No HO
Maandag 0 Februari 19S&
39e Jaargang
VERVOLGD Efl GERED.
BaitenlaMl.
Biiniami.
FEUILLETONS.
Drukkers-Exploitmlen
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorsts'.raat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie n«.58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
1Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
A bon netn en ts p rijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.—
Losse nummers ftf.OS
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
LANDSVERDEDIGING EN LANDS
VERDEDIGERS.
III.
Art. 17 doet echter de moreele, de gees
telijke zijde van het verdedigingsvraagstuk
aan de militaire zijde voorafgaan. Terecht.
Eerst dan, zégt de geleerde toelichten
van het. arljikel, kunt ge aan de militaire,
defensie toekomen, als weer uw defensie
in rechten verziekerd is, en ge als natie
bij uw defensie weer rekenen durft op uw
volk en op uw God.
Van daar die opsomming: bevordering
van kennis onzer historie; bevestiging
onzer volksvrijheden; versterking van het
nationaal rechtsbesef.
De Landshistorie is niet een verhaal
van Wat in vroegere eeuwen zekere oude,
lang vergeten voorvaderen deden, maar
de nog natrillende uiting van dat ©ene!
zelfde leven, dat zich thans in de Neder
landen van nu u&t, maar toen, met den-
zelfden ademtocht, in het destijds levend
geslacht zich uitsprak, naar uitwijzen der
historie. (Dr Kuypor.)
Zij is dus niet een dorre opsomming
van jaartallen, van'geboorten van vor
sten, en van veldslagenmaar een tableau,
waarop geschilderd zijn de heldenfiguren
op 't terrein van Kerk en Staat, van We
tenschap en Kunst, van Handel en Scheep
vaart, 'tafercelen van Lijden en Strijd, van
Nederlaag en Overwinning, van Opkomst,
Bloei en Verval, en door dat alles heen
geweven de draad der Goddelijke Liefde
en der Wilsbeschikking, do kracht van
een leven naar Gods Woord, terwijl de
vruchten van do vreeze Gods en de na
tionale ongehoorzaamheid uitkomen.
Wordt zoo de geschiedenis van ons volk
aan onze jeugd verteld, dan komt er weer
geestdrift voior onze Vaderlandsche Ge
schiedenis. Zoo opgevat, geeft de kennis
onzer Landshistorie een gezond rechts
besef. De onderwijzer heeft de schoone
taak om dit rechtsbesef te koesteren en
te sterken; en de Overheid om 't door een
rechtvaardig bestuur in de aldus tof
staatsburgers gerijpte jeugd te volmaken.
De Regeering zorge daarbij voor een
ervarene, en door de Volksvertegenwoor
diging voorzichtiglijk gecontroleerde di
plomatie. Bekwame gezanten te hebben
in het Buitenland is voor een volk een!
groot voorrecht. Zij kunnen invloed uit
oefenen op de behartiging van de natio
nale en internationale belangen. Natuurlijk
heeft de gezant van een klein land weinig
te zeggen in het koor der grootmachtige
diplomaten. Toch kan hij, indien hij 't ta
lent heeft, voor deze taak noodzakelijk,
en zijn taak met takt vervult, veel invloed
ten goede uitoefenen. Diplomaten als in
vroeger tijd de Witt en de Groot; en zoo
als ons land er nu nog meerdere kan!
aanwijzen, kunnen als vertegenwoordigers
van oen klein volk voor dat volk heel wat
presteeren.
Nu klaagt men dat men er zoo weinig
van hoort. Maar men zal toch niet willen
dat deze staatslieden van hunne plan
nen en voornemens openhaar opening
geven of verslag doen van de uitkomsten.
Vooral wat het eerste aangaat, mag men
toch vooral niet te veeleischend zijn. De
Diplomatie dient geheim te blijven. Vooral
in -de laatste jaren, na 't plotseling uit
breken van den oorlog is men er, ook ten
onzent, van meer dan één kant, sterk op
gaan aandringen, dat men het Parlement
meer invloed zal gunnen op het diploma
tiek beleid. Er zijn er zelfs die nog verder:
willen gaan, en het volk zelf oproepen,
30) o—
Tot op dit oogenblik had de jonge
Beijers de schaduw der hoornen gehouden;
maar tusschen de laatste boomen en de
rictbosschen bevond zicli een open strook,
van ongeveer- twintig meter breed. Daar
was wegschuilen een onmogelijkheid. Het
cenige wat er op zat, was, de bloot©
ruimte gebukt en in snellen gang over
te steken.
Ben gevaarlijke onderneming, omdat
tusschen hot watergewas de misdaad kon
loeren; maar een onvermijdelijke onder
neming voor degene, die geroepen was,
de misdaad te vervolgen, waar ze ook
schuil iging, zelfs tot in den rietgordel
om het Ottergat.
Vreemd, weer schoot Willem de naam
Franz Holz te binnen!
Wiat was het toch1, dat hem op dit
spannend© moment aan zijn vriend van
vroeger en zijn vijand van thans deed
denken?
Was het één van die wondere waar
schuwingen die den rpenschj door de Voor
zienigheid kunnen worden toegezonden
in uren van gevaar?
Die jeugdige jachtopziener zou op deze
vraag geen antwo ord hebben kunnen ge-
yen; maar hij hield rekening met de stem
in zijn ziel. Ongerijmd was de veronder-
om zich meer dan tot dusver te mengen
in wat op diplomatiek terrein verkaveld
wordt. Doch tegen dit laatste kwam al
dadelijk, en terecht, onzerzijds verzet. lm-
pners een uiting van het volk op straat
en plein mist eiken zedelijken waarborg.
Men bedenke toch hoe het met de ver-
öordeeling van den Christus, nu twintig
eeuwen geleden, gegaan is. De stadhouder
verklaarde hem onschuldig, doch het volle
verklaarde hem eenstemmig en zeer be
slist. „des doods schuldig", totdat ten
leste Pilatus oordeelde „dat hun wensch
geschieden zoude".
Aa:n de geschiedenis der laatste jaren
zijn verschillende gegevens ontleend dat
het, volk, zelfs de arbeiders- en soldaten-
regeering geen rechtvaardig, laat staan
deskundig, oordeel kan vellen. De sociaal
democraten willen hiervan niet hoor en,
toch hebben Athene, Moseou, Milaan en
Turijn 't wel bewezen.
Moet er con'tjrole zijn, dan zij ze een
voorzichtige en dan uitgeoefend, ja, door
het volk, maar in z.ijn wettige organen: de
heide Kamers der Staten-Generaal.
Zelfs is de Regeering in de laatste jaren
aan die klacht tegemoet gekomen door
het Senioren-instituut. Uit iedere partij
in de Tweede Kamer is een vertegenwoor
diger aangewezen die tot liet Senioren
Convent beliooren en kennis krijgen van
hetgeen door deze diplomaten kan wor
den losgelaten in verband met verschil
lende belangrijk© omstandigheden.
Toch verwach te men van dergelijke con
trole niet te veel.
Als 't gaat nijpen, slaan ook de volks
vertegenwoordigingen om. Dit heeft de
Oorlog ons nu wel geleerd.
Reeds voor jaren beeft ook dr Kuyper ge
protesteerd tegen het te ver gedreven di
plomatieke geheim.
En dit kan ook geschieden door de di
plomatieke commissie, die steeds op de
jioogte wordt gehouden en daarbij ook
zorgt dat de Diplomatie haar op de hoogte
houdt.
Men behoeft niet ongerust te wezen dat
de Senioren, van welke wij hierboven
spraken, hier niet voor zorgen zullen.
In zoover is op dit punt aan een be
langrijken wensch van dit artikel voldaan.
Wat het militaire deel onzer defensie
aangaat, spreekt 't van zelf dat de oefe-
ningep onzer landszonen niet strekken
mogen om hen voor te bereiden voor 't
voeren van oorlog; doch alleen tot het
voeren zoo noodig van de verdediging
onzer landgrenzen, gelijk dit tijdens d©
mobilisatie is geschied.
D,och waar wij de noodzakelijkheid van
den dienstplicht toegeven, handhaven wij
met ons Program den eisch „dat ook in
hot scheeps- en kazerneleven voorzien zij
in de verzorging der geestelijke behoeften
en gewaakt worde tegen het voortwoeke
ren van zedelijke gevaren voor wie den
lande dient".
Kazerne en oorlogsschip zijn de plaat
sen der kwade sam en sprekingen die de
goede zeden bederven. Zooveel mogelijk
behoort hiertegen gewaakt te worden. On
zedelijkheid, vooral onder onze vlotelin
gen moet ernstig worden tegengegaan.
Nimmer mag van de autoriteiten gezegd
kunnen worden dat zij voor de schepelin
gen de gelegenheden tot het plegen van
ontucht vergemakkelijken.
Ook zorge de Overheid dat de Christen-
Jongelingen bij de Marine niet bloot staan
aan vervolging van de zijde hunner meer
paganistisch of revolutionair gezinde ka-
anMTVMcata
stelling zeker niet, dat Holz gevaarlijke
kerels had omgekocht, om Willem, die
zooveel van hem wist en binnen enkele
dagen voor de rechtbank als getuige tegen
hem zou optieden, onschadelijk te maken.
De schoten hadden kunnen dienen om
den jongen Beijers naar buiten en naar
'het Ottergat te lokken, tot vóór de loopen
dor geweren van gewetenlooze schurken.
Met de mogelijkheid van zulle ©en toe
leg had Willem in elk geval te rekenen;
en daarom wierp hij, alvorens op het
riet toe te sluipen, het zware geweer
over den schouder, "haalde de revolver
te voorschijn, maalde het wapen tot on
middellijk gebruik gereed en luisterde een
oogenblik.
Geen geluid trof zijn oor, dan het ge
kwaak van eenden, een heel eind weg
op het Ottergat.
Toen waagde hij dein loop. Miet weinige
sprongen had hij het riet bereikt. De
drassige bodem siste en slorpte onder
zijn voeten en ruischend bogen zich de
riethalmen.
Nogmaals stond Willem stil, trachtend
met zijn blikken door de duisternis te
horen
Verbeeldde hij 't zich, of was er op
eenigen afstand van hem beweging, in de
dichte dunne staven?
Langzaam, voetje voor voetje, sloop
de jachtopziener op het geluid af.
Eensklaps viel een schot, op geen tien
meter van Willem af. Hij had de vlam,
mcraden.
In 1909 was 't. met. name op de Ileems-
kerek alzoo, dat aan een jonge matroos
het léven ondragelijk gemaakt werd door
do oudere matrozen omdat hij „fijn" was
en geen lid wenschto te worden van hun!
Bond Toen .de huisvader van het Chr.
Militair Tehuis te Helder voor dezen jon
gen een goed woordje deed bij (waar
schijnlijk) don Voorzitter en den Secre
taris van den Bond van minder marine
personeel, werd hjj afgescheept met: „De
marine is anti-christelijk en die zich op
het christelijk standpunt plaatst, heeft het
aan zichzelf te wijten dat hij spot en hoon
ontvangt aan boord".1)
Sedert dien tijd is de toestand er niet
heter op geworden.
Menige moeder ziet dan ook haar kind
met. angst in liet hart naar de marine:
gaan, van wege de zedelijke gevaren, die
hem omringen. De Overheid mag wel toe-
kien dat zij vooral niet te weinig doe om:
de veiligstelling van den schepeling te
verzekeren.
(Slot volgt).
l) Dit wordt breedvoerig verhandeld in
„De Nederlander" van Febr. 1913.
Een interpellatie over den broodprijs.
De Fransche Kamer heeft bij het debat
over de interpellaties inzake de prijzen
van graan 'en brood met 328 tegen 225
stemmen een motie aangenomen, w'aarin
de kamer 't vertrouwen uitspreekt, dat de
regeering zoodanige maatregelen zal ne
men, dat de prijsstijging van het brood
wOrdt gestuit en waarin de regeering
Wordt uitgenoodigd, aan het parlement
onverwijld' een wetsontwerp voor te leg
gen, dat voorschrijft: lo. aangifte van de
graanvoorraden; 2e rechtstreekschen aan
koop door den staat van de inlandscho
graanvoorraden en eventueelen aanleg
van een voorraad! buitenlandisch© gra
nen; 3e. instelling van een nationaal
'graanbureau.
Do premier Herriot deelde mede, dat de
regeering onmiddellijk een wetsontwerp
Sn bovenbedoelden geest zal voorleggen.
Korte berichten.
Uit Geneve Wordt vernomen, dat
ook China zich van de opiumconferentie
schijnt te hebben teruggetrokken.
11 et v r ij e woord e n d e v r e e s v o o r
criti ek
Op 30 Januari zou een voordracht wor
den gehouden over do kustverdediging,
door den majoor van don general en staf
Lambooy, sous-chef va,n den staf van h|et
Veldleger. Wij vermelden zijn kwaliteit
uitvoerig, om te doen uitkomen, dat men
hier te doen had met een officier, die niet
alleen tot de jaren, maar ook tot dfe we
tenschap des onderscheids gekomen was,
ten aanzien van hetgeen wèl en niet ge
zegd mag worden. Kort voor 30 Jan.
verscheen het belicht, dat de voordracht
wegens bijzondere omstandigheden was
rdtg'este-ld. Volgens later commentaar zou
de Minister den inhoud van enkele door
majoor Lambooy te verdedigen stellingen
niet in 's lands belang achten. Wij ver
die uit den loop spatte, even g'ezien,'recht
voor zich uit. Als de doffe nagalm van
een donderslag rolde de echo lover de
watervlakte; doch dat geluid werd door
sneden door een ander; een vreeselijke
kreet uit den mond van een mensch.
Hier had iets ontzettends plaats; hier
Werd een moord gepleegd!
Alle gevaar vergetend stormde Willem
Beijers voorwaarts, met geweld zich een
weg banend door het riet. Struikelend en
strompelend, maar gezwind als een hert
rende hff verder; meer .gevoelend dan
wetend, dat iemand, die hem had ho-onon
naderen, voor hem vluchtte.
„Sta, of ik schiet! Sta, zeg' ik je! Voor
'tlaatst. Sta!"
Het was de stem van wachtmeester
Lergtean, die dit dreigend bevel uitbrulde;
Willem 'herkende Waar dadelijk en be
greep, dat de wachtmeester den vluchte
ling in 't oog had, zeker evenals hij zelf
door de schoten naai- hbt Ottergat gelokt.
Met haast den rietzoom verlatend, zag
Willem Beijers den wachtmeester staan,
met do karabijn ,aan de wang, leunend
tegen een boom; enep eenige meters af
stand van hem twee mannen, waarvan
één een geweer- droeg. 1
Een marechaussee, die revolver in de
rechterhand gereed houdende, naderde de
mannen, die aan geen verzet schenen te
denken en Wet evenmin waagden, aan
den haal te gaan, onder hlet bereik van
de vuurwapenen der politie-
hazen ons over de kortzichtigheid der
Departementale heeren, die meenen in
's lands belang te handelen, door te po
gen critiek op de voorbereiding der lands
verdediging te smoren. Reeds do meening
dat dat mogelijk zon zijn, is een vergis
sing'. Integendeel, zulk ingrijpen trekt al-
jgemeene aandacht en wekt Wet vermoeden
dat er iets bemanteld moet worden.
Nog een dergelijke poging kwam ons
dezer dagen ter o-ore. Volgens dat be
richt zou de Vereeniging „Volksweerbaar
heid" de vermaning ontvangen Webben
dat het gewone jaarlijkscWe subsidie zou
worden ingetrokken indien in het orgaan
der vereeniging voortaan nogarti
kelen van don kapitein W- J. M. Linden
werden opgenomen.
De misdaad, waaraan de kapitein Lin
den. zich Weeft soWuldig gemaakt is, voor
zoover wij konden nagaan, het inderdaad
gevaarlijk bedrijf dat hij in dat orgaan
een warm gestemde verdediging deed op
nemen van het in de bekend© „Stan-
daa,rd"-artikeleii ontwikkelde plan. Dat
plan mocht de instemming van hét Dépar
tement niet venverven, dus mag het na
tuurlijk ook niet aanbevolen worden.
Dat is maar lastige critiek, die ge
smoord moet worden. Gelukkig is er nog
op het "Binnenhof in Den' Haag een in
stelling, waar de critiek niet zoo gemak
kelijk te smoren is, en op verantwoor
ding recht kan doen gelden. (II.bid.)
Solidaire raadsleden.
Die „Residentiebode" meldde: Naar wij
;vernemen, is de Haagsche gemeenteraad
:in een conflict betrokken, dat misschien
wel modern, maar toch niet alledaagsch
is. In het City-theater werd vorige week
een gala-avond gegeven ten bate van het
Ro-ode Kruis. Hierbij is een groot aantal
autoriteiten uitgenoodigd, onder wie allo
raadsleden, op één na. Voor dit éane
raadslid, den heer Willy Mullens, is een
uitzondering' gemaakt, wijl de directie van
het City-theater niet bereid is hem toe te
laten. Op advies van dr v. d. M'eulen
hebben daarop alle raadsleden zich! soli
dair verklaard met den heer Mullens en
aan de directie van het City-theater lalen
weten, dat, wanneer deze de boycot tegen
over don beer Mullens handhaafde, de
geheel© raad de uitnoodiging zou af
wijzen. Di© directie, van Wet Ciity-théater
bl-ee-f echter op Waar standpunt staan,
maar do raad ook, zoodat do raadsleden
op dezen gala-avond uit een solidair pro
test niet aanwezig: zijn geweest.
Gedrukte stukken.
Voortaan mag bij gedrukte stukken,
wélke tegen het voor drukwerken vast
gestelde tarief worden verzonden, een
al dan niet ingevuld en gefrankeerd post
wissel- of stortingisformulier tot overma
king van het bedrag, waarop Wet ge
drukte stuk betrekking heeft, worden ge
voegd. D© invulling van het postwissel-
of stortingsformulier moet echter uitslui
tend door middel van druk of daarmede'
gelijkgestelde wijze van vermenigvuldiging
geschied zijn.
De malversaties bij den Rijks-
go b O' u w e n d ie n s t-
tiet gerechtshof te 's-Gravenhag© heeft
de invrijheidstelling gelast van den ge
wezen Rijksbouwmeester V-, die door de
Haagsche Rechtbank is veroordeeld tot
2l/2 jaar gevangenisstraf in verband met
bij het voormalig bureau van den Rijks
bouwmeester voor de Onderwijsgebouwen
„Geeft op je wapens!'" beval de mare-
chaussée. 1
Terstond reikte de man met bet geweer
dit den politiedienaar over.
De tweede haalde een groot kaliber
revolver voor den dag en overhandigde
dit eveneens den marechaussee.
D|e rest van het werk was gauw gedaan.
In -minder dan twee minuten stonden de
beide gevangenen met gebonden handen.
Thans eerst deed Willem Beijers van
zijn aanwezigheid blijken.
Uit vrees, de marechaussees: te storen,
door hun aandacht af te trekken en mis
schien o-p deze wijze den boeven een kans
op ontsnapping te geven, had hij zich
de w-einige 0 ogenblikken, die het tooneel
vóór hem in beslag nam om zich! af te
spelen, stil gehouden.
Nu echter trad jhij o-p de groep van
vier mannen toe.
1 „Ei, eizei da wachtmeester, die hém
terstond herkende; „dat noem ik op je
zaken letten, Beijers; den eersten nacht
dat je jachtopziener bent al in actie en
op een warm spoor!"
„Wachtmeester!'-' riep één der ares-
tanten, „wie is die man?"
„Bedoel je mij?" vroeg Willem; „ik
ben de nieuwe jachtopziener Beijers. Maar
op wien heb jullie zooeven geschoten en
hem getroffen ook? Wijst ons de plaats
waar wij het slachtoffer kunnen vinden.
-Want dat uw schot raak was, bewees
mij de kreet van den ongelukkige; wien
Geestelijke en lichamelijke kracht vol
gen na lijdelijk gebruik van Foster's Maag-
pillen. Dit geneesmiddel regelt de gal,
bevordert de spijsvertering, verschaft nor
male werking der ingewanden, en helpt
de lever om gezond, voedend bloed te
vormen. Alle leden der familie kunnen dit
welbekend huismiddel veilig toepassen.
Rrijs per flacon van vijftig verstokende
pillen f 0.65in apotheken en drogist
zaken. (11)
gepleegd© onregelmatigheden en wiens
zaak dezer dagen in hooger beroep voor
liet Hof is behandeld.
1 De Vrijheidsbond.
Op 6 en 7 Februari werd een vergade
ring gehouden van don Partijraad van
den Vrijheidsbond, teneinde naai- aanlei
ding van de door de afdeelingen in het
geheel© land gestelde candidaten vast te
stellen hot politieke advies.
Ei- zal met 8 verschillende- gewestelijke
lijsten worden uitgekomen, te weten: I.
Dordrecht, Middelburg, Leiden, Tilburg;
II. Leeuwarden, Groningen, Den Helder,
Assen; III. Arnhem, Nijmegen, Den-Bosch»,
Maastricht; IV. Haarlem, Utrecht; V.
Zwollo; VI- Amsterdam; VII. 's-Graven-
hage; VIII. Rotterdam.
Het politiek advies omtrent dé candi
daten voor de eerste plaatsen luidt als
volgt:
I. .1- M;r II, Dresselhuys, 2. mej. Johtait-
na Westerman, 3- prof. dr R- Dr Eerd-
mans, 4. E. Mi. Teenstra;
II. 1. mr. G. A. Boon, 2- dr S. E.
Bierema, 3- D- de Boer (Stompetoren), 4.
mevr. H. van Riet-Smeenge, 5- J. Huges;
III. 1. mr. A. G. A- Ridder van Rap-
pard, 2. mr. J. Gerritzen, 3. mr J. Dijck-
meester;
IV- 1. Prof. mr. dr. A- van Gijn, 2.'
mevr. E. W. W-ijnaendts FranckenDyss-e-
rinck
V. 1. Dr. I. H. J. Vos, 2. A. F, Stroink;
VI- 1. Mr H. G. Dresselhuys, 2. Walra
ven Bo-issevain; 1
VII. 1. Mi- P- Droogl-eever Fortuyn, 2."
mr. P. J. Wi H. Oo-rt van der Linden;
Vlijt- 1. Mr. H. J. Knottenbelt, 2- L.
de Groot.
Het verdere aanvullen der lijsten werd
aan het initiatief der kieskringen overge
laten, Intusschen werd daarbij aan de
kieskringen ernstig aanbevolen daarbij aan
vrouwelijke candidaten ook verder groote
aandacht te schenken.
'Aan de hoeren Abr. Staalman en II.
ter Hall waren in hot aanvankelijk poli
tiek advies van den. Partijraad plaatsen
respectievelijk in groep VI en groep I toe
gedacht, welke redelijke kansen op ver
kiezing boden. Na mondeling overleg met
beide heeren, bleek de wenschc-lijkheid
hun candidatuur niet to-t bepaalde kies
kringen te beperken, teneinde in het ge
heel© land gelegenheid te bieden op hen
stemmen uit te brengen. Een afzonderlijke
lijst, hunne namen bevattende, al of niet
met één der kieskringen verbonden, werd
derhalve wenschélijk geacht.
'De minister (en de moderne
P o s t b o n d.
Naar aanleiding van het schrijven van
den minister van Waterstaat aan het
bestuur van den Centralen Bond van
'P. T. T. personeel, dat de regeering het
contact met deze organisatie verbreekt,
op grondi van haar houding, aangenomen
inzake de voorgenomen reorganisatie van
gij misschien liet leven hebt beroofd."
Mét wijd opengesperde oogen stond hij,
die "h-et geweer had gedragen, den jongen
Beijers aan t© staren.
„Kom kerel, gaap zoo niet, maar breng
ons waai- de getroffene ligt!" bulderde
de wachtmeester. „Vooruit, onmiddellijk!"
Een duw in den rug deed den ver
baasden str-ooper, of wat hij dan ook
zijn mocht, tot zichzelf komen. En zonder-
iets te z-eggen richtte hij da schreden naar
een groep heesters, op eenige weinig©
meters afstand van het riet.
Nauwelijks waren de wachtmeester,
B-eijers -en -de gevangene bet houtgewas
binnengedrongen, of zij zagen bij het hel
dere maanlicht een gestalte, roerloos,
schijnbaar dood, op den grond liggien.
De wachtmeester belichtte met een
clectrisch zaklantaarntje het gelaat van
den gevallene; -en hij en Willem, die tege
lijk in het bleek© aangezicht blikten,
slaakten ook -als uit één mond een kreet
van verbazing. „Graaf Frederik!"
„Ja, je plaatsvervanger, Beijers!" zei
wachtmeester Lorgman, terwijl hij de klee
ding van den jongen graaf losmaakte.
De horst des ongeiukkigen was met
bloed overstroomd ©n vertoonde akelige
wonden, door een schot groven hagel
veroorzaakt.
„God zij dank; hij is niet dood!" zei
Lergman; „maai hij is wel ver lileen.
Kijk eens wat een bloedverlies! 'tls één
bloed, al bloed." (Wordt vervolgd).
