In 's levens branding,
Maison F. Q. C.
Uit de Pers.
~FEUILLi?Tim
DEN HOLLANDER'
Sint Nicolaas-Cadeaux
legt dan het medicament als zoodanig.
Ik had de waarde Ieeren kennen van.
de s ugge s t i e, de tooverkracht Ieeren
beseffen die schuilt in de macht der
GEDACHTE; ik had de waarheid gerea
liseerd van het gezegde, dat de gedachte
reeds het begin is van de handeling;
de bevestiging gezien van Vergilius' ge
vleugeld woord ,,Mens agitat molem", d e
geest beweegt de stof! Een n ie u -
w e wereld had zich voor mij ontsloten,
de wereld van den GEEST! Dank
zij Liébeault had ik een wapen loeren
kennen, dat in al zijn eenvoud krach
tiger bleek te zijn in den strijd tegen
ziekte dan menig stoffelijk instrument:
HET GESPROKEN WOORD!
Nauwelijks was ik in Goes terugge
keerd of ik opende mijne deuren voor
ieder, die zich langs psychischen weg
door mij wilde laten behandelen. Mijn
geestdrift werkte aanstekelijk. De won
deren van Nancy herhaalden zich in Goes.
IMijn rotsvast vertrouwen in de
kracht dei' suggestie entte ik over
op mijne patiënten en hun geloof in
mij verhoogde weer mijn zelfvertrouwen.
Zoo juist past op deze mijne ervaring
liet gevleugeld woord van Georges Eliot
in haar „Adam Bede" (Eddem Biede)
(1859): Alleen geloof kan wonderen ba
ren. De wonderdoener gelooft in zichzelf.
En hij die het wonder ondergaat gelooft
in dien het wrocht. Het geloof, dat de
wonderdoener in zichzelf stelt, berust
grootendeels op de wetenschap, dat an
deren in hem gelooven. „That is a deep
and wide maying, that no miracle can
be wrought without faith. Without the
workers faith in himself as well as the
recipients faith in him. And the greater
part of the workers faith in himself is
made up in the faith that others believe
in him." i j !,r!
Wat mij het meest had getroffen in
Se eenvoudige consultatie-kamer van Lié
beault, was de omstandigheid, dat
hij vrijwel geen enkele ziekte-toe
stand van zijne behandeling uitsloot,
dat zijn ziekenonderzoek zeer oppervlakkig
en de behandeling in hoofdzaak eene
verschijnselen-behandeling was
Maar!! welk eene BEZIELING ging er
uit van de bemoedigende woorden van
üen heelmeester, van zijn verzekering, dat
fle verschijnselen ophielden en de ziekte
Up weg was van genezing! Zoo stilde
hij de pijnen, bracht de krampen tot be-
fiaring. herstelde het vermogen om te
(slapen, regelde de stoornissen in de af-
en uitscheidingen, richtte hij den moede-
looze op, hernieuwde diens zelfvertrou
wen, bracht dronkaards tot onthouding!
Het is hier de plaats niet noch het
0 ogenblik om 'de evolutie voet voor
voet te volgen, die de psychotherapie
Sn den loop der jaren heeft ondergaan.
Genoeg zij het, er op te wijzen, dat zij
(aanvankelijk tegen wantrouwen en onge
loof heeft te kampen gehad, maar zich
geleidelijk ook heeft weten in te bur
geren. Zij is tot aanzien gekomen, en
geëindigd met als volkomen gelijkwaardig
haar plaats te hebben mogen innemen
maast hare zusteren, de somatische ge
neeswijze.
"Uit de stek door Liébeault geplant is
een STAM gewassen, die zich veelvuldig
heeft vertakt, wiens takken evenveel mo
daliteiten aangeven van het oorspronke
lijk wezen- Niet langer bepaalt zich
de ziele-arts tot de rol van zieken
trooster of zedepreeker, die tob-
bers opbeurt, angstigen geruststelt, onge-
lukkkigen moed inspreekt; noch tot dien
van wonderdoener, die slaap bc-
Eorgt en pijnen stilt, die lammen heelt
en kreupelen; kortom hij stelt zich niet
langer tevreden met de toediening van
1 ij del ij k helpende, van palliatie-
ve middelen. Zjjn doel reikt HOOGER,
zijn woord richt zich niet langer alleen
tot het gemoed en de verbeel
ding maar tevens tot het VERSTAND
van den lijder- Hij dringt dieper door :n
fiiens zielebewegen, speurt deszelfs roer
selen na, onllecdt de beweeggronden der
stoornissen die zich voordoen, leert deze
Ben patiënt kennen, ANALYSEERT hem
en helpt hem dan verbetering brengen
Sn de functie-stoornissen, waardoor het
evenwicht in het zieleleven wordt her
steld. Wij noemen dat het a n al yse c-
ïenvanden patiënt en zijne we-
Heropvoeding- De oppervlakkige ana
lyse, die zich bepaalt tot het opperbe-
wustzijn en geneest door redeneering,
IDvertuiging, oefening, harding, voert s ug-
gestiebloed in de aderen, en zij
B8) o—
Het was heden de beurt van Floss
Gresham om voor de patiënten te zingen.
Kij had geaarzeld bijna tot het laatste
Dogenblik. Zij wist, dat Douglas Wyburn
In het ziekenhuis was, en zij zag er zeer
liegen op hem te ontmoeten- Zou zij zich
verontschuldigen Een plaatsvervangster
Eenden? Ongesteldheid voorwenden? Het
zou een groote teleurstelling zijn voor vele
üer patiënten, dat wist zij- Zij zagen altijd
vol verlangen haar komst tegemoet.
Zij kwam in het eind tot de overtuiging
fiat zij niet aan zich zelve mocht denken,
fiat het zelfzuchtig en laf zou zijn, zulks
Ie doen.
Toen zij het ziekenhuis naderde, ver-
fivveen de angst Douglas Wyburn te zul
len ontmoeten, en een ander gevoel trad
|n de plaats. Zij hoopte bijna, dat zij
tem zien zou. Zij was niet geheel recht
spreekt voor een deel ook tot de ver
beelding. De diepere analyse
strekt haar arbeidsveld ook uit tot het
onderbewuste zieleleven, waarin de wor-
tele nschuilen van de meer ernstige ziele-
storingen. Zij leert deze blootleggen. Zij
leidt tot zelfkennis en tot de moge
lijkheid van duurzame genezing.
Alle die verschillende wijzen der psy
chische therapie hebben wij van noode.
Geen enkele is overbodig- Alle heb
ben hare aanwijzingen. Den ervaren ge
neesheer blijve het overgelaten, uit deze
in elk gegeven geval een wijze keus te
doen. In e 1 k harer speelt de sugges
tie een rol, een hoofdrol in de twee
oudste vormen, een nevenrol in de
beide laatsten. In de groote meerder
heid der ziektegevallen blijft de sug
gestie in den vorm en de wijze
waarop Liébeault haar toepaste, de
volstrekt aangewezene, de in e e s t d o e 1-
matige.
Na deze helaas wat al te lange uit
weiding kom ik tot het slot van wat
mij op het hart lag U te zeggen:
Toen ik in 1887 de algcmeene practijk
vaarwel zegde en gezamenlijk met Dr
Fred- van Eeden mij alhier vestigde als
specialist voor medisch hypnotisme,
doorgrondde ik NIET, dat met het
bestaan van dat stoute stuk mijne
loopbaan aanving van zenuwarts, was het
mij niet bewust, dat ik om een
plastisch beeld te gebruiken m ij roe
keloos te WATER had gestort,
zonder vooraf ZWEMMEN te heb
ben geleerd- Mijne kennis toch van
zenuw- en zielsziekten was op dat tijd
stip niet grooter dan die van eiken door
snee-medicus in Nederland, dat wil zeg
gen v r ij w e 1 nihil! En' op die k e n-
!nis TOCH zou hot aankomen! Waar
ik in den aanvang van mijn optreden
angstvallig de voetsporen mijns voorgan
gers bleef drukken en alle zieken,, die
zich aanmeldden om door hypnose' en
suggestie te worden behandeld, aanvaard
de en zooveel mogelijk trachtte te hel
pen, werd het mij al zeer spoedig duide
lijk, dat zenuw- en gemoedszieken
VRIJWEL UITSLUITEND onze hulp zoch
ten en daarbij ook het meeste baat
vonden.
Zoo wees de stroom van patiënten,
die ons toevloeiden, ons den den weg,
dien wij te volgen hadden en dreef ons
de handboeken handelende over zenuw
en zielsziekten te raadplegen, om onze
theoretische kennis te verbreeden, ter
wijl de volle practijk ons tót eene-
RIJKE LEERSCHOOL werd. Zoo leer
den wij al DOENDE zwemmen, zoo.'
groeiden wij in het wetenschappelijke
kleed door ons zoo driest en in jeugdigen
overmoed omgord.
De reeks van jaren, die sedert zijn ver-
loopen, zijn mij een voortdurende bron
van geluk geweest.
Ik heb de psychische geneeswijze' zien
groeien, en mij mogen aanpassen aan
hare opeenvolgende -wijzigingen.
Ik heb mogen beleven, dat zij tót aan
zien is gekomen en lot eere.
Hare toepassing heeft mij vele vrien
den bezorgd.
tfc sfc
Waar Gij mij eert, eert Gij LIEBEAULT,..
mijn leermeester, aan wien ik deze*
Inrichting heb gewijd, wiens leer ik heb-
helpen verkondigen, wiens schepping mij"
heeft in staat gesteld, menig leed te mogen",
lenigen.
Het is daarom met da nk baar he id
dat ik uw geschenk aanvaard en mij ver
heug, dat mijn beeld een plaats heeft'
gevonden onder dat van mijn leermeester-
Hiermedë sluit zich een stokje ge
schiedenis af, dat van het avénement der
wetenschappelijk geijkte psychotherapie
in Nederland.
Straks slaat voor mij hot uur van ver
trek, maar jongere krachten staan-
gereed om Liébeault's werk voort te zet
ten. Haar gun ik hartgrondig de weelde
pm in dit aan hem gewijld gebouw
dezelfde voldoening te mogen smaken,
van hun arbeid, die m ij geschonken is,
geworden!
Uit historisch opzicht is het ook wel
van ©enige waarde, dat dr v. Renterghem
veertig jaar geleden de huisarts en-
vriend' was van nu wijlen ds de Pree te-
Goes. Zijne echtgenoote, mevr. de Pree
Lansen, leed aan asthma, w'as een 'der-
eerste, die door dr v. R. langs den
weg van hypnotische sugg. behandeld'
werd. Ds de Pree zag dezen bekwamen
vaardig jegens hem geweest, zij was niet
rechtvaardig jegens zichzelf geweest. Daar
enboven, wat 2ijn verleden nu was ge
weest, hij deed nu eerlijk zijn best; en
het was zeker zeer verkeerd hem niet
behulpzaam te willen zijn op den goe
den weg te bijven, nu hij er den voet
weder op had gezet- Het zou een pak van
haar hart zijn, a.ls zij hem alles eens kon
uitleggen. Zij vond het vreeselijk, onrecht
vaardig jegens iemand te zijn, zelfs al
was hij haar medelijden niet waard. Ook
had hij zich moedig en heldhaftig ge
dragen. en dat moest men toch niet ver
geten. En terwijl alle andere menschen
hem prezen, moest zij dan zwijgen en zelfs
weigeren hem te herkennen?
De bijeenkomst was in de regentenka
mer. Floss was een paar minuten
over haar tijd. Een veertig mannen en
vrouwen, allen meer of minder hulpbe
hoevend, of ziek, wachtten geduldig op
haar komst- Zij trad binnen, en aller ge
laat beloerde onmiddellijk op.
Floss durfde niet rondzien, eer zij zich
voor de piano gezet en haar handschoe
nen uitgetrokken had, toen liet zij vlug
medicus met leede oogen vertrekken en
gaf daarvan blijk door een ingezonden
stuk in „De Standaard" van 13 Aug.
1887.
Reeds toed kón dr v. R. blijkens dit
stuk van wijlen ds ie Pree, gewagen
van vele blijvende genezingen bij de toe
passing der hypnopsychie bij zenuwlij
ders of lijders aan rheumatiek.
Ds de Pree schreef onder anderen:
Lijders zijn ons bekend, die wMren lang
handen noch voeten konden "newegen,
door jicht en rheumatiek, en zoo genezen
zijn, alsof zij nimmer aan die kwalen
hadden geleden. Niet dat liij zich voor
stelt, alle kwalen en ziekten door de
hypnose te kunnen heelen, .maar dat door
de wetenschappelijke toepassing der hyp-
no-psychie eene gansche omwenteling in
de medische wetenschap te wachten is,
wordt door beroemde _geneesheeren.. die
dezo zaak ernstig bestudeerd hebben, ten
stelligste verwacht. Vooral voor krank
heden, die uit het verstoorde zenuwleven
en uit zielelijden ontstaan, kan van deze
geneesmethode onder den zegen des Hoe
ren, de beste uitkomsten verwacht wor-
den.
De voorspelling van ds die Pree is
wél uitgekomen.
De diplomatieke betrekkingen met het
Vaticaan.
Aan een interessanten brief van. den
Romeinschen correspondent va» bet
„Handelsblad" over de beteekenis van dp
diplomatieke betrekkingen met het Vati
caan, ontleenen we het volgende:
Vertegenwoordigt een Nederiandsch. ge
zant, die bij een vreemd hof geaccrediteerd
is, in het algemeen ons volk? Neen. Een
deel van ons volk? Nog veel minder. Ha-
i'er Majesteits gevolmachtigde ministers
in het buitenland zijn de zaakgelastigden,
en woordvoerders van het opperst© lands
bestuur. j
De Roomscb-Katholieken hebben van.
meet af aan verkeerd gedaan, door aan
eigen aanhang en aan tegenstanders niet
goed duidelijk te maken, dat de Neder-
landsche gezant bij den H. Stoel niet hen.
vertegenwoordigt, niet ten gelieve van hen
optreedt, noch ook et Rome voor bun be
ginsel en belangen opkomt, doch daar is.
aangesteld in het nationaal belang door
Haar, die óók over Roomsche onderdanen
regeert; op de meest loyale wijze. Of is-
het anders?
Sedert den wereldoorlog is de invloed
(geestelijke positie) van deö. Paus aan
zienlijk versterkt, men moge dan over de
heilzaamheid of schadelijkheid van dien;
invloed oordeelen zooals men wil. Eert
landsregeering, die de door het Vaticahm
ontwikkelde energie heilzaam -acht, zal
uiteraard met de Curie te Rome contact,
zoeken, opdat de goede invloed op het be
stuurde volk zoo krachtig mogelijk inwer-
ke. En een regeering, die deze machtsuit
straling niet goedkeurt en haar alleen on
der zekere voorwaarden of zelfs naar bin
nen gestelde perken toelaat, zal er nog
meer op zijn aangewezen het gestelde con
tact te bestendigen, om te kunnen beoor-
deelen, wat er in dit „zwarte milieu" al-
zoo omgaat en wat er wordt voorbereid.
Verbreekt men liet contact, dan wordt
daarmede de invloed van het Vaticaan
niet gekeerd, of zelfs verzwakt. Integen
deel. De invloed zal zich dan eerst recht
doen gelden, doch buiten het beleid van
de betrokken landsregeering om, en zon
der dat ooit meer (ter wille van de ver
standhouding met deze) bij het nemen van
kerkelijke of propagandistische maatrege
len met het nationaal belang zal worden
rekening gehouden. Daar is, van Roomsch
standpunt gezien, ook te minder aanlei
ding teo, als het de tegenpartijen zijn, die
den oorlog hebben verklaard.
Wij nu hebben een oorlog voortaan; la
ten wij het ons niet ontveinzen. Een ver
lengstuk op dien der 80 jaren.
Hoe staan-, op een afstand gezien, de
partijen? De roomsch-katholieken ontwik
kelen ten onzent in de laatste 'jaren een
buitengemeen, krachtige actie. Wat zij in
het buitenland verrichten op godsdienstig,
sociaal en ander gebied, is bekend genoeg;
maar ook over d/e grenzen reikt hun in
vloed, welke invloed op zijn beurt weer
bijdraagt tot het aanzie® van den H. Stoel'
en tevens de Vaticaansche aandacht voor
de Nederlandsche aangelegenheden be
langrijk doet toenemen. Van alle dagbla
den, die in Italië verschijnen, volgt alleen
de „Osservatore Romano" (het officieus
orgaan van het Vaticaan) de gebeurtenis
sen in Nederland nauwgezet, met eigen
correspondenties en met een bijzonderen
inlichtingsdienst. De eerbiedwaardige en
waarlijk eminente leider van de verbrei-
haar oogen gaan over de kleine groep
van aangezichten, die haar vol verwach
ting aanzagen. Die blik was genoeg
Douglas Wyburn was niet onder haar
gehoor. Misschien wist hij, dat zij dien
middag zou komen en had hij geweigerd
te komen- Zij had daar te voren niet aan
gedacht.
Dit was zonder twijfel de reden. Wel
nu, zij kon er zich niet over verwonderen
Na ajles, wat er tusschen hen was voor
gevallen, zou hij niet verlangen haar we
der te hooren zingen of haar zelfs terug
te zien.
Zij voelde hoe het bloed haar naar het
gelaat steeg, terwijl deze gedachten haar
door het hoofd gingen. En toch, over het
geheel, voelde zij zich toch verlicht, dat
hij niet in de zaal was; zij zou nu vrijer
kunnen zingen."
„Ik zal vandaag een paar gezangen voor
u zingen" zeide zij, terwijl zich tot den
kleinen kring van patiënten wend
de- Toen sloeg zij een paar accoorden aan
en begon te zingen. „Hoog omhoog het
hart naar boven". Hoe spraken de woor
den tot aller hart- Zij voelde hoe de woor-
diiïg van het RooüiSch-Kathoüekë geloof
over heel de wereld is een Nederlander,
kardinaal van Rossum.
Voor de Roomsche zending in "vreemde
werelddeoleii doen 2J4 millioeit Neder
landsche katholieken veel meer daii eenjg'
land met zuiver katholieke bevolking. Ita
lië zelf met zijn 40 millioen inwoners niet
uitgezonderd.
Ons land doet zich in de Roomsche we
reld allerkrachtigst gelden en de gods
dienstige uitstraling van het land der geu
zen komt meer de leer van Thomas van
Aquino ten goede dan die van Luther of
Calvijn. Het is dom zich dat te verhelen.
Na te hebben betoogd, dat in Italië de
Katholieken op politiek gebied niet de
zelfde gedragslijn volgen als hier in Ne
derland, vervolgt de briefschrijver:
Is het aanzien van den Paus door het
Nederiandsch Kamervotum geschaad of
gekleineerd? In geenen deele. Is de in
vloed van den II. Stoel voortaan ten on
zent verminderd? De uitkomst zal eerlang'
het tegendeel bewijzen. Als er iets vermin
derd is, dan is het de Nederlandsche in
vloed bij den H. Stoel; niet die van het
Episcopaat natuurlijk. Zeer terecht merkt
de Milaneesclie courant „lTtalia" op: „van
de opheffing van het gezantschap zal al
leen Nederland nadeel ondervinden".
De verbreking van de betrekkingen met
het Vaticaan, zoo eindigt de. schrijver, be-
teekent geen strijd' met Rome, maar is in
derdaad een strijd tegen eigen bloed.
Wie daartoe aanleiding heeft gegeven
en wie het zoover heeft laten komen, blijve
hier onbesproken: De schuld ligt zeker
niet aan eene zijde, maar het feit is diep
betreurenswaardig.
HUIUNNMtMMMNUHIl
6oes. Magdalenastraat 7. Telef. 15.
Eau de Cotij fl. fl.45 en f2.75
4711 f 125 Imperial Boldootf 1.25
•MHIMMMMMINMIIUM»
Aan een Vriend van „Patrimonium".
Mijn Vriend,
Het is niet een der gunstigste verschijn
selen van onzen tijd, dat. de verhoudingen
tusschen patroon en arbeider veelal zoo
erg los zijn. We spraken daarover reeds
meerdere malen, doch ge weef, daarvoor
een middel aan te wijzen, n.l. om deze
hechter te maken, het valt niet gemakke
lijk. Een voorbeeld van. uitstekende ver
houding was zeker wel die tusschen den
heer Hovy en zijn knecht Kater. Bij ons
Patrimoniummannen leven deze beiden
voort, niet alleen om bovengenoemde re
den, doch meer nog omdat beiden zooveel
hebben gedaan om het Verbond Patrimo
nium groot te maken.
Ge weet, men spreekt nog al eens van
tegenstelling van belangen, vooral werkt
men gaarne met die stelling wanneer men
de «ontevredenheid bij de arbeiders wil
aanwakkeren, doch bij deze beide Chris
tenen, van geheel verschillenden maat-
schappelijken stand, was daarvan niets te
merken. Beiden werkten aan de verheffing
van de sociaal gedrukten.
Vooral toen Kater overal in den lande
optrad om af deelingen van Patrimonium
op te richten, of Domela Nieuwenhuis van
repliek diende wanneer hij vergaderingen
hield, verzweeg hij het niet dat juist Gods
Woord de ware vrijheid bracht, doch ook
toornde tegen sociaal onrecht. En daar
mede was zijn patroon het geheel eens.
Ik wil daarmede maar zeggen, dat geen
tegenstelling van belangen behoeft te be
staan. Trouwens, wanneer wij zoo eens
rondkeken op onze algemeene vergaderin
gen: wat een verscheidenheid. Wij hebben
ze menigmaal aangetroffen: Ministers,
Kamerleden, Predikanten en een aantal
afgevaardigden uit onzen arbeidenden
stand. Allen bijeen om de sociale vragen
met elkander te bespreken. Donk slechts
aan ds Talma. Hoe goed herinner ik mij
een vergadering, waarop de oude broeder
Kater, toen reeds- eere-voorzitter, aanwe
zig was. Daar kwam ds Talma binnen.
Stormachtig was het applaus. Toen kon
Kater niet nalaten te zeggen hoe het hem
verblijdde ds Talma te zien.
In de oude oogen tintelde het vuur der
liefde van dezen trouwen strijder. Dat zijn
schoone momenten waarin ge zoo bijzon
der onze eenheid voelt. Ik schreef het U
reeds eerder, dat de oprichters juist voor
de geestelijke vrijheid van ons Volk begon
nen om Patrimonium op te richten. Daar-
den haar hoorders troffen- Zij wendde
haar hoofd om, en zag, hoe meer dan een
traan schielijk werd afgewischt. Haar ge
hoor haalde ternauwernood adem. Som
migen zaten met gesloten oogen, staar
den in de verte voor zich uit, anderen
met gebogen hoofd veegden stille tranen
weg.
De eenvoudige woorden van het ge
zang roerden een snaar aan in ieders
gemoed. Zij leden smart en pijn, en velen
onder hen konden op niets beters hier op
aarde hopen. En terwijl Floss voortzong,
en haar stem aan kracht en vertrouwen
en uitdrukking won, hadden sommigen
harer hoorders een gevoel, alsof hun hart
waarlijk naar omhoog werd getrokken.
Douglas schrikte op bij de eerste tonen
harer stem, alsof iemand hem had ge
slagen. r J I I
„Dat is Floss Gresham", zeide hij, ter
wijl hij de courant neergooide. „Ik zou
haar stem onder tienduizenden herken
nen".
Hij stond even later van zijn stoel op
zette zijn deur een klein eindje open,
en stond met zijn schouder tegen de
om konden allen samenwerken.
Meen nu echter niet dat nimmer ver
schil van meening bestond, t' Kon soms
warm toegaan, doch ten slotte won de
broederlijke liefde hot altijd en juist daar
om konden de besprekingen vruchten dra
gen. Bovendien werd eenzijdigheid ver
meden, want geen der groepen eischte
het recht voor zich op. Het woord van
Talma „de democratie zal alleen veilig
zijn wanneer zij zich laat belieerschen
door den Christus", kwam menigmaal op
het schoonst uit. Misschien praten we
daarover nóg wel eens.
Inmiddels,
G. O. Z. P.
Onder voogdij van den bankier.
In de „Telegram.' van Dinsdag 24 No
vember, Ucnteiiunlad, vonu men een zeet
opmerkelijke correspondentie uu Brussel
Omtrent een Kabineiszuting, waarin het
beigisene Ministerie de gewone en bui
tengewone uitgaven aan een onderzoek
onuerwierp. Do correspondent meldt bet
volgende:
liet Kabinel heeft zich, naai' ons ver
zekerd werd, in de noodzakelijkheid ge
zien, nieuwe bezuinigingen in te voe
ren. De An'ierikaansciie en Bntsche ban
kiers,. die bij het siunen van de sanee-
ringMeening betrokken zijn, hadden met
klem gewezen op de noodzakelijkheid
voor de Regeenng van te voren de
begrooting in evenwicht te brengen.
Dezo bankiers zijn op de hoogte gestald
van de voorgestelde nieuwe rechten en
belastingen, die de 4U0 miilioen francs
moeten opleveren, benoodigd om de be-
grootiiig ui evenwicht te brengen. Even
wel verluidt, dat de Londensche en
New-Yorksche tinancieele autoriteiten
de opbrengst van deze belastingen be
schouwen als inkomsten zonder wei-
omschreven stabiliteit. Liever bevelen
zij dan ook bezuinigingen en besnoei
ingen aan op credieten, die op de be
grootingen voorkomen. De bezuinigin
gen waarin de ministerraad berust
heeft, zouden dus zijn voorgeschreven
door de bankiers, die -zich bereid heb
ben verklaard, België" de bekende lee
ning toe te staan. De reis van minister
Janssen naar Londen was niet vreemd
aan de kwestie der toe te passen be
zuinigingen. Het schijnt, dat de tele
grammen, door Vandevijvere uit New-
York gezonden, eveneens op bezuiniging
hebben aangedrongen.
De Regeenng heeft dientengevolge be
sloten op de begrooting der gewone
uitgaven 50 millioen te bezuinigen en
op die der buitengewone uitgaven 100
millioen. Zij heeft niet bekend gemaakt
op welke posten deze bezuinigingen zul
len worden aangebracht.
'Men, zou geneigd zijn, om bijna elk
woord te onderstrepen. Zoo leerzaam is
dit verhaal.
Het Belgische Kabinet is een z.g.n. de
mocratisch Kabinet, waarin een viertal
sociaal-democraten zitting hebben: Staats
lieden, die de verkiezingen, welke hen
op het kussen brachten, met veel belof
ten zijn ingegaan.
Thans worden zij aan het werk gezet
door de Amerikaansche bankiers.
België heeft een leening noodig, om
orde op z'n huishouden te stellen. Het kon
uit eigen kracht zijn budget niet in orde
brengen en zijn munt handhaven.
De plannen, waartoe het Ministerie
kwam en waarbij alle verkiezingsbe
loften moesten worden opzijgezet wer
den den Amerikaanschen geldschieter
voorgehouden.
Deze bekijkt ze eens en zegt: 't is in ij
nog niet zeker genoeg. Er moet nog meer
worden besnoeid.
post en zijn oor bij de opening. Het ge
zang zou hem bekoord hebben, doör elke
andere goede zangeres voorgedragen, maar
nu het gezongen werd door Floss, deed
het de diepste snaren van zijn gemoed
trillen.
Hij vergat de beleediging, die zij hem
nog slechts weinige weken geleden naar
het hoofd had geslingerd, vergat alles,
en luisterde. Toen het gezang eindelijk
uit was, en er slilte heerschte, sloop hjj
de kamer weer uit en begaf zich vacht
door de gang naar de zaal.
Buiten de deur stond hij stil en luis
terde. Floss las haar klein gehoor een
hoofdstuk uit een der Evangeliën voor.
Zij las van het water te Bethesda, en
van de lijdende menschen, die lagen te
wachten, tot het water zou beroerd wor
den. Hij kende de geschiedenis zeer goed,
en in zijn cynische buien had hij er dik
wijls om gelachen. Maar terwijl Floss
voorlas, scheen het verhaal een nieuwe
beteekenis voor hem te krijgen.
(Wordt vervolgd.)
