No 158
Vrijdag 4 April 1924
38e Jaargang
L EVEN SLEED.
OnlïBiilajiil.
rafie.
'FEUILLETON.
30l#k» politie
igen tjfd naar
fenis gezocht,
an electricien,
sscheu in de
hem eens-
>ens hier. Vol-
erfenis gekre-
zijn vischtuig
om met den
Johannesburg
uitvoerders
werd de
dgekeurd. Dje
achter zich
ginnen.
ooten. De
in de natio-
rd door een
den o<nder-
erlijn op de
eeg een ze-
ïet een daad
n g- e n te
schattingen
ade, welke
Amalfi is
aan parti-
>en lire aan
ge 't kunt.
Ie draagt!
)mt een uur,
■t en klaagt.
uur,
geeft,
mhart
eid beeft.
droog,
in 't hart;
geluk,
smart.
e woord,
zijn vlucht!
rad bedoeld,
aat en zucht.
re 'tkunt,-
e draagt!
mt een uur,
t en klaagt.
af,
d was, ligt
slaap,
szicht.
aal weer
re weent;
efd,
gemeend 1"
niet,
af en bang,
lelijk sprak,
i u lang!"
iYeiligrath.)
Dioorenbos
duizeling-
g voor den
oor negen,
■r acht,
ons
acht,
negen,
3l goed,
er
moet.
oor achten,
or tien is,
is.
r achter,
wacht,
zeven
r acht.
oor negen.
slaat,
■elijk is,
staat,
later,
s laat,
aat zijn.
Br aat.
gen.
rt.
86, Pik,
's H. Hen-
chte v. d.
brandstof-
uleau, C.,
koopman
rrevoet J.
is, Daniel
Wests tr.
Stieger en
manufact.
tieger en
,nge Kerk-
en no. 4,
in land-
Teeban-
i
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COINTRE BOES
Bufeaux: Lange Vor3lstraat 68—70, Gees
Iet.: Redaotio no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg
firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 8.
Losse nummersf 0.05
Prijs der AdVertentïën:
regels f 1.20, elke regel meer 38 et
Bij abonnement belangrijke korting.
BESMETTELIJKE ZIEKTEN.
Aan do Volksvertegenwoordiging is
door de Regeering een wetsontwerp aan
geboden tot wijziging der wetten, hou
dende voorziening tegen besmettelijke
ziekten. Tegenstanders der Regeeiing, in
zonderheid heele, driekwart en halve
sociaal democraten, betitelen dit ontwerp
.als het pokkenwetje. Maar dit is onzin.
Het is nu eenmaal een fait, dat de be
staande Gezondheidswetten verouderd
zijn en bepalingen bevatten die óf on-
noodig drukken, óf onvoldoende het
kwaad beperken.
Die medische wetenschap heeft in de
laatste jaren groote vorderingen gemaakt
op het gebied van de hygiëne en de
kennis van de besmettelijke ziekten, in
zonderheid wat het gevaar van verbrei
ding aangaat. Nu de wet van 1884 nogal
vage bepalingen bevat kan de praktijk
er zich eenigszins bij aanpassen. Daar
toe werd nogal een en ander in handen
gelegd van den burgemeester. Hetgeen
toch ook zijn bezwaren heeft.
De voorgestelde wijzigingen nu strek
ken om deze bezwaren weg te nemen.
De regeering heeft zich voor de indie
ning van. dit wetsontwerp doen voor
lichten door hoogst bekwame geneeskun
digen. Het is zeker wel aan de consciën
tieuze voorlichting dezer heeren te dan
ken, dat het wetsontwerp inderdaad uit
gaat van de grondgedachte, dat tot het
bestrijden van gevaren krachtige maat
regelen noodzakelijk zijn, doch tegelijk,
dat deze maatregelen niet meer dan noo-
dig- is mogen drukken op degenen,
die er mee in aanraking moeten komen.
Als voorbeeld noemen wij in de eerste
plaats de bekende aanplakking bij be
smettelijke ziekten als roodvonk, typheuse
koortsen, pokken (te voren saamgevat
onder den naam kinderziekte). Dat papier
is in zekeren zin een brandmerk, De
woning waar een dergelijke ziekte
heerscht, wordt gemeden, en is de eige
naar een winkelier, dan beteekent dit voor
hem onnoemelijk verlies en ongemak,
Hiervan nu zegt de toelichting: „Zulk
plakkaat geeft op zichzelf nog geen enkele
zekerheid, dat de noodige maatregelen
genomen werden, om gevaar voor besmet
ting te voorkomen. En het komt juist
op die maatregelen aan. Het ken teek en
zelve helpt niet. Wielnu, worden die maat
regelen goed getroffen, dan is het k-en-
■teeken overbodig en noodeloos hinderlijk.
Als maatregel van waarschuwing aan
het publiek heeft het formeel een schro
melijk overdreven effect en het is: voor
hen, die voor hun bestaan dagelijks me.t,
het publiek in aanraking komen, fnui
kend door de geheimzinnige vrees, waar
door het publiek bevangen wordt. Tal-
looze ontduikingen komen dan ook voor".
Voorgesteld wordt daarom, die aan
plakking te doen vervallen en te ver
vangen door deugdelijker maatregelen.
Hetgeen niet te verwonderen is, voor wie
weet, dat het. denkbeeld van isoleering
steeds meer ingang vindt.
Nog een ander voorbeeld. Het wettelijk
gebruik om bij vermeerdering van be
paalde ziektegevallen in ©en gemeente
een ziekte epidemisch te 'verklaren, heeft
in den regel een tegengestelde uitwerking
dan er mee was bedoeld. Onrust en angst
worden -el' door vermeerderd; de vatbaar
heid er door verhoogd, terwijl er niets
door bereikt wordt. Ook hier is strenge
afzondering (isoleering) volgens deskun
digen van veel meer nut te achten.
Men sc heiijker wij s gesproken is zij bet
beste middel om uitbreiding der ziekte
te voorkomen. D|e ouderen-onder ons her-
83).
„Dan is het niet te verwonderen, dat
je mij wantrouwt, want hij weet, hoe ik
zoo ben_ geworden. Edna, wil je geduldig
zijn? Wil je met mij teruggaan door heel
het sombere, en duistere spoor van een
zondig leven? Ha, het is een afschuwelijke
woestenij, die ik je vraag te doorkruisen.
Wil je mij volgen?"
„Ik zal u aanhooren, meneer Murray,
maar niets, wytt u te zeggen kunt hebben,
zal uw dubbelhartigheid tegenover Ger
trude verontschuldigen, en
„Ik vraag je te luisteren en je oordeel
op te schorten tot je de omstandigheden
kent".
Hij bedekte zijn oogen met zijn hand
en in de korte stilte, die volgde, hoorde/
zij het tikken van zijn horloge.
„Edna, ik rol den steen weg van voor
het knekelhuis van het verleden, en ik
reep te voorschijn mijn begraven jeugd,
met al haar verwachtingen,, haar geloof in
God, haar vertrouwen in jde menschen,
haar liefdadigheid en haar vertrapte
fierheid. Mijn jeugfd is bijna twintig jaar
in het graf verborgen geweest en nu komt
iimeren zich nog wel de jaren, b.v. 1865
en 1866, toen cholera en pokken ,in ons
land hecrschten, welk een angst er in
hunne woonplaats de menschen vervulde,
door die cpidemisch-veïklaringen. Kreeg
iemand een gewone buikloop, aanstonds
liep 't gerucht, 't was de cholera, in het
zachtaardigste geval cholerine. Hetzelfde
bij' de vermeerdering van pokkengeval-
len. Dadelijk vaccineeren, eenmaal, twee
maal, herhaalde malen. Wie zal zeggen
hoeveel schade juist die talrijke ««vacci
naties aan de lichaamsgestellen berok
kend hebben.
Die regeering stelt dan ook voor, deze
„verklaringen", door strengere afzonde
ring te vervangen.
Nog een ander voorbeeld. Wat een last
en een schade is niet over vele gezinnen
gekomen door de wettelijke verplichting
ter ontsmetting. Neem alleen maar de
bekende kinderziekte: diphteritis. Zoodra
de arts deze ziekte had vastgesteld, had
van gemeentewege de aanplakking plaats.
Doch dan volgde na ©enige weken de
ontsmetting (desinfectie) van het zieken
vertrek, op kosten vair de ouders. Erger
nog, in gevallen van veel ernstiger aard
dan diphteritis, moet onteigening en ver
nietiging van beddegoed en lijfgoederen
op rijkskosten plaats hebben; dat wil
zeggen, dat die patiënt door het Rijk
in het nieuw wordt gestoken en van
nieuwe meubelen wordt vooirzien. Dieze
laatstgenoemde kostbare maatregel nu zal
worden ingeperkt tot het strikt noodige;
geheele afschaffing is natuurlijk onmo
gelijk. Maar van „er zoo maar inkappen"
zal nu wel geen sprake meer zijn, wan
neer deze wetswijiging wordt goedge
keurd.
Tenslotte nog een voorbeeld: de mest
vaalten. Dia ar zouden heele kolommen
vol te schrijven zijn van den last dien
de wet ^en do op die wet berustende
plaatselijke verordeningen aan onze hou
ders van mestvaalten hebben bezorgd.
Wij wenschen hierover niet uit te weiden.
Menige lezer van ons blad zou ons toe
voegen: ik weet het ook wel, zwijg gij
'stil.
Men is nu echter zachtjes aan gaan in
zien, dat die mestvaalten toch zoo scha
delijk niet zijn voor de gezondheid, dat
zij wel niet zoo Irisch rieken, maar dat
stank zoo slecht niet is, als men wel eens
zich heeft willen verbeelden. Altijd, wan
neer gezorgd wondt, dat geen uitwerp
selen van aan besmettelijke ingewands
ziekten tijdende patiënten op de mest
vaalten terecht komen.
Nu is de wet op dit punt niet al te
'straf toegepast geworden. Beter echter
is wat nu wordt voorgesteld, namelijk
haar eenigszins te verzachten, zoodat het
gevaar voor opruiming van mestvaalten
voorbij is.
Maar zoo klaagt de politiekeird,
die dit wetsontwerp alleen door een
politi-eken bril beziet -dit ontwerp wit
de pok-inënting afschaffen, het brengt
pokkengevaar 1
Dleze, beschuldiging is onjuist. Het ont
werp wil wel waarborgen aan degenen
die bezwaar hebben tegen de inënting
dat hunne kinderen volledig schoolon
derwijs zullen krijgen.
Dioch hierover later.
Zijn Uw handen en lippen
pijnlijk, schraal of gesprongen door de
koude, gebruik dan de heerlijk verzach
tende en snel genezende Purol. In doozen
van 30, 60 en 90 ct.s. Bij apothekers en
drogisten.
er een afschuwelijk skelet te voorschijn.
Je weet misschien, dat mijn vader, Paul
Murray, stierf toen ik nog heel klein was
en mijn moeder achterliet als eenige be
hoedster van al mijn bezittingen en van
mijn persoon. Ik groeide op „Le Bocage"
onder de leiding van meneer Hammond,
mijn leermeester, op; en mijn eenige mede
leerling, mjjn vriend van mijn vroegste
herinnering af, was zijn zoon Paul, die
twee jaar ouder was dan ik en genoemd
was naar mijn vader. Het was wonderlijk
en onverklaarbaar, zooals ik van dien
jongen hield met heel mijn hart. Hij wond
mij om zijn vinger, zooals je een zijden
draad om je vingers windt, als je borduurt.
Wij studeerden, wij lazen, wij speelden
tezamen. Ik was nooit geheel gelukkig, als
hij niet bij mij was, nooit tevreden, voor
hij rijkelij'k voorzien was van alles, dat
mij genoegen verschafte. Ik geloof, dat
ik nogal goed leerde en buitengewone vor
deringen maakte op het pad der studie.
In ieder geval werd ik, toen ik zestien
jaar was, beschouwd als een veelbelovende
jongen. Meneer Hammond had zes kinde
ren en daar zijn salaris nogal klein was,
stond ik er op, de onkosten van de studie
voor zijn zoon even goed te betalen, als
de mijne, toen wij naar de universiteit gin
gen. Ik kon niet hebben, dat mijn Jonathan
mij niet zou volgen, ik moest mijn vriend
Het afbreken der Russisch-Roemeensche
onderhandelingen.
Hi' bericht van het afbreken der te
Weapon begonnen Russische-Roemeen-
scho onderhandelingen is zeker niet on-
\erwacht gekomen. Van het begin af aau
is .er zoowel van Russischals. Roemeen-
schen kant weinig verwachting gekoes
terd omtrent het resultaat van deze be
sprekingen. In hoofdkwestie, die tusschen
de beide landen hangende is, namelijk de
kwestie van Ressarabië, stonden de ver
klaring-en der beide regeeringnn aan den
vooravond dei' bijeenkomst te Weenen
nog lijnrecht tegenover elkander. Roeme
nië beschouwt de annexatie van Bessara-
bië als -een uitgemaakte zaak, Sovjet-
Rusland wil die annexatie niet erkennen
en zegt een volksstemming te verlangen,
georganiseerd op een wijze-, die waarbor
gen voor vrijheid van stemmen geeft. Op
dit verschil van standpunt is e-en con
ferentie gestrand en de beide partijen
hebben hot ook onnoodig geacht, de be
sprekingen op minder belangrijke pun
ten voort te zetten, waar men op de hoofd
zaak volstrek! niets tot elkaar genaderd
was.
Sommige Wieensche bladen meenen, dat
te eeniger tijd de. onderhandelingen wel
weer hervat zullen worden, nmar andere,
als het „Wiener Journal" zien den toe
stand somber in en betoogen zelfs, dat
tengevolge van het Russisch-Roemeen
sche conflict gevaar dreigt, voor den
Burope-esehen vrede.
Tegen den uittocht naar 't buitenland.
Niemand mag Duitschland verlaten,
tenzij zijn paspoort voorzien is van een
afstempeling waaruit blijkt, dat hij zijn
verschuldigde belasting betaald heeft. Ge
heel onverwacht heeft de Duitsche min.
van fin. de betreffende belastingkantoren
verboden, deze visa gedurende de eerst
volgende dagen te verleenen. Duizenden
reislustigen zien daardoor hun plan in
het water vallen. De bedoeling, die hierbij
voorzit., is o.a, paal en perk stellen aan
den steeds, toenemenden uittocht van
Duitschers naar den vreemde.
Do regeering erkent, dat vele Duit
schers het land verlaten, omdat het overal
elders goedkooper leven is dan hier.
Maar anderzijds zijn deze buitenlandsche
expedities toch ook voor een groot deel
terug te brengen tot de zucht naar weelde
en overdaad, die in zulk een schril con
trast staat met de armoede, waaronder
zoovele andere klassen der bevolking ge
bukt gaan. Hierbij dient ook in het oog
gehouden te worden, dat de luidruchtige
wijze, waarop de-Duitschers in den vreem
de hun geld verteren, het crediet van het
rijk geen goed doet en een geheel ver
keerd beeld wekt van de werkelijke situ
atie aldaar. Ten slotte wordt door deze
buitenlandsche reizen een zoo groote hoe
veelheid betaalmiddelen aan de circulatie
onttrokken en naar het buitenland over
gebracht, dat de stabiliteit van de rente
mark er door in gevaar komt. Kort en
goed heeft de regeering dus het plan
opgevat, bovenbedoelde afstempeling nog
slechts te verleenen tegen betaling van
500 goudmark per persoon. Zieken, land
verhuizers, handelsreizigers in sommige
gevallen en vertegenwoordigers van Duit
sche couranten, die op dienstreis zijn,
zullen vrijstelling bekomen. Zoo de mi
nister van financiën zijn plan er door
krijgt, zal zijn maatregel vermoedelijk den
7en April reeds van kracht worden.
altijd bij mij hebben. Zijn vader had hem
bestemd voor het predikambt en was reeds
begonnen hem voor te bereiden voor de
studie in de theologie, maar ik nam hem
mee naar de universiteit. Ik verbeeldde mij
een Christen te zijn, had belijdenis gedaan,
ik was vol ijver en trouw in al mijn gods
dienstige plichten. In een bui van vrome
geestdrift ontwierp ik deze kerk en
liet -die bo-uwen. De kosten waren enorm
en mijn moeder maakte allerlei bezwaren,
maar ik had de kerk bestemd als een om
lijsting van mijn oogappel; en als het om
hem ging, dan hinderde het mij met of
er duizenden mee gemoeid waren. Stond
mijn fortuin hem niet evenzeer ten dienste
'als mij? Ik zag met- trotsche vreugde uit
naar den tijd, dat ik mijn afgod Paul
Hammond zou zien staan op gindsclie
marmeren preekstoel. Ha, op dit oogen-
blik is het mij, of ik hem daar zie! Daar
is hij! Ik zie zijn gestalte en zijn spot
tende gelaatstrekken dagen mij uit om
te vergeten!"
Hij zweeg een oogenblik, wijzend op
het zuivere, marmeren gestoelte, waiar een
violette vlam scheep te flikkeren en toen
liet hij met een snik zijn hoofd tegen de
balustrade rusten. Toen hij weer sprak,
droeg zijn gelaat- een aschgrauwe kleur
en zijn,strakke mond trilde haast onmerk
baar.
Korte berichten,
In -den loop van een debat in het
Engelsche Lagerhuis heeft de minister
van oorlog gisteren meegedeeld, dat do
regeering besloten had, de kwestie van
de afschaffing van de doodstraf te ver
wijzen naar de administratieve lichamen
van leger, vloot en luchtmacht. Vervol
gens verwierp het huis met 207 tegen
136 stemmen een initiatief-voorstel fan
een Jid der arbeiderspartij1 om de doo-d!-
straf voo'i militaire misdrijven af te
schaffen.
Naar uit Genèvc wordt gemeld, is
gedurende de laatste week de sneeuw
op de Zwitsersclie bergen snel gesmol
ten, waardoor het water in de rivieren
en meren verscheidene voeten gerezen is.
De Rijn is in enkele dagen pen meter ge
wassen. Men hoopt echter, dat door het
koude weer der laatste dagen overstroo
mingen zullen uitblijven.
'De Belgische ministervan lands
verdediging heeft meegedeeld, dat de ca
valerie van 54 tot 37 bereden escadrons
is ingekrompen, d. w. z. dat het aantal
paarden een yermindering heeft onder
gaan van 30 percent. Ook heeft Jiij mee
gedeeld, dat er in België 250 Duitsche
militaire begraafplaatsen zijn, waarvan
158 in West-Vlaanderen en 43 in Lim
burg. Het aantal Duitsche graven in Bel
gië bedraagt in het geheel -120.000.
Een zware yorm yah pest lieerscht
te Lahore (Voor-Indië), te Muitan en
in de naburige dorpen. Het gemiddeld
aantal dooden te Lahore bedraagt 30 per
dag. De scholen zijn gesloten.
Uit de voorloopige begrooting van
de stad Berlijn blijkt, dat thans eindelijk
de inkomsten de uitgaven dekken. Hier
bij is echter geen rekening gehouden met
de loonsverhoogingen, die 1 April laatst
leden zijn ingewilligd, noch met de in
komsten van de nieuwe huurbelasting,
daar deze niet te ramen waren. De stad
schijnt op het oogenblik te trachten een
leening te sluiten met een groep Engel
sche financiers. Of deze onderhandelingen
een gunstigen loop nemen is onbekend.
Bezuiniging militaire politie.
Naar men aan de „N- Ort" meldt, zul
len spoedig maatregelen worden getrof
fen om het abnormaal ho-oge aantal ge
huwden onder de korporaals en Solda
ten van het korps politietroepen gelei
delijk te verminderen.
In afwachting van genoemde maatre
gelen is door den commandant der1 po
litietroepen bepaald, dat aan een 'aantal
gehuwden niet kan worden toegestaan
den werkelijken diensttijd na hst ver
strijken van iTe-eerste twee- jaren te ver
lengen, waardoor voor 1 Februari 1925
het aantal gehuwde korporaals en man
schappen met ongeveer 60 zal zijn in
gekrompen,
ï)ie vaargeul bij V-alkenisise.
Op vragen van het Tweede Kamerlid
Van der Waprden, betreffende de ver
zanding van de geul bij Valkenisse heeft
de minister van Buitenlandsche Zaken
geantwoord
1. Het Nederlandsohe loodswezen heeft
den 26sten Februari de aandacht van het
Belgische loodswezen gevestigd op de
ongunstige verandering in den toestand
van het vaarwater bij Valkenis'se. 2. Het
verzoek van het Belgische gezantschap
om de noodige baggerwerken te mogen
„Mijn genegenheid voor mijn' vriend
Paul nam toe, toen ik ouder werd en ik
had geen droom of verwachting in mijn
hart, die ik hem met toevertrouwde. Ik
vereerde, ik vertrouwde hem, ik aanbad
hem b-ijna neen geheel! Toen ik nog
maar achttien was, begon ik zijn nicht
lief te krijgen, wier vader predikant w-as
van een' kerk in New Haven, en wier
moeder meneer Hammond's zuster was. Je
hebt haar gezien. Zij is nu nog mooi en
je kunt je voorstellen, hoe lief Agnes
Hunt er uit zag, toen zij nog een meisje
was. Zij was de meest vereerde schoen
heid onder de studenten, en voor ik haar
een maand gekend had, was ik haar ver
loofde. Ik had haar lief met al de toe
wijding van mijn ridderlijke, vurige jon
gensachtige natuur, en zij legde vo-or mij
de meest hartelijke gehechtheid aan den
dag. Haar ouders stemden in met onzen
wensch om jong te trouwen, maar mijn
moeder weigerde, om aan zulk een idéé
toe te geven, eer ik mijn opvoeding had
voltooid en de Oude Wiereld had bezocht.
Ik was toen een gehoorzame, liefdevolle
zoon, en ik schikte mij eerbiedig in haar
plannen; maiar toen de vacantie naderde,
maakte ik mij klaar om thuis te komen,
in de hoop mijn moeder over te halen
haar toestemming te geven voor oois hu
welijk, vóór wij naar Europa, voeren het
BIJ HARD WERK.
Hoe kan iemand zijn werk verrichten,
als hij bij bukken of zich bewegen voort
durend last heeft van pijn? Hij moet zich
dan wel in acht nemen. Die hevige rug
pijn kan veroorzaakt worden door urine
zuur, dat als gevolg van zwakke nieren
in het bloed achterbleef en dan dient
men op zijn hoede te zijn. Verwaarloozing
van deze waarschuwing lijdt vaak tot
nier- en blaasontsteking, waterzucht, nier-
zand, rheumatiek, nier- of blaassteen, en
opstopping van de urine.
Een verstandig mensch zal trachten dit
te voorkomen en het valt niet moeilijk.
Leef eenvoudig, vermijd ovcrwerking, zor
gen, laat naar bed gaan en alcohol, en
houdt zoodoende het overtollig urine
zuur uit uw gestel. Laat Foster's Rugpijn
Nieren Pillen u helpen, als gij een genees
middel noodig hebt. Zij werken rechtstreeks
op de nieren en blaas, en verdrijven de
stoornisverschijnselen uit deze organen.
Verkrijgbaar in apotheken en drogist-
zaken a f 1.75 per flacon (geel etiket met
zwarten jopdruk). (27)
uitvoeren, dateert van 3 Maart. Dien 13-
den Maart we-rd aan het Belgische ge
zantschap telefonisch de voorloopige gun
stige beslissing medegedeeld, welke mede
deeling den volgenden dag schriftelijk
werd bevestigd. Tevens had op 13 Maart
telegrafisch de minister van Waterstaat
den hoofdingenieur te Middelburg ge
machtigd, om aanstonds een voorloopige
vergunning te verleenen. 3. In aanmer
king genomen den tijd, die noodwendig
moest voorbijgaan met het onderzoek der
aanvrage en het overleg tusschen de
daarbfcj betrokken autoriteiten, blijkt uit.
het vorenstaande genoegzaam, dat de
zaak met spoed is behandeld. 4. Daar de
Belgische regeering had verzocht, het
baggerwerk te mogen verrichten, zooals
door haar ook bij vorige gelegenheden
geschiedde, bestond daartegen bij d©
Nederlandsche regeering geen bezwaar,
en werd het verzoek gaarne toegestemd.
5. De regeering verleent., evenals jot dus
ver hef geval was, voor het houden in
goeden staat van den scheepvaartweg
langs de Schelde en de voorziening in
storingen steeds gaarne haar medewer
king.
Ce bezuiniging op de
ambtenarensalarissen.
Naar „Het Volk" uit Dten Haag ver
neemt, heeft de regeering de aangekon
digde vermindering (van 14.5 millioen)
der ambtenaarssalarissen nog eens her
zien en deze thpns voor 1924 terugge
bracht tot 10 millioen. Deze vermindering
meent de regeering te kunnen bereiken
door den salaris-aftrek voor ongehuwden
(van 1 Mei tot 31 December vast te stel
len op 10 pet, voor de gehuwden van
1 Mei tot 1 October op 5 pet en van 1
October tot 31 December op 10 pet. (Zoo
als men zich herinnert was oorspronke
lijk een verlaging voorgesteld van 10
pet over de geheele linie.)
Van deze voorstellen was aan de leden'
van de Centrale Commissie van georga
niseerd overleg in ambtenaarszaken geen
mededeeling gedaan. De commissie van'
Tien schreef daarover aan den Minister
waarop de telegrafische convocatie voor
de bijeenkomst van de commissie van
overleg op gistel-en volgde. Vooraf heeft
de Commissie van Ti-en zich over deze
nieuwe voorstellen beraden. Zij verklaar
de ze echter onaannemelijk en alleen ge
schikt als basis voor nieuwe onderhan
delingen. v
volgende jaar, nadat ik mijn academischen
graad gehaald had. Paul was mijn ver
trouweling en mijn raadgever. Voor hem
btortte ik al de verlangens van mijn hart
nit en hij dro-ng er op aan, dat ik mfiii
'bruid mee zou nemen. Het zou wreed zijn
haar zo-o lang alleen te laten en bovendien
verlangde hij naar den gelukkigen dag,
waarop hij mij zij-n neef zou kunnen noe
men. Hij weigerde om mee naar huis te
gaan, omdat hij zijn theologische studies
met zijn o-om; meneer Hunt, wenschte voort
te zetten. Hoe goed herinner ik mij ons
afscheid. Ik had Agnes in tranen achter
gelaten ontroostbaar over mijn ver
trek en ik vluchtte naar Paul om woorden
van tro-o-st. Toen; ik hem vaarwel zei, wa
ren mijn oogen vol tranen, en toen hij zijn
arm om mijn seho-uders sloeg, fluisterde
ik: „Paul, neem mijn Agnes onder je
hoede. Troost haar, terwijl ik weg ben".
Zooals ik hier sta, hoor ik nog n'a twin
tig vreeselijke jaren zijn zachte, muzikale,
liefdevolle stem antwoorden: „Mijn beste
jongen, vertrouw haar maar aan mijn zorg
toe. Norman Arthur, terwille va.n jou zal
ik tijd ontstelen aan mijn boeken, om haar
-op te vroolijken, terwijl jij- weg bent. Maar
kom gauw terug en schrijf mij geregeld".
(Wordt vervolgd).
