Vrijdag 4 Mei 19S3
"*o SSII
37e «Saargaag
Staten-Geasraal.
Bnifeiilam.
T0T DEN DOOD GETROUW.
Binnenland.
geIden-
FEUILLETON.
UIT TARWE VERVAARDIGD
VRIJE KIEZERS.
Ons standpunt in zake plicht en recht
onzer Kiesvereenigingen is bekend. Meer
malen hebben vjij als onze meening uit
gesproken, dat de Kiesvereeniging recht
beeft te vorderen dat haar loden zich
onderwerpen aan haar 'besluiten, ook in
zake de candidaatstellingen. Ieder lid der
Kiesvereeniging is zedelijk verplicht op de
candidaten te stemmen door de Kiesver
eeniging gesteld. De Kiesvereeniging heeft
't recht dit te v.orderen en op de naleving
van het desbetreffend artikel in haar re
glement toe te zien.
Verder evenwel strekt haar recht niet.
Alleen over de leden der Kiesverenigin
gen heeft zij gezag. Over niet-leden heeft
zij niets te zeggen. Wie niet tot haar be
lmoren kan zij alleen door overtuiging of
overreding voor haar candidaten zien te
winnen.
Wel heeft de practijk geleerd, dat dit
in den regel haar gelukt, dank zij het
vertrouwen hetwelk zij buiten haar gren
zen geniet, en de principieele manier van
haar optreden, doch eenig bindend of
dwingend recht kan zij daar niet doen
Wij stellen dit op den voorgrond, ten
einde ook eenige instemming te mogen
ontvangen met hetgeen wij nu gaan
zeggen.
lii den loop des tijds hebben de vrije
kiezers, dat zijn de niet-leden der Kies-
vereenigingen, zooveel vertrouwen ge
toond in en op de Kiesvereenigingen, dat
de gewoonte als 't ware tot een zedelijke
plicht geworden is.
Bij 't huisbezoek ervaart men over 't al
gemeen, dat de overgroote meerderheid
er zoo ook over denkt.
Maar nu zijn er in de laatste jaren,
vrucht ook al van de democratiseering
van het kiesrecht en van de afnemende
belangstelling der leden onzer Kiesveree
nigingen voor de vergaderingen, de op
voeding, het onderwijs en het leiding
geven aan de verkiezingen, op het elec
torale erf eenige woekerplanten zichtbaar
geworden, over welker ontstaan eenige
studie noodig is; en welker vermenigvul
diging dient te worden tegengegaan.
Wij bedoelen het instituut der vrije
kiezers.
Niet 3at wij aan de vrije kiezers het
recht ontzeggen zich te organiséeren.
Wij zeggen dit vooruit, ook al maakt een
„organisatie" van „vrije" kiezers op ons
altijd een ietwat komisclien indruk. Vrije
monschen, die niet wenschen georgani
seerd .te worden, en zich daarom „vrij"
„organiseeren"!
Een vereeniging van monschen die niet
tot een vereeniging behooren.
Een lidmaatschap, waarbij afkeer van
elk lidmaatschap als voorwaarde gesteld
wordt!"
Toch heeft 't optreden ook van der
gelijke vrije menschen bij de verkiezin
gen een grens.
In meer dan eene gemeente werden wij
verrast doordat naast de lijsten der Kies
vereenigingen ook lijsten van „vrije kie
zers" bleken ingediend.
Bij onderzoek is ons gebleken, dat van
sommige dezer lijsten de geboorteacte niet
al te zuiver was.
Waf toch is het geval?
Om de vier jaar hebben de kiezers het
recht om de leden van den gemeenteraad
weer in te huren oi door anderen te ver
vangen. Deze inhuring of vervanging mag
natuurlijk niet zijn vrucht van een gril
of van een intrige, maar behoort, te zijn
ingegeven door zin voor 't gemeentebe
lang; een raadslid, die dat belang in den
weg staat, behoort niet herkozen te
worden.
Men candideert niemand om hem een
plezier te doen, en men weigert zijn stem
niet aan een aftredende om dezen onaan
genaam tc zijn. Gemeentebelang, provin
ciaal belang, landsbelang, 't gaat alles
boven persoonlijk belang, familiebelang,
partijbelang.
En nu trok het, zeiden we, in meer
dan één gemeente de aandacht dat, na
de uitspraak der Kiesvereeniging, in stilte
een groep vrije kiezers zich vormde, om
oen aftredenden, doch door de Kiesver
eeniging losgelaten geestverwant weer in
den Raad te brengen.
Malcontenten, die zich met den uitge
wezen broeder weten te verstaan, om to
zorgen hem, tegen wiens herkiezing
groote bezwaren bestaan, tegen wensch
en wenk der organisatie in, op zijn plaats
te handhaven.
Nu hebben wij hier uitsluitend op het
oog menschen die vroeger door de Kies
vereeniging werden gecandideerd, clochnu
om geldige redenen moesten worden los
gelaten; en niet dezulken, die steeds door
„vrije" kiezers zijn voorgedragen, tusschen
welke leden en de Kiesvereenigingen der
halve geen band bestaat.
Maar op menschen, die tevoren als
antirevolutionair of christelijk-historisch
zijn gekozen geweest, doch die wegens
door hen gevolgde gedragslijn als raadslid
in de straks geëindigde periode niet meer
kunnen gecandideerd worden. Dezen nu
laten zich door deze zoogenaamde vrijen
Weer aan het plakkebord voorhangen; en
taaken dan, spijt den arbeid en de argu
menten der Kiesvereenigingen en haar
goede zorg voor hef waregemeentebelang,
een beste kans voor een herkiezing. Want
onder die „vrije" kiezers, daar wordt te
gelijk voor gezorgd, zijn vogels van di
verse pluimage, menschen ieder met zijn
of haar eigen aanhang en belangetjes;
van verschillende kerk of richting, en
meestal verhonden door het cement der
•vriendschap of der verplichting, of, som
wijlen althans, van de rancune oftewel
den haat! 1
Wij kunnen dergelijke handelwijzen niet
aanbevelen. Integendeel wij keuren ze ten
zeerste af; en wij waarschuwen alle Chris
tenen, van welke kerkelijke richting zij
ook zijn, dringend met dergelijke prac'-
tijken niet meè te doen. Met liet gemeente
belang, met hot kiesrecht, met het stem
biljet mag op deze wijze niet gespeeld!
worden.
Ook de functie van 't stemmen wordt
uitgeoefend onder het Alziend Oog, en
moet alzoo zijn dat men Gods zegen er
over kan en mag inroepen zonder vreeze
en met oeri consciëntie, die ons nietj
aanklaagt
Eerste Kamer.
Het Arbeidsgeschillenwetje is toch nog
aangenomen en wel met 22 tegen 11
stem'm'en. Alle A n li-Revoliit i on ai re nbene
vens 10 Roomschen, 1. Ohr.-Hist (prof.
Slotem aker) en vrijz.- en soWaal-deïnocra-
ten stemden, voor. D'e tegenstemmers wa
ren: vijf Roomlschen, vijjf Cihr.-Hisl:. en
rnr. Smieenge (V.B.). Deze uitslag is zeker
niet verwacht. Het Hbld. vernam, dat mi
nister Aalberse bij' verwerping privatim
gedreigd had met aftreding. Dat is mis
schien één reden, waarom mieerderen toch
nog hebben voorgestemd. En dè andere,,
zal wel wezen, dat de minister beloofde,
hij het publiceercn van enquête-resultaten
niets openbaar te maken wat geheim
behoorde te blijven en voorts, dat hij
zou bepalen, dat een enquête alleen met
dos ministers toestemming zou kunnon
worden gehouden.
D|e minister leverde verder een kloeke
verdediging van het ontwerp. Uit de ge
gevens die hij opsomde, bleek o.a. dat een
nagenoeg eendere regeling reeds lang el
ders bestaat, b.v. in Engeland en in
Zweden en dat in laatstgenoemd land de
verzoenende werking van de wet zeer
groot is. Konden wij, zoo merkte de Mi
nister op, de 1.720.000 arbeidsdagen en
de 10.000.000 gulden, die in 1920 door
arbeidsconflicten verloren zijn gegaan,
maar tot b.v. een derde terugbrengen,
dan ware daarmee toch al meer dan
1 millioen werkdagen en ruim 6 millioen
gulden gewonnen.
D|e minister gaf er verder zijn partijge
noot® Smits en Arntz ongemakkelijk van
langs, omdat deze hoeren zoozeer in 't
algemeen tegen verdere sociale wetgeving
hadden gesproken. Dlat, was, zoo meende
de minister, de geest van den heer Si
mon Maas, „die vroeger een rol heeft
gespeeld in den klassenstrijd" (de heer
Maas is secretaris geweest van mr. Troel
stra) „en dit nu blijkbaar voortzet
aan den anderen kant van de scheidings
lijn." I
Verder nam de Kamer zonder hoofde
lijke stemming het schoenenwetjo aan.
Alleen twee vrijz.-democraten wilden ge
acht worden te hebben tegengestemd.
Over het bekende geschil met den
gouverneur van Suriname spraken nog
dhr. Idenburg en de minister. Die eerste
achtte de grieven van dien gouverneur
wel gerechtvaardigd, maar hij betreurde
den vorm, waarin ze waren geuit.
Rij een ander wetje deelde minister
de Visser nog mede, dat men het afwerken
van het nieuwe ziekenhuis te Leiden
heeft moeten staken, omdat do raming,
die 5 millioen was en daarna al miet. 10
millioen was overschreden, nu nóg eens
zou moeten worden overschreden en wel
met 15 millioen. D'aarvoor ontbrak het
geld, en dus moest het werk voorloopig
stil liggen.
;Die Kamer ging hierna tot Dinsdag uit
een.
Tweede Kamer.
De Kamer boomde den heelen middag
over de droogmaking der Zuiderzee. Do
bekende bez'uinigingsman v. Gijn wilde
van het groote plan (den afsluitdijk) voor
loopig afzien, nu het mot onze financiën
er zoo slecht voor staat. Dhr. Krijger
(C.H.) .ging wel niet geheel met den heer
v. Gijn mee, maai* toch wel oen eind-
weegs. Hij voelde veel voor hot plan Bon-
gaei'ts (voorloopig volstaan met de inpol
dering van de hoog gelegen gebieden
langs den rand van de Zuiderzee).
De heeren Albarda, v. d. Waerden (bei
den S.D'.A.F.) en D'uymaer v. Twist daar
entegen achtten afwerking van het groote
plan gebiedend noodzakelijk, ook in 't be
lang der werkloosheidsbestrijding.
Minister Van Swaay, die goed in de
zaak thuis bleek te zijn, weerlegde den
heer Van Gijn. Zeker, de dijk zou veel
kosten, waarschijnlijk 110 millioen (met in
begrip van slüiscomplexen) en, met de
voorzieningen voor de visscherij enz., 156
[millioen. En het geheele werk werd, naar
de prijzen van thans, op 500 millioen
geraamd (kapitaalsuitgave, dus zonder ren
teberekening). Maar dan kreeg men ook
zoo snel mogelijk de voordeelen van liet
werk, terwijl bij inpoldering van de Wie-
riiïgermeer alléén, voel daarvan verloren
ging en de groote algemeen© uitgaven
drukken op een voel kleiner aantal H.A.
De toestand.
Zooals te verwachten wals, (heeft de
Duitschei nota in Rarijs een slecht ont
haal gevonden. De Fransobe Minister
raad verklaarde bet Duitsche voorstel
eenstemmig o niaann emel ij Je'
wegens de gestelde voorwaarden, het
ontbr-eikien van waarborgen en 'het on
voldoende zijn der aangeboden som
men. Een nota, welker lengte die van
Duitschlama nabi] (fcloimt, is in dien
geest reeds naar Brussel verzonden.
De geallieerden, zoo wordt daarin ge
zegd, zijn voornemens de panden te
behouden, welke zij in bezit nalm'en.
't Is nu Imlaar devraag, of ook de
regeeringen te Londen en Rome dit
standpunt doelen. Van. Engelsche zijde
is nog weinig uitgelekt.
Men jacht in Londen de toon der
Duitsche nota wel niet gelukkig, najaar
mien wil blijkbaar de gelegenheid tot
gedac'htenwisseling niet ten ©enenma
le verwerpen. En in Engelsche zafcen-
kringen komt mien meer en Meer tot
de overtuiging, dat het Duitsche aan
bod een beter lot verdient, dan de
sum'miere afwijzing uit 'Parijs. Men her
innert er aan, dat Bonar Law, toen
hij destijds 2y3 milliard pd. st. een
onmlogelijk cijfer voor de schadever
goeding noemde, hij duidelijk'liet door
schemeren, dat 18A' milliard (hem juis
ter voorkwlam.
Inmiddels wordt de toestand in het
Ruhngiebded er niet beter op. De Fran-
schen vreezen blijkbaar tegen morgen
als het Kruppprooes begint, ongere
geldheden en daarom worden jnun
Maatregelen steeds strenger. E:n van
de andere zijde poogt uilen door bom
aanslagen op spoorwegen en spoor
bruggen de plannen, der Franschen in
de wa,r te sturen.
Op last der bezettingsautoriteiten
hebben gisteren weer 170 gezinnen
van spoorwegbeambten te Crefeld hun
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—-70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
37.)
Huibert was bijna, altijd in gezelschap
van, Filippus, hetzij in de boekerij, in
de rijschool of in de wapenkamer, waar
de gTaaf in die kunsten onderwezen werd,
welke geacht werden aan ajjn rang ©n
leeftijd eigen te wezen. Soms wanten zij
in het open veld, of op de beTgen, van
welke zp\ o&choon het kasteel in du
vlakte, aan de helling van den laatsten
heuvel lag, geen dagfais verwijderd wa-
^en. Op dez,© wandelingen maakt© da Wal-
deriwknaap .zijn vriend op de verheven
schoonheden in de schepping Gods op-
msrkzaam ©n mocht hij bij' vernieuwing
Gods macht en wijsheid daarin bewonde
ren.
OLchoon Huibert in het paardrijden en
m het schermen verre bij' den graa.f moest
achterstaan, legde hij bij die gelegenheden
bekwaamheden aan den dag, welke meer
Wci<i!ricp6 hadden, want nanwolijlcs versier-
de één plant den grond dien! zij' betraden
bijna geen vogel spreidde zijn vleugelen
over hun hoofden uit, geen insect verlus
tigde zich in de stralen der zon, of hij wist
die te noemen en iets van hun kunstige
samenstelling of huishouding "te verhalen.
Bij al de bewijzen van goedwillige on
derscheiding, welke Huibert en Louise op
het kasteel ontvingen, genoten zij .echter
nimmer de ©er om met den jongen graaf
aan dezelfde tafel aan te zitten. Zij aten
altijd met de hofmeesteres, die daarbij'
telkens gelegenheid vond om nieuwe, be
minnelijke eigenschappen in d'aze kinderen
op te merken. Op zekeren dag, dat Hui
bert een bewijs van buitenwon© hulp
vaardigheid en minzaamheid Jegens een
zeer geringen arbeider gegeven had, vroeg
zij, of de Bijbel hem ook! deze, gelijk zoo
vele andere deugden leerde. „Voor
zeker", was .zijn antwoord; „hij leert niet
alleen mij anderen behandelen gelijk ik
door hen zou wenschen behandeld te> wor
den, namelijk oprecht, billijk, eerlijk, zacht
moedig .geduldig; hulpvaardig te wezen,
maar ook minzaam te zijn, en alles te be
denken en te betrachten wat welluidt,
wat rein en liefelijk is (Filip. 4.) Die be
reiking van alles wat in dit woord lie
felijk ligt opgesloten, is d© laatste hand,
welke het Christendom' .aan de beschaving
en vorming des Christens legt". Hij ver
geleek het bij een bloem, die, volkomen
ontwikkeld, zich in al haar -frisfthheid,
schoonheid en luister den wandelaar aan
biedt op het oegenblik, dat zij den mor
gendauw heeft ingedronken. Op deze
wijze gaven soms geringe omstandigheden
ongezochte gelegenheid; om den rteinen,
Evangelischen geest, die zijn invloed op
alles uitoefent, aan de bewoners van het
Kasteel te loeren kennen.
Hoe genoegelfjk sommige gesprekken
voer Huibert en Louise ook waren, zij
telden echter met ongeduld de uren "en
dagen, welke sedert het vertrek van den
rentmeester yerloopen waren en zagen
L PUDDING,
I W A VLA'S
IC] pc JB y T
nccpï'niy-BU A a ait m U|
VOEDZA'AFI^S^JkJf 'al
VOORPEBLIG tm W
zijn terugkomst met ongeduld tegemoet.
Eindelijk na verloop van bijna 'twee we
ken, keerde hij naar het kasteel terug
maar helaas, zijn terugkomst maakte de
ongelukkige kinderen bijna ten prooi van
de diepste wanhoop, want hij 'biracht den
brief van Huibert ongeopend terug, en
daarbij ook het hartverscheurende bericht
dat zijn vader ongetwijfeld bij de ver
woesting Van liet dorp Belleville was om
gekomen.
Zijn oom, de predikant, was echter nog
in leven. Aan de slachting in de vallei
ontkomen zijnde, en zich, zooveel dit
mogelijk was, van het lot zijns broeders
verzekerd hebbende, had hij velen zijner
geliefde kudde bijeenverzameld, die de
vernieling hunner bezittingen en het ver
lies van bloedverwanten en vrienden had
den mogen overleven. Daarop was hij
langs een grooten en moeilijken omweg
de bergen overgetrokken, waarna hij het
voorrecht had zijn familie weder te ont
moeten en haar naar een veilige schuil
plaats te brengen. Sedert had hij de zorg
vuldigste navorschingen omtrent het lot
der vrouw en kinderen zijns broeders ge
daan, wier heillooze afdwaling van de
overige zwervelingen in de gebergten niet
eerder was ontdekt, dan toen het te laat
was. Tot hiertoe waren al zijn pogingen
vruchteloos gebleven. Hij had echter de
hulp van een zijner kennissen, die te
Modena woonde, ingeroepen, en deze had
hem beloofd, zijn nasporingen niet te
zullen opgeven, maar alle mogelijke mid
delen aan te wenden, om den oom en
de kinderen weer tot elkander te bren
gen. Bij dezen persoon had de rentmees
ter zich vervoegd en maatregelen met
hem beraamd, door welke de kinderen
in veiligheid naar de afgelegen vallei zou
den geleid worden, waar de leeraar met
die leden zijner familie en gemeente, die
de ellenden der vervolging overleefd had
den, gereed stond om zich tot een Chris
telijke gemeente te vereenigen.
Behoeven wij te zeggen, dat de droef
heid van Huibert en Louise op het hoo-
ren der tijding van het overlijden huns
dierbaren vaders bitter, zeer bitter was?
Ach! zij was zoo groot, zoo liartgrievend!
Goddelijke goedheid temperde haar ech
ter door tallooze blijken van deelneming
van de zijde der beminnelijke Gravin.
En toen de dag eindelijk was aangebro
ken, waarop zij naar Modena zouden af
reizen, om naar de vallei der Hoop, -
zooals de geredde vluchtelingen die uit
de volheid hunner erkentelijkheid noem
den, gebracht te worden, toen over
laadden de Gravin en de jonge Graaf
him jeugdige gasten met geschenken, en
gaven hun niet slechts een bediende en
de beste muilezels tot aan Modena mede,
maar gelastten den eerste ook hen niet
uit het oog te verliezen, vóórdat zij de
plaats hunner bestemming zouden be
reikt hebben. Bij het hartelijke en aan
doenlijke afscheid gaf de uitnemende
hoogadellijke vriendin der jonge weezen
dezen de verzekering, dat zij te allen
tijde op haar bescherming konden reke
nen en noodigde hen uit tot haar de toe
vlucht te nemen, indien zij ooit weer aan
nieuwe vervolging mochten blootstaan.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.—
Losse nummers f 0.05
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 ot
Bij abonnement belangrijke korting.
li .on urawnim larismtrowvrr: roaKmnKtw-jru.*' i juml au—ui m ii
BIJ HARD WERK.
Hoe kan iemand zijn werk verrichten,
als hij bij bukken of zich bewegen voort
durend last heeft van pijn? Hij moet ziek
dan wel in acht nemen. Die hevige rug
pijn kan veroorzaakt worden door urine
zuur, dat als gevolg van zwakke nieren
in het bloed achter bleef en dan dienj
men op zijn hoede te zijn. Verwaarloozing
van deze waarschuwing lijdt vaak tot nier
en blaasontsteking, waterzucht, nierzand,
rbeumatick, nier- of blaassteen en opstop
ping van de urine.
Een verstandig mensch zal trachten dit
te voorkomen en het valt niet moeilijk.
Leef eenvoudig, vermijd overworking, zor
gen, laat naar bed gaan en alcohol, en
houdt zoodoende hel; overtollig urinezuur
uit uw gestel. Laat Foster's Rugpijn Nie
ren Pillen u helpen, als gij een genees
middel noodig hebt. Zij werken recht
streeks op de nieren en blaas, en ver
drijven dc stoornisverschijnselen uit deze
organen.
Verkrijgbaar in apotheken en drogist
zaken a f 1.75 per doos. (27)
dienstwoningen (Moeten ver],alien. Zij
konden wegens gebrek a;an wo-
ningruim'te sledhts in eenige in aan
bouw zijnde (huizen worden onderge
bracht.
Korte berichten.
Dc koning en de koningin
v a n Sp a n j o zijn gisteren te Brussel
aangekomen. Do koninklijke familie vau
België begrootte de Spaansche gasten aan
het station. Er was veel belangstelling.
Volgens de Daily Telegraph bestaat
in Engelsche regeeringskringen sterke ge
neigdheid een einde te maken aan de
handelsovereenkomst die tusschen Enge
land en S o w j e t-R u s 1 a n d eenige
jaren geleden gesloten is. Een der voor
waarden voor de overeenkomst was, naar
men zich herinnert, dat de bolsjewiki
zich in alle landen van anti-Britsehe pro
paganda zouden onthouden. De Engelsche
regeering beeft echter stellige bewijzen
dat deze bepaling herhaaldelijk is ge
schonden.
De Daily News schrijft dat de le
vensmiddelen in Engeland dezen zomer
goedkooper zullen worden, vooral
boter, kaas en eieren. De prijsopdrijving
van suiker in Amerika zal daardoor meer
dan goed gemaakt worden. In de laatste
drie weken zijn de prijzen van boter in
Engeland al zoo gedaald, dat de prijs in
het klein met 6 tot 7 stuivers achteruit
is gegaan.
M i s s e 1 ij k e houding.
Eenige weken geleden heeft, gelijk be-
lcpnd, de gemeenteraad van Leiden be
sloten tot invoering van het tapverbod van
Zaterdagsmiddags 12 uur tot Zondags
avonds 12 uur. Vooral de soc.-dem-
raadsfractie heeft toen krachtig geijverd
voor dit tapverbod. Onder de zittende
soc.-dem. raadsleden is nu verschil van
meening gerezen over de al of niet hand
having van het tapverbod. Vijf hunner
hebben verklaard, mede te willen werken
Met den handdruk der warmste vriend
schap scheidde men van elkander. Bijzon
der hartelijk was het afscheid, dat Hui
bert en de jonge Graaf van elkander
namen. „Wat zal ik u, edele Graaf!"
zeide Huibert, „voor zoovele blijken van
goedheid jegens een armen boerenknaap
vergelden?" „Huibert 1 mijn beste
vriend!" zeide deze, „ik ben dank ver
schuldigd, meer dan gij mij." „Gave God,
dat ik u eenmaal naar verdienste kon
vergelden! Vaarwel!" Hierop verlieten
Huibert en Louise het kasteel en bereik
ten de vallei na een tocht van slechts
enkele dagen.
Roerend was huh ontmoeting met die
genen der vluchtelingen, die hun oom
hadden vergezeld en nog in leven geble
ven waren, maar vooral met dien har-
telijken vriend en leeraar zeiven. Zij
weenden aan zijn hals en men stortte
wederkeerig tranen. Lang duurde het
vóórdat zij spreken konden. Dagen ver
liepen er, eer de namen hunner dier
bare ouders genoemd of de gesprekken
op hun aandoenlijke geschiedenis ge
bracht werden, en nog geruimen tijd later
bedwong de menschknndige leeraar de
hartstochten der kinderen, door geen
lange' gesprekken over de dierbare afge
storvenen aan te knoppen. „Zij zijn
zalig; zij zijn boven het leed verheven 1"
was doorgaans alles wat hij in de eerste
weken zeide, wanneer over hen gespro
ken werd.
(Slot volgt.)
