Bevelanden te electrificeeren. Ik stel de voor, dat de Provincie voor 1' 315.000 aandeel zou nemen in de combinatie. Met de reservestorting wordt dus het door haar te storten bedrag f630.000. Maar door de re serve is zij dan ook verzekerd steeds zoodanige uitkeering op haar aandeel te ontvangen, dat zij, die immers zel ve da.t geld ook weder leenen moet, op die leening steeds op tijd rente en aflossing kan betalen. Deze deelne ming zal haar veel lichter vallen dan nog grooter deelneming, dan nu reeds, in de P. Z. E. M. Het verschil in in te brengen kapitaal zal allicht een millioen bedragen. De heer Streefkerk tikt mij nu op de vingers en wijst er op, dat de Provincie voor de elec- trificatie van de Bevelanden niet meer aandeel in de P. Z. E. M. zou behoe ven te nemen daar zij het geld aan de P. Z. E. M. zou geven op obli gatie. Eilieve, wat is dan het verschil? In het algemeen is zeker de positie van den obligatiehouder sterker dan die van den aandeelhouder. Maar in dit geval De heer Streefkerk zegt zelf reeds bij voorbaat, dat de P. Z. E. M. 'haar obligatiehouders niet op tijd zal kunnen betalen. De Provincie zal op den vervaldag het verschuldigde maar moeten bij schrijven bij de geheele schuld der P.Z.E.M. aan haar, tot tijd en wijle dat er wat overschiet voor betaling van rente en aflossing op die schul den. Het. is op die wijze zeker heel gemakkelijk voor de P.Z.E.M. Maar wat moet da.n de Provincie doen om hare schuldeischers want zij zelve moet ook weder leenen wel op tijd te voldoen? Die nemen geen ge noegen met de mededeeling: „ik kan nu niet betalen, schrijf het maar óp". Er zal niet anders op zitten dan dat de Provincie dan betaalt uit wat zij als belastingpenningen van de bur gerij kan halen. De heer Streefkerk verklaart, dat het ontbreken van een reservefonds bij de P.Z.E.M. slechts schijn is. omdat, immers de tekorten op de rekening der Provincie bijge schreven kunnen worden. Het is reeds meer gebleken, dat er provinci ale electriciteitswerken zijn, welke de belastingbetalende burgerij als het groote reservefonds beschouwen, waarop alle verliezen verhaald kun nen worden. De heer Streefkerk' over- wege echter nog eens rijpelijk, voor dat hij zich bij deze meening aan sluit én bestudeere het instituut der reservefondsen bij vennootschappen, in welke provinciën en gemeenten aandeelhouders zijn, nog eens nader. Ten slotte nog een enkel woord over het laatste argument van den heer Streefkerk. Eene combinatie dei- gemeente zou een eigen directie en .verder personeel, met een eigen bu- ireau, noodig hebben, terwijl de P. Z. iBJnM. dit alles al heeft en het ook Ivoor de Bevelanden kan benutten. Is •dit'/nu zwaar wegend? Daargelaten, dahidit personeel en het bureau ver moedelijk wel weer uitgebreid zou /moeten worden ik ga op dit punt lievér niet verder in. Zoo licht zou kek immers dan kunnen komen tot beowdeeling van personen, wat ver- ntóden moet worden. Mijnerzijds al- ithh,nisr wordt de strijd gestreden ter tóiHeX van een beginsel lochia ar om ook zou ik den heer Streef kerk willen vragen om, indien hij nog Iwenscht te antwoorden op het boven staande, zich verder te onthouden van d© ivdorstelling als ware ik een vo gelaar, die door zoet gefluit iets wil vangön en van alle dergelijke voor- ïstellingen. Voortzetting van de ge- ctamhtenwisseling met hem zou mij an- jdBrsii onmogelijk zijn. |!;>k»#r J. W. JENNY WiEIJERMAN. 'plppps, 17 September 1923. 01199 I eb tin April 1918. L.'Déy ster-correspondent van de N. R. Hrt. Sthrijft: 1 Hét "was na liet mislukken van de po ging, om bij Amiens door het front der J Geallieerden heen te breken. Zooals juist 1 itr déze dagen een zoo gezaghebbend be- 'dorcfeélaar als generaal Hoffmann (de ge neraal ,van den beweerden vuistslag in HJfÖdt-Litofsk) betoogd heeft, was het oogepblik gekomen, waarop 't Duitsche le- •^'erbëktuur zijn regeering had moeten ad- jVi^èferen, vrede te sluiten. De verlegen- béid in het hoofdkwartier was groot, voor al door het nijpend geworden gebrek aan transportmiddelen. Bijzondere moeilijkheid leverde de verdediging van het fel be stookte, Vlaamscbe front op. Ludendorff zocht naar middelen, om den toevoer naar dat front te verbeteren. Toen viel zijn oog op den spoorweg Gladbach, Roermond, Hamont, die, als hij weer in werking werd gesteld, een nieuwe en uiterst korte verbinding zou vormen 'tusschen bet West-Duitsche nij- verheidsgebied en West-Vlaanderen. Aan het feit, dat wij ons het in beslag nemen onzer schepen door de geassocieerde mo gendheden hadden moeten laten welgeval len, meende de kort aangebonden ge neraal 't recht te kunnen ontleenen, om van zijn kant krasse eischen te stellen. Een in het hoofdkwartier te Spa opge stelde nota verlangde van ons conces sies voor transporten van militairen aard over Roermond, die ons zonder den ge- ringsten twijfel onmiddellijk in den oorlog zouden hebben meegesleept. De Wilhelm- strasse, die zich al veel van het hoofd kwartier had moeten laten welgevallen, vond dit te kras. Zij meende, dat één I^Belgische kwestie ten laste van Duitsch- land reeds genoeg was en verzette zich tegen een kleine, maar politiek niet zeer verschillende herhaling. Ludendorff kreeg zijn nota terug. Nu kwam er een tweede, die niet meer zoo onmiddellijk aan Augus tus 1914 herinnerde, en dan ook door het departement van buitenlandsche za ken naar Den Haag werd doorgezonden. Zij was toch nog zoo kras, dat de toen malige Duitsche gezant weigerde, haar te overhandigen. Wilde men Nederland den oorlog verklaren, dan moest men een andeT op zijn post zetten om dat te doen, zoo meende Dr Rosen. Zijn tegen stand vertraagde de crisis eenige weken, en heeft veel tot de ontspanning er van bijgedragen. Toen een derde redactie onze regeering bereikte, werd de crisis acuut. Want ook deze overschreed nog, wat men van een neutralen staat mag verlangen. Het heeft er een week zeer hevig gespannen, "zoo zeer zelfs, dat men ook nu nog mag betwijfelen of ons departement van bui tenlandsche zaken niet onverantwoorde lijk handelde, door de bekendheid met alle bijzonderheden van het geval al te zeer binnen eigen muren te houden. Het bovenstaande is de lezing van het geval, 'die schrijver dezes uit 'de ver halen der, voornamelijk Duitsche, betrok kenen heeft kunnen vormen. Wat hij echter zelf van meer nabij, zij het ook van één der twee Duitsche kan ten, Reeft kunnen waarnemen, was het feit, dat de eigenlijke bittere strijd niet gevoerd werd tusschen Berlijn en Den Haag, maar tusschen Berlijn en het hoofd kwartier te Spa. 'Dagelijks kwam hij in de kritieke week, tusschen '21 en 28 April 1918 in de Wilhelmstrasse, waar men wel het gevaarlijke, maar niet het felle van den strijd trachtte te verbergen. Eindelijk. Zaterdagavond 27 April, kwam de ontknooping. Dien avond werd schrij ver dezes officieus medegedeeld: „Gij kunt aan uw blad seinen dat alles in orde is." „Goddank", was mijn ant woord. „Zegt u dat wel", zei mijn zegsman daarop. Het telegram stond Zondagochtend in de krant. Het werd den volgenden avond in een meestal goed ingelicht Haagsch blad gecritiseerd. De correspondent van de N. R. Ct. had zich door de Duitschers 'wat wijs laten maken, zoo heette het. Hot. was nog heelemaal niet in orde. De criticus had slechts formeel gelijk. Het was nog niet in orde tusschen Den Haag en Berlijn, maar, waar het op aan kwam, tusschen Berlijn en Spa. Daar mede was het gevaar geweken. De rest kwam van zelf. Ludendorff was einde lijk voor een vreedzame politiek gevonden, vond nu alles goed. De zaak liep met een sisser af. Het schijnbaar voorbarige be richt was een wenk van de Wilhelm strasse aan ons departement van buiten landsche zaken geweest, dat het gevaar voorbij was. Ik heb reden te gélooven nat de toenmalige hoofdpersoon in dat departement den wenk niet verkeerd heeft begrepen. Dit is een schets, waaraan wellicht nog te retoucheeren valt, maar die alle kans heeft, in hoofdlijnen de gebeurte nissen juist weer te geven. Er blijkt uit, waarom dr Rosen, de toenmalige Duitsche gezant in Den Haag, later zijn trots er in vond, den vrede tusschen beide lan den te hebben gered. Wat verder het dreigend opeenhoopen van troepen aan onze grenzen betreft!, een dergelijke, of daarmede verwante maatregel is herhaaldelijk getroffen als men in het hoofdkwartier, ten gevolge van een der talrijke looze alarmberichten, zenuwachtig werd ten opzichte van ons land, of ten opzichte van de plannen van anderen met ons land. Soms vereenigde men het nuttige met het aangename. Èen bepaald „leger of legercorps had na een bijzonder in spann enden veldtocht rust noodig, en was op dat oogenblik niet on misbaar aan het front. 'Men liet het dan wat op verhaal komen in kampementen aan onze (of aan de Deensche) grens. Daardoor kregen de troepen hun rust, en werd op den buurman tegelijkertijd een kleinen druk uitgeoefend. Zoo is b.r. geschied met een gedeelte der troepen die Roemenië hadden onder worpen, in het tijdperk, toen men niet wist, hoe wij den duikbootoorlog zou den opnemen. Dergelijke maatregelen mag men echter niet, aanvoeren als bewijs van een werkelijk bestaan hebbend ge vaar. De looze geruchten, die het Duit sche hoofdkwartier (en waarschijnlijk ook de andere hoofdkwartieren) noode- loos in beweging hebben gebracht zijn zooals gezegd, legio geweest. De aanbestedingskwestie te Antwerpen. De „Libre Belgique" gaat hevig te keer tegen den minister van openbare werken, baron Ruzette, die in de bekende aan- bestedingskwestie van de havenwerken te Antwerpen dit werk heeft toevertrouwd aan een Belgische firma, die ruim 2 mil lioen francs meer vraagt en vier maanden langer zal moeien werken dan de laagste inschrijfster, de Nederlandscbe firma Den Breejen van den Bout. Het blad vraagt, of Tlieunis nog langer zal dulden, dat op dergelijke wijze de eerlijkheid in het zakenleven in het gedrang wordt ge bracht en dat de gelden der belasting betalers worden weggesmeten. Tenslotte dringt zij er op aan, dat in de kamer over dit „schandaal" zal geïnterpelleerd wor den. Treinmisdaden in België. Men schrijft aan de „Tel.": Aan het station te Brussel kwamen twee hoeren links en rechts van mij staan. Die aan mijn rechter zijde ging vlak tegen mij aan staan. Ik duwde hem met den. rechterarm terug. Hij kwam weer naar mij' toe, alsof hij ruzie met mij wilde maken, doch op dat oogenblik scheen degene, die links van mij stond, in mijn linkerhand, welke ik ophield, omdat ik tus schen mijn duim en wijsvinger een sigaar hield, een prik te hebben gegeven met een spuitje, het welk een snel werkend ver- doovingsmiddel bevatte (dit bleek later). Mijn zoon, die in de coupé zat, zag mij in schuine houding staan, - met hoofd en rug geleund tegen den wand van de coupé, met beido handen slap neerhangend, zelfs een poos nadat de heeren zich hadden verwijderd. Toen ik tot bezinning kwam en weer in mijn coupó ging zitten, nog niet geheel tot mijzelf ge komen, hoorde ik een medereizenden Hol lander aan mijn vrouw vertellen, dat in één der achterwagens een heer bestolen was voor f2000. Ik schrok hiervan op en voelde naar mijno portefeuille, welke verdwenen was. Onmid dellijk na aankomst te Antwerpen ging ik naar den stationschef, die mjj naar den officier van justitie verwees, die bij aan komst der treinen steeds in het station aan wezig is. Het verdoovingsmiddel werkte zoo snel, dat ik hijna plotseling buiten bewustzijn raakte. Ik kon mij later niets meer herinneren dan wat ik hierboven heb meegedeeld. On danks dat in de galerij verscheidene dames en heeren stonden en anderen ons passeer den, heeft niemand er iets van gemerkt. Den nacht van "uien' dag werd. ik wakkeï met hevige pijn in den rug van mijn hand, welke sterk gezwollen was, waarvan ik de oorzaak niet kon verklaren. Toen de mor gen aanbrak, maakte ik mijne vrouw wakkeï en toonde haar mijn hand. Zij wees mij op een rood vlekje vlak onder mijn pink en ringvinger, in het midden waarvan een donker puntje zichtbaar was. Het raadsel was opgelost. Zooals zoo dikwijls in de couranten werd medegedeeld over aanrandin gen, waarbij men gebruik maakte van ver- doovingsmiddelen vooml. in Duitschland, had den die beide treindieven mü een verdoo vingsmiddel ingespoten. Reizigers naar en door België worden daarom gewaarschuwd om de grootste voorzichtigheid in acht te nemen, vooral omdat èn de stationschef èn de officier van justitie te Antwerpen mij vertelden, dat dergelijke diefstallen bijna da gelijks voorkwamen, waarvan de daders (een georganiseerde bende) nog nooit gevat zijn. Een zwendelarij te Brussel. De bladen brachten dezer dagen het bericht van de ontdekking van een groote zwendelarij te Brussel, gepleegd door eenige avonturiers, die het medelijden der goe-gemeente met de invalieden uitbuitten ten eigen voordeele. Het bestuur bestond uit zekeren Achille De Sutter, bestuurder, Alphonse Bru- mel en Joseph De Munter, onderbestuurders, deze laatste een echte invaliedverder een rekenplichtige, stenografe en enkele „demar- cheurs". Al die heeren droegen zwarte uni formen met veel goud belegd, een zwarte pet met gouden banden en natuurlijk veel dekoraties; zij hadden zich ook den onkost betaald van een vaandel en ter gelegenheid van een bekend congres legden zij een groote krans neer op het graf van den Onbekenden Soldaat! Hun werk was eeh „Maatschappij voof Handel en Menschlievendheid" 'en fiad voor zoogezegd doelrestitutie van tijdens den oorlog verloren voorwerpen aan 3e onder- schrijveïs (25 fr. per jaar met een contrac! van drie jaar); bezorging van werk aan ver minkten en oud-strijders met ze te gebruiken als recruteer-agenten. Het werk werd gesticht in Juni van dit jaar. Zij gingen bij de boeren aankloppen, om bijdragen te verkrijgen. Wer den zij, niettegenstaande hun indrukwekkend uniform afgescheept, dan gebruikten zij' de groote middelen en zeiden: „Hoe? Gij1 weigert de invalieden te helpen? Die jongens die vier jaar in de loopgraven zaten om uw hofsteden en uw land te verdedigen?" En gewoonlijk gaven de eenvoudige lieden toe. Op die manier gelukten de avonturiers erin, een som van over de 90.000 fr. at te halen van een tweeduizend onderschrijvers. Al de heeren hadden hun abonnement op den spoorweg en namen royaal 1550 fr. in do maand zonder de reis- en verblijfkosten. Zekei waren de rekeningen op het eind zoo inge wikkeld, dat ze met hun drieën er niet meer uit konden, en ze namen een reken plichtige aan 500 fr. in de maand. De kosten van instelling, schrijfmachine, bureelmeubelen, uniform, enz., kwamen op een 5000 fr. Van de zoogezegde „verloren voorwerpen" kwam natuurlijk nooit iets in huis; geen enkel i voorwerp werd teruggevonden. De drie 'be- I stuurders hadden zich ook verbonden iedere maand 10 pCt van 'de globale ontvangsten te storten ten voordeele van het „Toevluchts huis der Invalieden". Maar nooit werd een cent betaald. Een onderzoek der politie heef! nu alles aan het licht gebracht. Een deï „bestuurders" is aangehouden, de genaamde De Sutter; Brumel werd met voorloopige vrij heid gelaten. De Munter is voortvluchtig, maar zijne aanhouding wordt ieder oogen blik verwacht. Socialisten en salarisver laging. „De Maasbode" bevatte onlangs het bericht, dat de voorzitter der Twee de Kamer -den leden dier Kamer zou voorstellen, eveneens 20 pCt. van hun schadeloosstelling niet te innen. „Het Volk" vernam, dat dit bericht on juist is, maar schrijft dan verder als volgt: Hierin is een begin te zien va,n een demagogisch spelletje, om de Kamer leden, die den la,a,tsten tijd veelal als kop van Jut dienst moeten doen (och arme!) de rechten te ontnemen, hun nog maar pas bij de grondwet ge waarborgd. Of dé plannen der re geering ten opzichte der ambtenaars salarissen zullen doorgaan, moet nog worden afgewacht. Met name die le den der Kamer, die tegen deze plan nen zijn gekant, hebben geen aanlei ding, ze op zichzelv'e toe te passen. (De S. D. A. P.'ers willen dus lekker nun 5000 pop houden met een air van: „Wie doet je wat?" Een pracht voorbeeld in dezen tijd!) „Dat het den heer Colijn, in eep driestar in „De Standaard", „wil voor komen, dat zulk een vrijwillige daad, een uitnemenden indruk zou maken", gelooven wij gaarne", vervolgt het blad. Evenaïs het bijv. een uitnemen den indruk zou maken, als houders van olie-aandeelen, van effekten Ned. Staatsschuld enz. hun dividenden of renten geheel of gedeeltelijk in de staatskas zouden storten." Welja, als dan Troelstra, Wibaut, enz., die ook flink in hun aandeeltjes zitten, maar meedoen! Maar zouden dan vooraf de socialistische Kamer leden maar eens niet beginnen, de honderden en duizenden, die sommi gen als verlofstraktement en pensi oen ontvangen, terug te storten? Dat is tenminste staats- of gemeentegeld. Belastingplicht van leden van Ged. Staten als forens. Bij Kon. Besluit is onlangs in hoog ste instantie -uitgemaakt, dat de le den va,n Gedep. Staten der provincie Gelderland, die buiten Arnhem wo nen, in genoemde gemeente belasting plichtig zijn als forens in de plaat selijke inkomstenbelasting. D'aarna is in gelijken zin door de Kroon beslist met betrekking tot de Utrechtsche Gedeputeerden, die voor zoover zij buiten de gemeente Utrecht wonen, aldaar als forens waren aangeslagen. De andere provinciën zullen nu wei evenzeer hun buiten de hoofdplaats der provincie wonende Gedeputeer den in de plaatselijke inkomstenbe lasting der hoofdplaats als forens be trokken zien worden. De bepalingen van de Gemeentewet luiden in dit opzicht aldus, dat al wilde het ge meentebestuur vrijstelling van belas tingplicht als forens verleenen het dat eigenlijk niet zou mogen doen. Met'de leden van de beide Kamers der Sta ten-Generaal is het in dit op zicht anders gesteld. De Gemeente wet ontheft namelijk van belasting plicht als forens de leden van een vertegenwoordigend lichaam, die ter vervulling der aan het lidmaatschap- verbonden werkzaamheden elders ver toeven. Bij de bedoelde koninklijke beslissingen is uitgemaakt, dat leden van Gedep. Staten niet zijn "lid van een vertegenwoordigend lichaam. Het „Hbld." verneemt thans, dat een der colleges van Gedeputeerde Staten zich tot de regeering heeft ge wend met verzoek wetswijziging te bevorderen, opdat belastingplicht van leden van Gedep. Staten als forens in de hoofdplaats der provincie uit gesloten zij. Een organisatie van onge organiseerde n. Te Voorburg heeft zich een lande lijke vereeniging tot bestrijding van de nadeelige gevolgen van werkloos heid en ziekte gevestigd. Het doel de zer vereeniging is hoofdzakelijk werk nemers, niet georganiseerd in vakver- eenigingen, te Vereenigen ten einde bij werkloosheid en ziekte uitkeering tè genieten, een organisatie dus van on georganiseerden. Alles schijnt in on zen tijd mogelijk! Prins Hendrik b ij Fokker. Z. K. H. Prins Hendrik heeft verge zeld van zijn adjudant Jhr Laman Trip, een bezoek gebracht aan het vliegveld Schiphol en daarna aan de Nederlandscbe Vliegtuigenfabriek over het IJ. De heer A. H. G. Fokker leidde den Prins rond en gaf inlichtingen bij het nederdalen van een vliegtuig. Daarna ging de Prins met zijn ge zelschap naar de Fokker-fabriek aan de overzijde van het IJ, waar de be zienswaardigheden werden bezichtigd. De Prins onderhield zich geruimen tijd met een tiental Mecklenburgers, welke bij de fabriek werkzaam zijn op verschillende afdeelingen. De Prins scheen zeer veel behagen in dit ge sprek te scheppen, hetwelk hij in Mecklenburgsch dialect hield. ►De periodieke verhoogingen. Met betrekking tot het besluit der Regeering om met over te gaan tot het stopzetten voor 1924 van de pe riodieke verhoogingen der salarissen, verneemt het Ned. Corr. Bureau na der, dat dit besluit is gebaseerd op de overweging, dat bij de herziening van het salarisbesluit, welke herzie ning vóór 1925 tot stand zal komen, het vraagstuk der periodieke verhoo- 'gingeu in zijn geheel onder oogen zal worden gezien. E en d a, a d v a. n M r D e S a v o r n i n Lohman. Naar men verneemt, heeft de Minis ter van Staat, Jhr Mr A. F. De Sa- vornin Lohman zich per brief tot den Minister van Fin. gewend met het verzoek op zijn pensioen gelijke da ling toe te passen, als zal worden toegepast op de wedden van de lands dienaren in actieven dienst. Bah! Donderdag was te Leiden, naar „Het Volk" meldt, de eerste dag van inschrijving van nieuwe leden voor 't Studentenkorps, d.w.z. het begin van den groentijd. Vlak na de rouw om den overleden Prof. Kalff, meen den de heeren dezen dag niet beter te kunnen vieren dan door de geheele Breestraat op stelten te zetten. Vanuit de ramen der sociëteit werden voet zoekers tusschen de voorbijgangers gegooid, tot 't publiek verontwaardigd werd. Tenslotte zag de politie zich genoodzaakt in te grijpen. Enkele ge voelige klappen werden uitgedeeld. Een prachtige inzet van den groen tijd! Dat zijn nu de dragers van de cultuur, zoóals die heeren zich wel eens wanen. Allerlei. Te Rotterdam ligt. het in het voor nemen het aantal agenten, dat thans 1690 bedraagt, door het niet, voorzien invacaturen, geleidelijk met 225 te verminderen en dus tot 1465 terug te jjrengen. Aangezien de openbare veiligheid niet toelaat dat de straat dienst belangrijk wordt ingekrompen zal tegenover deze vermindering van het corps het aantal rijwielen voor de surveillance, dat thans ongeveer 200 bedraagt, tot 350 moeten wor den vereerderd. Van regeeringswege zijn aan de grenzen maatregelen getroffen tegen overstrooming van ons land door on- gewenschte elementen uit Duitsch land, in verbad met de onlusten al daar. Een 12 0-jarige. Naar uit Bagdad j wordt gemeld, leeft er in het dorp Zobair bij Basra, een man, die 120 jaar oud moet zijn. Ook thans nog ziet hij er absoluut geen bezwaar in, om van Zobair tot Basa en terug te loopen, op één dag, een afstand van 22 kilometer. Hij beschikt nog over al zijn lichamelijke en geestelijke vermogens. Zijn tanden zijn nog gaaf en wit en hij is nog zoo recht als een kaars. 'De man "neeft 14 zonen en één dochter. Tot voor korten tijd kon hij zich nog de krachtpraestatie ver oorloven, van een gansehen dag te jagen. Aan het moderne leven van snelheid heeft hij ,zich al aangepast. Zoo geeft hij de voorkeur aan het rijden in een auto boven heL rijden met een kameel. Van tocht jes met een vliegmachine moet hij' echter vooralsnog niets hebben. De man leeft een zeer eenvoudige levenswijze. Hij leeft slechts van brood, dadels en melk. - Een hulde aan de redders van j Saint-Sauveur. De heer Kuypers te Haarlem, de eenige overlevende van de ramp I bij Saint-Sauveur, heeft twee horloges ge kocht, om ze aan elk zijner beide redders ten geschenke te geven als betoon zijner dankbaarheid aan de beide mannen, aan wier ongelooflijke inspanning hij het te danken heeft dat hij bij de catastrophe op den 13en Augustus bij- Luz er het leven heeft afge bracht. Elk horloge is van een inscriptie voorzien. Aan deze mefledeeling kan nog toegevoegd, dat de heer Kuypers van het hem overkomen ongeval geen nftdeelige ge volgen meer ondervindt. Zijn gezondheids toestand is uitstekend, lichamelijk en geeste lijk. Slechts heeft zijn rechterbeen nog zekere stijfheid behouden, welke echter, dank zij speciale behandeling, gestadig verbetert en spoedig .geheel verdwenen zal zijn. Geschorst. Do secretaris-penning meester der R.K. Bouwvereeniging „St Laurentius" te W/eesp, is in zijn functie geschorst. Die gemeente sommeerde hem driemaal de verplichte annuïteiten to voldoen. Hij bleef echter in gebreke, zoodat de gemeente optrad en alle be scheiden der vereeniging, de huurboek- jes der bewoners incluis naar het ge meentehuis deed brengen. Een rijks-ac countant stelde een onderzoek in. Genoemd wordt een bedrag tusschen 6 a 7 mille. Het gebrek. Aan de „N.R.Ct" meldt men uit Berlijn: In het hotel, waar ik hier logeer, was dezer dagen oen op schudding, doordat ontdekt was, dat het voeder voor een jachthond van een der gasten herhaaldelijk door leden van 't per soneel^ was opgegeten uit den bak ,van het dier. Zulke dingen zijn teekenend. Een geheel gezin overre den. Zondagavond is op de Markt te Hengelo, een geheel gezin overreden door een autobus. Dis heer Van N. kreeg een wiel over zich heen, doch hij kwam met gescheurde kleederen vrft Een kinder wagen werd in elkaar gedrukt, doch won der wonder bleef het kind, dat er uit rolde, ongedeerd. Die zuster van den heer Aan N. kreeg eenige kneuzingen, zoo dat voor haar geneeskundige hulp moest worden ingeroepen. Zigeuners. Donderdagavond zijn per trein uit Duitschland aan het station te Oldenzaal 7 zigeuners aangekomen, wier vrouwen, 22 kinderen, 8 wagens en 18 paarden per trein zouden volgen. De grenspolitie zond het zevental echter naar Bentheim terug. De grenzen worden nu overal streng bewaakt. Te Barntflair (Gron.) 'is gisteren een groote troep zi geuners, die de grens waren overgeko- hien, naar de grens teruggebracht. V erg i f tiging? Het lijkje van een 2-jarig meisje uit Sassenheim is naar liet academisch ziekenhuis te Leiden overgebracht om daar gerechtelijk ge- j schouwd te worden. Er wordt gedacht aan vergiftiging. De moeder, C. J. van j B„ weduwe van G. v. S., zou dezer dagen een tweede huwelijk aangaan.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1923 | | pagina 6