fïo 356
Maandag 3 Augustus 1015
39e Jaargang
Voeten
feuilleton.
DE HEMELLOODS.
Buitenland.
G. F. CALLENBACH te NIJKERK
DE HEMELLOODS
Drukkers-Exploilanten:
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
gureauxLange Vorstslraat 68—70, Goes
ld,: Redactie no. II; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
fjrma F. P- DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
Het nieuwe Kabinet.
Het nieuwe kabinet is cr. Niemand
za] er aan getwijfeld hebben, dat het
er niet, en niet binnen korten tijd komen
zou. Dat het er zoo uitzien zou als 'tnu
in de Staatscourant staat, zal zelfs door
^en premier wel niet gedacht zijn.
Pat er ministers in voorkomen, dio
men er in verwachtte, is zeker, maar dat
zij niet dezelfde zetels innemen als hun
door de publieke opinie waren toegedacht,
zal allicht ook de premier zelve niet
vermoed hebben.
©at Onderwijs weer een afzon
derlijk departement werd, zal ook wel
niet in zijn bedoeling: gelegen hebben.
Maar ons landje is klein, en de
evenredige vertegenwoordiging, die over
al baar woordje mee spreekt, zal ook
bij de verdeeling der 'zetels en de be
paling van liun aantal zich wel hebben
doen gevoelen.
Bovendien een kabinet waarin drie par
tijen moeten vertegenwoordigd zijn, komt
niet zoo gemakkelijk en naar wensch tot
stand als bijvoorbeeld een liberaal kabi
net in de gloriejaren van Thorbecke, die
slechts te kiezen èn te deelon had.
'Maar nu is het nieuwe kabinet er.
Wij heeten de staatslieden welkom, die
het zullen uitmaken.
Den premier, die het formeerde, en
de overige dienaren der Kroon, onder
welke zijn collega- uit het vorige Ka
binet' Van Karnebeek, den oud-Voorzit
ter der Kamer: Kooien; zijn voorganger
aan FinanciënDe Geerallo vier hoogst
bekwame staatslieden; en daar naast ge
routineerde vakmannen: Schokking en
Ruigere, in Zuid-Hollands gedeputeerden-
college getraind, met Lambooij en Bon-
gaerts, specialisten, die, de een als mili
tair, de ander als waterbouwkundige tot
over do grenzen hun goeden naam met
eere wisten op to houden.
Van Thorbecke's kabinetten heette wel
eens spottend: een homo, geen ministerie.
Van Colijns kabinet hebben wiji reden
te venvachten een homogeen ministerie.
Colijn een „homo", en de anderen niet
minder, doch door eensgezindheid sterk,
dewijl het landsbelang en de ernst van het
•oogenblik ben samenbindt.
Zoo hopen wij het, en het Nedor-
landsche volk verwacht, en hun verleden
is er ons borg voor dat zij het vertrou
wen der Kroon niet zullen beschamen.
Gelde dit ook van den nieuwen mi
nister van koloniën, die nog buitenlands
of moeten wij zeggen buitenzoe's?
vertoeft.
Het regeeringsprogram, 15 September
a.s. door H. M. de Koningin in de Troon
rede voor te dragen, zal kunnen uitwij
zen, of het kabinet de goede richting Uit
wil. Duizenden zien dan ook het regee
ringsprogram met belangstelling tegemoet.
Het nieuwe kabinet wacht zware arbeid
en felle tegenstand, doch ook veler sym
pathie. Ervare het onder dit alles bovenal
de ondersteuning en den zegen, die van
Boven is, en de vervulling, der belofte
„Als iemands wegen den Heere behagen,
zoo zal hij ook (zelfs) zijne vijanden
met hem bevredigen" (Spr. 16: 7).
Bij socialisatie daling van loon.
Op het September-congres van het
(roode) Nationaal Vakverbond, waarvan
■de heer Stenhuis ziel en leider is, zullen
blijkens op 19 Mei j.l. aan de S.D.A.P.
gericht schrijven, gepubliceerd in „Hot
Volk" der vorige week, verschillende pun
ten aan de orde komen, onder welke
o.a. -„Bedrijfsorganisatie, Medezeggen
schap, Gemeentelijke monopolies (socia-
Een verhaal uit hel Verre Westen.
(Nadruk verboden.)
oo)
Er was geen uitbundig rouwbetoon.
Do Prins had de leiding van alles op
zich genomen en zijn klankvolle stem
hielp allen hun zelfbeheersching te be
waren. Dje vrouwen, die in de zijkamer
bijeen waren, zaten stil te schreien. Bill
was nergens te zien, maar &wen zat bij
bet 1-aam in de voorkamer, mevrouw;
Ashley naast haar, hand in hand. Haar
gelaat, ingevallen door langdurig lijden,
was zeer bleek, maar kal'm. Geen spoor
van tranen. Toen zij mijn blik ontmoette,
wenkte zij mij tot zich.
„Waar is Bill?" vroeg zij. „Breng hem
hier."
Ik vond hem achter het huis.
„Kom je niet binnen, Bill?"
„Neen, ik vind dat er lui genoeg zijn."
„Je deedt beter met mijl mee naar
binnen te gaan. De dienst zal zoo da-
hhbjk beginnen."
„Ik geloof niet, dat ik op 'toogenblild
ast hep om een preek te hooren. Ik
lisatie). Zulks ter verbetering van de po
sitie van den arbeider.
De vraag rijst: zal inderdaad de, langs
den weg der medezeggenschap te verkrij
gen, socialisatie de positie van den ar
beider verbeteren?
Laat „pgn." Do Miranda liet u zeg
gen. Immers wat schreef deze socialis
tische wethouder to Amsterdam in zijn
befaamde brochureDe kip, het ei en het
voer?
„Ik acht het niet onwaarschijnlijk,
dat rïien zich in een gesocialiseerd be
drijf tijdelijk met een lagere belooning
tevreden zal moeten stollen. In de eersto
periode van gesocialiseerde bedrijven,
wanneer de ongetwijfeld sterke prikkel
van het particulier initiatief zal zijn uit
geschakeld, is een verlaging van het le
venspeil zeer zeker. De collectieve kracht,
in de plaats van dit initiatief tredend,
zal geruimen tijd noodig hebben om zich
in vollen omvang te doen kennen. Doch
zouden we daarom moeten versagen? Is
de ideëelo kant van de zaak niet veel
belangrijker?"
Bij dezen socialist geldt hot: het ideëele
boven het reëele. Maar daar moet men
over 't algemeen in zijn kring niets van
hebben. Vandaar het verzet tegen De Mi
randa. „Van onze centen moet hij af
blijven!" luidt daar het devies.
Trouwens deze sociaal-democraat
toch zeker wel een van de bovenste
plank! staat hij de leiders van het
N.V.V. in geen al te bost blaadje.
Gelijk de partijvoorzitter de heer Vlie
gen hun in zijn polemiek („Het Volk"
van 30 Juli) in een noot onder zijn stuk
nog oens in herinnering breng!» met deze
voor geen tweeërlei uitlegging vatbare
woorden:
„Dat de animo van het Partijbestuur,
die gewoon waren de officieuze samen
komsten bij to wonen, gaandeweg vermin
derde, gezien het bazige optreden vooral
van den voorzitter van het N.V.V.Ik
behoef slechts even te herinneren aan de
dwingerij inzake de brochure van De
Miranda."
400 Hollanders in Genève.
In Montreux vertoeft in dezen vacantie-
tijd een gezelschap van meer dan 400 Ne
derlanders, leden van de Ned. Christ.
Reisvereeniging, die een tocht naar Ge
nève gemaakt hebben, naar de stad van
Calvijn en van den volkenbond.
De tocht ging over het meer van Genève
naar de stad, die met recht oen der
schoonst gelegen steden van Europa ge
noemd wordt. Gewandeld werd onder stra
lend zomerweer naar het Palais des Na
tions, en nauwelijks was het enorme ge
zelschap in den tuin opgesteld, of prof.
rar J. A. van Hamel, de Nederlander,
die medewerkt bij de juridische afdeeling
van het Volkenbondssecretariaat, trad
naar voren. Ilij wees op de groote be-
teekenis van den Volkenbond. Het was
spr. een bijzonder genoegen voor de eer
ste maal in Genève zoo'n groot aantal
Nederlanders in het gebouw van den Vol
kenbond te mogen begroeten.
Dan trad prof. dr II. A. Lorentz naai'
voren, die voorzitter is van de commissie
van intellectueele samenwerking. Toen ik
vernam zoo zeide prof. Lorentz
dat hier zooveel Hollanders bij elkaar
waren, heeft onze commissie mij tien
minuten vacantie gegeven. Daar zijn er
thans reeds acht van om, maar dit wil
ik u zeggen, dat ik het zeer op prijs
stel hier zooveel landgenooten te mogen
begroeten(Langdurig en zeer enthou
siast applaus.)
heb nooit veel om preeken gegeven", zei
Bill, met gemaakte onverschilligheid, Want
hij voegde er binnensmonds bij„behalve
om de zijne, natuurlijk."
,„Kom, Bill, ga mee. 't Zal zoo'n
vreemden indruk geven", maar hij ant
woordde: „Ik denk, dat ik ze maar niet
lastig zal vallen. Zie je, al die vrouwlui
zullen de waterwerken wel openzetten en
ik heb geen lust om te verdrinken."
„Natuurlijk niet," zei Ili, die er bij ge
komen was en diep medelijden had met
zijn vriend.
Ik keerde naar Gwen terug en bracht
haar Bills antwoord over.
„Zeg hem, dat ik hem noodig heb",
gebood zij, in haar ouden toon verval
lende.
Ik deed, zooals mij bevolen werd.
„Had dat dan dadelijk gezegd!" riep
Bill, sprong op, ging het huis in, en
plaatste zich aphter 'GWens stoel.
Tegenover hen, bij de tusschendeur
-stond de Prins, zeer stil en ernstig. Naajst
hem jonker Frits, en achter die beiden
de Voortrekker, diep verslagen en ge
schokt. Die Loods had een groote plaats
ingenomen in zijn leven. Die overige man
nen vulden de kamer en keuken, allen
zwijgend, ernstig, bedroefd.
Het eerste couplet van het Wilhelmus
werd gezgngeu en dan trok men naar het
Audiloire de Calvin. Dit kleine kerkge-
bouwtje, met zijn imponeerend© oudheid,
kon de schare Hollanders nauwelijks be
vatten. Nadat het Lutherlied was gezongen
betrad dr K. Dijk, geref. pred. uit Den
Haag, het spreekgestoelte.
We zijn over het meer van Genève naai
de stad van Calvijn gevaren, zoo ving
dr Dijk aan, langs een weg, dien dr
11. H. Kuyper, een onzer beste Calvijn-
kenners, zoo schitterend beschreven heeft.
Spr. ging de geschiedenis van Calvijn na,
die 10 Juli 1509 te Noyon geboren werd
uij. gegoede ouders van deftigen stand,
dio hun zoon een cultureel© opvoeding
konden geven. Hij werd in beschaafde»
kringen opgebracht en genoot een uit
nemende literaire opleiding, want te Pa
rijs en te Bourges volgde hij de lessen van
do beste geleerden. In al deze omstan
digheden zoo vervolgde spr. ligt
een wondere providentieele leiding Gods.
In de eerste plaats is het van de groot
ste beteekenis, dat Calvijn in het N. van
Frankrijk, in het oude Normandië geboren
is, waar vooral in zijn tijd de werking
van den strengen, ftoorschen geest nog
verre van zwak was. Dit verklaart voor
een deel de strenge structuur van zijn
theologie. Want als men dit uit het oog
verliest, schijnt het vreemd, dat een man
van Fransche origine, begaafd met dan
petillanten, levondiigen, bewegehjken
Fransehen geest, de vader is van de
strakke en stoere Geref. belijdenis. Ook
is in Calvijn's jeugd op zijn ziel een
aristocratisch stempel gedrukt.
Dit verklaart de beschaafdheid, die zijn
verder optreden kenmerkt. Want wel is
Calvijn de vader van de democratie in
Chr. geest, maar zijn democratie is de
harmonische ontwikkeling van alle gele
dingen van het volksleven en daarom
is hij tegelijk aristocraat. Daarin, onder
scheidt hij zich vooral van Luther. Deze
was zeker heroiek, maar ruw, en Calvijn
is altoos gebleven de fijn besnaarde, de
edei-bemstrumentcerde, de rijk-begaafde
geest, die verre bleef van Luther's blik
sem en donderen. En deze Calvijn had
God 'uitverkoren om „de" reformator te
zijn. Spr. ging in breede trekken het
leven van Calvijn na,. Op 14-jarigen leef
tijd leerde hij den humanistischen geleer
de Cordier kennen, later Melchior Wol-
mar. Spr. brengt in 'herinnering den in
vloed, die van Le Fèvre op den jongen
Calvijn uitging en liet hier vooral bij
Uitkomen hoe Gods Geest hem geleid
heeft tot de zielsovertuiging, dat de recht
vaardige alleen door het geloof leeft en
dat do genade Gods de eenige grond
onzer zaligheid is.
-Spr. ging de levensgeschiedenis van
Calvijn verder na, om er daarna op te
wijzen, dat Calvijn grooten strijd gekend
heeft. Tegen lien, die- van tucht niet wil
den weten, tegen het pantheïstisch-liber-
tisme, zijn heiligen kamp met Servet,
die en dat is jammer! verbrand
werd. Calvijn heeft altoos gestreden. Met
Rome en de wederdoopers, met de Lu-
therschen en de Libertijnen en dan
do worsteling die de zijnen voerden was
ook zijn strijd. Wat heeft Calvijn onder
dien strijd geleden. Want de Calvinisten
zijn de martelaren geweest. De Luther-
sche kerk kent ge-en martelaren, o-mdat ze
stond onder de bescherming van de keur
vorsten, maar de Geref. Kerken zijn de
martelarenkerken geweest. In Frankrijk:
de Hugenoten. In Engeland: bloedige Ma
ria. In ons land: de Inquisitie. En dat
lijden doorleed Calvijn in zijn ziel mee.
Voor uw zielsoog ziet ge in dien zetel
do magere gestalte in langen tabbaard
In de derde kamer lag de Loods, in
drukwekkend schoon door de aanraking
van den dood. Toen ik naast de kist
stond en dat stil gelaat beschouwde,
begreep ik, waarom Gwen geen traan
vergoot, maar er uitzag, alsof zijl in hoo-
g-er sfeer verkeerde. Zij had de uitdruk
king op dat gelaat goed begrepen. Die
vermoeide trek, die ons gedurende de
laatste maanden zoo dikwijls had getrof
fen, was verdwenen; van zorg geen spoor
meer, in plaats van vermoeidheid en
zorg een blijde glimlach van overwin
ning en- vrede. Hij had den laatsteni
vijand onder de oogen gezien waar
was nu de schrik gebleven?
De lijkdienst was treffend schoon
door zijn eenvoud. Die prediker, het hoofd
van de Zending in deze streken, was er
opzettelijk voor overgekomen. Hij Was
niet groot van gestalte, maar breed, en
goed gebouwd. Hoewel hij nog in de
kracht van zijn leven was, Waren haar en
baard reeds vergrijsd en Was zijn gelaat
doorploegd met diepe lijnen, want de
moeiten en bezwaren van een pionier
zendeling zijn vele. Uit zijn vriendelijke
blauwe oogen echter sprak een helden
ziel, en 'toen hij den mond opende, was
het ons, alsof een profeet in ons midden
gehuld, oprijzen. Ge ziet de schier door
zichtige hand, die den wijsvinger opheft
om kracht bij te zetten aan 't gesproken
woord. Dat fijn besneden gelaat. De spits
toeloopende baard. De vooruitstekende
neus. „Het fonkelende en bevelende oog.
Het hooggewelfd voorhoofd. En we hoo
ien weer die fijne doordringende stem,
telkens door kuch of hoest afgebroken,
waarnaar eens heel protestantscli Europa
met ingehouden adem luisterde en als hij
27 Mei 1564 in Jezus ontslaapt is het
zaad gestrooid, dat ontkiemt en do rijkste
vruchten draagt, die God verheerlijken.
(Calvijns hoofdvraag is deze: Hoe sta
ik tegenover God. En het gaat er om,
dat Gods oer en Gods macht onaangetast
blijft. God is de souverein. Zijn wil is de
grond aller dingen. Zoo komt hij tot de
belijdenis der absolute praedestinatio en
der uitverkiezing Gods. Zoo maakt hij
domkerk vrij tegenover den staat, maar
ook de staat tegenover do kerk. Calvijn
is de hervormer van geheel Europa en
de internationale beteekenis van Calvijn
blijkt wel treffend uit het international©
hervormingsmonument, dat te Genève ont
huld werd ter cere en ter nagedachtenis
van den 400 sten geboortedag van Calvijn
in 1909. Spr. gaf verschillende bijzon
derheden van dit monument, waarvan
do bouw duürde van 1907—1917. Vooraan
treedt Calvijn, aan zijn rechterhand Farel.
Aan zijn linkerhand Beza en naast Bóza
de hervormer van Engeland, John Knox.
Spr. -ging de verschillende figuren van
dit indrukwekkende monument verder na,
dit monument, dat op zulk een eenige
wijze predikt de universcele beteekenis
van Calvijn.
"Na do rede van dr Dijk zong men
nog Psalm 89 vers 8: „Gij toch, Gij: zijt
hun room, de kracht van hunne
kracht".
Dan trok men naar het vlakbij gelegen
Internationale Hervormingsmonument.
In den loop van den middag vertrok
het groote gezelschap Hollanders weer
naar 'Montreux. (Vaderland.)
Stukgeloopen, branderige, door
eelt of knellend schoenwerk pijn
lijk geworden voeten, verzacht
en geneest men met
30-60-90 ct. PUROL
Frankrijk's schuld aan Engeland.
Het Fransche blad D'e Quo-tidien weet
nadere bijlzonderbeden over het opschor
ten van het Fransch-Britsche overleg om
trent de Fransche schuld aan Engeland:.
D|it land verlangt een voorloopige over
eenkomst, de Franschen daarentegen een
schikking voor goed. Wat Engeland eischt
verwerpen hier alle partijèn. Die Britten
houden rekening met hun belastingbeta
lers, maar de Fransche delegatie wil
de hare evenmin opofferen. Het oogenblik
voor overleg was wegens de mijln-crisis
slecht gekozen. Die Engelschen luister-
den maar met een half oor. Die Franschen
stelden een annuïteit van drie millioen
pond voor, plus zeven millioen te hef
fen op de toekomstige Diuitsche stortingen
aan Frankrijk. Frankrijk echter wil de
omwisseling van marken in ponden zoo
min als de overdracht Waarborgen. D|e
Britsche deskundigen achten het deel,
te heffen op de Diawes-annuïteiten slechts
op de helft zijlner nominale waarde en
oordeelen het Fransche aanbod bijgevolg
onvoldoende.
was opgestaan, aangedaan met kracht uit
den Hooge.
„Ik heb den goeden strijid gestreden!"
las hij. Diie triomftoon deed ons allen
het hoofd opheffen, en toen hij ons het
leven schetste van den fel bestookte,
die deze woorden geschreven had, zag ik
dat Bill's trekken zich ontspanden, en
zijn gebogen gestalte zich oprichtte.
Die prediker sloeg eenige bladzijden
terug en las: „Uw hart Worde niet
ontroerdin het huis mijns 'Vaders
zijn vele woningen." Zijn stem werd
dieper en zachter; 'twas alsof hij iets
heerlijks aanschouwde, terwijl hij tot ons
sprak over de hope des eeuwigen levens.
Toen keerde hij tot het tegenwoordige
terug, overzag de schare, die ademloos
toeluisterde -en begon over den Loods,
hoe hij hem met vreeze en beven tot
ons gezonden had, omdat hij nog zoo jong
Was; maar 'hoe hij1 vertrouwen in hem
was gaan stellen en zich verblijldTiad over
zijin werk en zich zooveel had voorgesteld
van de toekomst. Nu Was alles voorbij;
maar hiji Was er van overtuigd, dat zijn
jeugdige vriend zijn leven niet tevergeefs
had gegeven.
Hij zweeg even en liet zijn oogen dwa
len van den een naar -den ander, totdat
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.—
Losse nummersf 0.05
rifs der Advertentlën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 cf.
.Bij abonnement belangrijke korting.
Een flacon Foster's JMaagpillen bevat
een maand gezondheid voor oen familie.
Zij zijn een uitstekend laxeermiddel, eii
beteren maagpijn, galzucht, het zuur,
slechte spijsvertering, een beslagen
tong, schele hoofdpijn, en verstopping.
Foster's Maagpillen dienen in elk huis
aanwezig te zijn. Prijs per flacon van
vijftig versuikerde pillen f 0.65in apo
theken en drogistzaken. (10)
De vrouwenmode in Italië.
De „Germania" vertelt
Toen de voorname Wereld van Ferrara
zich- verleden Zondag naar de Mis van
twaalf uur in den dom wilde begeven,
vonden de feestelijk opgesmukte, volgens
de laatste modesnufjes gekleed© dames
do deuren der kerk gesloten. Na een
lang en ongeduldig Wachten en een ver
ontwaardigd protest werd haar de be
schamende mededeeling gedaan, dat het
domkapittel zich tengevolge van de Idee-
ding der dames, welke met de waardigi-
heid der plaats in jdeeds feller contrast
kwam, verplicht zag de twaal'fuur-Mis;
welke vooral door de haute chique be
zocht Wordt, om ergernis te vermijden
voorloopig te laten vervallen.
Verplichte vacanlies.
De Fransche minister van. arbeid heeft
bij het bureau der kamer een voorstel
betreffende de invoering van verplichte
vacanties voor de Werknemers ingediend.;
De minister deelde te dezer zake in een
interview het volgende medeIk heb
het vaste voornemen, deze hervorming
na grondige bespTèking; met arbeiders
en ondernemers door te voeren. Ik zou
er met bijzonderen nadruk op willen
wijzen, dat zoowel ik persoonlijk als ook
de geheele regeering de Fransche arbei
ders vanaf 1926 in het genot van een:
Welverdiende en (regelmatige vacantie
wenschen 'te stellen.
De 8-urendag in de V. S.
In de „American Federationist", het
orgaan van "het Amerikaansche vakver
bond, publiceert naar Let I.V.V. meldt,
William Green, de voorzitter, een artikel,
over den achturendag in de Vereen. Sta
ten. Hij zegt o.a.: „In geen land ter we
reld nam het proces van de invoering
van den 8-urendag een sneltel* verloop
dan in de Vereen. Staten. Van de in het
jaar 1909 in de fabrieksregisters inge
schreven 6.615.046 loonarbeiders werk
ten slechts 523.652 of 7.9 pet. 48 of
minder uren. Daarentegen hadden in 1919
van de 9.096.372 arb. reeds 4.418.393
arbeiders of 48.6 pet., dezen standaard
bereikt. In het jaar 1921 publiceerde een
industriecommissie van New-York een
rapport, dat zich over de groote firma's
van den staat New-York Uitstrekte en vol
gens hetwelk 60.2 pet. der mannen en
61.9 pet. der vrouwen 48 uur of korter
werkte. In den staat Massachusetts Was
het procentueel cijfer in dit jaar voor
mannen 85.7 pet. in Ohio ,75 en in Cali-
fornië zelfs 91 pet."
Ofschoon geen nauwkeurige cijfers be
kend zijn, kan worden gezegd, dat sinds
1921 verdere vooruitgang verkregen is.
Dit blijkt o.a. ook uit het bericht, dat
de Standard Oil Company thans den
8-urendag voor al haar bedrijven heeft
ingevoerd. Tot dusverre bestond nog
steeds in deze geweldige trust sinds de
oprichting in 1859 het tweepiloegenstel'sel
met eon 12-urigen arbeidsdag. Bovendien
zijn de uurloonen verhoogd, zoodat de
arbeiders door de verkorting van den
arbeidstijd geen financieel© schade lijden.
I 100 verkenningsvliegtuigen besteld.
Het „Berl. Tagebl." verneemt, dat Joe-
go-Slavië in Frankrijk 100 vliegtuigen
hij die van Gwen ontmoette. Ik Was ver
rast en 'hij ook, geloof ik, over den
glimlach, die haar lippen scheidde, alsof
zij zeggen wilde: „Dat wteet niemand
beter dan ik."
„Ja", vervolgde hij na een kleine pau
ze, haar glimlach beantwoordende. „Gijl
allen weet beter dan ik, dat zijn Werk
niet zal verdwijnen met zijn heengaan,
maar voortleven, zoolang gij leeft."
De glimlach op Gwens gelaat Werd,
zoo mogelijk nog blijder.
„En nu moet gij hem zijn loon en
zijn rust en zijn heerlijke woning in 't
Vaderhuis niet misgunnen."
Bill schudde een paar maal 't hoofd
en prevelde binnensmonds„Neen, niet
misgunnen."
(Slot volgt.)
Bovenstaand verhaal verscheen in
boekformaat bij den Uitgever
onder den titel
door RALPH CONNOR
Prij* gebonden f 1.40
