@1
Maandag IS Januari 19S'I
S6e Jaargang
Reclames.
FEUILLETON.
John Ward en zpe Vrouw.
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lang; Vcrststraat 68 70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259!
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
A bon n e men t s p r ij 8
Per 3 maanden, franco per post, f 3
Losse nummers
f ff. 05
P r ij s der A ri v e r t e n t n
regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
- LEERPLICHTWET!
De ouders, die ongeoorloofd hunne leer
plichtige kinderen uit school houden, het
zij om door landarbeid of anderen arbeid
wat voor het gezin te verdienen, hetzij
ze thuis laten om in de huishouding te
helpen of om andere redenen of niet zor
gen dat zij naar de school gezonden,
er ook heen gaan, worden ernstig in hun
eigen belang gewaarschuwd om hun
leerplichtige kinderen trouw de school te
doen bezoeken, daar zij anders reeds bij
tweede herhaling van eerj strafbaar
schoolverzuim door hetzelfde kind, niet
meer met geldboete maar met hechte
nis straf van één tot zeven dagen moeten
gestraft worden. De ouders zullen dus
om het schoolverzuim hunner kinderen
kans loepen in de gevangenis te komen.
Men. mag deze nieuwe strafbepaling der
leerplichtwet betreuren, te meer waar deze
van een Rechtsche Regieering komt, de
kantonrechter zal die heebtenisstraf op de
ouders moeten toepassen, als voor de der
de maal (2e herhaling) een kind een
strafbaar schoolverzuim heeft gepleegd-
De ouders, die veel kinderen hebben^
kunnen begrijpen, dat die heebtenisstraf in
verband ook met een verplicht zevende
leerjaar dikwijls op hen zal moeten wor
den toegepast, als zij voor schoolverzui
men hunner kinderen vervolgd worden.
Alvorens deze harde strafbepaling1, welke
met 1 Januari laatstleden is in werking
getreden, za.l moeten worden toegepast,
kijn de ouders met leerplichtig© Jcinde,-
ren dus hierbij voorafuitdrukkelijk
gewaarschuwd.
SAMENWERKING MET ANDERE
PARTIJEN.
Wanneer wij samenwerking met andere
partijen aanbevelen, doen wij dat in d©
eerste plaats omdat de antirevolutionaire!
partij in de Kamer zeer klein in ledeni-
tal is; en slechts dertien leden telt, leb-
wijl zij buiten de Kamer behoort tot de
kleinste partijen, en met de Christelijk
Historische partij te zamen slechts een
vijfde uitmaakt van het kiezerstal. Zij is
derhalve, indien zij aangewezen is op
eigen kracht, gedoemd om haar kracht te
verbruiken zonder resultaat, terwijl, wan
neer 'thaar gelukt saamwerking met an
dere partijen te verkrijgen, zij een niet on
belangrijk gewicht in de schaal kan leggen,
De partij, toch die geroepen is met
haar saam te werken, is wel is waar de
grootste, doch zonder haar steun ver
mag zij toch ook niets. Dit was in de'
laatste wetgevende periode de Roomsche
Staatspartij, die wel de grootste van alle
'partijen is (zij telt dertig leden, welk ge
tal allicht dit jaar nog wel tot 33 kan
aangroeien in de Kamer; maar die toch
zonder den steun van met haar saamj-
werkonde partijen niets vermag uit te
richten. Het is in Juni van 't vorige jaar
nog gebleken bij de verwierping van ar
tikel 27 der Dienstplichtwet-Pop, waar wel
de Roomschen voor stemden, doch waar
tegen de beide Chr. Protestantsche. par
tijen hun stem uitbrachten.
Het ontwerp, gewijzigd door Pop's op
volger Minister Van Dijk overeen
komstig de in 's lands belang en 's lands
defensie uitgesproken wenschen onzier par
tij en de Chr. Historische partij, een wijzi
ging waarin, 't zij tof; hun eere gezegd,
do Roomsche Kamerleden zich schikten,
is ten slotte met de stemmen van Rechts
tegen links aangenomen, waardoor weer
voor de zooveelste maal de invloed aan
«■—ar» Mimi mr.'rwiwui JMUWWIHiMwqnwwwmw e
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
68)
„Zij zullen eeuwig smart lijden en God
lasteren," antwoordde Jim, op een ver
heugden toon; terwijl Bobby, om zijne
blijdschap te toonen dat de les gedaan was,
zich op zijn bloempot vooroverboog en
beproefde op zijn hoofd te staan, waarbij
hij een akelig geluid maakte.
„Ik brul!" riep hij vtoolijk.
Ellen, van de verantwoordelijkheid van
het overhooren ontheven, stak het gele
boekje bedaard in haar zak en zeide ge
heimzinnig: „Jongens, als jullie het niet
oververtelt, zal ik jelui wat zeggen."
„Ik zal het niet oververtellen," zeide
Jim, terwijl Bob kortaf zeide: „Zeg op."
„Nu dan, toen hier dat paardenspel
kwam, heb jelui die afbeeldingen op de
aanplakbiljetten gezien?"
„Ja, antwoordden de kleine jongens te
gelijk.
„Herinner jelui je nog die mooie dame
op een paard, die op één been stond?"
Ja.!" riepen beiden.
„Welnu," zeide Ellen, langzaam en
het licht kwam, van een kleine partij die
weet wat ze wil.
Het Concept program van Actie be
veelt dat spreekt van zelf derhalve
samenwerking onzer kloine partij met an
dere partijen opnieuw aan.
Het ligt voor de hand, dat die samen
werking in de eerste plaats moet geschief-
dein met onze naaste broeders, de Chris
telijk Historischen; en dan daarbij moet
jvorden beproefd opnieuw de meerderheid
te behalen. Doch aangezien deze tweu
partijen saam het hoogstens slechts tot
vier en twintig stemmen zullen kunnen
brengen, is saamwerking geboden met nog
een derde partij: de Roomsch-Katholieken.
Wij hebben deze saamwerking al vele
jaren verdedigd, en hebben nog geen reden
pp een andere saamwerking aan te sturen.
In 189-1 toen de antirevolutionaire partij
de saamwerking met de toenmalige ra
dicalen zocht, de grondleggers der tegeni-
Woordige vrijzinnig democratische partij,
is die saamwerking zeer tegengevallen. Zij
had wel iets van een op reis gaan van
den aarden pot met den ijzeren.
Dat. zullen Wij wel nooit weer over doein.
Dr. Kuyper heeft wel dertijds gezegd:
„op 't gebied van saamwerking zijn wij
noch kieskeurig noch vies!" doch hij
heeft die uitspraak nooit herhaald; en met
treden.
De samenwerking met de Roomschl-
'Katholieken is gegrond in de geschiedenis
van den beginselstrijd der vorige eeuw-,
Groen van Prinsterer heeft tot het ver
zet tegen het machtig grondbeginsel der
Revolutie, waaruit de liberale partij (reeds
voor 1848) leefde, en, schoon onder den
minder waren, meer misleidenden naam
ivan Vrijheidsbond, nog leeft, den eersten
istoot gegeven.
Dat hij hiermee niet veel dadelijk re
sultaat had, ligt aan velerlei. Aan de
lakschheid van de meeste zijner vrien
den, aan den tegenstand der Christelijke
vrienden, op kerkelijk gebied als de
„Ethischen" 'bekend, aain het ontbreken
van de gelegenheid, om zijne antirevolutio1-
naire 'beginselen in de staatkunde le ver
werkelijken, enz.
Een ons op 't oogenblik onbekend schrijt
ver uit dien tijd, verhaalt de geschiedenis
hld'us: „Uit hel. feit dat in dezen lijd
van voorbereiding (van 1848) Groens be
ginsel .zich heeft ontwikkeld zonder ooit
gelegenheid te he'bbien gehad zich te kuin(-
iien openvouwen op een in bet staatkundig
geheel opgetrokken fundament, daaruit is
't te verklaren dat niemand dan zijn enkele
naaste vrienden en de liberale hoogleeraar
Boys, wiens naam Groen steeds met de
grootste reverentie placht Uit te spreken,
Groen ooit heeft begrepen. Wellicht is
dit te bond gesproken. Want wie, krach
tens him historisch karakter Groen v-
prinsterer vjèl begrepen moeten hebben,
dat. zijn de Roomsch-Katholieken geweest-
Met, ben had hij een innerlijke verwant
schap, welke den grondslag vormde eener
onverzoenlijke tegenstelling. En deze te
genstelling zou tot openlijken strijd geko,-
men zijn indien niet -uit het Liberalisme
feen radicale richting te voorschijn geko
men ware, die èu voor Rome, èn voor
het Protestantisme gelijkelijk te vreezen
Was. Want door deze zich al meer verma<-
terialiseerende richting werd in beide te
genstanders liet element hunner verwant
schap bedreigd. Het is deze richting die
een g o d sd i e n s t i gh e i d met zich
bracht, die erger is dan gods
dienstloosheid, welke ten slotte van
den vijand van Home een verdediger heeft
gemaakt, in zoover in haar Chris)-
plechtig,' „als ik groot ben, word ik ook
zoo'n dame. De catechismus en de kerk
vervelen me, en dat lange bidden van
vader aan tafel ook, maar de catechismus
nog het meest, dus zal ik wegloopen en
eene paardrijdsteir worden."
„Vader zal je wel krijgen," zeide Jim,
terwijl Bob er met afgunstige geringschat
ting bijvoegde:
„Hoe weet je dat zij in een paardenspel
geen catechismus hebben?"
Ellen nam van dit gebrek aan sympathie
geen notitie. „En ik zal dadelijk beginnen
met me te oefenen," zeide zij.
(Toen, terwijl hare 'broeders met de
grootste belangstelling naar haar keken,
trok zij hare schoenen uit, en klom, op
hare net gestopte roode kousen, bedaard
op den slijpsteen.
„Dat is mijn paard," zeide zij; zich
met uitgestrekte armen op den steen in
evenwicht houdende, terwijl zij dien met
horten en stooten liet draaien door1 er
hare voeten op te drukken, alsof het een
tredmolen was; „en het is ongezadeld."
De ijzeren kruk kwam met een plof
naar beneden, en Ellen zwaaide met d©
armen als een windmolen, om niet te val
len. De jongens hieven een gejuich aan.
Het was een aardig tafereeltje, die drie
kinderen in dén zonneschijn, die door de
takken der seringenboomen op hunne blon
de kopjes en op Ellens wit jurkje en roos
t us z el f werd aangetast. Daarom
alleen heeft Groen tegen Rome de wape
nen laten rusten.
Groen van Prinsterer was een der beste
historiekenners van zijn tijd, zoo niet de
beste. Hij heeft aangetoond dat tusschen
hein en de liberalen een in de eerste
geschiedenis vastgelegde principieele klove
gaapte, en de,ze klove is nog niet ge
dempt. De geestelijke vaders van den Vrij
heidsbond zijn de tegenstanders van
do Stadhouders en de verdedigers van
het rageerstelsel der Regentenfami
lies geweest. Hun streven was steeds
om het, monarchale beginsel in ons land
niet tot ontwikkeling te doen komen; en
tegelijk om het Huis van Oranje er onder
te houden, opdat zij alleen de wet zou
den kunnen stellen.
De Geschiedenis toont aan, dat de sou-
vercinileit gedurende de Republiek feitelijk
berustte bij de regpntenfamiliön. Een
oogenblik heeft men gevreesd dat do volks-
souvereiniteit de. groote macht in den
Staat .zou worden; doch daarvan is men
tijdig teruggekomenThans spreekt men
van Staatssoevereiniteit, maar wat die
Staatssouvereiniteit in werkelijkheid zeg
gen wil, dat begrijpt iedereen. En de
laatste ontdekking die wijlen de heer
Levy in zijn laatste geschriften heeft
medegedeeld, is niet de volkssouvereini-
teit, en vooral niet de Vorsten-sonvereini-
teit, maar DE SOUVEREINITEIT DER
REDE. Zij is het groote gevaar waarmede
wij te rekenen hebben. De richting nu, die
ia ons land gedurende al dien tijd gestre
den hoeft om den voorrang, dat is die
welke igeen andere soevereiniteit kent dan
die der rede.
De groote tegenstelling, door tal van
hoogstaande mannen uit de Liberale partij
geleerd en vastgesteld is: de Rede en
de Openbaring:.
De.ze tegenstelling' werd op menigerlei
terrein openbaar, en dreef de partijen,
thans als Rechtsche partijen bekend,
steeds dichter tot elkaar.
Sinds dien kwiam do S.D.A.P. op, die
izich minder bedekt als partij tegen den
Godsdienst aandiende, en welks leider
reeds enkele malen de hand naar den
Staatsteugel uitstrekte.
Dit is mede oorzaak dat de Antirevo
lutionaire partijen, waartoe wij oefk de
Roomsche partij rekenen, zoolang zij in
haar meerderheid niet van het tegendeel
blijk geeft, als coalitie-partijen ge
scheiden optrekken vereenigd slagen
de saamwerking bij1 de Stembus en
in de beide Kamers der Sbaten-Gene raai
voortzetten.
En zoo staat het nu nog.
Nog niet ,zoo lang geleden hebben wij
er een breed artikel aa.n gewijd om te
betoogen dat tot nog toe de noodzake
lijkheid van samenwerking tuisschen do
politieke rechtsche partijen nog bestaat..
Nog altijd dient in 't oog gehouden, dat
het ongeloof, .zelfs op 't oogenblik in steeds
meer verscherpten vorm, oppermachtig
heerscht, ook in ons land. De rechte
lijn van 1848 tot heden is in het so
cialisme, anarchisme, communisme, elders
■zelfs in het bolsjewisme uibgeloopen. Daar
om hebben allen die den Christus belij
den, elkaar te zoeken, allereerst de Pro
testanten elkander, maai' ook zij samen
de Roomschen, en omgekeerd. Mits na
tuurlijk het eigen beginsel geen schade
lijdt. Mits niet allerlei concessies gevraagd
worden, die tekort doen aan hetgeen ons
lief en heilig is. Indien dit gevaar dreigde,
deden wij' beter in oen eng isolement
onze kracht te zoeken, doch geschiedt ons
kleurig gezichtje speelde; maar mevrouw
Grier, die op het gejuich aan de deur was
gekomen, hield zich niet op om er naar
te zien.
„Ondeugende kinderen!" riep zij. „Weet
jelui niet dat het slecht is op Zondag te
spelen? Ellen zegt dat zij eene paardrijd-
ster is, zeg je, Bob? Ondeugende meid!
Weet je niet dat paardrijders en paard-
rijdsters altemaal slecht en niet naair den
hemel gaan als zij sterven? Je moest je
schamen! Ga dadelijk naar boven, Ellen,
en naar bed; en jelui, jongens, moet
allebei een psalm leeren ©n krijgt geen
avondeten hoor jelui?"
De kinderen begonnen te schreien, maat'
mevrouw Grieir was onverbiddelijk, en toen
Helena een weinig later beneden kwam,
was het wonder stil in huis. Mevrouw
Grier, werkelijk bedroefd over de zondig
heid harer kinderen, deelde Helena in ver
trouwen hun wangedrag mese, en werd
niet verzacht door den glimlach, die over'
haar gelaat zweefde.
„Het was toch braaf van hen dat zij
eerst hun catechismus leerden," sprak zij
de kinderen voor; „en dat zij van een slijp
steen een paard maakten, toont eene ver
beeldingskracht, die het spelen moet ver
ontschuldigen."
Maar mevrouw Gtrier was niet vertroost,
en gevoelde zich slechts des te meer over
tuigd van mevrouw Wards verdorvenheid.
beginsel geen onrecht, dan is om Gods
wil samenwerking geboden.
Zoo heeft met name dr. Dijk in D e
Heraut ons geleerd op hot buiten
kerkelijk erf, het g'eklt evenzeer ook op
het staatkundige.
DE BARRIèRE KERKEN.
XII.
An. de Wel Ed. Gestr. Hoer De Hr
Daulrrix, Lt. Coll. in 'tregi. van de
Gen. Maj. Die Lislemarais, comman
derende 'tguarnisoen Ie Veurne en
President van de Wol Ed. Gestr1,
Jsraat
ertoont met een diep resbec't
hum regtvieerdig beklag de K.K.
raat dei- gereform. gom. te Veurine
over de Handelingen, gehouden door
den. Aud. Mil. doses guarnisoens op
den 5 deiser maant en jaar en dat
ton overstaan van de Ifeeren Commis
sarissen over de saakm van wijlen
wed. Doijma:
L Hoe dat den Auditeur bij1 beun
selvem icien quitantie hadde geclou-
cheert, opgevult met oapliense termen
en Latijnse woor,Ion, om dus de ker
keraat te misleijdeindat bleek ge-
noegsaam, als den Auditeur bij 'de
weigering© van teijkeninge seideso
den Domme die woorden niet en had-
de verstaan, de andere Ileeren souden
't wel geleijkent hebben.
II. Heelt hij Au<l. voor en na dat
sijin opstel geteisem was, sig heeft be
dient van 'Lhoioig gesag van den Pre
sident, seiggende, dat die 't hadde
goetgevonden, em dat wij 'tm'aar had
den te teijkenen, of dat anders alle
saaken afgebroken waren, om dus de
K.K.raat te moiodtsaaken, of om ver
dere onkosten yden wesen am te doen
of te teijkenen. Een opstel voorwaar
teigem alle regtwelten strijdig im saa
ken van die natui'r, 't welke te meer
ombetaamlijik is in Personen, die regt
saaken móistwn bedienen.
III. Heeft hij Aud. geweijjgert, oiml
over te geven een eo-pie vam sijn op
stel, bij hem geeouciheert, dat. meer
een schets van een contract als van
eem quitantie begreep (als dus Luit.
dat wij om se personen en goederen
im solid urn verbomidien oim voor alle
goederen en effecten, in den inventaris'
vermeit., te verantwoorden, daar m i ai
de resolutie van de Ed. gestr. krijgs-
raat segt, dat 'de K.K.raat sa.l geven
een. valabl© oütlastinge, want 't woord
(acquit) in de neisotutie gemelt, is daar
ingelast on bij de paypers bedienden
gebruikelijk.
IV. Ook kam de kerkeraat hum ag-
terdogt niet omtveijmsen, dait hij Aud.
mede ook hoeft soeken te mis'leijdelm
den Hoer Commissaris, die de diiitse
tale in sijn volte kragt niet bevat,
en met hém Auditeur gesoinden, om
bet ontwerp der quitantie, bij de K.K.
raat in debita forma of behoorlijke
gedaante opigestelt, an dein President
te vertonen, dat daarop hij Aud., met
de Heer Commissaris terugkomende,
ons ansevden, dat wij op order van
den President het opstel, bij den Au
diteur geeouche ert, mos ten teijke
nen, of dat alle goederen en effecten
wederom souden gesloten em gecia-
chett'eier't worden, met een grijpende
ma de speciën, waarop den Predicant
em Ouderling sijn ge committeert om
hun ontwerp an den President te to
men, 't welke gtelesen sijnde, ansloins
riTrrrmir—i—it— i^hw mi innnmm ui)
De overtuiging van eens anders zonde is
soms een zeer aangenaam gevoel, en zij
nam met hartelijkheid van hare gast af
scheid, en trok zelfs den rok van haar
rijkleed terecht en gaf den grauwschim-
mel een klontje suiker.
Helena vertelde John van het tooneeltje
onder de seringeboomen, terwijl zij' door
de laan naar den straatweg draafden,
maar zijn stemming was te ernstig om er
iets aardigs in te zien. Zijn geheele ge
moedstoestand was trouwens veranderd,
sedert hij zijne vrouw verlaten had, om
zijne namiddagpreek te houden. Zijne op
gewektheid was verdwenen en dei reactie
was gekomen. Hij peinsde over hare zon
de, en zijn gelaat nam weder de verdrie
tige uitdrukking aan, die het in de laatste
dagen vertoond had. Doch Helena had
hare blijmoedigheid en tevredenheid te
ruggekregen; zij hield zich zóó verzekerd
dat die neerslachtigheid sedert Donder
dag de sombere geest was geweest, waar
in hij zijne preek had opgevat, dat die
geruststelling eene vréugde medebracht,
die alle leedwezen dat hij zulke begrippen
had, verdrong.
John zat met gebogen hoofd; zijne han
den waren op den zadelknop samengevou
wen en de teugels vielen los uit zijne
vingers.
„Wat hen je vermoeid, John!" zeide
Helena droevig.
Urinezuur en de nieren. k-'i
Overtollig! Urinezuur is de werkelijke
oorzaak van rheumatiek, ischias en spit,
en het kan zoowel de oorzaak als het
gevolg izijn van nierzwakte. Zware, moei
lijk verteerbare spijzen, alcohol, over
working en nadeelige gewoonten leiden
tot de vorming van een dusdanige hoe
veelheid van dit vergift, dat de nieren
overweldigd worden door de overspanning
om het uit het bloed te filtrèeren.
Voorzorgen en matigheid verminderen
de hoeveelheid urinezuur, vergemakkelij
ken de taak der nieren en voorkomen,
dat niet-igefiltreerd urinezuur zich in de
aderen, spieren, zenuwen en gewrichten
afzet en kristalliseert. De,ze voorbehoe
dende maalregelen kunnen worden aange
vuld door tijdige versterking van de nie
ren door Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
Dit speciale niergeneesmiddel verschaft
succes, zelfs in gevorderde gevallen van
nieraandoening en verschijnselen als
rheumatiek, steen, spit, ischias, nier-
gruis, nierwaterzlucht, nier- en blaas
ontsteking, en urinezuur-vergiftiging.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen werken
niel op de ingewanden, doch louter op de
nieren en blaas. Antiseptisch, voorbehoe
dend en genezend, wordt dit niergenees
middel alom aanbevolen als gevolg van
de Uitmuntende resultaten, die men er
mede behaalde.
Te Goes verkrijgbaar hij de Paauw
Co., en te Middelburg bij, fa. C. Schulte
Co. a fl.75 per doos. (36)
van sijn Weted. geapprobeert wieicle,
en den Aud. en Com'missaris, geroepen,
sijnde, ge ordonneert om de quitanlie
op die voiet te acicepteeren, alleen
met die veranidexinige, dat daar de
kerkeraat sig verboinl, oml voor alles
left ie,sponderen, so, als voogden bij'
Eedte' verpligt sijln, maar eenvoudig tö
stellen, so als na regten van de Ge
neraliteit sal behoren.
V. Jn de quitantie is de kik', ra at
gedwongen geweest te laten volgen,
dat se alles onifangen hadden volgens
den inventaris, daar gemielte Audi
teur heeft geweijgert hun een Inven
taris te gieivcn, ja selve een kleijn uit-
trecikisied van de gelispeciën, door hem
Auditeur refets opgestelt. De Hr Capt.
Kaalcs als ouderling te gemöete voe
rende, dat hij Ca.pt. 't selve wel konde
ujjtscihrijVemHoe kan nu de kerkeraat
verantwoorden volgens den Inventa
ris? daar af gemaakt, daar de inven
taris hum noijl is ter bant gestelt.
VI. Beklaagt sig de k.k.raat, dewijl
de Heer President Aeralive malen den
Aud. heeft geimiuageert om; an de
K.K.raat den inventaris oiver te geven,
d at toil; dato deses nog niet is geschiet.
Dewijl nu Wel Ed. gestr. Heer ge-_.
moegsaam blijkt, dat den Aud. in alles
de goede intentie van de Ed. gestr.
krijgsraat soékt te verijdelen, so ver-
soiekt de Eerw. k.k.raat, dat Uw Ed.
gestr. hem Aud. gelieve te ordonnee-
re'n, dat hij Aud. ons ten eersten ter
hand stelle copije van den inventaris,
onder hem alléén berustende, en ver
ders bem over sijn misbruik en diso-
bediënti© te cioriigeeren, aldus inge
geven te Veurne den 7 Nov. 1721
met kerklast. was gobeiijkent G. Roe
ring, predt. H. W. Kaaks, G. van Der
Schuur, A. W. Houte, M. Coning.
Hij zuchtte, alsof hij' zich aan een ernstig'
gepeins ontrukte. „Een weinig, lieve,"
sprak hij, en een glimlach verhelderde
zijne oogen. „Gij ziet er zoo frisch en
uitgerust uit, Helena. Het was verstan
dig van u dat ge van middag wat zijt
gaan liggen."
„Maar dat heb ik niet gedaan," zeide
zij. „He heb zitten nadenken.
Hij' zag' haar met levendigheid aan. „Ja,"
ging zij voort, „ik geloof dat ik weet wat
u in de laatste dagen zoo neerslachtig
heeft gemaakt. Het was de gedachte aan
het lijden van het menschdom. Als ge van
meening zijt, dat al (de heidenen, die
sterven, in de hel komen, verwondert het
mij niet dat ge treurig zijt. Dat zou ver
schrikkelijk zijn, en ik wenschte dat je
dat niet dacht. Maar we zullen er' niet
over spreken - natuurlijk' spreek je er
liever niet over, zelfs niet met mij - - maar
ik begrijp het."
Zij boog zich voorover en lachte hem
vriendelijk toe. Doch zijn gelaat teekënde
diepe droefheid.
„Dat was het niet, Helena," zeide hij;
het was iets, dat mij nader aan het hart
lag. Het was wroeging dat ik in den laat-
sten tijd, bijna een jaar lang, mijne
gemeente verwaarloosd heb. Ik heb haar
niet vermaand en gewaarschuwd, zooals
ik had moeten doen. En wat meer is, ik
heb u verwaarloosd. (Wordt vervolgd)
