So 2
Donderdag &0 Augustus I9£ft.
me Jaargang
m
eeh doornig pad.
TaiiüiToiT
Hoofdpijn
Mijnhardt
Binnenland.
Buitenland.
re Verpachtin
lag 10 Sept. ijjï
igs te 2 uur te Ogfe
erberg van Mej. Wi
lej. Wed. MOLHOEK-!
ten overstaan vu
A.AR van:
UB in Ellewoutsdiik. L
root 2 H.A. 80 c A. In'
Jacs. SmaUeganeieAi,
HQ in Ellewoutsdijk, ii
het Oostelijk deel]
92 A. 79 eA.
MO aldaar, het V
>t 1 H.A. 70 A. 11 ciJ
in pacht bij den hi
ome, zullen eerst
daarna tezamenworl
pen.
0 in Oudelande, tegaj
stede van den heer J. f
sot3 H.A. 60 A.SOcil
den heer Priester,
n te bekomen ten kaoj
1 Notaris.
dijk, aan de Oude Kaai,
a 40 Centiaren,
op gebruik.
Drukkers-Exploitanten:
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, G«es
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. ne. 259
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.
Losse nummers
f 005
Prijs der Advertentie n:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 eL
Bij abonnement belangrijke korting.
L. MRS—VAN
RUMOR IN DE S. D. A. P.
Ik ben wel een beetje begaan met onze
sociaal democratische politici. Ondanks
ije winst bij de stembus is er zooveel
dat in bun gelederen een slechte stem
ming wekte. En nu mogen ze nog niet ge
nieten van de rust, die er in deze dagen
op politiek terrein door alle anderen geno
ten wordt.
Eerst was er de tegenslag, die zij als
„democraten" ondervonden.
Zij maken zichzelf zoo gemakkelijk Syat
wijs. Als alle revolutionairen hebben zij
steeds weer onfeilbare methoden. En de
opzet was nu zoo fraai en er waren
zoovele teekenen, die hoop gaven op een
breuk in de rechterzijde. Zou de R. Kath.
partij niet in tweeën springen? Waren
er niet de Michaelisten, die stellig al wat
ontevreden was mee zouden trekken
Hoeveel gelegenheid was er ook om op te
speculeeren. Men deed zijn best en ware
er een prijsvraag uitgeschreven over de
rraag of er niet nog meer beloofd en ge
logen kon worden, dan geloof ik, dat
niemand bet gewaagd zou hebben ,een
antwoord in te zenden.
De wereld wil bedrogen Worden
Welnu, men deed zijn best.
En toch was de uitslag zoo, dat de
rechterzijde zoo goed ids onverzwakt uit
den strijd kwam, dat do samenwerking
over heel de linie bleef gehandhaafd
en dat een nieuw rechtsch kabinet kon
worden verwacht.
Toen kwam do tijding dat de kabinets
formatie werd opgedragen aan den leider
der antirevolutionaire partij. Volkomen
constitutioneel. Volkomen redelijk. Maar,
zooals vanzelf spreekt, juist niet naar den
zin van wie revolutionair denkt en ge
voelt.
Men zou zijn 'best doen, dat deze kabi
netsformatie niet zou slagen en kwam
met een snoevend, belachelijk manifest.
En met protestvergaderingen.
Maar daar verandert de wereld al niet
veel meer van. Smidskinderen zijn von
ken gewoon en protestvergaderingen be-
hooren niet tot de onbekende dingen van
onzen tijd.
Het. liep uit op een volkomen misluk
king. Wat nu, zoo riep men, daar hebben
wij bijna 25 procent aan stemmen gewon
nen en toch zou er een ministerie-Colijm
komen? Daar zou nu eens wat gebeu
ren. Dlat kon niet worden toegelaten.
Maar zelve kon men niet gelpoven dat
iemand er zich aan storen zou.
De sprekers waren tamelijk verlegen
wat zij zouden zeggen.
En als liet publiek ten onzent niet zoo
goedwillig was, zou het gezegd hebben:
en waartoe nu al die drukte?
Al spoedig kwam ook uit, dat op die
vraag het antwoord had moeten luiden:
om de ruzie in eigen kring te bedekken
en om de onderlinge concurrentie uit te
leven.
En zoo is er dan nu de derde reden
tot 'bittere teleurstelling.
Het is toch wat te zeggen, als men
bezig gaat om een gehaten tegenstander
te lijf te gaan en alle slagen op eigen
hoold terecht voelt "komen.
Men zag nu toch iets wonderlijks ge
beuren.
De heeren Vliegen en Albarda en Scha
per maakten zich gereed om Golijn eens
flink te lijf te gaan. Vooraf toonden
zij de vuist en vertelden zij waar zij hem
raken zouden. Wel daar volgde de
dag in do lucht.
6e strijder raakte het evenwicht haast
kwijt, draaide een vollen slag om en
Pats daar trol hij den heer Stenhuis
,n het gelaat.
En deze juist gereed om een felle de-
(Uit het Engëlsch.)
3)
„Ja, hij is een goed zoon voor me
geweest, Heer", zeide de stervende vrouw
truer. „Nooit gaf hij mij een ruw woord,
nooit een onvriendelijken blik- Heer, Gij
zult hem zegenen en met hem zijn en
em veilig tot mij brengen, als zijn tijd
aa5,ls- Ik g®ef hem aan U over, Heer."
„Ik zal komen, moeder, ik zal komen",
zeide Abbott. „Diat is een heerlijke hoop",
sniittfö hij!.
„Een heerlijke hoop", herhaalde zij
gmnlachend. Haar gerimpeld, maar kalm
gelaat was even rustig, als wanneer zij
j°? av_on<is ging slapen, en hare ver-
isrerde ingezonken oogen staarden hem
11 met al de oude teederheid en blij-
ocdigheid, die hij er altijd in gelezen
..Hare hand rustte "in de zijne en
tlnu 6611 P3-31 mi'iuten stevig1 te
ukken; maar weldra hield die zwakke
op, en de vermagerde vingers
tidem koud. Toen sloten zich de oog-
monstratie tegen Colijn in elkander te
zetten en te bepeinzen hoe hij dezen
nu eens .flink zou treffen, sloeg aan
stonds heftig terug en raakte den heer
Vliegen net voor den neus. Dat is nu toch
echt gemeen, schreeuwde deze en beukte
heftig terug in de richting van het socia
listisch vakverbond.
De heer Albanla riep met verheffing
van stem uit: wij zijn gereed, alle hinder
palen zullen wij wegnemen. Vrienden,
wij stormen de nieuwe heerlijke w'ereld
tegemoet. En men botste tegen de eigen
vrienden op en de nieuwe heerlijke we
reld bleek een kansgevecht tusschen poli
tieke leiders en leiders der vakbeweging.
Dat wordt wel een zonderlinge actie
met een vreemd gevolg.
Een machtig demonstratief congres,
roept de leider der vakbeweging. Dat
zullen wij houden, wij N.V.V., om ons
nieuw program van den arbeid te ontwik
kelen en gij politieke partij moogl mee
doen.
Het komt niet te pas roepen de poli
tieke heeren terug, dat gijl zulk een con
gres houdt. Gij zet u in de plaats van de
politieke partij.
Daar moet dan ook heel wat anders ge
beuren dan gij het kunt, zoio luidt het
antwoord. Daar moet komen een groote
arbeiderspartij zooals in Engeland, waai
de mannen der vakbeweging de baas zijn.
Dat kunt gij begrijpen, klinkt het woe
dend terug. Niet gij, vakvereenigingsman-
nen, maar wij1, politici, zullen de we
reld redden.
Kom, kom, aldus de heer Stenhuis, dan
wordt dat een Sysyphus arbeid die tot
niets leidt. Het gaat zoo veel te langzaam.
Die parlementaire actie brengt er ons
niet. Daar moet heel wat anders geschie
den en wij kunnen dat eigenlijk alleen.
Rlijif bij uw eigen werk, zeggen de
politici.
Daar is voor ons niets meer te doen,
dus de vakvereenigingsmenschen. Wij
willen nu de maatschappij ornkeeren.
Uw gedachten zijn onrijp, dus de spin
nijdige heer Vliegen.
En toen gij1 in 1914 een oorlogsartikell
schreeft, was dat zeker wel rijp? Dat Was
het antwoord.
Onrijp en onwijs roept nu verma
nend de heer Wibaut. i
Hoe rijip waren uw gedachten toen gii
u gingt verzetten tegen de aanvaarding
van wethouderszetels' roept men terug.
Men werd het eerst eens over een
gezamenlijk congres. Maar de vakvereeni-
gingsman beweert nu: het is toch ons
congres. Waarop de politieke partij weer
antwoordt: en het is juist ons congres.
Nu wij zuHën er maar niet langer
over vechten zeggen dan beiden, maar
wij blijven bij onze meening.
Wat verbeeldt gij u toch, dus de heer
Stenhuis, giji die van onze vlootwetactie
eerst niets wildet weten? Wie had bet
toen bij het rechte eind?
Met zoo'n man spreek ik niet langer,
zoo is het besluit van den heer Vlie
gen.
D'an komt met een wijls woord de heer
Polak tusschen beide. Tot den heer Sten
huis zegt hij: wees toch tevreden ook al
wordt elke week uw naam niet genoemd.
Waarop deze zou kunnen antwoorden:
ben ik anders dan de rest? r
Kom toch niet elke week weer met
nieuwe ideeën en nieuwe grootsche plan
nen die toch niets beteekenen, wordt dan
gezegd.
En zoo gaat het voort.
Men heeft het middel om alle maat
schappelijke kwalen te genezen. Alle onte
vredenheid kan worden weggenomen.
Elke moeilijkheid kan worden overwon-
leden over de brekende oogen, en zacht-
kens fluisterde nog hare sjpm:
„Ik ga heen .maar. hij zal tot
mij komen."
Het was gedaan, en weinige minuten
later besteeg Abbott do hooge trap naar
zijn klein dakkamertje. Do dag was nog
niet aangebroken, en een zware mist
■hing over dei stad. Hijl ging op den
kant van zijin bed zitten en liet met een
drukkend gevoel van volkomen verlaten
heid het hoofd op de handen rusten.
Van het oogenblik af, dat nu vijf-en-lwin-
tig jaar geleden zijin vader stierf en hij
een jongen was- van tien jaar, was hij
nooit lang van zijin moeder gescheiden ge
weest. Hij had met haar geleefd en voor
haar gewerkt. Ziijl was een blijmoedige
verstandige vrouw, en de innige vol
maakte liefde van moeder en zoon was
tusschen hen nooit verstoord geworden.
En nn was zij weg, en hij1 was alleen;
hij had niemand meer om op zijn
heen en weer reizen aan te denken, geen
thuis meer, waar- hij biji zijlne terugkomst
naar toe kon gaan. Want een thuis, waar
niemand hem verwelkomde, was geen
thuis voor hem.
„Ik zal tot haar gaan, maar zijl zal
tot mij niet wederkomen", werktuigelijk
nen. Alle crisis zal verdwijnen als men
den socialisten de macht geeft.
Wij zijn gereed dus juicht de heer
Albarda.
En uit eigen kamp wordt hem toegeroe
pen: gereed! waartoe? Ja vooreen arbeid
als dien van den man, die al' maar door
zijn vat hij de helling oprolde en het
altijd weer naar beneden rollen zag en
telkens weer van voren af aan kon begin
nen.
Met uw parlementaire actie bereikt gij
alleen niets.
Maar uw plan van den arbeid is nog
minder waard, wordt teruggeroepen, alles
onrijp, zonder beteekenis.
Zonder eenig meegevoel kan iemand,
die daarbuiten staat, dit toch niet aan-
hooren.
Alleen zal hij zeggen: het is toch maar
een gelijk, dat noch socialisten noch de
z.g. democraten den strijd gewonnen heb
ben, een geluk allereerst voor hen zelve.
Men stelle zich den nood van de „demo
cratische" ministers eens voor, als hun
werk steeds vergezeld zoude gaan van
do buitenparlementaire actie der vakver-
eeniging, die vooral zou bestaan uit sta
king of bedreiging van staking, om „den
wil van het proletariaat" door te zetten.
Die hulp zou in wezen niet dan tegen
werking zijin geweest.
Als de socialisten ergens de meer*
derheid verkrijgen, dan is hot eerste wat
zij zeggen: wij kunnen niet aanstonds
geven wat wij1 beloofden, want onze voor
gangers, de „kapitalisten", lieten alles
zoo leelijk voor ons liggen. Wij kunnen
geen nieuwe wereld bouwen op de ruïne
van het kapitalisme. Gij moet dus geduld
oefenen. En rustig aan den arbeid gaan.
Het kcjmt wel
Zij hebben meer dan iemand behoefte
aan rustige rust op maatschappelijk ge
bied.
Maar zooals het Engelsche ministerie
MacDionald aanstonds ten zeerste gehin
derd werd door dreigende stakingen van
vak ver een i gingsle iders, die nu eens dach
ten hun wil door te kunnen zetten, zoo
zou een half socialistisch kabinet van
allerlei democraten ten onzent heel wat
te stellen hebben gekregen met den lei
der van het socialistisch vakverbond, die
de eischen van het proletariaat luide
zoude doen weerklinken.
Met dat al is het nu ook reeds erg
genoog.
Als het zoo doorgaat, dan zie ik het
gebeuren dat na al het drukke demon-
streeren tegen minister Colijn geen twee
sociaal-democratische leiders elkander
kunnen tegenkomen of de een zegt tegen
dein anderen vanwaar hebt giji dat
bla.uwe oog? En hét antwoord zal zijn:
dat heb ik op het demonstratief congres
van Stenliuis opgeloopen.
Maar hoe komt gij aan dien krab op
het gezicht? Weldie heeft' Vliegen
of Schaper mij gegeven.
En de èenige, die ongedeerd blijft, zal'
allichtminister Colijn zijn.
(N. Pirov. Gron. Crt.)
mes" zijin te Constanza aangekomen. D|eze
machines zullen met een aantal Fransche
vliegtuigen van het Potez-type, welke
reeds in dienst zijn, het vechteskader der
Roemeensche luchtvloot vormen.
Op den voorzitter van de Bulgaar-
sche sobranje, Koeljeff, en den vice-
voorzitter Wassoff, die in Parijs vertoeven
voor een bezoek aan de kunsttentoon-
stelling, werd Dinsdagavond foen zij de
tentoonstelling verlieten een aanslag ge
pleegd. Een aantal Rulgaarsche commu
nisten overviel hen met stokslagen. De
aangevallenen ontkwamen in een auto. De
politie arresteerde twee communisten; 't
waren. Bulgaaxsche studenten.
Van Italië en België is nu instem
ming met den tekst van de Fransche nota
aan Diuitschland ontvangen. Deze zal'
waarschijnlijk Vrijdag of Zaterdag te Ber
lijn worden overhandigd.
In de Belgische metaalnijverheid
is de situatie weer verscherpt. De werk
gevers hebben momenteel verdere regee-
ringsbemiddeling afgewezen.
Terwijl in het Berlijnsche graan-
bcdrijf oen overeenkomst aanstaande is,
worden de kleermakers met een alge-
meene uitsluiting bedreigd. Bij de Dluit-
sche spoorwegen zijn eveneens loonge-
schillen aan de orde.
bedaart spoedig door het gebruik
van Hoofdpijntabletten
Buisje 60 c.
Korte berichten.
De stad Cardiff is gisteren door
een geweldigen regenval geteisterd, die
het lager gelegen deel der stad volkomen
heeft doen onderloopen. Brandweer en
geniesoldaten hebben 10 uur aan een stuk
moeten pompen om het overtollige water
weg te krijlgen. De schade bedraagt on
geveer 75.000 p.st.
Vijftig Fokker-vliegtuigen, door Roe
menië in Nederland besteld, meldt de „Ti-
bleef hij! dit bij zich zeiven herhalen.
Hij dacht er aan, hoe Ghristus den jongen
man te Naïn het leven teruggegeven had,
die „de eenige zoon zijner moeder was,
en zij was weduwe"; en hij dankte God,
dat Hijl hemi had gespaard voor zijin een
zame moeder, wier leven kalm en ge
lukkig geweest was. "Maar- liij kon zich
nog niet voorstellen, dat zjiji werkelijk
was heen gegaan. Dlat hare plaats be
neden ledig stond. Langzaam daalde hij!
de trap weder af en bleef in die donkere
gang luisteren na,ar de bewegingen dei-
vrouwen in de kamer zijner moeder. Voor
hem was >gir niets te doen; hij kQn zelfs
niet naar binnen gaan, om, naast het
beo gezeten, dat ernstige gelaat in de
laatste rust gade te slaan. Eindelijk schoot
hem de gedachte te binnen aan de arme
vrouw, die op zijn weg naar huis over
reden en misschien reeds dood was.
„Ik zal eens gaan zien, of er iets voor
haar gedaan kan worden", zeide hij bij
zich zelven.
Het was nu drie uur geleden, sedert
Hag ar en haar kindje in het gasthuis
waren opgenomen. Men had haar in de
zaal voor gewonden gelegd, maar het
kindje was dadelijk naar de doodenkamer
gebracht, em aam Abbott werd gezegd,
Voor de huidige zitting.
De benoeming tot leden der Tweede
Kamer wegens 't bedanken van de vier
tot minister gekozen Kamerleden, is eigen
lijk een formaliteit. De tegenwoordige zit
ting der Tweede Kamer loopt 12 Sept.
a.s. af, dus heeft 't gekozen viertal
slechts tot, genoemden datum zitting, en
dan nog alleen wanneer zij eerst be-
eedigd zijn geworden, wat wel niet 'I; ge
val zal z,ijn. De heeren Borghols en ds
Jongebreur kunnen derhalve zeggen dat
zij nog voor een poosje benoemd zijn ge
weest tot lid der Tweede Kamer.
De kindertoelage der Rijks-
ambtenaren.
Het Tweede Kamerlid de heer C- Smeenk
meent in „Patrimonium" te kunnen ver
zekeren, dat de kindertoelage welke
krachtens art. 21 van het Bezoldigings
besluit voor 1925 is verleend, voor het
volgend jaar niet zal worden ingetrokken-
N e d e r 1. O o s t-I n d i
De zes jongelui, die conform het plan-
Deterding een studiereis naar Indië ma
ken, zijn Vrijdag te Medan gearriveerd-
Zij bezichtigden op Medan de instituten en
de stichtingen der cultures en de plan-
tersvereenigingen, de havenwerken van
Balawan, twee tabaksondernemingen, .een
moskee, het laboratorium, het hospitaal
en het jeugdwerk der Senembah-Maat-
schappij- Maandag daarop zijn zij naar
Java vertrokken. De heer Vorstman, die
de leiding van het gezelschap heeft, ver
zekerde, dat voortaan jaarlijks tien groe
pen van zes jongelui tusschen 18 en
24 jaar zullen worden uitgezonden.
Gemoed el ij ke toestanden.
Een ingezetene van Amstelveen wilde
Dinsdag burgemeester Colijn gaarne spre-
dat het zeer twijfelachtig was, of de
vrouw ooit herstellen zou. Men was vol
komen onkundig aangaande haai' naam
of woonplaats, em hij kon geen inlich
tingen omtrent haar verschaffen. Maar
toen hem gevraagd werd, wat er gedaan
moest worden met het lijkje van het
kind, em hij nederzag op dat tengere
uitgeteerde lichaampje en dat bleek e ge
zichtje, schoten zijne brandende oogen
vol tranen, alsof hjj bet dierbare doode
gelaat zij'ner moeder aanschouwde.
„Ik heb thuis ook een begrafenis",
zeide hij, „en ik zal de kist wat grootei'
laten maken voor dit schepseltje. Mis
schien zou het de moeder grieven, als
het van dei armen begraven werd, wan
neer zij weer bijkomt en er naai' vraagt.
Laat het kindje maar naar mijn huis
brengen."
En toem Abbott's moeder in haar kist
werd gelegd, met haar sneeuwwit haar
glad weggestreken langs het bleeke gelaat,
werd het klein© onbekend© kind naast
haar gelegd, met het hoofdje rustend in
haren arm. Did buren, die nog eens kwa
men kijken, zeiden, dat het 'juist iets
was voor Abbott en zijn© moeder, die
bereid waren om den eenzamen en ver:
la tenen hulp en schuilplaats te geven. De
ken, aldus de Tel., in verband met het
feit, dat een particuliere nachtwaker eem
door hem des nachts aangehouden per
soon niet aan de politie had kunnen
overgeven, daar het politiebureau nog ge
sloten was, omdatde inspecteur met
vacantio was. Toen de bovenbedoelde
Amstelvoensche burger telefonisch wilde
vragen wanneer de burgemeester even te
spreken was, werd hem geantwoord, dat
zulks niet mogelijk was, daar de bur
gemeester per auto naar Rorculo was.
Toen de vrager zich dan gaarne met
den wethouder wilde tevreden stellen, die
op het oogenblik loco-burgemeester was,
vernam hijl, dat ook dat niet gaan zou,
want "burgemeester, secretaris, wethou
ders en de geheele overige vroedschap
waren gezamenlijk per auto naar Oost-
Nederland afgereisd. Ziedaar een der ge
vallen, waarin do gemeentewet niet voor
ziet. Wel zegt art. 77, dat bij ongesteld
heid, afwezigheid of ontstentenis van den
burgemeester, deze vervangen inoet wor
den door oen wethouder, door B. en W-
aan te wijizen, en dat, bij ongesteldheid;
afwezigheid of ontstentenis van alle wet
houders, het oudst© lid in jaren van den
raad, dat aanwezig is, als burgemeester
'optreedt, tenzij de raad een ander lid
met de vervanging belast, maaraan
de mogelijkheid van een collectief uit
stapje van volledig dagelijksch bestuur,
plus vroedschap, heeft de wetgever blijk
baar niet gedacht.
Intrekking van crisis wett en.
Een wetsontwerp is bij de Tweede
Kamer ingediend tot intrekking van de
volgende wetten:
wet van 4 September, houdende bepa
lingen, strekkende om den rechter de
gelegenheid te geven dadelijke uitwin
ning te voorkomen naar aanleiding „van
geldelijke moeilijkheden ten gevolge van
de tegenwoordige buitengiew!one omstan
digheden;
wet van 11 Juni 1915, tot toelating in
de tegenwoordige buitengewone omstan
digheden van voorloopige hechtenis we
gens het in art. 45 der wet van 23
Mei 1899 eerst omschreven misdrijf;
wet van 29 Juli 1916, tot verlenging
en herstel van in de merkenwet genoem
de termijnen;
distributiewet 1916
schepenvorderingswet 1917, gelijk deze
wet nader is gewijzigd;
wet van 1 September 1917, houdende
bijzondere maatregelen ten aanzien van
het goederenverkeer met het buitenland,
gelijk deze wet nader is gewijzigd;
wet van 12 Januari 1918 tot vaststelling
van bepalingen in het belang van den om
loop van 's Rijks munteni
wet van 23 Februari 1918, houdende
bepalingen betreffende het slachten van
paarden, runderen, schapen en varkens,
gelijk deze wet nader is gewijzigd;
wet van '20 April 1918, betreffende
nadere uitbreiding van den landstorm;
scheurwet 1918
crisisenquetewet 1918;
wet van 7 December 1918, tot ver
zekering van de dienstvaardigheid van
spoorwegen, waarop uitsluitend met be
perkte snelheid wordt vervoerd, in de
buitengew one omstandigheden
werkloosheidsverzekeriogsnoodwiet 1919,.
Zij, die niet stemden.
De burgemeester van Amsterdam heeft
uitvoering gegeven aan het bepaalde bij
de Kieswet, door aan te schrijfven hen, die
niet voldaan hebben aan hun kiezersr
plicht. D|e betrokkenen hebben een for
mulier ontvangen, waarin zij moeten ver
klaren wat de reden is, dat zij hun
kiesplicht niet hebben vervuld.
afgestorvene deelde zelfs hare kist en
haar graf met iemand, die geen andere
aanspraak op haar kon maken, dan dat
bet ook een kind was van denzelfden
h-cmelschen Vader.
HOOFDSTUK V.
V er lat en.
Er was geen verandering gekomen in
Abboth's levenswijze, behalve voor dien
éénen dag der begrafenis. Even als vroe
ger ging hij den éenen dag, naar Birken
head en kwam den anderen dag terug,
maar alle? scheen hem veranderd en treu
rig toe. Verscheidene reizigers herken
den hem dat zij hem van tijd tot tijd
zagen. Hij wisselde vriendelijke groeten
met velen, wier naam hij niet kende, en
verleende hun welwillend hulp, maar hij
had niet langer een huis. Eenzaam en
droevig was de terugkomst in de kamers,
die zijn moeder had verlaten, en nog
eenzamer werd het hem daar, toen, vol
gens uitdrukkelijk verlangen zijner moe
der, al hare kleine bezittingen onder ver
scheidene arme bekenden waren verdeeld.
(Wordt vervolgd.)
*,1
