Ao 110
flinsdag 14 Februari 1922
30e 4aargaii
Buitenland.
vr
FEUILLETON,
Jolm Wars! en zijne Vrouw
;o
Drukkers-Exploitanten
O0STERBAAN LE CCHNTRE GOES
Bureaux: Lrngo Vcrststraat 68—70, Goes
Tel.: Radactie no. 11; Administratie no. 58
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Ab o n ne me ntsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, f 3.
Losse npmmers f 0.05
I
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 39 tt
Bij abonnement belangrijke korting.
DE A.-R. PARTIJ EN HET PLATTELAND.
Naar aanleiding van 'tingezonden stuk-
van een»landbouwer, in ons nummer van
gisteren, zijn wij zoo vrij 't navolgend®
•onder de aandacht onzer landbouwers te
bijen gen.
De antirevolutionaire partij voert, in dc
eerste plaats oen begfmaelea-potttièk, en is
van ouds een tegenstandster geweest van,
belangen-politiek.
Van den beginne is het onder ons al
tijd zoo geweest, dat men in haar alle
groepen van ons volk ver tegen wo ordi^l
vond. Alio sociale schakeeringen waren
er aanwezig. Waaruit op zichzelf reeds
volgt dat een politiek van belang te
Voeren wat baar betreft onmogelijk is.
Hel is, zooals De Standaard herin
nert, wij zochten elkander niet op, wij
kozen niet den medestrijder, maar wij wer
den in den weg Gods, door een daald
Gods, nevens elkander geplaatst. Met ver
se hillendJae 1 ansdat zij toegegeven. Maar
met ééne roeping, die van nationale, ja
van internationale wereldbeteekenis is, om
tegenover de prediking van de grootheid
van den inonsch, die het leven, hier
op, aard naar eigen wijsheid regelen wil,
te plaatsen de belijdenis van de souverei-
niteit, Gods en de volstrekte onafhanke
lijkheid van zijn zegen.
Dit beginsel dient onder ons vast te
staan, gelijk het. belichaamd wordt.in de
uitspraak: onze hulp© staat in den Naam
des HeierenHet is hiet beginsel door 'welks
4kracht do eenheid in onze partij behou
den blijft.
Een tweede beginsel, hetwelk meer in
'I bijzonder de stambustaktiek onzer partij
beheerscht, is dit: de geestelijke dingen
voorop-
Hierin onderscheidt zich onze partij van
de partijen die' uit de revolutie zijn op
gekomen.
Deze partijen hebben van ouds gespe
culeerd op het materialisme; dat was
voor haar liet. hoogste. Van geestelijke
dingen willen zij niets weten, hun motie
ven waren louter stoffelijk Eerst wierd
tekening gehouden met het eigenbelang
van den enkeling, later werd het weer
Jiet eigenbelang van bepaalde groepen. Dit
leidde dan tot een bepaalde slembuszege-
praal, doch die telkens weer op teleur
stellingen uitliep.
Dit kwam bij iedere nieuwe stembus-
-worsteling uil.
De middenstofkiezers, door beloften ge
paaid, en misleid! vielen om.de vier
jaar telkens weer aan de tegenpartij ten
buit..
In 1891 waren 'tde Graanrechten, die
onder de leus „duur brood" van de baan
moesten, en tegelijk een liberale „rlegee-
ring" brachten,. In 1897- waren het weer
de invoerrechten en een enkele belas
ting die deze zelfkantkiezers weer naar
•den tegenovergestelden kant, deden te hoop
loopen. In 1905 \yaren 'tde prentjes en
liedjes van dure zuivel en geen brood
en dure petten, en wat dies meer zij, die
den evenaar weer naar den liberalen kant
deden terugslaan In 1909 zonk het libe
rale kabinet weer ineen onder den druk
der lijden. In 1913 bad 'taan denzelfden
•druk weer zijn herstel te danken. In 1918
waren 't ook weer zuiver veeten op stof
felijk gebied: mobilisatie, distributie, druk
kende belastingen, en dergelijke, die diq
liberale partij aan den rand van den po-
litieken afgrond brachten, nadat zij- in
allerlei belangenpartijtjes was uiteengeval-
der..
En wat hebben die belangenpartijtjes
uitgericht? Zij hebben zich weer laten
omsmelten tot liberale partijtjes, wat zij
Naar het, Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
'88)
Toen Dr. Howe naar huis liep, teekende
zijn gelaat een zonderlinge uitdrukking.
Hij antwoordde zijne dochter kortaf dat
Denner verminderde, en toen ging hij
naar zijne boekerij, en deed de deur,
die altijd gastvrij openstond, op slot.
„Wat scheelt dominé?" vroeg Dick For
sythe, die met de handen in zijne zakken
en .zijn hoed achter op zijn hoofd, kwam
aandrentelen. „Ik heb den geheelen weg
van het dorp af achter hem geloopen; hij
zag er uit, alsof er iets verschrikkelijkst
gebeurd was, en hij liep alsof hij bezeten
was."
„O, mijnheer Denner is erger," zeide
Louise, met tranen in de oogen.
•Forsythe had haar aan de portiek ge
vonden, en in weerwil van harte droefheid,
zag zij zenuwachtig rond naar iemand,
om haar van een gesprek onder viel" oogen
te redden..
Hick scheen daar evenmin op gesteld
te zjjn als zij. „Neen, ik kom niet binnen,
in den grond dei' zaak ook van den be
ginne geweest waren, en zich, laten in
lijven iu den grooten Vrijheidsbond, het
maaksel van den grooten TreuR denzelf
de, die eenmaal geklaagd had, dat de
liberale partij was de oude geiestdriftlooze
maagd, ten spijt van allerlei slrijkagiën,
voor de Ij-ezieling tot nieuwe geestdrift on
vatbaar.
Al dat gespeculeer op bepaalde belan
gen heeft schade gedaan aan het gezondé
parlrjieven. De stoffelijke dingen, niet
voorop, maar de stoffelijke dingen uitslni*
■tend en alleen'! zoo dacht men, zal 't. wel
'gaan. Doch de gevolgen waren teleurstel-
.lend, wijl dc vruchten nihil waren.
En zoo kointv men ookx aan den tegen
gestelden kant der scheidingslijn tot die
bekentenis dat een andere weg moei ge
zocht: de religie moet weer in cere. En
Vrijheidsbond en S. D. A. P. wedijveren
in dien roep.
Wanneer wij deze dingen naar voren
brengen, beantwoorden wij de vraag van
den inzender uit, den landbouw kring op
eeri bepaald punt ontkennend. Namelijk
Jin dien zin, dal onze antirevolutionaire
landbouwers bij de aanstaande verkiezin
gen zich riiet móeten isoteeren, dat wit
zeggen niet op zichzelf moeten gaan staan
of zich organiseeren in eep/landbouwers-
partij of plattelnnderspartij. Een driedui
zend antirevolutionaire landbouwers in
den lande hebben hel in 1918 gedaan,
met welk gevolg? Dat zij een groep vorm
den bij de stembus, met de liberale platte
landers, en wel zoo dat laatstgenoemden
met den buit gingen strijken,- en zij zel-
'ven, dewijl zij geringer waren in het stern-
'mencijfer, achter 'tnet vischteU; want niet
'hun candidaat werd gekozen, maar de
liberaal Bos, die na een kort verblijf in
de Kamer, al spoedig tot de slotsom
kwam, dal. hij er niets uitvoeren kou, en
er uitliep- Zijn opvolger, Braat, heeft wel
een enkele maal een malle redevoering,
'gehouden, doch daar is het bij gebleven.
In de Kamer néémt niemand hem ernstig
meer.
Dien kant moet 'tderhalve niet op.
Wat dan?
Onze landbouwers, die, bij ©enige in
spanning bet grootstecontingent; kunnen
'vormen van onze liiesvereenigingen, moe
ten zich met man en macht werpen op
de propaganda voor de Kiesvereenigingen,
zij moeten trouw de vergaderingen der,
Kiesvereenigingen bijwonen; en invloed
oefenen op de candidaatstelling. Wanneer
zij een flinken landbouwer weten, bren
gen zij den naam van dezen bekwamen
man haar voren, en trachten zoo gedaan
te krijgen, dat deze op dc voorloopige lijst
komt, en op die lijst een goede plaats
erlangt. Dat is de, weg, dien onze land
bouwer en wie met hem van dezelfde
gedachte zijn, moeten inslaan.
De vraag komt anders tamelijk laat.
De Centrales hebben needs vergaderd.
Het is .echter nog niét te laat.
Wij herhalen: indien bedoelde landbou
wer een flink spreker is, en-een flink
debater, iemand die zich niet van die
sokken laat praten; een, die precies weet
oip wat manier hij den landbouw het best
lean dienen; een man voor het lidmaat
schap der Volksvertegenwoordiging als ge
knipt, een man die meer kan dan mop
peren, meer zelfs dan .de kwaal waaraan"
de landbouw laboreert, noemen. Zie, wan
neer iaën zoodanig man met alzijdige ken
nis toegerust bekend is en zich voor de
goede zaak geven wilde, zou dit inderdaad
een middel kunnen zijn, om aan de 'be
zwaren der landbouwers tegemoet te ko
men.
dank u," zeide hij. „Moeder wilde weten
of ge van middag nog eens bij haar komt
inloopen," en iemand, die in eene be
daarder stemming was dan Louise, moest
wel bespeurd hebben dat het hem liever
geweest zou zijn als zijne moeder een
anderen béde gekozen had.
„Is zij is rij redelijk wel?" vroeg
bet meisje, eene roos plukkende, en in
de koele, donkere vestibule naar een, der
den persoon zoekende, maar daar was geen
ander levend wezen dan Max, die onder
de tafel met dunne pooten lag, waarop
eene blauwe kom vol witte en roode rozen
stond.
Dick zag ook naar de deur. „O ja, zij
komt wel weer in orde. Ongelukkig kan
ik niet lang in Ashurst blijven, maai" rij
wordt zeker weer heeilemaal beter. Als
ik weg ben, zult ge haar wel wat op
beuren, Miss Louise?"
Louise gevoelde dat zij bleek werd. Len
plotselinge hoop kwam bij haar op, en
toen vrees. Wat beteekende dat? Ging
hij heen, omdat hij haar niet durfde vra
gen, of zou rijn moeder hem gezegd heb
ben dat hij zich reeds zoo goed als met
haar geëngageerd kon achten? 0, hare
belofte!
Hare ademhaling was gejaagd, en Fór
sythe zag het. „Ja," zeide hij, stamelend
van verlegenheid, „ik ik vrees dat ik
Wij beschouwen deze zaak nu van bet
belangen standpunt der landbouwers.
Het principieel© standpunt, van ouds
het beproefde standpunt onzer partij, is
evenwel een ander; en dit is het stand
punt, hetwelk wij 'blijven verdedigen, om
dat, voor ons althans,stembussucces niet
het hoogste is, waarnaar oiize partij heeft
ie jagen.
Het oude, beproefde slan t punt onzer par
tij is,- candidatcn te zoeken die met haar
staan op den bodem van Gods Woord cn
de gaven en de geschiktheid bezitten voor
de laak van volksvertegenwoordiger, welke
taak den ganschen man vordert. Dergelijke
mannen heeft, de ^antirevolutionaire partij
tan allen tijde gevonden onder onze rechts
geleerden, hoogleeraren, predikanten, zen-
deliugartsen, enz. en ook land- en tuinbou
wers. Tol. deze laat sten behoort met name
de heer A. Coïijn, burgemeester van Nieu
wer Am stal; deze landbouwer heeft als
Kamerlid zijn sporen verdiend, ook om
zijn optreden in 'tbelang van den Land
bouw. Wanneer, nu onze Kiesvereenigin
gen in meerderheid een man .Ms bijvoor
beeld genoemden landbouwer op de lijst
brachtén of zijn naam in de vergaderingen
der .Centrales ter sprake brachten; of een
landbouwer die minstens evenveel pres
teert als hij wij noemen slechts een
naam dan zouden ook de landbou
wers die 't met „een landbouwer" eens
zijn, zich den weg aangewezen kunnen
zien,'om, zonder het beginsel onzer partij
ta verloochenen of te schaden, ook dc
landbouwbelangen naar behooren te doen
vertegenwoordigen.
In menig opzicht: ondervinden alle par
tijen, ook de onze, ja de gansche maat
schappij dc gevolgen van de lichtzinnig
heid, waarmee de staatslieden al sinds
een halve eeuw hebben in den wind ge
slagen het advies van dr. Kuyper om de
vakbelangen, sociale en cultureel© belan
gen los te maken van' de politiek; en
daartoe de Eerste Kamér om te zetten in
een Kamer van Belangen.
Het is zeer te bejammeren, dat men
bier niet aan gewild heeft,. Ware dit ge
schied, de strijd om zekere groiepsbelan-
getjes in de Tweede Kamer ware achter
wege gebleven; en de vraag als die van
„een landbouwer" in ons no. van gis
ter, wat wij toch moeten doen, opdat ook
met de belangen van ons landbouwers in
partij en Kamer meer .worde gerekend,
ware eveneens onnoodig geweest.
Wie 't be ter, weet, mag 't zeggen.
Herrie in Ierland.
Ierse he republikeinsche- soldaten hebben
Zaterdag, met een machinegeweer4 UI-
stersche politiebeambten doodgeschoten,
toen dezen op het. station van Clones
in het. graafschap Monaghan in een trein
wilden stappen.
Bovendien werden 11 constabels zwaar
gewond in een gevecht met manschappen
van het Ierschc republikeinsche leger, die
dc Ulstermannen ontwapenen wilden.
Toen de Ulstermannen' echter tegenstand
boden, schoten de Ieren een salvo ge
weerschoten af, hetwelk beantwoord werd.
Ten slotte gebruikten de Sinn F'einers
machinegeweren, met het gemelde gevolg.
Gedurende tien minuten werd er on
ophoudelijk gevuurd. De reizigers waren
door een paniek aangegrepen. Behalve
de vier constabels is een republikein ge
dood.
Het perron was met bloed bedekt., tér-
wijl de trein met kogels doorzeef 1 was.
Ook is er Zondagnacht weer een flinke
schietpartij aan d<jn gang geweest, in Bel
fast. Er zijn (.wee personen gedood.
'Dc Enigeische rcgccring- heeft aan de
regéering van Ulster medegedeeld, dat zij
nieuwe troepen zendt naar Ierland, om
Ulster tegen Sinn-Fein Ie beschermen.
De kroning van den Paus.
Zondagochtend beeft in dc St. Pieters
kerk te Rome de kroningsplechtigheid van
den nieuwen Paus plaats gevonden. Aan
wezig waren ongeveer 50.000 ge'noodigden.
Tegen negen uur kwam de Paus, gedra
gen op de Sedia en voorafgegaan door
prelaten en kardinalen, de St. Pieter bin
nen. Na de mis zette de kardinaal-dia
ken den Paus de tiara op het hoofd. Ver
volgens zegende de Paus de aanwezigen,
waarna hij zich terugtrok.
Buiten op het St.. Pietersplein was 'een
dichte menigte samengekomen die op
200.000 personen werd geschat. Toen de
kroning afgeloopen was, bleef de menigte
bijna een half uur lang om den Pausi
roepen. Tenslotte verscheen de Paus, om
ringd door verschillende kardinalen, op 't
balkon, met buitengewoon groote geest
drift door hel volk toegejuicht- Hij sprak
zijn apostolischem zegen uit en trok zich
daarna, de menigte vriendelijk toewuivend,
langzaam terug. Een omstandigheid, die
zeer de aandacht; trok, daar het voor de
eerste maal sedert1.870 geschiedde, was,
dat de komst van den Paus aangekondigd
werd door hoorngeschal van de Italiaan-
sche troepen.
Een strijd op leven en dood.
Er is slechts weinig verbetering' ge
komen in den ernstigen toestand in Zuid-
Aïrika. De kamer van mijnwezen te Johan
nesburg beeft gisteren de mijnen doen
openstellen voor het werkvolk, doch de
groote meerderheid onder' hen wenscht
de staking voort te zetten.
Generaal Smuts heeft een manifest uit
gevaardigd, waarin hij zegt dat de mannen,
die niet naar de mijnen terugkeeren, ei'
veel erger aan toe zullen zijn. Be regeling-
van het vraagstuk dér blanke arbeiders
in de mijnen zal door het parlement van
Zuid-Afrika moeten worden afgehandeld.
Generaal Smuts belooft volledige bescher
ming aan allen, die het werk willen her
vatten.
In een Zondag gehouden vergadering
waarbij meer dan 6000 stakers tegenwoor
dig waren, werd het voorstel van generaal
Smuts verworpen. Er werd tevens een
resolutie aangenomen, dat het een strijd
op leven en dood zou moeten worden. Ook
vrouwen doen nu mee aan liet posten rond
de mijnen. Op verscheidene punten zijn
gevallen van vernieling te constateeren.
De Koude. <C
Over de ongewone koude, welke de
vorige week in Hongarije geheerscht heeft,
en waarvan wij reeds melding maakten,
meldt de correspondent van de „Daily
Chron." nog: Een geweldige koude, welke
van sneeuwstormen vergezeld ging,
heerscht in vele streken van Hongarije
en de weersgesteldheid lijkt er veel op
die van Siberië.
Verschillende belangrijke steden zijn in
de afgeloopen week geheel geïsoleerd ge
weest. Te Debreczin, waren sommige stra
ten zoozeer met sneeuw bedekt, dat de
bewoners de huizen niet konden verlaten.
Een dertigtal dooden konden niet begraven
worden, daar men niet tot het kerkhof kon
doordringen. Daarbij komt, dat de wol
ven. doop den honger gedreven, uit dc
bergen naar de steden doordringen
weg moet wegens dringende zaken."
Op dit oogenblik kregen die twee on
gelukkige jonge lieden Helena in 't oog,
die bedaard over bet grasveld kwam aan-
loopen.
„Daar is mijne nicht," riep Louise, „la
ten we haar te 'gemoet gaan."
„0, ja, doe dat!" antwoordde Dick leven
dig; en hij begroette Helena met eene
warmte, die haar een snellen, vragenden
blik' op Louise deed werpen en haar, met
plotseling opgewekte sympathie, Gifford
Woodhouse in de gedachten riep.
fToen de jonkman weg was, zeide He
lena tot hare nicht: „Lieve Louise
I Maar Louise wierp .zich slechts in hare
armen, met zulk een vloed van tranen,
dat Helena niet anders doen kon dan be
proeven haar tot bedaren te brengen.
Louise was niet de eenige, die met eene
mengeling van blijdschap en vrees Dicks
voornemen om Ashurst te verlaten, ver
nam. Gifford wist dat Forsythe zou ver
trekken, en de droefheid, welke hij in
die treurige dagen in Louise's oogen. las,
schreef hij toe aan verdriet over zijn
vertrek. Dit leed was voor hem gemak
kelijker te dragen dan het denkbeeld dat
Louise beefde van bezorgdheid over Den
ner en nog vol ongerustheid over me
vrouw Forsythe was.
„Als die aap haar veronachtzaamt,"
dacht hij, „als zij van hem houdt en hij
haar verdriet doet, zal ik hem een woord
je te zeggen hebben. En waarom anders
zóu zij weenen, als 't niet was omdat hij
heengaat?"
Hoewel hij blijde was dat Ashurst dat
ergerlijke jongemensch kwijt raakte; deed
Louise's droefheid zijn blijdschap toch in
leedwezen verke-eren, en in de verlich
ting, die hij in Dicks vertrek vond, lag
geen hoop voor hemzelvon. Miss Deborah
had dit, met de beste bedoelingen van de
wereld, onmogelijk gemaakt.
Den dag nadat Dir. Howe Denner gezegd
had dat hij sterven moest, was Gifford
voor eenige oogenblikken thuis gekomen.
Hij had zijne tantes, arm in airfin wande
lende, op een der lommerrijke paden vian
haar ommuurden tuin ontmoet. Miss Ruth'
had bare schoffel in de, hand, en hare
handschoenen waren vuil van het onkruid,
dat zij had uitgetrokken.
„0, ben je daiar, lieve Gi,ff riep
zij; we zagen juist naar je uit. Hoe is
't met mijnheer Denner?
I Giffords ernstig gelaat was antwoord
genoeg, en gedurende eenige oogenblik
ken sprak niemand van de groep. Toen
zeide Gifford: „Het kan niet lang meer
met hem duren. Hij heeft vannacht zwaar
geleden; het- schijnt dat hij er geen meer
zal kunnen doorstaan."
en diaar ©en ieder aanvallen, die
zij tegenkomen. Minder onaangenaam is
dat de hazen en patrijzen in de dorpen met
de hand gevangen kunnen worden, wat bij
het ontbreken van vele levensmiddelen,
welke niet aangevoerd kunnen worden,
een uitkomst is.
Een sneltrein uit Boedapest naar De
breczin bleef in een sneeuwstorm steken,
en de reizigers brachten bijna twee dagen
zonder voedsel of drank in den trein door.
Naar gemeld wordt, zijn nog zeven treinen
ergens blijven staan, zonder dat men weet
waar. Waarschijnlijk1 zijn zij geheel onder
gesneeuwd.
Nabij Mohacz is de Donau dichtgevroren,
iets, wat sinds meer dan zestig jaar niet
meer gebeurd is. In talrijke plaatsen zjjn
de waterleidingen gesprongen, terwijl de
electrische centrales niet meer werken,
daar geen kolen kunnen aangevoerd
worden.
Waardevermindering van het geld.
In de „Schwefzerische Wirtaaeitung"
staat een interessante tegenstelling, welke
een hel licht werpt op de economische
verhoudingen in Oostenrijk. Ter vergelij
king nl.. van de prijzen van heden met
die van 1914 komt daarin voor hel on
derstaande staatje; in de eerste rij staat
aangegeven wat men heden betaalt en
in de tweede wat men voor hetzelfde
bedrag in 1914 kon krijgen:
Kr.
1 frambozen-soda 1(3
1 broodje 0
l gang n. d. W. C. 3
1 pakje kanarie;oor 7
1 hobbelpaard 1000
1 kohinoorpotlood 40
1 p. schoenveters 36
1 maal zitten in een
draaim. 10
lk^rart L. wijn 50
1 keer haarsn. en
scheren 70
1 heerendas 1000
1-gev. regenm. 28000
1 automobiel 1500000
t
1
1 ft. goede champ.
2 11. Bordeaux
l parket.pl. in dc
opera
X souper bij Sachet
1 v olbloed paard
1 schrijftafel
2 paar schoenen
1 spoork. Weenon
Salzburg
84 L. Pilsner bier
Ifieerencostuum van
Eng. stof
1 cetk.-ameublement
1 burgerlijke villi
8 dagen onderh. v. h.
geh. Oost. en Hon-
gaarsche leger
In verband met. het bovenstaande is
het ook belangwekkend eens te verne
men hoeveel men tegenwoordig in ©en
goed restaurant in Moskou voor verschil
lende .zaken moet betalen. De „Int. Op
tel-industrie" geeft er eenige staaltjes van,
ontleend aan ©en Sovjetblad:
Een gebraden kip 450.000 Roebel.
Een varkenscotelet 120.000 Roebel.
Een i/4 eendvogel "200.000 Rochel.
Een kop zwarte koffie 20.000 Roebel.
Een flesch champagne 1.000.000 Roebel-
De waarde van roebels en marken in
vergelijking met Noderlandsch geld is bij
den buidigen koers ongeveer aldus:
1000 Roebels lmark 11/2 cent.
Een gebraden kip kost dus in Rusland,
omgerekend in ons geld 450 X l'/o
f 6.75.
Korte berichten.
Naar verluidt, aUllen ook Nederland
en Denemarken, deelnemen aan het ver
strekken van financieel© hulp aan Qos-
tenrijk. j
- Op de marinewerf te Washington
,zijn in verband met het voorloopig stop
zetten van den aanbouw van nieuw©
groote oorlogsschepen 4000 arbeiders ont
slagen.
- Meerdere LomRnsche bladen spre
ken met beslistheid het bericht tegen,
„Och, och," zeide Miss Ruth, met op
rechte -droefheid hare oogen afvegende,
„wat zeg je?" f
„Heb je niet gehoord wat hij zeide.
zuster?" vroeg Miss Deborah, die het be
ven van hare lip door een vertoon van
wreveligheid wilde verbergen. „Let dan
toch op."
„Ik heb het wel gehoord, lieve Debo
rah," hernam Miss Ruth; „maar ik kan
het nog niet gelooven."
„Of ge 't gelooft of niet verandert on
gelukkig niets aan het geval. Heeft de
versche melk met wijn en suiker hem gis
teren gesmaakt, Gif ford?"
„Hij heeft er niets van kunnen gebrui
ken," antwoordde haar neef; „maar Wil
lie scheen er van te smullen."
„Dat arm.e kind!" riep Miss Deborah,
vol sympathie. „Ik ben blij dat hij iets
had om hem te troosten. Maar, Gifford,
houdt je 't werkelijk voor zeker dat mijn
heer Denner niet herstellen kan?"
„Maar al te zeker," antwoordde de jonk
man, met een zucht.
„Is er geen twijfel meer aan hoege
naamd geen twijfel?" vroeg Miss Ruth
nadrukkelijk.
Haar neef zag haaf verbaasd aan. „He
laas, neen!"
(Wordt vtivoLd)
