entie
No 96
Woensdag 96 Januari 1994
38e Jaargang
roïii
i
p p e n
geen
Firma op
ilaats
pot getal
er nota
genomen!
imid
SLEED.
LEVE
j jaar, bi] P. DE
Middelburg.
FEUILLETONS.
.mi.,li.I.
■rukkers-Exploitanten:
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 6870, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.
Losse nummersf0.05
Prijs der Advertenties:
14 regels f f.20, elke regel meer 30 «L
Bij abonnement belangrijke korting.
OOP:
ditoerd gaatjes
ijpikfcelsle Mat-
itprijzen.
JNISSE, Kinder-
lOP:
jruin lier Ruin-
vertronwd, bij
litelande.
joOP:
takke Ponny,
iagd voor 15 a
per dag.
„De Zeeuw",
Middelburg
BRs. MEERMAN,
ferseke.
3t Maart a. s.
idsknecht
bekend met hoef-
awerk, bij P. DE
fvezande.
I. jongen, 15 jaar
een smid op een
aar op 'tvak) m-
gezin. Br. lett.
Middelburg.
vordt gevraagd in
mstbode.
jndijk 8.
Meid
7ISSE NIJSSEN, v k
aelle.
De „vergissing" van 1918.
tn de berucht geworden vergadering
van de 5. D. A. P. te Rotterdam sprak
Mr P. J. Troelstra als volgt op 11 Novem
ber 1918:
„Wij zullen dus Zondag de gewichtige
vraag hebben te bespreken, of wij zullen
overgaan tot een oppersten raad van ar
beiders en soldaten voor het heele land
en verder van plaatselijke raden. Hebben
wij daartoe besloten, dan is die raad van
af dat oogenblik het opperste gezag van
ons land. (Applaus.) Gij, bourgeoisie, ge
voelt, dat de arbeidersklasse is gewor
den de macht, die niet meer kan vragen,
eisthen, maar die zich zelf als opperste
macht moet constitueeren- Dit is de sisch
der historie, voegt er u riaar."
En nu'knippen wij een stukje uit de
„Handelingen" van de Tweede Kamer,
waar in de vergadering van 16 Januari
j.l. zich do volgende gedachtenwisseling
ontspon
„De heer Troelstra: Ik heb ook zeer
sterke critiek op het Parlement. Ik heb
die critiek herhaaldelijk onomwonden
uiting gegeven, maar ik heb steeds be
seft, dat ten slotte 'het Parlement niet
kan cn niet mag worden ontbeerd, omdat
ik geen anderen weg zie om den invloed
van bet. volk en de wenschen van het
volk tot uiting te brengen.
De heer Wijnkoop: De sovjets!
De heer Troelstra: Zelfs niet de hoog
geprezen sovjets.
De heer WijnkoopIn 1918 had u het
zelf over de sovjets. En nu? Ik lach het
laatst
De heer Troelstra: Mijnheer de Voor
zitter! Het is niet juist, wat de geachte
afgevaardigde zegt, dat ik in 1918 ovei
de sovjets zou hebben gesproken, maar
indien het juist ware, dan zou de erva
ring, die men sinds 1918 met de sovjets
heeft opgedaan in het land, waar zij in-
heemsch zijn, in staat zijn om mij daar
van terug te brengen.
De heer Wijnkoop: Dus1 dat was een
vergissing; gelukkig.
De heer Troelstra: Zelfs 'dat is niet het
geval; ware het wel zoo, dan kan men
zich op verschillende manieren vergissen.
Men kan zich permanent vergissen en
men kan zich voor een keer vergissen, en
er is geen reden om mij met de perma
nente vergissing van den heer Wijnkoop
Je vereenzelvigen."
If
Defensie.
Telkenmale kunnen na 26 October '23
de tegenstemmers tegen de Vlootwet als
zoodanig hoe weinig het er dan ook
geweest mogen zijn met de feiten voor
oogen hunne inzichten zien veroordeelen.
Wij wezen er dezer dagen op in ver
band met Troelstra's uiting hoe het staat
ten opzichte van de landsverdediging,
met de legerarganisatie. Na al het daar
genoemde kunnen wij' nog wij'zen op
Frankrijk, de langzamerhand berooide
overwinnaar, welke bijl de bondgenooten
diep in de schulden steekt, kwistig geld
uitdeelt aan Rumenië, Tsjech o Slowa
kije en Pollen voor uitbreiding, en Verbete
ring der legerarganisaties.
Ook op maritiem gebied gaat men door
met bewapenen en volmaken van de toe
rustingen. Die leider der arbeiderspartij in
Engeland, Ramsay Mac D|onald, heeft in
het Engelsche parlement q.m. dezer dagen
verklaard, na te hebben gezegd dat En-
land mee behoorde te werken, meer dan
tot heden, aan het herstel van Europa:
„W at betreft den politieken kant van de
zaak, deed elke dag uitstel het gevaar
toenemen. Hij wilde niet al te zeer in
erendienstbode -|
Em melken, bij
Andr.»., Ierseke
31).
JJet gesprek werd gestoord door de
ontbijtbel en niet lang daarna <ring Mr
Leigh weg.
Edna had een onrustig en vervelend
gevoel en als zij naar den ring keek, dacht
zij dat de Arabische letters in plaats)
van „Vrede zij over u", „onrust zij over
u beteekenden, want zij hadden haar
kalme natuur verstoord en Jhaar gedach
ten opgedrongen, die zij tot nog toe niet
gehad had. Zij ging naar haar kamer en
opende haar boeken, maar epr zij haar
gedachten kon verzamelen, kwam me
vrouw Murray binnen.
„Edna, ik kom om met je te praten
•over je jurk voor vanavond."
„O, zegt u alstublieft niet, dat ik mee'
moet gaan, want de gedachten eraan
"find ik vreeselijk."
„Maar ik wil wel zeggen, dat ik er op
sta, dat je de goede vormen niet schendt.
Mevrouw Inge behoort tot een van de
«erste families van Tennessee; je zult
kaar de deftigste menschen ontmoe-
en en je kunt je eerste verschijning!
bijzonderheden treden, maar de toe
stand van Europa was veel dichter bij
dien in 1912 (de tijd van de tot het
uiterst gewapende vrede) dan menig
mensch aangenaam was om te overden
ken. Men had wedijverende legers, wed
ijverende nationalistische politiek en
reusachtige uitgaven, niet voor herstel,
maar tot voorbereiding van vernietiging.
De naties, die geallieerden waren, loerden
met slechts half verhalen vijandschap
naar elkaar."
De heer Van Karnebeek, onze Minister
van Buitenlandsche Zaken, een man met
een wereldvermaard en naam, verklaarde
in de Tweede Kamer op 25 October
1923 a.m. het volgende:
„Met het viermogendhedenverdrag
werd de spanning weggenomen, doch de
oorzaken daarvan hieven. De oorzaak
ervan lag in China als afzetgebied voor
Japansche en Amerikaansche producten
en die oorzaak zal niet verminderen
naarmate het vermogen, van Europa ge
ringer wordt' om Amerikaansche produc
ten te absorbeeren. Bedenkt men verder
dat de poging der Zuid-Amerikaansche
staten tot onderlinge ontwapening is mis
lukt en dat Europa in een toestand van
latenten oorlog verkeert, dan, vraagt de
minister zich af, of de toestand zoodanig
is, dat het nemen van voorzorgen mis
plaatst is."
De scheepsmachten van Frankrijk in de
Middellandsche Zee en die van Amerika
in het verre Oosten voor „schouwing en
oefening" bijeiyi, juist in de buurt van
de punten waarover geschillen in de kiem
cf meer openlijk bekend zijn. Die bijbouw
aan de vloten, inzonderheid voor onder
zeedienst. Het1 op stapel zetten door En
geland van „verscheidene lichte krui
sers", door Japan van 2 kruisers a
10.000 ton en 4 a 7500 ton, de ontzag
wekkende toerusting van het aeronatisme,
het eene vliegtuig al meer beantwoordend
aan de eischen van moderne krijgvoering
clan het andere, dat alles mag met recht
met zorg vervullen en moet onze Re-
geering zander onderbreken nopen tot
blijvende waakzaam- en werkzaamheid.
Men ziet in .stede van naar recht de
verschuiving in de wereld plaats heb
ben naar macht. Van de zegepraal van
het recht schijnt steeds minder 'te zijn te
bespeuren. Daarom blijft het zaak, dat
geen oogenblik de plicht tot defensie
het brein verlaat.
De doodstraf.
Immer plaatste onze partij in haar
program de plicht tot verdediging des
lands. Ook van meêtaf (1 Januari 1887
art. 13) kwamen wijl opvoor de 'toe-
passing desnoods van de doodstraf.
Geleidelijk aan greep1 het humanisme
om zich heen om daarmede de besliste
uitspraak van Gods woord te verdringen
van de publieke erve. Het recht Gods was
niet- langer betrokken in de beschouwin
gen der stervelingen, de rechtsbedeeling
geschiedt naar menschelijk inzicht. Niet
het recht in verband met de feiten, doch
het gevoel in verband met de omstan
digheden. Geen objectieve norm, maar
subjectieve overweging. Hierdoor is het
recht op losse gronden gekomen. De
rechtsorde niet langer conform den wil
van God maar opi den willekeur van
menschen met hunne oneindig1 verschil
lende neigingen en denkbeelden. Zóó
zinkt het Recht in en de vraag naar
vastheid en zekerheid erlangt steeds min
der bevredigend antwoord. De twijfel aaïi
de juistheid der rechtspleging wordt open
baar. En de verwildering neemt, ondanks
het humanistisch ideaal, toe.
Onze partij plaatste in haar program
onder de menschen niet onder gunstiger
omstandigheden doen. Bovendien is het
erg vreemd, dat een jong meisje niet
van vroolijke feesten en het gezelschap
van jongelui zou houden. Je maakt zon
der eenige noodzaak een kluizenaar van
jezelf en ik zal niet toestaan, dat je de
uitnoodiging van mevrouw Inge weigert.
Het zou buitengewoon onbeleefd zijn."
„Lieve mevrouw Murray, u spreekt van
mijn eerste verschijning, alsof ik, zoo
als andere meisjes, niets anders te doen
heb, dan mijzelf voor te bereiden voor
de wereld. Die menschen geven niets om
mij en ik niets om hen. Ik vind het niets
prettig in een kring te zijn, waaruit ik
spoedig door mijn werk weer verdwijnen
zal."
„Welk werk bedoel je?"
„Mijn werk als onderwijzeres. Binnen
eenige maanden hoop ik in staat te zijn,
zelf te verdienen wat ik noodig heb, en
dan
„Dan is er nog tijd genoeg om te zien,
wat er dan gebeuren, moet; ondertusschen
zoolang als je bij mij bent, moet je mij
toestaan te beoordeelen, wat goed voor
je is; Clara Inge is mijn vriendin en ik
kan jou niet toelaten onbeleefd tegen haar
te zijn. Ik heb een rijtuig naar de stad
gestuurd om juffrouw O'Reilly te halen
van actie 1922 inzake Justitie herstel
van het recht der overheid om den moor
denaar aan het leven te straffen.
Odk de Staatkundig Gereformeerde
partij schreef in art. 6 van haar program
a.m.: „De Overheid is van God geroe
pen het, kwaad te straffen, opdat het
geschonden recht worde, hersteld. Dit ge
schonden recht vordert rechtvaardige
maar ook rechtmatige straffen; dienover-"
ecrlkoimstig roept het recht tot wederin
voering van de doodstraf."
Het kan zijn nut hebben om, nu de be
grooting voor 1924 in het parlement nog
moet worden behandeld, er de aandacht
op te vestigen, hoezeer de partijl onver
zwakt blijft staan op het eenmaal over
eenkomstig de H. S. ingenomen stand
punt.
Wij' achten allerminst gering cle be
zwaren verbonden aan de invoering van
dezen maatregel. Pas leerde een merk
waardig geval in België ons hoeverre ook
door hen, die geroepen zijn recht te
spreken, dwaling .mogelijk is. Wij erken
nen ook de mogelijkheid dat bekentenis
sen, nadat de maatregel toepasselijk is,
zeldzamer kunnen warden. De in acht
te nemen voorzichtigheid zou nog grooter
worden dan thans het geval is.
Niettemin blijven wij met kracht aan
dringen op herziening onzer wetgeving
ten deze.
Wie met ontroering kennis nam Van
de toename in den laatsten tijd van het
aantal lafhartige en gruwelijke roofmoor
den ear (pogingen daartoeCulemburg,
Etten, Leiden enz., moet wel tot het
inzicht komen, dat. het zoo .niet langer
gaat.
Zedelijke verbetering van gevangenen
riep men in de laatste jaren. Prachtig
maar het Recht 'blijve onverkort. De
feiten moeten onder de oogen gezien wor
den en hij die zich stelt buitèn het ge-
meene recht, zicjr vergrijpt aan het le
ven van een ander, hij af zij, het is
de onafwijsbare plicht der overheid op
grond van Gods Woord, moet de dood
straf ondergaan, wanneer vast komt te
staan, dat vólgens een voorafberaamd
plan gehandeld is. Dan kan van „verzach
tende omstandigheid" bezwaarlijk sprake
zijn.
Nu moge men aan de hand van de sta
tistieken willen aantoonen, dat het aantal
misdrijven niet toeneemt, het karakter
der misdrijven wordt er geleidelijk niet
heter op'.
De moordenaar(esse) beleedigde God
bij het neerslaan van het slachtoffer.
Gods recht moet gehandhaafd. „Wie des
menschen bloed vergiet, zijn bloed zal
door den mensch vergoten worden."
Lenin f
Het Russisch Telegraaf-agentschap te
Londen deelt mede, dat Lenin den 21en
Januari te Moskou is overleden. Zijn lijk
is in het arbeidershuis te Moskou opge
baard en zal Zondag a.s. begraven worden.
Lenin, wiens eigenlijke naam Wladimir
Iljitsj was, werd in 1870 geboren. Zijn
socialistische denkbeelden dankte hij aan
zijn broeder Alexander, die in 1887 als
medeplichtig aan een aanslag op den toen-
maligen tsaar werd opgehangen. Na zijn
gymnasiale studiën te h.ebben beëindigd,
begaf Lenin zich naar Kazan, waar hem
de gelegenheid tot studgeren ontnomen
werd wagens zijn socialistische propa
ganda. Lenin vertrok nu naar St. Peters
burg, waar hij zijn studiën in de rechten
de kleermaakster en Hagiar zal de rok
van de jurk maken. Kom in mijn kamer
om de maat te laten nemen".
„Dank u wel voor uw vriendelijke zor
gen; maar ik ga heusch liever niet. Laat
u ine astublieft thuis blijven. U kunt wel
een beleefd excuus bedenken en mevrouw
Inge geeft er niets om of ik kom of
niet. Ik "zal wel schrijven, dat het mij
spijt en
„Wees niet kinderachtig, Edna; ik geef
er om wat je doet en dat moest jou meer
waard zjjn dan wat mevrouw Inge wil.
Je 'hebt groot gelijk, dat zij er niets om
geeft. Maar laat Hagar niet langer wach
ten".
Mevrouw Murray fronste haar wenk
brauwen en kneep haar lippen samen,
zooals haar gewoonte was, als haar iets
niet beviel; dus volgde Edna haar naar
de kamer waar Hagar werkte. Het was
de eerste keer, dat Edna uitgenoodigd
was op een groot feest, waar zij deftige
en rjjke menschen zou ontmoeten. Me
vrouw Inge kwam vaak naar „Le Bocage"
maar Edna kende haar niet goed en bij
haar tegenzin om vreemden te ontmoeten,
zag zij er bovendien tegenop Mr Leigh
al zoo spoedig weer te zullen zien, want
zij voelde wel, dat een scheidsmuur ge
komen was tusschen hen. D© leuke vriend-
voltooide. Op 21-jarigen. leeftijd was hij
reeds actief revolutionnair.
Van 18901893 vertoefde Lenin in
Zwitserland, waar de Russische sociaal
democraten druk ageerden en den grond
slag legden voor het latere bolschewisme.
Op het tweede congres der Russische
socialisten in 1903 kreeg men de ver
deeling tusschen bolschewiki (meerder
heid) en menschewiki (minderheid). Aan
het hoofd der eerstgenoemde partij stond
Lenin.
De laatste jaren vóór den oorlog ver
toefde Lenin veelal in Oostenrijksch Ga-
licië. Toen de oorlog uitbrak, werd hij
door de Oostenrijksche politie als vij
andig onderdaan geïnterneerd, doch later
vrijgelaten. Hij kreeg verlof om zich in
Rusland te vestigen, waar hij een hef
tige propaganda tegen de entente voerde
met steun der centrale mogendheden.
Uit Zwitserland riep de groote Russi
sche revolutie van 1917 ..hem naar zijn
vaderland terug, waar de strijd tusschen
Kerensky en hem op het heftigst ont
brandde. In den zomer van 1917 liep de
eerste poging van Lenin om do „dicta
tuur van het proletariaat" te vestigen op
een mislukking uit. In October van dat
zelfde jaar echter had hij meer succes;
hij werd door het sovjet-congres in den
raad van volkscommissarissen gekozen en
spoedig tot voorzitter van dien raad be
noemd.,
Verschillende aanslagen zijn er sinds
dien op hem gepleegd. Wij noemen die
van Januari, Februari en Augustus 1918.
Alleen bij den derden aanslag werd hij ge
troffen en wel door een kogel in één dei-
longen. Hij genas eerst na langen tijd van
zijn wonde. Toch geraakte zijn lichaams
gestel, mede tengevolge van overwerking
en tegenslag, steeds meer ondermijnd, tot
dat de dood nu hem- kwam wegrukken.
Lenin was een echte dictator. De men
schen waren voor hem slechts lede
poppen, die niet behoefden te denken
en die hij deed bewegen, zooals hij het
verkoos. Een overeenkomst was voor hem
slechts een woord. De waarheid ver
draaide hij zonder gewetensbezwaar.
De spoorwegstaking in Engeland.
De voor gisteren aangekondigde trein
diensten loonden geen teekenen van ver
betering. Volgens de „Westminster Ga-
zette" vroeg de minister van transport
wezen Maandag aan de spoorwegdirecties,
of deze vrachtauto's noodig hadden vooi
het voedselvervoer. Het antwoord was,
dat men voorloopig geen auto's noodig
heeft. De directie yan de Londen en
North Eastern Railway deelt mede, dat
in verband met de machinistenstaking op
de Engelsche spoorwegen niet gegaram
deerd kon worden, dat de reizigers hun
bestemmingen bereiken,'doch dat het mo
gelijke gedaan wordt, om den dienst jn
stand te houden.
Von Schubert f
ln den ouderdom van 77 jaar overleed
te Berlijn luitenant-generaal von 'Schu
bert, die wegens zijn groote verdiensten
op militair gebied in het jaar 1899 in den
adelstand was verheven. In hetzelfde jaai
werd hij tot generaal-majoor en in 1902
tot luitenant-generaal benoemd. In 1903
trad hij uit den dienst om zich aan de
politiek te wijden. Hij werd nog in het
zelfde jaar tot lid van den PruisiscJjen
Landdag gekozen als afgevaardigde van
de giationaal-liberale partij voor het dis
trict Trier. Tot 1918 maakte hij deel uil
van de Pruisische volksvertegenwoordi
ging. Tijdens den wereldoorlog was hij
weer in militairen dienst. Hij was echter,
schap van de pastorie was voorbij. Zij
wilde, dat zij nooit Hebreeuwsch had ge
studeerd en dat de ring van den sheik
weer tusschen de ruinen van Ghïlminar
lag. Mevrouw Murray zag haar ontstem
ming wel, maar verkoos niet er eenige
notitie van te nemen en zij zag dien avond
op haar toilet toe met bijna evenveel be
langstelling, alsof Edna haar eigen doch
ter was geweest.
Gedurende den rit sprak zij over on
verschillige onderwerpen en toen zij naar
de vestiaire, gingen, had zij de voldoening
te zien, dat haar beschermelinge geen
vrees of verlegenheid koesterde. Zij kwa
men vrij laat; het gezelschap was reeds
bijna voltallig en de groote zalen waren
al vol gasten, toen mevrouw Murray bin
nentrad. Mevrouw Inge kwam haiax snel
tot den drempel tegemoet en mijnheer
Leigh, die schijnbaar op wacht had ge
staan, trad op hetzelfde oogenblik naar
voren en bood Edna zijn arm aan.
Terwijl hij haar naar het midden van
de zaal trok, merkte zij op, dat hij 'de
bloemen droeg, die zijhem dien morgen
gegeven had en dit feit, gevoegd bij de
nieuwsgierige blikken, die zij op zich ge
vestigd voelde, deden haar plotseling diep
blozen. De plechtige ooderwetsche dans
begon en uit een hoek van de kamer
gezien, zijn hoogen ouderdom, steeds ack
ter het front werkzaam.
Hei nieuwe Engelsche kabinet.
De pplifieke gebeurtenissen, gevolg va*
Baldwin's nederlaag in het lagerhuis, had
den een snel verloop. Om half elf gister
voormiddag hield het conservatieve kabi
net zijn laatste zitting; een uur later was
Baldwin bij den koning om het ontslag
aan te bieden van het kabinet; om 12 nttr
werd de arbeiders-leider Ramsay Mac Do
nald door den koning ontvangen.
De koning verzocht den labour-leider,
de vorming van een kabinet op zich te
nemen, en deze nam de opdracht aan. De
audiëntie duurde ongeveer een uur.
Om vijf uur 's namiddags had Mac Do
nald een tweede onderhoud met den ko
ning. Na afloop hiervan werd meegedeeld,
dat de koning de hem door den nieuwen
premier voorgelegde irrinisterlijst had goed
gekeurd.
De ministerieele benoemingen zij*:
Mac Donald: eerste lord van schat
kist en minister van buitenlandsche za
ken; Clvnes: leider van het lagerhuisj
Lord Parmoor: lord president oï
council; Holdane: lord kanselier;
S n o w d e nkanselier van schatkist;
Henderson: minister van binnenland-
sche zaken; Thomas: minister van ko
loniën; Walsh: minister van oorlog;
Sir Sydney Olivier: minister voor
Indië; Thomson: minister van lucht
vaart Chelms: eerste lord der admi
raliteit; Webb: president van de Board
of trade; Wheatley: minister van ge
zondheid; Buxton: minister van land
bouw; Ad am son: minister voor Schot
land; T r e v e 1 y a npresident van het
departement van onderwijs; Shaw: mi
nister van arbeid; Hartshorn: post
master general; Kolonel Wedgwood:
kanselier voor Lancaster.
Naar thans verluidt zullen de nieuwe
ministers morgen hun ambt aanvaarden.
Korte berichten.
Acht Fransche vrouwen hebben het
Legioen van eer gekregenHet zijn acht
boerinnen en 'alle acht hoofden van groote
gezinnen en zij zijin aldus onderscheiden
Om het schoon© voorbeeld van moed
en dj'ver, dat zij gegeven hebben toen
zij, nadat zij haar man en haar oudste
zonen in den oorlog verloren hadden,
zelf het bedrijf hebben voortgezet en daar
bij haar kinderen opgevoed.
Bij Agen, aan de spoorlijn Bor
deauxCette, wilden acht wegwerkers
gisterochtend voor een aankomenden goe
derentrein uit den weg gaan. Dqor den
zwaren mist hadden zij! van den tegen-
overgestelden kant den sneltrein niet zien
aankomen, zoodat de acht mannen, uit
wijkend voor den eenen trein, terecht
kwamen onder den anderen. Alle acht zijin.
vermorzeld.
Verlaging ambtenaarssala
rissen.
Het Volk verneemt, dat het in het
voornemen derregeering ligt, de ambte-
naarstractem enten met ingang van 1 Juli
a.s. met 10 pet. te verlagen. Eveneens
ligt het in de bedoeling, aldus het blad,
ten spoedigste de schalen van heit sala-
risbesluit te herzien.
Nikkelen stuivers.
Naar gemeld wordt, 'zijn maatregelen
genomen aan 's Rijks munt om een aantal
keek mijnheer Hammond met welgevallen
naar zijn twee leerlingen, en vergeleek hén
met de andere vroolijke paartjes, die de
schittende zaal vulden. Hij vond, dat zij'
zich daarvan gunstig onderscheidden.
Edna was gekleed in witte Zwitsersche
zijde, afgezet met breede kant en rose
linten, die van haar schouders breed af
hingen. Haar haar was eenvoudig achter
tegen haar hoofd in een lossen wrong
samengevoegd en vastgestoken met een
ivoren kam. Een blik op haar gelaat, zoo
als zij het nu ophief tot mijnheer Leigh,
die tot haar sprak, deed de gedachte bij
den predikant opkomen, dat hij nog nooit
een gelaat had gezien, dat zoo liefelijk
en tegelijk zoo vol uitdrukking was. Zijti
oogen wendend naar haar partner,
moest hij bekennen, dat, ofschoon Gordón
Leigh de knapste man in de zaal was,
geen opmerkzaam toeschouwer dit paar
kon aanzien zonder te ontdekken, dat de
kleindochter van den hoefsmid ver stond
boven den geliefden broeder van de aris
tocratische mevrouw Inge. Hij was zóó
verdiept in de beschouwing van het paar,
dat hij mevrouw Murray niet hoorde na
deren, vootr zij «aast hem zat en fluisterde:
„Zijn zij niet een aardig paar?"
„Gordon en Edna?"
Ja." (Wordt vervolgd).
