Mo 240
Maandag 16 Juli 11)23
37e Jaargang
IN DEN MAALSTROOM.
Buitenland
FEUILLETON.
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COlNTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
Giften voor Kispest (Hongarije).
B(j den heer A. L. v. Melle is ingei
komen voor liet kerkje te Kispest (Hon
garije)
Mej. P. J. te G. f 1, J. M. te G. f 2y
Mei. d. R. te G. f:2.50, N. N. te W. f 1,
P A. S. te Kr. f 2.50, N. N. te G. f 2.(50,
N N. fl, J. S. te G. f 2.50, N. N. te
G f 2.50, "N. N. te G. f2.50, N. N. 'te.
G. f10, N. N. te G. f2.50, N. N. te G.
f0.82, in 't geheel met do vorige op
gaven oen bedrag van f 173.50.
Bij de Redactie kwam in van de fam.
,W. .„te W. f 10, totaal dus f 183.50.
GEDEPUTEERDEN-KEUZE IN
FRIESLAND.
De verkiezing van leden van Gedep.
Staten in Noord-Holland en Friesland heeft
heel wat stof opgejaagd. Algemeen wordt
de houding der Roomsch-Katholieken in
Noord-Holland, zelfs in enkele Roomsche
persorganen, sterk afgekeurd. Maar het
scheen wel, alsof de Friesche Anti-Re-
volulionairen ook niet vrij uit gingen?
Daarom nemen wij hier over, wat Friesch
Dagblad, na ingewonnen informaties,
over deze kwestie schrijft:
'Al spoedig na de Staten-Stembus hiel
den onze (d.w.z. jle A.-R.) gekozen man
nen zich met de aanstaande stemming
voor Gedeputeerden bozig.
Daarbij meenden ze twee hoofdlijnen
te zien. Twee hoofdgedachten, die hen
leiden moesten.
De eerste was deze: De Staten-Stem
bus iieeft ons gebracht een, zij 't dan nog.
zoo zwakke, Rechtsche meerderheid in
de Provinciale Staten. Of, is dit nog te
sterk uitgedrukt, zoo kan men 't ook ne
gatief zeggen: De Staten-Stembus heeft
in elk geval Links in de minderheid ge
bracht.
En nu was de eerste leidende ge
dachte déze: Deze uitslag van de stem
bus behoort ook zijn nawerking te heb
ben bij de keuze voor Gedeputeerden,
m.a.w. het „College" (n.l. van den heer
Commissaris mèt de Gedeputeerden) be
hoort óók te hebben een Rechtsche meer
derheid.
Om dit resultaat te bereiken, zou na
tuurlijk noodig zijn, dat vier van de zes
Gedeputeerden uit de Rechterzijde ge
nomen werden. 'Er zou dan de kleinst
mogelijke Rechtsche meerderheid ver
kregen zijn.
De tweede leidende gedachte was deze:
De a.-r. partij, wat haar getalsterkte be
treft, staat veel dichter bij twee zetelsi
dan bij een. Dit geldt; zoowel wanneer
men let op haar stemmenaantal in de
provincie, als op haar ledental in de
Staten èn ook op de zetelverhouding bij
de Rechterzijde.
Deze beide leidende gedachten werden
door de geheele Statenclub als juist aan
vaard en men besloot deze onzerzijds ten
grondslag te leggen aan de onderhande
lingen van „Rechts".
Bij die onderhandelingen kwamen on
ze mannen natuurlijk 't eerst in aan
raking met do Cbr. Historischen. 'En nu
bleek al gauw, dat ook dézen twee „lei
dende gedachten" hadden, die echter hee-
lemaal niet overeenstemden met die van
ons.
Hun „leidende gedachten" toch waren
deze:
Ten eerste: De verhoudingen zoo in
do Provincie als in do Staten zijn van
15).
,;Beste Dan,
Ik ben blij, dat het je zoo goed gaat
in Edinburgh en dat je mooi op weg
bent om een tweede Boerhaave te wor
den. Het moet heel plezierig voor je
zijn, dat je professoren je telkens aan
moedigen en zeggen, dat als je wordt
wat je belooft te worden, je eens een
hooge plaats in de medische wereld zult
innemen. Ofschoon, als oom' Lukas gelijk
heeft, een goed verstand en bekwaamheid
in jou vak weinig meetellen, als je niet
gesteund wordt door invloedrijke perso
nen. Beste kerel, je moet mijn raad op
volgen en de dochter van den een of
anderen medischen grootmeester trouwen
en dan zal je toekomst verzekerd zijn.
Je zult het prettig vinden te vernemen,
dat het mij hier ook goed! gaat. Bij de
examens met Paschen was ik nummer
één in alle vakkon op één na en mijnheer
Ilford zegt, dat ik de volgende maand
bij het laatste examen heel goed voor
den dag moet komen. Het zou nog beter
gaan denk ik, als ik minder las in boe
ken van algemeenen aard en mij! meer
aan mijn vak-litteratuur hield; maar mijn
heer Ilford heeft een schitterende biblio
theek en hij heeft mijn smaak ontwik
keld voor philosophische onderwerpen.
dien aard, dat de Roomschen geen aan
spraak behooren te maken op een zetel
en dien vierden zetel Rechts aan ons, G'.
H., behooren te laten.
Ten tweede: Elke zetel, dien de Anti's
opeisclien, dien eischon wij ook; in niets
willen we voor hen onderdoen: zij één,
wij één; zij twee, wij twee enz.
Daar moesten onze mannen over oor-
deelen. En hun oordeel luidde: Zóó gaat
het niet.
Of de roomschen óók een lid zullen
hebben, dat hangt voor een goed deel
af van de vraag, of zij er prijs op steller,)
qn of zij meenen in hun kleine groep,
iemand te hebben, voor het ambt ge
schikt, maar a priori, als basis van on
derhandelingen één der drie coalitie-par
tijen weg te elimineeren, zoodat er feite
lijk maar twee zouden meetellen daar
aan doen wij niet mee.
En wat dien anderen stelregel der Chr.
Historischen aangaat, daarvan kon onze
club evenmin de juistheid erkennen: Ne
gen is nog geen twaalf.
Waar dan nog dit bijkomt: Do sterk
te der Chr. Hist, is nog niet vast. Ieder
kenner weet, dat onze a.-r. groep een1
vrijwel constant deel der bevolking om
vat. De Chr. Historischen. staan in hun
ontwikkeling nog een periode vroeger;
d.w.z. het kan blijken, dat ze zich in
ons .gewest nog uitbreiden; het kan óók
blijken, dat een zeker aantal proselie
ten-der-poorte straks weer terugvallen tot
den Vrijheidsbond.
Wij willen dat proces eerst afwachten.
En onze Statenclub achtte zich niet
gerechtvaardigd, om als 't ware in naam
onzer partij haar zegel te hechten aan
den regel: In de cijfer-weegschaal op
gewogen staan a.-r. en chr. hist, in ons
gewest gelijk.
Wijzen de. feiten dit uit, dan zullen
we 't gaarne erkennen, maar zoover zijn
\ve op dit moment nog niet. En toen nu
bleek, dat de roomschen in 't algemeen
wèl prijs stelden op een zetel en de Chr.
Historischen geen droppel water in hun
wijn wilden <ïp„en, en de onderhandelin
gen tot 't laatst waren voortgezet, toen
trok onze Statenclub de naar haar ziens
wijze overgebleven conclusie: Voor de
Gedeputeerden-keuze bestaat er geen
Rechtsche meerderheid, wijl eenheid van
handelen onmogelijk blijkt.
De Chr. Historischen oordeelden des
gelijks. Gaven te kennen, dat zij zich vol
komen vrijheid van handelen voorbehiel-
den. X
Zoo naderde de stemdag; de tijd
kromp in. Wederom vergaderde onze Sta
tenclub.
Haar (.weede „leidende gedachte", dat
n.l. onze groep, naar getalsterkte recht
kon doen gelden op twee zetels, bleef zij
onverzwakt handhaven.
Maar de andere, helaas I verviel.
Er was voor dit punt eenvoudig geen
„rechtsche meerderheid" in de Staten,
wijl onze groep van meening was, dat
zelfs al zóuden wij mee in onze over
leggingen de derde groep uitgeschakeld
hebben, waar wij niet aan dachten, twaalf
plus negen nóg maar 21 is.
De vraag was dus: Wat nu?
Onze groep nam toen déze „leidende
gedachte": waar een Linksche meerder
heid er niet is en een Rechtsche niet
kan worden gevormd, daar is de aange
wezen weg: de zetels zooveel mogelijk
naar evenredigheid der getalsterkte ver-
Ik heb je wel ëens verteld, welke eigen
aardige begrippen Ilford heeft. Als ik
geloofde, wat hij gelooft, zou ik zeker
krankzinnig worden. Ik kan wel is waar
vele van. zijn argumenten niet weerleggen
ik voiel alleen, dat hij ongelijk heeft.
Natuurlijk zegt hij, dat al mijn gevoe
lens onzin zijn, enzoovoorts; en toch weet
ik, dat het heerlijk is om te leven. Hoe
kan het anders met de hoop, die ik
mag koesteren en de zekerheid, die ik
heb? Hoe kan de deugd bedrog zijn en
de liefde misleiding, als ilc 'het meisje
ken, aan wie ik mijn leven heb gegeven?
En al kan ik al zijn argumenten niet
•weerleggen, in mijn hart lach ik er om..
Toch is het leven een mysterie. Heb je
er wol eens op gelet, dat in koudie stre
ken de menschen over het algemeen hoog
zedelijk en zwaarmoedig zijn, en in warme
landen zeer onzedelijk en vroolijk? Neem
als voorbeeld de tegenstelling tussche-n
Italianen en Noren.
Manchester is een afschuwelijke plaats.
In den zomer gaat het nog wel, maar
in den winter is de ellende hier vreeselijk.
Waarom is al die ellende toch op de
wereld? Maar mijn eigen leven is zoo
vol geluk en zonneschijn, dat ik mij de
ellende van 'anderen niet goed k'an rea-
liseeren.
Maar kom, ik zal je nu niet met al
deze dingen lastig, vallen. Over een maand
zien wij elkaar weer en dan kunnen we
over allerlei samen redeneeren. Over en
kele dagen word ik twintig, maar Isa-
deelen en waarbij het dan vanzelf bij
zóó kjein verschil in 't cijfer voorloo-
pig zou moeten blijven drie-om-drie, en
daarvoor instemming te zoeken bij alle
partijen.
De weg was (fan aangewezen:
Dan kregen de heide grootste partijen
elk twee, en de daarop volgende ieder
een zetel van Gedeputeerden, of, in cij
fers: S.D.A..P. (14) twee; A.-R. (12 k 13)
twee; Chr. II. (9) één; Vrijheidsbond (6)
één; R.-K. (4) géén en V.-Dem. (3) géén.
Billijker kón 't oordeelde men niet,
volkomen evenredigheid is nu eenmaal
bij zulke kleine getallen niet te bereiken.
Hierop werd nu fiat gevraagd. Resul
taat was: A.-R. en S.D.A.P. gingen ac-
coord; de Katholieken konden er zich
bij neerleggen; de Chr. Historischen ble
ven hun eigen weg gaan en de Vrij
heidsbond
„Wel" meende ieder onzer mannen
die zal met zes man, iemand als ba
ron Rengers zonder strijd terugkrijgend,
natuurlijk geen caplie maken
Verbeeld u dus de verbazing.
Toen even vóór de beslissende Staten-
zitling de ongeloofelijke tijding binnen
kwam: „De Vrijheidsbond doet niet meel
Het was nu drie minuten vóór den
aanvang.
Plotseling staan onze mannen voor het
feit, dat ze hun houding opnieuw moe
ten bepalen. Voor samenspreking en ver
gadering is absoluut geen tijd meer. Wat
nu precies in die drie, twee, anderhalve
minuut de gedachtengang i§ geweest bij
elk van onze mannen, dat kon uiter
aard geen informatie ons precies zeg
gen, maar spontaan rezen hij allen deze
beide gedachten:
„Wacht u voor den Vrijheidsbond, die
denkelijk in troebel water visschen wil!"
en „Laten we ons zoo dicht mogelijk
houden, nu geen overleg meer kan wor
den gepleegd, aan de eenmaal vastge
stelde lijn!"'
En eenparig kwamen allen in weinige
seconden tot dit resultaat:
„Er in loopen doen wij niet. Wij hóu
den ons aan onze evenredige verdeeling,
die billijk was, maar nu de Vrijheids-i
bond het billijk aanbod dat nog ooit in
Friesland aan eenige partij is gedaan,,
verwerpt, moet hij zijn eigen pak dra
gen; hij wil niet, ook al bieden wij het
aón, nu komt voor zijn plaats de
volgende „kleine partij" aan bod, d.i. de
room sch -ka tholiek"
En naar die gedachtelijn is gestemd.;
De regeeringsverklaring van Baldwin.
In een hoofdartikel over de regee
ringsverklaring schrijft de „Times"Het
is noodig dat men ojpi het vasteland be
grijp'! dat de verklaring, door de regeering
afgelegd, ten volle en nauwkeurig de
meening van het land in aijii verschil
lende schakeeringen en stadia van ont
wikkeling vertegenwoordigt. Zij geeft
uiting aan onze werkelijke vriendschap
voor Frankrijk en aan qnzen wensch om
zoo nauw mogelijk met Frankrijk samen
te werken, doch tevens wordt daardoor
uiting gegeven aan ons beslist breken
met de Ruhrptolitiek van Frankrijk. Er
komt in de verklaring niets voor dat als
pro-Duitsch kan worden beschouwd. Geen
zin cr in wijst op' een afwijking der Engcl-
sc.he politiek van de beginselen van het
verdrag van Versailles. Groot Britan-
niö is volkomen vrij' zijin eigen midde
len voor te stellen voor het tot stand
brengen van een algemeene regeling, wat
de vredesconferentie trachtte te bewer
ken door uitvoerige bepalingen voor de
voortzetting van het gemeenschappelijk
optreden van de zijde van alle geallieer
den gezamenlijk en voor het regelmatig
nakomen van zijn verplichtingen door
D'uitschlond. Er is thans geen sprake
van de volmaakte wijsheid of de onvol
maaktheden van het verdrag. Dto stap
van Engeland blijft volkomen binnen de
perken van het verdrag. Het is niets
meer dan een ploging, om de beraad
slagingen te bevorderen over het beste
aanbod tot betaling, dat Diuitschland tot
nu toe heeft gedaan. Het is een poging
om door samenwerking van alle geallieer
den de nieuwe voorstellen van Duitsch
land in een financieel© regeling om te
zetten, die niet alleen tot gevolg zal
hebben dat het zwaar belaste budget
van alle geallieerde landen verlicht zal
worden, doch waardoor ook de drang
naai' horstel van geheel Europa aange
wakkerd zal Worden.
Die correspondent van de „Exchange"
te Parijs verneemt van een hooggeplaatst
Fransch ambtenaar, dat Frankrijk gaarne
de Britsche nota zal mede-onderteekenen,
onder voorwaarde, dat de nota er op' aan
dringt, dat de Duitschcrs tot staken van
den p'assieven tegenstand bevelen en. dat
Berlijn de verordening intrekt, waarbij"
aan Duitsche beambten verboden wordt
met Fransche samen te werken.
Frankrijk weigert kortweg do herstel
kwestie aan den volkenbond voor te
leggen.
De beweging der loonen.
Aan een mededeeling van het Inter-"
nationaal bureau van den arbeid ontleenen
wij de volgende conclusie van een ver
slag ower de bowling der arbeiders-
looineln in de voornaamste landen r
De landen waar de loonen over het
algemeen hooger zijn dan vóór den oor
log zijn: Zweden, Noorwegen Denemar
ken, Nederland, Australië. Zweden en
Noorwegen konden echter in het piid-
den van 1.922 tot de tweede groep van
landen gerekend worden, waar de loo
nen nagenoeg gelijk aan of heel weinig
boven die van 1914 waren; tot die groep
behooren: Groot-Britannië, Frankrijk, Bel
gië, Italië, de Ver. Staten, Canada en
Zuid-Afrika. In Duilschland, Oostenrijk en
Bulgarije zijn de werkelijke loonen lager
dan vóór den oorlog. Hierbij dient te
iworden opgemerkt, dat er in de ver-i
schillende industriën en beroepen in ieder
land uitzonderingen op deze algemeene
conclusies bestaan.
Het blijkt, dat in landen waar de prij
zen dalen de ongeschoolde arbeiders meer
van de loonsverminderingen te lijden heb
ben dan de beter betaalde en de ge
schoolde.. Het tegendeel geldt natuurlijk
voor landen waar de prijzen stijgen zoo
als in Duitschland en Oostenrijk en daar
is dan ook het onderscheid tusschen ge
schoolde en ongeschoolde vak-, en hand
arbeiders sterk verminderd.
Ehrhardts ontvluchting.
Omtrent de vlucht van dezen kapitein
Wordt nog bekend, dat Ehrhardt in een
gang van de gevangenis kon komen, van
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprij's:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.—
Losse nummersf 0.05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
waaruit een andere gang naar de be
lendende gevangenis van het Amtsge-
richt voert. Die gang is door drie deuren'
gesloten. Van deze drie deuren was er
een in strijd met de voorschriften niet
gesloten. De tweede deur, die slechts
met een specialen sleutel kan worden
geopend, is ontsloten. Van de derde deur,
die naar de gevangenis van het Amts-
gericht leidt, heeft Ehrhardt blijkbaar een
tweeden sleutel gehad.
Men neemt aan, dat Ehrhardt niet in
Duitschland zal blijven, doch zal trach
ten zoo spoedig mogelijk naar het buiten
land te ontkomen. Op de aanhouding van
Ehrhardt is een belooning van 25 milli-
oen mark gesteld.
Alle daarvoor in aanmerking komen
de politieautoriteiten in binnen- en bui
tenland zijn radiografisch met Ehrhardt's
ontsnapping in kennis gesteld. Het Sak
sische ministerie van justitie vernam het
gebeurde eerst uit do bladen, daar de
directeur der betrokken gevangenis te
Leipzig het niet noodig achtte dit on
middellijk aan zijn superieuren mede te
deelen. Het ministerie zond onmiddellijk
een vertegenwoordiger naar Leipzig om
een nauwkeurig onderzoek in te stellen
en de onmiddellijke arrestatie (Ier bij de
ontvluchting hetroikkein ambtenaren té
Hoen plaafts heb'beln. De directeur dep
gevangenis is voorloopig geschorst.
Korte berichten.
De mijnwerkersbond te Bilbao (Span
je) hoeft de algemeene wer k sta
king uitgevaardigd.
De General Electric Company van
Zweden heeft groote orders ontvan
gen van Sovjet Rusland om' een kracht
station te leveren aan Petrograd, n.l. 4
centrales met een voortbrengingsvermogen
van elk 7000 Kilowatt.
Ook in België heeft de warmte
verschillende slachtoffers geëischt. Enke
le personen verdronken bij het zwemmen,
terwijl anderen door een zonnesteek wer
den „getroffen. In een school te Halle
stiervan op één namiddag twee kinderen
tengevolge van de ondragelijke hitte.
Uit Essen wordt gemeld, dat op
het traject LangendreeiVB'ochum pen
ernstig spoorwe gko n g e 1 u k is ge
beurd. Tachtig 'goederenwagens, die op
een hellende spoorlijn stonden, geraakten
in beweging en kwamen terecht in het
station Diortmund-Noord, dat in handen
der Duitschers is, waar onder donderend
geraas do eerste tien wagens omver vie
len en vernield werden. Door de tegen
woordigheid van geest der Duitsche amb
tenaren werd een nog grooter ramp voor
komen.
De vakvereenigingen van onder
scheidene richtingen in Duisburg hebben
den Belgischen generaal gewezen o>p den
on duld baren toestand' die het
verkeersbod aldaar in hot leven heeft
geroepen. De sociaal-democratische par
tij' fe Duisburg heeft de bemiddeling der
Belgische socialisten ingeroepen om het
lot der bevolking te verzachten.
Het duurtecijfer in Duitsch
land is volgens de berekeningen van het
bureau voor de statistiek in de tweede
weck va nJuli tot 21.511 gestegen (1913
—1914 is 1), tegen 16.180 in de vorige
weck. D'it is een stijging van 32.9 pet.
zich op zijn werk mot al den ijver van
zijn jonge ziel en de professoren ver
klaarden, dat hij' boven allen uitstak. Zelfs
zijn oom, die op den dag van de groote
prijsuitdeeling in Juni naar Manchester
ging, was vergenoegd over het aantal
prijzen, dat hfj behaalde en over de vlei
ende 'dingen, die er van zijn neef werden
gezegd.
„Wie is dat?" hoorde hij demand vra
gen, toen telkens opnieuw zijn naam werd
voorgelezen als prijswinner.
„E'dgcumbe?" Ik weet- het niet, maar
hij is een aardige kerel om te zien",
was het antwoord. „Hij zal het zeker
tot iets brengen in het leven".
Dat was de algemeene opvatting om
trent hem, als men zijn fijnbesneden, open
gelaat zag en meer dan één meisje, dat
gekomen was om haar broeders naam te
hooren voorlezen, sprak later over Ste
ven en vroeg zich af, of zij hem ooit
zou weerzien.
„Ga met ons mee naar huis Rford, en
breng bij ons een deel van je vacantiej
door", zei Lukas Edgcumbe, toen zij weer
in de Oxford straat waren.
„Je hebt tijd genoeg en het zal een
goodie verandering voor je zijn".
De uitno'odiging 'werd aangenomen en
dien avond verbaasde het Steven zijnoom
en leermeester zoo opgewekt te hooren
praten.
(Wordt vervolgd.)
bella zegt, dat ik niet met haar vader
mag spreken vóór ik één en twintig ben
en bij hem kan komen met een eenigs-
zins verzekerde positie.. Hot eerste zal
vanzelf wel in orde komen, maar om
trent het tweede ben ik wat twijfelach
tig. Ik' kan maar niet besluiten, in welke
richting ik verder zal gaan en mijn oom
zegt niets. Maar ook dat zal wel in orde
komen.
Als altijd,
Je STEVEN".
Als ik' den brief nu overlees, zie ik
er reeds iets in van den invloed van zijn
oom en zijn repetitor, ofschoon ik' ge
loof, dat hij dit toen nog niet voelde.
In dien tijd zag ik ook 'gleen verandering
in mijn vriend, behalve, dat hij wat ouder
en nadenkënder was.
Ongeveer een maand later ontmoetten
wij elkaar en brachten een gelukkigen
tijd samen door. Hij was wat teleurgesteld
zei hij, omdat Isabella zijn bezoeken wat
had afgewimpeld. Zij verontschuldigde zich
door te zeggen, dat, hoewel zij hem even
lief had als altijd', zij1 voelde, dat zij
niet kon toelaten, dat hij haar het hof
maakte, zoolang er geen schikkingen voor
zijn toekomst waren getroffen. Als hij'
één en twintig was, zouden de zaken
beter zijn geregeld en dan konden zij'
open kaart spelen.
Wlat mij' betreft, ik vond het wat vreemd
maar voor Steven's gevoel was alles in
orde, behalve dan zijn teleurstelling van
het ©ogenblik'. Zij' was 'in zijn oogen schoo
ner dan ooit en haar gerijpte schoonheid
werkto als een toovermacht op hem. Een
blik van haar groote bruine oogen ver
overde hem in een oogenblik en zij leidde
hem geheel naar haar wil.
Hij beloofde dus om nog een jaar te
zwijgen en in 'dien tusschentijd zolu hij
doen wat zij wenschte.
„Wiat zou je graag willen, dat ik werd?"
vroeg hij.
„Als -als je todh iets moet worden,
zo(u je dan niet evengoed advocaat kun
nen worden als iets anders?" zeide zij.
Vanaf dat oogenblik was Steven blijdcr
dan .ooit, dat hij reeds begonnen was in
de rechten te studeeren.
Gedurende de vacantie hoorde ik, dat
Rudolf Hussey heel dikwijls met Isabella
Tempest werd gezien en dat zij op zeer
intiemen voet schenen te zijn. Ik vond
dit niet aangenaam, want ik was jaloersch
voor mijn vriend.
Ik zeide dit eens tegen Steven, maar
hij- lachte mij uit.
„Maar jiji oude, achterdochtige Dan!"
riep hij uit, „dacht je, dat ik Isabella niet
kan vertrouwen? Dan, probeer het nooit
om mij' aan haar te doen twijfelen, wel
dan zou ik maar kom 'tis te
dwaas
Die ernst van Steven's liefde leed geen
twijfel; zij was van de hoogste betee-
kenis voor zijn leven.
Het volgende jaar in Manchester was
een glorievol jaar voor Steven. .Hij wierp
