wat bijleggen, maar we heb
ben heel veel geleerd en ook hebben wat
andere mensclien nu eens met „Patrimo
nium" kennis gemaakt-
De praatavonden waren niet druk be
zocht, maar die er kwamen, vonden het
eenvoudig bespreken van het blad en
van allerlei levensvragen toch zeer nut
tig en zij dringen aan op volhouden- Je
kan dan gelijk zien, of ze het blad lezen,
zeggen ze-
De afigevaardigde op onze jonge-
lingsvereeniging, bezocht haar 6 maal bij
het behandelen der maatschappelijke on
derwerpen- Hij klaagde over de moeilijk
heid die hij had, nu en dan, bij de soms
wat theoretische inleidingen der vrien
den en zorgde voor de practische be
lichting-
Ons ziekenliuis-verplegingsfonds werkte
ook heel goed dit jaar, we tellen 100
gezinnen, ook niet-leden, totaal 560 per
sonen- Per lid betaalde men 2 cent. We
keeren de kosten uit voor 8 weken ver
pleging per jaar; bij gunstigen stand der
kas over 10 weken. Kassaldo is f800
Twee personen werden in het ziekenhuis
opgenomen- De uitkeeringssom was totaal
150 gulden-
Onze afdeeling „land-verhuring" lieeff
7 palm in huur van een buitengewoon
lid 'der afdeeling, 35 leden huren hier
een deel van- Wij geven het voor "denzelf
den prijs als we het zelf huren- De be
talingen geschiedden geregeld, anders zou
den ze de vrucht van hun land verliezen
De opbrengst komt aardig in het huis
gezin tegemoet bij de huurders- De loo-
ncn zijn hier zeer laag; zooals do verga
dering weet.
We hebben een comité van 3 broe
ders die dezen winter geld hebben inge
zameld voor het werk der middernacht
zending in onze groote steden- Dit mooie
opofferende werk moeten wij steunen,
want het zijn zonen en dochteren van
ons eigen volk, die moeten worden be
waard en gered.
Onze bibliothecaris deelde mij mede dal
hij dit jaar 50 nieuwe boeken aankocht
en dat hij thans 900 nommers in zijn
kast heeft- Leden en anderen, maakten
veel gebruik van ontspanningsboeken, en
sommigen ook van studiewerken-
Van enkele takken van arbeid kreeg ik
geen bericht, dus kan ik niets vertellen;
doch geachte feestvergadering, u merkt
w-el. dat we heel wat werk doen op ons
dorp- En nog is er een groot deel van
den akker, dat braak ligt-
Wij moeten op het dorp het kwaad voor
komen- In de stad probeeren ze de ziekte
te genezen, maar ons werk is beter-
J. DORPELING, Secr."
De frissche geur van het vrije buiten
leven -en de heldere klank van arbeids
vreugd stijgt -op uit dit oude muffe pa
pieren verslag van een dorp safdeeling van
Patrimonium-
Zeg mij, gro-ote-stads-bewoner, zit hier
geen aanwijzing in voor uitbreidingsplan
nen in uw stad? D-w.z. voor verbree
ding van uw afdeeling staak? En mede-
8) o
In dit schoone en vreedzame beroep
werkzaam, leidden zij een lang en geluk
kig' leven en de stilte en rust van hunne
bloementuinen schenen in hun gemoed te
zijn overgeplant.
John Fox legde een werkzaamheid aan
den dag, geheel in overeenstemming met
zijn krachtige inborst, en het verdroot hem
niet zijne broeikastramen open te zetten,
zijne matten op te rollen en de bloemen
over te planten iu den kouden grond, zoo
dra zij verderen groei beloofden, en in de
volgende maanden al haren rijkdom van
kleuren ten toon te zullen spreiden.
Het meertje scheen niet minder rijk aan
genoegens voor hem te zijn. Mick Shay
had hem zijn schuitje aangeboden zoo dik
wijls hij dit mocht verlangen, en het was
inderdaad een blijk van kiesche beleefd
heid, dat eer zou hebben gedaan aan een
man van fijnere beschaving en opvoeding
dan Mick genoten had, dat John Fox,
reeds daags nadat het aanbod was ge
schied, toen hij naar het einde der weide
kuierde, de boot vond liggen bij de trap
pen van een kleine aanlegplaats en vast
gemaakt aan een boom. Hier vond hij haar
dagelijks gedurende den geheelen zomer
weder, behalve wanneer Mick zelf voor
haar weinige uren noodig had. John Fox
was een hartstochtelijk liefhebber van vis-
schen, zoowel met het net als met den
hengel. Hij bezocht met de boot elke kreek
en bocht van den schoonen plas; soms al
leen, wanneer hij uren lag te lezen onder
de schaduw van een over het water heen
hangenden boom, van tijd tot tijd een blik
werpende op den takel; soms met Mick,
die een bijzondere bedrevenheid bezat in
het werpen van zijn net over de groote
snoeken die in de stralen der zon dartel
den, of om hen met een strik te vangen;
soms ook vergezelde hem de oude Gabriel
om te roeien, maar deze vertelde aan Re-
bekka, dat het voor een liefhebber van
visschen, gelijk Mr Fox was, kluchtig was
te zien dat hij soms vergat dat hij beet
had, en een grooten visch aan zijn lijn
te zien trekken, totdat hij hem bijkans
den hengel uit de hand rukte: zoo afge
trokken kon hij soms zijn. „Ja", zeide hij,
„ik heb zelfs gezien, dat er soms twee of
drie tegelijk op het aas toeschoten, zoodat
zij met hunne neuzen tegen elkander stie
ten, zonder dat hij het nog bemerkte".
Later, door Gabriel opmerkzaam ge
maakt, keek hij op en scheen met wanho-
pigen ernst te willen visschen, stootte hem
voort in de boot, liet hem dan naar dezen,
dan naar genen kant roeien, totdat hij
eindelijk zich begon te vervelen en hem,
Gabriel, den hengel in de hand duwde en
ging lezen.
Op een van deze tochtjes echter, be-
dorpsbewoner, hoe ziet uw verslag er
uit?
Zou het niet goed zijn, om over het
stadsprobleem en het dorpsgeluk eens
te confer-eeren met elkaar; stedeling en
dorpsman? Zouden we samen iets kun
nen doen om de oplossing van het eerste
te vergemakkelijken en het peil van het
andere te verhoog-en? Stad en land ten
zegen! W. IIEIJNS.
Stoomtram Hulst-Walsoorden.
In de heden gehouden vergadering van
aandeelhouders der Stoomtram Hulst-
Walsoorden, werd het jaarverslag uitge
bracht, waaruit bleek, dat de totale be-
drijfsontvangsten bedroegen f 88.566,60 of
f 12.746,15 minder dan in 1924.
De opbrengst van het bieten- en post
vervoer was lager, doch zoowel het per
sonen- als gewone goederenvervoer gaf
een betere uitkomst dan in 1924-.
De bedrijfsonkosten liepen met f 5849,47
terug tot f 64.221,04, zoodat de bedrijfs-
rekening sluit met een zeer bevredigend
batig saldo van f24.345,56.
De maatschappij heeft 3 locomotieven
en 6 personen-, 2 post- en 23 goederenwa
gens. Er werden 2130 gewone reizigers
meer vervoerd dan in 1924- en de op
brengst van het geheele personenvervoer
was f 653,20 hooger dan in 1924. Ook het
bagagevervoer gaf een betere opbrengst.
Er werden ruim 19 millioen K.G. suiker
bieten vervoerd tegen ruim 24 millioen
K.G. in 1924, en gaf dit een mindere op
brengst van f 8239,29; het vervoer van an
dere goederen nam toe met 2721 ton en
met f 2809,13 in vrachtopbrengst. Voor
het postvervoer kon f 5000 worden gede
clareerd.
De winst- en verliesrekening geeft een
winstsaldo aan van f 13.749,75. Voorge
steld wordt hiervan f 11.887,55, vermeer
derd met f 864-,37 onverdeeld dividend
saldo 1924, te besteden om 7 pet. uit te
keeren. Verder f 1140,30 te besteden voor
dividendbelasting en ten slotte f 151,92 op
nieuwe rekening-over te brengen.
Zeeuwsch-Vlaamsche Tramweg-
maatschappij.
In het jaarverslag van de Zeeuwsch-
Vlaamsche Tramwegmaatschappij, uitge
bracht in de heden (Zaterdag) te Terneu-
zen gehouden vergadering van aandeel
houders, lezen wij, dat de toestand van
den handel en de industrie in de door de
Maatschappij bediende streek in het afge-
loopen jaar vrijwel gelijk bleef aan dien
van 1924. Voor den landbouw was het af-
geloopen jaar minder gunstig. De natte
weersgesteldheid was niet bevorderlijk
voor de ontwikkeling, het rijpen en het
oogsten. Ofschoon de uitzaai van suiker
bieten dit jaar nogal wat minder was dan
in het voorafgaande jaar, bleef het ten
vervoer aangeboden kwantum slechts wei
nig beneden dat vaii 1924. De totale be
drijfsresultaten bedroegen dit jaar een be
drag van f620.4-ll,04 of f26.175,78 meer
dan in 1924. Naast een wat lager op
brengst van het reizigers- en bietenver-
voer staat een hoogere ontvangst uit het
goederen- en postvervoer. Ter verkrijging
van nauwkeuriger statistische gegevens zijn
ditmaal voor het eerst de voor dienst ver
voerde wagonladingen in de opbrengst- en
in de kostencijfers opgenomen. Hierdoor
en door de hoogere kosten aan onderhoud
weg, zijn de totale bedrijfskosten nu
f 26.745,59 méér dan in 1924 en bedragen
thans f 515.275,28. De bedrijfsrekening
sluit met een zeer bevredigend saldo van
f 105.135,76; de kaspositie der maatschap
pij is weder gunstiger dan een jaar te
voren.
Het onderhoud van lijnen, kunstwerken,
gebouwen, enz. had geregeld plaats. Be
sloten werd tot uitbreiding van het net
met landbouw-raccordementen van Zaam-
slag naar den Grooten Huissenspolder en
van den Turkijenschendijk bij IJzendijke
naar Stroopuit. Deze plannen zullen in
1926 tot uitvoering komen, indien de ver-
eischte medewerking wordt verleend en de
noodige vergunningen tijdig worden ver
kregen. De aanleg van de lijn Hoofdplaat-
Breskens werd verder voorbereid. Het
nieuwe gebouw te Terneuzen kwam gereed
en werd het kantoor 10 October en de wo
ning 5 December in gebruik genomen. De
maatschappij beschikt over 26 locomotie-
eaic^nii nM'iniWKBBmwmvMeBMWBBMwawnataai
ging Gabriel een misslag, die veroorzaakte
dat Mr Fox hem gedurende geruimen tijd
niet weer medenam. John Fox namelijk
was op een schoonen, warmen namiddag
weder als gewoonlijk in diep gepeins ver
zonken, toen hij Gabriel, die in de boot
was, eensklaps hoorde roepen: „Nicolaas
Flamstead! Hoe, dat is de naam van den
klokkenmaker!"
John Fox ontwaakte plotseling uit zijn
mijmering, wierp een doordringenden en
verbaasden blik op Gabriel en zag dat hij
keek in het boek, dat in de boot was blij
ven liggen, en daarin den naam gelezen
had, die hem dezen uitroep had afgeperst.
Een hooger rood verfde Mr Fox's wan
gen, en een plechtige, ernstige uitdrukking
lag op zijn gelaat, toen hij zijn hand op
Gabriel's schouder legde, en zeide: „Ga
briel, wat doet gij daar? Dat was de naam
en dit is het boek van een vriend, die mij
eens zeer dierbaar was. Gij weet niet hoe
gij mij geschokt hebt door zoo onverwachts
zijn naam te noemen. Beloof mij plechtig,
dat gij, zoolang ik bij u blijf, nimmer zijn
naam noemen zult, of in mijn boeken of
papieren kijken".
Gabriel sloeg haastig het boek dicht,
stamelde duizend verontschuldigingen en
was blijde de boot te kunnen verlaten,
waar John Fox nog eenigèn tijd met wan-
hopigen ernst bleef visschen, zonder een
woord te spreken. Gabriel en Rebekka
verloren zich in duizend gissingen aan
gaande dit voorval, want ook zij waren
ven, 17=personenrijtuigen en 217 goede
ren-, truc-, post- en waterwagens.
Verder zijn in het wagenpark opgeno
men 10 trucwagens en 167 goederenwa
gens, die eigendom zijn van particulieren.
De invoering op 15 December 1924
van tien-retourskaarten tegen verlaagd ta
rief heeft niet aan de verwachtingen be
antwoord. Er werden 3768 gewone reizi
gers meer vervoerd dan in 1924, de op
brengst van het geheele personenvervoer
was in totaal echter f 10280.57 lager. Ook
het bagagevervoer gaf een wat lagere op
brengst.
De teruggang in het bietenvervoer werd
ruimschoots gecompenseerd door de ver
meerdering van het gewone vervoer. In
1924 werd 162 millioen K.G. suikerbieten
vervoerd in 1925 bijna 158 millioen K.G.;
waardoor de opbrengst met f 3094.56 ver
minderde. Het vervoer van andere goe
deren nam toe met ruim 45 millioen K.G.
en met f35761.56 in geld. Inzake de rege
ling der vergoeding voor het postvervoer
werd overeenstemming bereikt. Met in
begrip van de verhooging over 1924 kon
in 1925 f 15358.43 voor dit vervoer wor
den gedeclareerd. Gedurende 1925 kwa
men zes persoonlijke ongelukken voor,
waarvan 2 met doodelijken afloop. De
winst- en verliesrekening wijst een winst
saldo aan van f58030,53.
Voorgesteld wordt van dit saldo f54000
te bestemmen voor de uitkeering van 41/2
procent dividend, f 3746.70 voor dividend
belasting en f283.83 over te brengen op
nieuwe rekening.
V. P. Z. Bij besluit der Algemeene
Vergadering, gehouden den 12en Febr.
1926 te Vlissingen is het Hoofd
bestuur opgedragen een onderzoek in te
stellen aangaande de oprichting van een
voederbureau der V. P. Z. Het Bestuur
heeft zich van deze taak thans gekweten
en 'is er in geslaagd een overeenkomst
te sluiten met de Veevoeder Fabriek Zee
land te Goes, w,elke een goed samengesteld
Pluimveevoeder in den handel zal bren
gen. Er zal verkrijgbaar worden gesteld
een hoendermeel onder den naam van
„Zeeland's Hoendermeel, merk V.P.Z." en
een opfokvoeder in drie soorten onder
den naam van „Zeeland's Opfokvoeder,
(I, II en III), merk V.P.Z. Waar deze
voeders op advies van den heer B. van
Asperen Vervenne, Rijks-Pluimvee-consu-
lent te 's-Gravenhage zijn samengesteld
en telkens vanwege de V.P.Z. op hoe
danigheid en kwaliteit worden onderzocht
aan het Rijkslandbouwproefstation voor
Vee-onderzoek te Wageningen, zal de ver
koop dezer voeders onder het merk der
V. P. Z., wel ingang vinden.
Wij' verwijzen verder naar de adverten
tie in dit nr.
Moderne woningen! Voor het
Kantongerecht te Hulst zijn op de laatste
strafzitting niet minder dan 24 overtre
dingen van de Verordening regelende de
Volkshuisvesting in de gemeente Koe
wacht behandeld. Terecht stonden een
aantal aannemers en bewoners van nieuw
gebouwde woningen.
Eerstgenoemden was ten last© gelegd,
dat zij nieuwe woningen hadden ogericht
waaraan veel, soms zelfs het allernood
zakelijkste ontbrak, o.a. waren geen por
talen of gangen, geen behoorlijke privaten,
zelfs geen dakgoten aanwezig. De bouw
plannen waren keurig in orde en werden
dan ook door den gemeente-architect goed
gekeurd, doch ter zitting bleek, dat het
gemeentebestuur nadat de plannen waren
goedgekeurd, zich niet meer met het bou
wen had bemoeid, zoodat de aannemers
bouwden alsof er geen bouwplannen be
stonden. De burgemeester van Koewacht
als getuige gehoord, moest toegeven, dat
het toezicht alles te wenschen overliet,
doch beriep zich op de 77-jarige gemeente
architect die echter beweerde nimmer
eenige instructie te hebben ontvangen.
Verschillende verdachten voerden aan,
dat nimmer op de naleving van de ver
ordening was gelet, zelfs beweerden en
kelen, dat de bewuste verordening niet
ten gemeentehuize verkrijgbaar was.
De Ambtenaar van O.M. betoogde, dat
hij naar aanleiding van de zijde van de
Gezondheidscommissie ingekomen klach
ten ten opzichte van de in de laatste ja
ren gebouwde woningen een onderzoek
eenigszins bekend met de geschiedenis van
den klokkenmaker, en zeer nieuwsgierig
er meer van te vernemen, maar zij durf
den toch hun gast geen enkele vraag doen.
Hij bracht echter op een avond het ge
sprek op dit onderwerp, zeide dat zij na
tuurlijk meer wisten van de vroegere lot
gevallen van zijn vriend; welke gelukkige
dagen zij samen hadden doorgebracht in
het nabijgelegen dorp, waar de klokken
maker geboren was. Toen waagde Rebek
ka het te vragen:
„O waarde heer, kunt gij ons zeggen
wat er van hem geworden is? Wat zouden
sommigen hier in het dorp niet geven
willen, dat te weten!"
„Ik weet het, ik weet het, Mrs Thorpe",
antwoordde John Fox, terwijl treurigheid
zijn gelaat benevelde;" „menigeen en aan
zienlijker personen dan gij, hebben hun
best gedaan hem op te sporen, maar nie
mand, geloof ik, is het gelukt zijn schreden
verder te volgen dan tot aan de Kaap de
Goede Hoop."
De overige bijzonderheden welke in dit
gesprek voorkwamen, zullen wij weldra
in den loop van ons verhaal ontwikkelen;
thans willen wij eerst nog een blik werpen
op John Fox, en op Mick Shay en Tom
Fletcher, met wien hij veel omging.
DERDE HOOFDSTUK.
John Fox verschijnt in een
raadselachtig licht.
Twee maanden waren er verloopen se-
beeft laten instellen waarbjj bovenstaande
tekortkomingen waren gebleken. Hij achtte
hier ernstige nalatigheid zoowel van de
zijde van verdachten als van het ge
meentebestuur aanwezig, en was van oor
deel, dat, waai' de woningtoestanden aan
do grens toch reeds veel te wenschen
overlaat, ten minset voorzooveel het
nieuw gebouwde woningen betreft aan de
bedoelde verordening streng de hand moet
worden gehouden, te meer daar in ver
band met de toename der bevolking en
het. tekort aan woningen, van onbewoon
baar verklaring weinig zal kunnen komen.
Gezien de omstandigheden waaronder
deze overtredingen waren begaan (de
bouw der huizen was voor minder geld
aangenomen dan volgens verdachten bij
bouwen ingevolge bouwplan mogelijk
was), requireerde de Ambt. O.M. ver
oordeeling der aannemers ieder tot eene
geldboete van f3 voor elke overtreding'
en van dengene die de woning zonder
goedkeuring hadden betrokken tot eene
geldboete- van f 1 b. s. ld. h., terwijl
hij het vertrouwen uitsprak, dat B. en
W. voortaan de naleving der verordening
met alle middelen zou bevorderen. De
Kantonrechter, onmiddellijk uitspraak
doende veroordeelde hen overeenkomstig
den eisch.
Die heerlijke „vrije" concurrentie.
In een flinke provinciestad besloten
de barbiers om op Zondag hun zaak
te sluiten- Een toe te juichen maatregel,
nietwaar? Maar nu vergaten ze, dat het
stelsel van „vrije" concurrentie nog be
stond- Een ander vakman van elders hoort
dit en is bereid w e l op Zondag te sche
ren- In ieder geval wil hij eens probeeren
of daarmede niet een broodje te verdienen
is want er zijn toch altijd wel menschen,
die zich op Zondag nog gaarne even
laten scheren-
Fluks plaatst hij de volgende adver
tentie
Heeren,
die zich niet kunnen vereenigen met
het besluit van Kapperspatroons en be
dienden om des Zondags te sluiten,
worden verzocht hun adres op te geven
onder motto „Scheren" aan het Bureau
enz-, met opgaaf of zij eventueel ge
neigd zijn van kapper te veranderen,
indien zich hier een zaak komt vestigen,
die wel bereid is des Zondags te
scheren-
Dit zijn toch inderdaad alles behalve
fraaie concurrentie-praktijken.
Op deze wijze is bet mogelijk, dat een
kleine onwillige minderheid en in dit
geval slechts één persoon de over-
groote meerderheid tyranniseert, die 0
zoo gaarne hun zaak op Zondag zou wil
len sluiten-
En nu ligt de conclusie voor de hand-
Men begint te vreezen voor schade,
voor verlies van klanten enhet
eens genomen besluit wordt ingetrokken.
De concurrentie dwingt-
Patroons en bedienden zijn weer als
te voren een halve Zondag in 'ttouw-
Zondagsrust, ter kerk gaan, huiselijke
gezelligheid, alles weg-
We willen er dit alleen maar mee zeg
gen: Daar zijn er heusch! nog, die wette
lijke maatregelen inzake winkelsluiting
enz. veroordeelen als „in strijd met hunne
vrij he id sbegrippen"
Heeft dit stukje pra'ctijk hun ook nog
iets te zeggen?
Neen, noemen we alles nu niet direct
Staatssocialisme, maar zou overheids
dwang" hier niet leiden tot ware vrij
heid? vraagt Friesch Dagblad-
Zeeuwsdie Hypotheekbank.
Aan het jaarverslag van De Zeeuwsche
Hypotheekbank te Middelburg over het 28ste
boekjaar loopende van 1 Maart 1925 tot 28
Februari 1926 ontleenen wij, dat dit verslag
alleszins gunstig kan worden genoemd. Er
werden belangrijk meer pandbrieven geplaatst
(f 4.374.700) dan in eenig jaar sinds de op
richting der Bank der Bank en evenzoo wer
den meer hypotheken gesloten en tot veel
hooger bedrag (f 4.055.525) dan tot nog toe.
Al is dit voor een groot deel te danken
aan de geldruimte, die gedurende het ge-
dert de aankomst van Mr Fox te Lenis-
car. Hij had met groot genoegen gevischt
en zijn bloemen zien ontluiken. Het bleek,
dat hij een groot liefhebber was van wan
delen en menigmaal ging hij uit, zwierf
wijd en zijd in den omtrek rond en keerde
eerst tegen den avond terug. De geheim
zinnigheid die hem omringde, was nog
door niets opgeklaard; de denkbeelden
aangaande zijn rijkdom en zijn aanzien
daarentegen waren vergroot. Hij ontving
van tijd tot tijd brieven uit Londen, met
groote cachetten voorzien en geadres
seerd: „John Fox Esquire". 'tWas be
kend, dat hij een vriend geweest was van
den klokkemaker, wiens duistere geschie
denis een levendige belangstelling in deze
streek had opgewekt; maar niemand kon
iets meer uit hem krijgen, dan hetgeen hij
vrijwillig aan Gabriel en Rebekka verteld
had. Hij had deftige manieren, die het
diepst ontzag inboezemden aan de dorpe
lingen, en dit te meer, omdat, sedert zijn
komst, er geen ongeluk plaats greep, het
welk Mick Shay niet in last had te ver
lichten, en niemand ziek werd, dien de
dokter niet moest ondersteunen, en zulks
uit een bron, welke zij nooit noemden;
maar niemand twijfelde er aan, of Mr
Fox was de onbekende helper.
(Wondt vervolgd.)