%o 137
Dinsdag IS Maart 19%3
37e Jaargang
,oopvarkens.
ils te koop.
ip bh Loopvarksns,
TOT DEN DOOD BETROÜW.
Buitenland.
Waarom zalven
geen huidziekten genezen.
Binnenland.
delburg.
BOEDEL
Maart 1923,
loopen:
nge vare Koe,
FEUILLETON7
.nmerking wenschen
de betrekking van
nemuideü!
schriftelijk aan te
r. Iz CORNELISSE
Maart a. s.
ITTMANN is voor-
uur, aan het woon-
heer P. A. BAAIJENS,
en Veerschen Weg,
lefburg, in het open-
aande uit:
Linnenkast, Tafels,
ïhoekkachel, Naai-
idderijen, Kleerkist,
atrassen, Vloerklee-
Lampen, Spiegels,
rschillend Glas- en
:n Dames- en Heeren-
Mannen-en Vrou-
(voor den boeren-
dbouwerswerlctuigen,
lelkkar, Karnmolen,
lede, Watervat en
den en Staken, Dak
ten, Balken, partij
Mest, Paardewant
erder zal worden ge-
op den morgen van -■
HUUR:
iO Roeden Klavers,
den Noordweg, bij
3EN, St. Laurens.
|Kerspel, Middelburg.
Jerdag weer
adzandsche Biggen
Varkensmarkt,
Middelburg.
)OLSE, Serooskerke.
3rdag op de Varkens-
E KOOP:
'PEJAN, Zoutelande.
Mahoniehouten ge-
lenkast met kroon
Ledikant.
ïagte M 79b, M'burg.
te koop,
3, op de rekening.
dSTÉ, Vrouwepalder.
iop gevraagd
Varkens.
ïten. S. DUVEKOT es
jSE, Serooskerke (W.)
KOOP:
Jirs, aan de rekening
en Handknecht ge
lei, bij J. BAAIJENS,
JSE Pz., 't Zand D 25.
sdje te pachten ge-
jd, 2 a 3 H.A.
>en bcekh. DHUIJ,
-narbeider en een
lecht gevraagd,
hikbaar, bij P. REIJ-
fepskerke.
tnecht gevraagd,
.A, „A/Iuohtenburg",
It zich aan
lende Smidsknecht.
koop uit voorraad:
Menwagens me*
lingen, bij J SAN
jmsmederij to Schore
K A. MAAS, Heeren-
iddelburg, vraagt met
netto Dienstbode,
bn is mede naar Rot-
iaB.
skte terstond
Dienstbode
D. BLOK, Landbou-
Drukkers-Exploitanten
009TRRBAAN Sc LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Te!.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Postrekening No. 36000.
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259'
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.
Losse nummersf 0.05
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 et.
Bij abonnement belangrijke korting.
Stervend Rusland.
AVij ontvingen een vriendelijk schrij
ven van den heer Hudig te Amsterdam,
Scheepvaarthuis, waarin Z.Ed. namens
het Nanscn Comité allen hartelijk dank
zegt, die hebben meegewerkt om den
nood der hongerige Russen te lenigen.
Wij voegen hier ook onzen dank bij aan
onze abonné's, die ons pogen om het
Nansen Comité in zijn poging te steu
nen, floor hun giften hebben vergemak
kelijkt.
Het Comité blijft zich alsnog aanbe
velen voor den verkoop van herinnerings
medailles ad fl minstens.
Hel onedele en het verachte.
Het onedele der wereld en het
verachte heelt God- uitverkoren.
1 Cor. 1:28a.
lie man, die Godes -eygen volck
Goleydo dooi den rooden kolek,
En als een herder voor hem gingh,
Was maar een slechte vondeling-li.
De gi'oote Vorst van Israël,
Die was vooreerst ©on slecht gesel,
I Een herdw van sijns vaders vee,
Oock dickmaal in de ko-ude snoe.
Als Christus op der aerden quam,
Wie waren 'tdie Hij to-t Hem nam?
Geen edelluyde-n uyt het hol",
Geen Vorst of Prins van Imogen lof,
Geen wjjse mannen uyt den raet
Jtfaer slechts e-e-n visschcr, o-f sijn maet;
En dit bedrijf is recht bequaeim
Ten prijsc van sijn hoogen na©m
Want die met klcyn© tuygen wet'ckt,
En efter groote dingen storekt,
D-ic maekt, dat niet het instrument,
Maer dat de meester wort erkent.
Jacob Cats.
Een slechte vondeling! Zie regel 4 in
dit vers. Hier wordt bedoeld, een arme,
een ongeleerde. Zie o.a. Spreuken 9 „Wie
is slecht" en Ps. 19: „den slechten"
wijsheid gevende.
DE SPORT-HARTSTOCHT.
De schrijver die in de Nieuwe Provin
ciale zijn protest tegen het sport-geloei
op de Zon- en Chr. Feestdagen deed uit
gaan, wees er in zijn opstel ook op, dat
de Engelsche Koning George en de Fran-
sche premier Poincaré zoo met de „edele"
boks-sport ingenomen zijn. En dan ver
volgt hij, voor wat Poincaré aangaat, die
bezig is het Duitsche volk te „vloeren",
liefst voor wat langer dan- negen tellen,
als het kon misschien wel voor negen
eeuwen.
Poincaré dan heeft den lof gezongen
van het boksen.
En hij verwijst daartoe naar den heiden-
schen tijd. Meent gij, aldus deze staats
man, dat de spelen in Rome, waarhij het
nog woester toeging, een bewijs waren
van den ondergang van het Romeinsche
wereldrijk?
Geen sprake vgnGesar liet zeshon
derd gladiatoren in de arena vechten. Dat
was toch nog het bloeitijdperk.
Alleen keizer Augustus, die eenig besef
had van den val van het groote rijk,
dacht een heelen stap vooruit te doen
door te bepalen dat de strijd niet mocht
worden voortgezet, tot een der strijders
er bet leven bij liad ingeschoten.
Dat was, naar het schijnt, volgens de
meening van Poincaré, het begin van het
verval. En onder de Cliristenkeizers wer
den de spelen heel wat minder doodelijk
en eindelijk werden zij afgeschaft. Weg
was de glorie van de „spartaansche op
vattingen". Het Christendom heeft de
wereld van deze woeste heidensche spelen
i.)
HOOFDSTUK I.
AVaar onze geloofsheld woonde.
Wij verplaatsen onze lezers met hun
gedachten in een klein land, aan allo
zijden door hooge bergen omringd ©n
wier toppen altijd- met sneeuw en ijs be
dekt zijn. Dit land is beleend onder den
naam van Piëmont en ligt in het Noord-
AA es ten van Italië, aan één zijde begrensd
door Frankrijk. Tegenwoordig, nu men
de bergen doorboord heeft en de spoor
trein ei' niet óver, maar ©r dóór loopt,
is dit land gemakkelijk te bereiken. In
den tijd echter, waarin de geschiedenis
voorviel, welke wij- onzen lezers, onder
afbidding van des Heeiien onmisbure-n
zegen, wenschen modi© te deelen, w-erden
de wegen, die toegang tot dit land ga
ven, door rotsen, bosschen, steilten en
rivieren zoodanig bemoeilijkt, zoto niet
versperd, dat het schijnt, alsof de Heere
van den beginne deze plaats had verkoren
als een bewaarplaats van een onwaar
deerbaar juweel, of om' ©r vele duizenden
bevrijd. Maar Europa verloochende het
Christelijk geloof. Een Poincaré had on
langs niet dan spot voor do verwachting,
van een eeuwig leven.
En hij haalt met blijdschap het heidon-
dom met zijn „beschaving" weer in.
Aran de hardheid der opvoeding schijnt
hij veel heil te verwachten voor de toe
komst van het Fransche volk.
Ziedaar een ideaal, naar welks her
komst men niet meer behoeft te raden.,
Men zoekt het bij de heidenet» in een
tijd van ontzettenden neergang.
Ach, zoo zucht de schrijver, dien ik
zooeven aanhaalde, hoe ver staan wij van
deze opvattingen af. Hier wordt de boks-
sport nog verboden.
Maar kort geleden was men reeds zoo
ver, dat er een soort academie voor de
bokssport met geld van den staat zou
worden opgericht.
De bezuiniging keerde echter dit schoon
verschiet..
Maar ik denk weer aan het ontzettende
gebrul van die massa, bij het voetbalspel
op den dag des Heeren.
En hoever ons volk reeds op dezen
weg van de heidensche genoegens heen
is, moge blijken uit, een artikel van den
bekenden opvoedkundige dr de Vletter,
die dezer dagen klaagde, dat liet huiselijk
leven zoo groote schade lijdt en dat het
gezin meer en meer wordt ondermijnd.
Daar is de school met haar huiswerk,
haar schoolclubs en schoolsport, de uit-
gaanderij van danslessen en bals en
feesten.
Danslessen zijn ook in Christelijke krin
gen soms geen onbekende dingen meer.
Dan is er de Zondagssport met zijn
uithuizigheid, de bioscopen, theaters, con
certen.
Dr de Vletter constateert, dat het in
sommige kringen reeds zoover heen is,
dat dc eerste viool in hot kinderleven,
de leidende rol, spelende bioscooponder
nemer, de voetbalclubmanager en de
dansmeester.
Vader en moedor hebben afgedaan, de
predikant komt heelemaal niet meer aan
do beurt. De leeraar heeft zoo goed als
niets te zeggen.
De opvoeders zijn: de bioscooponder
nemer, een fijne figuur menigmaal, de
leider op het voetbalveld en de dans
meester
Ik moet zeggendaar hoort de „pugi
list" bij. Dan is 't stel compleet. Of men
zou den schrijver van onzedelijke boeken
als de vijfde in de rij nog moeten noemen.
En de ouders en de leeraars gaan, zegt
dr de Vletter, samen in zwakke pogingen
om de hegemonie aan de drie leermees
ters te ontnemen door wat leiding te
geven aan muziek en tooneelclubs, lezin
gen, cultuur. Met veel resultaat? Natuur
lijk niet.
Het is eigenaardig, dat do ouders, die
toch aan hun kinderen de middelen moe
ten verschaffen om aan hun zin voor
spel en sport te voldoen, niet meer in
vloed oefenen. Zij willen het allicht voor
zich zelf niet weten, dat zij niets meer
te zeggen hebben en zij trachtten zich
zelf en anderen te troosten, zooals Lord
Gurzon het de Engelschen deed. Ik was
niet zwak tegenover den Turk, zeide de
Lord. O, neen, van zwakheid geen sprake.
Het was bij mij alles kracht met een
maximum van toegevendheid.
Voor zulke kracht heeft noch de Turk
noch de jeugd veel respect.
De groote vraag is hoe hier verande
ring in te brengen.
Wat de bioscoop aangaat is er nu een
wetsontwerp, dat de keuring der films
wil regelen. Maar zulke keuring geeft al
zielen te behouden, die hun knieën voor
Baal niet zouden buigen. Doch de Chris
tenen waren niet altijd veilig in de val
leien dier bergen. Zij moesten somtijds
voor het behoud1 van hun leven vluchten,
de valleien v©rlaten, de bergen, bedekt
met sneeuw en ijs,. overtrekken en een
wijkplaats zoeken in de schuilhoeken der
hooge Alpen.
In deze valleien woonde een zeer merk
waardig volk, dat in tijden van wanhoop
en verdrukking door den Staat en van
on- en bijgeloof in die Kerk, in eenvou
digheid en zuiverheid bet geloof behield;
een volk, dat van geslacht tot geslacht
een afgezonderd volk bleef, gelijk oud
tijds het zaad van Abraham, dat van het
eene rijk tot die andere natie moest over
gaan. Zoo ook deze Christenen. Als wild
gevogelte in het gebergte gejaagd en
door hun vijanden (de aanhangers van de
Roomsehe Kerk) als ketters gebrandmerkt
en mei hevige woede vervolgd, moesten
deze Christenen, Waldenzen genaamd,
van de eene plaats naar de> andere vluch
ten en, uit de schuilplaats der ©ene be
koorlijke vallei verdreven, ziich in den
nog meer verborgen schoot ©ener andere
afzonderen. Vooral werden zij1 gehaat door
de monniken ©n geestelijken der Room
sehe Kerk.
heel weinig. Wij hebben bovenüien het
gevaar te duchten, dat rnen zeggen zal:
nu is er toezicht van rijkswege, nu kan
het geen kwaad meer.
Wat de sporltooneelen op den dag des
Heeren betreft het is in ons land al
zoover heen, dat geen regeering er een
Zondagswet kan doorkrijgen, die aan deze
schandalen een eind kan maken.
Daartoe is de sportliefde helaas ook in
Christelijke kringen reeds te ver doorge
drongen.
Alleen het boksen kan nog gekeerd.
In de groote wereld,gaat ook deze sport
echter van kwaad tot erger.
Het is het heidendom, dat steeds meer
opkomt, met zijn grove zinnelijkheid en
met zijn valsche mystiek.
Voor het anti-revolutionaire gezin be
gint de vraag te dringen: hoe de eigen
kinderen voor de besmetting met deze
wereld van heidensche idealen en ge
woonten te bewaren.
Er zijn er onder ons die zeggen: wij
moeten een beetje meedoen, maar op
eigen terrein. De kwestie is niet gemak
kelijk, want lichaamsoefening is op zich
zelve geen kwaad. Ook onze kinderen
ondervinden den invloed van den wereld
geest. Zij grijpen met koortsachtige haast
naar de courant, die do berichten brengt
van voetbalwedstrijden en andere sport.
Zij willen ook zelf gaarne, zij het dan
ook van uit de verte, meedoen.
Ik zal thans over onze houding tegen
over al deze dingen niet veel zeggen. Het
komt mij voor, dat onze kracht tegen de
verleiding der wereld vooral ligt in de goe
de handhaving van het Christelijk gezins
leven.
Hoe rijk mag dat veelal nog zijn in onze
gezinnen.
Maar wordt er door het uitgaan van de
ouders ook des Zondagsavonds niet veel
schade aan toegebracht? Dezer dagen ver
zekerde mij een moeder van een blij
gezin: geen grooter vreugd voor onze
kinderen dan als wij des Zondagsavonds
thuis mogen zijn. Dan is het een feest!
Dan mag er eens een half uurtje bij. Er
wordt midden in de week al stillekcns
geïnformeerd of er ook gevaar dreigt voor
den volgenden Zondagavond. En toch
moeten wij wel eens op bezoek of bezoek
ontvangen. Maar voor de kinderen is het
een last
Laten wij zorgen dal; ons gezinsleven
de bron van aller genoegen blijft. Wie
daar eens van heeft geproefd, begeert
niets anders. Want er is niets, dat meer
boeit en gelukkiger maakt!
En dan mag de wereld op het voetbal
veld brullen, er blijft een veilige veste,
veilig vooral door de kracht van het
Woord Gods en door het gebed.
Vergeten?
Wij lezen in de „Rotterdammer":
Bij de beraadslagingen in de Tweede
Kamer over den zomertijd beklaagde de
socialistische afgevaardigde Dr van der
Waerden, zich over het feit, dat tussclien
stad en platteland zulk een kunstmatige
scheiding gemaakt werd.
„Daar zijt gij zelf de oorzaak van",
word hem bij interruptie toegevoegd.
Daarop antwoordde Dr van der Waer
den: „ik roep de heeren, die mij aanhoo-
ren, tot getuigen, dat ik nooit tot het
maken van die scheiding aanleiding heb
gegeven".
Ook wij bieden ons als getuige aan en
herinneren het socialistische Kamerlid
aan de beruchte woorden door hem ge
sproken op een Amsterdamsche vergade
ring, aldus luidende: „De boerenstand
Hun ketterij bestond in het geloof der1
Waarheid, volgens Gods onfeilbaar1 Woord
en in hun verachting van die uitwendige
vormen en plechtigheden deiT Roomsehe
Kerk. Zij waren zeer ingetogen in hun
handel en wandel, vermeden eiken schijn
van pracht in hun kleeding en leefden
aelven of onderwezen anderen zelfs onder
hun werk. i
Maar ke-eTen wij na döae uitweiding tot
ons doel terug.
In een der valleien dan, aan de land-
pale van Piëmont grenzende 'aan den
oever van ©en klein meeT -gelegen, in
welks heldere stroomen men de omliggen
de bergen zag terugkaatsen, lag' het schoo-
ne dorp Belleville. Evenals vele plaat
sen, ons bekend uit Gods Woord, is het
van den aardbodem verdwenen door de
plundei'zucht, moordlust en brandstichtin
gen der vervolgers. D(ei toegang tot het
dorp was een nauwe en woeste berg-
engte, leidende langs een rivietr, welke
zóó beperkt was in haar loop, dat zij
zich met geweld een doortocht baande
door de rots, die haar bedding vormde.
Terwijl de weg aan de e ene zijde
langs den kant wan steilten voerde, die
over de rivier heengingen, werd hij' aan
den anderen kant door rotsklompen be-
grensd, wier toppen met aard© en groen
bulkt van lof als het vette vee in de maL
schc weide en in die kringen zegt menig
een, dat hij vreest dat de vrede zal los
barsten. De boeren behangen hun vrou
wen en hun kinders met. goud en zilver,
ze koopen tapijten en allerlei weeldearti
kelen om het geld op te maken vóór de
nieuwe belastingen komen".
Deze ophitsing tegen de boeren ver
geten
Uit het Ruhrgebied.
't Is te vreezen, dat de toestand in het
Ruhrgebied weer zal verergeren, nu twee
Franschen zijn vermoord. Zaterdagavond
rond men nl. op den weg naar Buer bij
Recklinghausen het lijk van luitenant Col-
tins, alsmede dat van Joly, een hoofd
ambtenaar bij de spoorwegen, die te Buer
als stationschef dienst deed. Beiden wa
ren door revolverschoten gedood. De bur
gemeester, de hoofdcommissaris van po
litie en twee notabelen van Buer zijn
als gijzelaars gearresteerd. De sluiting
Van de café's en bioscopen is gelast. Het
verkeer op straat is van 's avonds 7 uur
af verboden, zoodat de mijnwerkers niet
op tijd op hun werk kunnen zijn. Alle
openbare lokalen zijn gesloten. Zondag
ochtend zijn de kerkgangers met rijzwee-
pen en geweerkolven mishandeld.
Wie de daders zijn, is nog onzeker1.
Van Duitsche zijde wordt gemeld, dat
ooggetuigen hebben verklaard, dat de of
ficieren door hun eigen manschappen zijn
doodgeschoten, terwijl oen Havas-bericht
zegt, 'dat de (lader een gewezen agent
van de groene politie is.
't Is alsof de Fransche pers blij is met
dezen moord. Ze hitst de Fransche auto
riteiten op, om nu toch tot strenge maat
regelen en voorbeeldige bestraffing over te
gaan.
De minister van oorlog, Maginot, heeft
bij het stoffelijk overschot der vermoorden
gezegd, dat zulke aanslagen niet onge
straft zullen blijven. „Wij zullen het bloed
der onzen niet laten vergieten", zoo sprak
hij. „Een misdaad als deze, waarvan twee
onzer landgenooten het slachtoffer zijn
geworden, eischt represailles."
De „Matin" zegt, dat iedere Fransch-
man het met de verklaring van den mi
nisterpresident eens zal zijn. Het is noo-
dig, dat de beide dooden zullen gewro
ken worden en zulks is ook noodig pm
andere Fransche legers te beschermen.
Bovendien, omdat het recht het eischt.
Voor de Duitscbers is er slechts één me
thode, die wat waard is. Iiet is die van
het staal. Het is de eenige, die zij be
grijpen, en ook de eenige, die bloedver
gieten voorkomt.
In het overig deel van het bezette ge
bied is het ook niet rustig geweest. Zoo
is o. a. Zondag te Dusseldorp een bot
sing tusschen Fransche patroelje en bur
gers voorgekomen. De Fransche soldaten
die blijkbaar beschonken waren, schoten
in het wilde op de burgers, van wie een
werd gedood en verscheidene .gewond,
o. w. een commissaris van politie.
Zomertijd en Salomo's wijsheid.
Onder de landbouwers in Frankrijk
heerscht groote opwinding naar aanlei
ding van de mededeeling, dat de zomer
tijd weer zal worden ingevoerd. Een ver
makelijke oplossing van de moeilijkheden
welke zijn dorp in twee kampen heeft
verdeeld, is volgens de „Evening News"
gevonden door den burgemeester van Es-
bedekt waren, en welke, boven elkander1
uitstekende, de schoon© dennobooimen der
Alpen droegen, welker donker groen
scherp afstak bij den zilvefwitten bast en
die bevallige takken der berkenbooinen,
wier loof in duizenderlei gedaante neer
hing.
Tusschen de rotsen, in de bosschen en
langs~de zijde van den weg zag men bij
iedere schrede1 de lieve viooltjes met gele
harten en de bosch-aneimonen met haar
witte bloemen, welke alle in den rijksten
overvloed die heerlijke geuren door de
berglucht verspreidden, die zij weigeren
van zich te geven, wanneer zij' in tuinen
worden overgeplant.
D'ezie bcrg-iengte uitkomende, Vertoonde
zich de vallei en bet dorp Belleville
trapsgewijze aan het oog en bood' in de
aangenaamste verscheidenheid een allci"-
fcevalligst gezicht. Haar meer, haar beem
den, wijngaarden, moeTbeaeboomen, haar
meestal van hout gebauwde huizen, wier
hooge schoorstecnon zich in de lucht ver
hieven, terwijl de als op elkander ge
stapelde bergen schitterden miet het glin-
sterendste wit, kortom, alles vormde
te zamen een tooneel van zulk een
groote verscheidenheid, pracht en schoon
heid als de verbeelding dit zich niet
kan voorstellen, zoadat dan ook menig
De wetenschap is liet er thans over
eens, dat de bacteriën, die huidziekten
veroorzaken, niet in het bloed, maar in
de huid zelve zetelen. Daarom helpen zal
ven, die de poriën der huid verstoppen,
dan ook niets. Het werkzame geneesmid
del der zalf bereikt de bacteriën doodeen
voudig niet. Een vloeibaar geneesmiddel,
dat, doordringt in de huid, brengt daarom
alleen uilkomst. Een dergelijk middel heb
ben wij leeren kennen in het D.D.D.-
recept, dat reeds gedurende jaren met
het meeste succes in allo landen der
wereld wordt aangewend. D.D.D. neemt
de onzuiverheden der huid weg en ern
stiger ziekten, zooals eczeem en psoriasis,
waren reqds na het gebruik van twee fles-
schen genezen. Het middel is in het be
reik van iedere beurs en in alle apothe
ken en drogisterijen te verkrijgen. (Adv.)
terencuby in de Pyreneeën. Hij heeft ver
ordend, dat de wijzers der gemeenteklok
den zomertijd zullen aanwijzen, maar dat
de klok als in den winter zal blijven
slaan, zoodat de boeren, die op het land
werken zich kunnen regelen naar den
gewonen tijd en dc anderen naar den
wettelijlcen tijd.
Korte berichten.
Te Londen en in andere steden van
Engeland zijn Zaterdag ruim honderd
Ieren, mannen en vrouwen, in hechte
nis genomen op beschuldigingen, in
gebracht. door den lerschen Vrijstaat. De
gevangenen zijn naar Liverpool vervoerd
en overgebracht aan boord van een En
gelschen kruiser. Deze is met hen in de
haven van Dublin aangekomen. Volgens
een nader bericht behooren tot de in
hechtenis genomen lieden voorname Ier-
sche republikeinen en warensmokkelaars.
Tijdens oen schietoefening met zwaar
geschut te Florence ontplofte een
granaat, toen zij den mond van het
kanon verliet. Twee soldaten werden ge
dood en eenige anderen gewond.
De slaapziekte heerscht, be
halve in Amerika, ook in ernstige mate
in Rusland. Te Moskou alleen werden
meer dan 50 gevallen opgeteekend. In
Siberië heeft de ziekte zulk een omvang
aangenomen, dat de bewoners in som
mige streken de vlucht namen.
In Italië zijn weer een aantal
communisten gearresteerd we
gens revolutionnaire propaganda.
Te Malaga (Spanje) zijn twe© go-
vallen van pest gesignaleerd.
Contact tusschen den
Geref. Jongelinsband en Pa
trimonium'.
Op| 'Zaterdag 3 Maart 1.1. had te Utrecht
een samenkomst plaats van de dageljjk-
sche besturen van den Bond van Jange-
lingsvereenigingen op Geref. Grondslag
en van het Verbond Patrimonium'.
Dë heeren van Vliet ©n Diouwes Waren
verhinderd (eerstgenoemde wegens onge
steldheid) de conferentie bij' te wonen.
Namens den Geref. Jongelingsband waren
aanwezigde heeren Dis Vonkenberg, v.
Nes en Wijnbeeknamens Patrimonium
de heeren Srneenk, Grondij's en Noordhof.
Doel der samenkomst was om tot een
hart het den dichter nastamelde: „Ho©
gi'oot zijn, Heere, Uwe werken. Gij hebt
ze alle met wijsheid gemaakt!"
Op een kleinen afstand van het dorp
achter de moei'beizieboomen aan het einde
van het meer, woonde de man, dien we
„onze geloofsheld" noemden, tevreden en
gelukkig temidden van de zijnen. Zijn
naam was Karei Edtnond. Hij woonde
in een hut, wier rond' dak ©n hoog©
schoorsteen zich vertoonden tusschen de
takken van een hoogen kastanjeboom,
die haar vooT de sterke zonnestralen be
schutte. Roven den ingang der hut ston
den de namen geschreven van twee der
voorouders van Karei, die, door vervol
ging uit hun valleien verdreven, hier hun
schuilplaats hadden gekozen,- en, hun
eigen taal en gewoonten behoudend© en
op hun nakomelingen overbrengende, de
eersten waren geweest, die zich hier in
dit kleine verblijf gevestigd hadden. En
gelijk bij' de overige huizen van het dorp
een kernachtig© spre<uk of een godvruch
tig versje boven die deur stond, zoo was
op den voorgevel van KaTel's kleine hut
de groet van den gastvrijen Syriër ge
schreven: „Kom in, gij gezegende des
Heeren! AVaarom zoudt gij buiten staan?"
(Wordt vervolgd.)
