jVo »65
Donderslag IS Augustus SS5IIS
39e Jaargang
liddelburg
IVRUCHTEN
'aard te koop,
E£M DOORNIG RAD.
Hoofdpijn
Buitenland.
J e. v d. b
»hrijvlng te huur
te koop of te huur
INKELHUIS,
ie, in besten staat
teerende Break
te Dienstbode d»
nette Jongen
Dienstbode.
id-Huishoudster,
lette Dienstbode»
FEUILLETON.
Itsen zonder licht: q
I. J., aldaar, terug a,.
IWoIphaartsdü-k, c
J1 vv. t. s„ I, (J. B,
I L. v. B., Ellewoutfidijfc'
I A. M., Kortgene {5
lenschapgepleegd 1-
j Ierseke, 14 d. h.
35 i., werkman u
Middelburg, Ls ho0
Ind tegen het vonnis
Juli j.l., waarbij hij
van een badcostuu®
Idzand, is veroordeeld
lenisstraf.
Ifficior van Justitie te
beroep aangeteekend
den Politierechter te'
l- j.l-, waarbij' L. Ch.
te Axel, wegens niis)
buw is veroordeeld tot
taf.
overtreden. In,
leen verordening, waar-
T'1 openbaren weg js
I zake van overtreding
ii kapitein der veld®.
Ie tegenover zijn man-
liionsweg bedoeld ver-
(reden.
bmgaard te KruiniBgei,
Ingsbiljetten in te leve.
justus bij A. BLOKJzb
land.
TE KOOP:
WOO W HUIS,
m deu Noordsingel Jfo,
(rssele, uiet achtertuin,
Roeden. Te bevragei
roner J. PRIESTER,
son- era Pakhuis, oh
(te Markt of een dei
ten te Goes.
(nder Nr. 4 Bureau vat
Goes.
|TE KOOR:
f twee paarden, bij
NIEUWENHUIJZEN,
Kamperland.
TE KOOR:
antiek Kabinet,
[jandbouwer J. GOED
rouwepolder (W.)
lij MINDERHOUT,
Iissingen.
|TE KOOR:
goeden staat zijnde
ardekrachts Victorie
'n Rechtströo Borsch-
A. P. KOSTER,
Grijpskerke,
[TE KOOR:
(stier en eer Vaare, I
Inden, en Fokranutieiii
|E BOURGRAAF,
Wemeidingfi,
TE KOOR:
s gekalfde Vaars.
RANCKE, Serooskerke,
>ij J. G. WATTEZ,
Gr00te Markt 18, G°es'
1 met I September
per maand. A<k®s
N IE (J WEN HUIJZ™'
1
irsoaen, hoog 1°od.ia«
Adres Gebrs. VA*
Nieuw- en St. Joosla
STA VERMAN, Hou'"
issingen, vraagt
tte Dienstbode»
kaD.
3 voor terstond of later
enshuis en
net Dagmeisje,
n den winkel en in
SÓSSE WAARDE,
Bierkade, G°et
Drukkers-Exploitanten:
löOSTEBBAAN LE COINTRE - GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68-79, Goes
.1Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Firma
Bijkantoor te Middelburg:
F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
Ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, 13.—
Losse nummersf 0.03
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 oi
Bij abonnement belangrijke korting.
Voor de slachtoffers.
1 Verbijsterend zijn de berichten uit het
«Oosten en Zuidoosten des lands tot ons
„komen omtrent de vreeselijk groote
1 schade aangericht door den typhoon van
Pineda». Tal van personen en gezinnen
li totU geruïneerd.
Helaas, helaas dat er ook nog dooden
te betreuren zijn. Doch niet voor dezen,
maar voor de levenden kunnen wij nog
veel d°en- Wij wekken allen die dit lezen
1 0p om a^n den oproep van het Provinciaal
.Watersnoodcomité in onze provincie (men
jieze de advertentie in 011s nommer van
gister) gehoor te geven, en grootcn gel
Kelijken en zedelijken steun te bieden
[aan zijne onbaatzuchtige pogingen tot
I spoedige leniging va.n zoo schrikkelijken
(nood-
Mogen allen ,zoo diep mogelijk in den
|iak tasten .en aan deze diep te bekla-
gen ongelukkigen flinke handreiking doen-
j I11 den vredelievenden wedstrijd tus-
Bchen de Nederlandsche gewesten om
I den nood van den naaste te lenigen,
stond Zeeland nimmer van achteren.
Het zal ook nu gaarne toonen wat het
kan, „en gedenken aan de woorden des
Heeren Jezus, dat hij gezegd heeft: Het^
is zaliger te geven dan te ontvangerT
['(Handelingen 20:35)"-
POLITIEK VOLKSZAAK.
De heer Rutgers (destijds Kamerlid,
thans minister schreef in Juli I.I. in
„De Rotterdammer" onder boven
staand kopje.
Spender, gedurende een lange reeks
van jaren de geëerde leider van de
„Westminster Gazette", heeft een
uiterst lezenswaardig boek in het licht
gegeven over het politieke leven in
Engeland. Niet een geleerd handboek
maar een onderhoudend verhaal van
den groei en ontwikkeling van de En
gelsche politiek, vol beschrijvingen
van personen, met hun kwaliteiten
en zwakheden, geïllustreerd niet al
leen door de portretten van een aan
tal leiders der Engelsche staatkunde,
maar meer nog door een rijkdom van
anecdoten en" levendige beschrijvin
gen; een boek, waarin de schrijver
zicli doet zien als een geleerd ge-
schiedkenner, maar die u zijfn geleerd
heid en zijn vertrouwdheid met de
geschiedenis der laatste tientallen
jaren mededeelt met de pen van een
vlot, levendig en artistiek journalist.
Foor een antirevolutionair is, om
een greep te doen, belangwekkend zijn
beschrijving van den overgang naai
den modernen stijl in de politiek.
Als achtergrond ziet men PjaJmer-
ston en zijn opvolgers.
Palmerston was boven alles Minis
ter yan Buitenlandscbe Zaken, en
voor zijn school en voor de meeste
conservatieven was staatkunde uitslui
tend buitenlandsche politiek. Zij1 wa,s
het, die ministers groot en machtig
maakte, die he.11 omringde met den
tooverglans van het mysterie, die hen
gebukt deed gaan onder den last der
verantwoordelijkheid. Zij kenden ge
heimen, waarover zelfs niet mocht
geduisterd worden, zij' zetten legers
in beweging, hun wenk deed machtige
neerschers (beven. Wij komen het best
m die atmosfeer in de romans van
DisraeliA). Zijn wereld is bevolkt door
luisterrijke ambassadeurs, die over
staatsgeheimen praten met hoog-gebo-
Eerste Minister van Engeland en schrij
ver van romans
4)
(Uit het Engelsch.)
0
Als er een viool was, zo'uclt n er weer
bovenop raken, niet waar? Ik won, dat
j e'erder gekomen was; dan zou juf-
houw Hagai' wel niet van u zijn wegge-
loopen.^ Maar bent aan een go-ed kan
toor bij juffrouw Clack; zij is de knapste
wouw uit heel Londen, en zij zal wel
laad schaffen. Wij zullen er eerder zijn,
dan u denkt."
De oude man was geheel in de war,
wi. tnrwijl hij droom erig voortliep, kon
8 in het gedriiisch van de straten,
nauwelijks^ den zin van Dion's woorden
°lgen. Hij vreesde, dat hij een noodlot
en m sslag had begaan, en dat Hagar
e® en Dpt maai' een oogenblik alleen
au gelaten, misschien om brood te koo-
pen of een schuilplaats voor den nacht
- zoeken; en dat zij nu naar de plaats
kfaat ZÜ hen gelaten had, zou terug-
hen missen. Was het wel waar-
j ïnhjk, dat zijn eigene dochter hem
Au verlaten? Bijna dertig jaar was zij
v' rechterhand geweest en had hem
ren ministers, door kerkvorsten en
aanzienlijke dames, die tot de half
ingewijden behooren. De dagelijksche
arbeid' in. de Kabinetten en Kansela
rijen wordt afgesloten in de vergulde
salons, waar het groote politieke spel
wordt gespeeld onder de begeleiding
van betooverende muziek, in een en
tourage van verblindende toiletten.
Dat was het, zoo- gaat men vermoe
den, waardoor naar Disraeli's opvat
ting het publieke leven de moeite van
het leven waard werd, waaraan het
zijn bekoring en voornaamheid ont
leende, waarmee het vergoeding gaf
voor het laag-bij-de-grondsche en stui
tende, dat nu eenmaal aan het stem
men ophalen verbonden wa,s.
In de scherpste tegenstelling hier
mede komt Gladstone, de eerste ech
te moderne onder de Engelsche po
litici, voor wien dit alles dwaas en
ijdel gedoe is. Gladstone was zonder
ling onbedreven in de kunstgrepen
van de buitenlandsche staatkunde,
maar hij zag haar als een groote en
eenvoudige zaak, die van de grootste
beteekenis is niet in de eerste plaats
voor vorsten en diplomaten, maar
voor de volken, en die stelt voor vra
gen van recht óf onrecht, waarover
de massa,-meetings van Blackheath2)
of de scharen in Midlothian3)) even
goed konden oordeelen als de kanse
larijen of Kabinetten. Hoogst onbe
hoorlijk achtten de toenmalige auto
riteiten zulk een beroep op de menig
te, die met haar hartstocht voor ver
eenvoudiging aan de ingewikkeldheid
en neteligheid der vraagstukken van
buitenlandsche politiek nimmer recht
kon doen wedervaren. De Koningin
was verontrust en verontwaardigd;
haar vrees werd gedeeld en aange
wakkerd door Disraeli, die nooit in
zij'n leven een redevoering had gehou
den buiten het Lagerhuis, behalve in
het Londensch stadhuis en op een
boerenbij'eenkömst in zijn kiesdistrict.
Niet zoo weinig Engelschen waren
ernstig overtuigd, dat de heer Glad
stone zijn verstand verloren had. De
campagne Van Midlothian was iets
buitensporigs in het openbare leven
van Engeland. Dat volkstribunen als
Bright hun meetingwelsprekendheid
lieten hoor en, was nu eenmaal hun
stijl; zij wisten misschien niet beter
of het behoorde zoo. Maar dat een
man, die de hoogste plaats onder de
Kroon had bekleed, afdaalde tot den
rang van volksredenaar, en nog wei
over de meest delicate en gevaarlijke
onderwerpen, dat was volstrekt on-
verdragelnk.
Voor Gladstone's besef waren er
geen grenzen tusschen het eene en
het andere onderwerp, fed er vraag
stuk, binnenlandsch ol" buitenlmdsch,
kon worden teruggebracht tot eene
eenvoudige tegenstelling van beginse
len, waarover het volk bevoegd was
te oordeelen. Of hij de afschaffing der
staatskerk in Ierland doorvoerde, of
dat hij' tegen de Turksche gruwelen
in het krijt trad, altijd gold zijn be
roep het geweten van zijn laiidgenoo-
ten. Naast Bright heeft niemand meer
gedaan dan hij' om de overlevering uit
te roeien, dat de kunst van regeeren
het geheim was van een regeerende
klasse, en om het. monopolie te bre
ken van de regenten-politici, die het
2) Bij Londen.
3) Het Schotsche kiesdistrict, door Glad
stone in 1879 veroverd in een feilen strijd.
IIMMMM IIUIMJI I
met onwankelbaar geduld verzorgd. Zou
zij' hem nu in dezen bitteren nood kun
nen begeven? Hij was er zoo' gewoon
aan geraakt, ha,a.r om zich heen te heb
ben, dat hij niet begreep, hoe zij' van
'hem weg zou kunnen gaan. Hij' bleef eens
klaps op straat stilstaan en keerde zijn
oud blind gelaat nog eens weer in de
richting van Kensington-park.
„Ik moet teruggaan", zeide hij heftig
m t. zijn stok op den grond stampend.
„Mijne dochter zal naar ons zoeken."
„Neen! Neen!" antwoordde Dion. „Wel,
de hekken worden achter ons gesloten,
toen wij er door gingen; en dan laten
zij er niemand meer ïh. U hebt mij im
mers verteld, dat zij u alleen gelaten
had om te sterven als een hond? Diat
zou ik niet hebben kunnen doen., neen,
nooit! Maar niemand weet, waarom zij
bet gedaan heeft; tob er nu maar niet
over. Ga maar mee naa,r juffrouw Clack,
ep als zij een viool in haar magazijn
heeft, zal ik u wel naar allerlei rustige
straten brengen, waar do politie u stil
zal laten begaan. Dian kunt u op de
viool spelen, en 'u zult veel meer ophalen
dan u noodig hebt. Ik weet, dat blinde
vioolspelers soms wel eens een kwartje
krijgen; en Dlotje is zoo'n klein deerntje,
s zij "zal de harten van de menscben wel
bewind over hel land haidden gevoerd.
In Nederland was het Groen van
Prinsterer, die hdt aan de christenen
in Nederland voorhield, dat de" on
derwijsstrijd, en heel de politieke strijd
eene volkszaak waren. Het was Kuy-
per, die met zijn „beroep op het volks
geweten" voor het Nederlandsche volk
trad. Ook van hen is gezegd, dat zij
daarmede de staatkunde verlaagden.
De uitkomst heeft hen tegenover zul-
i ke verwijten gerechlv ardigd.
Gelukkig het volk, dat de beteekenis
I van de grondvragen van het mensclie-
lijk leven voor de vragen Van den
dag weet te onderkennen.
In meer dan één opzicht kan Spen
der's boek bijdragen tot een dieper
inzicht in het wezen van den politie-
ken strij'd, ook in Nederland.
De stem des Heeren.
De geteisterde bevolking in Oost Neder
land kreeg 'deze week iets van 's Heeren
Almacht en Majesteit fe aanschouwen,
welke tot haar sprak door donder en
bliksem, door orkanen en plasregens.
Neen, het was niet „dewreede Natuur",
die haar mond opende, het was de stem
me Gods, die weerklonk, de stem, van
welke eenmaal de psalmist zong, dat zij
is met kracht en met heerlijkheid, dat
zij de cederen breekt en ze doel huppe
len als een kalf en dat zij de woestijn
doet, beven-
De stem des Heeren'
Het is dus niet zooals Clinge Dooren
bosch in een overigens fijn gevoeld vers
in de „Telegr." dichtte:
We jagen naar pret en vermaken,
We denken aan geld en aan goed,
We maken ons druk over „zaken",
We hebben de hebzucht in 't bloed-
We maken ons druk over menscben,
We dazen van „rood" cn van „zwart",
We hebben steeds hoogere wenschen,
We vinden nooit rust in ons hart-
We brommen op wind en op regen,
We vloeken somtijds op de zon,
We pruttelen altijd weer tegen,
We vragen of 't beter niet kon?-..
Maar als daar de stormen gaan spreken
Met machtig en dond'rend geweld,
Als boomen gaan barsten en breken
Een bosch in één slag wordt geveld,
Als alles, waarop men vertrouwde,
Te zwak blijkt voor zóó groote macht,
Als alles, wat menschenhand bouwde,
Bezwijkt voor die vrees'lijke kracht,
Als hagel en bliksem en donder
Zich mengen met water en vuur,
Dan buigen wij ons "voor het wonder:
Der mooie, der wreedc Natuur-
Deze Natuuy-leer, welke herinnert aan
de heidensche dwaling van noodlot en toe
val, wordt door Gods Woord weersproken
en is reeds lang, onder meer door den
kerkvader Aurelius Augustinus in zijn Con-
fessiones weerlegd- Alles wordt gedragen
en bestierd door Gods wijzen, almachti-
gen, liefderijken wil- Natuur en Genade
staan steeds in onlosmakelijk verband-
Daarmee is niet ontkend, „dat er vaste
j ordinantiën zijn, maar de natuurorde staat
niet achter, en boven, en evenmin buiten
en tegenover Gods wil, inaar zij is in
dien wil van een almachtig en liefderijk
God en Vader gegrond, door dien wil be
paald, aan dien wil dienstbaar".1) Zoo
wel de regelmatige als de onregelmatige
natuurverschijnselen zijn Gods werk. Hij
geeft sneeuw, Hij strooit rijm, Hij werpt
Zijn ijs, Hij zendt Zijn woord en doet ze
smelten, Hij doet Zijn wind waaien (Ps.
D Confessiones I, 6.
verteederen, dat weet ik wel- Kom nu.
Tob maar niet. Moed verloren, alles ver
loren, zeg ik maar."
Die oude Lister ging aarzelend voort.
N'u en da.11 snikte hij als een kind, dat
een poos geleden lievig heelt geschreid.
Hij was door en door koud en flauw van
den honger. Het was lAisschien maar
goed, dat hij niet kon zien, boe Don
eindelijk onder een poort door, een slop
inging, die aan het eind van een armoe
dige, smalle straat gelegen was. Vroeger
waren hier stallen geweest, maaT n'u
werden zij! daar niet langer voor gebruikt,
en in de kamers daarboven woonden geen
lakeien en koetsiers meer. Do lage ge
bouwen waren nu gedeeltelijk vervallen
of bewoond door lieden, die slechts de
allergeringste huur konden betalen. Het.
water, dat aan weerskanten langs de
daken van dit gangetje afdroppelde, liep
naar een goot in het midden, die door
allerlei Vuil en afval was verstopt, waar-
tusschem Dion zjjn weg zocht te vinden
en zoo goed mogelijk de wankelende
schreden van den blinde leidde.
„Hier woont juffrouw Clack", zeide hij
vToolij'k, toen zij het laatste gebouw nader
den, een ouden paardenstal en oen koets
huis daarnaast. Die smalle trap, die naar
de kamers daarboven voerde, en die
147). Hij breekt de koperen deuren. Hij
houwt de ijzeren grendelen in stukken-
Hij doet een stormwind qpstaan, Hij doet
den storm stilstaan, Hij stelt de rivieren
tot een woestijn en watertochten tot een
dorstig land (Ps. 107). Zij haastten zich
weg voor de stem Uws donders (Ps- 104).
Van dergelijke uitspraken is de Schrift
vol- Dat een ieder liet zich herinnere,
en bekenne: wie weet niet uit alle deze
dat de hand des Heeren dit doet; en be
denke: het zijn de goedertierenheden des
Heeren dat wij niet vernield zijn; en
beurs en brandkast opene om met milde I
hand uit te doelen tot leniging van den,
onzegbaar grooten nood!
bedaart spoedig door het gebruik
van Hoofdpijntabletten
Buisje 00 c. Mijnhardt
„Rusland".
Onderstaand schrijven werd door ons
Hoofdbestuurslid Mr C. L. Torley Diuwel
aan de Hoofdredactie van de „Nieuwe
Rotterdamsche Gourant" gericht. Het ver
zoek cm opname in dat blad werd afge
wezen, waarom wij het, w1 gens zijn be
langrijken inhoud, in „Ik Zal Handhaven"
plaatsruimte verleenen. 1)
„Aan de Hoofdredactie va.il de N.R.O."
„Naar aanleiding van de nieuwe serie
„Rusland", waarmede Uw „ster"-corres
pondent ons blijkbaar gaat voorlichten
over dat ongelukkige land, kom ik U
verzoeken, m|ij toe te staan mijne op
merkingen te maken.
Het is ni-et de eerste maal, dat de
correspondent, een warm vriend van de
machthebbers in Moskou, ons tracht te
overtuigen, dat voor het Westen van uit
het Oosten geen gevaar dreigt. Sinds de
schrijver deze stellingen verkondigde, heb
ben wij gezien, dat in Estland nauwelijks
een revolutie, door Moskou op touw gezet,
werd onderdrukt. Ware de organisatie in
Finland niet zoo energiek en werd d©
communist aldaar piet volgens de wet
ten van het land als een misdadiger be-
.schouwd, reeds lang ware Finland in
roodo handen. We hebben sinds den be-
faamden brief van Zinovieff-Ap felbaum
in Engeland gezien, hoe het Engelsche
volk als één man opgerezen is én de
huidige regeering naar voren heeft ge
bracht, omdathet gevaar van Mos
kou aan de deur stond. Wijt hebben sinds
dien den strijll in Marokko zien ont
branden. Uw correspondent ontkent den
invloed van Mosko'u. Het zij' mij vergund,
het volgende citaat aan te halen, den
24 Juni j.l. door den Franschen Premier
in het Fransche Parlement geho'uden.
„Ik wil hieraan toevoegen dat in De
cember of Januari 1924 Abdel Krim
vrede heeft willen stuiten. Hoe te oor
deelen over hetgeen 'destijds gezegd is
vanwege het uitvoerend comité der 3e
Internationale op het eind van Januari
1.1.1 „Abdel Krim", zoo verklaarde Zino-
vief, „zal vrede stuiten met Spanje. D|an
Jzal Moskou zijn gansche actie overbren
gen naar Frankrijk. Abdel Krim zal ern
stige moeilijkheden aan Frankrijk in den
1) Overdruk van „Ik zal Handhaven", Or
gaan van den Nationalen Bond tegen Re
volutie, Juli-nummer 1925.
maar voor één persoon berekend scheen,
was behangen met een wonderlijke ver
zameling kteeren van alle soorten en
grootte. iEen flauw schijntje van een gas
vlam, niet sterker dan .van een vetkaars
verhelderde slechts even, twijfelachtig de
duisternis rondom hen; en Dot klemde
zich met bedde armpjes aan Don's hals
vast, toen hij haar zorgvuldig naar ho
ven droeg.
„Juffrouw Clack", zeide hij', zachtjes
aan 'ten deur kloppende, die op oen
kier stond, en zoo overredend mogelijk
sprekend, „ik heb u een klein meisje mee
gebracht een lief mooi klein ding; waar
u zeker heel veel van zult houden; Dot
heet ze. Dot en Don, dat komt goed bij
elkaar, vindt u niet? U hebt allerlei kleer
tjes, die haar zullen passen, en ik zal
harder werken dan ik nog; ooit gedaan
heb. En, juffrouw ölack", ging hij' nog'
meer overredend voort, „ik heb ook
grootvader m-egebracht, een blinden vi
oolspeler, die 0! hoopen geld za.1 ver
dienen door in stille straten te spelen
als u maar zoo iets als een viool in het
magazijn hebt."
Intusschen had juffrouw Clack het gas
in haar kamer aangestoken, en nu kwam
zij aan de deur. Zij was ©en klein mager
oud vrouwtje met een gerimpeld gelaat,
Weg leggen. Het is een der belangrijkste
buitenkansjes die wij in dit geval zullen
bezitten en wij zullen er een nuttig gie-
bruik van maken". (Uitroepen en be
weging op een groot aantal banken). Twee
mannen waren aangewezen om zich in
Frankrijk te verbinden aan het bolsje
wistische werk. 'Qok ben ik in mij'n recht
als ik vraag: Indien Abdel Krim den
vrede wilde, wie heeft hem dan tot den
oorlog aangezet? (Toejuichingen op de
rechter- en linkerbanken en op verschei
dene banken der uiterste linkerzijde). Wi©
wilde dan toch den vrede? En wie den
oorlog? (ApplaUs op1 dezelfde banken).
Hot is in de laatste weken van 1924 dat
de bolsjewistische actie begonnen is om
tot den aanval van Abdel Krim aan te
zetten (te provoceeren)2)
In de laatst© weken van 1924 hebben
de bolsjewisten den aanval va.n Abdel
Krim geprovoceerd.
'Het maakt op mij een zonderlingen
indruk, dat Uw correspondent, die, zoo
ik mij niet vergis, tot voor kort de gast
was der Franschen in Marokko, terwijl
■dagelijks Franschen sneuvelden op het
Marokkaanscho front, dank zij ook het
geld van Mosko'u, de bolsjewistische actie
tracht te ontkennen.
Waar in Frankrijk ieder den mond
vol heeft van die actie', is het ook weer
zonderling, dat hier eene andere lezing
wordt gegeven.
Geen gevaar voor het Westen! Ik lees
in de Temps van den 21 Juni j.l., dat
tengevolge van de afmetingen, die de
bolsjewistisch© campagne heeft genomen,
de Fransche en Engelsche politie tot
overeenstemming zijn gekomen omtrent
de te némen maatregelen. In verband
met de bolsjewistische propaganda heb
ben de ministers van buitenlandsche za
ken besloten in overleg met andere lan
den ©ene soort „internationale ceintuur"
te vormen. Het ontwerp desbetreffende,
van de baud van den Heer Chiaffe, direc
teur der „Süreté générale" is aangjeno-
men. Het accoord bestaat niet alleen
tusschen de Europeesche mogendheden,
maar ook met China ten Japan. Wat
Frankrijk betreft, zijn serieuze maatrege
len tot uitvoering van dit accoord ge
nomen. f
Nu is het niet zoo gemakkelijk Euro
peesche mogendheden tot overeenstem
ming te brengen. Zeer zeker niet in een
aangelegenheid als deze, waar de tegen
partij zooveel gelegenheid heeft, spaken
in het wiel te steken. Er moet dus blijk
baar wel een zeker gevaar zijn.
Ten slotte hebben de bewegingen op
den Balkan plaats gehad. Uw corres
pondent spreekt in dat verband van „el
kaar doodslaan op den Balkan". Die in
fame aanslag in d© kerk te Sofia, waar
onschuldigen, vrouwen en kinderen den
dood vonden, een 'daad, normaal voor
Mosko'u, afschuwwekkend voor bet Wes
ten, toont ons welk een gevaar ons dreigt
van de Ille Internationale.
Dit is me. r dan een vechtpartij op
den Balkan en uit piëteit tegenover hen,
die onschuldig het slachtoffer werden van
dezen walgelijken gruwel, protesteer ik
tegen de opvatting van Uwen corres
pondent.
Uw correspondent zal niet ontkennen,
dat dit complot van uit Weenen, een
centrum der Ille Internationale voor
Europa, werd voorbereid en ten uitvoer
2) Dit is door ons vertaald. Indien ons
nog meer dergelijke artikelen worden toe
gezonden, wenschen wij ons van dergelijke
vertalingen en eventueel plaatsing te ont
houden. Red. Zeeuw.
dat nog ©en rooskleurige tint had, alsof
zij hare jeugd in de frissche buitenlucht
en in den zonneschijn op het land had
doorgebracht. In de kamer achter haar
was niets van den muur te zien, zooveel
kleeding stukken hingen er tegen; terwijl
de vier posten van juffrouw Clack's bed
van top tot teen in een compleet wan
delpak waren gestoken, alsof het even
zoovele personen waren, die klaar ston
den om uit te gaan. Bij1 't flauwe licht
scheen de kam?r 'vol menschen te zijn,
hoewel juffrouw Clack er geheel alleen
woonde.
„Heb je een meisje meegebracht, Don?"
liep zij' uit. „Eu een man, Don. Een
klein meisje zou mij' niet zoo veel heb
ben kunnen schelen; maar wat ter wereld
moeten wij met een man beginnen. O,
Don! je weet dat ik niets met mannen
te doen wil hebben. Zij! kosten zooveel,
en zij! zijn zoo vennielachtig en heerscli-
zuchtig. Ik heb ze al deze jaren van mij
af weten te houden, en nu breng je er
waarlijk een voor njijn deur. Hadt je
maar liever tien honden meegebracht,
dan één man. Want je weet, ik kan
geen mannen uitstaan."
i J
(Wordt vervolgd.)
