Mo 131
llinsdag 4 Maart 1914
38e Jaargang
fMsiilani
LEVENSLEED.
A
A
Drukkers-ExploitantenÊ0ÊÊ^0? VERSCHIINT ELKEN WERKDAG.
•ÖSTERBAAN LE COINTRE GOES JSÊF
Ve Zeeuw
Abonnementsprijs:
i Per 3 maanden, franco per post, 13-
'Losse nummersf 0.1)5
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Wedaotie no.'tl; Administratie no. 58
Postrekening No. ,36000. ,^—r
Prijs der Advertentien:
Bijkantoor te Middelburg: JÊÊÈfÊ$$ö^ ftÈbsig&f <—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 et
Firma F. P. OHUIJ, L. Burg'. Tel. no. 259 WtmfflBr mQHr Bij abonnement belangrijke korting.
DE BEZUINIGINGSPLANNEN.
Nu de partijleiders in de Kamer niet
mei andere plannen gekomen zijn en wij
't er dns voor houden mogen dat er
geen andere bezuinigingsplannen zijn dan
die van de regeering rust op iedereen
de laak om de bezuinigingsplannen, ge
lijk de minister van financiën die in de
Memorie en in de Kamer lieeft voor
gedragen en toegelicht, eenigszins van
«leer naderbij te bekijken.
Minister Colijn heeft ze in vieren ge
deeld; namelijk: lo. alle nieuwe uitga-
veu afsnijden; 2o. reorganisatie van den
publieken .dienst; 3o. verlaging van de
salarissen; 4o. enkele nieuwe indirecte
belastingen.
Wat het eerste punt aangaat wil dit
20go<sngeen wetten meer doorvoeren, die
groote uitgaven vorderen, geen nieuwe
subsidies; geen scholenbouw voorloopig
meer. Do kosten der werkloosheid groo
te ndeiels op de gemeenten overdragen,
met handhaving van Staatssteun, voor
die, welke het noodzakelijk noodig heb
ben. Stopzetting van periodieke verhoo-
girigcrt. Voorloopig achteruitstelling van
het zevende leerjaar.
JMu moot goed in 't oog gevat dat die
stopzetting der periodieke verhoogingen
niet dadelijk geschieden zal, wegens de
hardheid van den maatregel; doch in de
toekomst zal zij toch moeten plaats heb
ben, doch met inachtneming van de mo-
gelplieid, alles afzonderlijk te beoordee-
ien. Ook de steun aan de werkloozen
in de gemeenten zal niet dadelijk ophou
den, hijzal slechts geleidelijk worden
ingeperkt. Er moet gezonnen worden op
mees' werkverschaffing.
Op dc begrootingen is reeds 15 Va mil
joen bezuinigd.
Wat het tweede pünt aangaat. Uit dit
punt kan niet meer dan vijftig miljoen
worden gehaald. Voor wie meenen zou
dat er moer uit gehaald kan worden,
heeft de minister voorgerekend dat dit
niet gaat. Immers met aftrek van alles
waarop niet kan worden bezuinigd, blijft
er voor den staatsdienst 425 miljoen,
waarvan de helft salarissen zijn; blijft
over 215 miljoen, waar nog biji zijn 45
miljoen voor stortingen en verzekeringen.
Blijff: derhalve 180 miljoen. Daarop is
■derhalve niet zooveel meer te bezuinigen
dan geraamd is. En dan moet die be
zuiniging' nog vooral gevonden worden
uit ontslag-verleening aan ambtenaren. En
nu moet in de eerste plaats gezorgd,
4at niet ontslagen worden zij die een
mooie betrekking hadden opgegeven om
in den Staatsdienst te gaan. Hen te ont
slaan zou veel harder zijn, dan tien pro
cent Tan de ambtenaren te vragen,
öe minister heeft dan ook zijn raming
90 miljoen op! de salarissen juist
met het oog daarop tot 40 miljoen terug
gebracht. Deze bezuiniging van vijftig
miljoen zal dan ook niet dadelijk, maar
geleidelijk kunnen gevonden worden.
Siemand Zie in deze nadere verklaring
eoa blijk van zwakheid; integendeel er
bljjkt uit dat niet zoo maar luk raak zal
worden verminderd.
Hoe zal die reorganisatie van den
staatsdienst nu geschieden?
De minister zegt: „op' den duur" moet
ik uit de beperking van den staatsdienst
veertig miljoefi hebben, en hooger dan
vijftig miljoen wordt het niet. Hij heeft
er van in de hand circa tien miljoen;
en au wil hij halen 12V2 miljoen uit
onderwijs, 12Va miljoen uit leger en
vloot, en 5 miljoen uit andere departe-
roe*te>n; en die laatste heeft hij al. On-
FEUiLLETOW.
586.
Be kahier was in het halfdonker door
de vallende schaduw van den komenden
nacht; maar de laatste lichtstralen, schij
nend laag uit het Wiesten, toonden Nor
maas .gelaat, zooals hij daar stond, doods
bleek, verstard, zijn trekken misvormd
door een nauw verholen toorn.
Hij boog zich voorover, greep haar ban-
vouw^e 556 tesamen en ze stijf in de
zyne houdend, drukte hij: ze aan zijn
borst
„Ha! Ik wist, (dat de hemel en de hel
samenspande om jouw geest te vergiftigen
■dat je kinderlijk geweten werd ver
ontrust (door bakerpraatjes van eeuwige
vergelding dat je verbeelding werd ge
prikkeld en je hart bedorven door de
geslepen streken van dien ouden, ellen-
<%en schijnheiligeHet zaad van gods
diensthaat viel in goede aarde en ik zie
een overvlotdigen oogst zich buigen voor
»nijn sik'kel. O, je bent gemakkelijker te
^Kleiden dan ik' gedacht had. Je bent goed
'geoefend daar in de pastorie. Maar ik
zaj
Br was een trilling in zijn stem, als die
een wild dier, gedreven uit zijn hol,
derwijs en Landsverdediging moeten der
halve de resteerende 25 miljoen leveren.
Op' den duur moet dus en kan
veertig miljoen op den staatsdienst wor
den bezuinigd. Echter niet dadelijk; wij
herhalen dit. Voor de begrootingen voor
1924 en 1925 kan er maar tien miljoen
af; doch op den duur moet en zat
het 40 miljoen worden.
Dit is dan nu de bezuiniging op den
Staatsdienst. Doch daarmee zijn we nog
lang niet aan de 130 miljoen 'toe.
De minister wil zestig miljoen haren
uit de salarissen en uit spoor en post.
Hiervan moeten de salarissen 35 mil
joen leveren. Artikel 40 moet daartoe
verdwijnen. D'otor staatslieden van allerlei
richting is de noodzakelijkheid daarvan
toegegeven; ook hebben zij toegegeven of
ook wel terstond vastgesteld, dat de re
geering hiertoe gerechtigd is. Zelfs de
heer Marchant, heusch zoo geen warme
vriend van de regeering, heeft de opmer
king niet ingehouden dat vele salarissen
zich lang niet genoeg aansluiten bij het
geen plaatselijk wordt verdiend. Hoofden
van schalen in betrekkelijk kleine ge
meenten met vierduizend gulden inkomen
sommige zelfs meer!^zijn geen zeld
zaamheid. Ook do onderwijzerssaiaris-
sen zijn veel te hoog. Om nu van die van
andere ambtenaren maar niet'te spreken.
Toch zal ook hier niet onverstandig
worden ingegrepen. Die minister wil den
druk daar het minst laten neerkomen, waar
die het best kan worden gedragen. Eerst
tien procent over heel de linie, en in het
geheel twintig procent op den salarislast,
waartoe nog overleg gepleegd wordt met
de organisaties. Inderdaad een harde bood
schap. Maar minder verstandige tegen
standers daar gelaten, da ambtenaren ver
staan best, zonder dezen maatregel
waar tegenover zij trouwens geen anderen
vermogen te stellen, zullen zij het kwaad
der inflatie ondervinden. En het zelfzuch
tige zeggen: dat hebben dan alle Neder
landers te ondergaan alsof dit beter
ware! vermag dit gevaar, waaronder
Duitschland nog bezig is weg te kwijnen,
niet bezwaren. W'anneer alles inzinkt, is
Nederland weg.
De overige 25 miljoen moet komen uit
de salarissen der ambtenaren bij post en
spoor. Natuurlijk moet men die 25 miljoen
voor de tekorten op de bedrijven rekenen
bij de 210 miljoen.
Ook hier zien wij, dat de minister blijft
in de eerst getrokken lijn.
Wat heeft hij nu verkregen?
Dat het oorspronkelijk geraamde tekort
van 150 miljoen niet hooger werd, zelfs
reeds met 15V2 miljoen werd verlaagd,
zoodat het tot 130 millioen slonk. En
opdat het tekort nu niet grooter worde,
moeten er nieuwe belastingen komen.
Van die 130 miljoen wordt verkregen:
10 miljoen door bezuiniging op den staats
dienst (als eerste stuk1 van de 30 miljoen
en straks 40 miljoen); 35 miljoen uit den
salarislast; 25 miljoen uit de staatsbedrij
ven (post en spoor); 20 miljoen uit het
tijdelijk stop zetten van de bijdrage aan
het invalid enfonds zonder schade voor de
verzekerden; en 40 miljoen op indirecte
belastingen, als thee, tabak,, rijwielen,
weelde, hooge verteringen. Totaal 130
miljoen.
Wat deze laatste aangaat, heeft de mi
nister terecht opgemerkt, dat de menschen
die b.v. f 25 voor een maaltijd uitgeven
zooals dat wel gebeurt in de groote res
taurants, best wat belasting kunnen be
talen.
Dat de regeering zich moet verzetten
zonder Vooruitzicht op ontkoming, dat nog
een tijdlang zijn jagers op een afstand
houdt, wachtend op den dood.
Die handen van het meisje deden haar
pijn in de vaste omklemming en na enkele
vergeefsche pogingen om ze te bevrijden
vlood er een zucht van pijn ever haar lip
pen en ze zei op fieren toon:
„Neen, meneer, mijn afschuw en verach
ting voor dien vorm van wettelijken moord
dien men verzachtend „duel" noemt, is
mij niet bijgebracht in de pastorie. Ik
heb die geleerd in mijn prille jeugd, voor
ik nog meneer Hammond kende. En of
schoon ik er niet aan twijfel of hij stemt
met mij in over de afschuw van dit ge
bruik, zoo heb ik hem nooit dit onder
werp hooren aanroeren".
„Leugenaarster! Schijnheilige! Kleine,
wilde wolf in lamsvell Denk je werkelijk,
dat je mij kunt bedriegen? Denk je, dat
ik gek ben, mij te laten meesleepen door je
strakke ontkenning van een feit, dat ik
weet? Een feit, waarvan ik de waarheid
zou bezweren, al kostte het mijn leven?"
„Meneer Murray, ik heb u nooit bedro
gen en ik weet, hoe vertoornd u ook moge
zijn. hoe hard en onrechtvaardig ook, ik
weet, dat u in uw hart niet twijfelt aan
mijn eerlijkheid. Waarom u altijd meneer
Hammond uitscheldt ,als ik iets doe of
zeg, (dat u niet aanstaat, kan ik niet be
grijpen, maar ik' verklaar u plechtig, dat
tegen den aandrang van sociaal-democra
tische zijde om de schroef der directe be
lastingen neg meer aan te zetten, zal wel
geen betoog behoeven 11a de rede van den
minister van financiën. Zelfs is het noodig
zoodra de invoerrechten en de accijnzen
wat meer in het laatje brengen, de directe
belastingen te verlagen.
Alle deskundigen op belastinggebied,
zoo lezen wij in onze „Nieuwe Provinciale"
zijn het er mee eens, dat er evenwicht moet
zjjn tusschen directe en indirecte belastin
gen. Voor den oorlog was het: van eiken
gulden 45 cent directe, 55 cent indirecte
belasting. Na den oorlog 72 cent direct
en 28 cent indirect, zoodat de indirecte
omhoog en de directe omlaag zullen moe
ten. Bovendien zijn er inkomens, waar
van 60 en 70 pet belasting wordt betaald.
Vandaar dat zoovele van onze meest ver
mogenden het land uit gaan. Reeds ging
binnen korten tijd 240 miljoen aan kapi
taal voor ons land verloren.
Zoodra de inkomsten het lijden kunnen,
zullen evenwel de indirecte belastingen
weer verminderen. Doch de minister be
rekent, dat op 40 miljoen moet worden ge
rekend.
Maar de eerste zorg is: dekking van
het te kort. Volgt men de plannen van
den minister, dan zal dit in 1925 het
geval zijn.
Wij hebben bovenstaande geschreven
met spijt in de ziel, dat wij er toe genood»
zaakt zijn door de treurige omstandig
heden, waarin ons land en volk verkeeren.
Verlaging van salarissen, bezuiniging op,
allerlei gewenschte en noodige uitgaven,
belasting op het kopje thee en de pijp
tabak, het zijn altegaar hoogst onaan
gename dingen. Maar plichtsbesef doet
ons aan de regeeringsplannen steun bie
den.
Vooral de maatregelen door minister De
Visser voorgedragen doen onaangenaam
aan; doch de minister zelf is 'de eerste
om zijn spijt uit te spreken over de plannen
'die hij verplicht is te verdedigen en uit
te voeren. Waarlijk, zoo er één is, die
met leedwezen zijn mooiste idealen op
schoolgebied moet laten varen, dan is
hij het; en wij gevoelen 't dan ook diep,
dat hij «de vorige week' in de vergadering
der Tweede Kamer moest klagen, daar
niet voor zijn plezier te staan.
Nog (eens, 't is geen aangename bood
schap, maar het schijnt ons de beste
weg toe.
Steune men daarom de regeering in
haar moeilijke taak, en deinze men niet
terug voor een offer.
Nog niet bereikt.
Toen de Lager Onderwijswet 1920 in
artikel 20 het imperatieve voorschrift
bracht, dat aan élke openbare school
een Oudercommissie zou worden inge
steld, werd daarmee een nieuw instituut
ingevoerd.
Nieuw althans in zooverre als hiermee
voor het eerst bij1 het openbaar onder
wijs contact werd gezocht met de ouders,
wier kinderen de school bezochten.
Min of meer bedeesd werd zoo de
juistheid erkend van de leuze, die een
der grondslagen vormde van het bijzonder
onderwijs: de school aan de ouders.
Erkend dient echter, dat deze opzet
al te bescheiden was en van eenigen
invloed en medezeggingschap der ouders
in de zaken der school geen sprake kon
zijn.
Menige plaats gaf dan ook het feit
te aanschouwen, dat de onderavonden,
hij nooit, zelfs niet indirect, heeft ge
zinspeeld op de kwestie van duelleeren,
zoolang ik hem ken. Meneer Murray, ik
weet, dat u mij volkomen gelooft, als ik
deze woorden zeg".
Een lichtrcode tint verscheen langza'am
op zijn wangen, iets, dat men hoop ge
noemd zou hebben in de oogen van een
anderen man gluurde schuw van onder
zijn zware, donkere oogleden door en een
■trilling voer door de bloedlooze lippen.
Haar dicht n'aar zich toetrekkend, zoo-
dat heur haar zijn voorhoofd aanraakte,
fluisterde hij:
„Als ik in je geloof, mijn dan is het
in strijd met mijn gezond oordeel, mijn wil
en ervaring en op zekeren dag zul je mij
een zeer vernederende straf laten betalen
voor mijn zwakheid van het oogenblik. In
ieder geval, vanavond vertrouw ik je";
en meteen wierp hij haar handen ruw van
zich, (draaide zich snel om en verliet de
bibliotheek.
Edna ging zitten en bedekte het ge
laat met de handen, maar zij kon niet ont
komen aan het zien van een feit, dat
haar verbaasde en verschrikte iets,
dat haar deed beven van het hoofd tot
de voeten en beschaamd en vernederd in
haar stoel deed ineenkrimpen. Tot nu toe
had zij gemeend, dat zij haar hart vol
komen begreep en er onbeperkt meesteres
van was zij dacht, dat slechts verstand
een voorwerp van aanhoudende zorg der
Oudercommissies, meer als een last werd
beschouwd dan dat ze reden gaven tot
blijdschap'.
Elders weer viel een dusdanige ontaar
ding van het karakter der ouderavonden
te bespeuren, dat het eigenlijke doel
gansch en al werd voorbijgeschoten en
alles wérd gericht cup1 vermaak en jolijt.
Zoo groeide hier een oudeicommissie
scheef, werd d a a r een andere topzwaar.
En het feitelijke doel, waartoe aoor
den wetgever deze commissies werden
ingesteld, scheen zóó zware eischen te
stellen, dat waarlijk wel alle krachten
mochten worden ingespannen om het be
oogde doel te bereiken.
Nu het nog zoover niet kwam, doen de
Oudercommissies beter haar aandacht te
wijden aan het volbrengen harer door do
wet opgelegde taak.
Hun taak.
Wat was dé taak, waartoe zich het
nieuwe instituut der Oudercommissies in
het leven geroepen zag?
Niets anders dan 'dit: het bevorderen
van den band tusschen school en huis.
Dit was de Bedoelingdat de ouders,
die vroeger leefden ver van de school,
door den arbeid der commissieleden zou
den warden opgewekt tot meerdere be
langstelling voor het onderwijs.
Dit was do bedoeling: dat men onder
wijzers en onderwijzeressen, voorheen
veelal als vreemden beschouwd, zou gaan
achten als de liefdevolle medeopvoeders
van het kind.
Doch hiermee is dan de werking vrij
duidelijk omlijnd.
Buiten het arbeidsveld der commis
sie valt al datgene, wat de teere taak
van het leggen van een band tusschen
school en 'huis zoo gemakkelijk schaden
kan.
Buiten het arbeidsveld der com
missie valt iedere protestbeweging en
agitatie, als niet liggende in de lijn harer
wettelijke bevoegdheid.
De in Zuid-Beveland vanwege een
oudercommissie opgezette grootscheep-
sche beweging tegen de bezuinigingsplan
nen der regeering, mist dan ook eiken re»
eelen grondslag.
In plaats van blijk te geven van 'juist
inzicht en kennis van 'zijn taak, toont
men absolute onkunde omtrent zijn be
voegdheid.
Oudercommissies, die zóó handelen, ne
men niet nauwgezet haar taak waar,
doich overschrijden haar competentie.
Haar leden zijn niet te roemen om
hun voortvarendheid, maar te mispirij-
ezn om hun onwetendheid.
Het fascisme in België.
Door de Belgische fascistische groe
peering, welke over aanzienlijke bedragen
blijkt te beschikken, wordt, sedert eenige
weken, op buitengewoon actieve wijze pro
paganda gemaakt onder het Belgische
officierencorps. Reeds zouden, naar het
heet, vele officieren van de garnizoenen
te Brussel, Gent en Luik als lid tot de
fascistische organisatie zijn toegetreden.
Ook doet in de hoofdstad het door velen
als een grap beschouwde gerucht de
ronde, dat de fascisten tegen einde Maait
•of begin April een staatsgreep zouden
beramen. Onder de voorstanders der
en geweten daar heerschten. Maar in het
laatste uur was het plotseling opgestaan
in gevaarlijken opstand, 'had het van zich
geschud, alles wat haar tot nu toe dier
baar was en het had brutaalweg Norman
Arthur Murray tot zijn koning uitgeroepen
Zij kon haar nieuwe gevoelens niet ont
leden, die niet gehoorzamen wilden aan de
inspraken van haar gewond zelfrespect;
en met bittere schaamte en zelfverwijt en
diepe droefheid besefte zij, dat zij dezien
zondigen, godslasterlijken man had leeren
liefhebben, den man, die haar eerwaarden
grootvader had beleedigd, die spotte met
alles, wat haar lief en heilig wa,s en die
haar tegenwoordigheid in zijn huis nau
welijks kon verdragen.
Aan (dit gevaar had zij nooit gedacht
Wcfnt zij 'had altijd gemeend, dat liefde
slechts kon bestaan, wanneer hoogachting
en onbegrensd respect de aarde toebereid
den. En zij was er Zich zeer goed van
bewust, dat het karakter van dezen man
haar van het eerste uur van hun kennis
making af, afkeer -en vrees had ingeboe
zemd. Tien dagen geleden had zij hem
nog beslist gevreesd en ontweken; uu, tot
haar verbazing, v and zij hem op den troon
Van haiar hart, spottend met elke rede
neering. Deze plotselinge ommekeer ont
stelde en vernederde haar en zij besloot
het gevoel onmiddellijk den kop in te
drukken, het koste wat het wil. Toen
fascistische beweging zouden een paar
bekende politici worden gerekend, terwijl
een generaal, die aan den IJzer een
voorname rol speelde, eventueel de mili
taire leiding op zich zou nemen. (N. R. C.)
Een kardinaal en de politiek,
In een herderlijken brief aan de Belgi
sche geestelijkheid legt de uit den oor
log nog welbekende kardinaal Mercier,
na eerst oen schilderij te hebben opge
hangen van den huidigen nood in België,
er den nadruk op, dat de overwonnenen
(de Duitschers) zelf een schijnbaar failliet
hebben bewerkt en zich liever vierkant
hebben laten ruïneeren door een onbe
perkte inflatie, dan de schuld af te doen,
waartoe zij zich naar recht verbonden
hadden. Hierop laat de kardinaal volgen
Laat ons, in afwachting dat Duitschland
ons betalen zal, ons zelf voor den on
dergang behoeden. Vroeg of laat zal
Duitschland betalen. Ik kan er niet toe
besluiten daaraan te twijfelen. Als het
er niet goedschiks toe besloot, vertrouw
ik er op, dat de herinnering aan onze
duizenden helden, die hun leven hebben
gegeven voor de zegepraal van het recht
boven onrecht, de volken en hun regee
ringen den plicht zou opleggen het tot
een vrijwillige of tegen spartelende onder
werping te dwingen. Ik kan niet gelooven,
dat dc handhavers van het recht de ne
derlaag zullen lijden en de overwonnenen
van nu de overwinnaars van de toekomst
zullen zijn. In het belang des lands maan
ik u aan kalm te blijven en te vertrouwen.
Sneeuw en ijs.
Over het noorden van Engeland heeft
Zaterdag een. felle sneeuwstorm gewoed,
terwijl over het Zuiden des lands bij
helderen zonneschijn .alles in opgewaaide
stofwolken gehuld werd. In Schotland en
het Noorden van Engeland bleven vele
treinen in de sneeuw steken en de reizi
gers moesten soms den heelen nacht in
den trein doorbrengen. In de streken
waar de boeren schapen fokken, is men
zeer bezorgd voor de kudden. In Aber
deenshire zijn een diligence, die met paar
den bespannen was, en een auto-bus om
gewaaid (zonder nadeel voor de passa
giers gelukkig). In Inverness lag de
sneeuw van zes tot twaalf voet dik. Niet
alleen zijn overal veel lammeren omge
komen, maar in de hoenderparken in
Yorkshire is ook een groote sterfte onder
de vroeg uitgebroede kuikens voorgeko
men. In de landelijke districten Aberdeen
shire en Banffshire kwam de sneeuw
bijna tot de daken der huizen. Vele ge-
zinnin zitten gevangen in hun woningen
en moeten daar blijven totdat de hulp
brigades de sneeuw komen weggraven.
Zes treinen zijn ingesneeuwd.
De duurte in België.
De correspondent van de N. R. C. te
Brussel meldt, dat zich op de markt te
Mechelen relletjes hebben voorgedaan.
Oud-strijders ten getale van verscheidene
honderden met muziek en vaandels zijn
naar de markt getrokken en hebben ge-
eischt dat de boter niet voor meer dan
16 frank verkocht zou worden. De boeren
moesten toegeven en hun boter tot dien
prijs verkoopen. De politie was vrijwel
machteloos.
Korte berichten.
Tengevolge van een verkeerden wis
selstand is er te Parijs een trein, kort
na het verlaten van bet St. Lazarus-
station, ontspoord. Twee dooden en vijf
tien gekwetsten, van wie drie ernstig.
mevrouw Murray haar had gevraagd, of
zij iemand anders meer lief had dan me
neer Leigh, dacht zij neen, wist zrij
dat zij die vraag naar waarheid ontken-
tiend moest beantwoorden. Maar nu, zij'
probeerde de twee mannen te vergelijken,
pleitte zulk een vreemd, teeder verlangen
in haar hart voor Norman Arthur, en ver
zachtte zijn ernstige fonten, dat het meisje
in strenge zelfbeschuldiging de handen
wrong en een snik opklonk uit Ae diepste
diepte van haar ziel.
Toen zij het eerst de droeve ontdek
king deed, kwam haar geweten ontstel^,
in opstand, tengevolge van de roekelooze
slechtheid van den man. Maar na een
poosje kwam daarbij nog de stem van
haar vrouwelijken trots, die bloedde bij
de gedachte om een ongevraagde en on
beantwoorde liefde in haar hart toe te
laten. En aan die dubbele kracht van
geweten en trots scheen het schuldige
hart zich wel te moeten onderwerpen.
Tot op dit oogenblik had zij niet ver
moed, dat er iets verachtelijks was in
haar karakter, al was zij zich heel goed
bewust van haar eigen gebreken en zon
den. Maar nu had zij de achting voor
zichzelf verloren. De kalme, effene gang
van het leven, dat zij zich had voor
gesteld, had een hopeloozen schok ge
kregen.
(Wordt vervolgd).
