No 161 Dinsdag 8 April 1094 38e Jaargang BaitenlasM. 60 o Oblig. Nederland 1923° - Grool f 85.000 000 HËNDRIKSE Co s BANKIERS- EN EFFECTENKANTOOR LEVENSLEED. MIDDELBURG. GOES. FEUILLETON. waarvan reeds geplaatst f 25.000.000. De inschrijving op bovengenoemde leentng is ook opengesteld bij Prospectussen worden op aanvrage gaarne toegezonden. Drukkers-Exploitanten OOSTERBAAN LE COINTRE GOES Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes Tel.: Redactie no. 11; Administratis no. 58 Postrekening No. 36000. Bijkantoor te Middelburg: Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259 „ALLES VAN ONS". Sommigen onder de roode leiders sloeg een tijdelijk „succes" wel meer zoo naai' 't hoofd, dat zij de verleiding niet kon den weerstaan om voor liet schellinkje op te dreunen wat de partij zooal uit richtte in de laatste jaren. Na de opsom ming werd daaraan hoovaardig toegevoegd „Alles van ons". In November 1918 heeft de Sociaal Democratische Arbeiderspartij in bond met het Nederi. Verbond van Vakvereeni- gingen een Program van eischen uit gegeven. Daaraan moest worden voldaan wanneer liet met de burgerlijke partijen ten minste nog zoo'n Jieetje goed afloo- pen zou. We willen dit Program van eischen nog eens nader bezien. 1. Onmiddellijke demobilisatie met uit- keering. van behoorlijke vergoedingen zoo lang de gedemobiliseerden werkloos zijn. 2. Onmiddellijke invoering van algemeen vrouwenkiesrecht, kiesrecht voor alle meerderjarigen. 3. Afschaffing der Eerste Kamer. 4. Dekking der kosten van alle crisis uitgaven en sociale maatregelen ten laste van het groot-kapitaal en van het groot grondbezit. 5. Socialisatie van alle bedrijven, die daarvoor in aanmerking komen. 6. Snelle en afdoende voorziening in den woningnood. 7. Verbétering van den toestand der kleine boeren. 8. Inwilliging van alle eischen van het program van den Bond van Dienstplich tigen. 9. Intrekking der stakingswetten van 1903. 10. Levensmiddelenvoorziening als ge- meenschapszorg met .samenwerking van boeren-, landarbeiders- en verbruikers organisaties. Regeling van productie en aanvoer. 11. Invoering van staatspensioneering ■op 60-jarigen leeftijd. 12. Aanvaarding en tenuitvoerlegging van de internationale eischen der vakver enigingen op het gebied der sociale wet geving (program van Bern). 13. Onverwijlde invoering van den wet- telijken 8-urendag en van den 6-urendag voor .den ondergrondsclien mijnarbeid. 14. Volledige werkloozenzorg onder be heer der arbeidersorganisaties. 15. Belangrijke verhooging der salaris sen van werklieden en lagere ambtenaren in publieken dienst en van bet spoorweg personeel. Op zoo heette het in het manifest voor de verwezenlijking onzer eischen. En nu na ruim 5 jaar? 1. De demobilisatie kwam tot stand. Onder den invloed van de socialisten in Engeland, België, Duitschland en Zweden verzetten de sociaal-democraten zich in Nederland niet meer in ernst tegen een behoorlijk leger. 2. Het vrouwenkiesrecht, ofschoon aan vankelijk niet in 1903 in de plan nen der rooden, ingevoerd tot nadeel van ■de rooden. Het kiesrecht voor alle meer derjarigen kort na 11 November 1918 aan de laars van Troelstra gelapt met de bewering tot de Regeering, die pas haar taak aanvaard had, krachtens den uitslag dei' verkiezingen: „Of gij de meerderheid zijt weet ik. niet. Wel weet ik, dat gij mist de zedelijke kracht en het politieke staatkundige recht om daar te blijven zitten als de Regeering van het Neder land sche Volk". 3. De Eerste Kamer toevluchtsoord voor 11 (elf) baantjesgasten! 4. Het groot-kapitaal in groote rnoeilijk- -87). „Ik had iets te dcnen in Tennessee, het doet er niet toe wat of aVaar, en ik ging er nag dien nacht heen. Na een week kwam ik terug dien namiddag, toen je zat te lezen in mijn zitkamer. Nag was ik in twijfel, en niet voordat ik de Taj Mahal had geopend, was ik over tuigd, dat je het vertrouwen niet had bedrogen, dat ik in je gesteld had. Toen je dien middag zon naast mij stond in al je edele reinheid, kostte het mij een vreeselijke krachtsinspanning mij te be- heerschen mij ervan te weerhouden je aan mijn hart te drukken en je te vertellen, alles wat je voor mij1 was. O, wat verlangde ik er naar je te zeggen wat er leefde in mijn hart. ik dorfde je niet aan te zien, uit vrees, dat ik mijn zelfbeheersching zou verliezen: 't Ge loof, dat Gordon een gelukkiger mededin ger was, verzegelde mijn lippen bij die gelegenheid; en o, je weet niet, de vree selijke wanhoop en ellende van de dagen die hierop' volgden. Ik was een honge- heden, het groot grondbezit krimpt verbijs terend snel in. Waren inderdaad crisis uitgaven en sociale maatregelen geheel op die beide verhaald, de economische ruïne ware niet te overzien geweest. 5. Hebben de roode heeren zelf begre pen bij het opstellen van het manifest, dat geen enkel bedrijf in aanmer king kon komen voor socialisatie? Zoo ja. dan constateeren wij grove mis leiding. Socialisatie van alle bedrijven die daarvoor in aanmerking komenll! 6. Wat de roode heeren hebben laten zien van hun woningvoorziening is over het algemeen niet navolgenswaard. 7. Niets hebben de roode heeren gedaan voor de kleine boeren. 8. Geen enkel voorstel tot verwezenlij king van de eischen van den rooden Bond van Dienstplichtigen is door de roode heeren gedaan. 9. Bij de stakingswetten van 1903_kwam de anti-revolutiewet van 1920. En 't gaat heel goed. Niemand is geworgd of in de gevangenis gezet wegens gevoerde vak- vereenigingsaclie. 10. Oneenigheid onder de rooden zelf omtrent productie en aanvoer. 11. De rooden stellen salarisverlaging wegens economische noodzakelijkheid in uitzicht en spreken bij de Staat sbegrooting 1924 niet over staatspensioneering. 12. Groote oneenigheid onder de rooden op internationaal gebied. De Fransche en de Duitsche arbeiders doodsvijanden. In ternationale concurrentie oefent inv.loed ten spijt van de roode heeren. 13. De achturendag niet langer door alle rooden voorgestaan in Nederland en allerminst in het buitenland. 14. De werkloozenzorg vermindert zon der eenig verzet van rood. 15. Rood onderhandelt omtrent ver laging van salarissen van werklieden en lagere ambtenaren in publieken dienst en van het spoorwegpersoneel. Vijftien eischen. Geen kleinigheid. Alle maal van ons! Men ziet hieruit de betrek kelijke waarde van al dat roode leven maken., 't Bevordert geen eere. Geen huis wordt er door gebouwd. Er blijft van „ons" slechts over: bet program van eischen uit den revolutietijd van 1918. Het program waarover rood zich nu scha men kan en waaraan de bourgeoisie met eeir kalmen glimlach nadenkt. Doch dat allemaal" is niet veel bijzon ders geweest. Liever nog 't was minder dan niets. En daarmede trachtten handige volks misleiders de schare te begoochelen. Minister Aalberse en de bakkers. Het antwoord van Minister Aalberse was voor de bakkers moedgevend. Hij verklaarde die „veelbeklaagde pro ducenten" zooveel mogelijk tegemoet te willen komen. „Binnen zeer korten tijd", aldus de Mi nister, „hoop ik bij de Kamer een klein wetsontwerpje in te dienen, waarin ver schillende moeilijkheden, waartoe de af schaffing van den bakkersnachtarbeid en de regeling van den arbeidstijd in bakke rijen in de practijk "'aanleiding geven, zooveel mogelijk zullen wor den ondervangen. Bij de laatste wijziging van de Arbeidswet is al iets in die richting gedaan door opneming van het verkoopverbod vóór 10 uur. Toen reeds vroeg de lieer Snoeck Henkemans, of het nu niet mogelijk was, liet naclit- arbeidsverbod voor de bakkerspatroons op te beffen. Ik lieb toen geantwoord, dat ïk hoopte, dat het verkoopverbod zoodanig rende bedelaar, die stond voor hetgeen ik begeerde boven alles op aarde en het was gestempeld met den naam van een anderen man en buiten mijn bereik. Het ttagelijksch zien van dien kostbaren ring aan je vinger maakte mij krankzinnig en je kunt je geen voorstelling vormen van de bittere gevoelens, waarmede ik mijn* moeders ernstige pogingen en krijgs listen gadesloeg om de kleine hand voor Gordon Leigh te verzekeren aan hem te verkoopen waarvoor haar eigen zoon alles gegeven zou hebben om die voor God en de menschen de zijne te noemen! Ik hield je gedurig in het oog, ook als je het 'in het geheel niet ver moedde. Ik beproefde je meer dan je kon vermoeden; ik plaagde en tartte en wondde je, als er zich maar een gele genheid aanbood. Want ik hoopte een gebrek in je karakter te vinden, een fout in je leven, een tegenspraak tusschen je godsdienst en je levenspraktijk. Ik wist dat Leigh niet je gelijke was en zei bitter: „Zij is arm en onbekend en zal hem zeker trouwen om zijn geld, om zijn po sitie, zooals Agnes mij zou hebben ge trouwd." Maar je deed het niet en toen ik wist, dat je beslist zijn fortuin had geweigerd, voelde ik, dat een groot, ver blindend licht plotseling over mijn ver zou worden uitgevoerd, dat het arbeids- verbod inderdaad kon vervallen. Ik kan nu mededeelen, dat naar mijn overtui ging liet verkoopverbod op die gunstige wijze is uitgevoerd en dat ik het voor nemen heb, het verbod van nacht arbeid voor patroons uit de wet te lichten. Het is er indertijd in gekomen wegens de concurrentie en omdat men meende, dat men anders niet tot afschaffing van den nachtarbeid kon komen, maar ik heb altijd erkend, dat het eigenlijk niet in de wet thuis hoorde. Misschien herinnert men zich, dat toen de wet-Talma was ver worpen, ik eenige dagen daarna met mijn toenmalig medelid de Geer een nieuw ont werp heb ingediend, waarin ook het ver koopverbod en- niet het arbeidsverbod voor patroons was opgenomen. Ik blijf dus volkomen consequent." Het patroonsverbod gaat er 'dus aan. Als nu de moeilijkheden der kleine be drijven ook maar ondervangen worden, voornamelijk in betrekking tot het aan- vangsuur. Waar kans op schijnt. Ontzettend. „Recht voor allen", liet blad van den revolutionair-socialist Rolthek, neemt het op voor de werkwilligen, voor de „on derkruipers", zooals de sociaal democra ten zoo vriendelijk zijn deze menschen te betitelen. De Plaatselijke Federatie van Bouw vakarbeiders: in Amsterdam heeft de zoo- veelste .staking geproclameerd en oefent een waar schrikbewind. Door de politie beschermd veriaten de arbeiders huis en werjü. Die redactie van „Dia Vrije Socialist" red. Rijndeïs, overigens geestverwant van Kolthek en zijn „Recht voor allen", keurt dit af en dan verdedigt de redacteur van „Recht vo.or allen" dit aldus: „Laat Rijnders eens een kijkje nemen 's avonds, als honderden individuen, waar bij velen, die van de zaak als zoodanig niets afweten, doch tule op een relletje zijn, die weinige metselaars en oppeiv lieden afwachten als ze met de pont over het Y komen. W.ann eer die laatstgenoem den dan geen politiebescherming aan vaarden, dan moeten ze één van beide, óf zich in elkaar laten 'rossen, óf zich b.v. met een geladen revolver een weg banen en ieder een stuk of wat van hun bela gers „neerleggen". Geeft de redac teur van „Die Vrije Socialist" aan da.t laatste de voorkeur?" Natuurlijk, het is ontzettend, als socia listische arbeiders zich door de politic moeten laten beschermen tegen hun ver dwaasde mede arbeiders. Maar wat moet men, als een individu, dat voor niets staat, niet een bijl op je afkomt? Dan moet men hem neerschieten uit zelfver dediging, of hem door de politie laten verdrijven". Is het eigenlijk niet „ontzettend" vraagt „Die Rotterdammer", dat zoo in dezen tijd de vrijheid om te arbeiden moet worden verdedigd Een zoodje. Het rapport-Tak in zake de teleur stellingen met de giro-centralisatie heeft een miserabel licht geworpen op de men taliteit van sommige jongelui die aan gesteld waren om de moeilijkheden dio zich bij de veranderingen voordeden tc overwinnen. De oorzaak van den janboel ligt groo- tendeels in de mindere geschiktheid voor het leiderschap, door den directeur Kym- duisterd leven was losgebroken; en voor de eerste maal sedert ik afscheid nam van Paul Hammond, hebben tranen van vreugde mijn mogen gevuld. Ik hield op tegen mijn liefde te strijden ik gaf er mij aan over en vroeg alleen: „Hoe kan ik haar afkeer van mij overwinnen Jij was de eenige band, die mij met mijn ras verbond en ter wille van jou had ik bijna het gevoel, alsof ik mijn haat zou kunnen vergeten. Maar je trok je steeds meer van mij terug en mijn straf kwam, toen ik zag hoe je Clinton Allston's met bloed bevlekte handen haatte en met welk -een ongeveinsde afschuw je hem gadesloeg. Toen je op zoo'n heftigen toon verklaarde, dat zijn vingers nooit de jouwe zouden aanraken o, het was uit doodelijke angst je te verliezen, dat ik! je dierbare1 handen op dat ooigenblik greep en ze aan mijn pijnlijk hart drukte. Geloovende, dat jij heel mijn geschie denis kende en dat je afkeer daaruit voortsproot, was ik te trotsch om je mijn liefde te toonen. Douglas Manning was een vriend van mij, voor zoover ik er vrienden op na hield; wij hadden sa men gereisd door Arabië en ik kende zijn handschrift. Ik vermoedde je letter kundige plannen en vreesde een mede dinger in je eerzucht. Daarom schreef mell aan den dag gelegd, ofschoon hiei niet van schuldige oorzaak mag ge. sproken worden; immers hij was een algemeen geacht, hoogst verdienstelijk in specteur van Post en Telegrafie geweest Ook ambtenaren, die zijn beleid afkeur den, spraken met hoogachting van hem En in het post-girobedrijf van vroeger was hij een uitnemende kracht. Ook had hij geen voldoenden steun van den waar- nemenden onderdirecteur, een zijner beste helpers ontviel hem en een zijner afdee- lingschefs lichtte hem verkeerd in. Dit alles te zaam genomen, verontschuldigt! hem. Doch -hij had geen imponeerend karakter en geen organiseerend tale'nt; zoodat hij de nieuwe betrekking had moe ten afwijzen of toen hij mislukking voorzag neerleggen. Toch ontheft dit het lagere personeel van het centrale kantoor niet van den ijlaam dat zij het wèl slagen van" het bedrijf op schandelijke wijze hebben te gengehouden. Men leze bijv. de volgende staaltjes, die geen verheffenden indruk wekken van den geest die in de ambtenaarswereld, althans bij een deel der P.T.T., ook zelfs bij de meisjes heerscht, van welke laatsten men toch betere dingen had rao gen verwachten. (Wij citeeren hier uit „Het Vaderland".) Zoo verklaart de chef van de secretarie en van het personeel, dat er in Septem ber in het giroigebouw verschillende din gen zijn gebeurd die er op wijzen, dat men onrust wilde zaaien. De waterleiding van een W. C. is zoo doorgevijld, dat ei wéinig noodig was om de pijpen te doen doorbreken. Óp een nacht zijn alle kus- sens van de kantine op de binnenplaats geworpen. Op een zaal werd vier of vijl nachten achtereen oen stoel aan splinters geslagen. Op een keer zijn 182 afgestem pelde girobiljetten achter een deur ver. stopt gevonden. Perforeermachines wer den defect gemaakt. Ttegen het verbod werden m-achinedeelen met olie bewerkt Een halanceermachine werd met stempel inkt ingesmeerd. Ook is meermalen een handbluschappaiaat in werking gebracht Eenmaal is de dader ontdekt. Ilij werd gestraft met „een zwax-e berisping". De commissie vindt, dat vele van deze feiten kunnen worden teruggebracht tot zuivere baldadigheid, en al die feiten acht ze in de eerste plaats een gevolg, van het onvoldoende toezicht. Dan hebben we de zoogenaamde Rot terdammers, die in Februari 1923 hij den girodienst zijn gekomen, meest ambtena ren van hei telegraafkantoor. „Het was een ploeg, die over het algemeen zoo weinig mogelijk werk deed, doch altijd zorgde niet. in de gaten te loopen. Men kon niet op hen vertrouwen. Men liet ze iets doen en ze werkten tweemaal zoo langzaam als een ander af, terwijl ze toch bezig waren." Ze werden aangehou den, omdat ze tenminste oefening had den. In den nacht van 24 op 25 Augustus waren ze zeer roerig, „maar het was zuiver baldadigheid", getuigt een der su perieuren voor de commissie. Ze hadden mondharmonica's bij zich. Op een keer ik hem hierover, vernam alles wat ik wenschte, en verzocht hem ter wille van mij je manuscript nog eens nauwkeurig na te zien. Hij deed dit en ik stond erop, dat hij je brieven en je manuscript met zulk een strengheid zou behandelen, dat al je letterkundige aspiraties er door vernietigd zouden worden. O, kind. zie je hoe geheel je mijn hart vervult? Hoe ik je avoorden en je daden met de meeste oplettendheid naga en overweeg? Hij hield even op, boog zich over baar ïieen en legde zijn hand op haar hoofd, maar zij schudde zijn aanraking af oil riep uit: „Maar Gertrude! Gertrude!" „Heb geduld en je zult alles hoor an; Avant er zal geen schuilhoek in (mijn hart zijn, Avaarin je niet zult zien. Het is mis schien onnoodig je te vertellen, dat Es- te! Je lher is gekomen ,om mij om mijn, geld te trouwen. Het is niet prettig zoo iets van zijn eigen nicht te moeten zeg gen, maar vandaag gaat het alleen om de Avaarheid en de feiten bevestigen die. Zij geeft Aroor mij lief te hebben! En zij heeft dit in de afgeloopen dagen meer dan eens openlijk bekend. Of zij Averkelijk nog iets anders lief heeft behalve Aveelde en rijkdom, heb ik mij nooit de moeite gegeven om uit te AÓnden; maar mijn moe- VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: P«r 3 maanden, franco per posl, fj. Losee nummersf0.05 Prijs der Advertentie»: 14 regels f 1.20, elke regel meer 81 ct Bij abonnement belangrijke korting. staken ze op een platform bij de kantine vuurwerk af. Een commies, tevens candidaat in do rechten, die Uit Leiden op het girokantoor ter assistentie Avas gedetacheerd, vond hel giropersoneel, vergeleken bij dat op de postkantoren, beneden peil. „Enkelen wa- ren plichtsgetrouw, doch de groote massa volgde hen daarin niet." Daarentegen ge tuigden de twee dames, die de ponszaai bestuurden, en de twee heeren, die do printzaal onder zich hadden, dat hun per soneel vooral in den eersten tijd zijn bes! deed, maai het ontmoedigd werd door den hopeloozen toestand van het girobedrijf. Vaak Averd bet personeel naar huis ge- zonden, omdat er geen Averk Avas. „De klacht omtrent onvoldoende plichtsbe trachting is dus Avederkeerig;", besluit hei rapport. Dezelfde commies getuigde, dat het per soneel te laat in dienst kwam. en te vroeg Avegging; dat er vooral onder de jongelingen discipline ontbrak; dat de meisjes borduurden en ook wel leesboe ken meebrachten; dienstijver ontbrak hier en daar in groote mate; zoo voerden zij, die in het boekenmagazijn de rekeningen, Avaarover klachten waren, moesten nazoe ken. niets uit. Het geheel noemde hij een cliaos. „De meisjes maakten handwerkjes en het mannelijk personeel wijdde zich aan de flirt. In de mannenzalen zag ik, dat er gerookt werd". De stukken, die de commies Uit Leiden voor zijn werk noodig had, moest hij Uit alle mogelijke plaatsen in het geboUAV bijeenzoeken. Een vraag aan den minister van financiën. Excellentie, kunt u uw Arriendelijken invloed niet eens aanwenden op de di rectie der Staatsspoorwegen en den mi nister Aran Waterstaat om de eerste-klas- Avagens afgeschaft te krijgen. Het meerendeel dor le-klas-reizigers zijn gratis-menschen (Kamerleden, Ambtena ren-Commissieleden, e.d.) die toch wel 2de-klas kunnen reizen. Wij zagen wel grooteren dan hen in de 3e klas xvagens stappen. Bovendien hoeveel is zulk een eerste-klaswagen, die zooveel minder men schen bergen kan, duurder in constructie en gebruik dan naar verhouding een Avag- gon derde klas. Die belastingbetalers die 3e klas of heelemaal niet reizen moeten aan dat duurdere mee betalen, en Avie er van genieten, schoon zij er evenwel ook aan mee betalen, daarvan nu niet! zouden eenige jaren terug bedeelden ge- heeten zijn geAAmrdengelijk bijv. de men schen die van het kostel-ooze of spot- goedkoope, zoo hooger als middelbaar en lager onderwijs, profiteerden op kosten van 't algemeen aldus betiteld werden. De verkiezingen in Italië. Zondag zijn in Italië de algemeene verkiezingen gehouden. Het staat Avel der denkt, dat als Estelle mijn vrouAV was, ik misschien minder cynisch zou zijn. Eens "of tweemaal heb ik geprobeerd liefdevol tegen haar te doen, alleen om te zien welk effect dat op jou zou heb ben, maar ik ontdekte, dat jij niet zoo gemakkelijk was te bedriegen in dat op zicht het masker Avas te doorschij nend en bovendien walgde ik van het spel. Ik heb geen respect voor Estelle, maar ik heb een vage, traditioneele ach ting voor het bloed, dat in haar aderen stroomt, en dat weerhoudt mij ervan om met (haar te spelen, zooals zij verdient. De duivel zelf moet Agnes hier gebracht hebben. Zij was getrouwd met een rij ken, ouden bankier, slechts enkele maan den na den dood van Paul en leefde in pracht en praal, tot voor korten tijd, toen haar man failliet ging en stierf en haar zonder een cent achterliet. Zij wist, lioe volkomen zij mijn leven had ver- Avoest en verbeeldde zich, dat ik nooit was getroivwd, omdat ik haar nog altijd liefhadMet' weergalooze brutaliteit kwam zij hier, en vertrouAvend op haar wonder lijk geconserveerde schoonheid, trad zij mij met haar dochter in den Aveg. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1924 | | pagina 1