No 103
llonderdag 31 Januari 1934
38e «laargang
ddelburg.
"iees'de.
ïstmeisje
FEU L L ETORlV
LEVE ISLE ÊFEL
Buitenland.
j Huisorgel
nansknecht
Knecht
evraagd
riSSE, 't Zand.
isfbode,
)ienstbode
lienstbode,
lishoudster,
lg „»uid-
Jan. 1ÖS4.
f 21
f 16, E«ra
sche Belle
;dhe Belle-
f 18, Rei
ms Albert
f 15. BJei-
lilen f IB,
lger Kj-oou
Reinette
rde f15
fl8, Zoe-
oete Belle-
ie Hol nart
.G.
f27—£29,
emev £26,
-f26; alles
f4.30£5,
iruiten £18
iinpeeën f 1
Prei £10
L.50—f3.70
n per 100
flacon.
terdamsclie
43), wer-
oerd. Prijs
ERICHT.
en odhtend
1 door het
De Bilt.
773.3 te
3 Ak'ureyri
)nd van' 31
idelijkte tot
dig tot be-
een weinig
ite Fokshond
ineu kop. Terug
j. MAAS, Oude
Middelburg.
mooie bruine
ar (merrie), ook
i voor iets der-
STEE, Noordstr.
clein te moeten
ni
end stoeltje.
3n. Te zien en
sBureau dezer
rg-
3H. VAN DER
u, Ovezand.
ig beschikbaar,
G, Wilhelmina-
soorten Erwten
letter O Bureau
Goes.
PHUISEN, Rou-
L24, Middelburg,
lart
v. g. g, v. Aan-
avond en Vrijdag-
jE DUC, Lange
elburg.
lei
ij I. VAN DER
irtsdrjksche Veer.
ar overeenkomst,
HUISE, Landb.
Drukkers-Exploitanten
©OSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 6870, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
*De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.
Losse nummers f0.05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ei,
Bij abonnement belangrijke korting.
Voor onze Hongaartjes.
Wij ontvingen dankbaar f2.50 van mej.
v. B. te S. Zouden wij mogen vragen of,
zoo iemand in zijn (haar) hart heeft iets
bij te dragen, dit nog heden te willen
doen, dewijl het comité (ds Steinz-v. Melle-
Wessels) reeds Zaterdag de giften wil
afdragen. Red.
Ontvangen tot en met 31 Jan.-:
N. te Wilbelminadorp f 10L. v.
E. te Arnemuiden fö; N. N. te Westka-
pelle fl.50, J. W. te Middelburg f 1; dhr.
H. te Sluis f5, dhr. R. te G. f2.50; K.
te G. f2.50; N. N. te G. f2; Mej. R. S'
te G. fl; F. B. te G. fl; E. N. te G.(?)
f3.50; ds E. te B. f2; C. K. en J. K,
te Krabbendijke f7; G. V. te G. fö; N.
N. te 's-H. Il.kinderen f2; P. M. te 's-H.
Arendskerke f 10.
Door dhr. Dekker te Kloetinge van:
N. N. fl: J. D. f0.50; J. M. f0.50; G.
H. f 0.50; N. N. f 1.
N. N. te Veere f2.50; N. N. te O. f2;
A. M. te G. fl; dhr. It. te R. f2; J. K'
te G. f2; A. v. L.-Gz. te K. f5; A. N'
te K. fö; C. K. te G. fl. Totaal heden
f85, maakt met de gisteren ontvangen
f150 een bedrag- van f235.
Met hartelijken dank en vriendelijke
aanbeveling.
Het Goesche Sub-Comité.
NIET OPGELOST.
Sedert meer dan een eeuw beheerscht
velen het vraag-stuk der democratie. Reek
sen van jaren hebben gestaan in het tee-
ken der democratie. De Souvereiniteit zou
aan de burgers van één land te zamen toe-
behocren of op hen worden overgedragen.
Allen maakten deel uit van éénzefde
macht. De macht van allen om over allen
te regeeren, het voortbestaan van de stam
met de noodige regelingen te omgeven.
Zóó zouden de eenvoudige plattelands
bewoners niet achterstaan bij' de aanzien
lijksten in de stad. Dwang zou tengevolge
van de vrijheid van allen voor allen niet
meer worden uitgeoefend. Alles zou vrij
willig gaan. Uit liefde tot allen zou men
arbeiden. Daar was dan verder het vrije
spel van vraag en aanbod.
In verschillende belangrijke vragen
kwam de zucht om de Democratie er op
te helpen naar beven. Daar waren het
kiesrecht, het leger, de algemeene vrije
ontwikkeling. Immers, naast de vrijheid
van allen voor allen blonk de gelijkheid.
Alle onderscheiding moest wegvallen. Zelfs
onderscheidingen, vast aan ambt of be
roep, moesten het ontgelden en bleven zij
hit pure noodzaak behouden, de eerste
titel was het allen gemeenzame: burger.
Weg met den adelstand, weg niet de
overheid, weg met de justitie. Allen ge
lijk, allen broeders, alle dingen gemeen!
Het is zelfs voorgekomen, da,t in Frank
rijk, waar men aan de gelijkheidsziekte
erg heeft geleden, de welsprekendheid van
leden eener bepaalde staatkundige partij
werd aangemerkt als 'autocratie; deze was
dus uit den booze.
Toen echter deze gedachten zich had
den vastgezet in het hoofd van velen,
kwamen andere denkbeelden van denzelf
den aard zich opdringen. Politieke gelijk
heid en sociale overeenkomstigheid diende
gepaard te gaan met gelijkheid van ver
mogen. Dut gevolg was niet te vermijden.
Die jacht moest wel worden gemaakt op
posities in de samenleving, waarin nie
mand meer iets voor zal hebben bij! den
ander en elk in zijn naaste vereeren zou
een eerste onder gelijken.
Eenmaal in deze gedachtenwereld aan
geland kon het wel niet anders of men
tintelde van leven, als men dacht aan de
37).
Zfj keken elkaar strak aan en mevrouw
Murray had de wenkbrauwen niet meer
gefronst toen zij vroeg:
„En wat moet ik tegen mevrouw Inge
zeggen?"
„D'at ik' haar dank voor haar vriende
lijke uitnoodiging, maar dat ik het erg
druk heb met mijn onderwijzeres-examen
en dus geen tijd heb voor feestjes".
Mevrouw Murray glimlachte veelbetee-
kenend.
„Dienk je, dat dit excuus je vriend Gor
don zal^ voldoen? Hij zal naar Maud gaan
die altijd glimlacht en hem vleit, om
troost te zoeken".
„Het kan mij niet schelen wat hij doet,
als ik maar met rust gelaten word."
„Stil, mijn lieve-kind. Je meent' niet
wat je zegt. Je weet heel goed, dat je
hoopt, dat Gordön aan de lievigheden
van die malle Maud ontsnapt en ook
aan de handigheden van haar lieve ma
ma. En als jij 'tniet hoopt, dan doe
ik het. Begrijp wel, dat je het kwaad
van Susan Montgomery niet op Gordon
mag laten neerkomen. Ik zal vroeg thuis
toekomst. W-at grootsch was het verge
zicht op het komende tijdsgewricht! He-
melhcoige verwachtingen zijn door mïlli-
oenen op aarde gebouwd aangaande te
verwachten omstandigheden. Broeder
schap, gerechtigheid, vrede op aarde!
Met blijde hope werd aan den gezichts
einder een sclioone dag begroet.
Doch hoe pijnlijk zijn in ditopzicht
voor groote scharen de ervaringen ge
weest. Niet die betere toekomst, waar
van ouden en jongen droomden en waar
mede zij dweepten, werd bereikt, maar
feiten heben zich voorgedaan, jammerlij'ker
dan ooit menschen hadden kunnen denken.
In den loop der negentiendé eeuw
kwam het fabriekswezen in leven. Niet
langer kwam het in de eerste plaats aan
op kundig handwerk, zooals voorheen bij
de gilden. Alleen lichamelijke kracht en
een zekere handigheid als gevolg van
veel hetzelfde verrichten, bleken in de
eerste plaats vereischten te zijn. En be
langrijke arbeid, tevoren noodzakelijk al
leen -door zeer sterken te verrichten, kon
door het machinestelsel doo>r zwakkeren
verricht werden; zelfs vrouwen ^en kin
deren hebben dit in ruime mate ondervom
den. 't Kwam slechts aan op taaie levens
kracht waarover men beschikte. De man
werd vastgeketend aan het machinerad
en met hem in vele gevallen zijn geheele
gezin, zóó zelfs, dat de leden over zicb-
zelven met betrekking tot den arbeid niet
de vrije beschikking meer hadden. Lang
zamerhand werd arbeidskracht en gezins
geluk koopwaar. Er werd meer of minder
voor betaald en daarmede uit.
Allertreurigste toestanden van mensche-
lijk machtsmisbruik over medemensciien
zijn bij groote massa's aan het licht ge
komen. De onafhankelijke positie van mil-
lioenen arbeidersgezinnen werd eenvoudig
misbruikt, daar 1 men tegenover d e pa
troons meestal niets had in te brengen.
In niets verschilden veel schreiende om
standigheden van die, welke voorkomen
bij slavernij. Overmatig lange werkdag,
kinderen zelfs werden gedwongen tot
's nachts één a twee uur met andere af
gebeulde arbeiders te werken.
Men vroeg zich af in het Christelijk
Europa, toen men van de vele treurige
toestanden kennis nam of men nog leefde
in een Christelijk werelddeel.
Voorts plaagde de onzekerheid van be
staan. Men ken onverhoeds Op straat wor
den gezet. Eenerzijds zetten de patroons
soms plotseling de fabrieken stil alsgel
delijke onmacht dwong of slapte van het
bedrijf er toe noopte.
Geleidelijk kwamen de naanilooze ven
nootschappen- den middenstand belagen.
Grootbedrijven 'boden de waren aan voor
een prijs waarvoor de werkman het niet
geven kon. Duizende schoen- en kleerma
kers verlieten de rijen der patroons en
daalden af tot den rang van loonarbeider.
Wanneer men let hierop, dat juist in
dien tijd, tengevolge van het opgekomen
bankwezen, gemakkelijke verplaatsing van
en speculatie met geld, tengevolge van de
geringe kostprijs welke- voor weeldearti
kelen moest worden betaald, zoodat meer
deren in toenemende mate van het leven
konden genieten beter dan voorheen, ten
gevolge van de zucht om de waren te
betrekken uit het buitenland, altemaal
•zaken, die voor menigeen, hoezeer op
zichzelf verblijdend, ernstige, moeilijke da
gen brachten, het levenspeil steeg, dan
behoeft het niet te zeer te verwonderen,
dat een groote groep' van menschen, die
niet vooruit kwam, die niet meer dan te
voren genoot van het leven, die niet fabel
achtige winsten maakte, die niet reusach-
kotmen en je naar bed sturen om negen
uur, om je te straffen voor je koppigheid.
Bovendien vertelde Hagar mij, dat je
dikwijls tot drie a vier uur op blijft, gebo
gen over die heidensche documenten
van mijn zoon. Dat mag riiet,je vernielt
er je gezondheid mee. Bovendien twij
fel ik of het wel de moeite waard is wat
je leert. Je moet niet langer opblijven dan
tien uur. Geef mij mijn bant eens."
Edna at alleen en ging naar de biblio
theek om een moeilijke muziekoefening
te probeeren, maar de bekoring van de
documenten was grooter dan die van
de muziek; zij sloot de piano en ging
naar het „Egyptisch museum", zooals
mevrouw Murray de zitkamer van haar
zoon noemde. Dien vorïgen avond had ze
een verhaal gelezen over de leerstellingen
van Zoroaster, waarin al de hoofdlijnen
van de Zendavesta geprobeerd werden
terug te brengen ap het Oude Testament
en de Joden. Nu begon Edna weer met 't
ondeiwerp met onvermoeide belangstel
ling.
Ztij izette een stoel met 'kussens dicht
bij het raam, deed de das goed om zich
heen, legde haar beenen op een andere
stoel om niet op dé" koude vloer te
staan en begon het boek te lezen.
De zon ging onder aan den winter
hemel, haar raode licht stroomde de
tige rijkdommen vergaarde, bedenkelijk
ontevreden begon te worden over den
gang van zaken. Zij juist gingen zich af
vragen waar die schoone dag bleef. Want
ook zij waren niet in alle oplzichten,
in een verslechterde pioisitie geraakt. Zij
.ontvingen kosteloos onderwijis. Die leer
plicht was ingevoerd. Zij lazen voortaan
couranten en andere litteratuur. Zijl oor
deelden langzamerhand mee over de ptu-
blieke zaak. Zlijl voelden zich eveneens
als andere volksgroepen deelgenoot van
wat er in de wereld omgaat. Tengevolge
van hun beter begrijpen van den
samengang der maatschappelijke ver
schijnselen kwam de idee op', zich met
alle latgenoo-ten te organiseeren. Krach
tig nam het vereenigingsleven dienten
gevolge in omvang en beteekenis toe.
Zedelijk en geldelijk steunden zij elkaar.
Zij profiteerden van hetgeen de besten
onder hen aan organiseerend talent en
helder inzicht bezaten.
Nu organiseerden zich hiertegen de
patroons evenzeer krachtig. En meerma
len 'is het tusschen beide organisaties tot
een ernstige botsing gekomen, tot schade
der gansche maatschappij veelal, waarbij
de middenstand in een niet gemakkelijke
positie werd gebracht, waardoor ernsti
ge verwondingen zijn toegebracht.
Langzamerhand groeide de gedachte, dat
het zwakke in de samenleving, inzonder
heid waar het betrof het productie-pro-
ces, de voortbrenging van waren, steun
verdiende en geholpen moest worden. Al
lerlei regel werd wettelijk en vrijwillig
vastgelegd, waardoor de verschillende
volksgroepen in de toekomst minder tot-
schade van zienzelf en anderen, dus in
het -belang der geheele samenleving, el
kander zouden te lijf gaan en er aan
wagen, Wel met somtijds ernstige schok
ken, doch in hoofdzaak geleidelijke en
rustige ontwikkeling schreed men voor
waarts op het pad tot besnoeiing van on
recht en verankering van wederzijdsche
rechten. Het begon te dagen in de men-
schenwereld en in rle arbeiderswereld met-
het minst!
Daar breekt de groote oorlog uit, die
met één slag als het ware ten val brengt
wat na moeiz&men arbeid in jaren is op
gebouwd. Wat reeds accoord was gewor
den werd verbroken, alles moest dienst
baar zijn aan' de verdediging van den
natïonalen bodem.
Eindelijk, na lange, bange worsteling
de vrede! Dan begeert men opnieuw zich
te uiten voor voortschrijden op dén een
maal ingeslagen weg. Men had geleerd!
En menschelijke opvattingen braken
zich baan. Dichter bij' wenkte het ideaal;
Vrede op aarde allerwegen!
Met het kiesrecht in de hand stonden
millioenen gereed om mede over hun
eigen lot te beslissen.
Hoog gespannen waren opnieuw de ver
wachtingen en de blik was gevestigd
op een xonnigen levensdag. De draad der
vensters, zonder gordijnen, binnen, be
scheen den versierden gevel van de
Tajalbahal, schitterde op den marmeren
vloer en verwarmde en belichtte het
kalme gelaat der ernstige, jonge studente.
Toen de zon geheel onderdook in het
Westen, waar twee sterren als parels
fonkelden in de lucht, werd de fijne druk
van Edna's boek onduidelijk en zij hield
het ©enigszins omboog om het zilveren
licht van de maan op te vangen, die
laag in het Oosten scheen en een spook
achtig licht wierp op de vreeselijke ge
stalte en het golvende witte haar van een
vrouwenbeeld aan den wand. Maar tus
schen de wees en het licht stond vlak
naast haar stoel, een lange donkere fi
guur, zonder hoed en met uitgestrekte
armen.
Zij sprong op en gaf een kreet van
schrik en vreugde, waut zij wist dat
slechts ,één mensch die rechte statige
houding had.
„O, meneer Murray! Is het waar dat
u teruggekomen bent bij uw bedroefde en
troostelooze moeder? O, ik ben zoo blij'
voor haar."
Het eerste ©ogenblik klapte zij in haar
handen en keek naar hem, half angstig
en half blij, prebeerend de uitdrukking
van haar gelaat eenigszins te beheer-
schen.
zoo droef afgebroken onderhandelingen
werd weder opgenomen en met- groote
geest-drift werkten volkeren met hun par
lementen in de richting van het voorge
houden indeaal.
Totdat oeconomische inzinking en on
gedachte nedergang ook den hardnekkig-
sten leerde verstaan, dat niet te denken
viel aan het verwezenlijken van wat men
reeds hardop gezegd had.
Dit nu bracht menigeen er toe te mee-
nen, dat snelle teruggang op het terrein
van den arbeid noodzakelijk was.
Algemeen is dit inzicht niet en aller
minst is dit in de arbeiderswereld gemeen
goed.
Het probleem, dat voor een eeuw om
oplossing riep, is gebleven. Het is nog
niet opgelost.
Niet aan u, Heeren!
Uit den mond van menig aanhanger der
openbare school kan men nOgal eens de
beschuldigende klacht vernemen, dat het
bijzonder onderwijs te zwaren druk op de
schatkist uitoefent- en meer dan één exces
aanwijsbaar is.
Daartegenover kan het zijn nut hebben
om een onderzoek in te stellen naar de
manipulaties der vrijzinnigheid, vooral ook
in het verleden.
Welnu, bij deze informatie naar de ges
tie der liberale heeren bieden de laatste
nummers van „De School met den Bijbel"
welkom materiaal.
In verschillende dorpen van de gemeente
Wonseratieel werden voor een vijftigtal
jaren Christelijke scholen gesticht en hoe
wel alle leerlingen der openbare school
naar de bijzondere overgingen, moesten
nieuwe openbare scholen verrijzen.
Protesten bij Ged. Staten, beroepschrif
ten aan -de Kroon mochten niet baten:
nieuwe openbare scholen zouden er zijn,
al meldde zich bij de opening geen enkele
leerling aan.
Zoo zag de bevolking van Wionseradeel
met leede oogen aan, hoe de belasting-
schroef tot bloedens toe werd aange
draaid ten behoeve der ledige openbare
scholen.
Toen de schuldenlast der gemeente
schrikbarende afmetingen had aangenomen
en eindelijk andere afgevaardigden naar
den Raad werden gezonden, hief men in
1882 de openbare scholen van Schraard,
Schettens en Lollum op; in 1884 die van
Wions en in 1887, die te Gaast. „Met de
scholen te Wons en Schraard alleen was
een halve ton verspild, geofferd aan den
haat van het toenmalig liberalisme tegen
de Christelijke school".
De herinnering aan dergelijke feiten
kan haar nut hebben.
Geenszins willen we ontkennen, dat ei
na het tot stand, komen der financieele
gelijkstelling door een enkel schoolbe
stuur wel eens wat al te royaal gebouwd
is van het geld der gemeente.
Steeds echter bleef die beperkt tot een
luttele uitzondering en dan was het buiten
dien nog bepaald tot een te groote luxe
in den bouw, hetgeen vermoedelijk was
afgekeken van de openbare inrichtingen.
Maai- dat, enkel uit baat tegen het
Christelijk onderwijs, scholen werden ge
sticht, die van te voren tot leeg
staan w ar e n gedoemd en na ette
lijke jaren dan ook werden opgeheven,
blijft een schreeuwende aanklacht tegen
het liberale fanatisme.
Wüj erkennen volkomen, dat, nu de gel
delijke gelijkstelling werd bevochten, ook
door de vrienden van het Christelijk on
derwijs een gepaste zuinigheid dient be
tracht.
„Edna, heb je geen welkomstwoord,
geen vriendelij'ken handdruk voor iemand,
die vier jaar lang oinder vreemdelingen
in verre landen gezworven heeft?"
Het was niet de harde, bittere stem,
waarvan zij de echo steeds nog gehoord
had gedurende zijn afwezigheid, maar het
was een toon zoo zacht en diep en
verdrietig en zoo onverklaarbaar tse-
der, dat zij 'die stem niet herkende. "Zij
was niet in staat iets te zeggen en
legde haar hand in de zijne. Hij drukte
die bijna pijnlijk en zijl sloeg haar oogen
neer voor den onderzoekenden blik, waar
mee hij naar haar keek.
Gedurende een heele minuut stonden
zij onbeweeglijk; toen nam hij een luci
fer uit zijn zak, stak een gaslamp aan,
die boven de Taj hing en deed de deur
naar den koepel op slot.
„Mijn moeder is uit eten, vertelde Ha
gar mij. Zeg eens, maakt zij het goed?
En heb je haar een beetje opgevroolijkt,
terwijl ik weg was?"
Hij kwam terug, leunde met zijn elle
boog op de gebeeldhouwde rugleuning
van den stoel en keek haar aan, terwijl
zij de handen voor de oogen hield tegen
het licht.
„Uw moeder maakt het werkelijk heel
goed, maar zij is een beetje angstig en
bedroefd om u- Ik denk, dat u haar ma-
Wlaar dat niet geschiedt, is critiek ge
rechtvaardigd, is critiek in het belang
zelfs onzier zaak.
Doch die critiek verwachten we niet
van uw kant, heeren liberalen
Daarvoor heeft zich in het verleden te
veel afgespeeld!
A
Mac Donald en Poincaré.
De Daily Telegraph meldt, dat Ram
say Mac Donald de nieuwe Engelsche
premier, in een brief dien hij tot Poin
caré heeft gericht, opmerkt, dat de
Fransch-Engelsche betrekkingen clie zich
vroeger door volkomen oprechtheid ken
merkten, opgehouden hebben even vriend
schappelijk te zijn als vroeger. Mac Do
nald is bereid om met Poincaré te on
derhandelen, ten einde tot een definitieve,
volledige en nauwkeurig omschreven re
geling te komen. Hij hoopt, dat Frankrijk
denzelfden geest van verzoening zal too-
nen, waarmee Mac Donald gezind is over
de heel belangrijke kwestie van gedachtes
te wisselen. De Daily Telegraph meldty
dat Poincaré in sympathieke woorden op
dezen brief geantwoord heeft.
Korte berichten.
Na een levendige beraadslaging heéït
de Grieksche Nationale Vergadering met
208 tegen 59 stemmen besloten, dat de
royalistische bladen weder kunnen ver
schijnen.
Volgens de Chicago Tribune heeft
de Roemeensche gezant te Parijs ver
klaard, dat Roemenië in plaats van de
leening van 100 millioen frank, die het
van Frankrijk zou krijgen, een leening
van 100 millioen lire van Italië zal krijgen.
In Griekenland blijft de hevige koude
aanhouden. Meer dan 200 personen zijh
van koude omgekomen. Ook zijn er he
vige sneeuwvallen, waardoor de treinen
loop gestoord wordt.
In Engeland voelt men weinig of
fiiets voor Poincaré's voorstel om de
Paltz-kwestie aan den Gezantenraad voor
te leggen.
De uit het bezette gebied verdre
ven Schupo zal vermoedelijk eerlang1 ver
gunning krijgen terug te keeren.
Te Boedapest is de verantwoorde
lijke redacteur van de „Pester Lloyd"
tot een boete van twee miilioen Hongaar-
sche kronen veroordeeld, omdat zijn blad
eenige dagen geleden den dollarkoers in
particulier verkeer had vermeld.
Teneinde de Belgische soldaten aan
de gasaanvallen in oorlogstijd te gewen
nen, moet iedere militair gedurende zijn
effectief verblijf in 'het leger door een
met vergiftigde gassen gevulde kamer
passeeren, voorzien van zijn gasmasker.
Een gevaarlijke proef!
De directie van de Duitsche spoor
wegen is van plan, de tarieven voor het
reizigersvervoer in de derde en vierde
klas met 1 Maart aanzienlijk te verhoo-
gen, misschien zelfs met 50 pet. Een
beslissing zal eerst in den loop wan Fe
bruari worden getroffen.
De staking in het Wupperdal heeft
zich uitgebreid tot het personeel van den
luchtspoorweg, waardoor het laatste ver
keersmiddel tot stilstand gekomen is.
Te Kowno is tijdens een operaver-
tooning, welke door tal van hoogwaardig-
gerder en bleeker zult vinden dan dén
laatsten keer, dat u haar zag."
„Dan heb je dus je plicht niet gedaan,
zooals ik je opgedragen had?"
„Ik kon uw plaats niet innemen, me
neer en door uw laatsten brief dacht zij,
dat u nog een jaar wegbleef. Zij denkt
dat u nu in het binnenland van Perzië
bent. Gisteravond, toen de meid van het
postkantoor terugkwam zonder brief van
u, dien zij stellig verwachtte, kwamen er
tranen in haar oogen en zij zei: „Hij
denkt niet meer aan zijn huis en hij reist
liever, dan dat hij zijn moeder rust gunt."
Waarom stelde u haar zoo teleur? Waar
om maakte u haar niet blij door uw
komst aan te kondigen?"
Toen zij naar hem keek, zag zij de oude
bitterheid weer in zijn gezicht en zijn
stem was weer hard toen hij antwoordde:
„Ik stelde haar niet teleur. Het kwam
door een onverwachte omstandigheid, dat
ik terugkeerde. Bovendien, zij had zich
allang moeten wennen om haar geluk bij
anderen te zoeken dan bij mij; want nie
mand dan zij weet beter, boe ik het
haat om steeds op dezelfde plaats te
zijn."
(Wiordt vervolgd).
J
