1)E ZEEUW
TWEEDE BLAD.
Gemengd Nieuws.
Kerknieuws.
FEUILLETON.
De Ezeltjes van Palermo.
- b.
VAN
ZATERDAG 10 JUNI 1922, No. 212.
Der Liberalen avondstond.
Noppis het niet geheel ten einde
liet drama van een politieke partij,
die nu niets meer heeft te zeggen
tot de kiezers. Eenige gemeenplaat
sen, hier en daar uitgesproken door
de z.g leiders, belieft men voor de
zooveelste keer het moede kiezers
oor in te dreinen.
Regeeren is gélukkig voor hen af-
geloopen, dat weten de heeren. Nu
kunnen ze nog slechts speculeeren op
een wipplankplaats. Dat is hun laatste
houding, doch ook zulk eene waar
door zij geheel en al ontmaskerd wor
den. Herinneren wij ons nog slechts
wat 'n jaar geleden' in Amsterdam is
geschied. Eerst groot kabaal gemaakt
tegen het roode gemeentebestuur.
Neen dan zij, zij waren edeler dan
de socialisten.
In dit soort van valsche waarschu
wingen hebben zij steeds hun kracht
gezocht. Nauwelijks hebben zij be
grepen, dat de anti-revolutionaire en
christelijk-historische groepen op de
vrijheid voor de Roomschen omtrent
processies wel wat tegen hebben, of
zij laten den Roomschen behoorlijk
duidelijk weten, dat zij (liberalen)
geen bezwaren er tegen hebben. En
zi.i juist zijn die colporteurs met
die praatjes óver de Roomsche ge-
aren als brandstapels e. d. g.
Welnu deze broeders hadden we
kenlang hun zin er op gezet de be
volking van de hoofdstad goed te
waarschuwen tegen de rooden.
Doch toen de verkiezingen achter
den rug waren, hebben cle liberale
heeren drie socialisten in het gemeen
tebestuur van Amsterdam gestopt en
hun Judasloon was: ook een zetel!
Is het wonder, dat invloedrijke li
bérale organen verklaren, dat de ver
wachtingen in bepaalde opzichten van
den Vrijheidsbond gekoesterd, voor-
velen reeds zijn beschaamd?
Wel zaak is het op te passen en
vooraf goed te weten op wien men
stemmen zal; aangezien van de anti
revolutionaire candidaten zonder twij
fel te verwachten is dit leert hét
verleden van deze mannen dat zij
met overtuiging en krachtig zullen be
vorderen wat ons program biedt.
Nog een staaltje.
In bovenstaand stukske van over
,,cier Liberalen avondstond" wordt op
de onbetrouwbaarheid der liberalen
gewezen.
Wij hebben nog een paar staaltjes,
die wij tot in het oneindige zouden
kunnen vermeerderen.
lo. Als twee Joodsclie marktcon-
currenten schelden Vrijheidsbond en
S. D. A. P. elkaar uit, bij verkie
zingen, doch zóó zijn de verkiezingen
met achter den rug of de concurren
ten blijken vriendjes te zijn. Zóó te
Amsterdam, waar zij de zetels voor
den Raad verdeelden, opdat Rechts
er buiten zou blijven. Zoo ook in de
Statenvergaderingen waar zij malkaars
candidaten steunen, en wel zoo, dat
met name de Friesche liberalen de
socialisten Polak en Van (Kjol, de
Noord-Hollandsche liberalen de socia
listen Vliegen en mevr. Pothuis, en
de Groningsche liberalen mr. Men-
dels in de Eerste Kamer brachten,
en de socialisten wederkeerig op de
mannen van den Vrijheidsbond heb
ben gestemd.
Ja zelfs moet in een openbare kie
zersvergadering te Den Haag een spre
ker van den Vrijheidsbond, nog
„En dan de aankomst te Palermo,
dat is ietst oh zoo spreekt een
kennis voor jo vertrek.
Jawel, weer en wind dienende. Nu
waren die niet dienende bij onze aan
komst met de boot vanuit Napels. We
viewed the mist but we missed the view.
Door grauwe nevels schemerden in de
verte kale bergspitsen, 'n heele keten;
flaarvoor, vaag, vele huizen, hooge schoor-
steenen en op den voorgrond de ver in
lr.ee uitgebouwde landingskade.
Naast mij op de plecht van de boot
staat eene nog, jonge vrouw! in de rouw,
die ik in Rome ook al.; telkens ont
moette. In 't hotel, in 't museum wissel
den wij een enkel woord. Te Florence
in de San Trinitakerk hadden wij samen
staan zien naar een groot doek, Petrus
voorstellende, 'n oogenblik na de wonder
bare vischvangst, zijn arm bijna ruw
afwerend naar Christus uitgestrekt„Heer
ga weg van mij, want ik ben 'n zon
dig mensch!" Petrus ziet niet opwaarts,
maar in zichzelf op dat moment, zijn gan-
sche zielestrijd uitgedrukt in zijn blik, de
crisis weerspiegelend; 'tconflict weerge
vend het schuw menschelijk terugdeinzen;
voor de diep in 't hart gevoelde heer
lijke, maar ook ontzettende opvordering.
iMet 'n schok, het eerste begrijpen't zal er
toch van moeten komen.
Wij spraken er even over, hoe het
geziene te Rome en Florence, je niet
meer loslaat, 'tls zoo gauw niet bezon
ken. Telkens zie je die diepgevoelde,
wel een der Vrijheidsbond-candida-
ten! iu zijn bestrijding der belan-
genpartijtjes,'zonder 'protest, de men-
schen hebben aangeraden te stem
men op de candidaten van den Vrij
heidsbond of... van de S. D. A. P.
Nog e>en!
In Het Vaderland klaagt een
inzender, dat de Vrijheidsbond geen
klaren wijn schenkt ó.a. in zake zijn
standpunt ten aanzien der Landsver
dediging.
De heer Dl Manassen heeft in een
openbare kiezersvergadering gezegd,
dat de leuze van genoemden bond
is: „Ontwapening van Neder
land met behoud van een po
litieleder", en dit standpunt heeft
verdedigd met'dezen naleven beweeg
grond:
„Geen land ter wereld zal ooit een
ontwapend Nederland aanvallen. Ne
derland zou een schitterend en zeer
vruchtbaar moreel voorbeeld kunnen
geven"; terwijl voor den zelfden
Vrijheiclsbond 'onlangs in het openbaar-,
de overste Schuurman precies het te
genovergestelde van hetgeen door den
heer Manassen aan de kiezers, na
mens den Vrijheidsbond werd voor
gezet, kwam bètooigen; gelijk men zich
trouwens uit 't debat tusschen dezen
officier en Jhr de Muralt nog wel
herinneren zal.
Ook hierin derhalve onbetrouwbaar.
Arme, arme Braat.
De funeste pogingen van den plat
telandershond om splitsing tusschen
de kinderen van een volk te bren
gen worden nog immer voortgezet.
Inzonderheid met het praatje van
bezuinigen ten behoeve van de arme
arme menschen van het platteland.
Daarin is al deze leugen, dat een
toestand, waarin land-" en tuinbou
wers nu verkeeren, droeviger getee-
kencriwordt dan hij inderdaad is. Ook
in de steden kent men de gevolgen
van den wereldoorlog:
Van bezuinigen verwacht liet blijk
baar de Plattelandersbond. Althans
nu, doch dit is niet een historische
trek. Bovendien valt te betwijfelen of
de uitvoering van hel Program van
dien bond ons land financieel niet
naar den kelder zou helpen.
In 1918 las men in het Program
van dien bond, dat de herziening en
verbetering der salarissen van ambte
naren ten plattelande (onderwijzers,
rijks- en dorpsveldwachters, secreta
rissen, commiezen, burgemeesters,
enz.; moest worden gesteund.
Braat beeft die beweging gesteund
met de liberale heeren. Millioenen en
millioenen zijn in de waagschaal ge-
stela.
Braat heeft ook öp 3 December 1919
gestemd voor den subsidiepost, waar
uit bijdragen aan opera's en dergelij-
ken worden hetaalcl. Deze post is
aanvaard met 42 tegen 41 stemmen
Braat heeft 26 Maart 1920 gestemd
tegen de \vet ter bestrijding van liet
onredelijk opdrijven van prijzen.
Braat heeft gestemd 2 Juli 1920
voor de salarisverhooging van de rech
ters in de groote steden en voor het
voorstel om de salarissen van de grif
fiers bij de kantongerechten te bren
gen van f2500 op f3000.
Braat heeft gestemd tegen het voor-
stel-Rutgers om een belangrijk bedrag
niet aan het Koninklijk Landbouw-Co-
mité af te dragen. De heer Rutgers
meende, dat het voornoemd comité
belangrijke buitengewone inkomsten
had verkregen, tengevolge waarvan de
schatkist kon worden ontzien. De
schatkist ontzien heeft in de voorbij
gegane 3 jaar van Kamerlidmaatschap
van Braat niet op diens weg gele
gen. reden waarom men nu mei dezen
heer en zijn vrijbuiterstroep voorzich
tig moet zijn.
suggestieve tot kunst geworden geloofs
uitingen weer voor oogen.
Al die menschelijke gestalten daar op
de landingsplaats, vaag te onderscheiden,
doen ons denken aan de Inferno, schim
men wachtend op den lugubere veerman.
Wij rijden langs de kade; 'twordt wat
helderder en 'teerst wat je opvalt zijn de,
in vele kleuren beschilderde, tweewielige
karretjes, soms getrokken door 'n muil
dier, maar meestal door 'n ezeltje. En Wat
voor ezeltjes. Gezellig ruig is hun bruine
vacht en de uitdrukking van hun snuit
ik zou bijna zeggen „schattig". Je moet
ze st.reelen. En opgesierd dat ze zijn!
Rood, blauw, geel, groen is hun tuig.
Boven op den kop op 'n lange steel
prijkt een korte pluim. Op hun rug op een
een soort hoog juk wuiven eveneens veel
kleurige pluimen. Nu heb je vrouwen
die 'n mooie hoed goed, flatteus kunnen
dragen, andere verstaan die kunst niet.
Met die ezeltjes is 't net zoo. Deze hier
is een chique Parisienne, die daar met
scheef gezakte pluim op één oor, stakkert,
loopt voor gek. Heele enkelen, puriteinen,
wars van alle opschik, loopen in een
voudig degelijk bruin-grijs leer. En klein
tjes dat er bij zijn! Kleiner dan deze
kan 'ttoch niet; 'tlijkt niet veel hooger
dan 'n groote hond en werkelijk, daar
stapt er nogal een kleinertje voorbij.
Voor wie liever niet in Palermo zelf
Verblijf willen houden, ligt even buiten
de stad een hotel, omgeven door 't tuin,
waar wij ons hier geen denkbeeld van
kunnen vormen. Bij ons zien we hier en
daar bloemperken in 'tgazon; daar is het
hl bloemen, anjers, violieren, geraniums,
irissen in lange breede rijen, rozen ber-
ceaux jvormend, bedekkend de lage muren,
zich slingerend langs de steenen trappen,
De vrouw van den boschwachter.
Wij lezen in de Nieuwe Rrovinci-
a 1 e:
Het is gebeurd in Duitschland.
Een boschwachter had een drietal stroo-
petrs, gevaarlijke lieden, betrapt op wild-
roof en den rechter overgeleverd.
Hevig verbitterd zwoeren de boosdoe
ners wraak.
Uit de gevangenis ontslagen, zwierven
ze, zonder zich te laten zien, om des bosch
wachters eenzame woning rond.
Na lang spieden zagen zie den man uit
gaan; en dat was het juist, waar ze op
gewacht hadden. Nu zouden ze zich bloedig
ontzettend wreken. Ze zouden den bosch
wachter treffen in het dierbaarste, wat hij
had: in vrouw en kinderen.
De een met een bijl, de andère met re
volvers gewapend, slopen ze naar de wo
ning.
Maal' God beschikte het zoo, dat de
vrouw juist de ellendelingen zag naderen.
De deur in 't slot werpen was het werk
van een oogenblik; doch wat zou dit baten
tegen zulk een bende! Nauwelijks was de
langstige vrouw bij haar kinderen in de
huiskamer teruggekomen, of reeds ver
brijzelden bijlslagen de ramen.
In dien uitersten nood vloog de moeder,
die nooit een wapen had gehanteerd, naar
den wand, rukte een altijd geladen dubbel
loops geweer van den haak, bracht het aan
den schouder en gaf op de belagers van
haar leven en haar kroost vuur.
Doodelijk getroffen zeeg een reeds bin
nendringende aanvaller ineen en de ande
ren vluchtten.
Het gezin was gered.
Neen! Geen vrouwen met geweren!
Maar in zulk geval?
Evenals het geweer in de sidderende)
handen dier Ijoschwachtersvrouw, is het
stembiljet in de handen onzer vrouwen een
wapen, .tot verdediging van het liefste
wat zij bezit.
Vrijzinnigheid sociaal-democratie -
communisme anarchisme.
Ziedaar de noodlottige keten van vier
schakels.
Hongarije heeft bewezen en Rusland
bewijst nog, waar het toe komt, indien
de revolutionaire idee zegepraalt.
Huwelijksontheiliging en gezinsontbin
ding behooren tot do gevolgen.
Dat zal in de volgende nummers men
leze ze toch en late ze lozen! in den
breede en klaarlijk worden aangetoond.
Voor ditmaal stelden wé ons alleen ten
doel, de gemoedsbezwaren te ontzenu
wen van onze zusters, die m'eenen het
stembiljet, het wapen tot afwering van
een schrikkelijk gevaar, niet te mogen
gebruiken.
Het gaat bij de stembus van 1922 om
de allerhoogste belangen, om de eerc
Godsen daaromOnze v r o u w e n
mobiel!
Vervalsching van textiél-
stoffen. Dr Hamel Roos schrijft in hét
„Maandblad tegen de Vervalschingen":
„Wij hadden gelegenheid verschillende
vervalschingen te constateeren van z.g.
zijde en „zijde-achtige" stoffen. Het gold
hier weder de bekende verzwaringen met
waardelooze minerale stoffen, waartegen
wij reeds tien jaar geleden waarschuwden.
Een zijdé-achtige stof ais „louisin'e"
verkocht bevatte (ruim 40 pet. verzwarings
middelen (en kostte f 2.90 per meter. Een
klacht wegens „schiften" en het ontstaan
van talrijke gaten na eenige dagen dra
gons, Werd beantwoord met de bewering
„dat men voor dergelijke artikelen niet
kon inslaanen dat men voor dien
prijs niets degelijks kon verwachten." Wij
.stellen hiertegenover de vraag: Vallen,der
gelijke artikelen niet onder de Warenwet,
die toch in de eerste plaats waakt tegen
den verkoop van ondeugdelijke of ver-
valschte waren, zelfs indien de fabrikant
of verkooper bij den aankoop zegt (en
die afdalen tot waar het doorschijnend
blauwe water van de Tyrrheensche zee
ze bespoelt. 's Avonds bij maneschijn en
warm weer moet het heerlijk zijn in
zoo'n "geurende bloemenwereld, vooral
onder bijzondere omstandigheden.
Een groepje hotelgasten staan vroolijk
te praten in de verandah, waar 't be
schut is tegen de, dit jaar ook hier,
koude Maartsche wind.
„Geniet U hier niet?" wordt ter
loops gevraagd aan de dame in 't zwart,
mijn reiskennis. Waarom antwoordt zij
niet? We loopen samen wat langzaam
op en neer. „Genieten is een groot woord"
begint ze, en opeens vertrouwend vertel
lend: 'tWas voor den oorlog. Wij woon
den in Londen. Hij had als dokter een
drukke praktijk, nam elk geval zoo ter
harte. Ik moet nu denken aan een regen-
middag in 't vroege voorjaar. Hij was
toch zoo vroeg al uit gegaan en 't
werd zóó laat. Er kwam een onbestemd
gevoel bij mij opdat drukke verkeer,
;üfc maar nietMaar, 't kon toch óók
dat hij zoo dadelijk, opgewekt en wel, weer
bij me terug zou zijn! En 'weer blij
schoof ik de chaise-longue 'bij 't vuur,
de lamp aan, thee. 'k Had de voor
deur niet hooren openen, endaar
stond hij, lachend en druipnat! 'k Maakte
't hem behaaglijk, verzorgde zoo goed
mogelijk. 'tWas een heerlijke namiddag,
maar helaas, 't naderend vertrek wierp
zijn schaduw, vooruit, over ons samen
zijn.
We hebben dien middag gesproken over
flingen, waarover je in 't dagelijks, ge
wone leven niet dikwijls toe komt je
te uiten.
Ja, 't uitzicht is hier schitterend, lie-
yer toch was me ons "belachelijk kleine
i dit (gebéurt lang niet altijd!) niet voor de
qualiteit der waren te kunnen instaan.
Een tweede verzwaring, welke wij als
vcrvalsching betitelen, werd door ons
waargenomen bij een stof, die als zijde
a f 7.90 per meter verkocht werd en be
halve 'zijde, ruim 35 pet. waardelooze ma
terie bevatte. Ook deze stof vertoonde bij
het dragen zeer spoedig gaten op ver
schillende plaatsen. Het is ons natuurlijk
bekend, dat een zekere verzwaring (bijv.
10 pct.\ een geoorloofde handeling ge
acht wordt in verschillende landen, doch
ons onderzoek bewees hoe schromelijk
deze grens overschreden wordt.
Waar het belang van Staat en Burgei
tegenwoordig dringend gepaste bezuini
ging jeischt, mag in de eerste plaats daar
bij de vraag toch wel gelden: „Krijg ik
waarde voor den koopprijs?" En waar
gevallen als de bovenstaande bewijzen,
dat >lit zeer dikwijls absoluut niet het ge-
va! ,is, achten «wij het in het algemeen
belang tegen fabrikaten als bovenver
melde te waarschuwen, en de hoop uil
te .spreken, dat ook hier te lande o!
elders gefabriceerde textielstoffen onder
de artikelen der Warenwet opgenomen
mogen worden en dat bij den invoer uit
het buitenland certificaten ten deze wet
telijk vereischt zouden worden die den
winkelier of grossier zoowel als den koo-
per, aangaande de samenstelling de noo-
dige zekerheid zouden kunnen verstrek
ken.
Wij herinneren hierbij aan de zoo heil-'
zame uitwerking van onze Boterwet, die
met één slag een einde maakte aan het
botergeknoei, zonder daarom de marga
rineindustrie iu haar vlucht te heiemme
ren. Welnu, wij vragen hetzelfde voor de
eveneens zeer belangrijke industrie der
textielstoffen als zijde, wol en linnen; en
de Wel eischc onverbiddelijk de bena
ming „Surrogaat" voor mengsels die het
publiek kunnen misleiden en daardoor be
langrijk geldverlies kunnen berokkenen".
Het grootste schip ter wereld
De „Majestic" werd in Duitschland ge
bouwd, cïoch de eigenaars, de Hamburg
'Amerika Line, moesten het afstaan aan
Engeland, als schadeloosstelling voor veel
getorpedeerde schepen.
Men vindt thans geen bedden meelr boven
elkaar in de hutten, doch naast elkaar.
Over het geheel lijken de: hutten ook groo-
ter, waarschijnlijk, omdat het schip trots
zijn slankheid breeder is.
B<e „Majestic" meet 56.000 ton; zij is
956 voet lang, 100 voet breed en 102 voet
diep van do brug tot de kiel. Zij bezit 48
ketels met 240 ovens, die stoom levéren
voor vier turbine machines en kracht leve
ren voor quadrupcl schroeven van 100.000
JH.P. Het is een schip, dat met olie ge
stookt wordt.
De „Majestic" bezit verder negen stalen
dekken. Vijf in het benedenste gedeelte
van den romp, die ieder op zichzelf water
dicht ziin en waarvan de deuren door de
officieren op de brug gesloten en geopend
kunnen worden. Boven het vijfde dek ko
men de vier andere voor hutten én salons,
leeszalen, rookkamers, tooneelzaal, enz. De
aankleeding van die verschillende zalen
is buitengewoon prachtig en comfortabel.
Men krijgt misschien een idee van de ont
zaglijke grootte van dit schip, wanneer
men weet, dat het plafond van de eetzaal
31 voet hoog is. Dat er plaats is voor 4100
reizigers. Dat er ©en afzonderlijke a la
carte restaurant is met ©en palmzaal, die
even groot is als die van het Rita Carlton
Hotel.
Een van de nieuwigheden is het zwem
bad, geheel gedecoreerd in Piompeiaansche
stijl. Het word gevuld met verwarmd zee
water. Dit zwembad heeft een oppervlakte
van 820 vierkante voet.
Bedenk even, dat er 15.000 electrische
lampen gebruikt worden. Er is een volledi
ge telefoondienst aan boord. Natuurlijk met
©en centrale. Ieder© 'hut is telefonisch
verbonden. De kinderen hebben een eigen
speelzaal en eetzaal, juist als de kinder
juffrouwen en de bedienden der reizigers.
Gij vindt er een winkel, waar gij alle
tuintje, waar één mager appelboompje in
bloei stond."
Vanuit de open verandah klinken een
paar accoorden en dan 'tbekende:
De uren lief met u doorleefd
Als (paarlen zijn z'aaneen geregen.
M'n vertelster staat in eens op. „Tot
ziens" en gaat de tuin door naar binnen.
Even later hoor ik 'n raam «luiten.
Had ze nog de laatste regels verstaan
Het Kruis te kussen
Stil te zijn.
't Zal leen paar dagen later g.eweest zijn,
op 'n morgen vroeg, loop ik 'n kerk in.
Niet bijzonder mooi van binnenvrij veel
menschen; diepe stilte; mijn blik wordt
getrokken naar het altaar, juist heft de
priester Loog op den gouden kelk. Vlak
voor mij staat, ©en bekende figuur, strak,
recht-op; ze ziet mij niet, ze kijkt intens;
naardaar in de verte maar Ik
zie haar gfeestelijk-ik, hetzelfde zelfver-
geténd offèrgebaar makend, in gedachten
strekkend haar armen hoog naar den
Ongeziene, biedend haar hart in volle
overgave. i
Weer buiten gekomen zien wij de zon
de nevelen verjagen en besluiten naar
het hoog gelegen Monreale te gaan, waar
troont de groote oude kerk van mar
mer len mozaïek. Prachtig zijn op Sicilië
de plaatsen en uitzichten langs de kus
ten, met theater- en tempelruïnem, een
wereld van herinnering aan 't verleden.
Om villa's, kloosters, hotels geuren de
ommuurde paradijstuinen, maar daar bui
ten zie je minder bloemenpracht, be
halve de klein© geranium. Uitge
strekt zijn de sinaasappel- 'en citroen
boomgaarden, opgfövroolijkt door hunne
mogelijke en (on)noodig© reisartikelen kunt
koopen. Een ultra-moderne barbiersinrich-
tng voor idames en heeren; een kleerma
kersinrichting voor beide sexen, eén bloe-
menserre ©n een spéciale afdeeling voor
honden. Er bevinden zich acht keukens op
dit schip.Een keuken voor Joodschs passa
giers in de derde klas, waar de spijzen
vclgens Joodsch gebruik bereid worden.
Hun geloofsgenooten, dia eerste klas reizen
schijnen het maar zonder bijzondere ko
kerij te moeten doen.
De bemanning van deze ark is 1000
koppen groot. Vroeger besteedde men iede
re luxe slechts aan d©«eerste klasse passa
giers. In de tweede zag het er gewoonlijk
zeer nooddruftig en vooral kil en koud uit,
lalsof de menschen, die daar introkken,
eigenlijk niets beters verdienden. Op dit
zeldzaam prachtige schip, dat tot een toon
beeld van gemak en veiligheid gemaakt
werd, hoeft men gebroken met dien sleur
en de tweede klas prettig en aangenaam
gemaakt. De wandeldekken zijn flink groot
en worden beschut tegen storm en regen.
Tot slot nog ieenige cijfers. Er rijn 17,
ton dekens aan boord, 75 ton porcelain,
keukengerief en slaapkamer waschtoestel-
len, enz. Drie ton servies in zilver en zil-
verplait, 190.000 stuks linnen, met 77.000
handdoeken, 3000 kussensloopen, 8000
bedspreien, 11.000 lakens, 10.000 tafel
lakens, 45.000 soiwetten, 5500 schorten
voor de koks.
Het afleggen der gcloofsbe-
1 ij d e n. i s. In „De Wekker'" schrijft Ds Geels
van Apeldoorn in zijn vragenbus over het af
leggen der geloofsbelijdenis
Allereerst is de vraag, wat en hoe wordt
beleden in het midden der gemeente. Volgens
de II. S. en de belijdenis vormen de waarhieden,
v.-elke God in Zijn Woord geopenbaard heeft,
den inhoud der geloofsbelijdenis. Het gaat hier
dus over do waarheid, zooals God die ter zalig
beid in Zijn Woord heeft bekend gemaakt.
Maar hiermede is de zaak niet afgedaan. De
boiijdcr zou dan alleen toonen een historisch
'geloof te bezitten. Eu dat is tot zaligheid wel
noodzakelijk, maar niet genoeg.
't Geloof is niet minder een zaak des harten
dan «'es verstands. Maakt iemand zich dus op
tot het afleggen van geloofsbelijdenis, dan stelt
Gods Woord den oisch van een levend geloof.
De belijdenis legt een band tusschen Doop en
Avondmaal. De belijder aanvaardt zijn doop
en krijgt tevens toegang tot het Avondmaal.
Hier mag en kan geen concessie worden ge
daan. Elke belijder verplicht zich tot bet
wandelen in de inzettingen des Heeren, tot hot
gebruik der Sacramenten. Daarmede wordt vol
strekt niet beweerd, dat olke belijder recht
heeft ten~Avondmaal. Dat heeft hij voor het
aangezicht Gods to onderzoeken in allen ernst,
fn de voorbereidingspredikatie moet daarop
gewezen en herinnerd aan de afgelegde be
lijdenis. Maar nu ook weer niet zoo, dat de
kerkeraad schuchtere zielen, die uit vrees van
zich een oordeel te eten en te drinken, onder
bedreiging van de kerkelijke censure ton Avond
maal zou dwingen. Want men zorge, dat geen
gezond, kerkelijk leven te noemen, als allo
belijdende leden Avondmaalgangers zijn; dat
kan voor het uitwendige, naar den vorm zoo
zijn, maar God oordeelt anders.
Do schrijver wijst dan vervolgens op liet
h o e der belijdenis. Er is een verzekerd ver
trouwen, dat roemen kan: ik weet, mijn Ver
losser leeft; maar ook een toevluchtnern,end
vertrouwen, dat begeert don zoom van Jezus
kleed aan te raken.
Bij wie deze dingen worden gevonden en die
den Heere in hun hart i kunnen laten zien, dat
het bun om Hem te doen is, dezen mogen hun
belijdenis dos geloofs afleggen. Al missen ze
in hun schatting dan ook alles, al staan ze
dan ook overal buiten, daar is een betrekking
op don Heere geboren, en al kunnen ze dan niet
zoo boog en breed opgeven van hun geloof,
met Petrus kunnen ze een beroep doen op
.s Heeren alwetendheid: „Hcere, Gij weet alle
dingen Gij weel, dat ik D liefheb.
oranje en gele vruchten, oneindig in aan
tal. Het binnengedeelte van 't eiland is
treurig ontboscht en 't gemis van bloe
men en groen geeft daal' aan de dorpen
iets troosteloos. De cactusplant vormt
overal stekelige heggen. Langs den broe
den weg van Palermo naar Monreale zijn
zo meer dan manshoog. Voertuigen ge
noeg, om u naar boven te helpenrijtui
gen, auto's en een electrische tram, die
zich langzaam naar boven werkt, 't Uit
zicht is héél ver, over de bergruggen, de
stad, de zee. Do weg is vol gaten, stijl en
lang, de wind waait veel stof op. Hoe
moet 't 'hier in Juli zijn?
Langs 'de mét reuzeneactussen be
groeide rotsgevaarten klimt .stapje voor
stapje een ezeltje naar boven, trekkend
zjjn tweewielig, bont geschilderd kar
retje, 'hoog beladen met groente of an
dere koopwaar. Er zijn hier vele van
deze stelletjes, alle even kalmaan gaand
bergop of bergaf. De baas ligt tegen de
neergeslagen kap geleund te slapen. Maar
't ezeltje loopt geduldig, dapper verder,
steeds hooger, de lange, lange weg. Nog
uren, uren ver ligt de stad waar 't vrachtje
heien moet. Het weet wel dat halverwege
in leen rotsblok «een drinkensbak uitge
hold is met frisch water. Daar houden
ook al z'n lotgenooten op om «een oogen
blik te rusten en te drinken.
Er is iets geheimzinnigs in het onbe
rispelijk gedrag van die dieren. Wat is het
toch? Jlebben ze aan hun Schepper be
loofd trouw en gehoorzaam te zijn aan
hun aardsche meesters? Hoe komt ge
aan die zachte uitdrukking, aan dat voor
beeldig geduld, ezeltjes van Palermo?
i l
