DE ZEEUW TWEEDE BLAD, LEVENSLEED. C. QUISPEL Wetenschap en Kunst. Allerlei. FEUILLETON. VAN ZATERDAG 17 MEI 1924. No. 193 .4 STEUNT ONZE TEXTIELARBEIDERS IN DEN STRIJD TEGEN DEN ROODEN TERREUR. IM conflict in Twente is thans ge heel van karakter veranderd. Gelijk bekend is, hebben de Christelijke organisaties het bemiddelingsvoorstel van den Rijksbomiddelaar, den heer Van ÏJsselstein aanvaard. Ook door de werk gevers is 'dit bemiddelingsvoorstel aan genomen. Daarmede was een belangrijk resultaat verkregen. Allereerst van uit principieel oogpunt bezien. Bel ging bij dit conflict niet al leen over een kwestie van loon en ar beidsduur. Bet ging in do eerste plaats hierom, of de alleenheerschappij der werk gevers 'inzake de vaststelling der ar beidsvoorwaarden zou blijven, dan wel, dat thans beslist zou worden of de ar beiders door middel hunner organisaties daarover mede te beslissen zouden heb ben. W e 1 n u, principieel is deze strijd geheel gewonnen. Tot dus ver is elke staking in de texUel-industrio in Twente verloren gegaan. Die werk gevers hadden zich ook thans daartoe verbonden. Dit keer met nog veel sterkere banden clan ooit te voren. Ook thans', moest de alleenheerschappij weer zege vieren. Dat is nu mislukt! Die werk gevers hebben zich misrekend. Zij hebben do kracht en den invloed der arbeiders beweging onderschat. Zij hebben belang rijke concessies moeten doen en hun al leenheerschappij moeten loslaten. Dut zij bereid zijn het resultaat voor een bepaal den tijdsduur vasl te leggen, ook daarvan mag de boteekenis niet onderschat. Zelfs „Bet Volk" moest, dat erkennen. Ook materiaal was hetgeen was ver kregen van beteekenis. Die loonsverlaging werd met. 2V2 pet teruggebracht. Vier maanden zou aan gehuwden en kostwin nors een toeslag gegeven worden. Wil den de werkgevers oorspronkelijk de 53- urige werkweek, thans is het aantal overuren' op maximaal 130 per jaar be paald, Daarbij is overeengekomen, dat dit jaar 6 weken en volgend jaar 12 weken 48 uur zal worden gewerkt, zoodat prin cipieel de 48-urige werkweek in geen enkel opzicht wordt aangetast. En ten slotte zijn de werkgevers er toe gebracht een overeenkomst aan te gaan, waarin oen en ander werd vastgelegd, welke overeenkomst zou gelden tot 1 Januari 1926. Als gevolg van de aanvaarding van hot bemiddelingsvoorstel van dhr... Van IJsselsteijn, is door de C'hr. organisaties de staking 011 door de werkgevers de' uitsluiting opgeheven. In de plaatsen: Boekclo, Borne, Deventer, Haaksbergen, Hengelo, Oldenzaal en .Winterswijk, is dan ook op 5 Miei j.l. de arbeid' op nor male wijze hervat. In een drietal plaatsen, 11.1.: Enschedé, Goor en Neede, is door den socialistischen textielarbeidersbond, die aan do onder handelingen over het voorstel-Van IJs selsteijn, niet heeft, deelgenomen, op de fabrieken der verbonden werkgevers de staking geproclameerd. Men heeft daar voor aan de ongeorganiseerden en aan do leden der Chr. organisaties, die mee wilden staken en zich daarvoor bij den „modernen" vakbond lieten inschrijven, steun beloofd. En dat alles waarom? Kan men ont kennen, dat door de Chr. en R.K. orga nisaties geen resultaat is bereikt? Neen, dat kan men niet. Stenhuis zelf schrijft, dat er stakingen zijn beëindigd moeten worden op slechtere voorwaarden. Dat zal waar zijn. Vooral in Twente. Diit is zelfs de eerste keer, dat door oen staking resultaat is bereikt geworden. En toch besloot do „moderne" vakbeweging in de drie bovengenoemde plaatsen den strijd voort te zetten. Die Chr. organisaties waren overtuigd, dat grooter resultaat niet verkregen kon worden. Zij hebben dat aan de arbeiders gezegd. En zij hebben besloten op 5 Mei 115). Nooit beeft zij zelf geweten, hoe lang die worsteling met haar God geduurd heeft, maai' toen zij ophield te bidden, en haar gelaat ophief, waren de donkere schaduwen weggevaagd en de vroegere rust, de oude, geduldige glimlach had haar vermoeide trekken weer ontspannen. Bet was nog vroeg in de maand Juni, dat mevrouw Andrews, gedwongen door Felix' zwakke gezondheid, haar verblijf in do White Mountains (spreek uit: Waa.it mountens Witte bergen) moest opge ven; en in overleg met dr Howell ver huisde do familie Andrews naar hun buitenverblijf aan de zeekust, dat al eenigo jaren hun eigendom wa.s, maar hetwelk zij weinig bezocht hadden, om dat mevrouw Andrews de voorkeur gaf aan Newport, Saratoga en Nahout. Hot huis „D'3 Wilgen" was groot en luchtig-, hoog van verdieping, en de ramen breed. Een breed plein strekte zich aan den voorkant van het huis uit, en twee oude wilgeboomen stonden ieder aan een kant van de hooge sloep, die dan ook hun naam aan het huis gaven. Defrissche matbekleeding op den vloer, j.l. den arbeid te hervatten. De „mo dernen" deden dit niet. Zij hebben met dezen strijd blijkbaar andere bedoelin gen. De leden der Chr. organisaties zijn op 5 Mei j.l. voor het overgrootc deel aa.11 den arbeid gegaan. Gemakkelijk ging dit niet. Die arbeiders van de fabriek Kre- mersmaten waren genoodzaakt zich door 'n haag van mensehen, die aan beide zij don van de straat stonden opgesteld, hc.cn te werken om in de. fabriek te klomen Honderden arbeiders stonden des Maan dagsmorgens voor de fabrieken, met hun werkkleeren enz. bij zich. Daaruit bleek wel, dat zij er op gerekend hadden aan het werk te gaan. Allerlei omstandigheden hebben er aan medegewerkt, dat dit niet gebeurde. Behalve dc leden der Chr. or ganisaties, hebben er toén slechts weini gen het werk hervat. Die terreur werd al spoedig uitgeoe fend. Zij, die aan bet werk gegaan waren, werd het bijkans onmogelijk gemaakt aan het werk te blijven, tengevolge van de bedreigingen en den terreur, die steeds in verseherptci' mate werd toegepast.. Trots dit hebben toch vele leden drie da gen lang volgehouden. Woensdagmiddag kwam nog een lid van „Unitas" aan zijn bestuur mcdedeelen, dat hij een post van twee maal twee leden der socialistische organisatie, voor en achter zijn woning had staan, zoodat hij geen sta.p buiten zijn deur kon zetten, zonder tusschen deze posten te inbeten doorgaan. Die vrouw van dit lid had liem gesmeekt niet weer aan het werk te gaan; doch ondanks dit alles ging deze moedige man, zonder ©enigen aandrang Van zijn bestuur weer aan den arbeid. Bij wilde niet bukken voor den rooden terreur. Evenwel bet spreekt vanzelf, dat het zoo voor de leden der Chr. organisaties hoe langer hoe moeilijker werd aan het werk te blijven. Zij hebben het werken moeten onderbreken. Als gevolg daarvan heeft men de meeste fabrieken weer moe ten stopzetten Wij vragen thans uw steun voor onze Chr. textielarbeiders, die werken willen, maar tengevolge van den rooden terreur dit niet kunnen. Onze strijd te Enschedé gaat thans niet meer tegen de werkge vers, doch tegen de socialistische vak beweging, die onze Christelijke vakbe weging onder den voet wil loopcn. De groote aanval, die reeds lang kon ver wacht, is nu begonnen. Stenhuis schrijft in „Het Volk", dat het nog beter is on georganiseerd te zijn, dan confessioneel georganiseerd. Tegen dit optreden der moderne vak beweging, 'die 'de belangen der arbeiders opoffert aan politieke doeleinden, gaat thans ons verzet. Ieder doe wat in zijn vermogen is .orn steun te verzamelen, óm onze Chr. vakbeweging te helpen in de zen strijd. Onze Besturenbonden moeten de steun- actie opnieuw opzetten. Niemand onzer Chr. georganiseerde arbeiders mag wor den overgeslagen. Elke week moet aan elk lid de steunlijst worden gepresen teerd. Ook de .afdeelingen onzer vakbon den op plaatsen, waar geen Besturenbond is, moeten de steunverzamteling met kracht doorzetten. En wij verwachten dat ook andere k r i n g e n, dat alle C h r i s t e n e n ons in dezen strijd willen steunen. Allen meegeholpen 1 Men vrage, indien men deze niet beeft, steunlijsten aan 'bij liet Chr. Nat. Vakverbond, Stadhouders- laan 45, Utrecht. Gelden zende men aan het adres van den penningmeester van het C. N. V., J. S. Rupipert Jr., .aan hetzelfde adres. Niemand blijve achter. Ieder doe wat hij kan! Bet Dag. Bestuur van het Ci. N. V., K. Kruithof, Voorz., II. Amelink, Secr., J. S. Ruppiert Jr., penningm. Wij deelen nog mede zulks voor 't zenden van steungelden dat secretaris van den Chr. Besturenbond te Goes is: O. lv. Maartense', Heernisseweg 62; te Middelburg A. S,. Boone, Ju lian astraat Wi 24, en te V1 i s s i n g e n P. J. Kruijsse, Pioenlaan 17. Tegenstellingen. Onder dit opschrift schrijft de hoofd redacteur van „Timotheus" in zijn be kende rubriek „Indrukken" het volgende: de licht-rieten sofa's en stoelen, de wit- mousselinen gordijnen gaven aan het huis een heerlijk, rustig en koel voor komen. In de kamers was geen enkele schilderij met belle kleuren, alles was gehouden in het zacht, grauw, mistig waas van Landseers schilderwerk. De omlijsting in gesneden ebben- en eiken hout. Die gulden, praal van het huis op de Fifth Avenue was achtergebleven; hier hielden eenvoud en behagelijkheid den boventoon. Zelfs het „China" droeg geen gouden glans, maar wa.s versierd met groene klimopranken; en in de bloem vazen stonden enkel frissche varens, nog met den zilveren dauw besprenkeld. Lage weidevelden strekten zich ten oosten en westen uit, en goudgele ko renvelden ten noorden van het landhuis. De kleine heuveltop, waarop het huis gebouwd was, liep langzaam glooiend neer tot aan den altijd klagenden en schui menden oceaan. Voor de gouvernante en de kinderen was de verandering van het heete, druk ke New York met deze rust hier aan de zee ©en heerlijke, welkome afwisseling; en gedurende de lange Julidagen, toen de sterke zeewind de wilgentakken deed heen en weer zwaaien en tegen do ven sters deed zwiepen, en hot haar over Edna's voorhoofd deed dwarrelen, toen D.c vorige week mlocht ik. door Gods goedheid doorbrengen in 'n. rustige omge ving. Eenige broeders in Christus, in BallaigUes woonachtig (een plaatsje ge legen in canton Vaud, in Fransch-Zwit- serland, niet ver van Villars, waar ik eenige jaren geleden tot herstel van gezond heid vertoefde), hadden aan geloovigen in verschillende landen uitnoodigingen ge zonden lot het houden van een tienjaar- lijkselie conferentie tot onderzoek van het Woord. Ongeveer twintig jaar ge leden vond een dergelijke samenkomst plaats in Vevey, waar, aan de hand van de brieven aan de Thessalonikers, overdacht werd de Wederkomst des Hoe ren. Ongeveer tien jaar geleden oen twee de in Genève, tvaar liet onderwerp1 dei' bespreking was de brief aan de Kolossers Christus in ons, de Hoop der heerlijkheid. En nu ging het, naar aanleiding van eenige hoofdstukken uit den eersten brief aan de Korinthiërs en den eersten brief van Johannes, over Eenheid en Gemeen schap. Uit niet minder dan tien landen waren broeders aanwezig, die de besprekingen PIANO'S EN ORGELS KUNSTSPEL PIANO'S Prachtige Instrumenten Inwendig en Uitwendig Eventueel Bijzondere Aankoop Voorwaarden Pianofübrikanï Goudsche Singel 3 - Rotterdam in hot Fransch konden volgen en van wie er aan de overdenkingen deelnamen door vragen, antwoorden en opmerkingen. En zeer trof mij de rust, die in dit samenzijn gevonden werd. Zooals onlangs van een andere bijeenkomst van broe ders in ons land getuigd werd„een her haling van de wonderbare spijziging', op geestelijk gebied", zoo was het ook hier. D'e Meester gaf ook hier „zielespij'ze voor de roize." Eu Hij deed op dezen „borg" Ballaigues ligt 803 meter hoog aan de vergaderden Zijn heerlijkheid zien. In geestelijk opzicht werd er gevonden, wat Paulus heeft geschreven van een ge beurtenis uit "het werkelijke leven: de opgestane Jezus werd gezien door onge veer vijfhonderd broederen op eenmaal. He grenzen der landen waren als weg- gewisc-ht. D|e gevoeligheden der verschil lende volken en naties lieten zich niet gelden. Hoe liefelijk is liet, als broeders eendrachtig samenwonen! Maar de tegenstelling "liet zich spoedig zien. Reeds van den „berg" af dalende werd het- ondervonden, hoe do vijand van alle- ware „rust" ook op ilo hellingen der bergen zich doet gelden. En vooral nam ik dit waar, toen ik Maandag j.l. in Parijs aankwam, 't Was juist de dag, -toen openbaar werd de uit slag der verkiezingen. En nu had men die onrust moeten zien! Men vloog op de courantenverkoopers af. Men rukte el kaar de bladen uit de handen. En weldra ld eek, dat het nieuws, dat men las, de gemoederen niet kalmeerde. Integendeel! Een koortsachtige opwinding had Parijs bevangen. En men riep: het ministerie kan niet blijven; Poincaré zal moeten heengaan; wie zal de opvolger zijn? En men wenschte elkaar geluk met den uit slag, of men gaf er elkaar de schuld van. Maar 'hoe ook, rust was verre; uiterlijk en innerlijk. En de tegenstelling met de rust, genoten in broederlijke gemeenschap en rond Gods Woord, greep mij Machtig aan. En op nieuw dreef de nood der arme wereld mij uit tot het gebed voor alle Menschen, waarover Paulus zoo liefderijk spreekt, ja, liet verlevendigde bij mij de vraag, waar om wij. Christenen, die God kunnen dan ken voor zooveel rust, toch niet meer met ijver, met ernst, met innige liefde getuigen van Hem, die te midden van de onrust om Heiffl heen sprak over rust, Zelf een toonbeeld van Goddelijke rust, en die voor geweten en hart rust wil geven aan allen, die ze door liet geloof aannemen en zoeken! (Matth. 1.1: 20—30). voelde zij inderdaad, alsof een nieuw levenstijdperk voor baar was ingetreden. Al eenigo weken geleden was de druk van liaar boek aangekondigd, en haar uitgever plaatste de meest vleiende ad vertentie, die de verwachtinng des te hooger deed spannen en den weg pla veide voor een gunstige ontvangst. Be halve het eerste hoofdstuk, reeds lang geleden verworpen door den heer Man ning, had niemand iets gezien van het manuscript. E,n terwijl het lezend publiek in spanning wachtte, rijpte bij de schrijf ster reeds lang woei' het plan voor een tweede. Eindelijk was het boek gereed; verschil lende deelen raakten verspreid door het land; de meest nieuwsgierigen hadden het eerst verschenen boek dadelijk ge kocht en nu hing Edna's schrijfsterslot in de balans. Een wonderlijke aandoening maakte zich van haar meester, toen zij1 voor het eerst een boekdeel van zichzelf in han den kreeg, want het scheen haar een deel van haar persoon te zijn. Zij wist, dat 'haar hart klopte in die bladzijden, en vroeg zich af, of de groote wereldpols daarmede in eenheid zou kloppen. Toen Edna nu met de vingers over de bladzijden van het boek streek, viel een traan er op neer en de stem van haar ziel, die geen klank kon aannemen, luid- De kerk en de kerktoren te Vrouwepolder 26 Mei 1624 26 Mei 1924. Op Maandag 26 Mei a.s. zal het 300 jaar geleden zijn, dat in de Ned. Herv. kerk te Vrouwepolder voor liet eerst werd gepredikt. Deze eerste prediking had 'plaats op den eersten Pinksterdag (26 Mei) van liet jaar 1624, toen de nieuwe kerk pas gebouwd was. Naar aanleiding van deze herdenking willen wij eenige bijzonderheden over liet begin der Hervorming in die gemeente mededeelen. Eerst echter in 't kort iets over het ontstaan der ambachtsheerlijk heid „Onze Lieve Vrouwepolder". Deze heerlijkheid is een 'der jongste van Walcheren. Nadat eerst in de 13e eeuw het noordelijk deel van het am bacht Serooskerke door diclitslibbing was gevormd, werden in de eerste helft, van de 14de eeuw de schorren, 'die ten N. van 't ambacht Serooskerke lagen en door een watergeul er van gescheiden waren, door Wolfert van Borsele bedijkt tot een nieuwen polder. Van Paus Clement V kreeg bij later vergunning er oen pa rochiekerk to bouwen, welke gewijd werd aan Maria, Onze lieve Vrouwe. Hiernaar werd 'het langzamerhand gevormde dorp en ook het ambacht genoemd. De inge dijkte polder heette langen tijd „de Nieuwe Polder", later verkort tot „de Polder", welke benaming thans nog door don volksmond aan liet dorp wordt ge geven. Later ontstonden door aanslibbing tegen den nieuwen polder de Beeklioekspolder, de Gerstepolder en het Noordernieuwland. Hiervoor Je wam© n in de 17de en de 18de eeuw de tegenwoordige, zeer breede en hooge duinen. In de Roomsch-Katliolieke parochie kerk was natuurlijk een beeld van Maria. Volgens overlevering moet dit op een mirakcleuze wijze ontstaan zijn. Het werd dan ook zeer vereerd. Zeelieden deden eerst, -een pelgrimstocht naar de kerk van Onze Lieve Vrouwepolder, voor zij de reis aanvaardden. Jaarlijks op den dag gewijd aan Maria, werd liet beeld in plechtigen optocht buiten de kerk en om liet dorp gedragen. Deze processie deed een groote schare van alle zijden toe vloeien, want het. madonnabeeld deed 'vele vreemde en. ongehoorde mirakelen. Zelfs vorsten kwamen om voor het beeld te bidden. Het wapen dei' gemeente vertoont thans liet beeld Maria met 't kindekc Jezus op den arm. Door de overgave van Middelburg aan den Prins van Oranje (Febr. 1574) ver trokken. de laatste Roomsche geestelijken naar elders. Nu kon de Hervorming op geheel Walcheren zich uitbreiden. Even als de meeste kerkgebouwen van Walche ren was ook de Roomsche kerk te Vrou wepolder door den oorlog grootendeels verwoest. Het is niet bekend waar het Mariabeeld gebleven is; bij den beelden storm was het gespaard gebleven. 't Is te begrijpen, dat de geheele bevol king niet dadelijk en bloc tot de Her vorming overging. Een groot deel van do plattelandsbevolking was nog te veel aan den godsdienst der voorvaderen gehecht. Vooral was dit liet geval bij de bevolking van Vrouwepolder, bij wie, zooals wij zooeven zagen, de Roomsche eeredienst zulk een voorname plaats innam en door liet pelgrimbezoek geldelijk voordeel bracht. Al zullen -er in 't geheim bij sommigen nog wel de Roomsche gebruiken in 't hui selijk leven in acht zijn genomen, toch breidde het aantal hoorders naar de Her- vormde prediking zich langzamerhand uit. Voornamelijk gingen zij naar Serooskerke ter kerke, de gemeente die het dicht stbij was en waar sinds 1577 reeds een predi kant stond. Sommigen gingen ook naar Gapinge of naar Veere. In het jaar 1611 kwam er te Vrouwe polder. eindelijk een Hervormde gemeente (ondanks de tegenwerking van ds P. Moer man s van Serooskerke. Deze predikant was niet tegen een Hervormde gemeente te Vrouwepolder, maar vele menschen uit liet ambacht Serooskerke, die dicht bij Vrouwepolder woonden, gingen in deze laatste plaats naar de prediking. Blijkens de acteboekcn van den kerkeraad te Se- de: „Grootvader, zou dit boek in uw ziel geweest zijn?" De dagen vielen haar vreeselijk lang, nu zij leefde in de onzekerheid over de beoordeeliiig. Do nieuwsbladen kondigden haar boek als een mislukking aan. Sommigen dreven er den spot mee op een kiesche manier, anderen maakten grof een carricatuur er van. Verschillenden voelden zich be- leedigd door zijn onbegrijpelijke geleerd heid; weer anderen noemden het opper vlakkig; kortom, hot .scheen, dat er niets van haar werk zon overblijven. Zij was verbaasd. Zij wist wel, dat ha,ar werk niet volmaakt was, maar zij was er zich even eens van bewust, dat liet niet verachte lijk was. Zij was meer verrast dan ver nederd, en was er van overtuigd, door liet algemeen geschreeuw, dat zij meer menschen gewond had, dan dat zij' ooit gedroomd had of voor mogelijk gehouden. Ziji voelde, dat. de onstuimigheid en ver woedheid van deze aanvallen moesten noodzaken tot een terugslag; en hoewel het moeilijk was rustig te blijven onder zulke omstandigheden, wachtte zij toch 'kalm en onverschrokken, niettegenstaan de de luide aanklachten. Intusischen werd het boek met graagte gekocht; de uitgevers konden nauwelijks aan de aanvraag voldoen; en ten slotte verscheen ook meneer Mannings critiek, rooskerke bleven ook in latere jaren velen uit Serooskerke naar 'Vrouwepolden tern kerke gaan, ja deden er hun belijdenis en lieten er hun kinderen doopen. Hier over werd door den kerkeraad van Se rooskerke bij de classis geklaagd en het belijdenis doen en liet doen doopen werd verboden. 1 De Hervormde gemeente werd te Vrou wepolder in 1611 gesticht. Een kerkeraad werd gevormd in tegenwoordigheid van de 'predikanten van Veere, Gapinge, Vrouwe polder en Oostkapelle, welke predikanten de gemeente om beurt bedienden. De ker- kehjke gemeente was toen nog te klein om een eigen predikant te hebben; dok liad zij zelfs nog geen kerkgebouw, want de oude Roomsche kerk lag nog verwoest. De bijeenkomsten werden daarom gehou den in een huis of schuur, want op een der ledenlijsten staat achter den naam van een zekeren Pierijntgen van Dale „daar men preekt". Een verzoek aan rle classis om een eigen predikant werd in 1618 toegestaan, ten eerste om den groeten toeloop, soms omtrent 300 personen, en 90 avondmaal- gangers, en ten tweede omdat deze plaats meer dan alle andere op dit eiland (zoo als de notulen melden) bezet was met pauselijke superstitie (bijgeloof). In 1618 werd beroepen de proponent Theodoras Sael, die het beroep aannam. Spoedig werd nu ook behoefte gevoeld aan een eigen kerkgebouw. Een verzoek hiervoor werd door de classis in 1622 toegestaan op voorwaarde, 'dat Vrouwe polder zelf f 400 bijdraagt. De raming voor den bouw was 635 pd. vlaamsch of f3810. Later werd het bouwen der kerk met een toren op liet dak, zooals te Sint- Laurcns er een stond (deze was in 1612 gebouwd) aangeboden voor 500 pd. vl. (£3000), daar nog vele muren van de oude ,kerk waren blijven staan en deze muren zelfs nog hooger waren dan noodig was. De nieuwe kerk kwam dus op de plaats van de oude. Volgens een nog aan wezige inteekenlijst werd door de ge meente Vrouwepolder 50 pd. vl. 6 sch. en 8 gr. of f 302 bijgedragen, terwijl de ambachtsheer Willem van Oranje f 200 schonk tot aankoop van de glazen en de klok. In hel jaar 1624 werd de kerk voltooid, zöodat op 26 Mei 1624 op Pinksterdag do eerste predikatie er in kon gehouden wor den. Dit jaartal kwam ook te voorschijn toen eenige jaren geleden de eikenhouten preekstoel van zijn verflaag werd ontdaan. Dezer dagen kan dus het '300-jarig be staan van do kerk herdacht worden. Jam mer, dat het kerkgebouw later (denkelijk in do vorige eeuw) geheel met cement be streken is. Do eerste predikant, ds Th. Sael, ver trok in 1640 naar Arncmuiden. De laatste predikant is lot. lieden geweest ds C. W. Bastiaanse, die in 1922 naar 't Woud bij Delft is vertrokken. Sedert dien tijd is de gemeente vacant. Ritthem. B. J. DE MET.T. Duitsch© humor. Von Asberg- Radern heet hij, voluit! Zéér oud-adellijk, oer-blauw bloed! Groot landeigenaar in de D'uilsche Oiost- zee-provinciën, temidden ©ener wei uit ontwikkelde bevolking van kleine arbei ders, visschers, enz. En 't zat hem a,l lang dwars. Hij kreeg brieven, briefkaarten, ©,d. van de menschen, en 't was dan allerergor- lijkst, hoe zij op 't adres' soms zijn naam verhaspelden; van alles werd er van ..ge maakt 1... ceh, ieder weet wel, dat onze kleine luyden zich in lange namen ©n 'n dwaze titulatuur verwarren kunnen. Eindelijk werd 't hem te erg. En zoo plaatste hij uit de hoogte van zijn seigneuraal standpunt, in 't plaatse lijk blad 'n hreedgekolomde, vetgedrukte advertentie i 1 „Ik heet niet 'Von Asberg; ik heet niet Von Rad-ern; is heet Von Asberg-Radem". Twee dagen later stond y.p dezelfde plaats, met dezelfde leter, in dezelfde krant, de treffende pendant: „Ik heet niet Hans; ik heet niet Worst; ik heet Hansworst I" lOndans alle misère is er toch gela chen, daar in die kreits. en het troepje schreeuwers, dat zoo- juist zijn critiek had uitgebracht, stond ver stomd en luisterde naar het gebrul van den leeuw. De recensie van Edna's werk droeg tot hoofd de kalme terugwijzing va,n Job tot zijn zelfvoldane vrienden: „Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zoo' zal de wijsheid met ulieden sterven", en het hield een vernietigend verwijt in aan hen die de jonge schrijfster zoo onbezonnen probeerden te verpletteren. Meneer Manning behandelde het bock met die slipte onpartijdigheid, die zulk een waarde aan zijn critiek verleende het uitpluizend, alsof het door een vol maakt vreemde was geschreven. Hij' ontleedde het boek door en door; en terwijl hij enkele ernstige fouten breed uitstippelde, die aan veler oog ontsna.pt waren, 'behalve aan het zijne, gaf hij aan enkele gedeelten zulk een lof, welk geen enkel ander Amerikaansoh schrijver ooit van hem ontvangen had; en hiji voor spelde, dat die gedeelten nog zouden voortleven, als reeds lang zij1, die ge poogd hadden haar werk belachelijk te maken, geheel vergeten in hun graven zouden liggen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1924 | | pagina 5