So 348
Woensdag 33 Juli 1934
38e Jaargang
Bnitenland.
De ballingen van Lucerna.
Binnenland.
FEUILLETON.
Vlissingen-Arnemuiden.
Van N N te G. f 10; van iemand die
onbekend w-enscht te blijven f5; Q N ft,
V. M. f 10, N en N f 5.
Verzoek om Hulp aan het Nederlandsche
Volk.
Opnieuw heeft een zware vamp de arme
visschersbevolking te Vlissingen en te
Arnemuiden getroffen, nog ernstiger dan
bij de laatste groote ramp in 1903.
90 Tien Vlissingsche en 5 Arnemuidsche
visschers zijn verdronken en één vis-
gelier werd zwaar gewond, 4 niet ver
zekerde visschersbo-oten zijn vergaan, ver
schillende zeilen zijn geheel vernield, tal
van netten zijn verloren gegaan door het
noodweer op 18 Juli jJ., een voor de vis-
'scliersgezinnen z^lf onherstelbare mate
rie ele schade van ongeveer f 30.000.
Maar veel zwaarder is de rouw en de
diepe ellende van de nagelaten betrek
kingen der verongelukten, bijna allen we
duwen en' weezen, die onverzorgd achter
blijven.
Do zeeheeft geheel onverwachts, na
een prachtigen zomerdag, nieuwe offers
geëisebt. Tal van gezinnen verkeeren plot
seling in bitteren nood.
Nederland kent liet wisselvallige lot van
den zeeman en toonde zich steeds weer
mild bij nieuwe zeerampen.
Helpl ons daarom ook thans liet leed
der visschersbevolking verzachten en
zendt ons spoedig Uwe gaven, hetzij aan
het dag- of weekblad, waarin gij dit ver
zoek leest, hetzij aan een der penning
meesters van de hieronder vermelde ver-
©enigingen of cömité's.
Vlissingen, 22 Juli 1924.
Namens het Bestuur van het Neder
land schë Roode Kruis,
Jhr. A. W. G. VAN RIEMSDIJK.
1s-Gravenhage, Prinoessegracht 27.
■Hel Bestuur van den Koninklijken
Nalionalen Bond voor Reddingwezen
en Eerste Hulp bij Ongelukken „Het
Oranje-Kruis",
Mr Dr TI. J. C. v. TIENEN, Voorzitter.
Dr C. J. MIJNLTEFF, Secretaris.
W. DEN TEN RONDT, Penningm.
Amsterdam, Heerengracht 438,
Provinciaal Watersnoodcomité in Zee
land,
Jhr Mr J. W. QUA BUBS VAN UFFORD,
Voorzitter.
Mr J. F. VAN ÜETNSE, Secr.-Penn.
Middelburg. Balans.
Hulpcomité Vlissingsche —Arnemuid
sche Visschersramp 18 Juli 1924,
C. VAN WOELDEREN, Voorzitter.'
D. U. IJ. VAN RAALTE, Secretaris.
M. ,1. HEMMEKAM, Penningmeester.
Vlissingen. Gemeentehuis.
De toestand.
De conferentie is vooreerst nog niet
•afgeloopen. Dit komt omdat met drie fac
toren rekening gehouden moet worden:
met de geldschieters, met Duitschland
en met liet Fransche parlement.
Er waren drie commissies benoemd.
De eerste had tot taak de gedragslijn
'te bepalen voor hel geval Duitschland
in gebreke blijven mocht ten opzichte
.zijner nieuwe verplichtingen. Men meende
deze quaestie te kunnen oplossen door
voor te stellen een Amerikaan Ie benoe
men in de commissie van herstel. Doch
-de meeningen botsten op hel punt van
•de taak aan dien Amérikaanschen burger
op te dragen. Engeland wou hem tot
scheidsrechter benoemen. Frankrijk alleen
lot adviseur. Men is 't er echter over
vezeeuw
eens geworden, dat de beslissing over
de sancties aan de geallieerde regeerin-
gen blijft.
De tweede commissie had tot laak een
stemmigheid te zoeken op 't punt van
herstel der oeconomische en financieele
eenheid. Gelijk wij reeds in ons vorig
nommer meldden, deze eenheid is nog
niet verkregen, en wel hierdoor dat
Frankrijk en België 4000 van hun eigen
spoorwegbeambten bij .de Duitsclie spoor
wegen willen handhaven tot verzekering
van de verbindingslijnen met hun bezet
tingstroepen en omdat er nog moeielijk-
heden zijn in verband met de schikkingen
tot de ontruiming van liet Roer-gebied.
De derde commissie had tot taak de
opneming van de betalingen wegens het
herstel door de betrokken landen. Op dit
punt was men het vrij spoedig eens.
Deze commissie beveelt namelijk eenstem
mig aan dat ieder land daarvoor zijn
eigen organisatie in 't leven roept, en
verder overleg pleegt met de commissie
van herstel.
Nu komt 't met de rapporten dief com
missies ton slotte wel in orde,' ook met
de tweede. Maar wat beteekent dit nu
wanneer de drie ovengenoemde factoren,
die men overal buiten gehouden heeft:
de geldschieters, Duitschland en het Fran
sche parlement hun veto doen liooren,
met andere woorden zich er niet mee
accoord verklaren.
Natuurlijk het revolutionaire Fransche
parlement heeft er niets mee te maken;
doch Herriot heeft zich wat punt 2 aan
gaat: de Roer-quaestie en hetgeen er aan
vast zit, al uitgelaten dat hij de Kamer
en den Senaat eerst wil raadplegen, en
dan wordt het een afgebroken, een uit
gestelde conferentie, straks een nieuwe
conferentie die een nieuwe basis van
saamspreking zoekt, cn zal dat kun
nen?
En Duitschland! Reeds heeft 't vol
gens de soc.-dem. pers de overeenkomst
op het advies van de eerste commissie
gesloten met een zucht begroet. Men voelt
daar wel, dat Engeland door zijn eisch
beslissing door de geallieerden
te laten vallen, de vrije hand aan
Frankrijk gaf om Duitschland, wat zijn
grondgebied aangaat, te blijven knevelen.
Natuurblijk blijven de geldschieters het
hoofdbezwaar. Deze menschen toch zijn
het niet eens met de regeling der eerste
commissie in zake de in-gebreke-stelling
van Duitschland. Te Parijs klaagt men
over Engelschen invloed. En te New-
York? Ofschoon men daar zich voldaan
loont over den loop der zaken op de
conferentie, vooral om de rol die de
Amerikaan sche vertegenwoordigers er in
spelen, en men algemeen aanneemt, dat
de leening aan Duitschland in Amerika
voldoenden steun zal verwerven, schijnt
het zeker, dat de bankiers geen verplich
tingen op zich zullen nemen, zoolang
zij do leening niet voldoende gewaarborgd
achten. Zij achten den politieken waar
borg, 'gelegen in de alleen bloote aan
wezigheid van. een Amerikaansch lid niet
sterk genoeg.
Zoodal alles te zamen genomen, al
behoeft men de hoop niet op te geven,
men toch nog in lange niet aan het
einde is.
Hoe zou 't ook kunnen na zulk een
ramp als de wereldkrijg, niet het minst
in zijn gevolgen, nog steeds is; en wraak
zucht en wantrouwen en vrees voor den
overwonnene nog altijd den boventoon
Voeren
De „doodelijke straal".
Engelsche bladen melden over den uit
vinder firindell Matthews en zijn vondst
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE C01NTRE GOES
/S
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. II; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
2).
Lodewijk XI\ van Frankrijk, zijn
heilig en duur bezworen verplichtingen
met voeten tredende, hierriep het Edict
van Nantes, dat den Protestanten vrijheid
vergunde om God volgens do inspraak
van hun geweten te dienen. Hij ontvolkte
de valleien van Dauphin©, bezette de
Zuid-oostelijke dealen van zijn gebied,
die van eeuw-en her de verblijfplaatsen
van zijn Piote.stantsche onderdanen wa
ren geweest, maakte hunne dorpen tot
puinhoopen en kleurde de bergen mot
stroomen van hun bloed. De vervolgde
bergbewoners zochten -een schuilplaats in
de vallei-en der W;aklenzen; maar de tiran,
wien lfèt niet genoeg was, da,t hij hen van
zijn grondgebied verjaagd had, zette hen
ook in 8avoye' na, en zocht den hertog
van dit land te bewegen om hetzelfde,
werk der verwoesting, dat hij in de va.l
leien van Qieyras en Fressinière begon
nen was, in die van Piëmont voort te
zetten. De jonge vorst gaf zijn tegenzin
te kennen om aldus het zwaard te trek
ken tegen een deel zijner onderdanen, die,
hoewel het Roomscbe geloof vijandig,
toch zoo getrouw waren in hel vervullen
van hun plicht als onderdanen. Maar Lo
dewijk was besloten, om, liet kóstte wat
wat het wilde, liet begonnen treurspel uit
te spelen. Door zijn afgezand dreigde hij
den hertog van Savo-ye, dat hij. in geval
van weigering, gereed stond met 14.000
man binnen zijn land to trekken, om daar
zelf zijn baat tegen de ketters te koelen.
Amadéus bemerkte wel, dat er geen an
dere uitweg was, dan te gehoorzamen, en
hij gaf zijn bevelen om dezen Moedigen
veldtocht voor te bereiden. Die bloem van
den Sardinisehen adel, brandende van
wraakzucht bij do herinnering aan vroe
gere nederlagen, vereenigde zich, onder
zijn vanen, valst besloten, om door een
wanhopige worsteling den smet uit te
wisschen, dién de moed dezer bergbewo>-
n-ers vroeger op den standaard van Sa-
voye geworpen had.
Bij1 cl-eze bloedig© bladzijde hunner gje
scliiedenis neemt ons verhaal een aan
vang.
Op den avond van den 19den April
1686 ontvingen de Waldenzen de tijding,
dat hun twee dagen van beraad gegund
waren, om te kiezen tnssche.n onderwer
ping aan Rome en den dood. Deze vree-
de zoogenaamde- „doodelijke straal" het
volgende
Matthews is te New-Yorlc, waar hij te
genover journalisten enkele verklaringen
heeft afgelegd. Het ligt niet in zijn be
doeling zijn machine aan de Vereenigde
Stalen aan te bieden, maar veeleer om
haar te perfectionneeren en alzoo de Brit-
sclie eilanden onschadelijk te maken.
■Matthews draagt een bril met sterke
glazen. Uit een oog is het licht reeds
gewekenterwijl volgens den uitvinder,
door het proeven nemen ook het andere
oog eerlang zal verloren gaan. Opnieuw
protesteerde hij dan tegen den naam
„doodelijke straal". Zij was werkelijk een
electrische straal van een tot nog toe.
onbekend karakter. Het geheim wordt
zorgvuldig bewaard. Matthews is vol ver
trouwen, dat hij een machine zal kunnen
perfectionneeren, welke op een afstand
van 10 mijl zal kunnen dooden en ver
nietigen. Zeker, verklaarde Matthews, zal
de straal geheel New-York in brand kun
nen zetten en aankomende legers binnen
een seconde buiten gevecht- kunnen stel
len. Ilij wil echter zijn uitvinding niet
voor 'vernietiging aanwenden, maar in
■geval van oorlog zouden opmarcheerende
legerscharen bedwelmd en gemakkelijk ge
vangen genomen kunnen worden.
De invloed van den achturendag op de
opbrengst van de arbeiders in Groot-
Brittannië.
De heer L. J. Cadbury, eigenaar van"
de chocoladefabriek Bourneville, Bir
mingham, heeft in een bericht, dat de
„Informations Sociales", het weekblad
van hei Internationaal Bureau van den
Arbeid, publiceert eenige belangrijke
mededeelingen gedaan betreffende- den in
vloed van den achturendag op de op
brengst van de arbeiders in zijn fabriek.
Hij is van meening, dat drie factoren den
invloed van de verkorting van den ar
beidstijd kunnen compenseeren. Dit zijn:
1. De toename van de arbeidsinten
siteit der arbeiders.
2. De verbetering der organisatie.
3. De ontwikkeling van de machines.
De lieer Cadbury geeft, in procenten
uitgedrukt, liet volgende overzicht van de
toename van den opbrengst der arbeiders
per uur en per arbeider van 1913 tot
1923. Gedurende die periode werd de
arbeidsduur verkort van 47 tot 44 uur:
Transport per rijtuig, 27 pet.;
fabricage van cacao, 47 pet.;
fabricage van chocolade, 39 pet,;
verpakking van chocolade '27 pet.;
handwerk, 27 pet.;
arbeid met machines, 15 pet.
Aan liet slot van zijn bericht komt
de heer Cadbury tot de volgende con
clusie:
Het onderzoek van deze gegevens toont
aan, dat er een groot verschil bestaat in
de opbrengst per uur voor de verschil
lende werkzaamheden in iedere onder
neming. Er dient eveneens rekening te
worden gehouden met een zekere toe
name van de opbrengst va-n het per
soneel dat niet direct aan de productie
deelneemt. Deze toename kan aan ©en
betere organisatie wórden toegeschreven.
Afgezien echter hiervan ben ik overtuigd,
dat de hierboven genoemde drie factoren
gedurende de tien laatste jaren in alle
opzichten de verkorting van den arbeids
duur hebben gecompenseerd.
Korte Berichten.
Uil Moskou wordt gemeld, dat de
gelieele stad Bakniat in tiet Donbekkcn
in brand staat. De brandweer en de
soldaten zijn niet bij machte liet vuur
tc-geu te houden.
selijko tijding trof de vreedzame dalbe
woners als een donderslag. Hun eerste
'gedachte was naai. de wapenen tc grijpen.
Zij trokken zich met hun vrouwen en
huisgezinnen achter hun bergen terug.
Elke sepiobjv werd een vesting, elke
rots een borstwering, cn gedurende twee
dagen beefden de -dappere legioenen van
Savoyc voor -een handvol hutbewoners.
Maar ten laatste door de overmacht
in getalsterkte overweldigd, zagen de Wal
dennen zich genoodzaakt den strijd te
staken, en op belofte, dat het hun ge
oorloofd zou zijn hun valleien in veilig
heid te verlaten, legden zij het zwaard aan
de voeten hunner aanvallers neder. He
laas! al te duur moesten zij die onder
werping boeten. Hun hu ft en en kerken
■werden veranderd in kerkers, waarin veer
tienduizend onschuldige gevangenen, in
ketenen geklonken, opgesloten werden, om
in tastbare duisternis, door honger en
dorst gekweld, stellig de pijnbank, en
waarschijnlijk ook den dood te gemoet
te zien. De pen weigert al de wreedheden
op Je teekenen, die te veel zijn om to
vertellen en te gruwelijk om aan liet licht
gebracht te worden. Wij zouden moeten
verhalen van schuldelooze kinderen, ge
scheurd van de moederborst, vermoord
De Hongaarsche rijksbestuurder
lieoft alle processen, die in Hongarije
aanhangig waren tpgen politieke perso
nen, welke hadden deelgenomen aan den
koniugs „putsch" van 1921, doen staken.
Eén Fransche krijgsraad heeft den ka
pelmeester Muller, die onlangs in den stads
tuin te Essen zijn orkest vaderlandsche
liederen had laten spelen, tot een half
jaar gevangenisstraf veroordeeld, en de
pachters van den Stadstuin tot 800 en
400 mark boete. De krijgsraad meende,
dat de vertolking van deze liederen de
openbare orde en de veiligheid der be
zettingstroepen in gevaar kon brengen.
De bakkers te Berlijn hebben be
sloten het gewicht van het brood aan
merkelijk te verlagen, en wel van 2000
tot 1750 gram. Dat staat gelijk met een
broodprijsverliooging van 11 a 12 pet.
De New-Yorksche bankier George
Blumehthal, die reeds meermalen zijn be
langstelling voor Frankrijk betuigde door
giften voor onderwijs- of museumdoelein
den, heeft thans 250,000 frank geschon
ken voor de universiteit te Parijs.
Hamm, de Duitsche rijksminister
van ekónomie, heeft het wetsontwerp tot
wijziging van het tarief van invoerrechten
verdedigd met het betoog, dat het ont
werp noodig is om Duitschland den weg
naar de wereldmarkt, die thans door de
protectie-poliliek van andere staten is ver
sperd, te banen.
Uw humeur wordt vergald, als gij last
hebt van aambeien. Foster's Zalf geeft
vanaf de eerste aanwending verlichting
en heelt uw kwaal. Inderdaad een pro
baat geneesmiddel. Per doos f 1.75; per
tube f 1. (6)
A.-R. Partijdag te Diltlioven.
(Vervolg.)
Daarover wil spr. nu een en pnder
zeggen, teneinde de Anti-revolutionairen
te wapenen in den strijd met hen, die
onze tegenstanders zijn.
Spr. schetst allereerst den toestand,
zooals hij dien vond een jaar geleden.
Spr. vond een gat in de schatkist, dat
130 millioen groot was. Dat gat moest
worden dichtgemaakt, wilde men bewaaz-d
worden voor inflatie. -
Spr. zou nu allereerst willen vragen
als men zich nu indenkt den toestand, dat
het financieel beleid niet op vaste grond
slagen was gevestigd, zouden dan de rij
ken het meest geleden hebben? In
Duitschland hadden de groote onderne
mers als Stinnes en Thijssèn er geen
last van. Ook de arbeiders hebben de
slechte gevolgen niet het meest te dra
gen. Het meest lijden zij, die van'vaste,
niet al te groote inkomens hebben te
leven: gepensionneerden. ambtenaren,
enz. Diaarom zijn dan ook alle maatre
gelen, die genomen worden, om dat on
heil te verhoeden in de allereerste plaats
in hun belang.
Daarover zijn wij hel, feitelijk allen
eens. Daarover ontstaat geen meenings-
verschil. Dat treedt op bij de vraag,
hoe men de moeilijkheden voorkomen
moet.
Daarbij staat men voor Iwee moei
lijkheden.
Heel weinig menschen hebben begrip
van de betèekenis van een bedrag van
130 millioen. Als men bij het begin van
onze jaartelling begonnen Was, ieder uur.
nacht en dag .dooi',een bankbiljet van
VERSCHIJNT ELKEN "WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden, franco per post, f3.
Losse nummersf0.05
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
f 10 op zij te leggen, dan zou men nu
de 130 millioen hebben. Het is dus niet
zoo gemakkelijk, 130 millioen te vinden
en dan zoo, dat het jaarlijks tekort gedekt
wordt.
De tweede moeilijkheid is, dat er waar
schijnlijk geen. twee menschen in Neder
land zijn, die het met elkaar eens zijn
over den te bewandelen weg. Men wil
het gewoonlijk nooit vinden daar, waar
voor op een gegeven oogenblik een voor
stel wordt gedaan.
Er zijn drie wegen om er te komen.
Eén is, dat men de uitgaven 130 millioen
verlaagt, een tweede, dat men de inkom
sten er mee verhoogt. De derde weg is,
dat men beide doet. Dial is nu de weg,
dien spr. gevolgd lieeft. Alles te vinden
door de uitgaven omlaag te brengen, is
onmogelijk. Er zijn te veel uitgaven, waar
aan men niet raken kan. En die, waaraan
men wel raken kan, daarop kan men geen
130 millioen bezuinigen.
Ook de verliooging van inkomsten al
leen kan de oplossing niet brengen. Spr.
vergelijkt hier de belastingen met elastiek,
waar de rek uit is. Men Jcan ze wel
zwaarder maken, maar men krijgt er niet
meer door.
Toen kwam de Regeering met voor
stellen, die hier op neerkwamen: 90 mil
lioen moet worden gevonden door de
uitgaven omlaag te brengen en 40 mil
lioen uit nieuwe heffingen.
Dial was echter nog maar de A, die
gezegd was. Die Regeering begon, mét te
zien, hoever ze komen kon, door den
Staatsdienst in te krimpen of te vereen
voudigen. Dlaarbij konden we op niet
meer dan 40 millioen rekenen. Dan vond
ze moest een bedrag van 25 millioen
gedekt worden wegens het tekort van
spoorwegen en posterijen. En eindelijk,
in de laatste plaats onderzocht de Regee
ring in hoever de salarislast te zwaar
moest worden geacht.
Aan salarissen en loonei! werd epn
enorm bedrag besteed, in totaal een be
drag van 370 millioen. Die Regeering
kwam tot de conclusie, dat dat bedrag
te hoog was. Niet te hoog in absoluten
zin ,maar de vraag is, of de Staat in staat
is, dat bedrag aan salarissen te betalen.
Ook de sociaal-democratie aanvaardt
thans de noodzakelijkheid, dat de tegen
woordige toestand niet toelaat, dat be
drag aan salarissen te betalen. Spr. her
innert hier aan een artikel van Schaper
in „Het Volk". Het ware beter geweest,
als de sociaal-democratie dat een Jaar
eerder had ingezien. D|an ware er minder
haat en tweedracht opgewekt.
Maar hadden de ambWr-- V'
art- 40 niet de beloüte, tlat 111111 saliiriS
niet verminderd zou worden? Vele brie
ven uit eigen kring herinnerden spr. aan
het woord: Indien hij gezworen heeft
tot zijn schade, evenwel verandert hij
niet. Diat woord aanvaardt spr., evenals
hij de Heilige Schrift aanvaard als richt
snoer voor zijn' leven, ook voor zijn
politieke leven. (Luid applaus.)
Maar men moet in het Schriftwoord-
niet een beteekenis leggen ,'die er niet in
ligt. Hier was een belofte gegeven, die
niet .geoorloofd was. De Regeering had
niet de bevoegdheid, om aan de ambte
naren te garandeeretr, dat zii hun salaris
zouden behouden. Daarmee kwam zij al
in conflict met het budgetrecht van de
Staten-Generaal.
Geen Kabinet heelt het recht voor alle
tijden bindend voor te schrijven, wat
oen ander zal hebben te doen.
Er is echter een ander bezwaar. Dit,
dat de ambtenaren zeggen: legt ge ons
niet een extra last op, instede. dat het
heele volk den last draagt. Voor dat
voor de oogen hunner ouders, terwijl hun
ingewand uitgestort werd tot voedsel voor
de honden van gloeiende tangen waar
mede do woeste soldaten het vleesch van
het lichaam scheurden, en de spieren der
lijders foescbrbeiden van brandend pek,
van de pijnbank en liet rad van brand
stapels van. hel. gieten van olie op
het zengende vlcescli, ten einde alzoo
de pijnigingen te verlengen - - van slroo-
bedden in verpeste kerkers, krielende van
ongedierte, die in de hitte des zomers
walgelijke ziekten teweeg brachten, en een
langzamen, maar toch wolkomen dood
veroorzaakten. Na onder zulk een lijden
zes maanden te hebben doorgebracht, ble
ven er niet meer dan drie duizend £>11-
gelukkigen over, om de genade van hun
moordenaars te ontvangen. En welke was
dat gunstbewijs? Verbanning voor eeuwig
van den voorvaderlijken grond en ver
beurdverklaring van al hun bezittingen.
Zij verlieten hun kerkers, maar een be
duidend getal vond onbeklaagd en on
bekend' den dood tusschen de eenzame
bergen, die zij in alle haast moesten over
trekken.
Op den 17den October moesten de bal
lingen uittrekken. Vroeg in den morgen
zag men kleine groepen hun schreden
richten naar die bcrgengten en rotsige
.'steilten, die met liet minste gevaar en
zonder te voel krachtsinspanning konden
worden beklommen. Aandoenlijk was het,,
'om te zien, welke droevige, smachtende
blikken de vrome bergbewoners achter
zich wierpen op de liefelijke plaatsen,
dié zij verlaten moesten, en die hun nu
bij de scheiding nog duizendmaal be
minnelijker toeschenen, daar het meer dan
waarschijnlijk was, dat zij die verblijven
van -vrede en kalme vreugde, die hutten
waar ze eenmaal werden géboren, die
■graven, waar liet gebeente hunner vade
ren rustte, nooit zouden wederzien.
Maar de groote Herder der schapen,
had zijn. Israël, zijn uitverkoren kudde
niet verlaten, al Waren zo nu uit lum:
schaapskooi verdreven, en rondzwervende
in.de woestijn. Het licht'der Hervorming
was sedert -een halve eeuw in Zwitser
land ontstoken en. brandde met middag-
klaarheid. Een veilig toevluchtsoord werd
den vluchtelingen geopend aan Tien voet
der ^Alpen van .Bern, en aan de oevers
van het meer van Genèv-e; hierheen wend
den onze pelgrims hunne schreden, ter
wijl zij hun hart en hun leven stelden in
de hand, der Goddelijke Voorzienigheid.
(Wórdt vervolgd).
