HE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
laiteülaiÉ.
Dit de Proratóe.
titawagi Nieuws.
VAN
DINSDAG 16 DEC. 1924. No. 66.
NEDERLAND EN DE VOLKENBOND.
Men mag nu zachtjes aan wel be
grepen hebben, dat groote voorzich
tigheid van de zijde der regeering is
betracht ten aanzien van het Proto
col van Genève en den Volkenbond.
Eén ding is nu wel duidelijk gewor
den, namelijk, dat, hoe 'took met
dien Volkenbond gaat, Nederland toch
altijd nog een leger op; de been zal
moeten houden om de besluiten van
genoemden Bond te helpfen uitvoeren.
En ook is duidelijk geworden, dat niet
meer den menschen mag worden voor-
fespiegeld, dat Nederland nu gerust
atn ontwapenen.
Hoe zou dit ook kunnen, waar dei
beteekenis van het Protocol niet is
ontwapening, ma,ar het vormen van
een bij onderlinge garantie vastgestel
de internationale macht tot handha
ving van het recht.
Dit is in de Tweede Kamer door
den voorzitter der A.-R. Kamerclub,
mr Rutgers, duidelijk uiteengezet.
Sprekende over de onderlinge ga
rantie, verklaarde de heer Rutgers
Bij de garantie zal de militaire bij
stand, die verleend moet worden, de
hoofdzaak zijn. Het komt mij voor,
dat dit weinig twijfelachtig is, moge
financiëele en economische hulp van
beteekenis zijn, van meer beteekenis
is de militaire bijstand, opdat aan den
aanval onverwijld paal en perk wordt
gesteld.
Ook tot militaire bijstand verplich
ten zich, zij het niet op volstrekt dui
delijke wijze de onderteekenaars van
het protocol zij verplichten zich dien
bijstand te verleenen „ioyalement et
effectivement", eerlijfk en krachtig.
Waimeer zulk een garant loyaal wil
optreden, zal hij niet kunnen zeggen:
ik ben niet van plan militairen bij
stand te verleenen dien kunt gij ook
niet van mij vragen, want gij noodigt
Duitschland, d at geen weermacht
heeft en zelfs niet mag hebben, uit
toe te treden, dus moqgt gij die weer
macht van mij ook niet vragen. Dit
lijkt mij, in plaats van een loyaal en
krachtig nakomen van zijn verplich
ting, eerder een zoeken van misschien
zeer scherpzinnige redeneeringen, om
zich zooveei mogelijk aan de verplich
ting, die men op zich heeft genomen,
te onttrekken.
De garant verplicht zich eerlijk en
krachtig mee te werken, qök in mi
litairen zin. Het komt mij voor, dat
dit ook door Nederland kan worden
aanvaard.
Hier ligt een redelijk en zedelijk
doel voor bewapening, namelijk het
opkomen voor gerechtigheid in de in
ternationale verhoudingen. Die doel
stelling is geenszins in strijd met de
tegenwoordige van de Nedérlandsche
defensie valt daarmede zelfs ten deele
samen. Op het oogenblik omvat die
doelstelling rnede de handhaving van
de neutraliteit, wat medebrengt het be
letten aan ieder der oorlogvoerende
partijen, om van ons grondgebied ge
bruik te maken als steunpunt tegen
de tegenpartij. Het toetreden tot het
protocol van Genève nu brengt mede
het beletten van het gebruik maken
van ons grondgebied aan den aanval
lenden Staat, als steunpunt tegen de
tegenpartij. Het komt mij voor, dat
daarin een overeenstemming is gele
gen, die ook voor de strategische uit
werking van ons defensiestelsel be
langrijke gevolgen heeft, zoodat het
ook volkomen onjuist is, dat door
de aanneming van het protocol de
tegenwoordige opbouw van ons defen
siestelsel vervalt.
De grondwettige doelstelling van
onze defensie voorts, handhaving van
de onafhankelijkheid van het Rpk en
verdediging van zijn grondgebied,
wordt door de aanvaarding allerminst
uitgesloten, maar veeleer ondersteld,
gelijk duidelijk bleek uit het incident
ever het rapport van Politis, waarop
ik nu niet inga.
De garantieplicht der Staten reikt
intusschen verder dan het grondge
bied van den Staat zelf. Wij kunnen
niet volstaan met aJan den aanvaller
te beletten, ons grondgebied te bezet
ten als steunpunt voor zijn aanval,
maar de garantieplicht kan ook mee
brengen, dat troepenafdeelingen naar
Litauen of Macedonië moeten worden
gezonden.
Het beroep op de geographische lig
ging, dat kan dispenseeren van het
deelnemen aan militairen bijstand,
schijnt vooral aangewezen als het oor
logsterrein nabij is en de geographi
sche ligging dus bijzonder geëxpo
seerd.
Er is dus een uitbreiding van be
teekenis in de doelstelling van onze
defensie.
Het kan zijn, dat van onze weer
macht meer zal worden gevraagd,
ten gevolge van het protocol, dan tot
dusver liet geval is geweest. Ook
daarin ligt een reden van ernstig
beraad.
Volgens onze Grondwet mogen de
miliciens niet buiten hun wil naar
koloniën worden gezonden; de vraag
mag worden gesteld, of er aanleiding
is ons te begeven in een regeling, die
misschien er toe zou leiden, dat zij
wel buiten hun wil konden worden
gezonden naar Bessarabië of Mesopo-
tamië.
Een dergelijke regeling zal .in de
practijk ook voor ae inrichting van
onze defensie aanmerkelijke moeilijk
heden medebrengen.
Ten slotte de beperking van de
bewapening.
Deze beperking zal niet meer bij
het aanvaarden van het protocol in
de lucht hangen in die mate, als dat
bij ontwerp-garantie-tractaat het ge
val was. De beperking van de bewa
pening zal conditio sine qua nonx) zijn.
De grondslag der regeling is juist om
de beperking van de bewapening met
de beveiliging in samenhang te bren
gen.
Die beperking zal mogelijk zijn, in
zooverre de taak van de weermacht
door de garantie ygn andere Staten
wordt verlicht. Van ontwapening
is in het stelsel van het pro
tocol niet de minste sprake.
Het uitgangspunt is juist, dat ook
militaire beveiliging tegen aanvalsoor
logen noodzakelijk is. De Staten zeg
gen tot elkaar: mijn weermacht zal
ook u beveiligen en daardoor worden
voor u en mij de eischen minder dan
dat wij afzonderlijk zouden optreden.
De' strekking van het stelsel is daar
door te komen tot een gelijkmatige
verdeeling der lasten, waarbij de to
tale last minder zal worden. De ver
mindering van lasten zal vanzelf het
grootst zijn voor die Staten, die zich
het meest, mogelijk door een anvals-
oorlog bedreigd achten en hun bewa
pening daardoor het meest hebben
opgevoerd.
In dit verband moge ik nog even
terugkomen op een opmerking, die ik
bij ae algemeene beschouwingen over
dè Staatsbegrooting heb gemaakt en
die door een der vorige sprekers is
gereleveerd, de opmerking n.L, dat
met name voor 'Frankrijk het protocol
beteekenis heeft.
Het komt mij voor, dat ik daar niet
een stelsel heb uiteengezet, maar een
feit heb geconstateerd, dat door nie
mand, die Genève en de bespreking
van het protocol in verschillende lan
den heeft gevolgd, kan worden weer
sproken. Frankrijk hecht buitenge
woon aan het stelsel van garantie,
hecht daarom ook veel aan het pro
tocol van Genève, omdat Frankrijk
in dat stelsel een beveiliging ziet te
gen een aanval, dien Frankrijk ducht.
En wenscht men het protocol te
doen slagen, dan moet men ook me
dewerken om aan Frankrijk die ze
kerheid te geven, die Frankrijk ver
langt, niet omdat Frankrijk ons meer
zou zij' dan eenige andere Staat, met
alle Staten leven wij in even goede
betrekkingen, niet, omdat ik eenige
francophile politiek zou willen zien
gevoerd, maar omdat, wanneer men
het protocol wil aanvaarden, en het
ook wil zien slagen, men aan de mede-
onderteekenaars en dus o ok aan
Frankrijk de zekerheid moet geven,
die zij verlangen, en men niet moet
trachten zich daaraan te onttrekken.
Het was in dien zin, dat ik bij' de
algemeene beschouwingen heb gewe
zen op: de beteekenis van het proto
col voor onze defensie, op de betee
kenis van de houding van Nederland
en de defensie van Nederland voor
het slagen van het protocol."
h Tot eiken prijs geldende voorwaarde.
Aarde- en hemelleven.
l'rof. Aalders van Groningen schrijft in
„Stemmen des Tijds" over de drijfkracht
der sociale actie.
Schoone beschouwingen wijidt hij aan
-de verhouding v,an aarde- en hemelleven.
Ik 'neb eens gehoord jyat gezegd werd
door werklieden, die bezig waren met den
bouw eener R. K- Kerk. Hef was een
kloosterkerk en terwijl, de metselaars hun
werk deden, luidde de klok voor het ge
bed in het klooster. Rn toen zeide een
van hen, naar het klooster- wijzend: „Wij
werken; zij daar bidden". Zóó va.lt de in
deeling gelukkig niet, alsof de ©ene helft
oer menschen louter stoffelijk en de an
deren louter geestelijk werkzaam zouden
zijn. Maar ik kan mij voorstellen, dat
een werkman tevreden metselt aan een
kerkmuur of sch ooidak of ziekenhuis, met
de gedachte: Ik werk voor mijn deel mede
tot een geestelijk doel, want het gebouw,
dat ik help tot stand brengen, zal dienen
tot hulp aan zieken of opvoeding: van
kinaeren of tot verheerlijking van God.
De bekoring der middeleeuwen ligt voor
een niet gering deel hierin, dat zijl er in
geslaagd zijn een zekere eenheid van
het geestelijke en stoffelijke leven in zijn
verschillende geledingen te concipieeren.
te symboliseeren en te realiseeren. Al het
stoffelijke werd zinnebeeldig opgevat, al
het lagere met het hoogere in verband ge
bracht. Elke gilde had zijd kapel en de
kerk en zijn patroon in den hemel. Die
wereldlijke macht diende de geestelijke.
De aardsche bedeeling had haar Ee-
melscli tegenbeeld boven zich. Deze een
heid heeft geen stand gehouden, want
van buiten als van binnen aangetast is
zij gebleken niet zóó echt te zijn, dat zij
kon voortduren. Maar een samenleving
die veel op een of andere wijze het lot
van den enkele, met da,t van het geheel,
en de betrekkelijk empiriscbuardscbe, d.i.
verhoudingen met de volstrekte trans
cendent, weet te verbinden, staat wel
zeer wankel. Eenige vorm van idealisme
is noodiger dan brood en werk van haar
bestaan.
Ik ben eens zeer getroffen bij de ope
ning van een Christelijke school, toen, na
anderen, een der werklieden hel woord
veerde. Hij was communist, maar ver
klaarde met opgewektheid aan den bouw
te nebben deelgenomen. Ik zou moeten
weigeren, zeide hij ongeveer, een gevan
genis of kazerne te helpen bouwen. Maar
voor een plaats waar de jeugd wordt
omwikkeld, geef ik gaame mijn kracht.
Zie, hier is een uiting van idealism©,
van doorschouwd verband tusschen den
zwaren physieken arbeid van den met
selaar, die niets hanteert dan stcenen
en niets ziet dan muren en den zin, de
geest, de bestemming van Eet gebouw,
dat hij helpt tot stand "brengen. Zoo
wordt elke arbeid geadeld. Welnu, wij
der en inniger verband nog wordt gelegd
door het geloof, dat het kleinste en het,
groorste vereenigd in de aanvaarding der
levenstaak als vervulling van Gods wil
en dat den geringsten mensch verheft tot
medearbeider van God. Dit verband wijdt
den arbeid, ook den schijhbaar gering
sten.
Het is aan de kerk. deze levensvisie
te wekken. Zij alleen kan het doen, om
dat zij alles ziet en doet zien in het
licht van God en de eeuwigheid, ook liet
leven van den enkele, dat waardeloos
is, hoe belangrijk schijnbaar ook, buiten
dat licht, en waardevol als het in dit
licht .is overgoten, hoe .onbeduidend het
overigens ook schijne.
Zij vraagt daarom het offer, niet al
leen van het inzicht, maar van de daad:
het leven, d.i. de overgave van den en
kele terwille van het geheel, van Gods
wil. Eu zij mag dit offer aan GoU vr.ag.en
omdat zij zich beroepen kan op het offer
van God. In de prediking van net kruis
vloeit alles samen wat de kerk aan gees
telijke kracht bezit. Het is de eeuwigheids-
kracht die altijd weer wonderen doet.
„Een voor allen, allen voor één" deze
leus, hoe zeer al gevulganiseerd ©n zelfs
geprofaneerd, is toch altijd de aandoen
lijke hulde aan datgene, wat het geheim
van het Evangelie vormt, als .van he-
melsche dingen op aarde geschied".
De Fransche premier.
De ontsteking in het been van Herriot
schijnt nog niet over te zijn. Volgens een
bericht uit Parijs heeft de premier ook
nog wat koorts.
Wonder zou het niet zijn zoo Herriot
overwerkt was. De arbeid van een minis
terpresident in een groot land is inder
daad overstelpend en het was ook van
Herriot, die hierin Poincaré en anderen
navolgt, een gewoonte geworden, Zon
dags, op den rustdag, den boer op te
gaan en redevoeringen uit te spreken.
Waar dan meestal spoorreizen van vele
uren aan vast zaten.
De Engelschen houden den Zondag in
waarde. De parlementaire sport kent,
evenals de andere sporten, geen bijeen
komsten of wedstrijden op Zondag. In
Frankrijk bestaat in dit opzicht niets.
De Temps meent, dat de ongesteldheid
van Herriot, die een zeer kenmerkend
teeken is, ook een les moet zijn. Want
behalve in enkele zeldzame gevallen, die
de redevoerende tusschenkomst van hel
lioofd der regeering noodzakelijk maken,
is de plaats van de ministers om te spre
ken in hun bank.M. w. z. op de officieele
tribune.
Samuel Gompers. f
Vandaag wordt te New York de aan
komst verwacht van het stoffelijk over
schot van den arbeidersleider Gompers.
De dood van den 74-jarigen man was
verhaast door het feit dat Mexico (stad)
zoo hoog boven den zeespiegel gelegen
is. Gompers woonde daar een internatio
naal arbeiderscongres bij, doch de hooge
ligging der stad en de opwinding der bij
eenkomst werden voor den ouden man,
die lijdende was aan een hartkwaal, nood
lottig. Men plaatste den zieke in den trein
naar het noorden en hoopte hem nog
levend in New York te kunnen brengen,
doch nog vóór de aankomst van den
trein in San Antonio (Texas, V. St.)
stierf hij.
De ziekenfondsen en de
ziektewet Zaterdag werd te Goes in
het Schuttershof een drukbezocht© verga
dering gehouden van het Ned. Verbond
van Ziekenkassen, afd. Zeeland.
Sprekers waren de Eeeren Snoeck
Henkemans, lid der Tweede Kamer, en
Gaastra, voorzitter va,n het N-V-Zi. Die
eerste spreker, die Vrijdagavond voor den
Goeschen Chr. Besturenbond ook reeds
o.m. over de Ziektewet had gesproken,
behandelde ook nu het voor-ontwerp ziek
te- en ongevallenwet. Dit beeft veel scha
duwzijden; eigenlijk heeft spr niet één
lichtzijde kunnen ontdekken. Niet alleen
worden de ziekenkassen bedreigd, maar
de nieuwe wet brengt een algemeene ach
teruitgang.
Gevraagd moet worden: Is net wel
juist, dat de ziekenkassen bij de aan
neming ten dooide zijn opgeschreven? In
derdaad, zij kunnen niet blijven bestaan.
Het grootste deel der leden toch trekt
do nieuwe wet tot zich. Die bestaande
ziekenkassen zouden dus bloedarmoede
krijgen; hun leven wordt onmogelijk.
iM.inist.er Talma heeft in zijn wet, zoo»,
als die is aangenomen, wel degelijk reke
ning gehouden met de bijzondere kassen.
Die gingen zelfs vóór.
In 1913 werd besloten de wetten-Tal-
ma terzijde te leggen. Spr betreurt dit,
doch dat neemt niet weg, dat de verbe
teringen op 1 Nov. '15 door Minister
Treub voorgesteld, uitstekend waren. Had
hien die wetten maar zóó in werking ge
steld. Doch ze zijn in de Kamer nooit
behandeld I
Treub liet in de ziekteverzekering op
nemen alle personen, die volgens de
invaliditeitswet verplicht zijh zich te ver
zekeren. Daardoor was slechts één ad
ministratie noodig ge.weest.
En nu is een voor-ontwerp gereed met
de hoofogedachte van Dr Posthuma: De
verzekerden zullen niet meer zijn inge
deeld plaatselijk, doch bedrijfsgewijze. Da
bedrijfsvereenigingen zullen dragers zijn
der ziekteverzekering. Hierdoor moeten
de ziekenkassen wel uitgesloten worden.
Zal de nieuwe regeling goedkooper zijn
dan de bestaande? Integendeel, het moet
duurder worden. De administratieve moei
lijkheden voor de Raden van Arbeid wor
den veel grooter.
Is het nieuwe plan misschien meer
democratisch? Ook deze vraag, moet ont
kennend beantwoord. Juist in de zie
kenkassen hebben de verzekerden invloed
op de leiding, doch in deze regeling
komt alles aan de bedrijfsvereenigingen.
De groote principieel© fout is, dat men
twee der sociale wetten aan elkaar wil
koppelen, die gescheiden hadden moeten
blijven, en van elkaar scheidt, wat van
nature bij' elkaar behoort. Wel liooren te-
samen de ziekteverzekering en de- inva
liditeitsverzekering, zooals in Engeland.
Spr raadt dan ook aan zich te ver
zetten tegen wat hier geboden wordt.
Laat ons allen de handen ineenslaan
om zoo' te komen tot een ziekteverzeke
ring, waarbij de ziekenkassen een eervolle
plaats innemen. (Applaus).
De massa van arbeiders is misleid
door de kwestie der premiebetaling.
De heei Gaastra zegt:
Wanneer de ziektekassen in handen
blijven der belanghebbenden, is dit in
derdaad bet veiligste en goedkoopste.
Electriciteit als genees
kracht. Dezer dagen brachten wij een
bezoek aan de expositie cler „Wohlmuth"
electro-galvanische zwakstroom-apparaten
welke ooor dhr W- J- Raxfcelse uit Ka.-
pelle als hoofdvertegenwoordiger der
„Wohlmuth" verkoop-centrale ten huize
van dhr Sinlce, Groote Miarkt te Goes, ge
houden wordt.
'Aan den wand in de expositiekamer
hingen tal van platen, waarop de behan
deling is afgebeeld en op de tafels waren
tal van apparaten en electroden geëx
poseerd. Het geheel vormde ©en mooie,
interessante verzameling en zeker zal
ieder, die de laatste jaren wel eens wat
gelezen heeft van de toepassing der elec
triciteit bij de geneeskunde en zich daar
voor interesseert (hetzij hij medicus is of
„leek") een bezoek aan deze tentoonstel
ling brengen. Er valt veel te zien en
te loeren.
Zeer vele medici zijta. van oordeel, da.t
de galvanische stroom, op de juiste wijze
toegepast, een voortreffelijk geneesmiddel
is, dat soms zelfs in verouderde gevallen
genezing of althans verlichting brengt.
De „Wohlmuth"-apparaten (die te Fort-
wangen, in Duitschland, vervaardigd wor
den en er van buiten als een net, afge
werkt pathéfoonkastj© uitzien) zijn ge
noemd naar den ingenieur August Wohl
muth, die uitging van het principe der
zwakke slroomen. De behandeling: ge
schiedt dus niet met geweld, maar juist
met een fijne, zwakke galvanische stroom.
Men ondervindt dus bij gebruik der appa
raten geen schokken of prikken. Niets
■daarvan. Gevaar is dan ook uitgesloten.
Geheel gevoelloos gaat de stroom door
het lichaam.
Voor wie deze geneesmethode dienen
kan? Wij noemen in de eerste plaats
zenuwzieken, maar verder: zwakken,--her
stellenden, spierzieken, verlamden, rheu-
matische personen, hartzieken. Ook zijn
goede resultaten bereikt bij hoofd-, maag-
en ingiewandziekten, vrouwenziekten, kin
derziekten, terwijl de methode ook goed
de gebruiken is voor massage en als
schoonheidsmiddel .(verwijderen van rim
pels, wratten en haren).
De 'apparaten bestaan uit droge ele
menten en gaan bij goede behandeling
jaren mee (er wordt Va of 1 jaar garan
tie gegeven). Mien kan ze in koop, huur
en huurkoop krijgen.
Verplaatst met ingang van 17 Dec.
a.s. de surnumerair W-. L. P. Bom var»
's Gravenhag© (post- en telegraafschool)
naar Vlissingen (post- en telegraafkan
toor).
-Stowaway. Van het Duitschfe
stoomschip „Ruthl", van Antwerpen naar
Brazilië, is te Vlissingen een stowaway,
een Algerijn, aan land gezet.
Invoer van vee in België-
De Msb. meldt, dat bet tolkantoor van
Santvliet tot nader order gesloten is voor
den invoer van herkauwers uit Nederland.
Vlissingen. In April zal de Belgische
loodsdienst van hier naar Antwerpen wor
den overgeplaatst.
Krabbendijke. Maandagavond vergader
de „Patrimonium" onder voorzitterschap
van dhr C- Haverhoek. Na psalmgezang,
lezing van Pred. 3 en gebed en de lezing
der notulen der vorige vergadering', stelde
de vooxz. eerst aan de orde het bestuurs
voorstel oin de afdeeling o-p te heffen.
Daarover werden nogal w,at woorden ge
wisseld, maar bij stemming bleken er 7
voor en 2 tegen opheffing der afdeeling.
In verband hiermee werden de finan-
tieele zaken afgedaan. De voorzitter be-
hanoelfle nu zijn onderwerp: „Christen
dom en Klassenstrijd", waarin hij duideijk
uiteenzette wat klassenstrijd is en hoe
de Christen daar tegenover heeft te staan.
Een leerzame bespreking volgde. Een der
leden bracht dank aan Eet bestuur en
vooral aan den ijverigen voorzitter. Do
bibliotheek zal blijven berusten hij dh!r
A- Meeuwsen, Wilhelminabaan, tot wlen
men zich om boeken daaruit zal kunnen
wenden. Na het zingen van Ps. 103:2
sloot liet lid J. de Koning de vergadering
met dankgebed.
Ierseke. Op de te Brussel gehouden
tentoonstelling is bekroond met le prijs
en eereprijs (gouden medaille) de heer
P. van der Endt, oesterhandelaar alhier.
De oesters waren afkomstig van den heer
Jan van de Velde uit den Dorsman en
zeer gelijkmatig door den meesterknecht
Jan Pikaar gesorteerd. Het geheele stal
letje was met 'groen en bloemen ge
sierd en maakte een voortreffelijke» en
veel geroemden indruk.
Meliskerke. Zaterdag vergaderde alhier
de gemeenteraad. Afwezig met kennisge
ving dhrn J. Koppejan en Iz. Matthijsse.
Na opening met gebed door burgemees
ter De Keijzer passeerden de ingekomen
stukken de revue, o.a. kennisgeving van
Ged. Staten, dat de begroeting is goed
gekeurd; van den yieeschkeuringsdienst
kring Middelburg, dat het saldo van twee
jaar aan de gemeenten wordt uitgekeerd,
voer hier is dit een bedrag van f85,26;
verslag van B. en W. over de laatste
kasopname gemeente-ontvanger, alles is
in orde bevonden; Een schrijven ingeko
men van de kerkeraad der Geref. Kerk
met het verzoek, om het z.g. Bergpad zoo-
mogelijk te verbroeden, te beginnen bij
het eif van Maljaars. In banden van R.
en W. gesteld tot nader onderzoek. Ver
volgens werd er een instructie vastge
steld voor den gemeentehode. In de Com
missie tot wering van Schoolverzuim wer
den herkozen de Eeeren A- Flach, A. Ra-
demaker, K- Sturm en P. Wisse Sz. en
gekozen dhr E- de Korte Jz„ nadat dhr
J. de Korte Ez. voor een herbenoeming
had bedankt. Nadat de rondvraag niets
opleverde sloot de voorzitter de vergade
ring en ging weth. De Buck voor in dank
zegging.
HHmmiuimimwwi ■■imummwoBa—aamawwunanB—
Gepakt. Een van de klauterende
inbrekers, die het EondenscEe Westend
onveilig maken, is Zaterdagochtend gevat.
Hij bevond zich op het dak van een
gebouw, waarin zich twee sociëteiten be
vinden en had aanstalten gemaald om
zich langs een touw, dat aan een schoor
steen vastgemaakt was, naar een lager
gelegen verdieping te laten zakken, toen
hij verrast werd. In zijn haast om te
vluchten, liet hij het touw los, viel op
een plat en brak een been. De politie
heeft hem naar een ziekenhuis ge
bracht.
Ontspoord. Gistermorgen zijn op
het spoorwegemplacement te Zaandam
tijdens het rangeeren acht goederenwa
gens, waaronder een met petroleum ge
vulde tankwagen, uit de rails geloopen,
en eenige honderden meters verder omge
kanteld. Persoonlijke ongelukken kwamen
niet voor. Door den val is in den tank
wagen een lek ontstaan, zoodat deze
nagenoeg geheel is leeggeloopen.
Een muzikale familie. De
zer dagen zal in de Lemmer een mu
ziekuitvoering worden gegeven door alle
9 zoons van den ruim 70-jarigen grijs
aard K. de Book aldaar. De oude heer
moet bij die gelegenheid zelf nog een
voordracht willen doen. Eén dezer negen
zoons is bij het Koninkl. Conservatorium
te-Den Haag terwijl twee andere dit jaar
een muziektournooi met dirigent Mengel
berg naar Parijs en Berlijn maakten.
(Fr. D|.j
De tweevoudige moiord te
öiüemborg. Die beide personen, die
dezer dagen te Culembor.g werden aange
bonden als verdacht van betrkken te zijn
bij den tweevoudigen moord, in Dec. 1923
gepleegd, zijn beden weer op vrije voe
ten gesteld.
Een blijde boodschap. Die
arbeider K. kreeg een langen brief van de
Inspectie der Rijks-directe Belastingen,
waarin liem werd medegedeeld, dat door
een verkeerde aanslag, het door K. te
veel betaalde bedrag, hetzij ineens of in
termijnen zou worden terugbetaald. Vol
verwachting spoedde de gelukkige zich
naar het kantoor van den Rijksontvan
ger, waar hem inééns het bedrag werd
terugbetaald, zijndeéén cent. (Volk.)
Wat mist is, weet men nu in
Londen weer. Bij een microscopisch on
derzoek heeft men eergisterochtend 27000
roetdeeltjes per 'kubieke centimeter geteld.
Dien middag 50.000; Woensdagavond be-
droeg dit aantal gemiddeld 100000. De extra-
kosten van de straatverlichting bedroegen te
Londen 20.000 pond per uur. Het aantal
treinen naar de voorsteden was met ongeveer
40 procent verminderd. Tallooze automobi
listen moesten den nacht in de open luoht
doorbrengen, daar het hun onmogelijk was,
door te rijden. Het aantal gevallen, waarbij!
een of meer lieden werden gewond, is legio-.
Twee voetgangers zjjn overreden en gedood
door een trein, dien zij niet hadden zien
aankomen. Bij een botsing tusschen een auto
en een tram zijn drie passagiers gewond.
De scholen werden reeds vroeg gesloten. Aan
het publiek was verzocht alle vensters den
geheelen dag te verlichten en de gordijnen
open te houden, opdat de chauffeurs kon
den schatten, waar het trottoir begint. Het
aantal diefstallen nam,., toe, daar de dieven
slechts een of twee pasSen behoefden te doen
om onzichtbaar te worden. Vele schepen,
waaronder verscheidene groote booten van de
P. en O. lagen stil nabij Deal, waar de schepen
elkander bijna raakten.
