Bevelanden te electrificeeren. Ik stel
de voor, dat de Provincie voor
1' 315.000 aandeel zou nemen in de
combinatie. Met de reservestorting
wordt dus het door haar te storten
bedrag f630.000. Maar door de re
serve is zij dan ook verzekerd steeds
zoodanige uitkeering op haar aandeel
te ontvangen, dat zij, die immers zel
ve da.t geld ook weder leenen moet,
op die leening steeds op tijd rente en
aflossing kan betalen. Deze deelne
ming zal haar veel lichter vallen dan
nog grooter deelneming, dan nu reeds,
in de P. Z. E. M. Het verschil in
in te brengen kapitaal zal allicht een
millioen bedragen. De heer Streefkerk
tikt mij nu op de vingers en wijst
er op, dat de Provincie voor de elec-
trificatie van de Bevelanden niet meer
aandeel in de P. Z. E. M. zou behoe
ven te nemen daar zij het geld aan
de P. Z. E. M. zou geven op obli
gatie. Eilieve, wat is dan het verschil?
In het algemeen is zeker de positie
van den obligatiehouder sterker dan
die van den aandeelhouder. Maar in
dit geval De heer Streefkerk zegt
zelf reeds bij voorbaat, dat de P. Z.
E. M. 'haar obligatiehouders niet op
tijd zal kunnen betalen.
De Provincie zal op den vervaldag
het verschuldigde maar moeten bij
schrijven bij de geheele schuld der
P.Z.E.M. aan haar, tot tijd en wijle
dat er wat overschiet voor betaling
van rente en aflossing op die schul
den. Het. is op die wijze zeker heel
gemakkelijk voor de P.Z.E.M. Maar
wat moet da.n de Provincie doen om
hare schuldeischers want zij zelve
moet ook weder leenen wel op
tijd te voldoen? Die nemen geen ge
noegen met de mededeeling: „ik kan
nu niet betalen, schrijf het maar óp".
Er zal niet anders op zitten dan dat
de Provincie dan betaalt uit wat zij
als belastingpenningen van de bur
gerij kan halen. De heer Streefkerk
verklaart, dat het ontbreken van een
reservefonds bij de P.Z.E.M. slechts
schijn is. omdat, immers de tekorten
op de rekening der Provincie bijge
schreven kunnen worden. Het is
reeds meer gebleken, dat er provinci
ale electriciteitswerken zijn, welke de
belastingbetalende burgerij als het
groote reservefonds beschouwen,
waarop alle verliezen verhaald kun
nen worden. De heer Streefkerk' over-
wege echter nog eens rijpelijk, voor
dat hij zich bij deze meening aan
sluit én bestudeere het instituut der
reservefondsen bij vennootschappen,
in welke provinciën en gemeenten
aandeelhouders zijn, nog eens nader.
Ten slotte nog een enkel woord
over het laatste argument van den
heer Streefkerk. Eene combinatie dei-
gemeente zou een eigen directie en
.verder personeel, met een eigen bu-
ireau, noodig hebben, terwijl de P. Z.
iBJnM. dit alles al heeft en het ook
Ivoor de Bevelanden kan benutten. Is
•dit'/nu zwaar wegend? Daargelaten,
dahidit personeel en het bureau ver
moedelijk wel weer uitgebreid zou
/moeten worden ik ga op dit punt
lievér niet verder in. Zoo licht zou
kek immers dan kunnen komen tot
beowdeeling van personen, wat ver-
ntóden moet worden. Mijnerzijds al-
ithh,nisr wordt de strijd gestreden ter
tóiHeX van een beginsel
lochia ar om ook zou ik den heer Streef
kerk willen vragen om, indien hij nog
Iwenscht te antwoorden op het boven
staande, zich verder te onthouden van
d© ivdorstelling als ware ik een vo
gelaar, die door zoet gefluit iets wil
vangön en van alle dergelijke voor-
ïstellingen. Voortzetting van de ge-
ctamhtenwisseling met hem zou mij an-
jdBrsii onmogelijk zijn.
|!;>k»#r J. W. JENNY WiEIJERMAN.
'plppps, 17 September 1923.
01199 I
eb tin April 1918.
L.'Déy ster-correspondent van de N. R.
Hrt. Sthrijft:
1 Hét "was na liet mislukken van de po
ging, om bij Amiens door het front der
J Geallieerden heen te breken. Zooals juist
1 itr déze dagen een zoo gezaghebbend be-
'dorcfeélaar als generaal Hoffmann (de ge
neraal ,van den beweerden vuistslag in
HJfÖdt-Litofsk) betoogd heeft, was het
oogepblik gekomen, waarop 't Duitsche le-
•^'erbëktuur zijn regeering had moeten ad-
jVi^èferen, vrede te sluiten. De verlegen-
béid in het hoofdkwartier was groot, voor
al door het nijpend geworden gebrek aan
transportmiddelen. Bijzondere moeilijkheid
leverde de verdediging van het fel be
stookte, Vlaamscbe front op. Ludendorff
zocht naar middelen, om den toevoer
naar dat front te verbeteren.
Toen viel zijn oog op den spoorweg
Gladbach, Roermond, Hamont, die, als
hij weer in werking werd gesteld, een
nieuwe en uiterst korte verbinding zou
vormen 'tusschen bet West-Duitsche nij-
verheidsgebied en West-Vlaanderen. Aan
het feit, dat wij ons het in beslag nemen
onzer schepen door de geassocieerde mo
gendheden hadden moeten laten welgeval
len, meende de kort aangebonden ge
neraal 't recht te kunnen ontleenen, om
van zijn kant krasse eischen te stellen.
Een in het hoofdkwartier te Spa opge
stelde nota verlangde van ons conces
sies voor transporten van militairen aard
over Roermond, die ons zonder den ge-
ringsten twijfel onmiddellijk in den oorlog
zouden hebben meegesleept. De Wilhelm-
strasse, die zich al veel van het hoofd
kwartier had moeten laten welgevallen,
vond dit te kras. Zij meende, dat één
I^Belgische kwestie ten laste van Duitsch-
land reeds genoeg was en verzette zich
tegen een kleine, maar politiek niet zeer
verschillende herhaling. Ludendorff kreeg
zijn nota terug. Nu kwam er een tweede,
die niet meer zoo onmiddellijk aan Augus
tus 1914 herinnerde, en dan ook door
het departement van buitenlandsche za
ken naar Den Haag werd doorgezonden.
Zij was toch nog zoo kras, dat de toen
malige Duitsche gezant weigerde, haar te
overhandigen. Wilde men Nederland den
oorlog verklaren, dan moest men een
andeT op zijn post zetten om dat te
doen, zoo meende Dr Rosen. Zijn tegen
stand vertraagde de crisis eenige weken,
en heeft veel tot de ontspanning er van
bijgedragen.
Toen een derde redactie onze regeering
bereikte, werd de crisis acuut. Want ook
deze overschreed nog, wat men van een
neutralen staat mag verlangen. Het heeft
er een week zeer hevig gespannen, "zoo
zeer zelfs, dat men ook nu nog mag
betwijfelen of ons departement van bui
tenlandsche zaken niet onverantwoorde
lijk handelde, door de bekendheid met
alle bijzonderheden van het geval al te
zeer binnen eigen muren te houden.
Het bovenstaande is de lezing van het
geval, 'die schrijver dezes uit 'de ver
halen der, voornamelijk Duitsche, betrok
kenen heeft kunnen vormen.
Wat hij echter zelf van meer nabij, zij
het ook van één der twee Duitsche kan
ten, Reeft kunnen waarnemen, was het
feit, dat de eigenlijke bittere strijd niet
gevoerd werd tusschen Berlijn en Den
Haag, maar tusschen Berlijn en het hoofd
kwartier te Spa. 'Dagelijks kwam hij in
de kritieke week, tusschen '21 en 28
April 1918 in de Wilhelmstrasse, waar
men wel het gevaarlijke, maar niet het
felle van den strijd trachtte te verbergen.
Eindelijk. Zaterdagavond 27 April, kwam
de ontknooping. Dien avond werd schrij
ver dezes officieus medegedeeld: „Gij
kunt aan uw blad seinen dat alles in
orde is." „Goddank", was mijn ant
woord. „Zegt u dat wel", zei mijn
zegsman daarop.
Het telegram stond Zondagochtend in
de krant. Het werd den volgenden avond
in een meestal goed ingelicht Haagsch
blad gecritiseerd. De correspondent van
de N. R. Ct. had zich door de Duitschers
'wat wijs laten maken, zoo heette het.
Hot. was nog heelemaal niet in orde.
De criticus had slechts formeel gelijk.
Het was nog niet in orde tusschen Den
Haag en Berlijn, maar, waar het op aan
kwam, tusschen Berlijn en Spa. Daar
mede was het gevaar geweken. De rest
kwam van zelf. Ludendorff was einde
lijk voor een vreedzame politiek gevonden,
vond nu alles goed. De zaak liep met een
sisser af. Het schijnbaar voorbarige be
richt was een wenk van de Wilhelm
strasse aan ons departement van buiten
landsche zaken geweest, dat het gevaar
voorbij was. Ik heb reden te gélooven
nat de toenmalige hoofdpersoon in dat
departement den wenk niet verkeerd heeft
begrepen.
Dit is een schets, waaraan wellicht
nog te retoucheeren valt, maar die alle
kans heeft, in hoofdlijnen de gebeurte
nissen juist weer te geven. Er blijkt uit,
waarom dr Rosen, de toenmalige Duitsche
gezant in Den Haag, later zijn trots er
in vond, den vrede tusschen beide lan
den te hebben gered.
Wat verder het dreigend opeenhoopen
van troepen aan onze grenzen betreft!,
een dergelijke, of daarmede verwante
maatregel is herhaaldelijk getroffen als
men in het hoofdkwartier, ten gevolge
van een der talrijke looze alarmberichten,
zenuwachtig werd ten opzichte van ons
land, of ten opzichte van de plannen van
anderen met ons land. Soms vereenigde
men het nuttige met het aangename. Èen
bepaald „leger of legercorps had na een
bijzonder in spann enden veldtocht rust
noodig, en was op dat oogenblik niet on
misbaar aan het front. 'Men liet het dan
wat op verhaal komen in kampementen
aan onze (of aan de Deensche) grens.
Daardoor kregen de troepen hun rust,
en werd op den buurman tegelijkertijd
een kleinen druk uitgeoefend.
Zoo is b.r. geschied met een gedeelte
der troepen die Roemenië hadden onder
worpen, in het tijdperk, toen men niet
wist, hoe wij den duikbootoorlog zou
den opnemen. Dergelijke maatregelen mag
men echter niet, aanvoeren als bewijs
van een werkelijk bestaan hebbend ge
vaar. De looze geruchten, die het Duit
sche hoofdkwartier (en waarschijnlijk
ook de andere hoofdkwartieren) noode-
loos in beweging hebben gebracht zijn
zooals gezegd, legio geweest.
De aanbestedingskwestie te Antwerpen.
De „Libre Belgique" gaat hevig te keer
tegen den minister van openbare werken,
baron Ruzette, die in de bekende aan-
bestedingskwestie van de havenwerken
te Antwerpen dit werk heeft toevertrouwd
aan een Belgische firma, die ruim 2 mil
lioen francs meer vraagt en vier maanden
langer zal moeien werken dan de laagste
inschrijfster, de Nederlandscbe firma Den
Breejen van den Bout. Het blad vraagt,
of Tlieunis nog langer zal dulden, dat
op dergelijke wijze de eerlijkheid in het
zakenleven in het gedrang wordt ge
bracht en dat de gelden der belasting
betalers worden weggesmeten. Tenslotte
dringt zij er op aan, dat in de kamer over
dit „schandaal" zal geïnterpelleerd wor
den.
Treinmisdaden in België.
Men schrijft aan de „Tel.": Aan het station
te Brussel kwamen twee hoeren links en
rechts van mij staan. Die aan mijn rechter
zijde ging vlak tegen mij aan staan. Ik duwde
hem met den. rechterarm terug. Hij kwam
weer naar mij' toe, alsof hij ruzie met mij
wilde maken, doch op dat oogenblik scheen
degene, die links van mij stond, in mijn
linkerhand, welke ik ophield, omdat ik tus
schen mijn duim en wijsvinger een sigaar
hield, een prik te hebben gegeven met een
spuitje, het welk een snel werkend ver-
doovingsmiddel bevatte (dit bleek later). Mijn
zoon, die in de coupé zat, zag mij in schuine
houding staan, - met hoofd en rug geleund
tegen den wand van de coupé, met beido
handen slap neerhangend, zelfs een poos
nadat de heeren zich hadden verwijderd. Toen
ik tot bezinning kwam en weer in mijn coupó
ging zitten, nog niet geheel tot mijzelf ge
komen, hoorde ik een medereizenden Hol
lander aan mijn vrouw vertellen, dat in één
der achterwagens een heer bestolen was voor
f2000.
Ik schrok hiervan op en voelde naar mijno
portefeuille, welke verdwenen was. Onmid
dellijk na aankomst te Antwerpen ging ik
naar den stationschef, die mjj naar den
officier van justitie verwees, die bij aan
komst der treinen steeds in het station aan
wezig is.
Het verdoovingsmiddel werkte zoo snel, dat
ik hijna plotseling buiten bewustzijn raakte.
Ik kon mij later niets meer herinneren dan
wat ik hierboven heb meegedeeld. On
danks dat in de galerij verscheidene dames
en heeren stonden en anderen ons passeer
den, heeft niemand er iets van gemerkt.
Den nacht van "uien' dag werd. ik wakkeï
met hevige pijn in den rug van mijn hand,
welke sterk gezwollen was, waarvan ik de
oorzaak niet kon verklaren. Toen de mor
gen aanbrak, maakte ik mijne vrouw wakkeï
en toonde haar mijn hand. Zij wees mij
op een rood vlekje vlak onder mijn pink
en ringvinger, in het midden waarvan een
donker puntje zichtbaar was. Het raadsel
was opgelost. Zooals zoo dikwijls in de
couranten werd medegedeeld over aanrandin
gen, waarbij men gebruik maakte van ver-
doovingsmiddelen vooml. in Duitschland, had
den die beide treindieven mü een verdoo
vingsmiddel ingespoten. Reizigers naar en
door België worden daarom gewaarschuwd
om de grootste voorzichtigheid in acht te
nemen, vooral omdat èn de stationschef èn
de officier van justitie te Antwerpen mij
vertelden, dat dergelijke diefstallen bijna da
gelijks voorkwamen, waarvan de daders (een
georganiseerde bende) nog nooit gevat zijn.
Een zwendelarij te Brussel.
De bladen brachten dezer dagen het bericht
van de ontdekking van een groote zwendelarij
te Brussel, gepleegd door eenige avonturiers,
die het medelijden der goe-gemeente met de
invalieden uitbuitten ten eigen voordeele.
Het bestuur bestond uit zekeren
Achille De Sutter, bestuurder, Alphonse Bru-
mel en Joseph De Munter, onderbestuurders,
deze laatste een echte invaliedverder een
rekenplichtige, stenografe en enkele „demar-
cheurs". Al die heeren droegen zwarte uni
formen met veel goud belegd, een zwarte
pet met gouden banden en natuurlijk veel
dekoraties; zij hadden zich ook den onkost
betaald van een vaandel en ter gelegenheid
van een bekend congres legden zij een groote
krans neer op het graf van den Onbekenden
Soldaat!
Hun werk was eeh „Maatschappij voof
Handel en Menschlievendheid" 'en fiad voor
zoogezegd doelrestitutie van tijdens den
oorlog verloren voorwerpen aan 3e onder-
schrijveïs (25 fr. per jaar met een contrac!
van drie jaar); bezorging van werk aan ver
minkten en oud-strijders met ze te gebruiken
als recruteer-agenten. Het werk werd gesticht
in Juni van dit jaar. Zij gingen bij de boeren
aankloppen, om bijdragen te verkrijgen. Wer
den zij, niettegenstaande hun indrukwekkend
uniform afgescheept, dan gebruikten zij' de
groote middelen en zeiden: „Hoe? Gij1 weigert
de invalieden te helpen? Die jongens die
vier jaar in de loopgraven zaten om uw
hofsteden en uw land te verdedigen?"
En gewoonlijk gaven de eenvoudige lieden
toe. Op die manier gelukten de avonturiers
erin, een som van over de 90.000 fr. at
te halen van een tweeduizend onderschrijvers.
Al de heeren hadden hun abonnement op
den spoorweg en namen royaal 1550 fr. in do
maand zonder de reis- en verblijfkosten. Zekei
waren de rekeningen op het eind zoo inge
wikkeld, dat ze met hun drieën er niet
meer uit konden, en ze namen een reken
plichtige aan 500 fr. in de maand. De kosten
van instelling, schrijfmachine, bureelmeubelen,
uniform, enz., kwamen op een 5000 fr. Van
de zoogezegde „verloren voorwerpen" kwam
natuurlijk nooit iets in huis; geen enkel
i voorwerp werd teruggevonden. De drie 'be-
I stuurders hadden zich ook verbonden iedere
maand 10 pCt van 'de globale ontvangsten
te storten ten voordeele van het „Toevluchts
huis der Invalieden". Maar nooit werd een
cent betaald. Een onderzoek der politie heef!
nu alles aan het licht gebracht. Een deï
„bestuurders" is aangehouden, de genaamde
De Sutter; Brumel werd met voorloopige vrij
heid gelaten. De Munter is voortvluchtig,
maar zijne aanhouding wordt ieder oogen
blik verwacht.
Socialisten en salarisver
laging.
„De Maasbode" bevatte onlangs het
bericht, dat de voorzitter der Twee
de Kamer -den leden dier Kamer zou
voorstellen, eveneens 20 pCt. van hun
schadeloosstelling niet te innen. „Het
Volk" vernam, dat dit bericht on
juist is, maar schrijft dan verder als
volgt:
Hierin is een begin te zien va,n een
demagogisch spelletje, om de Kamer
leden, die den la,a,tsten tijd veelal als
kop van Jut dienst moeten doen (och
arme!) de rechten te ontnemen, hun
nog maar pas bij de grondwet ge
waarborgd. Of dé plannen der re
geering ten opzichte der ambtenaars
salarissen zullen doorgaan, moet nog
worden afgewacht. Met name die le
den der Kamer, die tegen deze plan
nen zijn gekant, hebben geen aanlei
ding, ze op zichzelv'e toe te passen.
(De S. D. A. P.'ers willen dus lekker
nun 5000 pop houden met een air
van: „Wie doet je wat?" Een pracht
voorbeeld in dezen tijd!)
„Dat het den heer Colijn, in eep
driestar in „De Standaard", „wil voor
komen, dat zulk een vrijwillige daad,
een uitnemenden indruk zou maken",
gelooven wij gaarne", vervolgt het
blad. Evenaïs het bijv. een uitnemen
den indruk zou maken, als houders
van olie-aandeelen, van effekten Ned.
Staatsschuld enz. hun dividenden of
renten geheel of gedeeltelijk in de
staatskas zouden storten."
Welja, als dan Troelstra, Wibaut,
enz., die ook flink in hun aandeeltjes
zitten, maar meedoen! Maar zouden
dan vooraf de socialistische Kamer
leden maar eens niet beginnen, de
honderden en duizenden, die sommi
gen als verlofstraktement en pensi
oen ontvangen, terug te storten? Dat
is tenminste staats- of gemeentegeld.
Belastingplicht van leden
van Ged. Staten als forens.
Bij Kon. Besluit is onlangs in hoog
ste instantie -uitgemaakt, dat de le
den va,n Gedep. Staten der provincie
Gelderland, die buiten Arnhem wo
nen, in genoemde gemeente belasting
plichtig zijn als forens in de plaat
selijke inkomstenbelasting. D'aarna is
in gelijken zin door de Kroon beslist
met betrekking tot de Utrechtsche
Gedeputeerden, die voor zoover zij
buiten de gemeente Utrecht wonen,
aldaar als forens waren aangeslagen.
De andere provinciën zullen nu wei
evenzeer hun buiten de hoofdplaats
der provincie wonende Gedeputeer
den in de plaatselijke inkomstenbe
lasting der hoofdplaats als forens be
trokken zien worden. De bepalingen
van de Gemeentewet luiden in dit
opzicht aldus, dat al wilde het ge
meentebestuur vrijstelling van belas
tingplicht als forens verleenen het dat
eigenlijk niet zou mogen doen.
Met'de leden van de beide Kamers
der Sta ten-Generaal is het in dit op
zicht anders gesteld. De Gemeente
wet ontheft namelijk van belasting
plicht als forens de leden van een
vertegenwoordigend lichaam, die ter
vervulling der aan het lidmaatschap-
verbonden werkzaamheden elders ver
toeven. Bij de bedoelde koninklijke
beslissingen is uitgemaakt, dat leden
van Gedep. Staten niet zijn "lid van
een vertegenwoordigend lichaam.
Het „Hbld." verneemt thans, dat
een der colleges van Gedeputeerde
Staten zich tot de regeering heeft ge
wend met verzoek wetswijziging te
bevorderen, opdat belastingplicht van
leden van Gedep. Staten als forens
in de hoofdplaats der provincie uit
gesloten zij.
Een organisatie van onge
organiseerde n.
Te Voorburg heeft zich een lande
lijke vereeniging tot bestrijding van
de nadeelige gevolgen van werkloos
heid en ziekte gevestigd. Het doel de
zer vereeniging is hoofdzakelijk werk
nemers, niet georganiseerd in vakver-
eenigingen, te Vereenigen ten einde bij
werkloosheid en ziekte uitkeering tè
genieten, een organisatie dus van on
georganiseerden. Alles schijnt in on
zen tijd mogelijk!
Prins Hendrik b ij Fokker.
Z. K. H. Prins Hendrik heeft verge
zeld van zijn adjudant Jhr Laman
Trip, een bezoek gebracht aan het
vliegveld Schiphol en daarna aan de
Nederlandscbe Vliegtuigenfabriek over
het IJ. De heer A. H. G. Fokker leidde
den Prins rond en gaf inlichtingen
bij het nederdalen van een vliegtuig.
Daarna ging de Prins met zijn ge
zelschap naar de Fokker-fabriek aan
de overzijde van het IJ, waar de be
zienswaardigheden werden bezichtigd.
De Prins onderhield zich geruimen
tijd met een tiental Mecklenburgers,
welke bij de fabriek werkzaam zijn
op verschillende afdeelingen. De Prins
scheen zeer veel behagen in dit ge
sprek te scheppen, hetwelk hij in
Mecklenburgsch dialect hield.
►De periodieke verhoogingen.
Met betrekking tot het besluit der
Regeering om met over te gaan tot
het stopzetten voor 1924 van de pe
riodieke verhoogingen der salarissen,
verneemt het Ned. Corr. Bureau na
der, dat dit besluit is gebaseerd op
de overweging, dat bij de herziening
van het salarisbesluit, welke herzie
ning vóór 1925 tot stand zal komen,
het vraagstuk der periodieke verhoo-
'gingeu in zijn geheel onder oogen zal
worden gezien.
E en d a, a d v a. n M r D e S a v o r n i n
Lohman.
Naar men verneemt, heeft de Minis
ter van Staat, Jhr Mr A. F. De Sa-
vornin Lohman zich per brief tot den
Minister van Fin. gewend met het
verzoek op zijn pensioen gelijke da
ling toe te passen, als zal worden
toegepast op de wedden van de lands
dienaren in actieven dienst.
Bah!
Donderdag was te Leiden, naar
„Het Volk" meldt, de eerste dag van
inschrijving van nieuwe leden voor
't Studentenkorps, d.w.z. het begin
van den groentijd. Vlak na de rouw
om den overleden Prof. Kalff, meen
den de heeren dezen dag niet beter
te kunnen vieren dan door de geheele
Breestraat op stelten te zetten. Vanuit
de ramen der sociëteit werden voet
zoekers tusschen de voorbijgangers
gegooid, tot 't publiek verontwaardigd
werd. Tenslotte zag de politie zich
genoodzaakt in te grijpen. Enkele ge
voelige klappen werden uitgedeeld.
Een prachtige inzet van den groen
tijd! Dat zijn nu de dragers van de
cultuur, zoóals die heeren zich wel
eens wanen.
Allerlei.
Te Rotterdam ligt. het in het voor
nemen het aantal agenten, dat thans
1690 bedraagt, door het niet, voorzien
invacaturen, geleidelijk met 225 te
verminderen en dus tot 1465 terug
te jjrengen. Aangezien de openbare
veiligheid niet toelaat dat de straat
dienst belangrijk wordt ingekrompen
zal tegenover deze vermindering van
het corps het aantal rijwielen voor
de surveillance, dat thans ongeveer
200 bedraagt, tot 350 moeten wor
den vereerderd.
Van regeeringswege zijn aan de
grenzen maatregelen getroffen tegen
overstrooming van ons land door on-
gewenschte elementen uit Duitsch
land, in verbad met de onlusten al
daar.
Een 12 0-jarige. Naar uit Bagdad
j wordt gemeld, leeft er in het dorp Zobair
bij Basra, een man, die 120 jaar oud moet
zijn. Ook thans nog ziet hij er absoluut
geen bezwaar in, om van Zobair tot Basa
en terug te loopen, op één dag, een afstand
van 22 kilometer. Hij beschikt nog over
al zijn lichamelijke en geestelijke vermogens.
Zijn tanden zijn nog gaaf en wit en hij is nog
zoo recht als een kaars. 'De man "neeft 14
zonen en één dochter. Tot voor korten tijd
kon hij zich nog de krachtpraestatie ver
oorloven, van een gansehen dag te jagen.
Aan het moderne leven van snelheid heeft
hij ,zich al aangepast. Zoo geeft hij
de voorkeur aan het rijden in een auto
boven heL rijden met een kameel. Van tocht
jes met een vliegmachine moet hij' echter
vooralsnog niets hebben. De man leeft een
zeer eenvoudige levenswijze. Hij leeft slechts
van brood, dadels en melk.
- Een hulde aan de redders van
j Saint-Sauveur. De heer Kuypers te
Haarlem, de eenige overlevende van de ramp
I bij Saint-Sauveur, heeft twee horloges ge
kocht, om ze aan elk zijner beide redders
ten geschenke te geven als betoon zijner
dankbaarheid aan de beide mannen, aan
wier ongelooflijke inspanning hij het te danken
heeft dat hij bij de catastrophe op den 13en
Augustus bij- Luz er het leven heeft afge
bracht. Elk horloge is van een inscriptie
voorzien. Aan deze mefledeeling kan nog
toegevoegd, dat de heer Kuypers van het
hem overkomen ongeval geen nftdeelige ge
volgen meer ondervindt. Zijn gezondheids
toestand is uitstekend, lichamelijk en geeste
lijk. Slechts heeft zijn rechterbeen nog zekere
stijfheid behouden, welke echter, dank zij
speciale behandeling, gestadig verbetert en
spoedig .geheel verdwenen zal zijn.
Geschorst. Do secretaris-penning
meester der R.K. Bouwvereeniging „St
Laurentius" te W/eesp, is in zijn functie
geschorst. Die gemeente sommeerde hem
driemaal de verplichte annuïteiten to
voldoen. Hij bleef echter in gebreke,
zoodat de gemeente optrad en alle be
scheiden der vereeniging, de huurboek-
jes der bewoners incluis naar het ge
meentehuis deed brengen. Een rijks-ac
countant stelde een onderzoek in. Genoemd
wordt een bedrag tusschen 6 a 7 mille.
Het gebrek. Aan de „N.R.Ct"
meldt men uit Berlijn: In het hotel, waar
ik hier logeer, was dezer dagen oen op
schudding, doordat ontdekt was, dat het
voeder voor een jachthond van een der
gasten herhaaldelijk door leden van 't per
soneel^ was opgegeten uit den bak ,van
het dier. Zulke dingen zijn teekenend.
Een geheel gezin overre
den. Zondagavond is op de Markt te
Hengelo, een geheel gezin overreden door
een autobus. Dis heer Van N. kreeg een
wiel over zich heen, doch hij kwam met
gescheurde kleederen vrft Een kinder
wagen werd in elkaar gedrukt, doch won
der wonder bleef het kind, dat er uit
rolde, ongedeerd. Die zuster van den heer
Aan N. kreeg eenige kneuzingen, zoo
dat voor haar geneeskundige hulp moest
worden ingeroepen.
Zigeuners. Donderdagavond zijn
per trein uit Duitschland aan het station
te Oldenzaal 7 zigeuners aangekomen,
wier vrouwen, 22 kinderen, 8 wagens en
18 paarden per trein zouden volgen. De
grenspolitie zond het zevental echter naar
Bentheim terug. De grenzen worden nu
overal streng bewaakt. Te Barntflair
(Gron.) 'is gisteren een groote troep zi
geuners, die de grens waren overgeko-
hien, naar de grens teruggebracht.
V erg i f tiging? Het lijkje van een
2-jarig meisje uit Sassenheim is naar
liet academisch ziekenhuis te Leiden
overgebracht om daar gerechtelijk ge-
j schouwd te worden. Er wordt gedacht
aan vergiftiging. De moeder, C. J. van
j B„ weduwe van G. v. S., zou dezer
dagen een tweede huwelijk aangaan.