lijt"
ET
Maandag 23 October 1023
38c Jaargang
Weilanden,
AART BE MESMAAKER,
Buitenland.
BOKMA DE BOER's PEEKOFFIE
Binnenland.
O 11)
HTEN
October 1923,
|rerpachten
November 1923,
/erkoopen
Ferpachting
Irceelen
WEILAND
November 1923,
November 1923,
FEUILLETON.
DE BUSSCHIETER VAN MIDDELBURG.
ONMISBAAR BIJ DE KOFFIE
'eeds zeer
deelig, ook in
a wijde matten-
iff
bruikt men natuurlijkl
nigeen xou verstandig S
ïet verzorgen^ van de I
eeds mee te beginnen. I
C. VAN DISSEL
uur te Wemeidinge,
dhr. M. Korst anje,
n het Bestuur van
De Breede Watering
voor 7 achter
en
sa-ceelen
jSden en Onder-
de gemeenten
Inge, Kattendijke,
fdinge en Ierseke.
at in 25 November
(24 November 1981.
verk rijgbaar ten
in heer Ontvanger-
pt Waterschap en
|is, tegen betaling
C. VAN DISSEL
|s 10 uur te Goes,
Oranje", ten ver
erven van Mevr.
1CK—Van den Bout,
Inde uit:
mahoniehouten
pegels, Kasten, Ta-
idules met Coupes,
nder Openhaarden
rebel, Gaslampen,
|lden, Mangel, Glas-
Keukengerief,
^oven en Comforen,
leren kunnen wor
waarvoor zich te
|Ien Vendumeester
Dinsdag 30 Octo-
-4 uur.
CRLIJK ARMBE-
J ASTHUIS te Goes,
an den notaris W.
Ite Goes, van:
's-Heer Hendriks-
irendskerke en Hein-
te 10 ure, in de
j te Heinkenszand,
|e 's-Heer Arends-
enszand, en op
te 10 ure in de
Inje" te Goes, der
jndrikskinderen.
Jkjes zijn van 26
te bekomen ten
Notaris.
Drukkers-Exploitanten:
OOSTERBAAN LE C01NTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
DeZeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.
Losse nummersf 0.05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ©tb
Bij abonnement belangrijke korting.
Een stukje geschiedenis.
Wat onze kinderen vooral niet vergeten
mogen is 't onderstaande, hetwelk wij aan
„De Nederlander" ontleenen. Het is van de
hand van jhr. mr A. F. de Savornin
Lohman.
Naar aanleiding van de klacht over ach
terlijkheid op sociaal gebied dione dit:
Het Réveil als zoodanig behoeft er-, zich
.niets van aan te trekken; integendeel is
het juist die beweging geweest die in de
vorige eeuw een krachtigen stoot gegeven
heeft om de christelijke „leer" op breeder
schaal dan tot dusver om te zetten in
sociale daden. Niet echter het réveil al
leen; ook o. a. de Christ. Geref. (b.v.
.Veldwijk).
Maar tot 1889 liep op politiek gebied de
strijd zoo goed als alleen over „de school-
•quaestie" en het „kiesrecht". Beide quaes-
ties waren samenhangend. Zij vulden bij
de liberalen en bij de rechtsche groepen
geheel het politieke leven. De „neutrali-
teitsqnaestie" veel dieper gaand dan
de „sociale quaesties" heeft, alles te
gengehouden. Wie niet ^elf dien strijd
heeft meegemaakt, kan zich van zijn in
tensiteit nauwelijks een voorstelling ma
ken; onophoudelijk argument tegen argu
ment; minder dan, zooals thans vaak met
groote woorden, moties, optochten, etc. In
de omliggende landen had men dien feilen
strijd niet of veel minder. Daar, b.v. in
Duitschland en Engeland, zijn, vóór de
socialistische beweging, van christelijke
zijde de sociale misstanden onder de
oogen gezien; daar bestond reeds lang
de grootindustrie, niet echter ten onzent-
Ook hadden wij een uiterst beperkt kies
recht; in Duitschland het algemeen kies
recht. Let men op deze en diergelijke om
standigheden, dan ziet men in, dat vóór
1890 de politieke kringen, om hef even
van welke richting, met de veelal slechte
toestanden niet bekend waren. Zelfs de
arbeiders roerden zich nog weinig. Wel
hoorde men veel van anarchisten en nihi
listen, maar aantrekkelijk was die bewe
ging niet! Ook vergete men niet, dat vóór
1890 alle partijen bijkans zonder onder
scheid, de oude leer, zoo goed als onbe
perkte contractsvrijheid, beleden; ook de
antirevolutionairen.
Eerst na de groote parlementaire en
quête, aangevangen in 1886, zijn de oogen
opengegaan. Die enquête ging van alle
partijen uit; socialisten waren er destijds
niet in de Staten-Generaal. Zij is door
niemand tegengehouden. Nauwelijks was
in 1889 (wet-Mackay) de schoolstrijd in
'beginsel beëindigd, beheerschte zij niet
meer de politiek, of de sociale quaesties
zijn onder de oogen gezien. Op dat tijd
stip bestond de antirev. partij, ook het
kabinet, meerendeels uit „Réveil"-mannen.
Geheel de rechtsconstructie moest wor
den gewijzigd, om de nieuwe toestanden
aan liet bestaande aan te passen. Natuur
lijk kost dat tijd en moeite; meer dan
het bouwen van luchtkasteelen op aar
dig bedachte toekomstidealen, waarmee
men, Gode zij dank, in ons land voorzichr
tig is. De strijd voor verbetering van
sociale toestanden is na 1889 niet van de
lucht geweest, en daartoe hebben, het
zij te harer eere gezegd, alle partijen ijve
rig meegewerkt.
Ik ga geheel met U, Mijnheer de Redac
teur, accoord, dat het zeer wenschelijk
zou zijn, dat de strijd op sociaal gebied,
zooals die ten onzent gevoerd is, objec
tief werd uiteengezet; men zou dan ont
waren hoe de toestand der arbeidsbevol-
king in de laatste 30 jaren, ook zonder
innnni iMm i«»m—nhuiwi—iipii» ■mim—iiM— milmim n
Ten vernaai tijdens het beleg van
Middelburg door de Watergeuzen.
(1572—1574).
door CHR. HONDIUS.
(Auteursrecht voorbehouden.)
14).
„Van dit fraaie slot zal wel niet veel
■overblijven, wanneer de Watergeuzen 'daay
hun verblijf houden", zeide Geerts, „ze zijn
immers gewoon in dergelijke gebouwen
den rooden haan te steken".
Barte had aan het gesprek niet deel
genomen, maar er Was haar geen woord
van ontgaan.
Hoe verblijdde ze zich, dat Aart bij
den aanval op de Noordampoort ongedeerd
was gebleven; het lot van den Baljuw
had ook hem kunnen treffen.
Maar gerust was ze niet; immers dit
was slechts het begin en 'in zulke woelige
dagen was een krijgsman nooit buiter.
gevaar; hoezeer hoopte ze, dat er spoe
diger een vrediger tijdperk zou aan
breken.
Eenerzijds betreurde ze daarom, dat de
aanval der Geuzen niet was gelukt, dan
medewerking, soms met tegenwerking der
sociaal-democraten, is verbeterd.
Ernstige toestand in Duitschland.
Het ziet er werkelijk met Duitschland
donker uit. Zaterdag schreven we reeds
over de onderlinge conflicten tusschen
Beieren, Saksen en het rijk. Generaal von
Lossow, die in Beieren rijksweercomman-
dant was, schijnt finaal aan het muiten
le zijn geslagen. Von Lossow heeft de
bevelen uit Berlijn om politieke redenen
niet uitgevoerd en tevens laten weten,
dat hij geen enkele order zal gehoorza
men, die hem in conflict met de Beier -
sche regeering kan brengen. Daarop heeft
minister Gessier von Lossow officieel af
gezet. Von Kahr, de invloedrijke persoon
in Beieren, heeft dit besluit beantwoord
door hel opzienbarende bericht aan Ber
lijn te zenden, dat hij voortaan van ver
dere relaties met den rijksweerminister
afziet. Volgens de allerlaatste berichten
is generaal von Lossow wegens dienst
weigering uit zijn ambt ontzet en heeft de
rijkspiesident de Beiersche regeering ver
zocht mede te deeien, wien zij gaarne
als zijn opvolger benoemd zoude zien.
In 'afwachting daarvan is de oudste aan
wezige officier, generaal-majoor von Kres-
senstein, aangewezen, om de plaats van
von Lossow in te nemen. Deze zou echter
al ontslag hebben aangevraagd, hetgeen
hem echter ni,et verleend werd. De Beier
sche pers nèemt eenparig de partij van
den weerbarstigen generaal op.
Baart Beieren dus groote zorg voor de
rijksregeering, uit het Ruin-gebied komen
nog grooter Jobstijdingen. Talrijke bedrij
ven zijn Zaterdag tot stilstand gebracht
en de mijnen, voorzoover zij niet voor
Italië en voor Nederland wei-ken, hebben
het werk neergelegd. Het aantal werkloo-
zen neemt schrikbarend toe. Onder de
bevolking heerscht groote moedeloosheid.
Daar het rijk hen in den steek gelaten
heeft, spreken vele arbeiders erover, zich
maar bij de separatisten aan te sluiten.
Te Keulen alleen zijn 168.000 werkloo-
zen en menschen, die halve dagen wer
ken. De Keulsche gemeenteraad heeft zich
met den nood der werkloozen bezig ge
houden. Van de 700.000 inwoners van
Keulen heeft een derde geen vol werk
meer. Meer dan 70 percent van de tot
werken geschikte mannelijke bevolking
heeft geen werk meer. Ook zelfs de be-
scheidenste levensbehoeften zijn niet meer
verzekerd. De koopkracht van de menigte
slinkt steeds weer weg.
Geen wonder, dat de berichten om
trent relletjes en stakingen steeds talrij
ker worden. In de bruinkolenmijnen van
midden-Duitschland is een staking uit
gebroken, nadat alle onderhandelingen
over het treffen van een nieuwe loonrege
ling mislukt zijn. Deze staking zal, Indien
zij Jang duurt, noodlottige gevolgen voor
'de Berlijnsche bevolking hebben, aange
zien ongeveer 75. pet. van de voor Berlijn
bestemde brandstoffen uit dit gebied ko
men. Te Berlijn is het vanwege de ont
zaglijke stijging van de vleesch-, en brood
prijzen tot relletjes gekomen. Een groote
menigte wilde de bakkers dwingen het
brood te verkoopen tegen den prijs van
den vorigen dag. De politie greep in en
verspreidde de menigte. Kort daarop ont-
stonden- relletjes op de weekmarkt. De
vleeschstalletjes werden omgeworpen en
ware misschien aan het beleg een einde
Igékomen, maar hoe zou 't dan gegaan
zijn met Aart den busschieter?
Misschien gesneuveld of in handen van
de Geuzen gevallen en wat dan zijn lot
zou .geweest zijn, laat zich gemakkelijk
igissen.
O, hoe sidderde zij bij de gedachte, welk
een dood' hem dan zou wachten.
Uit 't gesprokene bleek haar echter,
dat de Geuzen wel waren teruggeslagen,
maar hun aanval was .toch niet zonder
profijt geweest: Arnemuiden was nu na
Vlissingen reeds in hunne 'handen; ^ast-
geloofde ze, dat ook Middelburg 't ten
slotte zou moeten opgeven en in 't diepst
haars harten wenschte ze dat ook, om
dat ze innig medelijden had met zoovele
medeburgers, die te vuur en te 'zwaard
werden vervolgd, ter oorzake van hunne
godsdienstige gevoelens.
Bij 't laatste bezoek aan de oude moe
der van vrouwe Adriaanke, had ze ver
nomen, hoeveel deze leed in hare bal
lingschap en zij kon niet goedkeuren de
straffen, die in naam der Heilige Kerk
over de ketters werden uitgesproken, ook
al bleef ze een trouwe dochter dier
Roomsche Kerk.
„Komaan, 't wordt mijn tijd", zeide
Machielse en met een handdruk nam hij
afscheid van Aart en Geerts liet hem ter
deure uit, maar onwillekeurig begeleidde
de bctoogers eigenden zich het vleesch
loe zonder te betalen.
Ook op de markt te Essen heeft de
menigte een dreigende houding aangeno
men. De verkoopers sloegen op de vlucht.
De politie moest van schietwapenen ge
bruik maken. Een vrouw en een man kre
gen schotwonden, andere personen kre
gen sabelhouwen. De menigte trok onder
het zingen van de Internationale naar het
stadhuis. Daar werd ze weder door de
polilie uit elkaar gejaagd. Te Mulheim
moest de politie ook met.de blanke sabel
tegen de samenrottende menigte optreden.
Gemeld wordt, dat de communisten zich
meester gemaakt hebben van het stad
huis te Rotthausen.
De laatste berichten uit Duitschland lui
den steeds ontstellender. Zoo meldt de
„Crt": Wat eerst over eenige dagen ver
wacht werd, is reeds gisteren geschied:
In Aken vlak bij onze grens hebben
separatisten de Rijnland-republiêk
u ilt gi e r o e p e n. Reeds zeer vroeg in
den, morgen bezetten ze alle openbare ge
bouwen, waarbij, merkwaardigerwijze, de
Biuitsche politie werkeloos bleef! Post, po
litie, regeeringsgebouwen zijn bezet. De
telefoonverbinding met Keulen is verbro
ken zoodat nadere bijzonderheden hier ont
breken. Alles is tot nog toe rustig.
Een proclamatie der voorloopige regee
ring verbiedt elk verzet of elke betooging
alsook plunderingen. De voorloopige re
geering eeft de bevolking de verzekering,
dat de levensmiddelenvoorziening en de
arbeid zijn verzekerd en verzoekt haar, zich
kalm en waardig te gedragen. De Rijn-
landsche troepen zullen nu naar een plaats
in het noorden der Belgische zone op
trekken en zich daarna waarschijnlijk naar
het door de Franschen en Engelschen be
zette gebied begeven-. Het hoofd der sepa
ratistische beweging moet volgens de
„Temps" een koopman uit Aken, Deckers
zijn.
In de stad zijn overal proclamaties aan
geplakt, waarin de bevolking mededeeling
werd gedaan van het feit, en deze verzocht
werd zich bq de beweging aan te sluiten.
„Eindelijk is de tijd daar", zoo luidde
de aanhef van een der proclamaties, „dat
Rijnland zich bevrijden kan van het Prui
sische juk. De Pruisische regeering is af
gezet. Thans breekt een tijd van vrede
en rust aan voor het Rijnlandsche volk.
In vrede en vriendschap willen wij met
de omliggende volken leven. Gedaan is het
met de Pruisische methode".
De geheele bezetting geschiedde in een
minimum van tijd en had zonder bloed
vergieten plaats. In het telegraaf- en tele
foonkantoor namen de dienstdoende be
ambten de zaak zeer lakoniek op. Ze
gaven de toestellen over en verlieten,
daar het telegraaf- en telefoonverkeer
verboden werd, de bureaux.
Toen de bevolking gistermorgen ont
waakte. was de geheele omwenteling ge
schied en stond zij voor een fait accom
pli. Op straat vernamen zij1 uit de aange
plakte affiches het gebeurde. Er bevindt
zich veel volk op de straten, vooral in het
centrum, doch alles is kalm en men
merkt haast niet, dal zich iets bijzonders
heeft voorgedaan.
Het tramverkeer heeft ongestoord
plaats. Die café's zijn of* last van de
nieuwe regeering gesloten. De theaters
en bioscopen zijn echter geopend.
Men had besloten, met Aken te begin
nen en vandaar de beweging uit te brei
den over geheel Rijnland. Vandaag be
geven de aanhangers der republiek uit
Aken zich naar Gladbach en Duisburg.
hij hem nog een eind weegs op zijn tocht
naar huis.
„Dat was een dag die me heugen zal",
zeide Aart tot Barte; „ik heb mij nog
nooit zoo te moede gevoeld; mijn plicht
schreef me voor, 't geweer los te bran
den, maar ik deed 't niej met geestdrift;
de gedachte, dat ik een' der aanvallers
den dood zou hebben kunnen aandoen,
deed me sidderen: ik begon al meer en
meer in te zien, dat onze vijanden een eer
lijken strijd voeren; 't zijn mijn land-
genooten, die ik bestrijden moet in ver-
eeniging met Spaansche soldaten; o, 't be
gin) me zoo tegen de borst te stooten,
maar er valt op 't oogenhlik niets aan te
veranderen, ik mag mij aan den diens Ij
niet onttrekken.
Wanneer ik mij echter aan u niet ge
bonden gevoelde, wanneer ik hier niet
zulk een vriendelijk tehuis had, dan zou
ik reeds lang gelegenheid gezocht heb
ben om deze plaats te verlaten en naar
mijn geboorteplaats terug te keeren."
„Maar dit zult ge toch niet doen, Aart,
stel dergelijke gedachten uit uw hoofd;
doe uw plicht en laat ons hopen, dat
spoedig hetere tijden aanbreken mogen.
Denk aan 't spreekwoord, dat vader
zoo dikwijls gebruikt, als hij de droeve
gebeurtenissen in onze stad bespreekt:
op elk getij volgt een weertij; 't is nu
ebbe, maar spoedig zal 't weer vloed Wor-
De heer Deckers is steeds een voor
stander geweest, van een onafhankelijk
Rijnland. Hij is industrieel en be
zitter van een groote brouwerij. In Aken
is hij een zeer gezien man. De Belgische
bezetting bemoeit zich officieel niet met
de kwestie van het afzetten der regee
ring. Het schijnt met de eenheid van
het Diuitsehe rijk te zijn gedaan.
De moord op Rasputin.
Een 15en December 1916 werd Ras
putin, de geheimzinnige figuur, die zooveel
invloed ten kwade op de Russische Tsaren
familie, inzonderheid op de Tsarin, had,
door eenige ultra-reactionairen vermoord.
In de „Revue de Paris" zijn voor het
eerst de aanteekeningten verschenen, die
Puriskevitsj, die de daad volbracht, drie
dagen later had neergeschreven. Een gru
welijk, sensationeel verhaal, waar wij
eenige passages uit aanhalen.
In- het paleis van prins Yussupof, in
tegenwoordigheid van Yussupof, groot
vorst Dimitri Pawlovitsj en het Doema-lid
Puriskevitsj is Rasputin omgebracht. Hij
\yas er .gelokt met de bewering, dat een om
haar schoonheid bekende gravin hem daar
gaarne zou treffen.
Alles was zorgvuldig voorbereid. Eeen
klein keldervertrekje was tot salon en eet
kamer herschapen en op kleine tafeltjes
stonden schalen met gebak en vazen. Ser
vetten en theekopjes en verkruimelde
koekjes waren zóó neergelegd, alsof eenig
gezelschap bij de komst van Rasputin juist
was vertrokken.
Do officier, hoofd van den medischen
dienst, maakt nu een blauwzuurpastei, die
in koekjes met rose creme werd ge
smeerd. Op den schotel lagen ook on
gevaarlijke chocoladekoekjes. Eenige rose
wenden verbrokkeld en op tafel gelegd
om den indruk te vestigen, dat er van
gegeten was. In twee glazen werd blauw
zuur uit een flesch geschonken, die met
wijn gevuld scheen. Alles was nu gereed
om Rasputin te ontvangen.
Yussupof verliet de anderen om den
monnik te gaan halen. Boven aan 'de trap
stonden cle anderen en wachtten. Een
gramophoon werd aangezet toen Rasputin
aankwam. Het moest voorkomen, alsof
boven een gezelschap zich vermaakte.
In ontzettende spanning: wachtten de
moordenaars hoven. Z,ij verwachtten de
glazen tel hooren klinken, flesschen te
hooren ontkurken, doch het bleef een ein-
delooze conversatie.
Eindelijk ging de deur open. Yussupof
komt boven. „Er is niets gebeurd, zegt
hij, „de ellendeling weigert te eten of te
drinken. Wat moeten wij doenf'
Die anderen manen tot geduld. Yussupof
gaat weer naar beneden. Angstig wachten
de anderen. Daar hooren zij de flesschen
openmaken, de glazen stooten aan. Nu is
het lot beslist. Zij meenen even gesteun
te hooren, doch wéldra weer conversatie
en lachen.
Yussupof komt ontsteld boven. Het gif
werkt niet! Twee glazen' giftige wijn en
eenige koekjes heeft R.asputin genomen,
hij hoest slechts, doch het gif is ontoe
reikend.
Als tenslotte voor 'de 'derde maal be
richt komt, dat Rasputin nog in leven is
en ongeduldig wacht otp ide komst der
gravin en zelfs onraad ,speurt, spreken de
samenzweerders af anderè maatregelen te
nemen.' Puriskevitsj wil hem ,met een stok
het hoofd verbrijzelen. De grootvorst stelt
voor hem zelf neer te schieten. Deze nacht
zal de beslissing moeten brengen.
Yussupof gaat naar beneden, zijn revol-
den; als de verdrukking waarin onze
stad thans verkeert, voorbij is, komen
weer blijde dagen, dan zal de handel
weer opbloeien, de scheepvaart herleven
en dan komt er ook voor u gelegenheid,
een vreedzamer werkkring te vinden."
„We willen 't hopen", zeide Aart, „maar
ik kan me nog niet voorstelen hoe 'dit
geschieden zal, zeker niet als 'f' Due d'Alf
gelukt de Watergeuzen uit ons eiland te
drijven, dan zullen de Zeeuwsche piraten
de zeeën zóó onveilig maken, dat aan
handel en scheepvaart niet te denken is."
„Maar de mogelijkheid bestaat ook, dat
de Geuzen 't winnen," viel Barte hem
in de rede. i
„En welk lot zal mij dan beschoren
zijn?" zuchtte Aart.
„Vooral den Nederlanders, in dienst
van Alva, wacht een wreed lot."
Het knarsend geluid van de voordeur
herinnerde, dat Geerts thuis was geko
men en maakte een einde aan het sombere
gesprek der beide gelieven.
Ook jleerts bemerkte, dat zijne huis-
genooten in gedrukte stemming verkeer
den; hij kon bevroeden wat er in 't hart
■der jongelieden omging; ook hij zag de
toekomst donker in, maar trachtte hen te
bemoedigen door 't gesprek een andere
wending te geven.
„Vertel ons toch eens iets v,an uw be
zoek aan de moeder van vrouwe Adri-
ver in de hand. Even later klinkt een ge
dempt schot, men hoort de stemmen der
twee mannen dooreen, een gekreun en het
vallen van een 'lichaam. Men stormt bin
nen en draait het licht op, dat was uit
gegaan. Rasputin ligt zieltogend .op den
grond, naast hem stond Yussupof, de
revolver in de hand, kalm met een blik van
afschuw voor zijn slachtoffer.
Hoe lang Puriskevitsj daar stond, weet
hij niet. Plotseling roept Yussupof:
„Puriskevitsj, hij leeft, hij vlucht!"
Rasputin, een tijd tevoren voor "dood op
den grond liggend, heeft de deur weten te
bereiken en vlucht al over de besneeuwde
binnenplaats in de richting van de straat.
„Felix, FelixIk zal de keizerin op
de hoogte brengenroept hij wegsnellend.
Puriskevitsj snelt hem na, schiet, mist
en schiet nog eens. "Onbeschrijfelijke woede
grijpt hem aan, dat hij een man op twintig
pas niet neerschieten kan. Hij: bijt zich in
de linkerhand en dwingt zich alle aan
dacht aan het schot te geven. De kogel
treft Rasputin in den rug, die in zijn
vaart, nu reeds bijkans op straat, gestuit
wordt. Zorgvuldig mikkend,, schiet Puris
kevitsj het slachtoffer thans in het hoofd.
Hij valt, het hoofd heen en weer werpend.
De moordenaar springt toe en trapt hem
met alle macht tegen de slapen. Rasputin
ligt voorover in de sneeuw. Na eenige
stuiptrekkingen geeft hij den geest.
En Puriskevitsj overtuigde zich, dat Ras
putin dood was. C,Vad."j
Korte berichten.
De Italiaansche troepen hebben Zuid
waarts van Misurata in Noord-Afrika 1500
rebellen verslagen, die 440 doo-
den, talrijke gewonden, en veel materiaal
op het slagveld achterlieten. De Italianen
hadden 10 dooden en 50 gewonden. Een
tweede gevecht duurde den geheelen dag.
De rebellen leden ook nu weer groote
verliezen.
Een voorstel, om voortdurend een
lamp te branden op den Are "de Triomphe
te Parijs hoven het graf van den onbe
kenden s o 1 d a a t, is met groot enthou
siasme ontvangen.
Het indexcijfer voor het levensonder
houd in Duitschland in de afgeloopen
week bedraagt 914.000.000 maal den vre
desprijs. Vergeleken met de voorafgaande
week is dit een stijging van 371 pet-
.De regeering te München heeft ge
last, dat alle landbouwers vóór 17 Nov.
a.s. 30 pet. van hun aardappeloogst on
der het publiek zullen moeten hebben
gebracht. T)e regeering zal zoo noodig,
transportmateriaal ter beschikking stellen
als gebrek aan vervoermiddelen last zou
veroorzaken.
De Christ. G e r. en de Politiek.
De Christ.-Gereformeerden uit heel ons
land komen 25 Oct. te Utrecht, in open
bare samenkomst bijeen, ter bespreking
van de staatkundige vraagstukken van
onzen tijd en de daartegenover door hen
aanke," zeide hij; „heeft ze reeds bericht
van haai' dochter ontvangen?"
„Ach, veel nieuws kan ik u niet mel
den. Ze bevindt zich nog steeds ten huize
van Hugo Jansz, den stadsbode, die haar
verzorgt als zijn eigeii moeder; gelukkig
wist ze, dat haar dochter behouden te
Norwich was aangekomen; 't was een
groote vreugde geweest, haar man en zoo
vele dl (geweken Middelburgers te ont
moeten, maar het lot harer achtergebleven
moeder boezemde haar steeds vrees in.
Onder diepe geheimhouding' vertelde ech
ter de stadsbode, dat men in Engeland
nog steeds vol moed is en ook daar
hoopt men op betere tijden. Ja, hij wist
er zelfs bij te voegen, dat de prediker
Jan Gel d'Hoorne onlangs nog een troost
brief heeft geschreven, die door de wei
nige overgebleven hervormden met vreug
de is gelezen, hij scheen er meer yan
te weten, waar en wtanneer dezen in het
igeheim tezamen komen. Maar hij- weet,
dat ik niet tot de hunnen behoor en
wilde daarom niets meer vertellen.
Ik geloof echter vast, dat de stads
bode nog steeds met de aanhangers der
nieuwe leer omgang heeft, ofschoon hij
■zich terwille van den aard zijner betrek
king als een zoon der Roomsche Kerk
gedraagt.
(Wordt vervolgd).