•%o aye
Maandag ay Augustus 1923
37c Jaargang
li BEN MAALSTROOM.
Buitenland.
FEUILLETON.
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COINTRE
GOES
Bureaux: Lange Vorslstraat 6870, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
orTtswxturvwfi
ONS KIESRECHT.
De Sheer Ds J. S. Post te Oudega,
heeft ter drukkerij van „De Stan
daard" een vlugschrift ter perse ge
leed: „Het revolutionaire Vrouwen
kiesrecht en de strijd voor Vrouw en
Huisgezin".
Het vlugschrift besla,at 55 bladzij
den, en is derh five in een hoofdar
tikel niet saam te vatten, zonder het
te ontkrachten. Vandaar, dat wij ons
op dit piad niet zullen begeven. Wij
bevelen het vlugschrift alleen aan.
Wie belang stelt in een principiëele
behandeling van het Vrouwenkies
recht naar Gods Woord, die leze en
herleze deze brochure, die zich aan
genaam lezen laat, het karakter heeft
van een oproep, een conscientiekreet
is en den weg tot beterschap aanwijst.
Nu mogen wij het er voor houden,
dat over Vrouwenkiesrecht door onze
mannen sinds jaar en dag reeds veel
geschreven-is. Principiëel geschiedde
dit herhaaldelijk door Dir Kuyper,
laatst nog in zijn „De eerepositie dei-
vrouw", doch ook te voren in menig
hoofdartikel; en ook de bazuin der
kleine pers heeft op dit terrein van
den beginne geen onzeker geluid doen
'hooren. Zij heeft zelfs, toen het ge
vaar voor „invoering" van „Vrou
wenkiesrecht" nader kwam, de poging
van Jonkvrouwe de Jonge gesteund
om namens de Christenvrouwen in
een petionnetnent bij de Khmer om af
wending van dit gevaar te verzoe
ken.
Niet minder is ook in onze Pro
grams van Actie door Lokaal Comité
en Kiesvereenigingen, en in de Depu-
tatenvergaderingen door afgevaardig
den tegen dit Vrouwenkiesrecht ge
protesteerd. Men denke slechts a,an
de motie-Sneek. En in al deze pro
testen waren zoo schrijvers als spre
kers de tolken zoowel van mannen
als van vrouwen; want ook deze
laatsten de adresbeweging zoo
even genoemd kan dit getuigen!
waren om principiëele redenen tegen
het stemrecht der vrouw, en verfoei
den uit praetische overwegingen den
gang der vrouw naar de stembus.
In dit opzicht hebben de anti-re
volutionaire partij, de Chr. Vrouwen,
en de pers zichzelf of elkander mets
te verwijten.
Toen dan ook voor de eerste maal
de vrouwen naar de stembus werden
geroepen hebben de antirevolutionai
re voormannen en voorlicfct(st)ers
zich niet bepaald tol: een plompe af-
rading of een kort-en-goed verbod,
maar _zii zijn te rade gegaan met de
geschiedenis v,an het kiesrecht, den
ernst des tijds en de daaruit voort
vloeiende plichten.
Herinnerd werd, dat het Kiesrecht
van den beginne grondwettelijk zoo
danig geregeld was, dat, ofschoon het
zeer beperkt was, het algemeen kies
recht er toch in z,at. Men had moe
ten hebben een organisch kiesrecht,
gelijk het ihuismanslciesrecht zou heb
ben kunnen zijn, een kiesrecht, waar
bij het orgaan, het gezin, die kiemcei
van het maatschappelijk leven, zich
uitspreekt. Doch de wetgever van
toen voerde in plaats van dit orga
nisch kiesrecht, het kiesrecht van de
op zichzelf staande personen, het
individualistisch kiesrecht in. Dat
kiesrecht is toen later wel télkens
■47).
.,ïk denk er over om een huis te nemen
i*1 Clapham Common, vader, daar is een
Prachtige gelegenheid open en reeds vele
patiënten zijn uit die buurt bij mij igeko-
fflet). Het is een nieuwe uitbreiding der
Praktijk, die 1(jaar voor mijn chef heb
verworven en hij was edelmoedig genoeg
°m mij aan te raden, daar zelf te begin
nen".
dn dat geval, mijn jongen", zei mijn
et> „moet ik het genoegen hebben van
aathuis te installeeren".
m t tl1 sPrak'en Wij langen tijd rustig
et elkaar voort en maakten plannen voor
7^kom*t-
d'e ^agen trouwde de vrouw,
rl')rak Isabella. Tempest noemde; en
r V.r.cv na(^at ik wist, dat de huwelijks-
I voorbij- was, zond ik een
.,Ê.ranj nan Steven om hem van het
„iri kennis te stellen. Ik kreeg geen
;ie van tem als antwoord, en, ofschoon
iK' nog een week lang te Witney bleef en
ief* tweemaal schreef, zond hij mij geen
woord als antwoord, hoe hij deze
mededeel,ng Ud ontvangen.
toen mijn vader weer flink op weg
was naar zijn herstel en zich heel goed
Ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
uitgebreiddoch het kiesstelsel bleef
rusten op den revolutionairen grond
slag van het kiesrecht der personen:
de man A, de man B, enz. En zoo
bleef het tot op heden; alleen nu
kwamen er ook de vrouw A, de
vrouw B, enz. bij. Het werd, gelijk
het er trouwens in 1848 al in zat,
algemeen stemrecht voor mannen en
vrouwen.
Dit alles hebben ook wij naar onze
krachten beproefd, al de jaren van
ons bestaan als orgaan onzer partij,
onzen lezers duidelijk te maken.
M,aar nu hebben ivij bij den eersten
oproep tot de vrouwen gezegd: nu
wij eenmaal dit algemeen kiesrecht
hebben, wij, dat wil zeggen, ook gij,
nu behoort gij om 't aroote belang,
dat Land en Volk hebben bij uwe
medewerking, tot keering, zoo mo-
telijk van de revolutionaire machten,
ie in Kamers en Regeering grijpen
naar de macht, en ook om in de toe
komst mogelijk te maken, dat wij krij
gen een ander kiesstelsel, met de man
nen mee te stemmen; en dit te doen,
bij elke nieuwe stembusactie, telkens
weer, totdat het ons gelukke, een an
dere, in plaats van de revolutionaire
regeling van het kiesrecht, een orga
nisch kiesrecht bij de Overheid te
bedingen.
Dit andere, organische kiesrecht,
het huismanskiesrecht, doch waarbij
ook aan enkele vrouwen dat kiesrecht
mag en moet worden toegekend, voor
zoover deze vrouwen door Gods be
stel inplaats van den „huisman" tre
den, is en blijft het ideaal der anti
revolutionaire partij, wsarvoor zij
blijft strijden.
Om dit nu vruchtbaar te kunnen
doen, behoort helder en duidelijk voor
oogen gebracht te worden, waar 'tom
te doen is. En hiertoe dient nu op
uitnemende wijze het hierboven door
ons aanbevolen vlugschrift van Ds
Post.
Hij heeft daartoe den juisten weg
gekozen.
Eerst tast hij de moderne vrou
wenbeweging in haar hartader aan,
veroordeelt op principiëele gronden
het zoogenaamde vrouwenkiesrecht
telijk dit gemotiveerd wordt door
e godinnen onzer eeuw in de gelijk
stelling van man en vrouw, de on
dermijning van het burgerlijk huwe
lijk, en de omkeering der Scheppings-
o'rdinantie ook in den staat.
Met andere woordenhet vrouwen
kiesrecht is in beginsel en doel on
christelijk.
Doch nu blijft de schrijver hierbij
niet staan. Hij' toch laat er terstond
op volgen:
„Hebben wij dan wel goed gedaan
met onze vrouwen aan te sporen ter
stembus te gaan, en hebben de vrou
wen zich in dezen niet bezondigd?"
En hij antwoordt: Neen!
„De Christelijke vrouwen", zoo
gaat hij voort, kunnen met waarheid
zeggenhet kiesrecht, is ons opgedron
gen. Hadden zij er naar gestreefd,
zooals de revolutionaire voorvechters,
dan zou hierin voor haar een zonde
liggen. Nu is zij, ha,ars ondanks, door
den vijand zelf voor de keuze gesteld,
een van deze twee dingen te doen:
óf niet te stemmen en daardoor den
vijand voordeel te geven, öf te stem
men en daarmee het belang van land.
zonder mij kon redden, schreef ik mijn
hospita, om haar te zeggen, wanneer ik
weer thuis kwam. Ik zond ook een letter
tje aan Steven en vroeg hem, mij aan het
Paddingtonstation af te halen, zoodat wij-
al in het rijtuig wat konden praten, als
wij1 naar huis reden. In Londen aanko
mende, ontdekte ik mijn vriend echter
nergens en reed dus teleurgesteld alleen
naar. mijn kamers.
Toen mijn hospita de deur voor mij
opende, meende ik een angstigen blik
op haar gelaat- te zien. Zij scheen bang,
vond ik, dat zij iets gedaan had, waarover
ik ontevreden zou zijn.
„Is mijnheer Edgcumbe thuis?" vroeg ik.
„Neen, mijnheer. Ik heb hem in meer
dan een week niet gezien".
„Ben weekWaarom (heeft u mij dat niet
geschreven?"
Die vrouw keek zeer verdrietig en
durfde blijkbaar niet recht antwoorden.
.Terwijl de koetsier mijn bagage naar bin
nen bracht, z'ei ik tegen haar:
„W,ilt u Diet mee naar mijn kamer
gaan? Ik zie, dat u mij iets te vertellen
heeft".
Zij volgde mij in de kamer en barstte
toen los:
„Ik heb gedaan, wat ik meende te moe
ten doen, dr Roberts, en ik' weet zeker,
dat ik den jongen .man het beste toe-
wenschte, al had ik niet zooveel met hem
op als met u. Hij liep hier voortdurend
en volk te dienen".
En dan beantwoordt de schrijver in
den breede de vraag: „Bezondigt de
vrouw zich in het uitbrengen v,a,n
haar stem?"
Men lette wel op, zegt D's Post, de
zonde ligt. in het beginsel en in het
doel. Dit geldt echter voor de revo
lutionaire kiesrechtvrouwen, (gelijk
ten onzent de feministen en tot voor
enkele jaren in Engelana de suffra
gettes);'dezer beginsel en doel zijn
anders dan die der Christelijke vrou
wen.
„Wanneer twee hetzelfde doen, is
het nog niet hetzelfde. Wanneer aan
de Christelijke vrouw het stembiljet
in de hand wordt gegeven, dan zal
zij handelen uit dit beginsel: de
liefde tot 'Goden met het doel:
veiligstelling van de vrouw, door te
stemmen op mannen, die onvoor
waardelijk buigen voor het gezag der
H. Schrift, bij wie alleen - derhalve
de belangen der vrouw veilig zijn."
Wij kunnen niet meer uit dit' be
langrijke vlugschrift overnemen. Het
z,al echter wel genoegzaam zijn om
te doen zien, dat hier niet eenzijdig
wordt -afgekeurd en afgebroken, doch
integendeel principieel wordt getee-
kend en weerstaan, en even principi
eel wordt geprezen en aanbevolen.
Met een artikel over „de totstand
koming van het gezinshoofdenkies-
recht" wordt de brochure besloten.
Diaari-n worden nu geen lijnen aan
gewezen; dat behoort niet tot de taak
die hij zich heeft afgebakend. Maar
het beginsel wordt door hem met
warmte verdedigd. En wanneer het
hem nu gelukken mocht, aller aan
dacht naar dit beginsel heen te trek
ken, d-a,n heeft hij zijn doel bereikt.
Aan de uitwerking van dit beginsel
is men natuurlijk evenwel nog lang
niet toe. Maar de opinie van man
nen en vrouwen in onze partij, liefst
in alle Chr. partijen anders komt
er van verandering van kiesstelsel na
tuurlijk niets moet algemeen wor
den, 'dat er een ander kiesstelsel ko
men moet op de basis van het kies
recht der gezinshoofden.
Of dit spoedig zal kunnen?
De propaganda voor het organisch
kiesrecht, dat wij hebben moeten is
al van 1878 af gevoerd geworden. En
hoe ver zijn wij al?
Dat in de Chr. Historische Unie
dit kiesrecht geen sympathie, eer be
strijding vindt, en 'in de RoomscKe
partij slechts door een enkele wordt
aangeprezen.
Wanneer men nu weet, dat voor -de
invoering van een ander kiesstelsel
Grondwetsherziening noodig is, en
daartoe een betrekkelijke meerderheid
in elk der beide Kamers wordt ver-
eischt, dat wil zeggen minstens van
twee derden der aanwezige leden;
dus van 67 voorstemmers in de Twee
de en 34 voorstemmers in de Eerste
Kamer, en de Anti-Revolutionaire par-
Jij op 't oogenblik slechts 16 leden
in de Tweede en 7 leden in de Eer
ste Kamer sterk is, dan zal men toe-
fev-en, dat er voorloopig nog geen
ans bestaat om iets in deze (rich
ting .tot stand te brengen.
Mjaar dit behoeft het einde on
zer redeneering niet te zijn.
Indien het ideaal ons blijft wen
ken, en het beginsel ons drijft, en
rond, als iemand, die in een afschuwelij
ken droom leeft, tot op zekeren dag:, on
geveer een week geleden, hij een telegram
kreeg, -en toen scheen hij heelemaal gek
te worden. Hij ontving het ongeveer twee
uur 's middags. Hij zat in dien stoel,
mijnheer, -en ik kwam twee of drie keer
-de .kamer binnen, om-dat ik niet gerust
over hem was. Ik sprak hem itoe, maar
hij scheen mij niet te hooren. Tegen vier
uur hoorde ik hem in de kamer -op en
neer loopen, -daarom ;ging ik weer naar
boven en vroeg hem, of ik iets voior hem
'kon doen.
„lk ga weg", juffrouw -Rlewitt", zei hij.
„Niet vqor lang hoop ik, mijnheer",
Zei ik, „want, zooals u weet, dr Roberts,
houd ik er van altijd beleefd te blijven".
„Ik' weet het niet, juffrouw Rlewitt. Het-
kan zijn, dat ik gauw terugkom, maai' het
kan ook zijn, dat ik lang weg blijf".
„Wat zal ik tegen dr Roberts zeggen?"
vroeg ik.
„Niets. Laat hem niet weten, dat ik
weg ben. Ik zal hem een brief schrijven,
Idle u hem moet geven, :als hij1 terugkomt",
en hij1 begon de kamer op en neer te
loop-en, alsof hij groot Verdriet had
toen werd hij' heelemaal krankzinnig"
„Krankzinnig? Wat bedoelt u juffrouw
Elewitt?"
„Dit, dr Roberts. Ik zei tegen hem.
„Maar waarheen moet ik de brieven op
sturen, die er voor u kunnen komen?"
(het gebed bij dit alles niet ontbreekt,
dan zal zoo luidt ook de conclusie
van het onderhavige vlugschrift,
onze God tot stand brengen wat bij
de menschen onmogelijk scheen, doch
indien het Zijn wil is (1 Joh. 5:14)
bij Hem mogelijk was, en daardoor
voor uitvoering vatbaar.
De Belgische antwoord-nota.
Het Belgische antwoord op de nota
van Baldwin is in drie gedeelten ver
deeld. Hoewel toegevende, dat Engeland
inzake de schadevergoedingen offers heeft
gebracht, stelt het Belgisch gouvernement
er prijs >op, te verklaren, dat het de Bel
gische rechten op prioriteit handhaaft. In
hel. tweede gedeelte wordt de juistheid
der Britsche meening, 'terzake van de
wettigheid van Roerbezetting betwist.
Het derde gedeelte is wel het voor
naamste. Het bevat een nadere uiteen
zetting van de voorstellen, in de vorige
nota van België gedaan, nopens de mid
delen, die men zou moeten aanwenden,
om de betaling van de schadeloosstellin
gen ten laste van Duitschland te verze
keren: instelling van zekere regies, toe
zicht op de financiën, heffing op de in
komende rechten, enz. Tenslotte wordt
in het antwoord van België de hoop uit
gesproken, dat het Engelsch gouverne
ment zijn voorstellen in overweging zal
nemen en -dat die voorstellen zullen wor
den gen-omen tot basis van nieuwe on
derhandelingen der geallieerden.
De rede van Stresemann.
In de rede, welke rijkskanselier Strese
mann vorige week bij een lunch van den
Duitscben industrie- en handelsdag ge
houden heeft, wees hij het verwijt af, dat
Duitschland zelf de koersdaling had ver
oorzaakt en verwees daarbij naar de pu
blicatie van het Institute of Economies
te Washington, waar de tot heden ver
richte Duitsche scliadeloosstellingspraes-
taties op de juiste waarde geschat waren.
Wanneer Frankrijk oprecht positieve
panden begeerde voor Duitsche leverin
gen na afloop van een moratorium, was
er wel een weg tot overeenkomst met
Duitschland te vinden De rijkskanselier
gaf daarna zijn voldoening te kennen over
de verklaringen van Poincaré, dat hij noch
politieke bedoelingen, noch annexatie
plannen nastreefde. Daarmede waren ech
ter de voorgeslagen oplossingen niet te
vereenigen. Duitschland hoopt, dat binnen
een gemeenschappelijke overeenkomst der
geallieerden onder elkaar en met Duitsch
land een weg zou worden gevonden, die
de gerechtigde aanspraken der als schuld-
eischers optredende staten vereenigdemet
het verleenen van Duitsche ontwikkelings
mogelijkheden, waardoor ook aan het
Duitsche volk het recht op leven verze
kerd werd.
De Fransche bladen merken in de rede
een geest van verzoening op, terwijl de
vervloeking van de politiek der gealli
eerden ontbreekt! De „Petit Parisien"
meent, dat Stresemann beter heeft ge
sproken dan zijn voorganger.
De „Ere Nouvelle" meent, dat de rede
aanleiding geeft tot optimisme.
De Spanjaarden in Marokko.
De correspondent van de „Daily Tele
graph" te San Sebastian seint, dat de
botsingen te Malaga bij de aankomst van
„Ja, en wat antwoordde hij?" vroeg ik
vol belangstelling.
Hij stootte zulk een goddeloozen onzin
uit, dat ik geen lust gevoel zijn krank
zinnige woorden voor u te 'herhalen.
„En daarna?"
„Hij. vroeg mij de kamer te verlaten,
daar hij a lleen wenschte te zijn. Een poosje
later kwam hij beneden met een tasch in
zijn hand. „Vaarwel, juffrouw Rlewitt",
z-ei hij; „schrijf geen woord over mij aan
dr Roberts; en als hij terugkomt, geef
hem dan jen brief, die ik voor hem op
de tafel had neergelegd." Hij had een
vreemde uitdrukking in zijn oogen en zijn
gelaat was doodsbleek'. Als ik hem voor
het -eerst toen ontmoet had en iemand
'zou mij gevraagd hebben, hoe oud hij was
zou ik hem minstens veertig jaar hebben
gegeven".
„Waar is de brief, juffrouw Rlewitt?"
„Daar, op den schoorsteenmantel met
de andere brieven, mijnheer".
„En is dat alles?"
„Diat is alles, mijnheer. O ja, dit moet
ik hog .zeggen, hij heeft- mij de volle
rekening, betaald en nog een week huur
er bij".
„Diank u, juffrouw Rlewitt", zei ik, vol
verlangen om haar kwijt te raken en met
droevige vermoedens in mijn hart. „Wilt
u mij een kop thee brengen en wat versch
brood en kaas?"
Ik' had geen trek in eten, maar ik
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.
Losse nummersf 0.05
Prijs der Adverlentiën:
il4 regels f 1.20, elke regel meer 30 et
Bij abonnement belangrijke korting.
ongeveer 1000 soldaten, die op weg waren
naar "Melilla en behoorden tot verschil
lende regimenten en bataljons, het gevolg
waren van het feit, dat 200 man van een
regiment uit Barcelona weigerden Mch
in te schepen. Een muiterij brak uit en bij
de botsing, die volgde, werd een offici jr
gedood en verscheidene soldaten gewond.
De muiters trokken in troepen door de
stad, terwijl zij schreeuwden'. „Weg mete
den oorlog!" Gendarmen en trouw ge
bleven mannen van het expeditie-corps
bedwongen de muiterij. De meeste hunner
werden ingescheept, terwijl de belhamels
werden gevangen gezet.
De muiterij is het gevolg van een heftige
campagne van de republikeinsche socia
listen en syndicalisten tegen het zenden
van versterkingen naar Marokko en tegen
de veroveringspolitiek. Zij eischen, dat
Marokko zal worden opgeheven.
De regeering begint zich over den toe
stand ernstig bezorgd te maken. Men voor
ziet critieke gebeurtenissen, indien geen
definitieve oplossing wordt gevonden.
De laatste berichten, welke per post
uit Marokko zijn aangekomen, hebben een
zeer slechten indruk gemaakt. De censuur
treedt zeer streng op. Men weet echter,
dat de strijd om de ontzetting van Tifau-
ruin zeer verbitterd was en de Span
jaarden bijna 800 man verloren. Oorlogs
schepen bombardeerden de troepen van
de Riffs en uit Spaansche vliegtuigen
werden bommen op de rebellen geworpen
Onlusten te Bilbao.
De „Daily Telegraph" maakt melding
van onlusten te Bilbao, waar de politie
met de communisten slaags is geweest.
Laatstgenoemden, die met pistolen ge
wapend waren, poogden een algemeene
stalling af te dwingen, waarbij een tram
conducteur werd gedood. Donderdagavond
omstreeks 6 uur werden talrijke gewapen
de groepen, die een dreigende houding
aannamen, door de politie naar het volks
huis gedreven. Uit de vensters vielen
eenige schoten. Een gendarme werd ge
wond, waarop de politie trachtte het ge
bouw binnen te dringen. Zij werd met een
salvo geweerschoten ontvangen. Na kor
ten strijd gaven de communisten, van
wie er een gedood en een dozijn gewond
waren, het gevecht op. Het volkshuis is
gesloten. Daar de meeste arbeiders te
Bilbao socialisten en communisten zijn,
vreest men nieuwe bloedige botsingen.
De politie heeft een groote hoeveelheid
dynamiet opgespoord, welke de arbeiders
uit de naburige mijnen hadden gebaald.
Dreigende mijnwerkersstaking.
De uitvoerende commissie van den
mijnwerkersbond in 't anthraciet-district
Pennsylvania (Amerika) heeft de leiders
van den bond gemachtigd den mijnwer
kers het bevel te doen toekomen om den
Isten September het werk neer te leg
gen. Tegelijkertijd wordt machtiging gege
ven om schikkingen te treffen, waarbij
'4000 man aan het werk kunnen blijven
om de pompen 'te bedienen, Jen einde te
voorkomen, dat de mijnen gedurende de
staking -overstroomd worden.
Korle berichten.
De index van de verhooging der
detai 1 prijzen in België is op 15
Augustus vastgesteld op 439 tegen 429 op
15 Juli, voor Brussel en 59 plaatsen.
Voor Antwerpen en omgeving is hij 446,
voor Gent en omgeving is hij 427; yoor
Luik en omgeving 445.
wenschte alleen te zijn, en ik wist, dat
als ik haar niet- wat te doen gaf, dat haar
lang bezig hield, zij1 de kamer zou bin
nenkomen om te zien wat Steven had
gieschreven.
Ik brak met ©en bang voo-rgevoel den
v-erziejgelden brief open en las als volgt:
„Mijn beste, oude D|a-n,
Ik heb je telegram ontvangen. Hst -
heeft den laatsten -draad verbroken. Meer
kan ik niet zeggen.
Ik kan hier niet langer blijven. Waar
ilc zal heengiaa-n en wat ik zal doen, weet
ik niet. Probeer niet mij' te vinden. Ik
ben verloren voor de wereld. Elk motief
om te werken, om iets te doen, of jets
te zijn, is weg. Ik leef in een ondoordring
bare duisternis. Het is hard om je op
-deze wijze vaarwel te zeggen, maar het
is het beste. Ik zou het niet kunnen dra
gen je weer te zien. W!at de toekomst
mij zal brengen, weet ik niet het kan
niet erger zij-n, dan wat het verleden mij
bracht. Je herinnert je wel, dat ik' je
«enigen tijd geleden vertelde, dat duizend
booze machten mij- trokken naar den af
grond slechts één machtj© hield er mij'
van terug. Dit is nu ook weg. Waarom
zou ik worstelen strijden? Wie zou
er beter af minder van worden? Wat de
belooning der zoogenaamde deugd? Maar
bom laat ik niet zeuren".
(Wordt vervolgd.)
I
