Mo 35
Woensdag 3® October 1934
B9e Jaargang
PU ROL 3©c
wolle
Wisscben
ONHDIS.
WONDERLIJK GELEID.
Binnenland.
4,90
H
2,90
s,9o;
4,90
7,50;
4,50
2,95
1,95
ag
ft
AN"!
elburg.
DDELBURG.
Vlotdelen
te huurt
te koop:
K.G»
000
eten,
Vrf
FEUILLETON.
vraagd,
T
Gesprongen Handen
Ruwe, Schrale Huid
Springende Lippen
Huidwondfes
m. opg.
Centraal
koop,
groot ruim
zoning bevin-
>ede conditie.
iar. Te aan-
rieven bureau
onder lett. W.
bij de veiling
ens nog 100
prima Hat
ers aanwezig-
ng a contant
e Cz. te Vlake:
eboomen,
omtrek, was-
de door hem
f op 8 Nov. a.s
;n ten kantore
3SEL te Goes.
ing a contant
f» E E N,
Gasjesh^k.
utstuk,
oen,
den Watergang.
leveren vóór
24 n.ra. 4 uur,
Notaris VAN
EN te Kapelle,
sn worden vóór
ïgewacht door
Kapelle, wie
inlichtingen
vóór of op 4
lichtingen bij
128, Domburg
3P:
Oarustpolder,
Drukkers-Exploitanten
0OSTEBBAAN LE C01NTRE G6ES
Bureaux: Lange Vorststraat 6870, Goes
Te!.: Redactie no. H; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
"Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. D.HUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.—
Losse nummers f0.05
Prijs der Advertentiën:
1—4 r&geis f 1.20, elke regel meer 30 cf.
Bij abonnement belangrijke korting.
Naar aanleiding van een interruptie.
Wanneer wij voor het onderstaande de
aandacht vragen, dan sta voorop dat wij
best kunnen verdragen dat een antirevolu
tionair zijgt: ik hen voor vrijhandel. In
beginsel is elk antirevolutionair vrijhan
delaar. Maar de omstandigheden dringen
ook de* vrijhandelaar wel eens tot be
scherming. 'Pierson en Treub en Kuyper
en Colijn en Lovink strekken ten be
wijze. Voorhoeve uit Rotterdam en Van
Alphen uit Hengelo, schoon goed anti
revolutionair, waren tegen elke verhoo
ging van invoerrechten. Edoch dat
was in een tijd, toen het niet ging onr
sluitend maken van het budget, en om
'afwering van gevaren.
I Daarom hopen wij dat alle Antirevolu
tionairen de vooraanstaanden het eerst
den minister zullen steunen in zijn
verdediging van dit ontwerp, en vooral
geen voet zullen geven aan „de linker
zijde", die onze partij, en onzen leider
het meest, gram zijn en niets liever zou
den zien dan dat onze partij en onze lei
der nog heden van het Staatstooneel ver
dwenen. Niet zullen medewerken om voet
te geven aan de voorstelling van wien
ook dat dit ontwerp (5 pet. op- 8 pet.)
protectie brengt en den vrijhandel doodt.
In de vergadering der Tweede Kamer
j.l. Donderdag is tot twee malen toe
door het liberale lid Van Rappard bij
interruptie den spreker van rechts die
het Tariefontwerp' verdedigde, voor de
voeten geworpen, dat ook de Zeeuwsche
Maatschappij van Landbouw tegen de Ta-
riefwet is. Het spreekt van zelf, dat in die
politieke atmosfeer, waar men 1925 sedert
lang ruikt, de politicus Van Rappard
in dit verband ook den naam Dieleman
noemde. Blijkbaar was het hem meer
om dien naam dan wel om de Zeeuw
sche Maatschappij te doen.
Wij lezen namelijk in de Handelingen,
blz. 240:
De heer Van RappardEn nu de Zeeuw
sche Maatschappij, waarvan mr P. Diele
man, een van de voormannen der anti
revolutionaire/ partij in Zeeland, voorzit
ter is.
Het verwondert ons niet, dat de Zeeuw
sche Maatschappij van Landbouw waarin
de liberale boeren den toon aangeven,
en het bestuur, zoo niet geheel dan toch
zeker sterk overwegend liberaal is, zich
niet hebben kunnen verhaffen hoven het
klein-pplitiek gedoe der Vrijheid sbonders
in de Tweede Kamer die het ontwerp-
Tariefwet, nota bene een verhooging van
5 op 8 procent! als protectionistisch ver
werpen. En dat te meer wijl de leiding
hunner actie in zoo bekwame handen:
berust.
Het is voor hen een niet te versmaden
buitenkansje dat de voorzitter hunner
Maatschappij mr P. Dieleman is. En van
zijn standpunt heeft jhr v. Rappard ge
lijk, dat hij den naam van dezen hoogst
bekwamen antirevolutionair er als bij do
haren bij sleept.
Maar ons spijt en verdriet dit.
En wij spreken "thier zeker namens
alle antirevolutionairen in den lande uit,
dat het. ons pijn doet den heer Dieleman
in die kringen bewierookt te zien.
Wij zouden zoo gaarne al onze Chris
ten land- en tuinbouwers in den Chr.
Boeren- en Tuindersbond vereenigd zien
en den heer Dieleman vooraan. Het is
jammer dat dit niet „schijnt te kunnen.
En het doet -droevig aan een zoo uit
nemende, rijk met talent begaafde kracht
als mr Dieléman, aan dien kant, laat
ons mogen zeggen, aan den verkeerden
kant te zien. Zulks te meer nu men
aan de overzijde en van haar stand
punt terecht zich op hem beroept.
Men versta ons wél, niemand twijfelt
aan de zuiverheid van mr Dielemans anti
revolutionair belijden. Twijfel er aan, zelfs
in de gedachte, zou reeds een beleedigiug
zijn. Maar op het oogenblik staat hij
in den liberalen h o e k. Erv dat doet
ons leed.
met December
Slager, Veere
20)- -
„Zalig zijn zij, die niet zien en toch
gelooven!" weerklonken in zijn hart de
geloorige woorden van zuster Sophie.
Maai' "het gelooven schijnt dikwijls zoo
moeilijk ofschoon 't liet eenvoudige ge
neesmiddel en de staf is, die het bit
tere zoet maakt, de stok voor alle dalen
en diepten.
Stemmen en luidruchtige voetstappen
op de - trap stoorden de pijnlijke stilte
in de kamer.
Er werd haastig aan de deur geklopt,
en het volgende oogenblik stonden er een
drietal gerechtsdienaars in het vertrek.
„Woont hier Wouter Reek, een jon
gen met één arm?" vroeg een^der man
nen.
„Nu ja; wat soort van komedie zullen
we' nu weer hebben vroeg vader Reek,
die thans plotseling uit ziju wezenloozen
toestand scheen te ontwaken:
„Geen komedie hier, man! In naam
der wet! Die jongen zal met ons mede
gaan en zich te verantwoorden hebben
wegens een diefstal, die vandaag bij me
vrouw' de weduwe Broderse* ge-
pleejpil ie."
Fanatisme en Politiek.
De onhebbelijke eenparigheid van lang
dradig verzot in de Tweede Kamer tegen
het wetsvoorstel tot verhooging van het
Tarief van invoerrechten vindt niet bij
alle liberale bladen instemming.
„Het Handelsblad" komt er rond voor
uit dat aan de zijde harcr geestverwanten
v r ij h a n d e 1 s - f a na tisrae heerscht;
en „Democratie", liet blad dér met de
Vrijzinnig-Democraten verloofde Demo
craten, beschuldigt zijn opposeerendo
geestverwanten van velerlei, o.a. het niet-
vocren van een ridderlijken strijdpoli
tieke 'exploitatie van het parlementaire
moment; zwakheid verradende opblazing
van een niet-principieel verschil tot een
kwestie van beginsel; onbillijk, oneerlijk
hanteeren, nu, van een overigens deugde
lijk wapen van den vrijhandel; en de
opmerking lest niet minst: „als
deze t a r i e f s t r ij d zal moeten
dienen om het volgend jaar de goe
gemeente tegen een „protectie-ministerie"
in het harnas te jagen, clan zou onze be
wondering voor hot gehalte van- den po-
litieken strijd in "Nederland niet stijgen."
Een parlementaire opmerking, waarach
ter- de beschuldiging schuil gaat aan
't adres der liberalen en vrijzinnig-demo
craten in de Kamer, de beschuldiging van
kiezersvangst door verdachte middelen.
Met andere woorden: politiek van 'tmin
ste soort.
Dat is nu de critiek van een tweetal
liberale bladen, die 't eerlijk durven zeg-
gen, en die ook den tegenstander recht
willen doen.
De schrijver toch in „Democratie"
Gerli. van Dijk zegt van de rede-»
van minister Colijn op Woensdag j.l., dat
hij, die beluisterende', ,}niet het slechtste
brok van het debat (had) getroffen".
En de redactie van „Het Handelsblad"
erkent: „Het was een goede en krach
tige rede; zij verdiende zeker heel wat
beters dan het geprikkelde en ironische
geroep en geïnterrumpeer van links. Maar
het lijkt wel alsof men daar in een soort
vr ij handels-fan at is me verkeert,
dat elke rustige en objectieve beoordee
ling onmogelijk maakt."
Een uitspraak te treffender, dewijl deze
redactie ook tegenstander van 't ont
werp is.
De sociaal-democraat Heykoop beroem
de in 1918 openlijk er zich op dat hij
zijn verstand over boord gegooid had.
Zóóver gaan nu deze heeren niet,
met hun roem niet, en met hun verstand
niet. Maar gevaar voor 't laatste bestaat
wel, en wat het eerste aangaat, hierin
doen zij ons wel denken aan den kopper
uit Spreuken '20:14.
„Het is kwaad, het is kwaad! zal de
kooper zeggen, maar als hij, weggegaan is,
dan zal hij zich beroemen."
Ergerlijk.
Een inzender in „Be Standaard" deelt
mede hoe hij slachtoffer is geworden van
een ergerlijken misstand in het Bakkers
bedrijf, namelijk deze dat de wet een
mogelijken overtreder der Arbeidstijd-
Wouter slaakte een luiden kreet; allen
begonnen te schreien. Karei hield zijn
armen afwerend voor Wouter uitgespreid,
en zijn vader vloog als een gewond
dier van zijn plaats op.
„Wouter, Eenarm, hebt gij gestolen?
Is het waar? Zeg het kort en bondig?"
„Neen, vader!"
„Ziet ge, beste man, dat is uw' zaak
niet-, daar zal een ander wel over oor-
cleelen," sprak de beambte, die het w'oord
voerde, op gebiedenden toon. „Neem den
jongen bij u!" beval hij zijn geleiders.
En daarop weder tot de huisgenooten
„Wij zullen hier terstond een onderzoek
naar zilveren lepels instellen. Dloe kisten
en kasten open, laat de bedden zien,
en niemand spreke een woord tégen!'
Reek was zoo bleek als een lijk gewor-
den.
„Moeder," zei hij tot zijn vrouw, „doe
alles open, laat alles zien, iedere hoek
moet uitgehaald worden, elke zak, ieder
plekje."
De agenten begonnen nu aan het door
zoeken van alle voorwerpen, bergplaat
sen en kasten. Met de pijnlijkste nauw
gezetheid werd alles en alles betast en
bekeken.
Een doodelijke stilte heerschte onder
het geheele, gezin. Men hoorde niets 'dan
de voetstappen der gerechtsdienaren.
regeling met hechtenisstraf bedreigt,
■waardoor een bakkerspatroon gelijk be
recht wordt als een siraatroover, indien
hij tot onderhoud van zijn gezin voor of
na de wettelijke werktijdregeling in zijn
eigen huis nog wat werk verricht.
En dan verhaalt deze, wij schreven
haast, door de Wet verongelijkte bakker
het volgende:
Dinsdag 21 Oct. jl., 's avonds 8 uur
45 was ik in mijn bakkerijbezig met
het gereed maken van amandelspijs.
De gator moest toch loopen, daar mijn
vrouw wat laat was met de wasch en-
ik overdag mijn nieuwen .bediende de
klanten had loeren bedienen. Plotseling
verscheen een veldwachter, maakte pro
ces-verbaal op en 30 Oct. a.s. moet!
ik nu voor den rechter verschijnen.
Nu zal deze bakker wel geen hechte
nisstraf krijgen; of 't moest voor een der
gelijke meermalen gepleegde overtre
ding zijn.
Wij kunnen 't échter verstaan flat hij
vraagt: wordt het nu niet hoog tijd dat
aan dezen wantoestand een einde komt?
Laten onze a.-r. Kamerleden deze
kwestie eens in de Kamer ter sprake
brengen.
Natuurlijk de veldwachter was in zijn
recht. Maar dient de wet op dit punt
niet gewijzigd te worden? En doet de
Wet hier den bakkers-patroons geen
onrecht?
De lieer Stenhuis.
Deze lieer, over wien wij een en ander
in ons hoofdartikel meededen, is de
zelfde, die op 5 Mei van dit jaar een deel
der Twentsche textielarbeiders in een dol
avontuur heeft gesleept, met het lot van
honderden gezinnen als 'inzet; en deze
staking deed voortduren, toen reeds weer
duizenden arbeiders werkten en ieder kon
zien dat h'et lot van honderden gezin
nen gevaar liep. Nog loopen honderden
textielarbeiders werkloos; voor hen moet
een steunbeweging op touw gezet worden,
en dat teTwijl de lieer Stenhuis zelf ver
telt dat de moderne vakbeweging na het
conflict in Twenthe een miljoen rijker is
dan voor het conflict.
Waarschijnlijk door deze ervaring ge
leerd waarschuwt hij de mannen van de
post om „op het oogenblik" niet te sta
ken; want dat dit'.jSpeculeeren (zou) zijn
met bet Lot van eenige duizenden per
sonen als inzet".
'Had hij er 5 Me; ook maar zoo over
gedacht. Maar hij zegt: „op het oogen
blik", de deeperd. Zoodra het wèl kan,
zal hij wel waarschuwen. Rekent daar
maar op.
Gelukkig heeft men in Twenthe het
baken in zee.
VEfSfCOU&HEID 1
CAKlüSt*!., 30 ceeft per doosje.
HE TOOVERPftSTlLLE.
Bij Uw Drogê&t.
Frankrijk gaat onderzeeërs bouwen voor
Polen.
Uit Cherbourg wordt aan de „Liberté"
gemeld, dat het bezoek dat'de Poolsche
defensie-minister generaal Sikorski met
den Eranschen minister van Marine Du-
„Niets te vinden!" luidde de slotsom.
„Nu in het portaal en op den zolder!"
Een agent hield Wouter vast, de overi
gen doorzóchten het huis.
Onverrichter zake keerden zij terug.
Niet het minste of geringste, dat ver
denking kon opwekken, was gevonden.
„Vooruit met den arrestant!" beval de
eerste beambte.
Nu wrong en draaide vader Reek zich
om, alsof hij uit een vreeselijken droom
ontwaakte.
„Hem medenemen? Raakt hem niet
meer aan, of!..." schreeuwde hij drei
gend.
Hij zwaaide zijn beide vuisten en ging
vlak voor de ^gerechtsdienaars staan.
„Man, bega geen dwaasheden: het zou
u slecht bekomen!" vermaande de eer
ste gerechtsdienaar.
Vader Reek hoorde niets en zag niets.
Hij voelde zich in de eer van zijn huis
gekrenkt en* vergat, dat de ambtenaren
niet willekeurig en gewelddadig, maar
met alle recht, in naam der wet en op
liooger gezag, ten zijnent verschenen en
eenvoudig hun plicht deden. Intusschen'
was hij niet meer in staat, om dit alles
bedaard te overwegen. Het ineenstorten
zijner luchtkasteelen, de akelige leegte,
die hij nu in plaats daarvan aanschouwde,
nadat de hulpvaardige zuster Sophie ver-
mesnil aan Cherbourg hebben gebracht,
als resultaat heeft gehad, dat in Frankrijk
een serie onderzeeërs zullen worden ge
bouwd van een type, overeenkomstig dat
der nieuwe Fransche duikbooten. Polen
meent dat een dergelijke onderzeevloot
de beste kustverdediging is tegen Rus
sische of Duitsche marine-aanvallen.
Een leening bij Morgan mislukt.
De Fransche regeering heeft bij Pier
pont Morgan een geduchte teleurstelling
opgeloopen. Zondagochtend meldde een
blad, dat Amerika aan Frankrijk drie
milliard zou leenen. De waarheid is ech
ter, dat Morgan zich bereid heeft ver
klaard eerst 50 millioen en daarna 100
millioen dollar te leenen, echter onder
absoluut onaannemelijke en zelfs vernede
rende voorwaarden. Die minister van fi
nanciën is volkomen.met de kous op
den kop uit de onderhandelingen geko
men.
De Amerikaansche eischen zijn: Alvo
rens een buitenlandsche leeniug op te
nemen moet Frankrijk een binnenlandsche
plaatsen om te doen zien welk crediet
zijn eigen onderhoorigen nog aan Frank
rijk toekennen. Dan moot een begin wor
den" gemaakt met de terugbetaling van
de Fransche schuld aan Amerika door
jaarlijksche aflossingen, zooals Engeland
dat doet. Voorts eischt de Amerikaansche
groep waarborgen voor een sluitende be
grooting, verder deugdelijke garanties
voor de leening zelf, niet alleen te ge
ven door den staat, maar ook door de
Fransche bank en ook nog op anders
wijze, o.a. een garantie op de Fransche
■spoorwegen.
Korte berichten.
De op Dinsdag bepaalde conferentie
van de ministers van financiën der ge
allieerden is uitgesteld totdat de deskun
digen het eens zullen zijn over de ver
deeling van de door Duitschland in T923
betaalde en volgens het Dawesplan nog
te betalen bedragen.
Vandaag .hebben de verkiezingen in
Engeland plaats. Bij den verkiezingsstrijd
ging het de laatste dagen ernstig toe.
Maandag 'vond een vergadering te Batter-
sea 'plaats, waar Curzon optrad. Toen1
Curzon de zaal verliet, werd er haar herrij
geslagen. Curzon ontweek echter den slag,
die toen een .zijner partij vrienden trof.
Ook de banden van Curzon's auto waren
doorgesneden.
De Echo de Paris verneemt uit
Mainz, dat de Duitsche regeering voor
nemens is den wensch te kennen te ge
ven. dat de zone van Keulen tegen 10
Januari wordt ontruimd. Er is sprake
van dat de Britsche troepen dan naar de
zone van Coblenz zullen worden over
gebracht.
De Belgische prins Leopold heeft
zichaan de universiteit te Gent laten
inschrijven voor den cursus in Belgische
geschiedenis van professor Pirenne en
roor den cursus in Vlaamsche literatuur;
van professor Vermeylen.
- De politieke toestand in China is
onzeker. Hij verandert ieder oogenblik.
De staatsgreep was in den aanvang gelukt,
doch ,de positie van Fengjoesjang is nog
niet sterk, want Woe-pei-foe is op weg
naar Peking en bevindt zich op het oogen
blik met zijn troepen halverwege Tjent-
sin en Peking.
De „Mauritania" heeft het snelheids
record weer eens verbeterd door de reis
van New York naar Plymouth (Eng.) af te
trokken was, de smadelijke beschuldiging
van diefstal en Wouters arrestatie, dit
alles woelde en draaide zoo bedwelmend
en verblindend in zijn hoofd rond, dat
liij zelf niet meer wist, wat hij deed.
Zijn vrouw en kinderen vielen hem in
de armen en bezwoeren hem, zich be
daard te houden. Alles zou zich wel
spoedig ophelderen en Wouter gerecht
vaardigd terugkeeren.
Wouter zelf was weder eenigszins van
zijn ontsteltenis hekomen en verzekerde
zijn vader andermaal, dat, ofschoon hij
bij mevrouw en weduwe Brodersen cou
ranten had moeten afgeven en afhalen,
zijn hand volkomen rein en onschuldig
was in deze zaak.
„Dat zegt" natuurlijk iedereen," merkte
de eerste beambte op; „wij hebben geen
tijd, adieu
Nu vloog Reek als een razende naar de
deur, plaatste er zich met den rug tegen
aan en verklaarde, dat hij er de gerechts
dienaren niet zou uitlaten voordat zij
Wouter met vrede heten.
Nog eenmaal stelden de zijnen alles in
het werk, om hem tot bedaren te bren
gen. Zij spraken hem vriendelijk toe, ba
den en bezwoeren hem, zich in het on
vermijdelijke ie schikken. Toen dit alles
niets baatte, deden zij moeite om hem
van die deur weg te trekke*. Hg slin-
Ieggen in ader dagen 22 uur en 25 minuten,
ondanks het feit, dat men twee dagen
met een hoogen golfslag te kampen had.
Te Plymouth stapten meer,dan 150 per
sonen aan wal, die kwamen, om vandaag
deel te kunnen nemen aan de algemeene
verkiezingen.
Bij Apoth. en Drogisten.
Het vierde rapport der bezui
nig i n g s c o m m i s s i e-R i n k.
Het Tijdschrift der Nederlandsche Mij.
voor Nijverheid en Handel schrijft:
In het laatst der vorige maand is het
vierde verslag verschenen van de Bezuini
gingscommissie-Rink.
Meer nog dan de vorige verslagen geeft
dit sober gestelde relaas aanleiding tot
ergernis over de telkens weer blijkende
stille of openlijke tegenwerking van amb
telijke zijde, waarop een groot deel der be
zuinigingsvoorstellen van de Commissie
strandt.
Men moet den moed en de plichtsbe
trachting van de leden dezer commissie
en van hare inspecteurs bewonderen en
waardeeren, dat zij, niettegenstaande alle
miskenning en tegenwerking, rustig met
hun zoo nuttig werk voortgaan.
Daar is nu een Staatscommissie, dooi
de Regeering ingesteld om de bezetting
en werkwijze van de Departementen van
Algemeen Bestuur en de daaronder ressor-
teerende instellingen te onderzoeken en
na te gaan of een doeltreffender c-n
zuiniger organisatie van den dienst mo
gelijk is. In Januari 1921 heeft zij haar
taak aangevat. Zij heeft reeds in tal van
Departementen en diensten ee.n onderzoek
ingesteld en uitvoerige voorstellen tot
haar beter en goedkooper organisatie aan
de betrokken Ministers voorgelegd. Op
enkele punten is daar inderdaad gevolg
aan gegeven. Maar dat blijven uitzonde
ringen. In den regel tracht men de lastige
Commissie, die immers heelemaal nipt
„deskundig" is, dood te zwijgen oï met
enkele groote woorden van zich af to
schuiven.
Wat te denken van Ministers, die de
voorstellen der Commissie eenvoudig een
anderhalf jaar onbeantwoord laten én als
de Tweede Kamer iets over die voorstel
len vraagt, 'doodleuk antwoorden, dat dio
zaak inderdaad bestudeerd zal worden,
dat eerst mondeling overleg noodig is,
waarvoor tot dusver nog geen gelegenheid
bestond, enz.
Een groot deel van het 4e rapport
wordt ingenomen door bet verslag ran
een onderzoek aan het Hoofdbestuur der
Posterijen. Dat Hoofdbestuur had, gehol
pen door den Minister, eerst alle moeite
gedaan de Commissie buiten de deur te
houden. Dit lukte niet en na breedvoerig
onderzoek legde de Commissie een om
vangrijk rapport over de organisatie van
den dienst aan den Minister voor. Precies
in een maand tijd wist de Minister aan de
Commissie te vertellen, dat haar reorga
nisatievoorstellen absoluut onbruikbaar
waren, bij het publiek een heel verkeerden
gerde hem echter vau zich af en drong
nu eerst me( kracht op de gerechts
dienaren in.
Er ontstond een verwoede strijd. Stoe
len, tafel en bank vlogen op zijde. Als een
woedende stier brulde de metselaar al
lerlei scheldwoorden uit en blindelings
sloeg hij om zich heen. Een der ge
rechtsdienaren snelde de kamer uit en liet
buiten een scherp gefluit hooren. Spoe
dig kwam er versterking opdagen. De
politieagenten wisten den razenden man
meester te worden en bonden zijn armen
vast.
Nu moest hij zelf mede, en hij kon er
niets tegen doen.
Zijn krachten waren uitgeput. Bij iede-
ren voetstap, dien hij deed, knikten zijn
knieën. De gerechtsdienaren moesten hem
ondersteunen.
In de kamer van den metselaar bleef
het gezin jammerend en handenwringend
achter. Op straat verzamelde zich in al
lerijl een groote menigte menschen.
Die meesten hadden medelijden met de
arestanten, vooral met den Eenarm.
Men hoorde stemmen, die riepen: „Die
is zoo onschuldig' als een pasgeboren
kind!" Anderen riepen: „Laat hen los!"
CWofdt vervolgd).
