Maandag 1 October 1923
38e Jaargang
IN DEN MAALSTROOM.
BOKMA DE BOER's PEEKOFFIE
I
FEUILLETON.
verschijnt elken werkdag
ONMISBAAR BIJ DE KOFFIE
De Zeeuw
tot het opleggen van een wettelijk ver
plichte verzekering van Staatswege aan
het bedrijf.
In de tweede plaats staal. spr. vierkant
tegenover den inleider ten aanzien van
de taak der uit de maatschappij opgeko
men organen. Dal de inleider de bedrijfs-
vereeniging verwerpt, is gevolg van zijn
principieel verkeerde opvatting ten aan
zien van de verplichte verzekering. Indien
deze wordt opgelegd aan het bedrijf, is
het geheel in de lijn haar uitvoering toe
te vertrouwen aan organen, uit dat be
drijf opgekomen en het is een fout, daar
voor overheidsorganen aan te wijzen. Dit
ligt in geen enkel opzicht in de A.-R. lijn.
Ten derde meent spr., dat over de finan
ciering der verzekering geen debat moge
lijk is, wanneer men, gelijk de inleider
doet, de argumenten afhankelijk maakt
van meerdere of mindere sympathie met
den arbeider. Te beweren, dat het fonds
„kapitaal van den arbeidenden stand" is,
stelt den grondslag onzuiver. De finan
ciering is een zuiver wetenschappelijke
vraag. Zij is nog niet opgelost, maar moet
worden doorgestudeerd. Een oplossing
komt spr. echter onmogelijk voor, indien
niet onderling vertrouwen de samenwer
king beheerscht.
De heer Vermeulen van IJmuiden levert
een pleidooi voor de werking van het
particulier initiatief in de uitvoering der
verzekering. Hij is van oordeel, dat: a.
de uitvoering door bedrijfsvereenigingen
veel vlugger loopt dan langs den ambte
lijken weg; b. veel coulanter kan werken,
en c. leidt tot verruiming van de sociale
verzorging. Spr. adstrueert zijn meening
met de resultaten, bereikt door de werk
geversvereniging voor de vïsscherijonge-
vallen te IJmuiden, die naast de ongeval
len ook de ziekte-verzekering en de ziekte
verzorging reeds ter hand nam.
De heer Aran der Bom, voorzitter der'
Chr. Werkgeversvereniging, vindt in het
prae-advies vele gedachten terug, die ook
zijn uitgesproken in de beginselverklaring
zijner vereeniging. De gedachte, dat de
bedrijfsvereniging als het orgaan behoort
gekozen te worden, leeft ook in zijn krin
gen, maar hij meent, dat de werkelijkheid
niet aan de verwachting kan beantwoor
den. Spr. gevoelt bezwaar om de verzeke
ring geheel ten laste va.n het bedrijf te
leggen. De malaise der laatste jaren heeft
de onmogelijkheid daarvan aangetoond,
omdat in zeer vele gevallen het verband
tusschen een bedrijf en de daarin werk
zame arbeiders te los is. Dit geldt vooral
ten opzichte van ziekte-, invaliditeits- en
ouderdomsverzekering, meer dan ten aan
zien van de ongevallenverzekering, die-
rechtstreeks met het bedrijf verband
houdt. Wij, als Bijbelvaste Christenen,
zegt spr., gelooven, dat wij de lasten der:
arbeiders moeten mededingen, maar wij
moeten ons niet vergapen aan de illusie,
dat de bedrijfsorganisatie het zou kun
nen doen. De tegenwoordige raden van
Arbeid voldoen in dat opzicht. Er moge
bezwaar zijn legen de hooge kosten die
zij vorderen, maar de billijkheid vergt
rekening te houden met de vele wettelijka
verplichtingen, aan deze Raden opgelegd.
De heer De Visser meent, dat de A.;R.
partij niet alleen uit piëteit jegens haar
voorgangers als Kuyper e. a., maar ook uit
practisch oogpunt niet beter kan doen
dan zich nu bij de verplichte verzeke
ring neer te leggen. Hij hoort veel be
zwaren, maar geen nieuwe bezwaren. In
het conflict tusschen fondsvorming of om
slagsysteem kiest spreker voor het eerste.
Omslag leidt tot eenheidsrente en deze
bij doorvoering tot staatspensioenen, met
het gevolg, dat bij ongunstige conjunctuur
de uitkeering aan den arbeider wordt
neergedrukt. Spr. wil de uitvoering niet
gelegd zien in handen van bedrijfsveree-
nigingen. Vergelijking van deze met de
Raden van Arbeid is onbillijk, reeds omdat
de bedrijfsvereenigïngen alleen de mooie
risico's krijgen. Zij scheppen voor den
arbeider geen afdoende rechtszekerheid.
De A.-R. partij doet volgens spr. hef
best met zich aan te .sluiten bij het be
slaande en aan te dringen op de uitvoe
ring van de Ziektewet. Als middelen van
bezuiniging acht hij mogelijk verlenging
van den termijn van 75 jaar, inkrimping
van liet getal der Raden van Arbeid en
verder doorgevoerde decentralisatie.
De heer Landwehr van Rotterdam is
vurig voorstander van de particuliere ver
zekering en meent, dat het prae-advies!
alle hoop afsnijdt op bezuiniging, die toch
volgens de Nota van den Minister van
Financiën in aanmerkelijke mate nood
zakelijk is. In de verzekering rekent men
niet met het economisch mogelijke en uit
bouw in den thans bestaanden vorm zal
leiden tot verhooging van het prijspeil,
waardoor wel de zieke arbeider misschien
hooger premie kan innen, maar ten koste
van den consument, en dus ook van Tien,
die de ouderdomsrente genieten.
Indien aan de sociale verzorging moet
worden vastgehouden, moet toch worden
geprobeerd haar van den Staat los te
maken en over te dragen aan particuliere
vereenigingen. Voor den Staat is de veilig
stelling van den gulden in den eersten tijd
allereerste voorwaarde en daarvoor moet
hij ook verlost worden van de geweldige
risico's. De arbeider moet zelf de admini
stratiekosten van de Invaliditeitsverzeke
ring betalen; daartoe moet de premie ver
hoogd met 15 pet. en den werkgever
moet hét recht worden gegeven die ge
heel of gedeeltelijk te verhalen op het loon
De voorzitter doet voorlezing van het
volgend telegram:
Zeer tot mijn leedwezen verhinderd
het Convent bij te wonen, Beste wen-
schen yoor een vruchtbare vergadering.
VAN DIJK, Minister van Oorlog.
De heer Smedes verschilt met den in
leider inzake de collectieve verzekering,
welke laatste naar spr.'s oordeel de juiste
is. Hij heeft bezwaar tegen het ambtelijk
karakter der Raden van Arbeid, wier voor
zitters groote macht hebben. Daarom wil
hij ook den Verzekeringsraad als contro
leerend lichaam boven deze voorzitters
behouden. Ten slotte roept spr. de A.-R.
partij toe: Over Takna terug naar het Wet
boek van den Arbeid van Dr Kuyper,
waarin ook het particulier initiatief zou
gewaarborgd zijn.
De lieer Harms van Hoorn wil op de
klachten over de dure administratie der
Raden van Arbeid een ander licht wer
pen, dan waarin zij gewoonlijk gezet wordt.
Hij put zijn cijfers uit de gegevens der
Raden van Arbeid 1921 en uit de bro
chure-Bos, die mededeelingen doet inzake
en kele verzekeringsmaatschappijen.
Wat kost de indïvidueele verzekering'?
In 1921 bij de Raden per verzekerde
per jaar f 2,067 op een gemiddelde premie-
waarde per kaart van 'f 2-2. Dat bedraagt
das 9,4 pet. der totale kosten.
Bij de particuliere maatschappijen op
een gezamenlijke netto premie van f 25
mïllioén (in 1915) bedroegen de admini
stratiekosten 16,4 pet.
Men spreekt ook veel over het groote
getal ambtenaren. De verzekeringsmaat
schappijen tellen een getal van 4932 be
ambten op een totaal van 6.205.000 loo-
pende polissen, d. i- op elke 1258 po
lissen één beambte.
De Raad van Arbeid te Hoorn heeft
1420 loopende verzekeringen per ambte
naar. Voor andere is de verhouding nog
gunstiger en loopt tot 2000 per amb
tenaar. Deze cijfers zijn te oontroleeren.
De heer Zuidema van Leiden gelooft,
dat, indien er van de ziekteverzekering
nog iets zal terecht komen in dezen ge-
drukten tijd voor de staatsfinanciën, het
door het particulier initiatief zal dienen 1e
geschieden. Het is thans meer dan ooit
verstandig te bevorderen wat uit het par
ticuliere leven opkomt. Ten opzichte van
de cijfers van den heer Harms merkt spr.
op, dat de particuliere maatschappijen het
wellicht ook met minder personeel zouden
kunnen doen, wanneer ze als Jladen van
Arbeid konden steunen op de hulp van
den Staat, die de mënschen tot de ver
zekering drijft.
De heer Ruppert (C. N. V.) pleit voor
het, behoud van den Verzekeringsraad, die
als oonlroleerend lichaam nuttig werk
doet. Spr. verwacht niet veel van bedrijfs-
vereenigingen, die eigenlijk werkgevers-
vereeni,gingen zijn. Als de verzekerings
premie een deel van het loon is, dan
komt het den arbeider toe en heeft hij
erover te beschikken, zoolang hij het al
thans behoorlijk besteedt. Van de bedrijfs-
vereeniging uit het plan-Posthuma-Kupers
is de arbeider niet gediend. Spr. zou iets;
voelen voor een ander systeem van be-
drijfsvereenigiug, opgebouwd pp de vak
organisatie. Maar aangezien dezê nog niet
voldoende is geconsolidéerd, kan daarvan
vooralsnog niet de grondslag der sociale
verzekering gelegd worden.
Spr. acht vereenvoudiging en soepeler
toepassing in den zin der Arbeidswet)
1919, en daardoor bezuiniging bij de ver
zekering, mogelijk. Hij zou b.v. vereen
voudiging wenscben door één premiebeta
ling voor diverse verzekeringen gezamen
lijk, die voor de groote bedrijven op één
loonlijst zou geschieden.
Voorts gaat spr. accoord met de ge
dachte om een deel der premie door den
arbeider te doen betalen. Hij hoopt, 'dat
deze vergadering zich zal uitspreken voor
spoedige invoering van de Ziektewet. De
bezwaren daartegen zijn niet zoo groot),
nu een groot deel der patroons er zicli
voor verklaarde, bereid is de volle premie'
voor het bedrijf te nemen en de uitkee
ring tot 80 pet. op te voeren. De kosten
behoeven geen beletsel te zijn, aangezien
de administratie voor het grootste deel
door de verzekering gedragen wordt.
De heer Mr Rutgers meent, dat het niet
mogelijk zal zijn binnen afzienbaren tijd
de verzekering geheel over te laten aan
bet particulier initiatief. Wanneer van
Overheidswege de verplichting wordt, op
gelegd, kan zij zich niet zonder meer
onttrekken aan het toezicht over wat er
met de gelden geschiedt. Zij dient ,de
zekerheid te hebben, dat het door den
arbeider terzijde gelegde bedrag veilig is.
Dit klemt vooral voor Invaliditeits- en
Ouderdomsverzekering, waar cte uitkee
ring pas jaren later plaats heeft. Boven
dien moet, zoolang de verzekering ver
plicht blijft, een instituut worden aan
gegeven, waar de niet-vrijwillig verzeker
den .moeten worden ondergebracht.
Bij de Ongevallenverzekering klemt het
bovenvermelde niet zoozeer, onidat het
Drukkers-Exploitanten
00STERBAAN LE C0INTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
CENTRALEN CONVENT.
X De zeer talrjjke vergadering werd Don
derdag 11 u., na 't zingen van Psalm 138
vers 1 en bét lezen van Psalm 146 dooi
den heer 'Idenburg met gebed geopend.
Hij heet de afgevaardigden en de belang
stellenden, in bet bijzonder den heer Keu-
lemans als prae-adviseur en de vertegen
woordigde Christelijke organisaties, wel
kom en leest een brief voor van het!
hoofdbestuur der Christelijke Midden-
standsvereeniging, welker bestuursleden
verhinderd zijn. Vervolgens wensebt de
heer Idenburg den heer D. Mulder uit
Zierikzee geluk met de op gisteren aap
dezen verleende Koninklijke onderschei
ding door zijn benoeming tot ridder in de
OTde van Oranje-Nassau.
Het verheugt ons zeer, dat het H. M-
behaagd heeft dezen voortrekker van bet
Christelijk onderwijs en de Christelijke
Jactie in Zeeland op deze wijze te eeren.
De beer Idenburg deelt vervolgens aan
de vergadering méde, waarom de heer Co-
lijn gemeend beeft ditmaal de leiding aan
zijn handen te moeten toevertrouwen. Het
is niet de gewoonte, dat het Centralen
Convent telegrammen verzendt. Voor deze
gelegenheid zou de voorzitter daarvan
echter willen afwijken, om de gevoelens;
der vergadering per draadbericlit aan den
heer Colijn te betuigen. Dit voorstel was
nauwelijks met. applaus begroet, toen een
telegram inkwam vasn den heer Colijn
van den volgenden inhoud:
Ben met heel mijn hart bij Uwe ver
gadering en betreur het zeer, dat mijn
i verstand mij heden bier vasthield. Ruste
Gods zegen rijkelijk op Uwe samen
komst.
COLIJN.
In antwoord hierop wordt nu geseind:
Excellentie Minister Colijn,
Den Haag.
Het Centralen Convent, U dankzeg
gend voor Uw hartelijken groet en zeer
noode U missend,, gedenkt U met broe-
derlijke liefde en trouw o_p Uw zeer
zwaren post en bidt U kracht en wijs
heid toe van Hem, aan Wiens zegen!
ook de vrucht van Uw arbeid hangt,
bij de vervulling van Uw zoo moeilijke
taak.
IDENBURG.
De voorzitter deelt vervolgens mede, dat
uit hoofde van gebleken bezwaren tegen
den tweedaagschen duur van het Con
vent/bij wil trachten de regeling zoo
danig te maken, dat de vergadering heden
kan geëindigd worden.
Voor de discussie over bet prae-advies
geven zich twaalf sprekers op.
©e beer De Monté ver Loren ontwikkelt
eenige bezwaren tegen uitspraken in het
prae-advies. Spreker meent, dat allereerst,
daarin de rechtsgrond, waarop de ver
plichte verzekering steunt, in belangrijke
male wordt ondergraven. Instemmend met
hetgeen de inleider zegt omtrent de zwak
ke positie van den arbeider, mag toch vol
gens spr. daaruit niet de conclusie wor
den getrokken, dat bet opleggen der ver
plichte verzekering door die zwakke po
sitie wordt gerechtvaardigd. Er is voor
rem een andere rechtsgrond. Het arbeids
contract, waarin o. m. ook het loon wordt
geregeld, behoort voorschriften in te hou
ten ter zake van het loon in tijden waarin
de' arbeider wegens ziekte, invaliditeit
of ouderdom niet werken kan. .Omdat nu
het arbeidscontract deze materie niet vol
doende regelen kan, bestaat er een recht
73 o—
HOOFDSTUK VIII.
Het louterende vuur.
Zjij keek op naar zijn gelaat met een
smeekenden blik en bet trof Steven, hoe
de zonde en uitspattingen daarin diepe
jgroeven hadden achter gelaten. „U weet
Ihet .allemaal wel," bracht zij. met moeite
uit, „wilt u mij vergeven? Ik ik ben
slecht geweest toen; sedert dien tijd ben
ik steeds diepter gezonken. Het was een
Igemeene streek en ik heb er geen. rust
over wilt u mij vergeven?"
„Ja, ik vergeef bet u," antwoordde
Steven.
„Meent u bet weikelijlk? ik deed het
niet graag maar er zat heel wat geld
aan vast, en ik was ook al te ver
heen om er veel om te geven. Maar nu
zeggen de doikter en deze dame, dat ik
niet lang meer zal leven en ik wou
graag, dat. u het mij vergaf. Mij:n man
kan mij niets schelen hij heeft nooit
wat om mij gegeven; maar u heeft mij!
nooit kwaad gedaan. De jonge man, die
dien avond bij u was-, hééft er mij toe
aangezet. Hij zei, dat u een schijnheilige
Teugenaar was en zoo al meer, totdat ïk er
in toestemde; maar nu kan ik er niet
van slapen en niet van sterven."
„Bekommer u er maar niet meer om,"
zei Steven, „het verleden is het verleden
en ik ik mag u zeker niet hard vallen."
„Djank u, dank u u bent niet kwaad.
D-enkt u, dat God ook mij vergeven zal?"
„God zal u zeker aannemen en ver
geven, ,als u er Hem om bidt en uwe
zonden u van harte leed zijn", zei Ste
ven. „Hij is vol liefde en ontferming voor
zondaren om den wil van Zijnlieven
Zoon Jezus Christus."
„Deze dame praat net als u. I'k hoop'
dat het waar j's; ik ik zou nu
graag wat slapen. Weet u zeker, dat u
het mij kunt vergeven? Het was ge
meen van mij, maar u vergeeft mij alles,
niet waar?"
„Ja, ik vergeef u van ganscher harte."
De vrouw zuchtte tevreden en sloot
haar ooigen.
Hij wendde zich naar Hope. „Dank 'u
wel, dat u mij' heeft geschreven," zei hij.
„Ik ben blij;, dat ik het arme mensch
nog wat rust heb kunnen geven."
Hop'e ging hem voor naar het kleine
pórtaaltje.
„Wij kunnen hier beter praten," zei zij'.
„En ik wil haar niet storen."
„Waar heeft u haar gevonden?" vroeg
Steven.
„Verleden Woensdag vonden we haar
op straat, 's nachts om twaalf uur, in
de oude stad. De directrice en ik wa
ren samen. Zij was tóen ziek en ons
Huis was ook vol; wij hoorden, dat zij
voor deze kamer betaalde, daarom brach
ten wij! haar hier heen. Zij vertelde
mij gisteren dat verhaal over u. Die
Polden moet een volstrekt gewetenlooze
Maar laten we er niet meer over
p'raten, hij ,werd gebruikt door anderen."
„En zij. zij'n dood. Laat hen rusten,"
zei Steven kalm.
Hope keek hem in het gelaat; daarop
hoorden zij beiden een gekreun in de
kamer en zij ging snel naar binnen. Een
oogenblik later kwam zij terug.
„Het is vreeselijk droevig, niet waar?','
zei zij,
„Moge God haar vrede geven," zei
Steven.
„Ja," zei zij;, „laten wij voor haar
bidden."
„Hope", zei Steven, „ik wilde graag
eens met u praten, ik heb u wat te
'zeggen. Niet nu ik zou dat niet
hier kunnen doen maar op een dag
dat u een uur vrij heeft - en dan
alleen. Mag dat?"
Zij' aarzelde een oogenblik en zei toen
langzaam. „Ja, dat is te zeggen, zoa
gauw als ik kan."
„En wilt u het mij dan laten weten?
Of zullen we afspkeken Zondagavond
na kerktijd? Ik kom dan in het Tehuis."
„Ja, kom Zondagavond maar, als ik niet
schrijf. Goeden avond."
„Goeden avond, Hope. Dienk niet te
Hij eindigde den zin niet, maar liet plot
seling haar hand los en verwijderde zich
snel.
Gedurende de dagen, die hierop volg
den, was Steven buitengewoon zenuw
achtig, vooral toen de Zondag naderde.
Ik herinner mij' nog, dat hij1 des Za
terdagsavonds mee ging naar Naomi's
huis en dat hij zich daar opl een gege
ven oogenblik niet meer kon bpheer-
schen. Mevrouw Riviere was een van die
lieve, moederlijke zielen, die altijd piraten;
'en ,als Naomi en ik verdiept waren in
een van die dwaze gesprekken, die ver
loofden van eiken leeftijd zoo graag hou
den, dan wendde mevrouw Reviere zich
gewoonlijk tot Steven om te vragen, of
wij ons niet moesten schamen.
„Vooral die waardige Dr Roberts, met
wien ik mij nauwelijks vertrouwelijk ge
noeg voel om hem Daniël te noemen,"
zei de oude dame, „moest hij niet beter
weten? Maar och, ik denk, dat u wel
precies zoo zult doen, als u er de kans
voor krijgt. Ik heb al uitgezien naar een
jonge dame voor u en ik heb al een paar
op hel oog, die wel geschikt zouden zijn.
Vroeger dacht ik wel eens over Hope
Hillver; maar ik denk, dat als zij eens
dat vreeselijke werk, dat zij1 doet, oplgeeft,
zij wel met mijn neef zal trouwen, of-
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.
Losse nummersf 0.05
Prijs der A d v e r t en ti n:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 et-
Bij abonnement belangrijke korting.
|K'VMA.BOKMA DE BOEP A" 1601 LEEUWARDEN.
risico onmiddellijk samenhangt met het
bedrijf. De Ziekteverzekering staat te dien
opzichte tusschen heide vorige in, maar
lijkt iets meer op de Ongevallenverzeke
ring.
Bij de Ziekteverzekering moet altijd een
instelling van publiek recht zijn, voor
wie niet hij particulieren verzekerd is. Het
vroeger „Garantiefonds"" is nu toegelaten.
Voorkeur voor openbaar of jiarticulier
orgaan acht spr. van niet zoo groot be
lang. Bij de Armenzorg was sterk voor
keur voor het particulier initiatief, in de
practijk is juist, in strijd daarmee, de.
openbare armenzorg belangrijk toegeno
men. Bij het Onderwijs precies omgekeerd,
werd vroeger gemeend dat het Overheids
taak was, in de ontwikkeling wordt de
Openbare school almeer aanvulling. Zoo
zal ook in deze materie de praktijk wel
de beslissing geven.
Spr. meent, dat de Raden van Arbeid
moeilijk te bezien zijn als zelfstandig he
imerende lichamen; zeker niet bij de In
validiteits- en Ouderdomsverzekering,
waarvan de uitkeeringen geheel door de
R.V.B. betaald worden. Indien langs dien-
zelfden weg ook de Ziekteverzekering niet
aan de R, v. A. ter uitvoering wordt
gegeven, zou de Raad kunnen borden
opgedoekt en de voorzitter benoemd tot
agent der R.V.B. Talma bedoelde volstrekt
niet wat ze nu zijn. Het is ooi in liefi
belang der verzekerden zelf, dat de groote
kosten voor de inning der premies niet
voor rekening van de R.V.B. komen. Be
zuiniging daarop zal een bezuiniging van
groote "beteefcenis zijn. Spr. acht collec
tieve verzekering niet aanbevelenswaard;
zij is onmogelijk zonder eenheidsrente.
En eenheidsrente is niet maar staatspen
sioen maar is zelf onmogelijk. De grond
slag der tegenwoordige verzekering moet
worden behouden.
Ten opzichte van het conflict tusschen
fondsvorming of omslagstelsel meent spr.,
mag niet uit het oog verloren worden, dat
als over een aantal jaren een aanzienlijk
fonds aanwezig is, toch geen cent daar
van aan den Staat behoort. Wat de Staat
bijbetaalt, is alleen ten bate van het le
vende geslacht. Kuyper noemde dit. „de
brug"; 'de groote verliezen, die op 'het
levend geslacht worden geleden, worden
in 75 annuïteiten afbetaald. Dan is echter
de laatste verzekerde van 1919 reeds lang
afgestorven en het aanwezige fondsbedrag
behoort aan de dan verzekerden.
Bij overgang naar een ander stelsel zal
dus de Staatsbijdrage niet mogen verval
len. Bezuiniging kan alleen worden ge
zocht op de administratie.
De heer Chr. van den Heuvel ziet, om
des tijds wille, van het woord af. De heer
Wouda van Utrecht houdt ten slotte nog'
een vurig pleidooi voor overdracht van
de ganscbe verzekering aan het particu
liere initiatief en wil daarbij beslist den
weg uit der bedrijfsverenigingen.
De prae-adviseur, de heer Keulemans,
krijgt dan het woord ter verdediging zijner
beschouwingen. Hij handhaaft ten volle
de conclusiën van zijn advies.
De voorzitter, de heer Idenburg, is van
oordeel, dat thans het doel der vergade
ring-ië bereikt. Er is in den breede ge-
schoon ik moet zeggen, dat Walter er in
den laatsten tijd weinig over spireekt. Men
zou haast denken, dat er niets van
komt, ofschoon ik moet zeggen, dat Hopte
heel vriendelijk tegen Walter is en Wjal-
.ter houdt veel van haar. Toen zij in
Devonshire waren, scheen hij veel ver
trouwen te hebben, dat de zaak met
Kerstmis zou worden vastgesteld."
D|e oude dame ging nog opi dezelfde
manier voort, toen Steven opstond en
zonder te groeten heenging.
„Wiat een wonderlijk gedrag," zei me
vrouw Riviere, „maar ik denk, dat hij
ziek is. Ga hem achterna, dokter en geef
hem wat vlugzout of z.op iets. Hier neem
mijn flesch maar, het helpt uitstekend
tegen hoofdpijn."
■Steven 'kwam bijna onmiddellijk terug
en bood zijn verontschuldigingen aan voor
zijn lompheid; hij scheen uiterlijk kalm,
•maar ik wist hoe het binnen in hem
stormde.
Den volgenden dag! deed hij een lange
wandeling buiten, maar kwam op tijd
terug voor zijn afspraak met Hope; en
toen het half acht was, ging hij opi wieg
naar Chelsea.
Toen hij op het Tehuis aankwam en
schelde, deed een oude dame open, die
hem op zijn vraag ten. antwoord gaf,
dat zuster Hople in haar zitkamer was
ten hem wachtte.
(Slot volgt.)
