DE ZEEUW
Binnenland.
TWEEDE BLAD.
Leestafel.
feuilletonT"
binken ijzeren muren
VAN
ZATERDAG 28 OCT. 1922, No. 24.
GEEN ZEGELS PLAKKEN MEER?
Bekend is, dat ons volk nog niet
dweept met het plakken van zegels
op rentekaarten en dat nu tajna reeds
3 jaren lang, dan van de eene, dan
weer van de andere zijde daartegen
wordt geprotesteerd
Vooral in de tijden voorafgaande
aan de verkiezingen was men er druk
mee, al ware het dan, dat dit pak
kend verwijt tegen de sociale verze
keringswetgeving in zijn uitwerking
eeniaszins getemperd was door de
mededeeling van Minister Aalberse,
dat hij er over dacht het plakken af
te schaffen.
In zijn Eerste Kiamer-rede heeft Prof.
Diepenhorst fijntjes opgemerkt, dat het
zegeltjes betalen waarschijnlijk
grooter oorzaak van den tegenstand
is dan het zegeltjes plakken.
't Is niet om te kort te doen aan
de oorspronkelijkheid van des profes
sors rede, dat ik er even op wijs, dat
zelfs reeds bij de behandeling der In
validiteitswet in de Tweede Kamer,
dus in 1913, is opgemerkt, dat het
zegels koopen minder gewild zal zijn
dan het plakken zelf, maar om de
•aandacht er op te vestigen, dat er
bijna niets tegenwoordig tegen de Inva
liditeitswet wordt laangevoerd, dat met
reeds te vinden is in de stukken dei-
Tweede Kamer 1912/1913 en dat toen
reeds verdediging is gevoerd van wat
nu telkens wordt aangevallen. Er is
ook ten deze niets nieuws onder de
zon.
Talma's wet kent ook de betaling in
geld in plaats van met zegels. Maar
ze werd tot hiertoe niet. toegepast.
Minister Aalberse heeft in de Memo
rie van Antwoord op de Begrooting
1922 van Arbeid aan de Tweede Ea
rner opgemerkt:
„Bij onderteekende is het denkbeeld
in overweging om de Invaliditeitswet
zoodanig te wijzigen, .dat de rente-
kaarten en ide betaling der verschuldig;-
de premiën door het plakken van ren
tezegels komen te vervallen. De om
standigheid, dat, gelijk in het Voor-
loopig Verslag terecht is opgemerkt,
straks na de invoering der Landbouw-
ongevallenverzekering zoo goed als
alle werkgevers loonlijsten zullen heb
ben aan te houden, zal wellicht kun
nen worden benut om tot een meer
eenvoudige wijze van premiebetaling
voor de Invaliditeitsverzekering te ko
men. Intusschen meent ondergeteeken-
de er ter vermijding van mogelijk mis
verstand reeds aanstonds de pandacht
op te moeten vestigen, dat voor vo
renbedoelde verandering .in het stel
sel van premiebetaling meer noodig
zal_ zijn dan slechts een kleine wij
ziging van het loonlijstformulier".
Terwijl bij de mondelinge behande
ling de Minister zeide:
„De heer Van der Feltz sprak over
het zegeltjes plakken en zag met ge
noegen, dat ik bezig was daarvan af
te komen. Hij schrok echter van de
mededeeling, dat dit niet kan geschie
den door een enkele wijziging van de
loonlijsten. Als de zaak inderdaad zóó
eenvoudig was, was ik er veel eerder
toe overgegaan. Wij kunnen van het
zegeltjes plakken alleen afkomen door
een totale wijziging van de Invalidi
teitswet. Wil men er pf karnen, waar
ik ook voor hen, dan tooet het geheele
stelsel van de wet een grondige her
ziening ondergaan en moet een een-
neidsrente worden ingevoerd. Men is
daarmede op het Departement bezig
en daarover zal dan net advies wor-
van Sdd^ VaU den H°0gen Raad
De Minister is dus niet voornemens
gebruik te maken van de gelegenheid
Een verhaal uit den Fransch-
Duitschen oorlog.
door
ANNIE LUCAS.
Uitgave Neerbosch' boekhandel.
10.)
De grauw© dageraad begon reeds aan
te breken, voordat ik, nog steeds even
ontrust van gemoed, den slaap kon vat
ten. Kon ik er wel op rekenen, dat die
,,fi u ™dige heiligen daarboven zich
au tonne ongestoorde rust zouden opma-
medelijden te hebben met mijne
on ust? Als de smetten en het bederf,
oor aardsche hartstochten en gevoelens
veroorzaakt, verdwenen waren dooi' het
routerend vuur, zouden dan ook de her
innering van ©n het medegevoel met aard
sche zorg en droefheid niet hebben opge
houden te bestaan? Maai- al was dat niet
zoo, dan kon er nog wel een ander be
zwaar zijn. Hoevelen riepen in dezen nacht
wel hunne hulp in, velen, die er misschien
nog jneer behoefte aan hadden 'dan ik.
■tioe menigeen toch moest verscheiden©
oners leggen op het vreeselijk oorlogs
altaar, terwijl ik, wij, er slechts één te
brengen hadden. Zou het echter niet mo-
ceiijk kunnen zijn, dat het brengen van
die de tegenwoordige wet biedt. Hij
overweegt een totale wijziging
der wet en komt daartoe waarschijn
lijk, om de controle op de rentekaarten
te besparen.
Want die controle is nog al omvang
rijk.
Dat die controle noodig is, is te
wijten aan het vaak niet nakomen
van hun verplichtingen door de werk
gevers en aan het gebrek aan durf of
belangstelling aan de zijde van den
arbeider, waardoor de meest natuur
lijke controleur, de bij de zaak be
trokken arbeider, zich' te zeer onbe
tuigd laat, wanneer een werkgever niet
voor hem! betaalt.
Het nieuwe systeem-Aalberse zal de
rentekaart doen verdwijnen, maar
daarmede ook den arbeider doen op
houden verzekerde te zijn, althans zal
doen ophouden, dat de arbeider per
soonlijk is ingeschreven, belang heeft
bij geregelde premiebetaling; zal doen
ophouden, dat 's mans rente afhangt
van de w e r lc e 1 ij k e premiebetaling
en van het betaalde bedrag.
De individueele verzekering gia.at te
looi' en daarmede een der hoofdge
dachten van de Invaliditeitswet.
Is er nu wel reden, dat de arbeider
zich voor de rentekaart interesseert,
alsdan zal het den arbeider koud
kunnen laten of zijn werkgever be
taalt of niet, even koud als hij de
Ongevallenverzekering.
De gedachte, dat, wat op rentekaar
ten is betaald, is afgezonderd (be
spaard) loon gaat verloren. Tevens
gaat verloren de gelegenheid, dat de
arbeider, die ophoudt verzekering-
plichtig te zijn, in de verzekering' blijft
door zelf de betaling voort te zetten.
In het nieuwe systeem zal daardoor
de voor een arbeider via de loonlijst
betaalde premie, wanneer de man niet
meer in loondienst gaat, verloren geld
zijn, tenzij het totaal aantal weken,
waarover hij in loondienst is geweest,
eenigszins beduidend is.
Want voor rentetoekenning zal toch
noodig zijn, dat vaststaat, dat de man
inderdaad arbeider was. En zulks niet
gedurende slechts een 14 dagen vóór
zijn 65e jaar, of een 14 dagen vóór
zijn invaliditeit, maar gedurende een
b eboorlij k tij dsverloop
Anders gaat een ieder, die voelt
aankomen, dat hij in de termen voor
een rente gaat vallen, gedurende een
blauwen Maandag bij zijn buurman
op de loonlijst compare eren (misschien
wel zonder' bij buurman te werken,
zonder loon tè genieten).
Ja, dan is het zegeltjes plakken weg,
maar dan komt weer terug het om
slachtige, .tijdroovende, dure, verve
lende, onzekere onderzoek of de arbei
der in bijv. de laatste 10 jaren over
156 weken in loondienst is geweest
(deze cijfers ontleen ik aan oud artikel
373 der Invaliditeitswet; iets derge
lijks zal toch weer als maatstaf moe
ten worden aangelegd.)
En door dat onderzoek zonder ze
geltjes plakken, is men van den regen
gekomen in den niet zaehten drup.1)
Komt de premiebetaling via de loon
lijst, dan zullen wel onder de verze
kering blijven de personen, die in eenig
bedrijf werkzaam zijn, maar niet de
arbeiders, die buiten eenig bedrijf in
loondienst werken. Die komen immers
niet op een loonlijst voor. Zij gaan de
verzekering uit, al loopt hun aantal
in de honderdduizenden.
Maar loonlijsten behoeven ook niet
aangehouden te worden althans
volgens de Landbouwoiigevallenwet
door de werkgevers, die aangesloten
zijn hij een bedrijfs-ongevallenveree-
niginjg, zoodatof de landarbeiders
voor een deel buiten de invaliditeits
verzekering zullen komen (dan zou er
nochl geplakt noch betaald behoeven
te worden) óf de Landbouwongevallen-
wet, zal zóó dienen gewijzigd te wor-
U Bedoeld onderzoek is ook daarom zoo
moeilijk, omdat het publiek bemerkt bet
dat er sprake is iemand iets uit een publiek
fonds te doen ontvangen zijn opgaven
voor betrokkene gunstig wil doen zijn.
dat ééne ons even zwaar viel, als de vele
offers van anderen. Zouden de heiligen
dat wel goed onderscheiden? Konden zij
het? Toch konden de zusters, moeders,
kinderen, op niets anders bouwen, dan
op hunne goedgunstigheid en bemiddeling.
Hoe zouden anders onze behoeften, ang
sten, bekommeringen, de aandacht trekken
van Hem, die zoo hoog boven allen ver
heven troont, en weldra tri bliksems van
oordeel en wraak los zou laten over ons
onschuldig volk?
In mijne verblindheid en smart riep ik
dien nacht alle mogelijke heiligen aan,
om de heilig© maagd te smeeken toch voor
ons op te willen komen bij haar Zoon.
Ach, wel mogen mijne tranen stroomen
'bij het herdenken van het grievend on
recht, dat ik hem aandeed, Hem, die ge
zegd heeft: Kom tot Mij, tot Mijzelf. God
zij dank, nu ken ik Heim, niet als den
schrikaanjagenden Christus, gezeten op
Zijn hoogen troon te midden van vernie
lende bliksems, die rich alleen door dui
zenden heiligen zou kunnen laten bewe
gen om het zwaard der wrake af te wen
den, maar als den zaehten, neder igen Je
zus, den Man van Smarten toen Hij nog
'op aarde was; maar nu verheerlijkt in den
hemel, medelijden hebbende met onze zwak
heden. Nu weet ik, dat Hij onze beproe
vingen afmeet, met wijsheid niet alleen,
-maar met de diepe ondervinding, opge
daan met sterke roeping en tranen in de
dagen Zijns vleesches. Nog altijd deelt Hij
in de zwakheid en droefheid van hen,
den, dat alle landbouwers loonlijsten
moeten aanhouden.
Ook voor de zeelieden wordt geen
loonlijst aangehouden. Die komen er
dus ook al nuiten.
Inderdaad, er is meer mee gemoeid
dan het vervaardigen van een enkel
Koninklijk besluit!
De heele zaak gaat onderst boven;
't systeem wordt anders.
De ingeschreven arbeider verdwijnt.
Zoolang de man niet invalide of 65
jaar is, is hij een nummer op de loon
lijst en i s hij invalide of 65 jaar, dan
komt onder bepaalde condities
de eenheidsrente.
Noch de duur van de premiebeta
ling, noch het bedrag der betaling]
zal dan invloed op de uitkeering
hebben.
Een arbeider is invalide, hij krijgt
idem zooveel. Een arbeider is jaar,
hij krijgt ook idem zooveel. En of
de taan nu kringetje gespuwd heeft
vele jaren lang en weinig gewerkt,
dan wel altijd een eerste klas werk
man was en een daaraan geëvenredigd
loon geregeld heeft verdiend, 't geeft,
niet, de ïnan krijgt de éénheids-
rent e.
Mooi is (het niet, al lijkt liet een
voudig.
Vervalt de individueele verzekering,
dan vervalt ook de tegenwoordige
toepassing van art. 99 dei' Invalidi
teitswet (de medische behandeling in
of buiten inrichtingen, wanneer inva
liditeit dreigt).
Althans de toekenning van die be
handeling schijnt slechts mogelijk,
wanneer elke verzekerde ingeschre
ven is.
Wordt ze in het 'nieuwe systeem ook
mogelijk gemaakt, dan zal óf weer
een waclittijds-eisch moeten worden
gesteld, waarvan het enorme onder
zoek of de man de vrouw .piles
bij elkaar wel zoo en zoolang in loon
dienst geweest is, somtijds bij tal
van verschillende personen het
gevolg is (gaat het maar eens naplui
zen voor een werkvrouw of een los
arbeider) óf men zou den sprong moe
ten durven doen, dat een ieder, in
loondienst of niet, recht heeft van
wege het Invaliditeitsfonds geneeskun
dig behandeld te worden.
'k Vermoed, dat daarvoor .al heel
moeilijk een rechtsgrond te vinden
zal zijn, en ook, dat dan de premie,
te betalen volgens het loonlijstsysteem,
zoo hoog zal worden, dat de werkge
vers spoedig naar de Talm,a-regeling
zullen terug verlangen.
'k Vermoed ook, dat de Chris ten-
werkgevers de tegenwoordige regeling
zullen verkiezen, omdat 's Ministers
voornemens in botsing komen met hun
program' van aktie, waarin gewenscht
wordt
„Bij de sociale verzekering wordt
er meer tegen gewaakt, dat het per
soonlij k verantwoordelijkheidsgevoel
niet wordt afgestompt".
De plannen van den Minister zijn
niet ten volle bekend. Wel is bekend,
dat men tot reorganisatie van de ge
heele sociale verzekering wenscht te
komen.
't Schijnt wel noodig er aan te
herinneren, dat reorganisatie minder
raag doen denken aan slooping ge
volgd door nieuwbouw, dan aan ver-
houwing en dat, als in de le periode
van het M.inisterie-Ruys de Talma-wet-
ten (behalve de Ziektewet) volgens be
lofte werden ingevoerd, het in de 2e
periode geen al te zware eisch van
consekwentie is, dat de hoofddenk
beelden van die wetten gehandhaafd
blijven.
P. K(eulemians).
(De Christenpatroon.)
Stervend Rusland.
Het Nan sen-Comité heeft zijn propa
gandaboekjes doen herdrukken en tevens
een plaat in 't licht gegeven. Plaat en
boekjes zijn voor de propaganda bij het
Comité (adres Het Scheepvaarthuis, Am
sterdam) gratis op aanvraag te ver
krijgen.
w i i 11 r1 h unew
die Hij gekocht heeft, niet met zilver cn
goud, maar piet Zijn eigen, dierbaar bloed,
het eenig-e reinigingsmiddel voor onreine
zondaren.
Het was niets nieuws voor mij in uren
van zorg en kommer eene akelige leegte
in mijn hart te gevoelen, die geen aard
sche schatten, hoe kostbaar ook, kunnen
aanvullen, een gevoel van onuitsprekelijk
verlangen, dat geen menschenstem, hoe
feeder ook, tot bedaren kan brengen. Ik
herinner mij zeer goed uiren uit mijne
kindsheid, toen ik van een tijd droomde,
Waarin dat alles voldoening zou vinden,
in de heilige rust en eenzaamheid van een
klooster; maar nadat in mijne eerste meis
jesjaren de zorgen en plichten des levens
zooi waren toegenomen, dat ik dien droom
moest laten varen ©n mij moest gorden
tot den uitwendigen strijd, sloot ik mijne
coren zooveel mogelijk voor de inwendige
stemmen, die van God en ©en eeuwig leven
spraken. Ik deed het uit vrees, dat zij
mij .ongeschikt zouden maken voor het
leven in' de wereld, dat ik mij genoodzaakt
zag te leiden; wel is waar niet een leven
van vermaak en dwaasheid, dat had niets
aantrekkelijks voor mij, maai' van huis
houdelijke bezigheden en liefderijke zorg
voor de mijnen. Ik was thuis noodig. Ande
ren mocht het vergund zijn hare zaligheid
te werken in klooster en cel, ik moest een
van degenen zijn, die zich aan den zoomt
harer kleederen vastklemmen en vertrou
wen, dat de overvloed van hare goede
werken een steun zou wezen bij1 hare
Het Comité schrijft ons dat de actie
nog niet kan gestaakt worden. En 't voegt
er bij:
„Dat bewijst het volgende telegram dat
de heer Riemersma, onze Russische ver
tegenwoordiger te Diomitriefka nabij Sa
mara, ons den 20en September zond:
Voeden thans 10.000 menschen. Aan
tal vermeerdert snel. Toestand ten Zui
den onzer districten buitengewoon
slecht. Ongeëvenaarde hongersnood
wordt daar binnenkort verwacht.
Den 3en October schreef Dr Nansen's
organisatie te Genève ons o. m. als volgt:
Te Samara hoopte men dat de oogst
70.000 ton graan zou opleveren, doch
vermoedelijk zullen slechts 7500 ton ge
oogst kunnen worden. Deze informatie
wordt door den heer Lander, verte
genwoordiger der Sovjet-autoriteiten bij
onze organisatie bevestigd.
Do oogst is in den omtrek onzer dor
pen te klein uitgevallen, daal' de bewo
ners uit wanhoop het grootste gedeelte
van het zaaikoren hebben opgegeten en
zij te uitgeput wai'en om de velden vol-
doiende te jjebouwen.
Slechts indien wij deze menschen tot
den volgenden oogst, menschelijkerwijs
gesproken, in het leven houden, zullen wij
blijvend werk hebben verricht, en wij
hopen van harte, dat u ons juist in de
zen tijd uwe medewerking niet zult ont
houden-
Wij nemen deze gelegenheid te baat,
om er nogmaals op te wijzen, dat ons
Comité niet de miriste politieke
'of economische doeleinden na
streeft. Ons doel is slechts bewoners
van een aantal dorpen van den alleraf-
schuwelijkslen dood te redden.
(Tot zoovel' het Comité. Wij brengen
in herinnering dat wij, dank zij de mede
werking onzer lezers, aan het Comité in
totaal hebben gezonden f 146,25 plus
f 136.65 plus f23.50 is f306,40 en steeds
bereid zijn giften en gaven in ontvangst
te nemen en te verzenden. Red. de Zeeuw).
„Grooten" en „kleinen".
Wij lazen in „Het Volk" 't volgende
bericht uit Rotterdam:
„Gistermorgen werd voor het kanton
gerecht te Rotterdam behandeld de zaak
tegen de firma C. Jamin, beklaagd van
overtreding der Loterijwet. Bij het koo
pen van artikelen in hare winkels kon
men een z.g. stembiljet invullen, om aan
te geven van welk artikel men meende
dat het meest verkocht werd. Voor de
goede oplossers waren prijzen in geld toe
gezegd.
Eischf 1000 boete of 50 dagen hech
tenis".
Nu nemen wij 'tvoor Jamiin niet op;
schrijft Friesch Dagblad verder.
Noch voor Üe vele winkeliers, die vooral
om 'dezen tijd en zoo tegen St. Nicolaas
en in allerlei vorm van die raad-festrjnen
aanrichten.
Maar nu willen w© toch vragen: Ja-
min hoort vanwege een dergelijke raderij
duizend gulden tegen zich eischen. En d©
voedstervader van „Het Gouden Kalf",
die loterijt in 't groot, die de millioenen
klopt uit de beurzen der gokzieke schare:
Hij is voor de mazen der Wet maar
niet te vangen!
We wijten dit den rechter niet. Die
moet eerlijk de Wet handhaven. Ook
waar zij "niet fijh genoeg geredigeerd is
om den sluwen Wetsomzeiler er op> te
pakken. Maar dan moet die Wet veran
derd. Want als de (kleine overtreders)
gehangen worden en de groote vrij uit
gaan, dan bevredigt dit niet het rechts
gevoel van het volk.
O vervloed van Consum'pjtie*
i. aardappelen.
De Minister van Landbouw a.i., deelt in
antwoord op vragen van den heer Braat
betreffende het nemen van maatregelen
ter bevordering van den uitvoer van con
sumptie-aardappelen, het volgende mede:
Het is den Minister alleszins bekend,
dat de aardappeloogst hier te lande dit
jaar zeer ruim is en dat de productie
de "behoefte aanmerkelijk overtreft. Dit
smeekingen, opdat ik ten laatste, als het
vagevuur zijn werk voltooid zou hebben,
de rust mocht verkrijgen voor ziel en geest
die hier op aarde nooit mijn deel zou kun
nen zijn.
HOOFDSTUK. IV.
.Een verijdelde droom.
De volgende dag was Marie's trouwdag.
Het huwelijk werd voltrokken in de oude
kerk van St Roch. D© ouders van den
bruidegom waren er op gesteld, dat hun
eenige zoon 'in den echt verbonden zou
worden binnen dezelfde grijze muren, die
getuige waren geweest, van hunne ver
bintenis ©n van zijn doop. Zij hadden ©en
bakkerswinkel in de Ru© St Honoré, die
nu op Julius en Maria zouden overgaan,
terwijl die oude lieden hunne laatste levens
jaren ia rust en vrede bij hunne kinderen:
wenschten door t e brengen. Wij, Nina, oom
Louis, Arnold en ik, wanen er bij tegen
woordig. Het was ©en knap paar. Julius
met zijn flink, mannelijk voorkomen en
van geluk stralende oogen, Maria bedeesd,
verlegen, bevend, nu eens bleek, dan we
der met een blos op "de wangen, de oogen
neergeslagen, en het aardige mondje nu
eens trillend van aandoening, dan weder
een en al glimlachjes. Ach, hoe moét dat
beschuldig, kinderlijk gelaat langzamerhand
eene vreesenjxfc Verandering hebben "on
dergaan, om te worden wat het was, toen
August het op dien akeligen dag voor fiet
laatst zag. Ach Maria, lieve Maria, nie
mand" dacht er aan een voorbod© van nade-
Jaatste is echter geen1 uitzondering, doch
regel. Immers, in de jaren vóór den oorlog
bedroeg de uitvoer van aardappelen ge
woonlijk 40 tot 40.000 wagons of 300
h 400 miillioen K.G. 'sjaars, terwijl daar
nevens nog gemiddeld 60 tot 70 mil-
lioen K.G. aardappelmeel, overeenko
mende met 300400 millioen K.G. aard
appelen, werd geëxporteerd.
liet aanwezig zijn van een aanzienlijk
overschot is derhalve geenszins buitenge
woon. Abnormaal is dit jaar slechts het
ontbreken van een loonend afzetgebied.
Dlit is grootendeels een gevolg van twee
omstandigheden, namelijk: a. den grooten
oogst in de meeste omringende landen,
waarheen vroeger geregeld aardappelen
in groote hoeveelheden werden uitge
voerd; b. de verminderde koopkracht
van onze grootste afnemers, in het bij
zonder van Duitschland.
De minister is van meening, dat in deze
omstandigheden dooi' Regeeringsmaatrege-
'en geen wijziging kan worden gebracht.
- H&t Departement van Landbouw heeft in
gevallen, dat builenlandsche Regeeringen
den invoer van aardappelen belemmeren,
stappen gedaan om deze belemmeringen
opgeheven te krijgen. In dit verband kan
worden opgemerkt, dat de door de Zwit-
sersche Regeering ingestelde plotselinge
verhooging van invoerrechten reeds weder
is verminderd.
Daarentegen hebben stappen, bij de Ita-
liaansche Regeering gedaan, om intrekking
te verkrijgen van het invoerverbod van
aardappelen, naar welk artikel in Italië
vraag schijnt te bestaan, niet tot het ge-
wenschte resultaat geleid.
D1 o Spiegel (uitg. Kirchner te Am
sterdam) is zijn nieuwen jaargang met
eere ingetreden. Op best glacépapier ge
drukt, komen de photo's thans meer tot
hun recht; o.a. de onthulling van het mo
nument te Den Helder; een luchtvaart-
demonstratie: vliegen zonder motor; een
schoenmakerspothuisje in Amsterdam, het
eenige nog overgebleven uit vorige eeu
wen; voorts photo's van jubilarissen.
De B ij be 1 van Keur, tweede druk,
van J ,H. Kok te Kampen.
De uitgever Kok te Kampen heeft een
tweede druk ter perse gelegd van den
in .1913 bij hem verschenen Staten-
Bijbel. Wij vestigden destijds op dezen
Bijbel de aandacht wegens enkele quali-
teiten die hem onderscheidt van alle vo
rige uitgaven van den Bijbel. Ons trok
natuurlijk aan zijn inhoud, behoudens taal
en spelling, zuivere reproductie van
„Keur". Maar ook om zijn uitwendige ver
schijning: zijn handig formaat, dat hem
zoo geschikt maakt voor het dagelijksch
gebruik in de huiskamer en bij de eigen
studie. En wat de uitvoering aangaat,
trok ons aan de plaatsing der zoogenaam
de randteekeningdeze kantteekeningen,
somwijlen zoo moeilijk te vinden, zijn
in den Bijbel van Kok aanteekeningen
onder aan de bladzijde geworden. Dus
zoo iets als noten. Dat maakt, dat men
de verklaringen terstond vinden kan. Zoo
wordt derhalve de gemakkelijkheid van
het gebruik en het lezen van dit Boek
zeer bevorderd. Nieuw is dit niet; want,
gelijk prof. Lindeboom in zijn „L. S."
voorin in dezen Bijbel opmerkte, deze
methode werd reeds toegepast in de uit
gave van Ravesteyn en anderen.
Aantrekkelijk zijn ook de Inleiding op
hel Oude en die op het Nieuwe Testament,
en de inleiding op elk der 66 Boeken die
in den Bijbel voorkomen. Het werk van
Kok verscheen in drie deelen, en dit zal
nu ook weer het geval zijn met dezen
tweeden druki twee deelen Oude Testa
ment, en één deel Nieuwe; zoodat wij ook
dezen Bijbel van Kok wederom van harte
aanbevelen.
Korte Verklaring der Heilige
Schrift met nieuwe vertaling. Galaten,
door dr S. Grevdanus. Kampen, J.
H„ Kok.
Gelijk wij reeds vroeger opmerkten,
hebben wij hier te doen met een onder
neming, welke ten doel heeft aan het
Nederlandsche volk een Bijbel met Bijbel
verklaring aan te bieden, waarvan de
rend" onheil te zien in de Aprilbuitjes van
afwisselende tranen en lachjes, waaronder
gij ons huis verliet voor de woning, waarin
binnen kort de netten gespreid zouden
worden Om uwe argelooze voeten te ver
strikken. i
Onze vrees en Leo's hoop werden wel
dra vervuld. Zijn regiment kreeg bevel
om zich zonder dralen gereed te maken,
ten ©inde naar d© voorposten op te trek
ken. Hot moest deel uitmaken van het
Eijnleger. Wij zagen hom maar weinig in
die dagen. Hij ging vroeg uit en kwami
laat terug. Hij was levendig ©n opgewekt
en sprak met vuur over de gemaakte plan
nen en over allerlei waarschijnlijkheden.
H'et scheen alsof hij al zijn twijfelingen en
bange voorgevoelens op zijde gezet had.
Het krijgsmansinstinct, zoo sterk ontwik
keld in zijn volk ©n geslacht, deed zich
gevoelen, de welkome verandering van
het werkelooze leven en de kleine dage-
lijksche plichten in het opwindend vooruit
zicht van veldtochten en schitterende
heldenfeiten, de hoopvolle veerkracht van
het jeugdig gemoed, dat zich nu had moe
ten losmaken van de beangstigende ge
dachten ©n onderzoekingen, dat alles te
zamen bracht de ontrustend© fluisterstem
men tot zwijgen, die zich in de stille,
nachtelijk© uren, aan studie en onderzoek
gewijd, hadden doen hoeren.
(Wordt vervolgd]
