>o 118
Donderdag 10 Februari 19S9
36e Jaargang
Buitenland.
FEUILLETON,
John Ward en zijne Vrouw
eeuw
Drukkers-Exploitanten
60STERBAAN LE C01INTRE GOES
Bureaux: Langs Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
Theorie en Praktijk.
Dc sociaal-democraten ten onzent zit
ten er wel ©en weinig mee, dat. de taktiek
hunner buitenlandscbe geestverwanten in
zake het kapitalisme, d.e landsdefensie,
en de stakingen zoozeer verschilt, al naar
gelang deze menschen alleen voor de pro
paganda onder het volk hebben te zorgen
of zeiven in de regeering zijn, of om
een plaats in de regeering verlegen zijn-
Nemen wij bijvoorbeeld Zweden. Daar
is Branding, de eerst© minister, een der
toongevers in de internationale sociaal-
democratie.
In de program-verklaring van liet mi
nisterieGranting lezen wij inzake de
'.werkloosheid:
„In de eerste plaats moet een oplossing
'gevonden worden voor het werkloosheids,
vraagstuk Vele voorstellen zijn gedaan,
om het economisch leven uit de huidige
moeilijkheden te helpen. Verschillende
voorstellen zullen door de Regeering wor-
'den overwogen, o n d e r w e 1 k e, d a t b e -
'treffende protectie tegen de
^abnormale bui tenland s c he con
currentie. Met d© mogelijkheid van
Zweedschen export naar het Oosten zal
rekening worden gehouden."
Nemen wij nu Denemarken, een land,
dat evenals het onze van die werkloosheid
ten gevolge der lage valuta de grootste
nadeelen ondervindt. Daar zijn de sociaal
democraten al sinds lang bezig toenade
ring te zoeken tot de conservatieven om
de liberale Regeering ten val te brenglan,
eri te komen tot een herziening van het
tarief van invoerrechten in protectionisli-
schen zin-
Wanneer intusschen in Nederland het
verband tusschen die werkloosheid en de
concurrentie van landen met lage valuta
wordt geconstateerd en de protectie daar
tegen als een der aangewezen maatre
gelen wordt aanbevolen, dan wordt hier
tegen terstond door de sociaal-democrati-
ische arbeiders partij, en zulks nog wel
in bet belan g cter a r Ij eiders zelvein,
geprotesteerd.
En nu de quaes tie der ontwapening.
Ten onzent zwaaiden de socialisten tot
op dit oogenfolik met de lens „geen man
en geen cent"; en stemden zij tegen de
wetsontwerpen, die de landsverdediging
beoogden.
Maar wat zegt nu het program der
Zweedsche socialistische regeering
inzake haar landsverdedigings-politiek?
,,De Regeering hoopt, dat de Volken
bond spoedig in staat zal zijn, definitieve
stappen inzake ontwapening te doen."
Hier wordt de ontwapening afhanke
lijk gesteld van den Volkenbond; wat na
tuurlijk niet kan- hoogstens kan deze be
perking van bewapening in het oog vat
ten. In ieder geval stelt de regeering
haar politiek in zake de landsver
dediging er slechts van afhankelijk;
zij loopt er niet, gelijk de S. D. A. P.
ten onzent, met een grimmige leuze van
„geen man en geen cent" op vooruit.
De beperking van bewapening.hier
in heeft het Soe.-dem. kabinet-Branting
gelijk! moet op internationale regeling
en overeenkomst, berusten.
Eindelijk nog de sociale politiek. Hier
omtrent zegt het program dezer Zweed
sche partijgenoot®!;: „Bij het toepassen
van sociale maatregelen moet rekening
worden gehouden met de staatsfinanciën."
Een zeer eenvoudige waarheid!
Maar die door de Nederlandsche socia
listen wanneer de Nederlandsche regeering
er mee kom t, als een teeken van harte -
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
90) 1
Gifford was aan het bed gekomen, en
zijn sterken arm ondef het hoofd van
Denner stekende, tilde hij hem op, om ge
makkelijker de medicijn, die hij hein toe
diende, te kunnen innemen. „Ach," zeide
Denner, half zuchtend, half kermend, „wat
zijt gij goed! Soms is er eene uitdrukking
op uw gelaat als van een uwer tantes;
ik geloof niet van Miss Deborah. Ik heb
veel gedacht sedert ik mijn toestand
weet, Gifford, over mijn wensch dat uwe
tante Deborah het miniatuurportreije van
mijn zusje zou hebben. Dat wensch ik nog.
't_Is voor mij niet gemakkelijk eene ge
wichtige vraag te beslissen; maar als ik
eenmaal beslist heb, houd ik mij er stand
vastig aan misschien onredelijk stand
vastig. Ik zou niet willen dat gij dacht
dat ik, als 't ware, van besluit veranderd
was maar toch is Miss Ruth mij dikwijls
in de gedachten geweest. Ik zou den schijn
niet willen hebben, alsof ik Miss Ruth
minder telde, Gifford."
„Dat zal zij ook niet denken, dat weet
ik," antwoordde Gifford.
loosheid jegens den arbeider wordt uit
gekreten.
Zie ook naar België.
Minister Anseele, sociaal-democraat,
'.heeft wel, ten aanschouwen van zijn .par
tijgen oo ten. met zijn kornuiten heel dap
per een vaandel gehuldigd, waarop een
soldaat staat, die zijn geweer in stukken'
slaat, maar als lid der regeering houdt
hij met zijn collega's Destree en Vander-
volde, eveneens sociaal-democraten, heel
koeltjes een leger op de been dat 'touzJet
in sterkte en aantal zeer verre overtreft-
En zijn partij in de Kamer stemt tegelijk
voor een motie waarin wordt uitgespro
ken de noodzakelijkheid van nationale ver
dediging, en de strafbaarstelling van aan
sporen tot dienstweigering of desiertie.
En zie nu naar Duitschland. Daar zetelt
de sociaal-democraat Ebert in het ho ogste
gestoelte der „republiek", en wordt hij
gesteund door een kabinet en een Rijks
dag die in meerderheid aan zijn kant
staan.
Hoe was. nu de houding der sociaal
democratische regeering regeeringsmannen
tégenover de jongste ambtenarenstaking?
De socialistische rijkspresident keurde
niet alleen in krachtige proclamatie de sta
king Tier rijksambtenaren af en bedreigde
die met zware .straffen. Maar bij genoot
daarbij den steun van allei sociaal-demoi-
craten, zoowel van dé zoogenaamde ge
matigden als van de onafhankelijken.
Hetzelfde geldt van de spoorwegstaking-
Ook deze werd krachtig tegengegaan, e.n
door middel van isioleering ein gevangen
neming' in haar voortgang gestuit.
Zoo dachten en denken de1 sociaal-de
mocraten in het 'buitenland er over. En
ziedaar dan nu de tegenstelling uit de
praktijk geteekend, tusschen die sociaal
democraten in de theorie en diezelfde
sociaal-democraten in de praktijk.
Men zal 'tdan ook steeds meer zien
gebeuren, wat ook ten onzent de waar
nemende burgemeester van Amsterdam
Wi'baut bestond: ook de socialistische
overheid neemt wapengeweld te baat om
revolutionair stakingsgeweld te keieren,
omdat men met ons soe.-dem. Kamerlid!
Schaper verklaart „de practische verwe
zenlijking van do onlwapeningsleus niet
aan te durven".
Een tweeslachtig bestaan, waaraan ook
de S.D.A.P. eenmaal te gronde gaal.
X
Evenredige vertegenwoordiging.
Er wordt af en toe nog wel eens ge
wezen op den schaduwkant der even
redige vertegenwoordiging!.
Het is inderdaad een schaduwzijde dat,
dank zij ook het algemeen stemrecht en
de democratiseering der volksvertegen-
diging, bij de evenredige vertegenwoordi
ging meer dan een uitnemend candidaat
op den achtergrond geraakt of erger
nog meer dan één plichtgetrouw volks
vertegenwoordiger, ten gevolge van zijn
te geringe propagandisch talent, bij de
verkiezingen z;ijn kans op herkiezing ver
speelt tegenover een ambtgenoot van min
der bekwaamheid, doch die de gave bezit
welke men 't best kan aanduiden als het
kunnen roeren van de groote trom.
Echter mag hierdoor de lichtzijde van
dit instituut niet in de schaduwgesteld
worden. Inzonderheid deze niet dat een
evenredige vertegenwoordiging alleen be
stendigheid geeft aan den politieken toe
stand.
Reeds in de zeventiger jaren heeft nu
Maar blijkbaar bleef dit Denner toch
door het hoofd spelen, want nu en dan, zoo
tusschen waken en droomen in, of na een
korte sluimering, zeide hij bij ziehzelven:
,,'t Is beslist, en toch zou het schijnen
alsof ik Miss Ruth voorbijging." En dan
mompelde hij weder: „Ik zou de zuster
van Miss Deborah niet willen veronacht
zamen."
Later in den namiddag werd hij wakker,
met eene heldere, blijmoedige uitdrukking
op .zijn gelaat. „Het valt mij daar in dat
itó nog een ander portret heb, van volstrekt
geen waarde, bij het miniatuur-portret ver
geleken (en natuurlijk krijgt Miss De
borah het miniatuur-portret), dat ik Miss
Ruth zou kunnen geven. Want z:ij is de
zuster van Miss Deborah, dat begrijpt ge,
Gifford. Misschien zult ge wel zoo goed
willen zijn mij dat vierkante pakje uit
dezelfde lade te geven? Hier is de sleutel."
Gifford gaf het hem; het was een oud
daguerreotype-portretje in een afgesleten
lederen foedraal.
„Dat is een portret van mijzelven," zeide
hij. „Het behoorde aan mijne moeder. Ik
heb het laten maken toen ik nog een
jongen was; ik was toen pas dertig jaar.
't Is na haar dood nooit weer voor den dag
gehaald."
Hij zette het op het tafeltje bij het
miniatuur-portretje, naast den ruiker an
jelieren.
Zoo gebeurde het dat toen Miss Ruth
wijlen dr. Kuyper daarom het evenredigo
kiesrecht aanbevolen.
Ook mag niet uit het oog worden ver
loren dat door de invoering van het even
redigheidsstelsel een eind is gemaakt aan
het hoogst onbillije meerderheidsstelsel,
waardoor drieduizend kie-zers in een
district hun stem zagen verloren gaan,
omdat 3001 kiezers hun stem op een
tegencandidaat hadden uitgebracht.
En evenmin mag worden vergeten dat
door de E. V. een eind is gemaakt aan
het gecoaliseer van verschillende partijen
bij de Stembus, waardoor tal van kiezers,
-hetzij bij eerste stemming of bij herstem
ming, moesten stemmen op een candidaat,
dien zij eigenlijk liever niet hadden, of
een partij moesten dienen, die in velerlei
opzicht, ook in beginsel menigmaal, maar
al te zeer afweek, van het beginsel door
de eigen partij beleden.
Bestendigheid, stabiliteit, is de vrucht
van de evenredige vertegenwoordiging.
Dat is onder anderen in België gezien bij
de stemming voor de eene afgetreden
helft der Kamer van Afgevaardigden. De
liberalen verloren één zetel, en de cleri-
calen twee; doch de totaaluitslag was dat
de meerderheid aan de clericalen bleef en
het clericale kabinet 'kon aanblijven.
Zonder ongelukken mag men dit jaar
bij de aanstaande stembus-campagne ten
onzent iets dergelijks verwachten.
En dan komt daarbij in de derde plaats
nog dit, dat nu een einde gekomen is aan
de mogelijkheid van opzweeping der
massa door valsche voorstellingen, met als
gevolg een triomf van de leugen, gelijk
■men dat ten onzent gezien heeft in .Juni
1905 en Juni 1913, waardoor de wetsont
werpen Kuyper naar de prullemand ver
huisden, en Talma's sociale wetgeving op
nonactiviteit werd gesteld.
Zeer tot schade van de meest belang
hebbenden.
Dit alles moge straks wel in acht ge
nomen worden, wanneer' al onze antirevo
lutionaire mannen en vrouwen ter stembus
zullen geroepen worden.
Langer w'erk en billijk loon.
Er heerscht in 'tland nog groote wo
ningnood; maai' men zal er niet in sla
gen dit op den minister te steken. Ieder
onpartijdige geeft toe, dat de groote fout
der bouwvakarbeiders is dat zij zich niet
laten gezeggen op beide hierboven ge--
noemde punlen. Zij dienen een paar uren
langer te werken, en met hun loon tevre
den te zijn, in plaats van zich krampachtig
vast le houden aan den achturendag en
zich op een nog hoogere loooactie voor
te bereiden.
Minister Aalberse heeft er al op ge
wezen, dat, als er geen stakingen komen
en men iets langer werken wil, er dit
jaar 45000 nieuwe woningen kunnen ge
bouwd worden. Een verzoek om den tien-
ui'igen arbeidsdag mogelijk te maken door
wetswijziging behoef ik, zoo sprak hij,
niet in te willigen; ook zonder deze wij,
ziging kan ik verlof geven tot arbeiden
tien uren per dag.
Doch wat haat het?
Zoolang de bouwvakorganisaties het
niet anders willen, zal de toestand wel zoo
ellendig blijven als hij nu is. En wanneer
zij de actie voor hooger loon doorvoeren,
wordt hij nog ellendiger; want dan wordt
hel slaking: hard tegen hard!
Wie ziet hier voor d© zinkende maat
schappij een reddingsplank?
O
Woodhouse naar Denner' kwam vragen, zij
dien gebeden namiddag in zijne ge
dachten was geweest. „Niet," bleef hij
bij zichzelven zfeggen, „dat ik van besluit
veranderd ben in 't geheel niet
maar zij is de zuster van Miss Deborah."
Het was over vijven, toen Mary de deur
van de boekerij zacht opende en Gifford
geheimzinnig wenkte.
„Daar is uwe tante; zij wil weten hoe
het met hem is. Gij moest het haar liever
gaan zeggen."
Denner hoorde haar en wendde zijn
hoofd zwak naar de deur. „Miss Wood
house, zei je, Mary? Welke Miss Wood
house, alsjeblieft?"
„De jongste," antwoordde Mary.
„Miss Ruth?" zeide Denner, met eene
trilling in zijne stem. „Gifford, dunkt u
zoudt ge er iets tegen hebben dat ik
'uwe tante bij mij toeliet? Dat wil zeggen,
als zij zoo vriendelijk wil zijn even binnen
te komen."
„Daar zal zij blij om zijn, dat weet ik,"
zeide Gifford. „Laat mij haar binnenbren
gen."
Miss Ruth was in zenuwachtige opge
wondenheid. „Ik zal, natuurlijk, binnen
komen. Ik ik had wel gehoopt dat ik
hem zou mogen zien; maar wat zal De
borah zeggen? Maar 't is toch zeker beter
voor hem dat hij geen twee tegelijk
spreekt."
Denner begroette haar met een licht
De hongersnood.
Een Wolfftelegram uit Moskou meldt:
In het district Derbatsjeff van het gou
vernement Saratoff is de hongersnood tot
het hoogst denkbare peil gestegen. Alle
voorraden, het stroo der daken, honden,
katten, en ratten zijn sedert lang opge
geten. Roof ien moord nemen dagelijks
toe. Men steelt kinderen en slacht ze. Des
paebts worden de lijken der gestorvenen
uitgegraven en opgegeten.
De griepepidemie.
De griepepidemie, welke te Parijs op
bijzonder hevige wijze gewoed heeft,
schijnt, naar de „Matin" meldt, haar einde
te naderen. Het aantal grieplijders in do
ziekenhuizen, dat in het begin der vo
rige week nog meer dan 900 bedroeg,
was Maandag tot 440 gedaald, bij ©en
normaal win tergemiddelde van ongeveer
300. Maandag hebben zich slechts 9
nieuwe gevallen voorgedaan, terwijl 23
personen genezen de hospitalen konden
verlaten.
Ook in de andere deelen van Frankrijk
neemt de ziekte sterk af, zoodat men ver
wachten mag, dat de toestand binnenkort
weer normaal zal zijn.
De achteruitgang der plattelandsbevolking'.
De Franschen zijn een volk van land
bouwers, wordt dikwijls gezegd, schrijft
„l'Oeuvre" en telkens als Lloyd George
een Eersten Minister van Frankrijk met
een argument wil doodslaan, roept hij
uit: „Had ik maar, als gij, een volk achter
mij dat voor 55 pet. uit boeren bestaat!"
Is dit echter juist, vraagt bet blad, dat
de boeren nog steeds de meerderheid der
Fransche bevolking vormen? De laatste
statistieken bewijzen het tegendeel: de
volkstelling van 1911 gaf een percentage
van 42, voor ,14)06, 1901, 1896 vin
den wij 44, 45 en 47 pet-
Het is van belang te weten of deze
vermindering steeds voortduurt. De resul
taten van de volkstelling van het vorige
jaar zijn nog niet bekend, maar er zijn vol
doende aanwijzingen om tol. een voorloo-
pige conclusie te komen. In tegenstelling
met de algemeene opinie is de mediQ-
werker van „l'Oeuvre" van oordeel, dat
de achteruitgang ook in de laatst© jaren
niet aan oorlogsverliezen te wijten is-
Immers zegt hij, zoowel de landelijke als
stedelijke bevolking hebben daar onder
geleden.
Het is een niet te weerspreken feit,
dat de hooge loonem in d© fabrieken en
de genoegens van het stadsleven, een bij
zondere bekoring blijven uitoefenen op
de plattelandsbevolking. Da uittocht naai
de steden is niet verminderd. Dit blijkt
ook hieruit dat de stedelijke bevolking on
danks de oorlogsverliezen, is toegenomen-
Parijs, dat in den oorlog plm. 90.000
menschen verloren heeft, telt nu 1.25.000
inwoners meer dan in 1914.
Uit deze verschillende gegevens, be
sluit het blad dat de plattelandsbevolking
thans wel tot 37 pet. ,zal zijn terugge
bracht.
Zes millioen invaliden.
De „frissche, vroolijke" oorlog heeft on
geveer zes millioen, zegge zes millioen,
jonge, levenslustige mannen voor hun Le
ven hulpbehoevend gemaakt: 5.911.000 is
het juiste getal invaliden, dat de statistiek
van het Intern. Arbeidsbureau aanwijst.
De,ze ongelukkigen zijn als volgt over
wuiven met de hand. „Och, mijnheer Den
ner," zeide zij, half weenend, ondanks
Giffords gefluisterde waarschuwing, „wat
ben ik bedroefd u zoo ziek te zien!"
„'O, 't is niets," antwoordde Denner,
maar zijne stem had een vreemden klank
in zijne ooren, en hij beproefde luider
en vertrouwelijker te spreken ,,'t is
niets, 't Is wel heel lief van u dat gij
gekomen zijt," en toen zweeg hij, zich be
zinnende wat hij had willen zeggen.
Miss Ruth bewaarde met een gevoel van
ontzag het stilzwijgen, en Giffords gelaat
teekende eene toenemende ongerustheid.
„O, ja," begon Denner weder, met
eene opflikkering' van kracht in zijn toon,
„ik wilde u vragen of gij" hij reikte
naar het tafeltje, maar hij kon het foe
draal met het daguerreotype-portret niet
vinden, totdat Gifford het hem in de hand
gaf „of gij zoo goed zoudt willen zijn
dit aan te nemen; en wilt gij het als 't u
belieft, openen, Miss Ruth?"
Dat deed zij, met bevende vingers. Hei
portretje stelde Denner voor met de hooge
das en den rok met kort lijf en koperen
knoopen uit den tijd, toen hij een jonk
man van dertig jaar was.
„Waar sprak ik ook over, Gifford?"
vroeg Denner.
„Gij hebt mijne tante Ruth het portretje
gegeven."
O, ja, juist, juist. Ik wilde er alleen
nog maai' bijvoegen dat ik het Miss De-
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.—
Losse npmmersf t.OS
i
Prijs der Advertentiën:
1—4 rogels f 1.20, elke regel meer 3# et
Bij abonnement belangrijke korting.
12 oorlogvoerende landen verdeeld. Frank
rijk 1.500.000; Engeland 1.170.000; Ita
lië 570.000; Polen 320.000; Amerika
246.000; Seryiërs, Kroaten en Slovenen
54.000; Tsjecho-Slowakije 175.000; Oos
tenrijk 164.000; Canada 88.000; Roemenië
84.000; België 40.000; Duitschhnd
1.400.000
Een bruiloftstoet verdronken.
Volgens ©en bericht uit Boedapest aan
de „N. Fr. Press©" is te Szegiedin (Honga
rije) een verschrikkelijk ongeluk gebeurd,
waarvan een bruiloftstoet het slachtoffer
werd. Het gezelschap wilde 's morgens
vroeg in vier boerenwagens zich ,naar
C songrad begeven. Zoowel de koetsiers als
de gasten waren aangeschoten. Zij wilden
met hun wagens de dichtgevroren Tbeiss
passeeren, en ofschoon de veerman hen
waarschuwde, dat ze langzaam moesten
rijden, joegen d© koetsiers de paarden
naast elkaar- over het ijs. In het midden
van de rivier zakten de wagens door
het ijs en zonken in de diepte; 27 per
sonen verdronken, en slechts een meisje
kon worden gered.
De gruwelen te Belfast.
Onder de gruwelen die te Belfast, zijn
pleegd er ,zijn daiar nh al ca. 2Q
dooden en ettelijke tientallen gekwetsten
heeft vooral d© zw'are verwonding:, toe
gebracht aan William Waring, groote ver
ontwaardiging gewekt. Deize Waring is de
portier van de Clifton Orange Hall, uit
welk gebouw de Ulster-mannen hun groo
te ommegangen door de stad plegen te
beginnen. Waring is daar reeds 16 jaar
portier; hij is ©en van de populairste
„Oranjemannen", van de stad. Dinsdag
was hij op de stoep van het gebouw aan
het werk, toen een man werd opgemerkt,
die neerknielde, Waring met groote zorg
vuldigheid op de 'kon-el nam en hem dooi
den nek schoot. In Yorkstreet stond ze
kere George Harper aan de deur van
den winkel, waar hij' in dienst is. Een
schot in den buik velde hem neer; hij
was onmiddellijk dood. De bomontploffing
inWeaver-street was -nog het afgrijse
lijkst van alles. Het projectiel werd temid
den van een groep kinderen geslingerd.
Twee kleine meisjes waren dadelijk dood;
en in het hospitaal stierven na een nacht
van vreeselijke pijnen nog twee kinde
ren. Bovendien werden 18 andere kin
deren gewond.
Ook te Londonderry is een bom ge
gooid; gelukkig werd slechts één per
soon gewond.
Een bioscoopdebat in de kerk.
In een kerk te New-York heeft een
weinig- stichtelijk incident plaats gehad
tusschen den predikant ds. Straton en
een schouwburgdirecteur, Brady. De pre
dikant placht steeds van leer te trekken
tegen schouwburgen en bioskopen. Daar
Straton een openlijk debat met zijn te
genstander had geweigerd, kwam Brady
met een aantal acteurs en actrices Zon
dag in de kerk. Toen de predikant had
uitgesproken, stond Brady op en beklom
den kansel. Onder luid applaus der
tooneelspelers betoogde Brady, dat de laat
ste 20 jaar meer predikanten dan tooneel
spelers in de gevangenis waren terecht
gekomen. Daarna wees hij er op, dat in
Engeland acteurs wel' geëerd worden en
zelfs in den adelstand zijn verheven.
Er ontstond groote herrie en het ge
volg was, dat de politie er aan te pas
moest komen, om de orde te herstellen.
borah's zuster ten geschenke wenschte te
geven hoewel het geen waarde heeft
niet de minste waarde; maar ik zou ver
eerd zijn als het aangenomen werd. En
misschien zult gij wel zoo goed willen zijn
Miss Deborah van mijne hoogachting te
verzekeren. En, Gifford mijn vriend
Gifford zal haar het miniatuur-portretje
van mijn zusje geven."
„Ja," zeide Miss Rrath' zacht weenend.
„Niet dat ik1 van besluit veranderd
ben," zeide Denner, „maar er is zeker
niets onwelvoeglijks in dat Miss Deborah's
zuster mij als zij zloo goed wil zijn
hare hand geeft, zoodat ik afscheid van
haar kan nemen."
Miss Ruth begreep hem niet recht, voor
dat Gifford haar wenkte dat zij hare hand
op de .zijne zo'u leggen.
Denners oogen waren dof.
„Ik ik ben zeer gelukkig," fluisterde
hij. „Ik' dank u, Miss Ruth" en een oogen-
blik later, liet hij er op volgen: „Als
ge 't mij niet kwalijk neemt, ga ik een
oogenblik rusten."
Met de hand van Miss Ruth in de zijne-,
wendde hij het hoofd zwak naar het licht
en deed zacht de oogen dicht.
(Wordt vervolgd.)
