BATO
So
Woensdag 13 Juni I9IS
37e Jaargang
ËLEN
FEUILLETON.
Sen Thee-Praatje.
J. P's IJSPUDDING
■rukkers-Exploitanten
GOSTERBAAN LE C01NTRE GOES
Bureaux: Lauge Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Rodactie no. 11; Administratie no.58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no, 250
DE ANTITHESE.
De antithese, de groote tegenstelling,
lieeft ten allen tijde, alom in den lande,
hij elke nieuwe stembusworsteling, de
verkiezingen beheerscht. Dat werd dan
wel niet uitgesproken; maar men kon
't in de politieke geschriften steeds, tel
kens weer, als tusschen de regels door
lezen.
Dit was zoo bij Kamerverkiezingen,
doch ook bij de stemmingen voor de
gemeenteraden in sommige plaatsen (ge
lukkig niet in alle!) kwam dit antithese-
duiveltje den strijders, die overigens in
normale tijden, elkander o zoo goed zet
ten kunnen, een loer draaien.
Het ergst is 't altijd geweest, w-anneer
aan een rechtsch bestuur de roerpen
moest worden ontwrongen.
Denkt maar aan 1891, 1905, 1913.
Vooral in 1913 waren, 't politieke Pila-
tussen en Herodessen, of, wilt ge, de
socialisten en liberalen, weer als van ouds
vrienden geworden, die te hoop liepen
tegen de mannen van rechts onder de
schrilste kreten.
Bij nog niet één stembus, na 1857, was
de Antithese door Links zoo scherp op
de spits gedreven als bij de Kamercam
pagne, die het kabinet-Heemskerk-Talma
ten val bracht.
Door een blad van Links werd het
met forsche hand neergeschreven: wij zijn
het beu
Men heeft 't ook nu in 't klein bij enkele
gemeenteraadsverkiezingen gezien. Ook in
een onzer provinciestedekens werd even
dat „beu"! gehoord, toen het den kie
zers tegenklonk uit het oud-Liberale schot
schrift van, naar men zegt, een eerzaam,
overigens hoogst humaan en vriendelijk
openbaar onderwijzer, die zachtkens aan
naar de grijsheid schrijdt. Ook deze pu
blicist van den Vrijheidsbond was het beu
ten 't was ook daar om een „om" te doen.
Hetgeen veel verontschuldigt.
Doch ook, al gaat het bij een verkie
zing niet om verplaatsing der „macht",
bij elke ontmoeting, die een geestelijken
ondergrond heeft, legt deze Antithese, die
in een „beu" haar hoogste stemverhef
fing zoekt, haar gewicht in de schaal.
Dit verschijnsel behoeft dan ook nie
mand te ergeren of te verontrusten.
Want, wat is het geval?
„De Standaard" schreef indertijd, daags
na de politieke nederlaag der onzen
in 1913:
Deze heeren zijn voor zichzelf over
tuigd, dat er van een bovennatuurlijke
inwerking op ons menschelijk leven
geen sprake kan zijn. Ze houden staan
de, dat al wat daaromtrent sinds eeuwen
verhaald en beweerd is, berustte op
misleiding en zelfbedrog. Geheel dit-
Br--"»
Die gewoonte van het theedrinken is uit
het verre Oosten, uit China, tot ons ge
komen. In het midden del* 17de eeuw
brachten Nederlandsche zeelieden de thee
naaï1 Europa, maar zij was aanvankelijk
zeer duur: in 1657 werd voor een pond
nog f60f120 betaald. In 1678 be
droeg de gcheele thee-invoer in Groot-
Brittannië 2320 K.G. In Europa breidde
zich het theegebl'uik langzaam uit, zón-
dei1 echter zoo algemeen te worden als
het koffiedrinken. In Engeland is de thee
het meest volksdrank geworden en zelfs
Rusland, dat den naam heeft van een
groot theeverbruik, komt met de 38 mil-
lioen kilogram thee, die het 'jaarlijkscli
consumeert, het jaarlijksch verbruik
van 105 millioen kilogram in Enge
land niet nabij. Duitschland verbruikt
per jaar nog! geen 3 millioen kilogram,
maar net koffie verbruik is er 50 maal
zoo igtrbot.
Wjaal het vaderland Van den theestruik
ïhea Öhinesis, waarvan de gedroogde bla
deren ons den aromatischen drank leveren,
te zoeken is, daarover Zijn de plantkun
digen 'het niet eens. Sommigen zien in
China, het klassieke land der1 theedrin
kers, zijn vaderland, anderen zoeken het
zuidelijk daalrVan in Assam, op de zuide
lijke helling van het Himalaya-gebeTgte.
Zeker is, dat tot omstreeks 1870 China het
eenige land op aarde was, waar thee ver
bouwd werd. Wel had men reeds in 1840
op het eiland 'Ceylon pToeven met thee-
aanplantingeo genomen, doch de planta-
gebezittelfs van het eiland, die met den
koffiesüniïk en den kinaboom gioede za
ken maakten, hadden geen notitie geno
men van de proefnemingen. Eerst toen
na 1870 d© prijs van den kinabast door de
concurrentie in andere landen daalde, en
een woekerplant den koffieoogst verniel
de, greep men naar den bouw van de
theestfuik, die* sedert dien een der voor
naamste bronnen van bestaan van het
vezeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
zelfde passen ze ook op Jezus toe. Dat
Jezus als mensch hoog stond in adel
van hart betwisten ze niet. Gaarne ne
men ze zeffs aan, dat van Jezus een
hoog zedelijke werking ten goede is uit
gegaan, en dat de invloed van de na
werking van zijn geest nog ten goede
werken kan. Alleen maar, als louter
fabel verwerpen ze met de meest stel
lige beslistheid zijn geboorte Uit de
maagd Maria, zijn wonderen, zijn op
standing, zijn hemelvaart, zijn zitten
ter rechterhand Gods.
In verband hiermee verwerpen ze
even beslist het gezag der Heilige
Schrift. Er staan wel schoone stukken
in. Er is wel een bloemlezing van
schoone gezegden uit saam te rijgen.
Maar volgens hun volle overtuiging is
diezelfde Schrift geheel ontsierd door
allerlei geheel onware histories, die er
in zijn opgenomen, en zelfs voor de
echtheid van de wonderen die aan
Jezus worden toegeschreven, ontbreekt
huns inziens elke waarborg. Vanzelf
heeft alzoo de Schrift in geen enkel
opzicht gezag.
Speciaal op staatkundig gebied heb
ben we uit uien hoofde noch met Je
zus van Nazareth nocli met de H.
Schrift te rekenen.
Dat deed men vroeger wel. Dat deden
ook de groote Oranjevorsten op 't voet
spoor van de groote Hervormers. Maar
sinds is klaarder licht ^gegaan. Thans
weet men met zekerheid, dat dit alles
op vergissing en zelfmisleiding berustte.
Elk man van helder inzicht die op de
hoogte van onzen tijd is, verwerpt dus
elk gezag dat aan den Christus of aan
de Schrift ontleend zou zijn. Gevolg
waarvan natuurlijk is, dat we op staat
kundig terrein wel naar Kant als wijs
geer, en paar Labaud of Jellinck als
leeraars in het Staatsrecht vragen,
maar met Jezus of met de Schrift niets
uitstaande hebben.
Dat nu do min ontwikkelde schare
dit niet inziet, en ten deele althans nog
drijft op geheel verouderde voorstel
lingen, dat kunnen ze dulden. Die een-
voudigen in den lande weten niet be
ter. Daarom juist moet het publiek on
derwijs hier de wonderen der verlich
ting doen, en ze van hun dwaling ge
nezen.
Maar heel anders komen ze natuurlijk
te staan tegenover mannen van positie
en invloed, die het ja waarlijk aandur
ven om op gelijke wijze nog met zulk
geheel verouderd, beroep op 't gezag
van Jezus of zijn apostelen aan te
komen.
Het optreden van zulke personen vin
den ze onduldbaar, want, zoo zeggen
ze: „Dat zijn geen eenvoudige en on-
eiland geworden is. Ook in Britsch-Indië,
in Birma, in Anan, in Tonkin, op Java,
in Japan, in Brazilië, Californië en in
Zuid-AJrika, vooral in Natal, heeft de
theestruik een nieuw vaderland gevonden.
Die fraaie, altijd groene struik', die met
zijn lancetvoirmige, getande bladeren en de
witroode, geurende bloesems eenige over
eenkomst bezit met den myTth, is niet bij
zonder kieskeurig. Hij groeit op hellende
velden en op hellingen van. heuvels. Als
de bodem maar niet te moerassig of te
kalkhoudend is, groeit de plant zelfs op
schralen grond. De uitgestrekte theeplan
tages op Ceylon bezitten een armelijken
glond en in China, waar de theestruik
in kleine tuinen gToeit, verbouwt men
hem in heuvelachtige streken met een
slechten, magieTen bodem. Zelfs moeten
de planten van de hoogstgelegen gronden
de gieurigste thee geven, Eien gelijkmatig
verdeelde hoeveelheid neerslag van on-
gieveer 13/t meter hoogte per jaar be
komt den struik het best.
Al staat China nog altijd aan de spits
van alle thee-voortbrengende landen en
al produceerde het in 1895 ongeveer drie
vierden van den geheelen, op 525 milioen
kilogram geschat-ten thee oogst der aarde,
toch wordt het door Oeylon overvleugeld,
wat betreft het grootbedrijf op de planta
ges en de technische bewerking der thee.
In een theeplantage van.ongeveer 100
hectaren, steekt op Ceylon een kapitaal
van f48.000, waarvan f7200 voor werk
plaatsen en de daarin gebezigde machi
nes gerekend kan worden.
Laten wij eens zien, hoe de bouw van
theeplanten op een plantage op Ceylon ge
schiedt. De struiken worden in kweeke-
rijen uit zaad verkregen. Drie, of ook
zes tot acht maanden na het zaaien worden
de jonge planten naar het veld overge
bracht; men plant ongeveer 10.000 stam
metjes op iedere hectare land. D© struiken
worden dan op den leeftijd van 15 maan
den voor het eerst, op 31/2-jarigen ouder
dom voor de tweede maal en vervolgens
om de twee jaar gesnoeid. Ddt moet met
kennis van zaken gedaan worden, omdat
het snoeien van zeer veel invloed is op
de ontwikkeling der takken en dus op de
noozele, maar hoogontwikkelde man
nen". En nu concludeeren ze: Dat we
ten die mannen wel beter. Het spreekt
dus als een boek, dat ze tegen beter
weten in alzoo optreden. Derhalve zijn
ze huichelaars, alias leugenaars en
farizeërs.
Tot op zekere hoogte is dit nu nog
zoo. Uit inschikkelijkheid voegen zij zich
wel een tijdlang onder zulk een régime.
Maar wanneer de gelegenheid geboden
■wordt, on die komt steeds om de vier
jaren, om er van onder uit te komen, dan
zijn zij er bij en zijn zij het beu. En dan
spreekt door hen die scherpe Antithese,
niet de halve, juaar de heele Antithese,
de Antithese met haar scherp tweesnij
dend zwaard.
En nog eens, wij zeggen het wijlen on
zen dr Kuyper na, ge kunt het den heeren
niet euvel duiden. Óns geloof is voor hen
zelfbedrog, dit is nog de meest humane
beschouwing. Maar behouden wij het, dan
beginnen zij te denken aan huichelarij.
En zeg nu zelf, bij een zoodanige
mentaliteit en bij een zoodanige logica,
is er dan wel een andere voorstelling
mogelijk?
Het staat vast dat zij mis is. Doch dat
leere ons, om op onze beurt voorzich
tiger in onze beoordeeling omtrent hen
te zijn, want ook in hen leeft de heilige
overtuiging van recht en gelijk, welke
wij hebben te respecteeren, alleen maar
zij is een overtuiging die rechtstreeks
tegenover de onze staat, omdat er aan
ontbreekt cle grondslag van het geloof,
hetwelk een gave Gods is.
HIEUW'. H S E U SS
gevuld met heerlijke gelei
Een sieraad der Tafel I 5
Christelijk en Duivelsch.
Christelijk noemen wij de stelling door
dr J. N. Bakhuizen v. d. Brink achter in
zijn academisch proefschrift geplaatst en
verdedigd: „Elke vorm van klassebe-
wustzijn en klassestrijd is in strijd met
de ethiek van het Christendom".
Hiertegenover staat, als zijnde duivelsch
het bekende beginsel in handel en ver
keer: „Ieder tracht voor zijn dienst een
zoo groot mogelijken wederdienst te ver
krijgen. D'.w.z., de consument tracht zoc
goedkoop mogelijk te koopen; de pro-
grootte van den oogst. Zooals bekend is
oogst men de bladeren van den theestruik
en moet daarmede niet voor het derde jaar
beginnen, d.w.z., de struik geeft een jaar
na dei eerste snoeiing den eersten oogst.
Ook' bij: dit werk is voorzichtigheid on
oefening noodzakelijk, want slechts de
knoppen en de twee of drie bovenste
bladeren worden van de takken afgeplukt.
Daar de theestruik altijd groent, is de
oogst, om zoo te zeggen, een voortdurende
Hij1 begint na ©en of twee weken telkens
opnieuw. De tijd, welken de plant voor
het krijgen van nieuwe bladeTen noouig
hééft, is naar gèlang van de grondsoort
en den weerstoestand eenigszins ver
schillend.
Die oogster werpt de afgeplukte blade
ren in ©en mand, die hij op den rug
draagt. Is die mand vol, dan schudt hij
haar in ©en linnen zak leeg. Dan komen
de bladeren in de werkplaatsen, waar
zij weder bewerkt worden, tot zij ein
delijk den vorm verkregen hebben, waar
onder wij' ze als thee kennen.
Die bewerking der theebladeren, de fa
bricatie van de handelswaar thee, omvat
het drogen der bladeren en het ontnemen
er aan van een aanwezig zijnde bijtende
stof, die ze bij1 het gebruik een onaange-
namen smaak zou geven. Om de thee goed
te maken, eischt het werk, dat wijl slechts
in riiim© trekken beschrijven kunnen, nog
meer ervarenheid en voorzichtigheid dan
het oogsten der bladeren. De zorg begint
teeds, voor de bladeren de werkplaats
bereikt hebben, want de versche bladeren
kunnen geen langdurig transport verdra
gen, zonder dat zij1 beginnen te gisten en
aldus voor den handel onbruikbaar worden.
Eielrst moeten de bladeren gedroogd wor
den. Vo-oT dit doel spreidt men ze in luch
tig© kelderruimten op een linnen netwerk
in dunne lagen uit, zoodat de lucht er door
kan strijken. Zijn de bladeren voldoende
gedroogd, dan komen zij1 in de machine
zaal. .Hier worden zij' gerold en gezift,
waardoor de kleine van de groote bladeren
gescheiden worden. Zij blijven eenige mi
nuten liggen, om dan opnieuw gerold te
worden. Bij al deze bewerkingen moet er
op gelet worden, dat geen gisting plaats
duoent zoo duur mogelijk to verkoopen.
De werkgever tracht zoo goedkoop mo
gelijk .arbeidskrachten te verkrijgen; de
arbeider tracht zijn arbeidskracht zoo
duur mogelijk aan den man te brengen".
Hieraan zij vastgeknoopt de navolgen
de ernstige waarschuwing van „De Neder
lander":
Hij, die lang genoeg in het leven rond
zag, om het menschenhart en de zaken
wereld te leeren kennen, weet hoeveel
kwaad uit dit duivelsche leerstuk reeds
is voortgekomen en hoe, als dat beginsel
eenmaal de ziel gegrepen heeft, deze er
zóó van vervuld word£ dat voor andere
overweging geen plaats blijft. Waar is,
bij de toepassing van dit gevaarlijke leer
stuk, de grens van hetgeen, dat nog juist
geoorloofd is en van hetgeen, dat niet
meer mag? Als het economisch beginsel
eischt, zoo goedkoop mogelijk te koopen,
dan behoeft de kooper, bij ruime markt
toch zijn bod niet te veriioogen, al voelt
bij; dat de gedwongen aanvaarding van
het bod den vericooper ongelukkig maakt.
Als hot beginsel eischt zoo duur mogelijk
te verkoopen, dan behoeft de graanhande
laar bij1 onvoldoenden aanvoer, toch zijn
prijs niet te verlagen, al weet hjj', dat
do "hongerende schare dien prijs niet kan
betalen. Als het beginsel eischt te trachten
zoo goedkoop mogelijk werkkrachten te
verkrijgen, dan behoeft, bij1 heerschende
werkloosheid, de werkgever toch geen
hooiger loon te betalen, al weet hij'; dat
met dit loon het arbeidersgezin gebrek
zal lijden. Als het beginsel eischt te trach
ten zijn werkkracht zoo duur mogelijk aan
den man te brengen, dan mag bij woning
nood en bouwnoodzakelijkkeid, de bouw
vakarbeider oolc volharden bü zijn over
dreven looneisch. Wiij als christenen heb
ben ons telkens af te vlagen, wat, ook
in het maatschappelijk leven, eisch is van
ons Christelijk beginsel.
Maar die het menschenhart en het men-
schenleven kent, hij weet, hoe zwak en
toegeeflijk de mensch is, waar het eigen
belang in geding komt. Als de organi
satie van fabrikanten, middenstanders ol
arbeiders opkomt voor eigen belan-
g e n, ,dan maakt elke organisatie zich
zelf wijs, dat dit groepsbelang inderdaad
een algemeen maatschappelijk
belang is van de eerste orde..
Het menschelijk hart is arglistig, meer
dan eenig ander ding.
Waar inderdaad het genoemde hoogst-
gevaatrljjk beginsel, onder vele omstan
digheden, uit zucht tot zelfbehoud, den
mensch wel leiden moet, en 't o-zoo-
möeilijk is voor den mensch-zelf te be
palen waal" de toepassing van dit be
ginsel niet meer noodig is of niet meer
geoorloofd is daar blijft dringen de
noodzakelijkheid, te zoeken naar eenig
heeft. Eindelijk komen de bladeren in den
droogoven, om te verdorren. D'e bediening
van den droogoven eischt groote oplet
tendheid, omdat de temperatuur niet zoo
hoog mag stijgen, dat de bladeren ver
branden, maar ook niet zoo laag mag
dalen, dat zij vochtig blijven. Na het
verdorren worden de bladeren aan een
'ge-wichts- en smaakproef onderworpen,
voor rij opnieuw door de hand- of machine-
zeven woï'den gesorteerd. Men scheidt de
thee naar haar fijnheid, die tevens haar
kwaliteit bepaalt, in drie soorten. De fijn
ste thee is tevens de beste. DiooT drogen
en verdorren hebben de bladeren aan
merkelijk aan gewicht verloren en pien
rekent gewoonlijk, dat Vier kilogram
versch 'geplukte bladeren een kilogram
thee geeft.
D© verdorde' en gesorteerde bladeren
zijn gereed tot verpakken. V001* zij ech
ter in hun omhulsel gestoken worden, legt
men ze nog eenige minuten in den droog
oven, om vochtigheid, die zij aan de lucht
ontnomen hebben, er uit te verwijderen.
Die fijnste theesoort van Ceylon komt
als „broken pekoe" of „orange pekoe",
de- middelsoort als pekoe", en de derde
soort als „pekoe souchon" op de markt.
Deze drie soorten behooren alle tot de
z.g. 'zwarte thee, die men bij voorkeur in
Euiriopa gebruikt. Tegenover de zwarte
thee staan de groene theesoorten, die meer
dan gene op het zenuwstelsel werken en
in China en Japan zeer gezocht zlij'n.
Willen de Chineezen groene thee fabricee-
r&n, dan handelen zij- bij1 de bewerking
der bladeren anders. Het onderscheid be
staat voornamelijk hierin, dat zij de bla
deren na het plukken niet eerst laten dro
gen, waardoor zij hun scherpen smaak
verliezen en de donkere kleur krijgen,
maar ze na het plukken onmiddellijk la
ten verdorren. Het verdorren geschiedt
in ijzeren of koperen pannen, die boven
min of meer heete vuren of gloeiend©
'kolen staan. Bovendien wordt er een klei
ne hoeveelheid gips of poedeTvotrmig in
digo bijgevoegd. De Chineezen hebben er
ook slag van, de thee lekker j;e maken:
daartoe mengen zij' in de zwarte thee
geurige planten, die haar een bijzonder
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.
Losse nummers f 0.05
Prijs der Advertentien:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 oL
Bij abonnement belangrijke korting.
middel, om aan de noodlottige werking
van dat beginsel regelmatig tegemoet te
komen.
Dichters.
Het oud-Kamerlid Van Vliet, voorzit
ter van Patrimonium, herinnerde er op de
jaarvergadering van genoemd verbond aan
hoe voor veertig jaar bij de verkiezing van
twee leden der Tweede Kamer in het
brandpunt van den principieelen stembus
strijd het kiesdistrict Sneek in. de stem
bus het volgende rijmpje op een der
stembiljetten door een tot nog 'toe on
bekend gebleven liberalen kiezer geschre
ven, voorkwam.
„Brummelkamp is uitverkoren,
Wiolbers is de werkmansvriend,
Daarom hebben zij' 't verdiend.
Aan den hemel pn 't gepeupel,
Diat ziji Neeriands Parlement
Sieren met hun vroom talent,
Maar hetvolk'Halleluja,
Kiest Wiebenga en Idserda!"
Men moet natuurlijk bij dergelijke war
taal van een onbekende niet al te lang
stilstaan. Genoeg zij 'tte herinneren, dat
deze Wiybenga en Idserda twee derde
rangs-specialisten waren, laatstgenoemde
een weinig beduidend plattelandsgenees-
beec, de ander een eerzaam oud-officier
bij de Schutterij, zonder eenig bewijsbaar
talent, tegenover welke beiden zoowel
prof. Brummelkamp als de werkmansvriend
Wiolbers een goed figuur zouden gemaakt
hebben. Van Wybenga leest men dan ook
in de Parlementaire portretten van 1881,
dat hij „stil zijn weg, ging". En wie hem,
gelijk wij gekend hebben, zullen er .aan
toe voegen: dat is niets te veel gezegd.
Maar dat een hoogleeraar te Groningen
in 1886, minstens even schandelijke smaad
taal tegen de toenmalige leiders der anti
revolutionaire partij te dichten wist, is
heel wat erger.
Immers professor Hecker, deed destijds
het volgende puntdichtje op dr Abra
ham Kuyper en jhr mr Alexander
F. da Savornin Lobman hfet licht zien.
Geen dwepend' Alexanders,
Geen Brammen .vol venijn,
Verdienen Nederlanders,
T© heeten of te zijn.
Zijn d© menscben sinds dien tijd beter
geworden? Diat zou 1913 wel anders kun
nen igetuigen. Het Patijnlied te Zierikzee
en het smaadlied op onzen Goeschen anti
revolutionair Pompe van Meerdervonrt ga
ven niet veel beter te hoeren.
't Is de oude antithese, die nimmer sterft.
door velen geliefd aroma verleent.
De meeste theesoorten die Europa be
reiken .worden per schip verzonden, maar
er gaat ook een groote hoeveelheid thee
over land met de karavanen uit China
door Mongolië en Zuid-Siberië naar Rus
land. Ddt is de z.g. karavaan-thee, die
met recht als uitstekende koopwaar geldt,
omdat theesoorten van minder waarde de
kosten voor zulk een langdurig vervoer,
dwars door Azië, niet zouden loonen. Dik
wijls wordt met de benaming kaxava&nthee
geknoeid en thee daarmede aangeduid, die
nooit een karavaan 'gezien heeft. Met do
voltooiing van den Sdberischen spoorweg
zal de verzending over land waarschijnlijk
lijk zeer toenemen. Behalve de ka
ravaanthee, wordt nog een andere thee
soort over land uit China verzonden. Dat
is de „tegelthee", zooals men haar Moemt
naar den baksfceenvorm, waarin zij' ge
perst wordt, die in kwaliteit echter het
tegendeel is van de karavaanthee. Zij be
staat uit oude; slechte bladeTen en de
stelen van jonge thee en is bestemd voor
de nomadenstammen van Noord-Azië, die
haar gedeeltelijk als drank, gedeeltelijk
door haar handigen vorm als betaalmiddel
gebruiken. Het persen der tegelthee ge
schiedt met stoom in Russische fabrieken
te Hankou aan den Jangtse-Kiang.
De eigenschap, waaraan de thee haar
geliefdheid als drank te danken heeft,
heeft ziji met de koffie gemeen, dat beide
de zenuwen opwekken en versterken tij
dens afmatting. Bij het „trekken" der
thee wordt veel verkeerds gedaan en daar
aan is het misschien te wijten, dat de
thee in populariteit bij de koffie achter
staat. In de bedriegelijke hoop, de thee
bladeren geheel te kunnen uittrekken, laat
men het water "te lang op de bladeren
staan en bederft daardoor den drank. Voor
bqt uittrekken der theïne en "van de aro
matische stoffen zijn slechts een paar
minuten noodig. Blijft het water langer op
cfe bladeren staan, dan "treden in den
drank verschillende stoffen over, Sie hem
een wTangen smaak verleenen. De thee
moet na weinige minuten, zo-odTa zij goud
achtig van kleuT wordt, afgegoten wor
den.
