!V'o 357 Dinsdag 4 Augustus !@I5 9e Jaargang Buitenland. Ieêrbericht. lELIERS en IENSCHEN, die huil Menstmeisje luishoudster tweede Meisje* |s Jan, z. r. Jan Willemina van Christiaan Adri- len Cornelia Cor- Iter van Schaik, tana van Weele, Jan de Mnijnck een kind van 't van Fraaseen. on de; 31, eon kind |)bias Walhout en awd: Aart v. d. cn Janna Maas, Boer, 28 j. jm. Charlotte, Augus- |9 j. te Rotterdam. Iriaan, z. v. Ma lcolm Traas22, jrik Marinus Over- lirland. iDoggc, 61 j., m. !<'d9, HubertuS Cornelia Janse, aria, d. v. Jacob Verbeem; 17, Jo talis Otte en Pieter- z. v. Jan Johan- phristina Lucasse, Lokerse en Wil- |Apolonia Antonia, Josina Vermue. l-anse, 83 j., wedn; 18, te Goes, Maria jus van den Dries, fopmels, 59 j. Gehuwd: 2, Mat- Anna van Schai-k, j, jm. en Maria |arinus Jan Geuze, Louwerso en Ca- wed. v. Marinus ithonia, d. v. Jan 7, Maria, d. v. |etj-e de Kok; 12, Jager en Paulina an Murro en Maria i. v. Adriaan Leen- lEIisabeth Goedege- llla, d. v. Adriaan |na Kramer; Ja- z. v. Jacob van J Vermue22, Wil- Jan Moelker en Jozina Apolionia, Istoinde en Neeltje |r. Cornelis Rijk en jm, z. v. Abraham Ydriana Hannewijk. ISchoonaart, 48 j., isens22, Maarten |de Guchte en Sara lmina Pover, 70 j., |ijn, eerder wed. v. Dries. Drukkers-Exploilanten qOSTERBAAN LE COHTRE GOES in den ochtend Jeeld door het it te De Bilt. lid 770.2 te Brest, fsund en Skagen, [.vond van 4 Aug. zuidelijk© Wind, Waarschijnlijk re- farmer. eze week een extra cadeau. venstraat, hoek Markt, liddelburg. (provincie Zeeland wen-1 reiden, is „DE ZEEUW' |n Dagblad voor adver-1 IDVERTENTIE-TARIEF amilieomstandighedeij irdige stond of met Septeffll KORSTANJE, 0ude| es. uwelijk der tegenwooi l y C. P. VAN 1 Rijwielhandel, 0°sl bil ;in gezin, man, vroufl| ordt gevraagd K H NIJGH A VAjl Adv. Bureau, Den Ha*»! 1—A Dr. HONDELlN»! lijke, vi aagt Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58 Postrekening No. 36000. Bijkantoor te Middelburg: firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259 VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Per 3 maanden, franco per post, f3.—» Losse nummersf0.05 Prijs der Advertentie n: 1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 cl Bij abonnement belangrijke korting. :je, voor lichte jden en toezicht op 1 deze week een e* I cadeau. ,,j avenstraat, hoek Mat Middelburg. DE FIGUUR VAN COLIJN. Een medewerker van de „Tel." geeft in -dat blad de volgende karakterschets van don mensch Coiijin. Rondom do figuur van minister Co-lijm ,fe de woeling der politieke hartstochten en bijna schijnt he-m hot lot beschoren van Abraham Kuyper, die- tijdens zijn leven de meest beminde en meest g-eliate man van Nederland is genoemd. Iemand, die zijn staatkundige loopbaan met nauw gezette belangstelling heeft gevolgd, en fels meent te verstaan va.n den geeste lijken bodem, waaruit deze staatsman is opgegroeid, moge beproeven, sine ira et studio, in uw onzijdig dagblad eon por- tret van deze persoonlijkheid te teekenan. Men versta Oolijin allereerst a.ls boer uit de Haarlemmermeer. Zijn, ouders, uit Brabant derwaarts getrokken, belmoren tut dat eerbiedwaardig geslacht, dat van den slijike-rigen bodem, dien men de drooggelegde Haarlemmermeer noem de, een dor meest bloeiende landbouw streken va.n Nederland heeft gemaakt. Wonderlijk© menging van taaie behoud zucht «n g-e-h'ccütheid aan oude over levering: de openbaarheid der zittingen van het waterschapsbestuur kwam laat, de medewerking -der p-ers wordt e-r niet op prijs gesteld, de voorziening in sociale nood en is -er achterlijk, er is geen stem recht voor kleine grondbezitters, gaat en ging daar samen met zeer moderne op vattingen in het bedrijf. Het -eerst in Nederland deed daar de stoommachine in bet landbouwbedrijf haar intrede de bemaling van de meer 'krijigt -evenveel zorg ©n vindt ©ven groote geneigdheid .tot het doen van belangrijke uitgaven, als d© zorg voor het verkeerswezen er gering is. Die Haarlemmermeer is kolo nisatiegebied en zijn bewoners dra gen er de kenmerken van: het zijn hanl werkende-, voortvarende menschjen, ge neigd om met alle feiten der werkelijkheid rekening te houden, maar- afkeerig. van .-bespiegelingen, die in het afgetrokken© voeren, -en bevreesd vooir de grillige- ver beeldingen of fijner© schake-eringen en subtiliteiten in d© levenshouding. Geen kunst of wijsbegeerte geeft daar dien die- pereai levensinhoud, maar in ©en stelligen godsdienst vindt het denken een onder bouw, die een leven van eerlijken, noes ten arbeid draagt, dat strijd, slagen en zegeningen moedig, gelaten of dankbaar aanvaardt. Bieze menschen mogen zich in hun godsdienstig leven deemoedig gevoelen, zij zijn naar buiten de vrije, onafhankelijk© -mensch. Op hun gebied zijn zij de onaf hankelijke denkers en doeners, beslissend e-u leiding gevend in een bedrijf met vele wisselvalligheden, boven zich in econo- mischen zin niemand erkennend, beneden zich ©en personeel, welks levenswijze niet veel verschilde van dat des meesters, waarmee voor het belang van d© boer derij werd samengewerkt, waarvoor aarts vaderlijk gezorgd werd cn welks lagere maatschappelijke stelling overigens als van zelfsprekend aanvaard werd en ge zien ais beschikking. In Oolijn's jeugd bestond e-r de sociale kwestie niet of nau welijks, zooals die zich nu vettoont in het dicht bevolkte randgebied. In dit midden moest wel een krachtige geest, een sterke wil, een nuchter ver stand, een werkzaam mensch de voe dingsstoffen kunnen vinden om o-p te groeien tot een reëel en nuchter zaken man, ©en onbevreesde staatsman, die voor alles met werkelijkheden ©n mogelijk heden, die zichtbaar voor de- hand liggen rekening wil houden: een zichzelf voe lende en gelijk blijvende geest met ge makkelijke levenshouding, allen stand te gemoetkomend en toch zich heerseher en leader wetend. Maar hier ontbrak ook de jeugdgelegenhei-d om de diepe ellende van een gezonken stadsproletariaat te peai-cn, of de wijdverbreide ellende bitter te doorproeven, zooals Troelstra die na 80 op Friesland's platteland zou omt- war®"- Kuyper en T-alrua ontmoetten als predikant de sociale nooden, de laatste zag ze ook do-or zijn arbeid in de christe lijke vakver-eeniging. Oolijn's leven verliep anders. Want hij werd en bet is de tweede factor, die he-m helpt begrijpen militair. Geen garnizoensdienst vervullend, langzaam op klimmend luitenant, maar een Neder- ïandsch krijgsman, in levensgevaar niet zelden onder moeilijke omstandig heden oprukkend en levend in spanning en verwachting. Krijgsman, ook in dien zin, dat hij geestelijk iets verstond van „de militaire grootheid en dienst". Echt aanvoerder, die er ook deze kenmerken van bezit, die- de zielk'undigen aan de groote legeraanvoerders toeschrijven, dat hij buiten -den slag met een bijna vader lijk© teederheid voor zijn mannen zorgt ®n hun genegenheid geniet. De heer Oolijin is een smakelijk ver teller, maar als hij van zijn krijgstochten vertelt, is hij op zijn beet. D'e Amboinee» die hem plotseling met een slag op den grond werpt, zoodat een kogel, van ach ter een boom afgeschoten over hem heen- schiet, de operatie bij: nacht en weife lend licht, waarbij Colijn zelf de narcose geeft aan den zwaargewonde, die gelooft, dat het wel beter zal worden, als de mees ter zelf er bij is, het verrijst allemaal voor uw oo-gen en gij voelt dat gij' te maken hp-Lt met ©en man van het echte aan voerders hart. Hier in den strijd kon hij zijn leidersqualiteiten ontwikkelen en was er voorbereiding vo-or dien tijd, dat hij staatkundig leider zou zijn dier parlij, die een leider aanhangt met haast kinder lijk© trouw en genegenheid en tusschen zich en hem een band gevoelt, inniger, dan alleen uit politieke gemeenschap te verklaren is. Hier ook kon hiji, die al gehard was en gericht op de werkelijk heid in zijla jeugd de hardheid op doen, noodig voor hem, die in moeilijke omstandigheden geroepen wordt tot re- geeren. Steeds, als er, niet Uit wreedheid, maar uit noodzakelijkheid hard moet ge handeld worden, treedt de militair op. Bismarck, waarlijk voor geen kleintje ver vaard, zegt, dat hij bij de capitulatie van Sedan het harde werk aan de militairen overliet en zelf in de hoeve t© Dunchéry met Napoleon z-o-o'n onschuldig gesprek voerde als een luitenant met een meisje op haar eerste bal. Die man, die als Minister van Financiën later „het mes van Colijn" hanteerde, had als militair geloerd, voor geen krachtige maatregelen terug te deinzen, en had zich vaker met het kapmes een weg moeten banen door de wildernis. E'n niet tevergeefs doorliep hij een leerschool bij den grootsten aan voerder uit de-zen tijd. En van hém kon hjj zien, dat krachtig, snel en beslist op treden een oud zeer kon wegruimen, dat door opeenvolgende weifelende handelin gen nog altijld was blijven zitten. D|e om gang met -een krachtmcnsch als Van HjeUtsz moet voor de vorming van Oolijin wel van beslissende bet-eekenis zijn ge weest. Maar de militaire dienst wordt verlaten en als adviseur voor de buitenbezittingen komt Oolijin met een geheel niéuwe reeks van vraagstukken in aanraking. Verrui ming van horizont, verbreeding van be langstelling, verdieping van economisch inzicht is het gevolg. Is het wonder, dat de zoon van ©en kolonisatiegebied met belangstelling' zag, welk ©en rijke moge lijkheden hier nog voor economische ex pansie- bestonden en dat hij later graag de exploitatie der buitenbezittingen be vorderde? Dian komt Oolijin in de Kamer. Leven dig herinner ik mij de korte aanbeveling en aanwijzing van Kuyper in „De Stan daard". Sober, maar voldoende. Weldra is hij Minister van Oorlog en nog zijn er aardige verhalen in omloop van zijn re- geerm-ethode. Een enkel woord: onzin, op den rand van een nota gezet, maakt ©en zaak uit. Ben lager militair zoo gaat bet verhaal was gestraft, was in hoog-er beroep gekomen, had gelijk gekregen. Daarna was hij, zooals in die dagen in het leger te doen gebruikelijk wa,s, „ge-zocht" en weldra gedegradeerd. Maar onze vriend liet het er niet bij' zit ten. De Minister van Oorlog vraagt rap port. Het is onbevredigend, hiji voelt: er wringt iets. Nader rapport. Weer niet in orde. En nu komt de korte beschikking. Als de man niet in zijn rang voor d©n zooveelsten hersteld ais, gaat de kolonel met pensioen. Hij bereidt een legerorga- nisatie voor en nog steeds; is de overtui ging bij velen aanwezig ook bij Min. Colijn zelf, geloof ik dat zijn regeling do snelle mobilisatie van 1914 mogelijk heeft gemaakt, waardoor ons land me© uit den oorlog bleef. M-aar dan komt de derde groote levens- factor, d© heer Oolijin wordt directeur der „Bataafsche Pelroleum-Maatschappiji" en aldus opgenomen in de leiding' van een der grootste ondernemingen. Er is veel misverstand rondom die benoeming geweest. Sommigen, velen, hebben will-en doen verstaan, dat de- onderneming den politieleen invloed van den heer Colijn beg'eierdè. Ik meen bijlna zeker te weten, dat dit onjuist is. In de leidende kringen der „Koninklijke" werd het betreurd, dat de zaak in de politiek werd betrokken. Men begeerde daar, zooals elke onder neming, een regeeringsbehandeling, die behoorlijk zaken-doen mogelijk maakte en vooral de deelneming van b'uitenlandsch kapitaal niet bemoeilijkte, noch het tref fen van meer duurzame overeenkomsten verhinderde. Maar op bijzondere begun stiging en bevoorrechting was men niet uit en men begeerde in rustige stilt© door te wexk-en. Men wilde OolijU als 'knap werker, kenner van de Oost, organisator en bestuurder, niet als politicus. Er heeft in die dagen van den aanval op „petroleUm-Colijln" ©en smartelijke ver bittering in de leringen der „Koninklijke" geiheerscht. Men had het gevoel van ee« „ondankbaar vaderland". Hoe? Men had een bloeiende nijverheid gesticht, waar vroeger niets was. Men had duizenden werk, goed betaald werk ge-gevon. Men hacl het kapitaal der Nederlandsche be leggers aanmerke-lijlk vergroot, jpn in ver mogens-, successie- en inkomstenbelas ting had de- gemeenschap daar rijkelijk de vruchten van geplukt. Dm leidende mannen waren zelf vermogend geworden, 't Is waar, maar gingen zij niet steeds offervaardig vooraan bijl het tot stand brengen van workdn van algemeen nut, bij' het steunen van wetenschap, of wel dadigheid Voor oud-Minister Oolijin waren dit leer zame jaren. Het snelle zakendoen was iets zoo gansch anders als het leven op een departement, de verhouding, waarin men stond tol, zijla ambtenaren en beambten anders. Hij trof den tijd van snelle stij ging de-r aandeelen, claims, groote divi denden. Die jalocrsche verbeelding heeft fer een aantal mi-llioenen van getoovercl, die nimmer aanwezig waren. Reeds Kuy per had er op gewezen, dat het voor een ■leidend staatsman zoo gewenscht was, geldelijk onafhankelijk, zonder zorgen te' leven en er wel eens even op gezinspeeld dat hij zelf niet altijd zonder bekommer nis was geweest. Misschien heeft zich het verwerven van een fortuin dan ook niet aan Colijn voorgedaan als een die nen van den mammon pf een streven naar bezit als zoodanig, maar als ©en middel, om allereerst, als hiji zich aan de publieke zaak ging wijden, voor het eigen gezin te zo-rgen, en verder, zich onaf hankelijk te maken, zoodat hij nooit, om bijkomstige redenen van geldelijken a.ard zelfs vermoed zou kunnen worden aan zetel of portefeuille t-e kleven. Ik durf -deze dingen openlijk te be handelen, omdat men tegen onze Ne^ derlandsch-e overleveringen in deze particuliere aangelegenheid herhaaldelijk tot een punt van bespreking heeft ge maakt. of niet een oogenblik de glans en de macht van zijn nieuwe plaats voor de oog-en vau den sterken man geschitterd beeftLonden m-o-est voor hem een moeilijk© lijd zijn. Daar moest hij samen werken met één der meest geniale zak©n- leiders van Nederland, met iemand, wiens do-ordringende- intuïtie en stoute concep ties bijna wonderen verricht hadden, maar die ook in zijn laten wij zacht zeggen spontaniteit -soms geremd en geleid moest worden, wat te zwaarder moest, vullen bij hem, die- zich alleenheerscher voelde door zijn successen. De beteekenis der groote onderneming' voor -onze welvaart, de noodzakelijkheid eener goede boekhouding, ook voor den Staat, de wensche-lijkheid van kapitaals vorming kon hem in dit zakcnmiliöu dui delijk worden. Hier leerde hij misschien ook de psyche- van den groot-kapitalist verstaan. Of werkelijk onze directe be lastingen economisch onduldbaar waren is de vraag, maar Colijn leerde hier aan voelen, dat er ook menschelijke grenzen zijn -en het psychisch duidbare over schreden was. Hiji mag het eens zijn met ■den bankier, die zoide: „Hoe- hooger ze n'-u de directe belastingen gaan maken, hoe minder ze zullen gaan opbrengen." Had hg als Minister van Oorlog gezien, hoe ons land militair tusschen de mo gendheden lag, hier zag hij, tastte- hij als met de- handen, hoe wij in het groote economisch© wereldbestel zijn ingescha keld. Het heeft mij steeds verwonderd, dat de heer Oolijin in Londen geen zeer overtuigd vrijhandelaar is geworden. Maar Kuyper ging sterven. En aan zijn ziekbed kwamen twe© vrienden: Iden- burg en Clolijn. W-o-nd-er. Die groote leider had over zijn Kamerleden geheerscht, ze geringeloord, z-e dc buien van zijn kwaad h'umeur en de vriendelijkheden van zijn b-ekorendheid laten ondervinden, ze in de partij afhankelijk v,an hem gehouden, en nn het einde kwam, zocht hij er twee-, die het meest onafhankelijk tegen over hem gestaan hadden en die „omdat zij hun positie en carrière niet aan hem verschuldigd waren, den ouden man nog wel -eens op een ander pad kon-den bren gen." Clolijn nam op zi-ch leider te zijn. Dat Werd hiji, krachtens het levensbebin- s-e-1, dat ik in de vierde plaats noem, maar -dat als eerste en alles doordrin gende in zijn eigen bewustzijn staat: zijn jgo-ds dienstige overtuiging. Om de leiding. 'De twist om de politieke leiding in de S.D'.A.P. is nog1 niet bij-gelegd. LWel zegt het spreekwoord: wat niet is, kan komen; doch de kans hierop is er nog niet beter op geworden. Daartoe heeft Stenhuis te stevig positie genomen; en daartoe hebben ook al te velen tegen zijn plannen geopponeerd. -Wibaut, „de machtige" stelde zich te genover hem den „geweldige" met de schampere opmerking dat hij meer be hoefte had aan een juistsprolcer dan aan een luidspreker. Dr Van dei- Waerden, de geleerde, smaalde minder, doch greep hem te steviger aan met de waarschuwing dat „de S.D'.A.P. en zij alleen is de leid ster «naar de maatschappij vernieuwing", omdat zij „als politieke partij universeeler (is) dan de vakbeweging en haar streven veel verder (reikt)". En Vliegen, de invloedrijke, voegde er in een twee- of drietal schier onwoerleg,- bare vertoogen als zijn gevoelen aan toe dat liet „vanzelf spreekt dat op politiek terrein het eerste woord aan de S.D'.A.P. is", en dat het streven van het N.V.V. wel niet. op machtsverplaatsing-, maar (toch) op machtsvernieling wat nog erger is! zal üitloopen. Uit het antwoord, dat de heer Sten- huis zijnen opponenten voorlegt, blijkt dat liet kwaad want dit mag' het wel beeten bij hem vast b-eslo-ten is. Zijn toon is scherp en beslist. Aan liet adres van dr v. d. Waarden smaalde hij, dat deze de socialistische- maatschappe lijke theorieën verlaagde tot „een goede voedertheorie" door het belang der con sumenten (gemeenschap) te verheffen bo ven dat van de producenten (arbeiders), en aan het adres van den heer Vliegen handhaaft hij zijn meening: „het ideaal is niet bereikbaar langs den parlemen tairen weg; Kamerrede-vo-eringen kunnen geen uitkomst bieden; om tegenstanders te overtuigen helpt dc beste speech niet; een sterke, vo-or niets terugschrikkende massabeweging zal hen moeten bekee- ren". Daartoe zijn noodig „revolte-erende bewegingen", dc „scherpste- vo-rmen van klassenstrijd". Het spreekt vanzelf, dat op dit stand punt de leiding in den strijd voor de socialistische maatschappij van de partij in het Parlement moet overgaan op de massa daarbuiten. Het zwaartepunt van den strijd moet overgeplaatst worrlen bui ten het Parlement. D© vakbeweging kan dan ook volgons hem den politieleen strijd niet aan de partij (S.D'.A.P.) overlaten, „Wij kunnen het vertrouwen, dat socialis tische pari -menfalcden, wethouders en mi nisters in diplomatiek en politiek gehas pel het socialisme wel tot stand zullen brengen wanneer de kiezers slechts rood zullen stemmen, niet dcelen." „Wij zijn niet, voor wat het proletariaat betreft, bereid dit aan te radon van de invoering eener bepaalde hervorming af te zien, als de parlementaire meerderheid haar niet wil." /Zoo zal va.n nU af in de S.D'.A.P. het dilemma moeten uitgevochten wor den: „Politieke partij of vakbeweging." Een Uitkomst die te verwachten was. Had niet reeds in 1918 „pgn." Heijkoop zijn verstand over boord gegooid. En had niet reeds in datzelfde jaar mr Troel stra naar den staatste'ugel gegrepen; en herhaalde hij nog kort geleden niet dat het „veel te langzaam ging"; en had niet reeds vroeger Stenhuis zelf den arbei ders voorgesteld „een sfeer van onrust en zenuwachtigheid te scheppen"; en is in verband daarmede de agitatie van Schaper, en anderen tegen Colijn en zijn collega's en hun nog niet eens bekende- politieke program, niet verklaarbaar? De heer ter Laan en de waarheid. De mannen van „Het Volk" echte met-spek-schieters zullen voortaan met de mannon van „Het Kuyperhuis" reke ning moeten houden. Het Kamerlid K. ter Laan had in zijn rede in de anti-Colijn-meeting van 24 Juli zich aan een drietal onjuistheden schuldig gemaakt. Dit heeft R. A. den O. in ons blad aangetoond; en „Het Volk" heeft zich tot K. ter Laan gewend, om te vernemen hoe het zat. Wij hebben het verweer van den he-er Ter Laan gelezen, doch ge-loove-n niet dat de heer Den Ouden er genoegen mee zal nemen. Daartoe leek het te weinig op een verweer, te ve-e-1 op een zelfbeschuldiging. Men herinnert zich de door den heer Tjer Laan gedebiteerde onwaarheden: lo. Colijn deed de oorloigsbegrooting voor 1914 van 30 tot 50 miljoen stijgen. R. A. d. O. toont met de cijfers aan dat in 191.3 sinds 1910 de begroetingen van oorlog en marine saam van 44 tot 49 miljoen gestegen was. Do heer Ter Laan schrijft nu in „Het Volk", dat de uitgaven voor Oorlog in 1913 van 30 miljoen waren geklommen op 33 miljoen en „als de zaken zich normaal ontwikkeld hadden en. de leg-er- wet, zooals Colijn die zich gedacht had, was uitgevoerd, dan waren die uit gaven zeer zeker tot 50 miljoen naar de muntwaarde van dien tijd gestegen". Wij zeggen niet dat de heer Ter Laan een leugenaar is, maar wij- vertrouwen wel, dat zelfs zijn beste vriend zal moe ten zeggen: Neen Kornelis, zoo praat je toch je onjuistheid niet goed. .Te hebt in Den Haag gezegd: van 30 op 50 mil joen geklommen; cn dat is heel wat anders dan wat je nu beweert. Over de twee volgende onjuistheden, morgen. De bank-Holiday. De vacantiedag, die gisteren in geheel Engeland werd gevierd, is over het alge meen door mooi weer begunstigd. Alle badplaatsen waren overvol, doordien hon derden treinen bezoekers uit Londen aan brachten, doch aan den anderen kant kwamen ook duizenden bezoekers naar Londen om de tentoonstelling to Wembley en andere attracties in de hoofdstad te zien. De verschillende sportwedstrijden wer den door een talrijke menigte bijgewoond. Bij de wedstrijden te Lympne viel de bekende vlieger Allati Cobliam met zijn. vliegtuig, doch hij en zijn mechanicien kwamen er ongedeerd af. In het Noorden van Engeland zijn ver schillende fabriekssteden in Lancashire thans zoo goed als uitgestorven, daar de bewoners hun jaarlijksche vacantieweek aan de zee doorbrengen. In 14 groote steden van Lancashire is voor deze va- cantiedagen ruim 900.000 gespaard, welk bedrag in wekelij-ksche termijnen werd opgehaald. Te New Romney kam peeren 400 jongens op het buitengoed van den hertog van York, den tweeden zoon van den koning. "v Een complot tegen Coolidge? Die correspondent van de „Daily Ex press" te New-York meldt, dat de re cherche- te Tampa (Florida) e-en zekeren Norman Klein heeft gearresteerd, die vol gens zijn -uitlatingen met het plan rond Mep, president Coolidge te vermoorden. Klein zo'u nu onthullingen gedaan heb-, hen oyer het. bestaan te Tamoa, yan een anarchisten-bende, die overeengekomen zou zijn, Ford, Edison, Rockefeller en and-ere- vooraanstaande persoonlijkheden Uit d-en weg te- ruimen, "7 De strijd in Marokko. - i Primo de Rivera heeft te Tetoean twee gedelegeerden van Abd el Krim ontvan gen. Generaal Primo de Rivera deelde hun de voorwaarden mede, welke tus schen Frankrijk en Spanje zijn overeen gekomen, waarop de Riffs vrede zullen kunnen sluiten. Die gedelegeerden keer den daarop naar Tang-er terug. Korte berichten. VanmoTgen om half tien, elfden ver jaardag van den Duitsche-n inval in Bel gië, hebben in Brussel al de klokken der kerken geluid om de in den oorlog gesneuvelde Belgen te gedenken. De -onderwijzer Scopes, die in het proces in Dayton v-eroordeeld is, is door vermogende vrienden in staat gesteld ge durende viei jaren aan de Harvard-uni- vsrsitp.it in Cambridge (Mass.) in de bio logie te studeeren. In heit district Mittelsbach (Oosten'-' rijk) h-ebben opnieuw hevige stormen ge- Woed met zware slagregens, waardoor ernstige schade aangebracht is'. Verschei den© dorpen zijn geheel verwoest, de oogst is vernield en een aantal -personen zijn geiwond, waaronder verscheidene- nog al ernstig. t.r Te Dtetroit hebben zware regens eem ernstige overstrooming aangericht. Er i« veel materieel© schade en de overstroo ming was van zoo- dreigenden aard, dat alle vijf gro-ote automobielfabrieken te Detroit -er d-oor werden genoodzaakt, het werk sto-p te zetten. Dlaaronder was ook de Ford-maatscliappij. De schade wordt geraamd op 4 milliu-e-n dollar en er zijn. twee dood-en. Gisterochtend heeft groothertogin Charlotte van Luxemburg het leven ge schonken aan een prinses, het vierde kind uit haar huwelijk met prins Felix de Bourbon. Te San Giovanni di Reggio Cala bria (It.) zijn bij een relletje tegen den gemeente-secretaris, waarbij de karabi- niers moesten ingrijpen, vier betoogers. gedood. Bij relletjes te- Sangemini bij Terni' zijn eenige fascisten gewond. Er zij-n ver scheidene lieden aangehouden. Naar aanleiding van de toekenning van het officierskruis van de Leopolds orde aan Stijn Stre-Uvels heeft hat natio nalistische Kamerlid Buyl den Belgische* minister van wetenschappen en kunsten, gevraagd of hem het Oorlogsdagboek van. Stijn StreUvels bekend was (dat in Buyl's oogen een pro-Duitsche strekking heeft) toen hij hem voordroeg voor die onder scheiding. t

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1925 | | pagina 1