%o 908
Vrijdajt 21 September 1023
37r Jaargaag
Buitenland.
IN OEN MAALSTROOM.
FEUILLETON.
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bjjkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
Ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.—
Losse nummersf 0.05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 cL
Bij abonnement belangrijke korting.
Zij die zich met 1 October a.s. op
ons blad abonneeren, ontvangen het tot
1 October a.s. gratis.
De vervlaamsching der Gentsche hooge-
school.
Het actiecomité voor de vervlaamsching
van de universiteit te Gent en het Al
gemeen Vlaamsch Studentenverbond heb
ben thans overal in het Vlaamsche land,
ook te Brussel, aanplakbiljetten verspreid,
waarbij de gedeeltelijke vernederland-
sching van de Gentsche universiteit een
fopperij en een bespotting van het Vlaam
sche volksrecht wordt geheeten. Alle stu
denten worden aangespoord, niet naar de
gedeeltelijke Vlaamsche afdeeling te Gent
te gaan en de hulp van alle Vlamingen
wordt ingeroepen om deze boycot-bewe
ging te doen slagen. Zondag hielden de
gedelegeerden van het West Vlaamsch
verbond van oud-studenten een verga
dering, waar met zeventien stemmen voor,
vier tegen en één onthouding, besloten
werd, de boycot-actie te steunen.
(N. R. C.).
Gij zult niet stelen!
Volgens de laatste uit Essen ontvan
gen berichten namen de Franschen de
volgende geldsommen in beslag500
milliard op de volksbank te Koblenz; 4
billioen mark te Mulheim en 47 millard
mark te Duisburg. Nog werd 75 millard
mark van de stad Gelsenkirchen opge-
leïscht. Deze gemeente heeft evenwel
evenals Essen en Bochum geweigerd
deze sommen te betalen. Toen is men
maar weer aan ,t ,;nemen" gegaan en wer
den te Duisburg, Dortmund en Essen hon
derden millioenen marken in beslag ge
nomen.
Het oorlogsrecht is tegenwoordig ver
bazend rekbaar; men rukt maar in en
steelt eenvoudig wat los en vast zit. Het
is wel mogelijk, dat dit alles door wat
kromme juristerij is recht te praten, maar
voor een gewoon mensch blijft stelen
stelen of 't nu op zijn bolsjewieksch
„onteigenen", of op zijn Fransch „in-
beslagnemen heet, zegt de Amst.
Oorlcgsrestjes.
Met het opruimen van het wrak van
de Vindictive, te Oostende, wordt voort
gang gemaakt. De interessantste stukken
brengt men naar het Militair Museum
te Brussel over. Een door de Duitsche
marine in de Oostendsche haven achter
gelaten drijvend dok van 109 M. bij 16
M. is nu aan een Antwerpsche firma
verkocht voor 107.000 frank, op voor
waarde dat het te Oostende, na herstel,
in gebruik zal blijven. Een Belgische ge
wezen mailboot van de lijn Oostende-
Dover, de Rapide, werd toegewezen aan
een Nederlandsche firma, Voor f 46.759.
Het laagste aanbod (frcs 190.125) kwam
eveneens van een Nederlandsche firma,
uit Middelbare.
Aardschokken.
65).
Juist op dat oogenblik werd er gescheld
en een paar minuten later was ik op weg
om een zieke op te zoeken.
Steven ging dén volgenden dag ver
der met zijn werk en ongeveer twee maan
den later had hij' zijn boek af.
„Wil je het lezen, Dian?" zei hij. „Ik
zou .graag je oordeel weten voordat ik
het naar een uitgever stuur".
Ik stemde daarin graag .toe. Ik had
mij vaak afgevraagd, hoe dit boek, waar
aan hij met zooveel ijver had gewerkt er
wel uit zou zien. Ik was haast bang om
het te lezen, want indien het eens een
teleurstelling en een mislukking zou zijn!
Op dit boek was in menig opzicht zijn
hoop gevestigd. Hij beschouwde het- als
een antwoord Gods. Als het mocht mis
lukken, vreesde ik voor de gevolgen. Het
zou Zijin, alsof deze eerste poging om
bergopwaarts te klimmen een ijidele ironie
zou zijn. Zoo dacht ik tenminste maar ik
vergiste mij. Ik bemerkte, dat zijn geloof
op iets zokerders was gegrondvest dan
op uitwendig .succes.
„Steven", zei ik tegen hem, „stel je
eens voor dat je werk geen opgang
maakt".
„Dat is heel waarschijnlijk", zei hij,
„maar voor mij maakt dat geen verschil.
Het is voor mij geweest een brug over
een vreeselijke kloof en daarvoor blijf
ik dankbaar. Ben j© bevreesd voor iet»,
Dian?"
„Of een boek al dan niet zal slagen,
is vaak zeer onberekenbaar", ,zei ik, „en
ik zou niet graag willen, dut je te veel
De aardbodem schijnt maar niet tot
rust te kunnen komen. Uit Bretagne
(Frankrijk) wordt gemeld, dat "daar een
scerke aardschok is waargenomen in de
streek van Paimpol. De schok hield twin
tig seconden aan. Een andere minder
sterke aardschok, werd te Cancale ge
voeld.
Ook uit Cromer (Norfolk) komen berich
ten van seismologische verschijnselen. In
sommige huizen werden losstaande voor
werpen van hun plaats geschoven. De
patiënten van een ziekenhuis te Cromer
namen allen de verschijnselen waar en
vertelden bun ervaringen aan de verpleeg
sters. Dezen, druk bezig met haar werk,
hadden echter de bodembeweging niet op
gemerkt en hadden slechts een trillen
van de vensterruiten waargenomen.
Korte berichten.
Blijkens een bericht uit Allahabad
zijn daar tijdingen ontvangen uit Mesjed
over een hevige aardbeving in de Per
zische provincie Khorasson, in den och
tend van 17 dezer. Nadere bijzonderheden
ontbreken nog. Te Mesjed zelf zijn lichte
schokken gevoeld, die echter geen schade
hebben teweeggebracht.
Volgens een telegram uit Riga 'is
Semashko, de waarnemend sovjet
vertegenwoordiger in Letland,
verdwene n. Een groot aantal belang
wekkende bolscliewistische documenten
alsmede een aanzienlijk deel van bet
fonds der bolschewistischë legatie te Riga
worden vermist.
De devise n-r a z z i a, die in alle
café'é te Berlijn is gehouden, lieeft goede
resultaten opgeleverd. In beslag zijn ge
nomen: 3120 dollars, 36 Engelsche pon
den, 373 gulden, 1402 Tsjecho-Slowaki-
scbe kronen, 475 Zwitsersche francs.
Voorts werden Oostenrijksche kronen,
Poolsche marken, en zelfs een Wrangel
sovjet-roebel in beslag genomen.
Naar de Badensche bladen uit het
Badensche Oberland vernemen, vertoeft
daar o. a. de bekende Berlijnsche
communist en vroegere politiepresi-
dent Eichhom om de arbeiders tot actie
in communistischen zin op te hitsen. Ook
de Badensche communisten voeren in het
Oberland een omvangrijke propaganda, die
ook onder de boeren wordt gevoerd,
waarbij gebruik gemaakt wordt van de
leuze: tegen belastingbetaling.
Men schetst den toestand in Albanië
als zeer ernstig. Het Kosovo-comité
onder leiding van Avdi-Beg-Toptani, zou
een staatsgreep voorbereiden van den
zelfden aard, als onlangs in Bulgarije
plaats had'. Er gaan geruchten, dat Italië
de actie ondersteunt.
De berichten uit Darijs over liet
onderhoud Baldwin-Poincaré hébben iii
Duitschland een gunstigen indruk
gemaakt. Men schrijft deze toenadering
toe aan de démarches der Belgische di
plomatie. De geruchten, dat het lijdelijk
verzet aan de Roer reeds zou zijn opge
bouwde op 'het succes van je werk".
„Wees niet bang, Dan. 'Het zal een heele
slag voor mij zijn, als het boek niet wordt
aangenomen, maar het kan mij niet terug
drijven naar het oude léven - tenminste,
dat denk ik niet. In ieder geval kan ik
niet .teruggaan, zoolang de hoop in mij
blijft leven".
Ik nam zijn boek op .een avond met
mij mee naar mijn kamer en "las het met
groote belangstelling. De groote- bekoring
ervan was de diepe ernst en' de gloed,
waarmee het was geschreven. Ik las het
hier en daar met groote instemming en
het sleepte mij mee -als een stortvloed.
Het „meest indrukwekkende deel er van
was ongetwijfeld wat hij noemde „het
visioen van het verderf". Hierin schil
derde hij niet levendige kleuren zékere
toestanden in het leven eener groote stad
Hij liet den lezer zien, zooals ik het nog
nooit iiaa gezien, de afschuwelijke naakt
heid, do bittere ironie, de wreede hol
heid en leegheid van vele dingen, die
de menschen met Zooveel begeerte zoeken.
Al de bitterheid van zijn ziel scheen hij
hierin u'it te storten. Hij bracht aan het
licht, dat zoogenaamde vroomheid niets
anders is dan schijnheiligheid, in weer
wil van het formeele kerkbezoek en dat
menig huwelijk, wijl de liefde er in ont
breekt, niets meer is dan een bespotting
der waarheid.
Indien ik het boek had gesloten na het
■einde van het tweede deel, zou ik heb
ben gezegd: „De aarde is een hel. De
pessimisten hebben gelijk!" Toen ik het
derde deel las, het visioen van de ware
vrijheid, werd ik zeer ontroerd door de
tragiek der omstandigheden. Ik proefde
er den strijd van mijn vriend in; ik her
kende de krachten, die in hem werkten
en die er hem toe leidden om te probee-
ren het goede te zien in de dingen om
geven, worden echter beslist tegenge
sproken.
De Bulgaarscbe delegatie bij den
volkenbond spreekt tegen, dat in Noord-
Bulgarije een boeren- en commu
nisten-revolutie zou zijn uitgebro
ken. De toestand is volkomen ordelijk.
Ondanks de tegenspraken van de Bulgaar-
sche gezantschappen houden de geruch
ten over een revolutie in Bulgarije aan.
De communisten hebben nu weer in eeni
ge steden en dorpen de politiebureaux
en kazernes aangevallen, om 'de tien da
gen geleden gevangen gezette „kamera
den" te bevrijden. Troepen verspreidden
de aanvallers; te Starazagora werden 6
aanvallers gedood en eenige gewond.
De Nationale Bank te Brussel heeft
dezer dagen een groot gewicht aan mar
ken in bankbiljetten verkocht als oud
papier. De opbrengst was ongeveer hon
derdmaal zoo hoog als de nominale waar
de van de papiertjes volgens den huidi-
gen koers.
Te Duisburg zijn opnieuw 140 spoor
wegarbeiders met hun gezin, te zamen
ongeveer 300 menschen, uitgezet.
Te Washington is bij het onderzoek
van inlandsche stookolie op het bureau
van gehalteonderzoek de brandstof
ontploft, waarbij een man gedood is
en negen gewond zijn, doordat de bran
dende olie zich over hen uitstortte. Het
onderzoeksgebouwtje is vernield.
Te W'oenen zijn ingevolge meenings-
venschillen tusschen de bioscoop-exploitan
ten en employe's over het collectief ar
beidscontract na vergeefsche handelingen
de cinema's .gesloten.
De gerestaureerde Nieuwe
Kerk te Delft.
Hedenmiddag had de aanbieding plaats
van het nog restende gedeelte van het
huldeblijk van het Nederlandsche volk
aan onze jubilcerende Koningin, n.l. de
restauratie van het koor der Nieuwe kerk
te Delft, waar de Oranjes begraven lig
gen. Te twee uur ving de plechtigheid
aan met orgelspel van dr Joh. Wagenaar,
die geassisteerd werd door een koper
ensemble. Daarna zong de Madrigaal-
vereeniging onder leiding van Sam Dres
den Ps. 138 naar woorden van J. P.
Sweelinck, waarna de voorzitter van het
nationaal comité, liet Tweede Kamerlid
dhr. v. d. Voort van Zijp, de tolk van
ons volk was en met een toepasselijke
rede het huldeblijk aan, H, M. 'de Ko
ningin aanbood. De rede was getiteld
„Vorstin, Vorstenhuis, Vaderland".
.„Er is veel stof tot dankbaarheid in
onzen groóten doch moeilijken tijd"; met
deze wmorden ving aan de Kerstgroet,
die in bange dagen een Vorstin richtte
tot Haaf Voilé
Dat hebberi ook de laatste Wekeü ge
toond. Ons Volk is op den vijfden Sep
tember naar zijn bedehuizen opgetrok
ken. Door heel het label! is een blijde
hem heen. Ik zag, hoe hij hunkerde naar
de zonnestraal, die verborgen was ach
ter donkere wolken. Zijn toon van schrij
ven was niet jubelend; cr was geen groote
overtuiging in hem, maar er was hoop. Hij
had de duisternis van den nacht beschre
ven met veel meer kracht, dan de hel
derheid van den dag. Neen, er was geen
dag in het boek; het was slechts de eer
ste schemering, die het komende licht
aankondigde. Ik kon bijna zien het roode
schijnsel van de opgaande zon, het was
morgen.
Den volgenden mérgen vond ik mijn
vriend in geen te beste stemming. Hij was
vermoeid en overspannen. Toch yerman-
d© hij zich, toen ik hem een voorgenomen
bezoek van Hope aankondigde. Zij had
het mij juist doen weten.
Daarom deed ik dan ook mijn ochtend
bezoeken zoo vlug af als mogelijk was
en toen ik terugkwam, jvas Hope Hillyer
ter al. Ik vond haar vroolijk pratende met
Steven, die onder haar invloed heel wat
opgewekter was geworden.
„Ik ben hier gekomen om twee redenen,
dr Roberts", zeide zij, „de eerste is voor
zaken in verband met mijn werk; de an
dere is om u "te vertellen, 'dat juffrouw
Naomi Reviere mij heeft gevraagd om
bij .haar te komen in Devonshire en mijn
vacantie met haar door te brengen. Ziet
u, He zomer is al haast voorbij én ik heb
nog geen rust genomen en toch 'voel ik,
dat ik het noodig heb".
„Ik wist niet, dat u juffrouw Reviere
kende", zei ik wat verlegen.
„O ja, ik ken haar heel goed. Zij komt
ons huis dikwijls bezoeken en haar oom
is ©en van de menschen, die ons financieel
het meest steunen".
„Ken ik naar oom?" vrcoeg ik.
„Ik weet net niet. Misschien wel. Zijn
naam' is Gray Edward Gray".
jubel gehoord.
Bewust en onbewust was er aanbid
ding van Hem, Die schitterend Zijn trouw
bewezen heeft aan de Vorstin, onder
Wier bestuur gedurende het vierde eener
eeuw ons volk een gelukkig tijdperk heeft
doorgemaakt, gelukkig misschien niet
't minst in de laatste jaren, ondanks zwa-
ren druk, duizendvoudig bevoorrecht als
het was boven andere natiën.
En ook in deze samenkomst, die het
waardig slot vormt van de vreugdedagen,
vangen wij aan met de belijdenis: „Eere
zij den Koning der Eeuwen".
Majesteit, wij danken U, dat Gij gedu
rende deze vijf en twintig jaren U ge
heel aan Uw volk gegeven hebt. Gij zrjt
niet hoog bóven dat Volk blijven staan:
Gij zijt in geen enkel opzicht vreemd
aan dat volk gebleven. Van den aanvang
van Uwe regeering af hebt Gij U onder
Uw Volk bewogen, en Gij kent het: Gij
kent liet in zijn arbeid en in zijn spelen,
in zijn zorgen en in zijn lach; Gij kent
het in zijn roezige fabrieken, en op zijn
levendige rivieren, en op zijn vruchtbare
akkers.
Majesteit, wij danken U, dat Gij zoo
trouw voor de belangen van Uw volk
hebt gewaakt. Wat aan geestelijk goed
ons Tolk rijker kon maken, het mocht
zich steeds in Uw warme belangstelling
verheugen. Gij waart gereed om in groo-
ten nood door Uw kloeke daad mach
tigen steun te verleenen door een natio
naal Comité, dat terecht het praedicaat
„Koninklijk" dragen mocht. Bij zware ram
pen, als dijken bezweken, of ellende rond
waarde over de heide, of de storm méér
slachtoffers vroeg van ons dappere zee
volk, waart Gij de eerste om hulp te
bieden.
En Gij zijt ook, zonder dat de wereld
het bemerkte, de eenvoudige woning bin
nengegaan en hebt U nedergezet 'bij het
leger van bet kranke kind en hebt door
Uw troostrijk gebed en Uw vriendelijk
woord haar bet sterven verlicht.
Majesteit, wij danken U, dat Gij Uw
zorg hebt willen wijden aan het verzeke
ren van de veiligheid onzer grenzen, niet
het minst in de jaren, dat voortdurend
gevaar van twee kanten dreigde, en zoo
wel van U als van Uwer Majesteits Re
geering naast beleid Vooral zelfbeheer-
sching werd geëischt.
In den vroegen mistigen herfstmorgen
stondt Gü op de commandobrug van de
boot, die U langs den Waterweg naar een
der stellingen voerde.
Onvermoeid hebt gij de manschappen
in hun vaak zwaren dienst bezocht.
Aan die dankbaarheid jegens U zijn
Vorstin, Die slechts voor Haar Volk heeft
geleefd, en op Wie Haar Volk steeds
rekenen kon, heeft ons volk uiting willen
geven, door dit gerestaureerde koor op te
richten als een monument.
Geen Nederlander, die met gebogen
hooffl dit koctf betreedt. Hier heerscht
niet de stilte des doods, maar worden
Vernomen levende klanken der historie.
Het beeld van den gestorven held rust
daar in marmer op de sponde: jnaar naai'
„O ja", antwoordde ik, „ik ken nem en
zijn zoon ook; nij belooft een even groot
philantroop te worden als zijn vader
Walter Gray. Kent u hem?"
Een blos overtoog haar gelaat, een
blos, dien Steven en ik beiden duidelijk
zagen.
„Ja, ik ken hem", antwoordde zij, en
gaf dadelijk aan het gesprek een an
dere richting.
„U zult ons toch wel eens doen weten,
hoe u het maakt in Devonshire, niet
waar?" vroeg ik.
Zij keek mij eenige ©ogenblikken ern
stig aan en zei toen:
„U ziet er ook uit, alsof n noodig eens
vacantie moest nemen, dr Roberts, naast
even noodig als mijnheer Edgcumbe. En
de lucht van Ilfracombe in Devonshire
is heel gezond".
„Toen zij weg was, was het, alsof er een
wolk voor de zon was geschoven en wii'
zwegen beiden een tijdlang; toen barstte
Steven plotseling op somberen toon uit:
„Dan, ik geloof in een hemel op aarde;
ik moet er wel in gelooven, als ik haar
zie; maar hij is_ niet voor mij, beste ke
rel, niet voor mij".
HOOFDSTUK IV.
De vloek van het verleden.
Dirie dagen daarna was Steven op weg
naar ©en van de voornaamste uitgevers-
finma's ©n vroeg den directeur te spre
ken, dien hij vroeger gekend had en
wiens naam George Kent was.'
George Kent keek Steven min of meer
verdacht aan, toen hij binnenkwam en
nam hem van het hoofd tot de voeten op.
Blijkbaar was er iets in de verschijning
van mijn vriend, dat hem gerust stelde,
want 'hij' noodigde hem vriendelijk uit om
te igaan zitten.
„Het is jaren 'gvsleden, dat ik u gezien
Zelfs vrouwen klagen.
Wij leven in een drukkenden tijd. Zelfs
wouwen klagen somwijlen. Het is een
feit, dat velen op een crisispunt zijn
aanbeland, waarop öf hun gezondheid
moet lijden óf zij hun werk moeten op
geven. Duizeligheid en pijn in den rug
zijn waarschuwingen van opkomende
nierkwalen.
Laat uw werk dan een poos rusten; gij
hebt gebiedend rust, ontspanning en
frissche lucht meer levenszonneschijn
noodig.
Overwerking strijdt met onze levens-
eischen; al te vaak is zij de oorzaak
van nieraandoeningen bij vrouwen.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen voldoen
aan alle eischen. Zij herstellen de on
gemakken en onrust, yeroorzaakt door
nierverschijns'elen als urinaire kwalen,
rugpijn, waterzuchtige zwellingen, rheu-
matische pijnen en zenuwoverspanning.
Zelfs gevorderde nierstoornissen als
nierzand, nier- en blaasontsteking, spit,
rheumatiek, nierwaterzucht eu ischias
worden met succes bestreden door Fos
ter's .Pillen.
Verkrijgbaar in apotheken en drogist
zaken a f 1.75 per doos. (30)
voren treedt zij® bronzen gestalte, als
wild© zij ons eraan herinneren, dat Prins
Willem I onverwoestbaar zij® stempel op
onzio historie heeft gezet.
'Zoo moge ..jk dan nu in opdracht van
het „Comité voor het Nationaal Hulde
blijk aan Hare Majesteit de Koningin",
namens Uw Volk Uwe Majesteit aanbie
den dit gerestaureerde koor; en ik moge
Uwe Majesteit daarbij de verzekering ge
ven, dat net aanzienlijken en eenvoudiger:
vooral vele eenvoudigen, een vreugde
was U in dezen vorm te mogen scnenken
een lolijk va,n dankbaarneid en van hulde.
Dit monument, dat wij voor onze Vor
stin oprienten, eert 'tevens ons Vorsten
huis. Ons volk ziet toch in U vóór alles
een Oranje. In geestelijken zin reiken Uwe
Majesteit en de Vader des Vaderlands
elkander de hand.
Als vrij Volk eeren Wij U, omdat Uw
Huis bewees reent en gelijk te willen.
Als vrij volk ©eren wij U, omdat wij,
hoe dan ook vaak verdeeld, rondog, Uw"*-,
troon staande, één volk zijn, Diat is d©-"
waarborg, die üw late ons steeds ga*
Dit doet ook Gij als plichtgetrouwe,
streng c.onstitutioneele Vorstin, Wjer gge
stalt© daar voor ons oprijst hoog boven
de z„g. democratie onzer dagen, die vtan
geen verantwoordelijkheid weet, en indien
zij ze al ként, haar van zich afschuift.
Gij hebt ons volk geleerd zichzelf te
z'ijn. Gedurende vijf en twintig jaren hebt
Gij bet Vaderland gediend in den besten
zin des woords. Daarnaast is het .steeds
Uw streven geweest, goede betrekkingen,
te onderhouden met de andere volkeren.
En wanneer Nederland thans een eervolle
plaats in de rij dier volkeren inneemt, dan
is dit niet 't minst van dit streven de vrucht--
Uit naam van het Vaderland, en ten
blijke van dankbaarheid en vereering je
gens Zijn Vorstin, leg ik dezen lauwer-
heb en ik hoorde, dat u niet meer
journalistiek deed".
„Ja, bet is jaren geleden, dat wij' el-
haar ontmoetten. Ik ben öp verschillende
plaatsen geweest sedert wij .elkaar het
laatst Zagen. Maar ik ben Jot het leven
teruggekeerd. Ik heb een roman geschre
ven, .Kent".
„Geef dat maar op, beste vriend, dat
is de moeite niet waard. Kijk .eens hier
- ©n hij wees op een grooten hoop pa
pieren alles geweigerde manuscripten".
„Ja, ik geloof graag, <lat u zich door
wat onzin moet heenwerkén," maar ik dacht,
dat u misschien wel zoudt "willen lezen,
wat ik heb geschreven".
„Zeker, mijn beste jongen ja, ik
zal het doorkijken. Laat het maar .hier.
Waarover gaat het?"
Steven zei het hem.
„Eien heel goed idee. Als het werkelijk
goed is geschreven, zou een boek over
dat onderwerp heel goed te verkoopen
zijn. Je hebt er toch, hoop ik, geen zede-
lessen aan vastgeknoopt?"
„U kunt dat het beste beoordeelen als
u het heeft (gelezen. Maar kunt- u mij jen
uitslag spoedig laten weten? Ik zou. lie
ver niet drie maanden wachten".
„Ja, ik zal het binnen enkele dagen
laten weten, wat "ik er van derik. Je zult
mij nu echter wel willen excuseeren, want
ik heb het erg druk".
Een week later was het boek aangeno
men en het werd dadelijk naar de pers
gezonden, opdat bet nog in het late na
jaar zou uitkomen. De uitgevers waren
heel ©delmoedig en_zonden nu reeds een
cheque met epn gedeelte van het hono-
'rarium vooruit. D|e som was niet groot,
maar bet hield voor Steven de belofte in
van onafhankelijk te zijn.
(Wordt vervolgd).
