27
Dinsdag 30 Juni iM
30e Jaargang
No »37
H. CO LIJ N.
DE HEMELLOODS.
SPAARBANKBOEKJES.
BANK VOOR ZEELAND.
Buitenland.
Dus No, li van lijst 27.
FEÜj'LLËfÓW~
Houders van Spaarbankboekjes worden uitgenoodigd deze
boekjes ter bijschrijving der rente spoedig in te leveren.
GOES- IERSEKE - KAPELLE—'s-HEERENHOEK.
Rentevergoeding Spaarbank 4.08
Drukkers-Exp'oitanten:
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.-
Losse nummers
f 0.05
Prijs der Advertentie n:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
houden wij van nu af muurvast in onze
gedachten. Dit is het nummer onzer anti
revolutionaire lijst. Als nummer 1 staat
op de lijst de naam
Het blokje vóór dien naam make men
Woensdag 1 Juli dicht met het roode
potlood dat in het stemhokje hangt-
Wat dan?
Eie stembus van 1 Juli zal beslissen
over do meerderheid in de Tweede Kamer
en met deze ook over de richting van
het nie'uw te vormen kabinet, i
Die S. D- A. R- doet al haar best om
de verkiezingen in haar geest te doen
uitvallen.
Haar hoofdmannen hebben liet in 1918
in Duitschland gezien; en zij zagen het
nu weer in België, dat 'tbest kan en
reeds bij haar eerste optreden in den
lande, onder Diomela Nieiuwenhuis, rie
pen zij in pijnlijke openha.rtig.heid alwie
'tbooren wilde toe: „wij! willen ook wte!
eens aan het laatje zitten."
Nu evenwel eischt zij meer. Haar ideaal
is de alleenheerschappij. Daarnaar greep
zij reeds in 1903, en herhaalde dit revo
lutionair nedrijit in November 1918, doch
dank zij Gods genadig bestel, is dit ver
hoed. Zij wilde toen langs den weg van
revolutie er boven op. Die Koningin weg
en Troelstra president der Republiek.
Nu dit niet gelukte wil zijl langs lijnen
van geleidelijkheid, met behulp van de
kiezers in do reigeering komen. Wanneer
die poging slaagt, dan zal dit een niet
te overziene ramp voor land en volk
zijn. Vooral in de toekomst.
Want gelijk het Liberalisme de komst
van het Socialisme heeft mogelijk ge
maakt, zoo zal in 'teind de Soclaal-
Diemocratie de wegbereidster blijken voor
het bolsjewisme.
Zie het in Rusland.
Toen daar- de Marxisten dè macht ver
overden, riepen de socialisten in ons
land: het daghet in het Oosten. Het Rus
sische volk geloofde ook eea oogenblik
in de mogelijkheid, de „idealen" te zien
verwezenlijkt.
Thans weet een ieder wel beter. Zelfs
de loonen der arbeiders in de nijverheid
die door de communisten beheerscht
wordt, zijn nog ver beneden die van
voor den oorlog.
Wat zegt men nu? Men paste de be
ginselen der revolutie daar te snel toe.
Het is alsof men zeggen wil: het gif
der revolutie zal wel goed werken als
het slechts bij kleine doses wordt gegeven.
Het blijft echter gif. E|n waarom? Om
dat de beginselen valsch zijn en men
Gods Woord .verwerpt.
Alleen in gehoorzaamheid aan Gods
geboden is voor ons staatkundig en maat
schappelijk leven weer iets goeas te ver
wachten.
Het kwaad van onzen tijd is een ge
volg van eén afwijking van die geboden.
Wat dus allereerst noodig is, dat is
de erkenning, dat niet de mensch, maar
dat God regeert. Diat niet do revolutie
maar dat het Evangelie de waarheid is.
Voor heel het leven.
En daarom ons met kracht gekeerd
tegen de leugen van het ongeloof, 't zij! dit
Een verhaal uit het Verre Westen.
(Nadruk verboden.)
—O— (18
HOOFDSTUK XIII.
Een ommekeer.
Het -eerste bezoek va,n den Loods aan
Gwen was een groot succes geweest. Maar
niemand wist beter dan 'hijzelf, dat de
strijd niet kon uitblijven, want diep in
Gwens hart lagen vragen verborgen, die
haar bezig hielden en een antwoord
eischten.
„Was het God, die mijl deed vallen?"
vraagde zij op zekeren dag onverwacht.
Ee Loods begreep dat het oogenblik
gekomen was. Haai- flink in de ooigen
ziende, antwoordde hij onbevreesd: „Ja,
Gwen."
„Waarom liet Hij mij vallen?" vroeg
zit koel.
„Dat weet ik niet. Hij weet het."
„Eu weet Hij ook, dat ik nooit meer
za' kunnen rijden? Weet Hij hoe lang
tlti dag-en voor mij zijn, en de nachten
Waann ik niet kan slapen? Weet Hij dat?"
komt onder den naam „democratie" of
onder dien van het socialisme.
Daar is onder do Rechtsche partijen
over verschillende dingen verschil van
inzicht. Maar ten aanzien van de Christe
lijke grondslagen van ons volk staan zij
naast -elkander.
Juist het aanstormende ongeloof doet
de samenwerking van de Christelijke par
tijen tot een noodzaak zijn. En een ieder,
die de kracht dezer partijen verzwakt,
versterkt de kracht van het ongeloof.
Waar is de versnippering.
Het onderwijs wordt zoo duur, zoo
roepen liberaal ©n sociaal democraat aoor
de „versnippering" tengevolge van hef
„sekte-geloof". Dus de Christelijke school
veroorzaakt de duurte.
Die cijfers spreken een andere taal.
Op 15 Januari 1920 waren er 1225
Scholen met den Bijbel.
1 Januari 1925 waren er 1682.
Die toename is 457 scholen. Het aan
tal leerlingen vermeerderde in dien tijd
met 43281.
Die bevolking van de openbare school
bedroeg 1 Jan. 1920 570.324. Op 1 Jan.
was dit aantal mot ruim 40000 vermin
derd. Het aantal openbare scholen be
droeg 1 Jan 1920 3437 en was 1 Jan.
1924 lot ongeveer 3800 gestegen.
Bij de" openbare scholen cïus 40.000
leerlingen achteruit, 360 scholen
vooruit, 460 scholen vooruit.
Derhalve de openbare school heeft over
verdrukking niet te klagen. 7.ij' wordt door
de leerlingen verlaten, niet door de Over
heid v-e-rdrnkt.
Die duro versnippering schuilt derhalve
bij het openbaar onderwijs 1
Godsdiensthaat!
Hoe schrikkelijk in revolutionaire krin
gen de haat is tegen den Godsdienst,
blijkt uit de volgende ontzettende ont
boezeming die onlangs in „De Tribune"
voorkwam
„Wij bidden niet:
Vergeef ons onze zonden.
Wij zullen onszelf onz' schuld vergeven.
Vergeven zal ons zijn alle schuld
Op het moment
Dat wij het mes tusschen de ribben
Van onzen verdrukker zullen hebben
gestoken.
Dan zal de geest van knechtschap in
ons gewurgd -zijn.
Ontzettend is de haat tegen God
en den Christus die hieruit spreekt-
Schrikkelijk is het gevaar dat ons
van die zijde bedreigt.
O n t z a g 1 ij k is de verantwoordelijk
heid van hen die door de kleine partijen
te steunen en de A.-R. partij af te breken,
spelen in de kaart van de revolutionaire
partijen.
Kiezers, kiezeressen, gevoelt uwe ver
antwoordelijkheid-
Bedenkt welke groote belangen op het
spel staan.
IJvert uit alle macht voor de verkie
zing van
H. COLIJN, No. 1 lijst 27.
Het randschrift van onzen gulden.
In vroeger tijden heeft men ook ken
nis gemaakt met verzwakking van het
geld; een methode daartoe was toen het
snoeien van de munt, d- w. z. men sneed
deelen van den omtrek af en wendde
het afsnijdsel ten eigen bate aan.
Dit euvel nam zulke groote afmetingen
„Ja, lieve Gwen", antwoordde hij met
trane-n in de oogen.
»Zijt gij er heel zeker van, dat Hij
het weet?"- vroeg zij, hem uitvorschend
aanziende.
„Hoor eens, Gwen", begon de Loods
vriendelijk, maar zij viel hem in de rede:
„Zift gij er heel zeker van, dat Hij
het weet?" Antwoordt dan toch!" riep
zij op haar ouden bevelenden toon.
„Ja Gwen, Hij weet alles van u."
„Zoo; en hoe vindt dat dan van
Hem, dat Hij;, die zoo groot en sterk is,
een arm meisje-als ik op die manier
behandelt?Ik haat Hem. 't Kan mijl
niet schelen of iemand het hoert. Ik
haat Hem."
De Loods bleef onbewogen. Ik was
benieuwd om to weten hoe hij' het raadsel
zou oplossen, waar niet alleen Gwen,
maar ook haar vader en de Prins en wijl
allen voor stonden, het waarom van
Jijden en pijn.
„Gwenzei de Loods, van onderwerp
veranderende, „deed het pijn, toen zijl
ja bet gipsverband aandeden?"
„Of het pijn deed? Dut was nog het
ergste van allesvreeselijk I Zij moesten
er mij voor uittrekken, weet u"; en Gwen
huiverde bij de herinnering aan die ont
zettende pijn.
aan, dat de welvaart van het volk er
ernstig door bedreigd werd en men op
tegenmiddelen zon. Men vond die door
het instempelen van het randschrift- Een
munt zonder randschrift was door de
knoeiers gesnoeid en werd niet langer als
betalingsmiddel erkend. Het randschrift
diende en dient nog tot bescherming van
de gaafheid van de munt.
En is het nu niet opmerkelijk, dat onze
vaderen het geen heiligschennis geacht
hebben om onze munt te beschermen door
de spreuk: „God zij met ons".
De gaafheid van het geld was een be
lang van de eerste orde, men verslond in
die dagen zoo uitnemend, dat het geen
toeval was, dat in het Onze Vader, de
bede om het dagelijksch brood, aan die
van schuldvergiffenis en bewaren voor
verleiding voorafging, maar dat onze Hei
land, die beter dan eenjg ander het men-
schelijk hart kon peilen wist, dat bij bre
king van den staf des broods ook de ziel
gevaar, ernstig gevaar loopt; dat de rijke
ontplooiing van het zieleleven schier bui
tengesloten is, als het lichaam het dage
lijksch brood onthouden wordt.
Ook nu dreigde de gaafheid van ons
geld aangetast te worden, was reeds een
weinig aangetast, en dien gesnoeid en gul
den wilde Troelstra dulden.
Maar Colijn heeft den gulden weer in
zijn gaafheid hersteld (en daartoe behoort
ook het randschrift, de bede „God zij
met ons") om door dien gaven gulden te
redden van al de lichamelijke en daar
mede onverkrekelijk verbonden ellende der
ziel, die gevolg is van inflatie; opdat mede
door die gaafheid van het geld het dage
lijksch brood ons niet kome te ontbreken
en te ernstiger opldimme uit ons hart de
bede: God zij met ons- (N. L. Crt.)
De plaat van den stuurman.
Wie is toch op het idee gekomen om
onzen Colijn uit te beefden in dat stuur-
manspak, de hand aan het roer?
Dat weten wij niet.
Maar wie het heeft ingegeven, dat we
ten wij wel.
Misschien zonder het te willen, is dit
dr de Vrijer geweest, de opvolger van clr
Bronsveld als schrijver van de Kroniek
in de „Stemmen voor Waarheid en Vre
de". In het nommer van April j.l. schreef
hij omtrent minister Colijn:
„De verkiezingen voor "de Tweede
Kamer zijn bepaald op 1 Juli. Ondanks
dien naderenden datum gaat de heer
Colijn voort met krachtige hand hel
meest gevoelige departement te leiden.
Wanneer wij op de financieel© rampen
in Frankrijk letten, moet de stoere gang
van den Nederlandschen minister van
financiën onzen eerbied ontvangen. Ik
heb zijn rede van den vierden Maart in
de Eerste Kamer nog eens doorgelezen
en acht dat klare, rustige taal van een
man, die het roer goed vast houdt en
het ook na den eersten Juli in handen
moge houden."
De heer 'Colijn wordt hier g^teekend
als een goed stuurman, die weet in welke
richting moet worden gestuurd- Laat 't ons
allen een eere mogen zijn, mede te wer
ken om, mocht het zoo zijn! dezen stuur
man op zijn gevaarlijken post aan het
roer te handhaven.
Ten slotte:
Ons vaderland gaat ernstige tijden tege
moet; ernstig docr de klimmende harts
tocht in één stand in de maatschappij;
ik vrees niet voor den invloed van het
„Hoe jammer, dat je vader of de Prins
er niet bij was."
„O maar, zij waren er alle twee bij."
„Hè foed; hoe schandelijk wreed! Ge
ven zij dan niets meer om je?"
„Zeker wel!" riep Gwen verontwaar
digd. I
„Waarom beletten zij de doktoren dan
niet. je zoo gruwelijk pijn te doen?"
„Wel, zij lieten het de doktoren doen.
omdat bet mij helpen moet op te zitten
en misschien weer ©en beetje aan het
loopen te gaan."
„Och wat, ik vind het gemeen van ze
'er bij te staan en toe te kijken, als de
doktoren jo zoo hard aanpakten."
„Hè, ho© dom" riep Gwen ongeduldig.
„Zij willen dat mijn rug weer recht en
sterk wordt."
„O! dus keken zijl niet alleen maar toe'
voor de grap, of zonder eenig© reden",
vroeg de Loods met een onuooizel
gezicht.
Gwen staarde hem in sprakelooze
woede aan en hij vervolgde: „Ik bedoel,
zij hebben je lief, Ofschoon zij! toelieten
dat men je pijn deed; of liever, ziji lieten
de doktoren je zoo'n pijn doen, omdat zij1
je liefhebben en je graag beter zonden
zien."
Gwen zag hem nieuwsgierig en onder
volk in zijd geheel, maar wel voor den
invïotn van Het volk dat begoocheld wordt
door valsche leuzen. Daarom roep ik u
toe: Pias op voor dein wierook. Voor den
wierook der Volksvrienden, onder wie
vele verkapte aristocraten zijn. Staat pal
met de kruisbanier in de lucht. Laat
gewetensvrijheid in alles gelden en waakt
voor uw geloof. Verloochen uw beginsel
niet. Schaart 'u schbUder aan schouder
do k-Us betrachtend: Vreest God, eert
den Koning. Geeft U niet over.
Toen de Coligny te St. Quentin opge
sloten door de Spanjaarden uit het vijan
delijke kamp een pijl ontving, waaraan
een band bevestigd was met de woorden:
„Geeft U over, want de nood is bijl u op
het hoogst", nam hij ook een band, bond
dien aan een pijl, en zond hem weder
over den muur tot zijn belegeraars met
't opschrift: Wijl geven ons niet over, want
wij hebben een Koning.
Diat antwoord zij ook 't, onze aan on
geloof en revolutie.
De aardbeving in Amerika.
Volgens berichten uit San Francisco
heeft de aardbeving zich ook in Califor-
nië doen gevoelen, en is o.a. de verbin
ding met Santa Barbara geheel verbro
ken. In Santa Barbara moet veel schade
zijn aangericht. Alle openbare gebouwen
en drie hotels in deze plaats zijn in
gestort. Een vloedgolf overstroomde ook
de laag gelegen landen. Er braken twee
branden uit, die echter geen verder on
heil hebben aangericht.
Uit Santa Barbara in Californië wordt
gemeld, dat daar reeds 65 dooden zijn
gevonden. Men vreest, dat er tengevolge
van den vloedgolf nog meer personen om
gekomen zijn.
De samenzwering in Bulgarije.
De „Montagmorgen" verneemt uit Boe
dapest, dat het militair gerechtshof in
Sofia opnieuw zes doodvonnissen uitge
sproken heeft. De overige beklaagden
werden tot zware kerkerstraffen veroor
deeld.
Het gerechtshof heeft bovendien het
vermogen van Stamboelinski ten gunste
van den staat in beslag genomen. Het be
staat uit acht landgoederen, een villa en
2 millioen Zwitsefsche francs, 200 000
Fransche francs, 15.000 Tsjechische kro
nen, 620 pond sterling en 2 millioen Bul-
gaarsche Je was. Ook het vermogen van
zijn schoonzoon werd geconfiskeerd-
Uit China.
De laatste twee dagen zijn er uit China
geen nieuwe berichten van uitbarstingen
gekomen. Te Hongkong beeft de gouver
neur de vrijwilligers gemobiliseerd en de
ordonnantie tot handhaving van rust en
vrede met kracht verklaard- Volgens offi-
zoefcend aan, totdat eindelijk een licht
voor haar opging.
„Bedoelt u", begon zij voorzichtig, „dat
God mij liefheeft, hoewel Hij mij liet
vallen?"
De Loods knikte toestemmend. Hij
durfde zijn eigen stem niet vertrouwen,
„Ik zou wel eens willen weten, of dat
wezenlijk waar is", zeide zij peinzend.
Die Loods zweeg. Kort daarop namen
wij afscheid en reden weg, hij, afge:-
mat en lusteloos; maar vol goeden moed,
want ik begon een weinig licht te zien
voor Gwen.
De strijd was echter bij lange na niet
volsteden; eigenlijk was hij nog nauwe
lijks begonnen. Want toen de herfst in
'tland kwam, die in dit prairie-land mis
schien het mooiste seizoen is van de
vier, keerde de oude rusteloosheid terug
en het machteloos verzet tegen haar lot.
Eindelijk brak de dag aan van de herfst-
afrekening. Waarom moest zij hier ziek
liggen, terwijl iedereen er heen ging en
men het druk had met het opjagen van
het vee? Die Prins bood aan bij haar
te blijven, maar zij zond hem i weg en
dat niet op een lieve manier. Zïji ver
veelde zich schromelijk en verging van
verlangen, en wat het ergste was van
alles, de zwaarste van alle lasten begon
cieel bericht is het gedrag van de Euro-
peesche bevolking bewonderenswaardig
en de verantwoordelijke Cbineezen heb
ben veel hulp geboden. De oproep voor
bijzondere politieagenten is op geestdrif
tige wijze beantwoord en vooral de Ame
rikanen zijn in massa daarvoor opgeko
men. De stakers zijn volgens den gouver
neur zeer weinig geestdriftig en handelen
alleen door druk van uit Kanton. De ver
betering van den toestand te Sjanghai
blijkt uit het feit, dat 80 procent van de
winkels weer geopend zijn. Maar later op
den dag werd .er toch weder veel met
steenen geworpen en de politie moest
verscheidene malen ingrijpen om de me
nigte uiteen te jagen-
De1" staking te Shanghai is niet alge
meen meer. Alle winkels worden hero
pend, doch de scheepvaart ligt nog ge
heel stil. Ook do Japansche en Britsche
katoenfabrieken zijn nog gesloten-
De radicale elementen die de algemeene
staking en den boycot van vreemdelingen
ondersteunden, trachten de werkwilligen
door vreesaanjaging te verdrijven.
Groote menigten Chineesche stakers en
oproerlingen drongen de internationale
nederzetting binnen en wierpen naar de
trams met steenen om deze te doen stop
pen. Zij werden door de politie uiteen
gejaagd.
Korte berichten.
Nabij het station Friedrichstrasse
te Berlijn is een man gearresteerd, die
cocaïne verkocht. Hij bleek in het bezit
te zijn van een lijst waarop de namen van
vijf bekende Berlijnsche vrouwenartsen
stonden en voorts van een groote hoe
veelheid recepten, door die artsen onder
teekend- De handteekeningen bleken ech
ter te zijn nagemaakt.
Uit Boedapest wordt gemeld, dat
zich Zaterdag te Nagykanizsa hevige aard
schokken hebben voorgedaan. De muren
van verscheidene huizen zijn gescheurd
en schoorsteenen zijn omgevallen. Een
vrouw is gewond-
In September a.s. zal te Antwerpen
een tentoonstelling worden gehouden, die
gewijd zal zijn aan de geschiedenis van
de Schelde.
Er wordt reeds verscheidene dageö
zwaar gevochten in het Oostelijk gedeelte
van de grens tusschen Frankrijk en hef
Riffgebied (in Marokko). De Riffs trach
ten den weg tusschen Fez en Taza af te
snijden. De vijand werd over de geheele
linie teruggedreven na een gevecht van
man tegen man. Ook in de Spaansche
zone werd hevig gevochten. De Spanjaar
den boekten ten Oosten van den Te-
toean-Rio-Martin-weg groote successen.
De vijand werd teruggedreven tot drie mij
len van Tetoean.
Paul Boncour, de eerste gedelegeerde
van Frankrijk ter conferentie inzake den
internationalen wapenhandel heeft, het
protocol betreffende den shemischen en
haar te drukken, de wetenschap, dat
haar leven een last was voor anderen.
Het was mij een ware opluchting, toen
de Loods binnenkwam frisch en opge
wekt, een bos veldbloemen in de hand.
„Ik dacht wel, dat ze allemaal uit
zouden zijn", riep hij- „Waar denk je
dat ik deze vond? Bij! den grooten olm",
en ofschoon hij! aan de strakke somber
heid van haar gelaat zag, dat de storm
in aantocht was, liet lig! zich! niet af
schrikken, maar- schetste de Rotsvallei
in de volle pracht van haar najaarstooi.
Ditmaal had het echter geen vat op
haar. Haai hart was buiten op de heu
velhellingen, waar het vee bijéénverga
derd was. Zij zag ze de koppen, schudden,
zij hoorde ze de horens rammelend tegen
elkander stooten, en op een toon, zoo
ongeduldig mogelijk, riep zij: „O, ik ben
er misselijk en wee van! Ik wou rijden!
Ik wou het vee en het volk zien, en
en'en alles buiten."
De Loods vond zelf het opjagen van
het vee opwindend genoeg om het ver
langen te kunnen begrijpen, dat aan haar
hart "knaagde, het smachtend verlangen
naar een wilde jacht achter de kalveren
of jonge stieren, maar hij! kon nietsi anders
zeggen dan: „Geduld, Gwen. Probeer ge
duldig te xijln." (Wordt vervolgd.)
