*o 349
Donderdag 34 Juli 1934
38e Jaargang
De ballingen van Lucerna.
Bnitenianl
Bij Hmidjöuk en cok bij Muggenbeten geeft het inwrijven
met PUf?OL dadelijk verlichting. Bij Apoth. en Drogisten.
FEUILLETON,
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE C01NTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHIIIJ, L. Burg. Te!, no. 259
Vlissingen-Arnemuiden.
In dank ontvangen f 1 van A. M. te
Goes: N N 110.
Wij verantwoordden o.a. een gift van
15, moet zijn f2.50.
AAN ALLEN DIE HET CHRISTELIJK
ONDERWIJS LIEFHEBBEN EN DIENEN;
AAN BESTUREN, HOOGLEER AREN,
LEERAREN EN ONDERWIJZERS.
Dieper is wellicht nooit de akker van
'tmenschcnloven doorwoeld, dan in het
laatste denial jaren. W©1 zeer bijzondere
beduidenis en accent verkrijgt in onzen
tijd bel woord der Heilige Schrift: Het
gansche schepsel zu ht. Op 'tgebied van
rt stoffelijk leven ligt de welvaart geknakt
en vertrapt. De groote oorlog, en de dus
genaamde vrede hebben de volkeren ver
armd tol den bedelstaf en den hongers
nood toe. En zelfs in hot gunstigste
geval zal het jaren kosten, vóór het
ontzaggelijk verlies in menschenleveïis, in
algemeen-en. gezondheidstoestand, in ver
nield en vernietigd materiaal, weer her
steld is.
Dioch, al heeft de stoffelijke armoede
ontstellende afmetingen aangenomen
voor wie den voorrang van 'tgeestelijke
leven in enkeling en gemeenschap erkent
en niet los xyil laten, is de Verolenduug
op dat terrein nog g-rooter.
Bij al de religiositeit immers van de
he-rtondaagscho mcnsch-onkindoren, licht
bewogen en onevenwichtig als ze zijn,
wordt slechts zelden de kreet gehoord
naar waarachtige religie, naar een per
soonlijke b Dekking tot Go 1, in d-n weg
van Zijn Woord. Als steeds wil weef de
hooghartigiheid van den autonomen
Mensch vrede zoeken in eigeawiliigen
godsdienst.
In de andere regionen van 't geestelijk
leven is bet niet beter gesteld: Weten
schap en Kunst, niet minder dan de mo
derne religie, wenden al verder zich al
van den eenigeii, waarachtigen God, en
van Jezus Christus, Wjen te kennen het
eeuwige leven is. Geheel de levensorft-
p'lo-oiing van onzen tijd op alle terrein, is
er een, die Gods bonden verbreekt, en
de normen van Zijn openbaring willens en
wetens verwaarloost
Wat de oorzaken zijn van deze revo-
lutionnaire stemming in de huidige cul
tuur?
Zonder twijfel schrijdt de afval aller
wegen voert, en „wat afvalt' van den
Wogen 'God, móét vallen". Maar treft
onze eigen lauwheid, de laffe traagheid
van Christus' belijders wol minder schuld?
„Wir haben 's so herrlich weit ge
bracht!'' Politiek: tol regeermacht gekos-
men sedert jaren. Wetenschappelijk: be
schikkend over eeri achtbare rij profes
soren, leeraren -en onderwijzers. Over heel
het land een nef van scholen, die staan
op den grondslag van 'tpositieve Chris
tendom. E-'ii niet onaanzienlijk aandeel
in den nationajen handel en nijverheid
De strik des vogelvangers ligt inderdaad
reeds jaren gebroken, en onze voet heeft
ruimte ontvangen van plaats en bewe
ging.
Doch, al erkennen wij die verbetering
met dankbaarheid, niettemin voert ze
ernstige gevaren met zich. Ilct belijden
brengt geen smaaxlheid meer. Dp Chris
telijke, Bijb-cLsche. levens- en wereldbe
schouwing stelt baar aanhangers niet
meer bloot aan hoon en verachting
het „offer" is weg uit ons leven, en daar
door missen we al te zeer den zegen van
Gods alvergoeclen.de nabijheid.
S).
Op den dag, waarvan wij spreken, eer
de zon liaar- middaghoogte bereikt had,
waren de krachtigstén der ballingen, de
zoo zwaar te beklimmen Alpenpassen
overgetrokken, en rustten des nachts aan
gene zijde van den berg. Velen der zwak
keren zagen nimmer het zonlicht weder;
zij vonden een koud graf in de sneeuw,
of verkozen liever terug te keer en. en in
dezelfde vlammen om te komen, die hun
woningen verteerden.
Tegen het einde van den dag bevond
zich een eenzame familie op hot ruwe
pad van den Col de. la Croix. Hun weg
leidde naar boven, langs de schuimende
wateren van de Pelice, een stroom, die
den voel van den berg omzoomt, en die
na in zijn loop door een honderdtal wa
tervallen' van boven af gevoed te zijn,
zachtkens langs rle prachtige valleien van
Lucei'n voortvloeit.
De wankelende gang van den ouden
man, die hel midden der kleine groep uit
maakte, deed de oorzaak van hun achter
blijven op voldoende wijze kennen. Zijn
Dreigt niet het materialisme ook onze
kringen binnen te dringen? Wel niet in
zijn .meest driesten vorm van brutale
stofverg-o-ding, maar clan toch zeker in
de misschien nog gevaarlijker gedaante
van .sluipend gif: ontmoet de grootsch-
heicl des levens niet veel zwakker weer
stand onder ons, dan voorheen in tijden
van smaadheid en druk? Raakt het zui
vere goud hier en daar verdonkerd? Moet
ook onder ons dat echte erts het weer
ervaren, dat edel -metaal de loutering
van den vuurproef niet ontberen kan?...
D'ie hypnose der verwereldlijking dreigt
ook 't Christelijk onderwijs to bedwelmen.
De geschiedenis der Kerk is daar, om
te toonen, dat na elke overwinning ver
slapping de veerkracht slaopen gaat, op
iedere heffing een daling volgt, na allen
bloei een tijdperk van decadence intreedt.
En 't feil is o.i. niet te loochenen, dat
over 't geheel ons geloovig volksdeel min
der belangstelling voelt en toont voor het
Christelijk onderwijs, althans voor het
lager onderwijs.
Dlio verachtering is verklaarbaar; doch
to verontschuldigen is ze niet. Bij ouders
en besturen moet de hartelijke belang
stelling van vroeger dagen wel dalen,
doordat de openbare kassen de kosten
dragen van 't L. O- Nu is 't menschelij'k
clat men minder waardèeren gaat, wat ge
ringer geldelijke opoffering vraagt.
Bovendien blijft het gevaar dreigen, dat
te veel kinderen uit n iet-belijd en de krin
gen onze scholen binnentreden, en daar
langzamerhand een sfeer doen ontstaan,
die een andere is dan die van de geloo-
vige gezinnen,
Verreweg 't grootste gevaar zou het
echter zijn, als de geest in het onderwij
zer,skorps zou inzinken. Hoe gaaf en kern
gezond, naar onze oprechte overtuiging,
onze Christelijke onderwijzersstand nog is,
geheel zonder grond is de vrees daarvoor
niet. Immers de salarissen zijn bij open
baai' en bijzonder onderwijs gelijk. Waar
dus vroeger 't dienen van 't Curist rlijk on
derwijs op zijn minst een financieel of
fer vergde, daar beeft oen „ruim"hartig
'sollicitant tegenwoordig een dubbele kans.
Bieden zich niet reeds hier en daar mede
dingers aan, die na een kort gesprek blij
ken niet uit waarachtigen gewetensdrang
het Christelijk onderwijs te zoeken? Plaats
is er voor 'toogenblik wellicht niet bij
't openbaar ondeiwij-s, dat ze, eerlijk ge
zegd, toch wel liever zouden dienen, Een
eigenlijk bezwaar tegen de godsdienstige
kleur (zooals ze dat noemen) der Chris
telijke school voelen ze niet, zoo .maken
zo zichzelf wijsZe zijn „aangenomen"
misschien wel bij een orthodox predikant!
En du,s, wat zou lien hinderen
Mocht zulk „gemengd" volk in steeds
grooter getale de gelederen van onze,
Christelijke docenten binnendringen, dan
vreet 'liet de beginsclkracht zelfs van de
sterkste benden aan, en 't verlamt den
geestelijken invloed van ons onderwijs I
V
Iloe men over al die gevaren ook denkt,
er is o.i. een ander, zeer bedenkelijk
(Symptoom van geestelijke armoede op het
gebied van 't Christelijk onderwijs. W®
hebben nog steeds geen eigen, Christelijke
paedagogiek. Dial gebrek was verklaar
baar in de periode van den heetén strijd
o-m het bestaan van de Christelijke school.
Den pioniers in die worsteling ontbrak bet
aan tijd en geld voor zelfstandige, Schrif
tuurlijke bewustwording, wat de opvoed
kunde betreft. Men moest zich wel te-
witte, golvende lokken getuigden van de
vele winters, die hij doorleefd had. Zijn
sprekend oqg, hoewel ingevallen, tintelde
nog in levendigen gloed, terwijl de uit
drukking van onderworpenheid op zijn
gelaat te kennen gaf, dat hij een betere
erfenis verwachtte, dan die de aarde
geeft, en dat hij slechts op de slem zijns
Meesters wachtte, om gelijk Simeon „heen
te gaan in vredeI" Hij leunde met heide
handen op twee zijner kinderen, de eeni-
gen, die hem tot troost overbleven in
den avond zijns levens. De een, een zoon
van omstreeks achttien jaren, wiens ge
laat uitdrukte wat zijn vader moest ge
weest zijn, eer ouderdom en ziekte zijn
Voorhoofd en wangen met rimpels door
ploegd, en zijn oog verduisterd hadden;
het andere een meisje, van nog jeugdiger
leeftijd, dat. te vergeefs trachtte haar tra
nen te weerhouden. Zij hadden ter nau-
wernood de helft der hoogte bereikt, toen
de oude man van vermoeienis neclerzonk;
zij waren daar juist aan een plaats ge
naderd, waar zich ©en grot in de rots
bevond. Hier maakte de zorgvuldige jon
geling een kleine tent van de dekkleeden,
die zij voor den nacht hadden mede
gebracht; en na voor énjn ouden vader
een soort van bed bereid te hebben, ont-
vr-edeu stellen met een moer of minder
gekerstende paedagogiek van neutrale
schrijvers. Doch dubbel vergoodt!-; hun
sterke overtuiging dat gemis, en bewon
dering wekt de arbeid, dien zij, ondanks
allo bezwaar, toch nog wisten te ver
richten.
Wat evenwel tot verontschuldiging n.an
te voeren is voor 'tp'aedagogisch tekort
in het verleden van den schoolstrijd geldt
voor onzen tijd cn onze omstandigheden
niet langer. Er is geen enkel excuus voor
deze onze groote schuld! Onze salaris
sen zijn gelijk aan die bij 't openbaar on
derwijs, en, zelfs na de korting, toch
nog altijd, wel va,n dien aard, clat we
ons cle no-odige literatuur voor de studie
der opvoedkunde kunnen aanschaffen.
Wat meer zegt: onze wetenschappelijke
-voormannen Bavink en Woltjer hebben
de grondslagen gelegd, hebben 't bestek
zelfs voor den verderen ophouw ons na
gelaten.
Bovendien, we hebben cle Heilige Schrift
het levensboek bij uitnemendheid. En al
is de Bijbel allerminst een opvoedkundig
.handboek, kant en klaar, hij werpt toch ook
over opvoeder en kind en leerstof een
zóó helder licht, dat, wie in dit licht
wandelen wil, niet verdwalen kan, o-p
geen enkel terrein der wetenschap. Voor
cle paedagogiek en haar hulpwetenschap
pen verschaft ons de Schrift ©en veel
heid van gegevens en aanwijzingen, die,
in verband gesteld met 't materiaal van
onze Christelijke schoolpraktijk, vrucht
dragen kan en zal.
ijt :J: sj: -
Bij een zoo ruime studiegelogenlieid
zou men een rijkbloeiende Christelijke
paedagogiek. mogen verwachten, niet
waar? Helaas, de werkelijke toestand is
anders. Ondanks allen eerbied voor wat
toegewijde werkers ook onder ons tot
stand brengen, kan toch niet ontkend,
dat er onder onze Christelijke docenten
bitter weinig belangstelling leeft voor de
zelfstandige studie der Christelijke op
voedkunde, Er heerscht rustige rust, maar
geen bewegend leven; er is ©en verzadigd
genieten van wat anderen voor ons ver
worven hebben; doch geen vreugclig jagen
naar 't ho-ogc wit
En juist nu do geldelijke zorgen toch
minder drukken dan vóór de „pacificatie"
nu de Christelijke school niet langer fi
nancieel den bestaansstrijd te strijden
heeft juist nu wacht ons de worsteling
voor de pacdagogisehe vrijwording onzer
school, Eu dat zal de zwaarste blijken,
de eigenlijke schoolstrijd! Want die zal
gaan onr cle wezenlijke, de diepste ver
schillen tusschen 't openbaai' en Chris
telijk onderwijs.
Van clen uitslag van dien kamp hangt
alles af. Niet alleen de publieke erken
ning van ons bestaansrecht en onze roe
ping, maar ook de zegevierende invloed
van het Christelijk onderwijs op heel de
natie, op haar kinderen en haar toe
komst als Christenvolk, 't Gaaf er immers
niet om, wie van een paar concurreeren-
de bedrijven de markt zal behouden. Die
inzet is de geestelijke vrijheid van ons
volk, de vrijheid, waartoe Christus' stem
lokt en noodigt, tegenover de vrijheid der
revolutie, die dien schoonen naam niet
dragen kan, daar ze den mensch weg
hoont van onder Gods souvereinen wil en
liefde, hem autonoom verklaart, en hem
tot Selbstzweck van alles verheft.
Het Christelijk onderwijs is niet voort
gekomen uit enghartig particularisme,
'tis niet een private liefhebberij. Geboren
slak hij een vuur van de enkele afge
waaide takken, die op 'den grond ver
spreid lagen.
Deze oude balling was Rudolf Vincon,
de leeraai' van Villar, een der liefelijkste
van de Waldenzische gemeenten, en zijne
beide toebtgenooten waren alles, wat hem
van een eenmaal welvarend en gelukkig
gezin overgebleven was. Zij hadden de
zes maanden gevangenschap, die voor
duizenden hunner vrienden zoo noodlot
tig geweest waren, alleen door de goed
willigheid van hun gevangenbewaarder
doorgestaan, omdat cle man bewogen was
met de grijze haren van den barbe (zoo
noemen de Waldenzen hun leeraars en
oudsten) en cle droefheid zijner ongeluk
kige kinderen. Hij had lien met een
toegevendheid behandeld, die slechts wei
nigen der lijders te beurt viel.
De uitvaardiging van het koninklijk be
sluit van verbanning uit hun vaderland,
hoewel door de meesten dergenen, die
een lijden doorstaan hadden erger dan de
dood, als een groote verlossing aange
merkt, werd door Rudolf Vincon nog
in een ander licht beschouwd. Met de
kalmte en onderwerping van een Chris
tenmartelaar zag hij in dat besluit slechts
het teeken, dat zijn einde nabij was;
uit de allerdiepste behoeften van 't men-
ischenhart, is 't de nood, die ons opgelegd
is, de drang der liefde Christi, die ons
drijft, „al-s die weten, dat Eén voor allen
gestoiven is".
V
Broeders en zusters: 'tis met grootsn
ernst, clat we die dingen a,an uw over
weging aanbevelen. We doen dat met
hoop in ons, hart. Wiant geen is er onder
onze Christelijke schoolbesturen en do
centen, die niet in hoofdzaak den nood
toestand zal erkennen. En onze arbeid is
ons toch een Goddelijke levensroeping,
een dienen in Zijn heerlijk Koninkrijk; een
panel, dat ons toebetrouwd is, doch waar
van we eenmaal rekenschap hebben af
te leggen.
Zoudt gij het dan voor God en uw ge
weten verantwoorden kunnen, als gij,
deze dingen lezende en toestemmende,
nochtans handelen zoudt, als de man uit
Jacobus' brief
Durft gij mede door uw ongevoeligheid
en laksheid den groei eener Christelijke
paedagogiek storen cn tegenhouden?
Wienkt u niet dat hoog© ideaal der
principieels bewustwording onzer scholen
ook in opvoedkundig opzicht?
Slaat gij niet willig en mot blijdschap
met ons de handen samen tot voltooiing
van datgrootsclie werk, dat ons zelf en on
zen scholen ten zegen gedijen zal, en dat
onze natie voor verderen afval behouden
kan
Vergeet toch niet, dat 't grootste deel
onzer Nederlandsch-o kinderen onderwijs
ontvangen op de Christelijk© scholen.
Dringt, dan de medeverantwoordelijkheid
tegenover die taak u niet tot toetreding
tot cle „Vereenigingi voor Christelijke, Pae
dagogiek
Wordt dadelijk lid en leest en bestu
deert liaar periodiek, „Het Paodagogisch
Tijdschrift",
Zegt niet: „Ze hebben mij niet noodi.g.
Anderen zullen 'twel doen". Gij zijt toch
voor uzelf rekenschap- schuldig.
Zegt niet: „Het Paedagogiscli Tijdschrift
kan niet in de schaduw staan vair de
neutrale". Hoe w-e-et gij dat? Als gij 'tniet
zelf leest, mist gij het recht tot critiek.
Leest gij 't wel, dan mogen wo toch in
bescheidenheid opmerken, dat de inhoud
elk jaar vooruitgaat, en dat 't vergelijking
met andere maandschriften zeer goed
doorstaan kan.
Treedt dan toe tot onze Vereeniging,
en gij vergroot niet all-e-en numeriek haar
ledenlijst, maar ook de levensvatbaarheid
en 't gehalte van ons tijdschrift.
f
Go-cl, clio de harten kent en neigt, be-
wege het uwe tot wat Zijns Naams eere
bedoelt, en den arbeid in Zijn Koninkrijk
bevorderen zal,
Het Bestuur enz.: Prof. Dir. T. Hoekstra,
Kampen, Voorzitter; pis R. Dijkstra, D-e
Krim (O.), Secretaris-penningmeester; D>'
Wi. J. Kolkert, Amsterdam; A- M. C G-
Knottnems, Utrecht; A. Janse, Biggek-cr-
ke; W, G- v. d. Hulst, Utrecht; G- Meima,
Groningen.
De conferentie te Londen.
Mac Donald heeft gistermiddag op het
ministerie van buitenlandsche zaken te
Londen de tweede voltallige zitting- der
geallieerde conferentie gepresideerd.
De conferentie benoemde een juridi
sche commissie, wier taak het is, te ad-
viseeren, welke vraagstukken geregeld
moeten worden door een overeenkomst
met Duitscldand, indien het Dawesplan
want wel wetende, dat zijn verzwakt
lichaam de moeite en inspanning, aan
een tocht door de Alpen verbonden, niet
zou kunnen doorstaan, was hij overtuigd,
dat liet uur, dat zoo menig schaap zijner
kudde van zijn aardsche woning zou ver
bannen, hem veilig zou voeren in die
hemelsche woningen, wier heerlijk voor
uitzicht hem, als het einde zijner moeite-
volle dagen, zoo menigwerf verkwikt had.
Herbert en Alice overreedden hun be
minden vader toch een weinig rust te
nemen, zooveel ten minste als het arme
lijk gespreide bed hem kon verschaffen.
De moedige jongen had tot nu toe zijne
eigene droefheid weten te onderdrukken,
en het was hem zelfs gelukt, terwijl hij
alles aanwendde wat in zijn vermogen
was, om in de behoefte van zijn vader
te voorzien, zijn droevige vooruitzichten
te vergeten; maar nu, alleen aan zijn
eigene gedachten overgelaten, had hij den
tijd, zich al de treurige gebeurtenissen
van een dag te berinneren, die zoo me
nigeen zijner dierbaarste betrekkingen
aan een langdurig lijden had onderwor
pen. Een lijden zóó smartelijk, dat de
gedachte daaraan zijn gevoelig hart nog
van schrik deed ineenkrimpen, en dat
een ouden vader gedwongen liad op den
VERSCHIJNT ELKEN "WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.
Losse nummersf 0.05
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
in werking zal zijn getreden, en welke
procedure zal worden gevolgd om tot
een dergelijke overeenkomst te geraken,
zonder tegen het verdrag van Versailles
in te gaan, Het rapport der eerste com
missie, dat het vraagstuk van het in
gebreke blijven van Duitscldand behan
delt en dat reeds gepubliceerd is, werd
door do conferentie ter behandeling uit
gesteld, totdat ook de conclusies der twee
de en derde commissie bekend zullen zijn.
liet rapport der derde commissie werd
ingediend door haar voorzitter sir Kin-
dersley. Deze commissie had het vraag
stuk der organisatie te overwegen, die
zal worden opgericht, om de bestemming
te bepalen, der betalingen die Duitscliland
zal doen.
De comm. van herstel acht men bij uit
stek geschikt 0111 kennis te nemen van de
wenscben der verschillende geallieerde
landen omtrent de leveringen in natura,
die in de verschillende landen zelf onder
gebracht kunnen worden. De commissie
is daarom van meeuing, dat 't niet nood
zakelijk is om voor dit doel een nieuw
lichaam te. benoemen.
De conferentie besloot, dat do bemoeiin
gen dezer commissie uitgebreid zullen
worden, om nog drie andere vraagstuk
ken, betrekking hebbend op de uitvoering
van het Dawes-pjan te onderzoeken, en
verslag daarover uit te brengen. l)eze
drie vraagstukken betreffen: lo. de ver
zekering van de Duitsclie regeering te
verkrijgen, dat het alle krachten zal in
spannen om mede te werken de leverin
gen in natura op een commercieele basis
te verschaffen; 2o. de commissie van
herstel uit te noodigen een commissie
te benoemen; die op overeenkomstige
wijze zal zijn samengesteld als de com
missie van organisatie, overeenkomstig
het plan der deskundigen, om met de
D-uitsche regeering te onderhandelen over
vereenvoudiging van het systeem bij het
hestellen van levering in natura en 3o.
om de meeningsverschillen, welke er tus
schen de Duitsche regeering eii de
transport-commissie mochten ontstaan
aan arbitrage te onderwerpen.
Korte Berichten.
Uit Moskou wordt gemeld: Volgens
een nieuw decreet kan tegen betaling
van een dollar in zeer korten tijd echt
scheiding worden verkregen, wanneer
beide partijen dit wensehen.
Vice-admiraal Grasset, chef van den
Franschon generalen marinestaf, vice-pre
sident van den oppersten marineraad, die
dus in tijd van oorlog opperbevelhebber
is van alle marinemachten, is door den
radicaal-socialist Dumesnil, die minister
van oorlog is, zonder vorm van proces,
zelfs zonder een ontslagvoordracht in den
ministerraad te hebben gebracht, afgezet.
Zaterdag a.s. zal de Engelsche vloot
bij Spitliead groote manoeuvres houden.
Dit zal de eerste vlootrevue sedert 1914
zijn, waarbij de koning weer aanwezig is.
Aanhoudende regens hebben in de
staten Travanca en Cochin (KI. Azië)
overstroomingen veroorzaakt en belang
rijke schade aan de spoorwegen, gebou
wen, oogsten en veestallen aangericht,
110 personen zouden zijn omgekomen.
Alle zink- en ijzerfabrieken in Oost-
Opper-Silezië zijn stopgezet, aangezien de
arbeiders in strijd met de regeeringsver-
ordening slechts acht uur per dag werk
ten.
De regeering van den Ierschen Vrij
staat heeft besloten geen vertegenwoor
digers naar de conferentie te Londen te
zenden.
naakten rotswand een rustplaats te zoe
ken, die naar alle waarschijnlijkheid hem
ook ten graf strekken zou. Een wreede
vijand was achter hen, terwijl dreigende
onweders en onbekende paden lien van
Voren verschrikten. Moedig en onderne
mend boven velen van zijn jaren, werd
zijn geest toch do-or zóódanige vooruit
zichten Ier neder gedrukt, en do-or droef-
beid overmand, smolten zijn-e en zijner
zusters gebeden -en tranen te zamen in
een roepen tot dien God, die door wee
zen en vad-erloozen nooit te vergeefs
wordt aangeroepen.
„Stil, stil, kinderen", zeide de oude
man, die do-or het snikken a,an zijn zijde
uit de weinige o-ogenblikken rast ontwaak
te. „Weent niet over mij, maar Weent over
hen, die zooveel wee gebracht hebben
over -onschuldigen. Dieze vergrijsde haren
zullen even veilig liggen in de sneeuwt
van een-alpengraf, al-s daar'beneden on
der de groen-e zoden van Villar. Het isi
'goed, liet is goedIk droomde zoo gaarne
van e-en Schoonen en kalmen levensavond:
maar morgen toch, ik gelo-of het zeker,
zal er een betere dageraad aanbreken
een dag, die ge-en wolken kent".
i (Wordt vervolgd).
